.
.
.
รับไม่ได้
องค์ชินโอผู้น่าจะเป็นบุคคลซึ่งมองทุกอย่างบนโลกนี้ออกทะลุปรุโปร่งและทำได้ทุกอย่าง ทำไมถึงเลือกเจ้าไก่อ่อนนั่นมาเป็นราชาปีศาจกันนะ
เจ้านั่นนอกจากจะไม่ประพฤติตัวเยี่ยงชนชั้นสูงแล้ว แม้แต่จะสร้างเกียรติยศในสมรภูมิก็ยังทำไม่ได้
นอกจากจะไม่ชี้นำประชาชนด้วยถ้อยคำอันเปี่ยมไปด้วยความน่ายำเกรงแล้ว ยังไม่อาจทำให้ประชาชนเชื่อฟังเพราะหวั่นเกรงได้อีก
ทั้งพี่และบรรดาขุนนางไม่รู้สึกไม่พึงพอใจบ้างหรือไร ทำไมถึงได้ยอมให้เจ้านั่นทำตามใจชอบไปเกือบหมด
แต่มองจากสายตาข้า เจ้านั่นยังไม่เหมาะสมจะเป็นราชาเลย การจะชี้นำเผ่าปีศาจทั้งโลกในฐานะจ้าวแห่งประเทศอันแกร่งกล้าซึ่งได้ชื่อว่าอาณาจักรปีศาจนั้น สำหรับเจ้านั่นคงไม่ใช่แค่เร็วไปร้อยปี แต่ว่าเร็วไปสองร้อยปีเลย ไหนจะไม่มีความปราดเปรื่องคู่ควรกับสถานะ ในแง่ประสบการณ์ก็เรียกได้ว่าเป็นลูกแกะน้อยเลยด้วยซ้ำ
ในที่สุดเมื่อวันก่อนคนที่ไม่สบายใจกับการปกครองของเจ้านั่นก็มาพูดกับข้าว่า ?อย่างที่คิดเลย ท่านผู้มีสายเลือดของราชาองค์ก่อนสมควรจะได้ครองบัลลังก์มากกว่า....? ข้าเลยเล็งเห็นโอกาสนี้ หยิบยกความเป็นไก่อ่อนของเจ้านั่นขึ้นมาพูดและช่วยอธิบายไปว่าความช่วยเหลือจากรอบข้างมันสำคัญขนาดไหน
บุรุษผู้นั้นเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถึงได้พูดว่าถ้าใต้เท้ากล่าวเช่นนั้นก็ตามนั้นอย่างประทับใจยังไงชอบกล ก่อนจะขอลากลับไป
....อ้าว
ข้ารับไม่ได้เลย....ยูริ! ก่อนหน้านี้ข้าก็พูดไปตั้งขนาดนั้นแล้วไม่ใช่รึว่าอย่าไปเดินเตร่แถวรอบปราสาทโดยไม่มีทหารคุ้มครองไปด้วย!
บทที่ 1
เขายืนผุดยิ้มที่ดูนิสัยดีทั้งที่ยังคงโดนผมคว้าคอเสื้อเอาไว้
?ไม่เจอกันนานเลย ฝ่าบาท?
โยซัคที่อยู่ข้างหลังไม่กี่ก้าวเอ่ยสั้นๆ ด้วยเสียงทุ้มต่ำ
?รีบออกห่างขอรับ เขาคือคนที่สาม?
?ทำไมนายสวมชุดแบบนั้นอยู่ล่ะ!? ทำไมมาอยู่ในที่แบบนี้....ทำไมไปอยู่กับซิมารอน....?
เซอร์คอนราท เวลเลอร์สวมชุดทหารสีเหลืองและขาวที่ไม่เข้ากับตัวเขา และปรากฏตัวออกมาจากที่นั่งฝั่งซิมารอนใหญ่
?เดิมที ที่นี่คือดินแดนของข้าขอรับ?
เขาหรี่ดวงตาที่ทอสีเงินและพูดราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรมากมาย
?เป็นแผ่นดินที่บรรพบุรุษของข้าเคยปกครองอยู่?
?บรรพบุรุษที่ว่ามันอะไรกันล่ะ ปกครองที่ว่า....พูดอะไรอย่างกับเป็นราชาไม่ก็ประธานาธิบดีไปได้....?
?แต่ก็ไม่ใช่คนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นหรอกนะขอรับ?
?ก็มัน?
หัวสมองวิงเวียนเพราะความอ่อนด้อยเรื่องประวัติศาสตร์ ผมเอามือขวาแตะหน้าผากก่อนจะล้มลงไป ฝ่ามือที่เปื้อนทั้งหิมะและโคลนยังมีอุณหภูมิของเขาหลงเหลืออยู่
?อาณาจักรของนายอยู่อีกฟากของทะเลไม่ใช่เหรอ นายเป็นคนของอาณาจักรปีศาจเหมือนฉันไม่ใช่หรือไง? ไหงนายมาอยู่ในอาณาจักรของมนุษย์ได้ล่ะ ทำไมลุกมาจากที่นั่งฝั่งซิมารอน....?
?ขออภัยด้วยขอรับ สถานการณ์มันเปลี่ยนแปลงไปนิดหน่อย?
?สถานการณ์อะไร!??
ทำให้คนเขาเป็นห่วงแทบตายแล้วยังจะมาปรากฏตัวในฐานะศัตรูอีกเนี่ยนะ ก็ไม่รู้หรอกว่ามีเหตุผลน่ากลัวแบบไหน แต่คำสั้นๆ นั่นไม่ทำให้ผมยอมรับได้เลยสักนิด
?ขอฟังหน่อยเถอะ ช่วยเล่าให้ฟังดีๆ เลย?
?ท่านต่างหาก....โอ๊ะ?
พร้อมๆ กับที่นิ้วของคอนราดจะแตะโดนข้อมือ โยซัคก็คว้าร่างผมไปอย่างรวดเร็ว ผมโดนคว้าข้างลำตัวและเอวแน่นก่อนจะโดนลากไปข้างหลังทั้งอย่างนั้น
?ดะ เดี๋ยวสิ เฮ้?
ลากรุนแรงซะจนไม่รู้เลยว่าฝ่ายไหนเป็นศัตรูกันแน่ เซอร์เวลเลอร์ผุดยิ้มขื่นๆ และมองผมกับสหายของเขาสลับกัน
?....หน้ากากในมือนั่นมันอะไรขอรับ แถมยังมาเป็นตัวแทนคาโลเรียกันทั้งสามคนอีก จะยุ่มย่ามเรื่องคนอื่นก็ควรมีขอบเขตกันบ้าง?
?ไม่ต้องมาถามเรื่องฉันเลย! ฉันถามเหตุผลนายต่างหาก! อะไรกันล่ะ โธ่เว้ย ดันมาใส่เสื้อผ้าสีสันฉูดฉาดแบบนั้นได้ ทั้งๆ ที่ไม่ใช่แฟนฮันชิน ซะหน่อย ไม่เห็นเหมาะเลยสักนิด ไม่เหมาะเลยสักนิดเดียว ถอดสิ ถอดชุดพรรค์นั้นออกเดี๋ยวนี้เลยนะ?
ผมสะกดกลั้นความดันเลือดที่พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วและอะดรีนาลีนที่พลุ่งพล่านเอาไว้ไม่อยู่ ทำให้ขยับแขนขาไปมาผิดกับความตั้งใจ ทั้งที่เสี้ยวหนึ่งของสมองซึ่งใช้ในการแข่งมันสั่งซ้ำไปซ้ำมาให้ผมสงบใจเข้าไว้ราวกับท่องคาถาแท้ๆ
?ฝ่าบาท ใจเย็นหน่อย เอาเป็นว่าก่อนอื่นต้องกลับไปหาใต้เท้าก่อน จะยอมโดนปรับแพ้หรือขอรับ?
โยซัคยังคงคว้าตัวผมเอาไว้และทำท่าจะดึงไปที่นั่ง บรรดากรรมการที่ไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของพวกเราคอยเฝ้ามองท่าทีของทางนี้อย่างขึงขัง
?เจ้าเองก็มีส่วนต้องรับผิดชอบเหมือนกัน โยซัค?
หลังมือขวาที่ล็อกแถวๆ คางผมไว้มีปฏิกิริยาตอบสนองวูบหนึ่ง
?ทั้งที่มีเจ้าอยู่ทั้งคน ทำไมถึงปล่อยให้ฝ่าบาทต้องมาเจอเรื่องอันตรายแบบนี้??
?....เรื่องนั้นต้องขออภัยด้วยก็แล้วกัน?
เสียงของโยซัคที่ได้ยินอยู่ใกล้ๆ หลังหูฟังดูสูงขึ้นเหมือนประชดประชันเล็กน้อย
?ถ้าคนที่อยู่ด้วยกันไม่ใช่ข้า แต่เป็นนายกองของเราก็คงเดินทางอย่างปลอดภัยกว่านี้แน่ๆ โชคร้ายที่เจ้าตัวดันหายสาบสูญ แถมยังทำตัวไร้ความรับผิดชอบไม่ยอมปรากฏตัวออกมาสักที?
?ทั้งที่เคยคิดว่าถ้าเป็นเจ้ากับอาดัลแบร์ท ก็คงไม่ลากยาวมาจนถึงศึกที่สามแท้ๆ?
พูดเป็นนัยๆ ว่าถ้าเป็นโยซัคจะสามารถเอาชนะอาดัลแบร์ทได้นี่เอง ทีมฝ่ายศัตรูไม่ได้รู้เรื่องฟลินกับแม็กซีนด้วยสินะ ดูเหมือนเขาจะประหลาดใจจริงๆ มากกว่าจะซักไซ้ไล่เลียง
?ทำไมถึงทำแบบนั้น?
?เรื่องนั้น ก็ฉัน....?
โยซัคพูดห้ามอยู่แถวๆ ข้างหูผม
?ฝ่าบาท ไม่จำเป็นต้องพูดหรอกขอรับ เขาคือศัตรู ถูกหรือไม่?
?ศัตรู....? คอนราดจะไปเป็นศัตรู....ได้ยังไง?
เซอร์เวลเลอร์เอ่ยเสียงแข็งขึ้นโดยไม่สนความว้าวุ่นของผม
?ตัวแทนคาโลเรียไม่คิดจะดวลศึกรอบชิงชนะเลิศต่อแล้วรึ??
เขาเรียกร้องให้มีการตัดสินกันสักที
?ถ้ามีเจตนาจะสู้ต่อ ก็ช่วยรีบๆ ท้าดวลศึกที่สามมาสักที หรือหากพลังใจและพลังรบไม่พร้อม ก็ขอให้สละสิทธิ์อย่างสง่าผ่าเผยและยอมรับความพ่ายแพ้ไปซะ?
นิสัยติดตัวอันเลวร้ายที่สุดจวนจะโผล่ออกมา ผมเลยต้องกลืนน้ำลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต่อให้ใจร้อนแค่ไหน แต่ระเบิดลงตรงนี้ไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาอยู่ดี ผมข่มเสียงให้สงบนิ่งเข้าไว้ แล้วห้ามทั้งสองคนที่จวนจะพุ่งมาจากม้านั่งได้ทุกเมื่อ
?....ถ้าฉันชนะ นายคงจะยอมถอดชุดนั่นสินะ?
คอนราดใช้ปลายนิ้วมือข้างซ้ายจับคอเสื้อที่มีเส้นขอบสีขาว ท่าทีราวกับบ่ายเบี่ยงคำพูดผมนั้นเหมือนราดเชื้อเพลิงลงในอารมณ์ที่ผมสกัดกลั้นเอาไว้
?ถ้าฉันชนะ นายคงจะกลับมาฝั่งนี้สินะ!! หือ!? นายจะไม่มัวนั่งอยู่ที่เดียวกับคนทรยศพรรค์นั้น แต่กลับมาหาฉันสินะ!??
?ไม่รู้สิ?
เซอร์เวลเลอร์ส่ายหน้าช้าๆ
?ใช่ว่าท่านจะเป็นผู้ปกครองที่ยอดเยี่ยมที่สุดเสมอไปสักหน่อย?
ปลายทัศนวิสัยพร่าราวกับภาพกรอของวิดีโอที่คุณภาพภาพย่ำแย่
เซซิลีกุมกล้องส่องทางไกลด้วยนิ้วที่สั่นเทาและมองทิวทัศน์เบื้องล่างอีกครั้ง
ในดวงตาสีเขียวฉ่ำเยิ้มสะท้อนร่างเดิมๆ หลายต่อหลายครั้ง
?....เกิดอะไรขึ้น....?
นางยื่นเครื่องมือที่ทั้งสะดวกสบายและโหดร้ายให้แก่สหายที่เพิ่งรู้จักกันหมาดๆ ผู้นั่งอยู่ข้างๆ
?มีอะไรหรือเจ้าคะ??
สิ่งที่ฟลิน กิลบิทเห็นผ่านกระจกของที่นั่งแขกกิตติมศักดิ์ซึ่งอยู่สูงห่างไกล ก็คือยูริถูกลากไปตามพื้นดินที่มีหิมะเปรอะเปื้อนสีเทาเพื่อกลับไปยังที่นั่งฝั่งตนเอง คนที่ฝืนลากเขาซึ่งกำลังอาละวาดคือโยซัคผู้ผุดสีหน้าซับซ้อน
พอยกปลายกระบอกขึ้นและเลื่อนสายตากลับไปตรงกลาง ก็เห็นคนที่สามของฝั่งซิมารอนใหญ่ยืนอยู่ โดยมีกรรมการซึ่งทำสีหน้าไม่พอใจขนาบข้าง
น่าจะเพราะนิสัยแต่เดิมแสดงออกมาให้เห็น มองแวบแรกเขาถึงดูเยือกเย็นและนิสัยดี หรือถ้าหาก....สิ่งที่แสดงออกมาภายนอกเป็นการปรุงแต่ง เบื้องลึกของจิตใจอันไม่อาจล่วงรู้อาจจะซุกซ่อนบางอย่างที่น่าหวาดหวั่นเอาไว้ก็ได้
ฟลินคิดเช่นนั้นไปตามสัญชาตญาณ เพราะว่านางเห็นนักรบมาจนคุ้นชินแล้วนั่นเอง
งานที่ป่าเถื่อนของพ่อทำให้นางได้เห็นทหารมาแทบจะนับไม่ถ้วนตั้งแต่เด็กๆ จึงดูออกว่าผู้ใดมีฝีมือ ทั้งยังความรู้สึกไวต่ออดีตที่อยู่เบื้องหลังพลังนั้นด้วย สิ่งที่ฟลินไม่อาจทำความเข้าใจที่สุดก็คือผู้ที่มีความแข็งแกร่งทั้งๆ ที่ไม่ใช่กระทั่งนักรบเลย
เหมือนอย่างคนผู้นั้น
นางสะบัดผมสีเงินเบาๆ เพื่อจะปัดชื่อที่ผุดวาบขึ้นในหัวออกไป นางถือกล้องส่องทางไกลใหม่และมองคู่ต่อสู้อีกครั้ง
ท่วงท่าการยืนท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บโดยไม่ให้เสียพลังงานมากนัก แขนคุ้นชินกับการจับอาวุธ แม้ส่วนสูงจะเลยมาตรฐานมาเล็กน้อย แต่รูปร่างได้ส่วนสัดสมเป็นนักรบ ทั้งๆ ที่คะเนได้ว่าคงอายุราวๆ ยี่สิบปี แต่แขนซึ่งวางอยู่บนดาบที่เหน็บไว้ตรงเอวกลับไม่มีวี่แววความประหม่าก่อนลงศึกเลย เขามีผมสีน้ำตาลอ่อนและดวงตาสีโทนเดียวกัน หากไม่นับเรื่องที่ไว้ผมสั้นแล้ว ก็นับว่ามีรูปลักษณ์ตามแบบฉบับชาวซิมารอน อย่างน้อยก็ดูคล้ายกว่าคนผมทองคนที่สอง....บุรุษผู้เคยมากับไนเจล ไวส์ แม็กซีนก่อนหน้านี้ดูโดดเด่นเกินกว่าจะเป็นทหารซิมารอน
?ใครกัน? คนรู้จักของท่านหรือเจ้าคะ?
?....ลูกชายข้าเอง?
?เอ๊ะ??
เสียงกระซิบของบุคคลผู้งดงามฟังดูเหมือนสั่นเครือวูบหนึ่ง ทว่าเพียงครู่เดียวเซซิลีก็เรียกตัวเองกลับมาได้และกลับไปวางตัวในฐานะขุนนางของอาณาจักรสักแห่งมากกว่าจะเป็นมารดา
?แม้แต่ในอาณาจักรเรา เขาก็เป็นผู้ใช้ดาบที่ยอดเยี่ยมหาตัวจับยาก และเป็นผู้ที่สาบานว่าจะภักดีต่อราชาองค์ใหม่อย่างหนักแน่นยิ่งกว่าใครๆ....ทั้งๆ อย่างนั้น ทำไมเขาถึงมาอยู่ในสนามประลองของอาณาจักรอื่น....ทั้งยังต่อกรกับนายเหนือหัวผู้รักยิ่งแบบนี้ หากนี่เป็นบททดสอบที่องค์ชินโอมอบให้....ฝ่าบาทชินโอก็เข้มงวดกับเด็กคนนั้นมากเกินไปแล้ว?
?บุตรชายหรือเจ้าคะ?
ฟลินเบนสายตากลับไปอีกครั้ง สุภาพสตรีรูปงามผู้นั่งอยู่ข้างๆ ดูไม่เหมือนมีบุตรชายที่โตแล้วเลย
?เป็นลูกคนรอง ชื่อคอนราท?
แถมยังคนรองอีกต่างหาก
เพราะแต่งงานตั้งแต่ยังสาวมากๆ หรือว่าอายุจริงแตกต่างจากรูปลักษณ์มากกันนะ
เรื่องที่เคยสังหรณ์ใจอยู่รางๆ กลายเป็นความจริง ได้ยินว่าอายุขัยของเผ่าปีศาจยืนยาวหลายเท่าของมนุษย์ คนพวกนี้คือเผ่าปีศาจจริงๆ เป็นบรรดาขุนนางของอาณาจักรที่เป็นปฏิปักษ์ต่อมนุษย์อย่างพวกเรา รวมถึงดาคาสคอสและไซส์มอร์ที่ก้มหัวให้นางด้วย
ไม่ใช่แค่เซซิลีเท่านั้น สำหรับฟลินแล้ว เขาคนนั้นที่บอกว่าเป็นพันเอกครูโซและสหายของเขาก็ใช่ รวมถึงคู่หมั้นที่ได้ผมทองมาจากมารดา ทุกคนต่างก็เป็นเผ่าปีศาจกันทั้งนั้น
แน่นอน พันเอกที่ได้รับสืบทอดตราสัญลักษลักษณ์แห่งวินคอทไม่มีทางจะเป็นมนุษย์อยู่แล้ว ผู้ที่มีพลังน่าหวาดหวั่นนั้นไม่มีทางเป็นมนุษย์ธรรมดาแน่นอน นางก็แค่ไม่อยากยอมรับเท่านั้นเอง
ถ้าอย่างนั้น ชายหนุ่มที่กำลังรอ ?ตัวแทนคาโลเรีย? อยู่ตรงกลางลานประลองเองก็ด้วยงั้นหรือ?
ฟลินไม่อาจทนต่อความเงียบเนิ่นนานได้ จึงเอ่ยปากออกไป
?แต่เทียบกับ....ท่านโวลฟรัมแล้ว ท่านผู้นั้นดูจะ เอ่อ....ไม่ค่อยคล้ายท่านสักเท่าไหร่?
?พ่อของลูกชายคนรองเป็นมนุษย์น่ะ เป็นนักเดินทางพกดาบที่ถูกขับไล่ออกจากอาณาจักรบ้านเกิด นามของเขาคือดันฮีลี เวลเลอร์....?
?ดันฮีลี!??
ถ้อยคำที่ถามกลับไปฟังดูแหลมสูงอย่างตกตะลึง
?ถ้าอย่างนั้น ถ้าอย่างนั้นบุตรชายท่านก็คือบุตรของดันฮีลี เวลเลอร์หรือเจ้าคะ?
?ใช่ ใช่แล้ว เซอร์คอนราท เวลเลอร์คือลูกชายของข้า?
ก็ว่าอยู่ว่าทำไมมีรูปลักษณ์ใกล้เคียงทหารซิมารอนนัก บิดาของเขาเป็นหนึ่งในตระกูลที่เคยรุ่งเรืองในแผ่นดินนี้ และเป็นบุรุษผู้หลงเหลือนามไว้เป็นคนสุดท้าย
ฟลิน กิลบิทใช้นิ้วที่เย็นเยียบปิดปาก หยดเลือดไหลจากศีรษะลงไปถึงปลายเท้าในอึดใจเดียว นามมากมายเกี่ยวพันกันและหมุนคว้างอยู่ด้านในสมอง
นางคิดจากใจจริงว่าอยากจะดับชีวิตไปเสียก่อนที่จะถูกล่วงรู้ถึงความผิดบาปที่ก่อไป
หลังจากโดนโยซัคลากไปนั่งตรงม้านั่ง ผมก็เตะเก้าอี้ ทุบกำแพง และตะโกนโดยไม่เกี่ยงว่าตะโกนใส่ใคร ผมปั่นป่วนอย่างหนัก ดูไม่ได้เอาซะเลย แต่มันก็ไม่ยอมสงบลงง่ายๆ
?หมายความว่าไง มันหมายความว่ายังไง!? ท่าทีนั่นน่ะ?
บรรยากาศที่แล้วๆ มาเลือนหายไป เหลือเพียงบรรยากาศน่าอึดอัดเท่านั้น ไม่รู้ว่าอาวุธสำรองล้มลงไปโดนเข้าหรือยังไง กระถางถึงได้ส่งเสียงแหลมสูงออกมา พอเจอสิ่งที่จะพาลใส่ได้เหมาะๆ แล้ว ผมเลยจะเตะมันจนกว่าผิวจะยุบลงไป
?เขาโดนล้างสมอง! ต้องโดนทำอะไรสักอย่างกับสมองแน่ๆ! เจ้านักกล้ามมันอยู่ด้วยนี่นา!? ไอ้เจ้านักกล้ามน่ะ?
?ยูริ?
?เจ้านั่นถนัดเรื่องยุ่มย่ามกับสมองคนด้วย มันเรียกว่าอะไรนะ ที่เขาว่าเป็นร่องของดวงจิตน่ะ ถ้าจัดการกับตรงนั้น....?
?ยูริ! หยุดเตะได้แล้ว มันเสียสมาธิ?
โวลฟรัมปิดสองตาเบาๆ โดยที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้แข็งๆ นิ้วชี้เขาขยับอย่างหงุดหงิดแถวกลางหน้าอกที่กอดอกอยู่
ผมเดินวนไปวนมาอย่างสงบใจไม่อยู่เหมือนกับหมาป่าในกรงขัง
?เขาโดนชักใย ต้องเป็นงั้นแน่ๆ ไม่งั้นคอนราดไม่มีทางหักหลังฉันหรอก?
มุราตะคลายคิ้วที่ขมวดมุ่น
?เท่าที่ดู เขาไม่มีท่าทีเหมือนโดนใครควบคุมอยู่เลยนะ อีกอย่างจากที่ฟังพวกนายพูดมา เขาน่าจะเสียแขนซ้ายไปแล้วนี่นา?
จริงด้วย
คอนราดที่อยู่ตรงนั้นและเพิ่งคุยกันไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนมีแขนทั้งสองข้าง ทั้งความรู้สึกตอนได้สัมผัสและอุณหภูมิร่างกาย ไม่อาจคิดได้เลยว่าเป็นแขนเทียม
แต่ผมยังจำภาพน่าสะพรึงนั่นได้
เสียงอันชวนให้รู้สึกแย่ของเนื้อที่ตกลงพื้นเหมือนเหยื่อที่ถูกล่าร่วงหล่นลงมาจากฟ้า นิ้วยังคงงออยู่ในท่าจับของ กระทั่งองศาของศอกก็ดูเป็นธรรมชาติเหลือเกิน ไม่มีเลือดไหลสักหยด นี่ยังจะดูเหมือนแขนเทียมที่ทำขึ้นอย่างประณีตมากกว่าซะอีก
แผ่นหลังของผู้ปกครองผมกลายเป็นเงาเพราะย้อนแสง ทว่าตั้งแต่ไหล่ซ้ายลงมาไม่เห็นมีเงาให้เห็น
?ข้าเองก็ยืนยันด้วยตาคู่นี้มาแล้ว?
โวลฟรัมเองก็ตอบรับมาด้วยน้ำเสียงที่พยายามสะกดกลั้นความหงุดหงิดเอาไว้
?ข้าคิดว่าเป็นแขนของคอนราท กระดุมประดับแขนเสื้อเป็นของหมอนั่น....นี่ไง?
น้องสามสอดมือเข้าไปในกระเป๋าด้านในของเสื้อนอกและหยิบเม็ดเล็กๆ ออกมา เป็นงานฝีมือจากเปลือกหอยกลมๆ อย่างประณีต สีเดิมเคยเป็นสีขาวน้ำนม แต่มันดูดำหม่นด้วยเขม่าและความร้อนสูง มือที่จะยื่นไปรับสั่นเทา
?นั่นฉันจำได้....อันที่ติดแขนเสื้อเชิ้ตอยู่ใช่มั้ยล่ะ??
?ใช่?
?ถ้างั้นแขนซ้ายของเซอร์เวลเลอร์ก็น่าจะยังอยู่ที่ปราสาทไม่ใช่เหรอ? ที่ซิมารอนเล็กพวกเราก็ได้เห็นกัน แล้วตอนนี้คู่ต่อสู้ตรงหน้าเราเองก็มีแขนสองข้างเหมือนกันอีก....โดนหลอกหรือเปล่านะ?
?หลอกที่ว่าเนี่ย??
ผมถามกลับไปโดยอัตโนมัติ มุราตะเลยพูดด้วยท่าทีเหมือนไม่ได้ล้อเล่น
?หนึ่ง เป็นแขนเทียมมาตั้งแต่แรก สอง มีสภาพร่างกายแบบที่ตัดยังไงแขนก็งอกมาใหม่ได้?
?งอก....พูดอย่างกับมนุษย์กลายพันธุ์สายพันธุ์ใหม่งั้นแหละ?
หลังจากเดินวนไปรอบๆ ก็ดูเหมือนจะหาที่นั่งให้ตัวเองได้แล้ว มุราตะเลยเข้าไปใกล้ๆ กำแพงซึ่งอยู่ติดประตู เขาเลื่อนนิ้วชี้ตรงหน้าเหมือนจะขยับแว่นที่ไม่ได้สวมเอาไว้
?หรือไม่ก็สาม คนที่อยู่ตรงนั้นไม่ใช่เซอร์เวลเลอร์ตัวจริง?
?จะบอกว่าเป็นตัวปลอมเหรอ!? ไม่สิ นั่นน่ะไม่ใช่หรอก นายเองก็น่าจะพอรู้ใช่มั้ยล่ะ เห็นนายบอกว่าเคยเจอกันเมื่อตอนก่อนเกิดนี่นา นั่นเป็นตัวจริงนะ มุราตะ เป็นตัวจริงแน่นอน?
?ทำไมถึงพูดแบบนั้นได้เต็มปากเต็มคำนักล่ะ??
ก็มันต้องเป็นงั้นอยู่แล้วนี่นา
?ฉันไม่มีทางจำคอนราดผิดอยู่แล้ว?
กล้ามเนื้อบริเวณแก้มของโวลฟรัมขยับเล็กน้อย
?คงงั้น ข้าเองก็คิดว่านั่นคือพี่ชายข้าเหมือนกัน?
พี่ชายเหรอ เมื่อกี้เขาเรียกว่าพี่ชายงั้นเหรอ!?
แม้เขาจะดูสงบเยือกเย็นกว่าเดิม แต่บางทีก็เอ่ยคำพูดที่ไม่น่าเชื่อออกมา ทำเอาหัวใจทางนี้จะวายเอา
?แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ยิ่งไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่ว่าทำไมถึงไปเข้าพวกกับศัตรู ต่อให้มีเลือดของมนุษย์อยู่ในตัวครึ่งหนึ่ง แต่เซอร์คอนราท เวลเลอร์น่าจะเคยสาบานไปแล้วว่าจะใช้ชีวิตในฐานะเผ่าปีศาจ แตกต่างจากกรานซ์ที่หักหลังเพื่อนร่วมอาณาจักรเพราะความแค้นส่วนตัว ถึงจะห่างเหินเพราะโดนปฏิบัติอย่างไร้มนุษยธรรมเมื่อตอนสงครามใหญ่ แต่ตอนนี้เขาไม่เห็นจะต้องมาเป็นปฏิปักษ์ต่อยูริ....ต่อองค์ราชาเลย แถมยังน่าแปลกตรงที่มีแขนอยู่ด้วย?
?นั่นน่ะสิ โดนฟันขาดไปแล้วนี่นา โดยพวกที่....น่าจะเป็นทหารซิมารอนใหญ่ เจ้าพวกคนในอาณาจักรนี้มันฟันไปนะ คนที่ยิงกุนเทอร์ก็เป็นคนของอาณาจักรนี้เหมือนกัน พอคิดแบบนั้น ต่อให้เป็นบ้านเกิดของพ่อ เป็นแผ่นดินที่บรรพบุรุษเคยอาศัยอยู่ แต่ปกติก็คงทนยอมเป็นตัวแทนซิมารอนไม่ไหวหรอก พอเป็นงั้นก็มีแต่ต้องคิดว่าโดนล้างสมอง....?
ความประทับใจที่ได้พบกันอีกครั้งข้ามพ้นความตกใจจนกลายไปเป็นความโกรธแล้ว
?....ฉันจะไปฟาดให้เต็มเหนี่ยวเลย?
ผมจับอาวุธที่ตนเองเลือกมาและทำท่าจะกลับเข้าไปในสนามอีกครั้ง เข่าสั่นเทาไปหมด
?จะทำให้เขาตาสว่าง! ด้วยมือฉันเองนี่แหละ?
โวลฟรัมจับแขนผมไว้
?ไม่ได้ ยูริ เจ้าเองก็น่าจะรู้นี่นา ว่าฝีมือเจ้าเทียบชั้นคอนราทไม่ได้ คนอย่างหมอนั่นคงจะช่วยออมแรงให้อยู่หรอก....แต่ถ้าเกิดอยู่ในสภาพที่แม้แต่เจ้าตัวก็ยังควบคุมตัวเองไม่อยู่ละก็....ยังไงก็ไม่ได้ มันอันตรายเกินไป?
?ไม่ใช่เวลาจะมามัวบอกว่ามันอันตรายนี่นา! ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงที่ฝีมือเทียบติดไม่ติดซะหน่อย ถ้าคอนราดโดนคลื่นไฟฟ้าของใครสักคนชักใยอยู่ ก็ต้องตัดมันให้ขาดเดี๋ยวนี้เลยใช่มั้ยล่ะ ถ้าเขาโดนบังคับให้ต้องฝืนทำตามคำสั่งคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ก็ต้องรีบปล่อยเขาให้ได้โดยเร็ว จะสักนาทีหนึ่งหรือวินาทีหนึ่งก็ยังดีไม่ใช่เรอะ!? ก็คอนราดน่ะ....?
?เขาโดนชักใยอยู่จริงๆ แน่เหรอ?
โยซัคที่เงียบกริบมาตลอดเอ่ยปากขึ้น
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผม ชิบูยะ ยูริ (อาชีพ : ราชาปีศาจ) เคลียร์การสอบข้อเขียนและประชันความเร็วจนรอดไปถึงการแข่งรอบชิงชนะเลิศของจู๊ดใต้หล้าได้ ทว่าในตอนที่กลุ่มของท่านเซลี่ นักรบสาวมากประสบการณ์ผู้งามล้ำ (เจ้าตัวอ้างเอง) กำลังดำเนินแผนการสับเปลี่ยนกล่องต้องห้าม ?อวสานวายุ? อยู่นั้นเอง คู่ต่อสู้ในศึกสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกเรา....ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคอนราด! ผมดีใจที่เห็นเขายังมีชีวิตอยู่ พร้อมกันนั้นก็ปั่นป่วนเพราะช็อกที่เขากลายเป็นศัตรูไป จากนี้จะเป็นยังไงต่อไปล่ะ!? เรื่องราวแฟนตาซีสุดเฟี้ยวกำลังมาถึงจุดยอดเยี่ยม!
