คุณหนูขี้วีน
?ฉันไม่มีวันยอมแต่งงานกับคุณเป็นอันขาด?
เสียงที่เต็มไปด้วยความโมโหและขี้วีนสุดๆ ดังมาจากสาวน้อยหน้าตาน่ารัก เอวบาง ร่างเล็ก ผมสลวยยาวถึงกลางหลังที่ตอนนี้จ้องมองมายังเจ้าของประธานบริษัทส่งออกไข่มุกรายใหญ่ที่มีสาขาอยู่ต่างประเทศหลายแห่ง อาทิตย์ชำเลืองมองลูกสาวเพื่อนสนิทของบิดา รวมถึงเป็นสหายกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่
นักธุรกิจหนุ่มวางปากกาลง...ใบหน้าของเขาสลักเสลาราวกับรูปปั้น มีนัยน์ตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ตัดกับเรียวปากที่เหมือนหยัดยิ้มอยู่ตลอดเวลา ผมตัดสั้นบางส่วนระหน้าผากและบางส่วนเสยขึ้นไปเหนือศีรษะ รูปร่างที่ดูดีสมส่วนเป็นที่ดึงดูดสายตาของสาวๆ จำนวนมากมาย ด้วยนิสัยที่ไม่ยอมพูด นิ่งเงียบอยู่เสมอ ทำให้บุคลิกเขาสุขุมและเป็นผู้ใหญ่กว่าอายุ
อาทิตย์จำได้ดีถึงสาวน้อยตัวเล็กที่นิสัยขี้เหวี่ยงสุดๆ ไม่ยอมคน เธอเป็นน้องเล็กของคฤหาสน์โชคไพศาล และเป็นน้องสาวของอาทร เพื่อนสนิทของเขาที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย ไปมาหาสู่กันอยู่เสมอ
?คุณมาหาผมเพราะเรื่องนี้น่ะหรือ!??
?แล้วยังมีเรื่องอะไรอีกล่ะ? ไข่มุกเอ่ยถามเสียงสูง เธอไม่ชอบขี้หน้าผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่ตอนเป็นเด็กแล้ว เขาชอบทำหน้านิ่งๆ ปากคอเราะราย ไม่เคยเกรงใจใคร
เหมือนสวรรค์แกล้ง หรือนรกชังก็ไม่ทราบ เพราะดูเหมือนพ่อแม่ของสองตระกูลจะเลือกให้เขาหมายหมั้นกับเธอ ซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่ชอบและไม่ยอมรับเอาเสียเลย ไข่มุกเพิ่งเรียนจบในด้านบริหารธุรกิจ และต้องการช่วยเหลืองานโรงแรมของพ่อ แต่นี่อะไร เพิ่งเรียนจบจะจับให้เธอแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่เคยได้ชอบพอน่ะหรือ
ไม่มีทางหรอก เธอไม่มีวันยอมแน่
?ฉันขอบอกเป็นครั้งสุดท้ายนะว่าฉันไม่ยอมแต่งงานกับคุณเด็ดขาด ถึงคุณพ่อจะบังคับให้ฉันไปดูตัวกับคุณภายในอาทิตย์หน้าก็เถอะ ฉันเพิ่งเรียนจบนะคะคุณอาทิตย์ แล้วก็ยังอยากช่วยงานบริหารโรงแรมของคุณพ่อ แล้วจู่ๆ จะให้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้ชอบพอน่ะเหรอ ไม่มีวันซะหรอก?
ไข่มุกอธิบายยาวเหยียด แน่นอนว่าหน้าตาไม่มีการล้อเล่นเลยสักนิด
?แล้วผมบอกหรือ ว่าจะยอมแต่งงานกับคุณ?
?อะไรนะคะ!??
?อันที่จริง...พ่อของผมก็เคยพูดคุยเรื่องการหมั้นหมายกับคุณอยู่นะ แต่ผมปฏิเสธไปตั้งแต่แรกแล้ว เหตุผลน่ะหรือ!? คุณยังเด็กเกินไป เพิ่งเรียนจบใหม่ๆ หน้าตาก็ธรรมดา การพูดจาก็ไม่มีความอ่อนหวานเลยสักนิด เรียกได้ว่าไม่มีเสน่ห์เอาเสียเลย นี่ถ้าคุณไม่ใช่น้องสาวของอาทรล่ะก็ ผมไม่มีวันมองคุณแต่แรกหรอก รู้เอาไว้ด้วย?
ไข่มุกอ้าปากพะงาบๆ แก้มแดงปลั่งด้วยความอับอาย นี่เขากล้าพูดออกมาได้ยังไงว่าเธอไม่มีเสน่ห์น่าดึงดูดสักนิดสำหรับเขา
?ถ้างั้นกำหนดการดูตัววันอาทิตย์หน้าล่ะ!??
?ผมก็ทำตามหน้าที่ของผม คุณก็ไปตามหน้าที่ของคุณ เสร็จแล้วก็แยกย้ายกันกลับ? อาทิตย์หยัดยิ้มนัยน์ตาวาว ภายใต้บุคลิกที่ภูมิฐานซ่อนไว้ด้วยความปากร้ายที่แม้แต่ผู้หญิงยังอาย ?ไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่กินเด็กอย่างคุณหรอก รู้เอาไว้ด้วยไข่มุก?
?คนบ้า กักขฬะที่สุด?
?ระวังปากเอาไว้หน่อย ผมแค่พูดความจริงเท่านั้นเอง...ทำไม ทำเป็นรับไม่ได้หรือ?
ไข่มุกเม้มปากแน่น แก้มแดงปลั่ง อันที่จริงเธอกะจะมาพบกับอาทิตย์ แล้วก็พูดปฏิเสธให้ชัดเจนว่าเธอไม่อยากจะแต่งงานกับเขา แต่ที่ไหนได้ อาทิตย์ต่างหากที่ไม่ได้สนใจเธอตั้งแต่แรกแล้ว เขาพูดจาทำร้ายจิตใจเธอ หาว่าเป็นเด็ก พูดจาไม่มีสัมมาคารวะ และไม่มีเสน่ห์ดึงดูดสำหรับผู้ชาย มันเหมือนกับตบหน้าเธอดีๆ นี่เอง แต่ถึงอย่างนั้นก็เถียงไม่ออกอยู่ดี
?สามหาว คุณกล้าดียังไงถึงมาหาว่าฉันยังเด็ก คุณต่างหากล่ะ อายุตั้งสามสิบกว่าแล้วยังไม่ได้แต่งงาน ไม่เคยชายตาแลผู้หญิง อ้อ...ถึงว่าสิ เขาแอบนินทากันว่าคุณเป็นเกย์ ดูท่าทางคงจะจริงอย่างที่เขาว่ากันอย่างนั้นสินะคะ?
ไข่มุกยิ้มหวาน แล้วยกมือขึ้นกอดอกเอาไว้แน่น ดวงตาเป็นประกาย จมูกโด่งเชิดรั้น ผิวขาวราวกับไข่ปอก เส้นผมยาวสลวยเหมือนกับเส้นไหม ไหล่เล็กๆ เอวบาง เรียวปากสีชมพูเรื่อเพราะทาลิปกลอส อันที่จริงเธอเองก็เป็นดาวมหาวิทยาลัยเหมือนกัน มีผู้ชายมารุมจีบตั้งเยอะแยะ เสน่ห์ของเธอเกินจะต้านทาน ยกเว้นก็แต่ผู้ชายหน้าตาย ปากร้าย ดวงตาฉายแววคมดุคนนี้คนเดียวนั่นแหละ
ผิดกับพี่ชายของเธอที่เป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียดนิ้ว ไหงมาเป็นเพื่อนสนิทกันซะได้ เธอไม่ชอบเอาเสียเลย
?ผมมัวทำแต่งานต่างหาก?
?เหรอคะ!? นึกว่าทำงานบังหน้าไว้ซะอีก?
?บอกไว้ก่อนนะ ผมไม่ชอบเด็กที่เอาแต่ใจ เถียงคำไม่ตกฟาก โดยเฉพาะนิสัยชอบเอาชนะอย่างคุณนี่แหละ? อาทิตย์เอ่ยเสียงเรียบ ตรงกันข้ามกับหน้าตาที่ดูสุขุมเป็นผู้ใหญ่
?ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะคะคุณอาทิตย์? เธอแหว
?ไม่ใช่เด็ก แล้วมัวมายืนหาเรื่องผมทำไมกันล่ะ ดูคุณออกจะมั่นใจมากเลยสินะว่าตัวเองสวยและมีเสน่ห์ แต่บอกไว้ก่อนว่าสเปกผมชอบคนเรียบร้อย มีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ ไม่เอาแต่ใจเหมือนอย่างคุณ...บอกตามตรงนะ ผมเห็นคุณตั้งแต่เป็นเด็กตัวเล็กๆ ร้องไห้หาพี่ชายขี้มูกโป่งอยู่เลย นิสัยขี้เหวี่ยงขี้วีนอย่างคุณ เป็นนิสัยที่ติดตัวมา ถึงโตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ยังไม่หาย โน่นประตู เชิญออกไปได้ ผมจะทำงาน?
?ร้ายกาจ ปากร้ายที่สุดเลย?
?เสียใจด้วยนะสาวน้อย ผมเป็นคนพูดตรง ไม่เคยอ้อมค้อม?
?อีตาบ้า? ไข่มุกร้องเสียงดัง นัยน์ตาลุกวาว ?ฉันเองก็ไม่ชอบคุณเหมือนกัน คนอะไรปากเสียที่สุด?
หญิงสาวหน้าแดงก่ำ หายใจหอบ เดินสะบัดออกไปจากประตู อาทิตย์เหลือบมองสาวน้อยพร้อมส่ายหน้าด้วยความหนักใจ อันที่จริงชายหนุ่มก็ไม่ชอบการถูกบังคับให้ดูตัวเหมือนกัน แต่เป็นเพราะทั้งสองตระกูลสนิทกันมาหลายปีแล้ว และความที่ชายหนุ่มเป็นผู้ใหญ่กว่าจึงไม่กล้าออกปากปฏิเสธ แต่ดูแม่สาวน้อยร้อยชั่งจะไม่ยอมเอาเสียเลย อาทิตย์เคยเห็นเธอมาตั้งแต่เด็ก ด้วยนิสัยเอาแต่ใจเพราะเป็นลูกคนเล็ก ถึงจะสวยปานใดก็ไม่มีเสน่ห์เอาเสียเลย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แม้เธอจะภาวนาเพียงใด ก็ถึงวันที่ต้องดูตัวที่โรงแรม...ไข่มุกถูกบังคับให้แต่งกายแบบเป็นพิธี กระโปรงเดรสตัวยาวถึงหัวเข่าสีครีมอ่อนน่ารักแลดูอ่อนหวาน เส้นผมของเธอถูกเกล้าไว้เหนือศีรษะ ใบหน้าแต่งด้วยสีสันอ่อนๆ เรียวปากแดงระเรื่อ ผิวพรรณขาวไร้ริ้วรอยใดๆ ดวงตาของเธอเป็นประกาย
?หนูไม่ไปไม่ได้เหรอคะคุณแม่?
?ทำไมล่ะ คุณพ่อหนูก็ไปด้วยนี่นา?
?ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ...คือว่า...หนูไม่อยากไปเจอกับเขาคนนั้น? เธอเอ่ยเบาๆ เนื่องจากคุณพ่อของเธอเป็นคนเข้มงวดมาก และเคยคุยกับเธอเรื่องนี้มาแล้ว ไข่มุกเอาแต่ปฏิเสธแต่พ่อของเธอก็ไม่ยอมฟัง บอกคำเดียวว่าเธอจะต้องไปดูตัวกับบุตรชายเจ้าของฟาร์มไข่มุกเพื่อนสนิทของพ่อเธอเอง
?คุณอาทิตย์น่ะหรือ ลูกเคยเจอกับเขามาแล้วหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรือ!??
?ใช่ค่ะ แต่หนูไม่ชอบเขาเอาเสียเลย?
?เรื่องชอบไม่ชอบ ลูกต้องลองคุยกับเขาดู การดูตัวครั้งนี้น่ะเป็นเรื่องของผู้ใหญ่เขาคุยกัน ส่วนลูกจะชอบหรือไม่ชอบเขา มันก็เรื่องของลูก ความจริงลองคบเขาดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา? แม่ของเธอจับบ่าลูกสาว แต่เธอกลับทำหน้าบอกไม่ถูก ถึงอย่างไร เธอก็ไม่ชอบเขาอยู่ดี
เธอเคยเจอกับอาทิตย์มาตั้งแต่เด็ก และเคยไปบ้านเขามาหลายครั้ง เขาชอบดุเธอแถมยังชอบทำตัวเป็นผู้ใหญ่ ทั้งที่พี่ชายของเธอค่อนข้างใจดี สุภาพ และตามใจเธอหลายครั้ง มีแต่เขานี่แหละที่ชอบขัดใจเธอ ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนนอกด้วยซ้ำ
?แต่ว่า...?
?ไปเถอะลูก ตามใจพ่อเขาเสียหน่อย?
ไข่มุกถอนหายใจยาว...ยอมตามใจผู้เป็นบิดาสักครั้ง เธอนั่งรถเก๋งคู่กับบิดาไปกับคนขับรถ ผ่านตึกรามบ้านช่องและแสงไฟมากมาย จนกระทั่งถึงโรงแรมที่นัดหมาย คนขับรถเปิดประตูให้ เธอก้าวออกมาและเดินคล้องแขนคุณสมเกียรติเดินเข้าไปในโรงแรม ขึ้นลิฟต์ไปยังที่นัดหมาย
เมื่อถึงชั้นที่สิบเจ็ด ดวงตาเป็นประกายของเธอก็มองหาแขกที่นัดเอาไว้ และก็เห็นชายหนุ่มนั่งอยู่กับคุณอำนาจผู้เป็นบิดา เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และฟาร์มไข่มุกมูลค่ามหาศาล มีเครือข่ายไปยังเมืองนอกอีกหลายแห่ง
อาทิตย์แต่งกายดูดีภายใต้เสื้อสูทผูกไท แลดูสง่างาม สุขุมและเป็นผู้ใหญ่ ดวงตาสีดำสนิทของเธอชำเลืองมองใบหน้าหล่อเหลา เรียวปากของเขาไม่ปรากฏรอยยิ้มอย่างที่ควรจะเป็น แน่นอนล่ะ...ว่าเธอเองก็ไม่อยากจะยิ้มให้เขาเหมือนกัน
พ่อของเธอเดินไปทักทายเพื่อนสนิท จากนั้นทั้งสองก็คุยกัน และเอ่ยปากแนะนำให้อีกฝ่ายได้รู้จัก
?ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สวยขึ้นเยอะเลยนะหนูไข่มุก?
?ขอบคุณค่ะคุณลุง? เธอยิ้มหวาน
?นี่อาทิตย์ ลูกชายของลุงเอง คงไม่ต้องแนะนำกันแล้วล่ะมั้ง?
?สวัสดีค่ะพี่อาทิตย์?
?สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน โตขึ้นมากเลยนะนี่? อาทิตย์เอ่ยปากเหมือนกับไม่เคยเจอเธอมาก่อน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้น เขาเพิ่งปะทะฝีปากกับเธอมาหมาดๆ ไข่มุกเหลือบมองเขา...เธอแน่ใจว่านัยน์ตาของเขากำลังยิ้มอยู่ แม้จะอยู่ภายใต้ใบหน้าที่สุขุมนั่นก็เถอะ
?ไม่ได้เจอพี่ตั้งนาน พี่ดูมีอายุ อุ๊ย...ขอโทษนะคะ ดูเป็นผู้ใหญ่มากเลยค่ะ? เธอยิ้มหวาน
?อย่างนั้นหรือ ผิดกับพี่นะ ที่ดูเธอสวย น่ารักอ่อนหวานกว่าเดิมตั้งเยอะ?
เธอแก้มแดงปลั่ง จ้องมองเขานัยน์ตาพราวระยับ ผู้ชายคนนี้ผิดกับที่เคยคุยกับเธอเป็นคนละคน มาตอนนี้พูดจาราวกับเป็นคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ตรงข้ามกับนัยน์ตาคมกริบที่คอยจ้องมองเธอราวกับเป็นเด็กตัวเล็กๆ ที่ไม่รู้จักโต เป็นสิ่งที่เธอเกลียดที่สุด
?ขอบคุณค่ะ แล้วทำไม...พี่ถึงไม่ยอมมีแฟนสักทีล่ะคะ อายุอานามก็ตั้งป่านนี้แล้ว?
?พี่ยังไม่เจอคนที่ใช่น่ะ?
?ยังไงล่ะคะ คนที่ใช่น่ะ!??
?ก็เป็นคนที่อ่อนหวาน น่ารัก เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ เป็นกุลสตรีน่ะ?
?พี่นี่เป็นคนที่ออกจะหัวโบราณนะคะ ผู้หญิงสมัยนี้น่ะต้องเก่งทุกอย่าง จะมัวมานั่งเรียบร้อยเหมือนผ้าพับเอาไว้เหมือนกับสมัยก่อนไม่ได้หรอกค่ะ? หญิงสาวยิ้มหวาน ?เคยได้ยินไหมคะ เรื่องสิทธิมนุษยชนสำหรับผู้หญิงน่ะ จะให้มัวมานั่งเป็นแม่บ้านแม่เรือน ไม่ทำอะไรเลย ให้สามีเลี้ยงดูไปจนชั่วลูกชั่วหลาน มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ สมัยนี้มันควรจะให้ผู้หญิงทำงานบ้าง จะได้เท่าเทียมกันยังไงล่ะคะ?
?ก็อาจใช่...แต่มันไม่ใช่สำหรับทุกคน สำหรับพี่ผู้หญิงควรมีหน้าที่แค่งานบ้านงานเรือนมากกว่า?
?เพราะอย่างนี้ไง ถึงได้เป็นโสดอยู่ถึงป่านนี้?
?เอาละๆ เราก็อย่าไปพูดถึงเรื่องที่มันเครียดๆ นักเลย ลูกสาวผมก็เป็นอย่างนี้แหละ เป็นคนสมัยใหม่ จบมาก็เอาแต่จะทำงานบริหารโรงแรมช่วยพ่อ เรื่องงานบ้านงานเรือนน่ะ ไม่เอาไหนหรอก? สมเกียรติหัวเราะเสียงแผ่ว หันไปคุยกับเพื่อนสนิทโดยไม่สนใจลูกสาวเลย
?ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ? ไข่มุกเอ่ยปาก จากนั้นเธอก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ ไม่นานนักก็เดินออกมา เตรียมเลี้ยวขวาไปตรงริมระเบียง แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีผู้ชายสูงสง่ายืนรออยู่แล้ว
?ดูตัวคืนนี้ มันค่อนข้างเครียดนะรู้ไหม?
?รู้เหมือนกันหรือคะ!??
?ผมก็แค่ทำตามใจผู้ใหญ่ ไม่ให้ท่านต้องเสียหน้าน่ะ? อาทิตย์ยิ้มหยัน ?เอาเป็นว่า เราสองคนมาทำญาติดีต่อกันสักครั้งจะได้ไหม อย่างน้อยก็แค่คืนนี้เท่านั้นแหละ?
?บอกตามตรงนะคะ...ฉันไม่ได้อยากจะญาติดีกับคุณเลยด้วยซ้ำ? เธอตัดสินใจพูดตรงๆ ยืนกอดอก ?ฉันบอกปฏิเสธพ่อไปตั้งแต่แรกแล้ว เรื่องจะมาดูตัวกับคุณ แต่ทำยังไงได้ อย่างน้อยคุณก็เป็นคนที่เหมาะสมในสายตาของท่าน เพราะว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อน อาจจะเรียกว่าเคยรู้จักกันตั้งแต่เด็กเลยด้วยซ้ำ?
ไข่มุกมองอาทิตย์ เรียวปากบางเม้มเข้าหากัน
?คุณไม่ใช่สเปกของฉันแม้แต่น้อยเลยค่ะคุณอาทิตย์ ยิ่งได้รู้ว่าคุณเป็นพวกหัวโบราณ ชอบผู้หญิงประเภทเรียบร้อย ช่างเอาใจ และเป็นแม่บ้านแม่เรือน ซึ่งเป็นคนละประเภทกับฉันด้วยแล้ว มันยิ่งทำให้ฉันมองคุณในแง่ลบลงกว่าเดิม ขอโทษนะคะที่พูดตรงๆ?
?ระวังคำพูดหน่อย...คุณกำลังดูถูกผมอยู่นะ?
?ก็ฉันพูดเรื่องจริงนี่คะ?
?ผมไม่โกหกคุณหรอก ว่าสเปก ของผมชอบผู้หญิงอย่างนั้นจริงๆ แต่รู้ไหม...สำหรับผู้ชายที่โดนผู้หญิงดูถูกมากๆ เข้า เขาอาจจะทำอะไรที่คุณเองไม่ชอบก็ได้ ถ้าถามผมน่ะนะ...ผมอาจมองข้ามในจุดนั้น เพราะคุณเองก็สวย น่ารัก และมีเสน่ห์ในแบบของคุณเอง?
?หมายความว่ายังไงคะ?
?ก็หมายถึง...ผมอาจจะยอมรับการดูตัวในครั้งนี้ก็ได้น่ะสิ?
?ถึงคุณจะยอมรับยังไง แต่ฉันจะไม่ยอมรับการดูตัวเป็นอันขาด จะบอกอะไรให้นะคะ ถึงในโลกนี้มีคุณเป็นผู้ชายอยู่คนเดียวก็เถอะ ฉันก็ไม่มีวันยอมรับคุณหรอกรู้เอาไว้เสียด้วย?
อาทิตย์มองเธอสายตาพราวระยับ ที่ผ่านมาเขายอมรับว่าค่อนข้างเกรงใจอาทรอยู่บ้าง เพราะว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน แม้จะรู้ว่าไข่มุกน้องสาวของเพื่อนคนสนิทจะเป็นคนที่เอาแต่ใจ ปากกล้าไม่เกรงกลัวคนก็ตาม เขาก็ไม่อยากจะใส่ใจสักเท่าไร แต่พอมาตอนนี้...เธอทำให้อารมณ์ของเขาเริ่มขุ่นมัวเสียแล้วสิ จนร่างสูงเริ่มอยากจะคว้าเธอมาตีก้นเสียให้เข็ด
และนั่น...ทำให้เรียวปากของเขาเริ่มกระตุกยิ้มหยัน
?นั่นเป็นคำท้าหรือ!??
?จะเรียกว่าคำท้าหรืออะไรก็ตามแต่ แต่ฉันไม่มีวันยอมคบหากับผู้ชายอายุมากกว่าเกือบสิบปีอย่างคุณเป็นอันขาด?
?ปากดีนักนะ แม่สาวน้อย?
?อุ๊ย!?? เธอเอ่ยเสียงเบาโหวง เมื่อถูกอาทิตย์คว้าจับหัวไหล่บาง ไล่ต้อนจนแผ่นหลังชิดกำแพง
เมื่อหญิงสาวจะร้องอุทาน มือทั้งสองข้างของเธอก็ถูกเขาจับตรึงไว้เหนือศีรษะ เจ้าของดวงตากลมโตหน้าซีดเผือด แหงนหน้าก็เห็นเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาอยู่ใกล้เธอจนแทบรู้สึกได้ถึงลมหายใจ
?คุณจะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ?
?อยากรู้จริงๆ ว่าเรียวปากคุณจะเผ็ดร้อนเหมือนกับคำพูดเมื่อสักครู่นี้หรือเปล่า? ดวงตาคมดุกับเรียวปากที่เหยียดยิ้มดูราวกับเป็นคนละคนกับผู้ชายที่สุภาพ บุคลิกสุขุมยามเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นอย่างสิ้นเชิง
?คุณอาทิตย์?
?จำคำพูดของคุณเอาไว้ให้ดีล่ะแม่สาวน้อย ว่าคุณเกลียดผมนักหนา...ผมมันเป็นประเภทที่ว่าไม่ยอมลืมอะไรง่ายๆ เสียด้วย ผมจะบอกให้คุณรู้นะ ถึงคุณจะเป็นน้องสาวของอาทร เพื่อนสนิทผม และเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทของคุณพ่อผม แต่นั่นไม่ทำให้ผมเอ็นดูคุณไปได้หรอก ตรงกันข้าม มันทำให้ผมอยากเอาชนะคุณ...เหมือนอย่างที่คุณพยายามผลักไสไล่ส่งผมยังไงล่ะ?
ไข่มุกเบิกตาจ้องมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อหู
อาทิตย์ยิ้มอย่างสุภาพ ก่อนที่เขาจะโน้มศีรษะเข้าใกล้หูของเธอ พูดวาจาให้แสบสัน
?เพราะฉะนั้น เด็กน้อยอย่างคุณควรทำตัวให้สุภาพเข้าไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่ จำเอาไว้?
?นี่คุณ...? ไข่มุกอ้าปากได้เพียงแค่นั้นก็ถึงกับพูดไม่ออก เพราะดูจากสถานที่ที่เธอยืนอยู่กับอาทิตย์เป็นมุมอับและก็ไม่ค่อยมีใครผ่านมาด้วย แก้มเนียนสวยแดงจัดเพราะความโกรธและความอับอาย ไม่เคยมีครั้งใดที่เธอต้องถูกตราหน้าว่าเป็นเด็ก แถมมาจากผู้ชายที่เธอไม่ชอบที่สุดด้วย
?เอาละ คล้องแขนผม เราควรทำตัวดีๆ ในการดูตัวครั้งนี้?
?ทำไมฉันต้องคล้องแขนคุณด้วยล่ะ? ไข่มุกแหว
?ไม่หรือ...งั้นแบบนี้ล่ะ?
?อุ๊ย ปล่อยนะ? เธอตกใจไม่น้อยเมื่ออาทิตย์ยกแขนขึ้นโอบไหล่ของเธอเข้ามากอดไว้แน่น ดูท่าทางผู้ชายที่สุขุมและเย็นชาคนนี้จะไม่ยอมปล่อยให้เด็กที่เอาแต่ใจอย่างเธอทำตามใจชอบเอาเสียเลย
?ท่านี้ก็ดีเหมือนกัน ไปกันเถอะ?
?เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อนค่ะ คล้องแขนก็ได้?
?พูดง่ายๆ อย่างนี้ตั้งแต่แรกก็ดี?
ภายในใจของหญิงสาวแช่งชักหักกระดูกชายหนุ่ม เธอจำใจต้องคล้องแขนของเขาแล้วเดินไปหาพ่อของทั้งคู่ ดูท่าทางพวกผู้ใหญ่จะยินดีที่เธอกับเขาสนิทกันจนถึงขั้นคล้องแขนมาอย่างสนิทสนม ไข่มุกเดินเข้าไปนั่งและยิ้มหวานให้คุณพ่อ แต่หางตาของเธอมองเห็นสายตาที่จ้องมองมาราวกับจะจับผิด จนทำให้รู้สึกอึดอัดใจอย่างไรไม่รู้...
+++++++++++++++++++++++++++++++
?เป็นอย่างไรบ้างล่ะ ดูตัวเมื่อคืนนี้?
อาทรที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ เขาสวมเสื้อเชิ้ต ใส่แว่นหน้าตาหล่อเหลา เส้นผมหยักศก ร้องถามน้องสาวเมื่อเห็นเธอเดินลงบันไดมาจากชั้นสอง ไข่มุกหันมามองพี่ชาย เธอสะพายกระเป๋ามาด้วย คงจะออกไปข้างนอกตอนสายๆ
?ฉันไม่สนใจหรอกค่ะ ผู้ชายพรรค์นั้น?
?เอ้า...ทำไมไปว่าเขาอย่างนั้นล่ะ?
?ก็มันจริงนี่คะ? เธอเดินไปนั่งบนเก้าอี้โซฟาข้างพี่ชาย แล้วโอบกอดเขาอย่างรักใคร่ ?ผู้ชายปากร้ายพรรค์นั้นมาหาว่าหนูเป็นเด็กที่ไม่รู้จักโต พี่รู้ไหมคะว่าเขาน่ะเป็นคนอย่างไร ต่อหน้าพวกผู้ใหญ่ก็ดูสุขุม เรียบร้อย และเป็นสุภาพบุรุษ แต่ที่ไหนได้ พออยู่ลับหลังปากเขาอย่างกับกรรไกรแน่ะ เขาหาว่าหนูไม่มีเสน่ห์? เธอตั้งหน้าตั้งตาฟ้องพี่ชาย
?จริงหรือ!?? อาทรหัวเราะเสียงแผ่ว ?ก็เธอยังเป็นเด็กอยู่เลยนี่?
?หนูไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ หนูอายุยี่สิบสองแล้ว? หญิงสาวทำหน้างอน ?เป็นเพราะคุณพ่อแท้ๆ หนูต้องการเรียนจบมาช่วยงานบริหารโรงแรมกับคุณพ่อ แต่นี่อะไร พอมาถึงก็จะจับหนูให้แต่งงานกับนายอาทิตย์คนนั้น?
?แล้วเขานิสัยเป็นอย่างไรล่ะ?
?เขานิสัยไม่เหมือนพี่อาทร...? น้องสาวเงยหน้ามองพี่ชายแสนรัก ทั้งใจดีแล้วก็อ่อนโยนกับเธอ ไม่เหมือนคนปากร้ายนั่น ?พี่ทั้งใจดี ทั้งอ่อนโยน ตามใจหนูทุกอย่าง ถ้าผู้ชายทุกคนนิสัยเหมือนพี่ก็จะดีหรอกค่ะ?
?อาทิตย์ก็นิสัยไม่ต่างจากพี่นักหรอก? อาทรหัวเราะเสียงแผ่ว
?ต่างสิคะ ต่อหน้าเขาก็ดูดี สุขุม แต่พอลับหลังเขาปากร้ายอย่างกับกรรไกร พูดจาไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิด หนูน่ะไม่ชอบเขามาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว?
?อย่างนั้นเชียวหรือ!??
ไข่มุกพยักหน้าแล้วกอดพี่ชายแน่น อันที่จริงวันนี้เธอจะออกไปข้างนอก...และซื้อของสักหน่อย เธออยากจะลืมเรื่องเมื่อคืนไปให้หมด แน่นอนล่ะว่า...เธอไม่มีวันยอมรับการดูตัวเมื่อคืนนี้แน่นอน ถึงใครต่อใครจะพูดว่าเขาสุขุม และอ่อนโยนกับผู้หญิงทุกคนก็เถอะ
?เราจะออกไปข้างนอกเหรอ!??
?ค่ะ พี่จะฝากซื้ออะไรไหมคะ?
?ไม่เอาละ ไปข้างนอกก็ระมัดระวังตัวด้วยนะ...เออ อันที่จริงวันพรุ่งนี้ น้องสาวของอาทิตย์จะกลับมาจากประเทศอังกฤษ เขาเพิ่งเรียนจบน่ะ เห็นเจ้าอาทิตย์บอกให้พี่ไปรับด้วย เขาติดประชุมที่บริษัท พี่ยังคิดอยู่ว่าจะพาเธอไปด้วยดีหรือเปล่า จู่ๆ ให้ผู้ชายไปรับมันจะยังไงๆ อยู่นะ? อาทรโอบไหล่น้องสาว
ไข่มุกตาโต เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงน้องสาวอาทิตย์ซึ่งห่างกับเธอไม่ถึงปี
?กิ่งแก้วน่ะเหรอคะ ดีจังเลย เธอจะกลับมาแล้วเหรอ?
?ใช่...ดูเหมือนเธอจะดีใจเสียเหลือเกินนะที่กิ่งแก้วกลับมา ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้กลับไม่ชอบพี่ชายของเขาอย่างหนักเลยไม่ใช่เหรอ?
?ก็กิ่งแก้วเป็นผู้หญิงที่นิสัยน่ารัก เรียบร้อย และแสนอ่อนโยนนี่คะ? ไข่มุกยังจำได้ว่าสมัยก่อนตอนที่พวกเธอยังเป็นเด็ก...ก่อนหน้าที่กิ่งแก้วจะไปเรียนต่อที่อังกฤษ ไข่มุกสนิทสนมกับกิ่งแก้วมาก กิ่งแก้วเป็นผู้หญิงที่น่ารัก นิสัยดี และก็ชอบงานครัว ผิดกับเธอที่ชอบออกไปงานสังคมมากกว่า แต่ทั้งคู่ก็สนิทสนมกันอย่างเหลือเกิน
ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอจะเป็นน้องสาวของคุณอาทิตย์
?พี่จะไปรับเธอเหรอคะ?
?อืม...?
?งั้น...พี่รอหนูด้วยนะ หนูก็อยากจะไปรับกิ่งแก้วด้วยเหมือนกัน มีอะไรๆ จะคุยกันตั้งหลายเรื่องแน่ะ? ไข่มุกยิ้มหวาน จากนั้นก็ลุกสะพายกระเป๋าออกไป ?ไปนะคะ เดี๋ยวตอนเย็นๆ จะกลับ?
อาทรยิ้มให้น้องสาว ยกแก้วกาแฟมาดื่มและอ่านหนังสือพิมพ์ที่ยังค้างอยู่ ไข่มุกเดินออกไปข้างนอก...โดยไม่ทันได้สังเกตเห็นเลยว่ามีรถยนต์สีดำติดฟิล์มดำสนิทมาจอดเทียบที่ข้างถนน
เธอเดินออกไปไม่ทันไรประตูรถก็ถูกเปิดออก มีมือยื่นมาคว้าจับแขนเรียวบางเอาไว้ ไข่มุกร้องอุทานก่อนถูกดึงเข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว ประตูปิด แล้วรถยนต์ก็แล่นออกสู่ท้องถนนทันที
?นี่มันอะไรกัน...? หญิงสาวหน้าซีดเผือด ตะเกียกตะกายหันไปดูหน้าคนขับ ?คุณ...?
เธอพูดไม่ออก เมื่อเห็นอาทิตย์เป็นคนขับ ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้ม กางเกงยีน ท่าทางเหมือนกับจะออกไปข้างนอกหลายๆ วัน ใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาคมกริบหันมามองหญิงสาว แน่นอนล่ะว่าริมฝีปากไม่มีรอยยิ้มเหมือนเช่นเคย
?อรุณสวัสดิ์คุณไข่มุก ผมรอคุณตั้งนานแน่ะ?
?คุณอาทิตย์ คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง ปล่อยฉันลงไปนะ?
?ได้สิ...แต่ก่อนหน้านั้นช่วยบอกผมหน่อยว่าทำไมคุณถึงได้ปฏิเสธการดูตัวเมื่อคืน?
?ก็...? หญิงสาวอึกอัก ?แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ?
?ผมหัวโบราณงั้นหรือ!? แล้วก็เป็นพวกโคแก่คิดจะกินหญ้าอ่อน??
ไข่มุกอึ้งไปเล็กน้อย เขารู้ได้ยังไงถึงเหตุผลที่เธอบอกบิดา...ไข่มุกบอกว่าเธอไม่ชอบเขา เพราะเขาหัวโบราณ เป็นพวกโคแก่คิดจะกินหญ้าอ่อน แล้วก็เป็นคนปากร้าย ไม่มีเสน่ห์เอาเสียเลย นี่ชายหนุ่มแอบติดเครื่องดักฟังไว้ในตัวเธอหรืออย่างไรกัน
?ฉันไม่ได้พูดเสียหน่อย?
?อ้อ...แสดงว่าทุกคำพูดที่พ่อของคุณโทร.มาหาพ่อของผมเมื่อเช้า ล้วนเป็นเรื่องโกหกอย่างนั้นสินะ?
หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ
?ก็ได้ ฉันเป็นคนพูด? ไข่มุกเอ่ยปาก ?แล้วยังไงคะ ก็คุณเป็นพวกหัวโบร่ำโบราณ และก็เป็นผู้ชายปากร้ายจริงๆ นี่คะ นี่คงจะแอบฟังเขาคุยโทรศัพท์กันล่ะสิ จอดรถนะ...แล้วก็ช่วยปล่อยฉันลงจากรถของคุณด้วย ฉันจะลง?
?ผมปล่อยคุณลงแน่เด็กน้อย แต่ไม่ใช่ที่นี่นะ?
?คุณจะไปไหน!??
?ผมมีโครงการจะไปทำงานที่ฟาร์มไข่มุก แถวอ่าวทางเกาะภูเก็ต แถบทะเลอันดามัน ใช้เวลาเดินทางไปทางเรือครึ่งชั่วโมงก็ถึง คุณยังไม่เคยไปใช่ไหมล่ะ คราวนี้คุณได้ไปสมใจอยากแน่ๆ แต่ว่าเราต้องใช้เวลาขับรถกว่าสิบชั่วโมงเชียวนะกว่าจะไปถึง?
ไข่มุกอ้าปากค้าง หน้าซีดเผือด
?ทำไมฉันต้องไปกับคุณด้วยคุณอาทิตย์?
?...เดี๋ยวพอพวกเราไปถึงภูเก็ต ผมก็จะโทร.บอกอาทรว่าพาคุณไปเที่ยวต่างจังหวัดประมาณหนึ่งอาทิตย์ แน่นอนแหละว่าพวกเราสามารถขึ้นเครื่องบินไปได้ แต่ครอบครัวของคุณก็จะพยายามตามสืบว่าพวกเราไปลงที่จังหวัดไหนกัน ผมก็เลยใช้วิธีพาคุณขึ้นรถไปดีกว่า? อาทิตย์หยัดยิ้ม ?...พวกเขาคงโมโหผมมากที่พาคุณไปเที่ยวโดยไม่ได้ขออนุญาต เอาไว้ผมจะกลับมาขอโทษ หรือไม่ก็ขอคุณแต่งงานภายในเร็วๆ นี้?
?แต่งงาน!?? ไข่มุกกระซิบแผ่ว ทั้งๆ ที่เธอเพิ่งจะปฏิเสธการดูตัวเมื่อคืนนี้น่ะเหรอ ?ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย?
?บอกแล้วไง ว่าผมเป็นคนที่ไม่ลืมอะไรง่ายๆ อันที่จริงผมก็ไม่คิดจะดูตัวกับเด็กน้อยอย่างคุณนักหรอกนะ แต่คุณต่างหากที่เป็นคนบังคับให้ผมต้องฉุดคุณมา ผมจะทำให้คุณรู้สำนึกถึงการทำปากร้ายใส่ผู้หลักผู้ใหญ่ ผมจะทำให้คุณรู้ว่าผู้ใหญ่ที่คิดจะกินเด็กน่ะเป็นอย่างไร เด็กน้อย?
?ฉันไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะ จอดรถเดี๋ยวนี้นะ?
?ไม่มีทาง?
?นี่คุณอาทิตย์ จะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ?
อาทิตย์เลี้ยวรถเข้าจอดข้างทางและใช้สายเบลมาคาดให้เธอ จากนั้นเขาก็ใช้เชือกที่เตรียมมา จับมือของเธอทั้งสองข้างไว้ที่ด้านหลังแล้วมัดเอาไว้แน่นหนาราวกับเธอเป็นผู้ร้ายก็ไม่ปาน
ไข่มุกทั้งร้องทั้งดิ้นก็ไม่อาจสู้แรงชายได้ เธอเม้มปากเข้าหากันด้วยความโกรธเคือง นี่เขาเห็นเธอเป็นลูกกวางหรือยังไง แม้แต่พี่ชายของเธอยังไม่กล้าทำกับหญิงสาวแบบนี้เลย
?อย่างนี้ ค่อยว่าง่ายๆ หน่อย?
?ฉันจะแจ้งความ ข้อหาลักพาตัว กักขังหน่วงเหนี่ยว?
?งั้นผมเพิ่มให้อีกข้อหา คือกระทำชำเราข่มขืนเหยื่อที่ไม่มีทางสู้ ไม่แน่ว่า...คุณอาจสมยอมก็เป็นได้? เสียงหัวเราะหึๆ ดังมาจากลำคอของอีกฝ่าย ไข่มุกหน้าซีด ก่อนแดงจัดด้วยความอับอาย
?ใครจะไปยอมคุณกัน คุณต่างหากล่ะที่ทำเป็นสุภาพบุรุษเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น พูดจาอ่อนน้อม แต่เวลาอยู่ต่อหน้าฉันคุณก็ออกลาย ปากร้ายสารพัด คุณมันหน้าเนื้อใจเสือ?
?ผมเป็นผู้ชายนะคุณ ต่อให้เป็นสุภาพบุรุษสักแค่ไหน แต่เมื่อถูกดูหมิ่นต่อหน้า ผมก็ไม่ยอมง่ายๆ เหมือนกัน เอาละ ต่อไปนี้คุณคือเชลยของผม ผมจะพาคุณไปยังที่ที่ไกลผู้คน คุณจะได้รู้ว่าผู้ชายที่คุณเกลียดนักหนานั้นมีดีแค่ไหน?
?ปล่อยนะ ใครก็ได้ช่วยด้วย ฉันถูกลักพาตัว?
?เฮ้อ...ยังไม่ทันได้ออกรถเลย ออกลายซะแล้ว?
?ว้าย คุณจะทำอะไรน่ะ?
อาทิตย์ปลดสายคาดเบลออก แล้วโน้มตัวไปหาเธอ ปรับเอนเบาะเป็นนอนราบ หญิงสาวร้องอุทานเมื่อถูกกดให้นอนลงไป ดวงตาเบิกโตราวกับลูกกวาง ปากคอสั่นเท เพราะไม่เคยต้องอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้มาก่อน ผู้ชายที่เธอเกลียดนักหนา บัดนี้เอามือยันเบาะของเธอทั้งสองข้าง โน้มหน้าลงมาจนชิด...ดวงตาของเขาเป็นประกาย ทรงอำนาจ และเป็นผู้นำ แต่บางคราก็เจ้าเล่ห์เสียเหลือเกิน
?คุณ...ออกไปนะ? เสียงของเธอเบาโหวงราวกับเสียงกระซิบ
?ผมกำลังคิดอยู่ ว่าจะกำราบคุณยังไงดี?
?คุณก็ถอยออกไปก่อนสิ?
?ถ้าผมไม่ถอยคุณจะว่ายังไง...? ดวงตาของเขาหลุบลงต่ำมองดูเรียวปากสวยที่เผยอน้อยๆ ด้วยความสั่นกลัวจนเขายิ้มเยาะ นึกว่าจะเป็นสาวปากกล้า ผ่านโลกมาเยอะแยะ ไม่เคยกลัวใคร แต่ที่ไหนได้...ยังคงเป็นสาวน้อยที่ไม่อาจปกป้องตัวเองได้เลย จะมีดีก็แต่ปากเก่งเท่านั้น ?ผม...ชักสงสัยแล้วสิว่า เรียวปากสวยๆ ของคุณนี่จะหวานล้ำเหมือนกับน้ำเสียงหวานๆ ที่ร้องตะโกนออกมาหรือเปล่า?
?ยะ...อย่านะ ได้โปรดเถอะ ฉันไม่ร้องตะโกนแล้วก็ได้? ไข่มุกทำท่าจะร้องไห้
?แน่ใจหรือ?
ไข่มุกกลืนน้ำลายลงคอ แล้วก็พยักหน้าเบาๆ
ตอนนี้เขาอยู่ห่างจากเธอเพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัส จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจและอุณหภูมิที่อุ่นร้อนออกมาจากร่างกาย ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าหากเธอเอาแต่ปากกล้า อาทิตย์จะลงโทษยังไง เธอคงกัดลิ้นตายก่อนที่เขาจะทันได้แตะต้องตัวเธอแน่
?เอาละ...ปล่อยก็ได้ แล้วคุณก็นั่งดีๆ อย่าได้คิดเปิดกระจกหรือร้องตะโกนให้ใครคนอื่นช่วยเหลือเด็ดขาดนะ ไม่อย่างนั้นผมไม่รับประกันว่าคุณจะนั่งไปกับผมโดยปลอดภัยหรือเปล่า?
?สภาพแบบนี้จะให้ฉันเปิดกระจกได้ยังไงกันล่ะ?
?รู้แบบนั้นก็ดี? อาทิตย์ยิ้มหยัน และเคลื่อนรถออกไปสู่ท้องถนน
ไข่มุกแทบจะกลั้นใจตายเสียให้รู้แล้วรู้รอด นั่งรถไปกับหมาป่าในคราบสุภาพบุรุษ ร้องตะโกนบอกใครไป ใครจะเชื่อกันล่ะ เขาบอกว่าจะมาส่งเธอที่บ้านก็จริง แต่นั่นมันหมายถึงหลังจากที่เธอกับเขาต้องค้างอยู่ที่บ้านหลังเดียวกันตลอดทั้งอาทิตย์ ถึงแม้เขาจะไม่แตะต้องตัวเธอ แต่ใครเลยจะยอมเชื่อ มีหวังคราวนี้เธอคงต้องแต่งงานกับเขาโดยไร้ข้อโต้แย้ง
อาทิตย์ไม่รู้เลยหรือ ว่าการที่พาตัวเธอมาหมายความว่าเขายอมแต่งงานกับเธออย่างแน่นอน หญิงสาวอยากจะร้องไห้เสียจริง
...เขาและเธอนั่งรถมานานหลายชั่วโมง จนเธอเพลียหลับไปตั้งหลายครั้ง กระทั่งรู้สึกอึดอัด นั่งไม่เป็นสุข จนอาทิตย์สังเกตเห็น
?เป็นอะไร!? เห็นนั่งไม่เป็นสุขตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว?
?ช่วยกรุณาปล่อยฉันจากเชือกนี้ทีได้ไหม?
?ไม่...ถ้าขืนผมปล่อยคุณ คุณก็เปิดกระจกตะโกนให้คนช่วยพอดี?
?ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า ฉัน...เอ่อ...ฉันอยากเข้าห้องน้ำ? ท้ายประโยคน้ำเสียงดังอ่อยๆ อาทิตย์เลิกคิ้วสูง เหมือนเพิ่งนึกได้
?น่าเสียดายนะ ผมน่าจะซื้อผ้าอ้อมให้คุณตั้งแต่ทีแรก?
?พูดบ้าๆ ปล่อยฉันนะ ฉันอยากเข้าห้องน้ำนี่นา?
?ก็ได้ ผมจะแก้เชือกให้คุณ แล้วคุณอย่าได้คิดหนีล่ะ ถ้าคุณคิดจะหนี ผมจะตามไปลากคุณขึ้นรถ แล้วจะบอกว่าเป็นเรื่องของผัวเมีย ถ้าคุณไม่เชื่อก็คอยดูแล้วกัน?
ไข่มุกเม้มปากเข้าหากันแน่น ถึงแม้เธออยากหนีไปจากเขาแค่ไหนก็ไม่กล้าทำอยู่ดี เพราะท่ามกลางสถานการณ์แบบนี้ ผู้ชายถือว่าได้เปรียบ
ในที่สุดอาทิตย์ก็แก้เชือกให้เธอ ไข่มุกถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วก็ไปจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย เมื่อเดินมาถึงรถก็พบว่าอาทิตย์คอยอยู่แล้ว แถมยังเปิดประตูรอเธออีกต่างหาก
หญิงสาวค้อนเขา แล้วเข้าไปนั่งในรถอย่างเรียบร้อย
?ถ้าเรียบร้อยอย่างนี้ตั้งแต่แรกก็ค่อยยังชั่วหน่อย?
?คุณจะพาฉันไปภูเก็ตจริงๆ เหรอคะ?
?ใช่...?
?เอาละ...เรามาเจรจากันหน่อยค่ะ ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณไม่มีวันยอมปล่อยฉันไปอย่างแน่นอน สาเหตุที่คุณพาฉันมาที่นี่ ก็เพราะคุณไม่พอใจที่ฉันดูหมิ่นคุณ หาว่าคุณเป็นพวกเฒ่าหัวงู แล้วก็อะไรๆ อีกหลายอย่าง ฉันขอโทษคุณก็ได้ค่ะ สิ่งที่ฉันพูดอาจจะเป็นเพราะฉันยังเด็ก รู้เท่าไม่ถึงการณ์? เธอพยายามทำน้ำเสียงดีๆ เหมือนตัวประกันที่ร้องขอชีวิต
?พูดอย่างนี้ง่ายๆ ก็ดี เอาละ ผมเองก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคุณเหมือนกัน?
?การที่คุณพาฉันออกมาเที่ยวแบบนี้...คิดบ้างหรือเปล่าว่าฉันจะโดนคำครหาว่าอย่างไร ทุกคนจะคิดว่าเราสองคนอยู่แบบสามีภรรยากัน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ก็เถอะ ถึงคุณจะพาฉันกลับไปส่งที่บ้าน ทุกคนก็จะจับฉันแต่งงานกับคุณ เรื่องแบบนี้คุณรับได้เหรอคะ?
?เรื่องนั้นผมเตรียมใจเอาไว้แล้ว?
?เตรียมใจไว้ว่าอย่างไร?
?เตรียมใจไว้ว่าจะขอคุณแต่งงาน ถึงแม้ว่ามันยังเร็วไปก็เถอะ? อาทิตย์หันมาหยัดยิ้ม สายตาเจ้าเล่ห์แตกต่างไปจากที่เคย ?เรียกว่าเป็นการฮันนีมูนก่อนแต่งงานก็แล้วกัน?
?คุณอาทิตย์ ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ?
?ผมก็ไม่ได้ล้อเล่นเหมือนกัน ไม่เคยคิดนะว่าจะได้แต่งงานกับน้องสาวของเพื่อนสนิท คนที่ขี้วีน ปากร้ายสารพัด น้องสาวของผมก็เคยพูดถึงคุณอยู่บ่อยๆ ว่าคุณมีน้ำใจ น่ารักสำหรับทุกคน บอกตรงๆ ว่าผมไม่เชื่อ การไปฟาร์มไข่มุกครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นข้อพิสูจน์ในตัวคุณแล้วกัน?
?ถ้าหากว่าฉันไม่ใช่อย่างที่น้องสาวคุณคิดล่ะ?
?นั่นก็ถือว่าเป็นโชคร้ายของผม ที่ต้องมีภรรยาอย่างคุณยังไงล่ะ?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นอกจากจะไม่ยอมรับการดูตัวกับเขาแล้ว ไข่มุกคุณหนูเอาแต่ใจยังว่าเขาเป็นพวกโคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน ขณะที่อาทิตย์ เจ้าของฟาร์มไข่มุกเองก็ไม่ได้พิศวาสเธอแม้แต่น้อย ที่ยอมรับการดูตัวเพราะเกรงใจบิดาเขาและเธอที่เป็นเพื่อนสนิทกัน พอถูกหญิงสาวต่อว่าท้าทาย ชายหนุ่มจึงจำเป็นต้องสั่งสอนให้รู้สำนึกโดยการลักพาตัวเธอมาแบบจงใจให้เกิดข้อครหา เพื่อที่เธอจะได้ไม่มีทางปฏิเสธการแต่งงานกับเขา เมื่อนั้นหญิงสาวจึงตระหนักแน่แก่ใจว่าแท้จริงแล้วเขาไม่ใช่โคแก่ แต่เป็นหมาป่าในคราบสุภาพบุรุษชัดๆ !
?ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ?
?ไม่ใช่เด็ก...ถ้าอย่างนั้นก็พิสูจน์สิ หรือจะให้ผมพิสูจน์ให้เลยเอาไหม?
ดวงตาคมกริบของเขามองต่ำลงไปที่หน้าอกของหญิงสาว และเลื่อนลงไปมองยังสะโพกผาย ทำเอาเธอหน้าแดงก่ำ
