?ร้านนี้นี่นะ? สาวสวยรูปร่างบอบบางสวมเสื้อผ้าหรู ใบหน้าหมดจดบ่งบอกความเป็นผู้ดีมีเงินมากกว่าสาวโรงงาน หรือยาจกที่เห็นกันเกลื่อนทั่วไปตามท้องถนน การก้าวเข้ามาของเธอสะกดสายตาผู้คนที่ต่างนั่งอยู่ในร้านปิ้งย่างแบบรากหญ้า ร้านหมูกระทะ ?เงาจันทร์? อ่านชื่อตามป้ายหน้าร้านตัวเท่าตึก ด้านหลังของเธอมีผู้อารักขาสองคนเป็นชายหน้าเข้ม สวมสูทสีดำ สวมแว่นกันแดดหนาทึบ ไม่รู้มองทางเห็นหรือเปล่าด้วยซ้ำ
?คุณหนูนิศาบ่นหิวนี่ครับ? สองเสือด้านหลังค้อมให้หญิงสาวคนสวยอย่างนอบน้อม ต่อให้แต่งตัวหรู ดูอย่างไรก็รู้ต้องเป็นลูกน้องหรือขี้ข้านั่นเอง
?เซนส์มีบ้างไหม ฉันคุณหนูนิศากร เลิศล้ำอมรทรัพย์ เป็นเพื่อนเล่นกับพวกนายหรือ ฉันบ่นว่าหิว ไม่ใช่ว่าต้องกินได้ทุกอย่าง ถ้านายเอาหนอนมาให้กินในเวลาที่ฉันหิว ฉันก็ต้องกินงั้นสิ? เสียงแหลมตวาดใส่หนุ่มมาดเท่หนวดหยิม กล้าเสนอหน้าพาเธอมาร้านที่ควันโขมงโฉงเฉง เสียงคนจอแจยิ่งกว่าตอนตลาดวาย
สาวสวยยกมือขึ้นพัด เบะปากมองบนอย่างดูแคลนร้านหมูกระทะชั้นรากหญ้า ต่อให้มีพื้นที่เท่าสนามฟุตบอลมหาวิทยาลัยก็ไม่เห็นมันจะสามารถดึงดูดให้เธอเดินไปนั่งเก้าอี้สั่งอาหารกินได้เลย
?คุณหนูครับ ลืมไปแล้วหรือว่าพวกเราหนีการตามล่าของมือปืนอยู่? คิงกล่าว
?แล้วไง ร้านอื่นไม่มีหรือไง? เสียงหญิงสาวยังคงดังต่อเนื่อง ลูกค้าในร้านยังบางตาอยู่ในช่วงหัวค่ำ ผู้คนเหล่านั้นต่างละสายตามามองเธอเป็นพักๆ ก่อนหันไปสนใจย่างหมูบนเตาหมูกระทะเช่นเดิม บ้างทำปากขมุบขมิบคล้ายนินทา แอบเบะปาก เหยียดด้วยสายตา
?คุณหนูมองไปรอบๆ สิครับ? ในบริเวณรอบๆ ไม่มีร้านอาหารสักร้าน นอกจากโรงแรมม่านรูด ร้านนวด หมู่บ้านจัดสรร ฝั่งตรงข้ามเป็นร้านขายวัสดุก่อสร้าง ถัดมาเป็นร้านขายรถยก รถแบคโฮ ถ้าคุณหนูสามารถกินรถแบคโฮได้เขาก็ยินดีพาไปกิน
?นี่นายเค นายกล้าอ้าปากเถียงฉันหรือ คอยดูฉันจะบอกให้คุณพ่อไล่พวกนายสองคนออก? เสียงของเธอดังไม่น้อย ส่งผลให้ใครบางคนก้าวเดินหน้าตึงตรงมาหาทั้งสามคนที่กำลังถกถียงกันอยู่หน้าทางเข้าร้านหมูกระทะซึ่งจัดได้ว่าดีที่สุดในย่านคลองหก
?มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ จองโต๊ะไว้ไหม หรือเพิ่งมาใหม่ เชิญทางนี้เลยครับโต๊ะว่างเยอะ ยังเป็นช่วงหัวค่ำ ถ้าดึกกว่านี้หาที่นั่งไม่ได้แล้วนะครับ?
?เชอะ ของห่วยๆ พรรค์นี้ฉันไม่กินให้เสียปากหรอกย่ะ มะรงมะเร็งถามหากันพอดี? ปิ้งย่างควันโขมง พูดไม่ทันขาดคำท้องเจ้ากรรมดันร้องฉีกหน้าคนบอกไม่กินทันใด ถ้ามันร้องเป็นภาษาคนได้คงประมาณฉันหิว ฉันหิว โครกครากๆ
?อ้าว...พูดแบบนี้ก็สวยสิ ไม่อยากกินเดินมาเหยียบร้านผมทำไมล่ะครับ? หนุ่มหน้าตาดีไม่ได้อารมณ์ดีเหมือนหน้าตา ไม่จำเป็นต้องทนกับลูกค้าปากหมา หน้าสวยแต่ปากหมา เขาก็ไล่ตะเพิดได้เหมือนกัน
?อ๊ายยย เป็นแค่พนักงานกระจอกๆ กล้าว่านิศากร เลิศล้ำอมรทรัพย์แบบนี้หรือยะ สารเลวเกิน รู้ไหมฉันเป็นลูกใคร? หญิงสาวผู้เกรี้ยวกราดตั้งคำถามแบบคนมีอำนาจเงินทั่วไปกระทำเป็นนิสัย
?เอ้า...คุณไม่รู้ว่าคุณเป็นลูกใคร ผมไม่ใช่พ่อคุณ จะรู้ไหมครับ? ชายหนุ่มทำหน้าตลกยืนกอดอก หัวเราะใส่หน้าหญิงสาวผู้คิดว่าตัวเองเหนือคนอื่น ไม่เห็นหัวคนรอบข้าง ขนาดผู้ติดตามยังโดนซะน่วม แต่นั่นไม่ใช่คนอย่างศศินพงศ์ในการยอมคนปากไม่ดี
?อ๊ายยยย ไอ้บ้า คอยดูนะฉันจะสั่งให้พ่อมาซื้อร้านแกไปเผาทิ้งให้หมด? หญิงสาวกรีดร้องโวยวาย กระทืบย่ำเท้า หน้าแดงก่ำ ดวงหน้าระบายไปด้วยความโกรธ โทสะพลุ่งปี๊ดๆ กำหมัดกำมือลืมความหิว ต่อให้ท้องร้องประท้วงโครกคราก ใครจะบ้ากินของสกปรกแบบนี้ลง
?คุณหนู? ศศินพงศ์ คาสซาโน่ หนุ่มลูกครึ่งไทย เกาหลี อิตาลี เรียกคนสวยเน้นย้ำหนักๆ ซ้ำยังแสดงสีหน้าไม่เกรงกลัวอำนาจบิดาคุณหนูขี้โวยขี้วายแม้แต่นิดเดียว ?คุณจะเป็นลูกใครก็ไปตามหาพ่อแม่ที่อื่น อย่ามาโวยที่นี่ ดูซิลูกค้าผมตกใจแย่ ผมสามารถเรียกค่าทำขวัญให้ลูกค้าผมได้นะ?
?ฉันรู้ว่าพ่อฉันเป็นใคร แต่ฉันอยากให้นายรู้ อย่าได้ทำปากหมากับฉัน?
?เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ คุณปาก...หมากับผมก่อนนะ?
?อี๊...เป็นผู้ชายประสาบ้าอะไรไม่อ่อนข้อให้ผู้หญิง?
?ผู้หญิงน่ารัก นิสัยดี พูดจาดีผมถึงจะอ่อนข้อให้ แต่นี่...? ชายหนุ่มเดินรอบร่างสูงเพรียวที่สวมใส่เสื้อผ้าดีๆ ดูเป็นลูกคุณหนูคนมีเงินแต่กลับไม่รู้ว่าพ่อแม่ตัวเองเป็นใคร เที่ยวมาไล่ถามคนอื่น
?นี่กล้าใช้สายตาแบบนี้กับฉันหรือ? นิศากรเดือดปุดๆ ผู้ชายบ้าอะไรปากหมาไม่ให้เกียรติผู้หญิง ถ้าเธอเข้ามานั่งกินในร้านนี้ถือว่าเธอคือลูกค้า สมควรต้อนรับด้วยการพูดจาดีๆ อ่อนน้อมสิ ไม่ใช่พูดจาไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ปากด่าสายตาก็เหลือบไปเห็นซอสมะเขือเทศ ซอสพริกตั้งอยู่บนโต๊ะอาหารซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ภายใต้แบรนด์ ?จันทร์ฉาย? มาอยู่ที่ร้านห่วยๆ นี้ด้วยหรือ ชิ...น่ารังเกียจ
?คุณหนู ถ้าไม่กินกลับเถอะครับ รบกวนแขกในร้าน? เคใจกล้าเข้ามาขัดจังหวะการโต้เถียง ยอมสละชีวิตโดนดุ เรียกหญิงสาวกลับ ไว้ค่อยตะเวนหาร้านอาหารให้เธอเองเพื่อความสบายใจของทุกคน ดูสิสายตาคนมองจนบอดี้การ์ดสองคนจะกลายเป็นแค่หมาตามนายอยู่แล้ว
?นายไม่เห็นหรือเค หมอนี่ก้าวร้าวฉัน?
?คุณหนู ผมว่าอย่าไปหาเรื่องเขาเลยครับ?
?นี่นายว่าฉันหาเรื่องหมอนั่นหรือ?
?ผมว่ากลับตามที่นายเคว่าเถอะครับ? อายคนเขาจะแย่แล้ว บอดี้การ์ดเก่งด้านการปกป้องดูแลชีวิตลูกค้าที่ว่าจ้าง ไม่ใช่ต้องมาทนกับสายตาเหยียดเหล่านั้น มันรุนแรงยิ่งกว่าโดนห่ากระสุนสาดใส่ซะอีก
?เฮ้ย...!! ตายโหง พวกมันมา? คิงขยับเข้าไปหาเค ?เค...พ่อมึงมา เอาไงวะ? คิงสะกิดเคให้มองไปยังอีกฟาก ผู้ชายสองคนสวมหมวกแก๊ป ปิดบังใบหน้าด้วยแว่นกันแดดสีดำทะมึน เดินตรงเข้ามาในร้านหากแต่อยู่คนละฟาก ห่าเหวแล้ว ถ้าพวกมันเห็นมีหวังจบเห่แน่ ยิงกันหูดับละงานนี้ ผู้คนเหล่านี้ไม่เกี่ยวอะไรด้วยคงพานโดนลูกหลง
?คุณหนู?
?อะไร? หญิงสาวตวาดบอดี้การ์ด
?พวกมัน?
?ว่าไงนะ? หญิงสาวไหวตัว สองบอดี้การ์ดประกบซ้ายขวา ยังไม่ทันคิดทำอะไรพวกมันเห็นเป้าหมายซะได้ ไล่ลูกค้าออกจากร้านด้วยการเปิดเสื้อที่มีปืนเหน็บอยู่ที่เอวให้ลูกค้าดู ใครจะอยู่ล่ะเมื่อรู้ว่าที่นี่กำลังจะมีการยิงกัน
?เอ้า...? ศศินพงศ์มองดูลูกค้าวิ่งหนี ?ฉิบหายแล้ว ยังไม่ได้เก็บเงินสักโต๊ะ? ลูกค้าสิบกว่าโต๊ะกินฟรีสิงานนี้ เขาก้าวฉับๆ ตรงไปยังคนแปลกหน้าทั้งสองที่ก้าวเข้ามาป่วนในร้าน ตั้งใจไปไล่ออกจากร้าน ยังไม่ทันอ้าปาก พวกมันชักปืนออกมายิงผ่านหน้าเขาไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด
ศศินพงศ์หันไปทางหญิงสาวจอมโวย กระชากร่างหล่อนให้หลบคมกระสุน กดหัวหลบใต้โต๊ะ ?พวกมันเป็นใคร? เขาถามขณะเสียงสาดกระสุนใส่กันยิ่งกว่างานฉลองตรุษจีน ฉิบหายแล้ว ร้านพินาศแน่ ไม่ได้อยากช่วยแม่คุณหนูจอมโวย หากแต่เพื่อรักษาวิญญาณตัวเองให้อยู่กับร่าง
ชายหนุ่มเจ้าของร้านหมูกระทะ ?เงาจันทร์? ลากคุณหนูนิศากรติดมือหนีห่ากระสุนไปหลบหลังร้านที่มีเขตพื้นที่กำบังมากกว่าโต๊ะเก้าอี้ และหมูหมากาไก่ ส่วนผู้ชายใส่สูททั้งสองคนของคุณหนูทำหน้าที่ยิงสกัดกันไปมา นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ เขากำลังอยู่ในฉากหนังบู๊ระห่ำสะท้านนรกอยู่หรืออย่างไร
?นี่มันเรื่องบ้าอะไรคุณ? ร้านพังลูกค้าหนี หลบห่ากระสุน หืม...เจริญละวันนี้ ก้าวเท้าไหนออกจากบ้านวะ ชายหนุ่มบ่นอยู่ในใจ
?ไว้ค่อยเล่า? นิศากรไม่มีอารมณ์เล่า หนีห่ากระสุนมาตั้งแต่สามชั่วโมงก่อน หิวข้าวจนไส้แทบขาด ยังต้องมาเสียอารมณ์กับบรรยากาศร้านอาหารที่สองบอดี้การ์ดพามาซะอีก เอาชีวิตรอดกลับไปได้รับรองสั่งเปลี่ยนบอดี้การ์ดใหม่ยกทีมแน่
?เล่าตอนนี้ก่อนที่ร้านผมจะพัง ตอนนั้นเราสองคนจะไม่ได้เล่าอะไรให้กันฟังเลย?
?ฉันรู้แค่ว่าฉันโดนไล่ล่าจากคนไม่ทราบที่มาที่ไป?
?คุณคงศัตรูเยอะ เท่าที่เห็นปากคุณ?
?นี่...ด่าฉันปากหมาหรือ?
?หรือไม่จริงล่ะ?
?อย่าเพิ่งชวนทะเลาะ? คุณหนูขี้โวยไม่อยากชวนทะเลาะ เป็นไปได้อย่างไร เมื่อไม่กี่นาทียังตะเบ็งด่าเขาคอเป็นเอ็นอยู่เลย
?ชู่...? ศศินพงศ์ได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินตรงมาทางนี้ ยกมือปิดปากคุณหนูขี้โวย
?อื้อๆๆ? พอโดนยกมือปิดปากก็ประท้วงด้วยการร้องอู้อี้ ดิ้นพล่าน
?เงียบ! อยากตายหรือไง? อยากผลักเธอไปให้คนพวกนั้นยิงด้วยซ้ำ ถ้าไม่กลัวคนตายในร้าน เขาจำใจช่วยเธอ...นั่นคือเหตุผล จังหวะความใกล้แนบชิด ชายหนุ่มลอบสำรวจคนในอ้อมแขนด้วยสายตาเผลอไผล สองตาของเขาบอกว่าเธอผิวสวย ขาวผ่องเนียนละเอียด ซ้ำยังมีกลิ่นหอมเป็นเอกลักษณ์แบบที่ผู้ชายคนไหนก็ตามได้ที่อยู่ใกล้ในระยะประชิดแบบนี้เชื่อว่าคงเผลอใจ
เสียงฝีเท้าหายไป มือใหญ่ยังคงปิดปากหญิงสาวไม่ยอมปล่อย เขาร่างกายแข็งทื่อ สายตาพลันจ้องมองความเนียนบนแก้มอย่างไม่อาจถอนสายตาจนกระทั่ง...
?มันไปแล้ว คนของฉันคงล่อมันไปทางอื่น ปล่อย...ดะ...ได้แล้ว? หญิงสาวหันมาเจอใบหน้าหล่อคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน สีนัยน์ตาแปลกประหลาดม่วงสดใส คนนัยน์ตาสีม่วงมีด้วยหรือ ถ้าไม่ใส่คอนแทกต์เลนส์ มันจะมีมนุษย์ตาสีนี้ด้วยหรือ
ซ้ำร้ายนิศากรไม่ได้มองแค่ดวงตาเขาเท่านั้น สายตาที่ไม่ควรทำการสำรวจที่อื่นกลับลดลงมาหยุดตรงริมฝีปากบางได้รูปพอดีอย่างเหลือเชื่อ สำคัญยังแอบเห็นเขากลืนน้ำลาย ลูกกระเดือกชายหนุ่มกระเพื่อม เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นลูกกระเดือกผู้ชายขยับ
ในครอบครัวของเธอนอกจากเธอที่เป็นผู้หญิงก็มีแค่แม่เท่านั้น นอกนั้นเป็นผู้ชายทั้งบ้าน พ่อ พี่ชาย และอาผู้ชายสองคน ความไม่เป็นโล้เป็นพายของพี่ชายคือสาเหตุที่ทำให้ตำแหน่งซีอีโอคนใหม่ของไทยฟู้ดส์ โปรดักส์อาจถูกเปลี่ยนมือ ทุกคนลงความเห็นไว้แบบนั้นโดยมีเป้าหมายอยู่ที่เธอ ถ้าชีวิตหลังรับตำแหน่งสูงสุดต้องโดนหนักขนาดนี้ เป็นแม่บ้านทำความสะอาดน่าจะดีกว่า
ดังนั้นจู่ๆ เธอจึงโดนลอบฆ่าสองครั้งสองครา ครั้งนี้คือครั้งที่สาม ต่อให้บิดาจ้างบอดี้การ์ดยอดฝีมือจากบริษัทการ์ดดีที่สุดในประเทศ ชีวิตของเธอหาได้ปลอดภัยไม่ หนีตายยิ่งกว่ามาทาดอร์โดนกระทิงเสียสติไล่ขวิด ชีวิตคนสวยแขวนอยู่บนคมกระสุนซะได้ เมื่อเธอแค่ออกจากบ้านไปเดินชอปปิง รถยนต์ที่นั่งมากับสองบอดี้การ์ดกลับโดนลอบยิง ไล่ล่ากันมาจนถึงร้านเงาจันทร์หมูกระทะตามที่เห็น เชื่อว่ารอดกลับไม่รอด
นิศากรเผลอจ้องมองนัยน์ตาสีม่วงที่เปี่ยมด้วยพลังมหาอำนาจสุดร้ายกาจ พลังนั้นสามารถสะกดร่างกายและสายตาเธอให้จับจ้องนิ่งอยู่แค่องค์ประกอบบนดวงหน้าของเขา ต่อเมื่อปากเขาใกล้เข้ามา หญิงสาวกลับเผยอปาก คล้ายปากนั้นสั่งให้เธอต้อนรับปากของเขา
ในระหว่างที่ทุกอย่างกำลังประสบพบเจอกัน เสียงหนึ่งพลันดังสนั่นยิ่งกว่าฟ้าผ่า
จ๊อก...จ๊อก ครืดๆ กรรม เสียงท้องนิศากรร้องลั่นยิ่งกว่าห่ากระสุนเมื่อกี้ซะอีก
?เอ่อ...ฉันหิว? หิวแทบจะกินช้างได้ทั้งตัว คนสวยเรื่องเยอะยิ้มแหย
?ยังจะหยิ่งไม่ยอมกินหมูกระทะของผม?
?หมูกระทะของคุณ หมายความว่ายังไง?
?ช่างเถอะ คุณไม่ได้อยากกิน?
?เชื่อเถอะฉันไม่อยากกิน? จ๊อก...จ๊อก ครืด...ครืด ท้องร้องประท้วงคำพูดหญิงสาว
?ยังจะปากดี ถึงอยากกินแค่ไหนก็ไม่มีให้กิน ร้านพังพินาศหมดแล้ว คราวนี้คุณคงได้ใช้เงินพ่อจ่ายค่าเสียหายร้านผมจริงๆ ล่ะงานนี้? ศศินพงศ์ลุกขึ้นมองไปทั่วร้าน ฉิบหายวายป่วงข้าวของพังทั้งร้าน โต๊ะเก้าอี้ ถ่านไฟแดงๆ กระจัดกระจาย ลูกน้องหายเกลี้ยง ใครไม่หนีเอาตัวรอดบ้าง ห่ากระสุนยิ่งกว่าฝนตก
?คุณชื่ออะไร? นิศากรถามชายหนุ่ม ยืนมองแผ่นหลังหนาแน่น ในหัวกลับนึกถึงใบหน้าระบายด้วยความหล่อกับสีดวงตาแปลกประหลาดที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็น ยอมรับว่ามันสะกดหัวใจจนส่งผลให้เต้นผิดจังหวะ
?นึกว่าจะไม่ถามชื่อ? คนโดนถามชื่อยังคงรักษาภาพลักษณ์เสียงเข้ม ไม่แยแสต่อใบหน้าสวยราวกับตุ๊กตา เธอคงเป็นลูกครึ่ง ครึ่งคนครึ่งนางฟ้า แค่แอบคิดในใจ
?ถามไปงั้นๆ ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร? คุณหนูสายโวยไม่เห็นต้องสนคนเย่อหยิ่ง
?ผมศศินพงศ์ คาสซาโน่?
?ลูกครึ่งเหรอ?
?มั้ง? เขาตอบเฉยชา
?มิน่า หน้าตาไม่เหมือนคนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์ ต่อให้พูดไทยได้ชัดเป๊ะกว่าคนไทยแท้ๆ บางคนแต่หน้าตาไม่ใช่?
?ฉันนิศากร เลิศล้ำอมรทรัพย์? แนะนำชื่อตัวเองบ้าง
?สาบานว่านั่นนามสกุล ยาวยิ่งกว่าเรือหางยาว ชื่อนิศากรที่แปลว่าพระจันทร์อะนะ เฮ้อ เสียดายชื่อ พระจันทร์ควรนุ่มนวลอ่อนหวาน นี่อะไรทำตัวไม่สมกับชื่อ?
?อ๊ายยย ดีตาบ้า เชอะ...ศศินพงศ์ ผู้มีเชื้อสายพระจันทร์ พ่อแม่คุณคงจะตั้งผิด ปากก็หมาหน้าก็เห่ย? หล่อมากต่างหาก ประโยคนั้นรับรองไม่ถูกเอ่ยชมเขาเด็ดขาด หล่อแค่ไหนนิสัยเสียไม่เกียรติผู้หญิงก็ไม่ไหว ขอลา
?อย่างผมนี่นะหน้าเห่ย ผมจะบอกให้นะ ผู้หญิงกดบัตรคิวอยากเป็นเมียยาวไปถึงปี 2020 ส่วนสำหรับคุณ...? เขามองหญิงสาวตั้งศีรษะจดปลายเท้า ?น่าจะชาติหน้า ถึงจะได้เห็นขนหน้าแข้งของผม? หยามคุณหนูขี้โวย
?ทุเรศ ปากหมา หน้าหม้อ ห่วยแตก? จ๊อก...จ๊อก โอ๊ยยย ท้องร้องอีกแล้ว ?อ่า...เลิกทะเลาะกับฉันสักสองนาทีได้ไหม ฉันไม่มีแรงเหลือเถียงกับคุณ ฉันหิวมาก วันทั้งวันยังไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากแซนด์วิชกับกาแฟหนึ่งถ้วยมื้อเช้า? มือสั่นยกขึ้นกุมหน้าท้องที่ช่างร้องไม่ไว้หน้าคนสวย
?ลองหน่อยสิ รับรองติดใจ คำว่าห่วยแตก คุณจะไม่กล้าพูดมันชั่วชีวิต? ชายหนุ่มสุดหล่อเจ้าของร้านเงาจันทร์หมูกระทะยื่นปากยื่นจมูกยั่วหญิงสาว
?ฉันบอกว่าไม่อยากทะเลาะ? ยิ่งพูดยิ่งใช้เสียงใช้พลังงาน ความหิวยิ่งประท้วง ?โอ๊ยยย? หิวชะมัด อยากขอเคล็ดลับเด็กติดถ้ำมาใช้กับกรณีของเธอ เท่านั้นแหละ...หลังจากท้องร้องครั้งสุดท้าย สติของนิศากรพลันดับวูบ
?อ้าวว คุณ...คุณ? ศศินพงศ์คว้าร่างเพรียวไว้ อะไรกันจู่ๆ ล้มเกือบร่างกระแทกพื้นหากเขารับไว้ไม่ทัน ชายหนุ่มช้อนอุ้มร่างอ่อนแรงสิ้นสติไปยังบ้านของเขาที่อยู่ถัดไปทางด้านหลังร้าน ร้านก็พัง ค่าอาหารก็เก็บลูกค้าไม่ได้ แถมยังต้องมาดูแลยัยคุณหนูปากเสีย ขี้วีนไม่เห็นหัวคนอื่น วันซวยแห่งชาติของจริง
ชายหนุ่มวางร่างหญิงสาวบอบบางที่ในร่างกายเหมือนมีดนตรีบรรเลงด้วยเสียงท้องร้องในทำนองฮิบฮอปลงบนโซฟาสามที่นั่งในห้องรับแขก จัดแจงเปิดตู้ยา หายาหอมยาดม รวมไปถึงหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เธอ เอาละสิ เขาควรจะเริ่มต้นอะไรก่อนหลัง
?ถอด ใช่ ต้องถอด? เรียนปฐมพยาบาลตอนประถม คือต้องถอดเสื้อผ้าก่อน เขาลงมือแกะกระดุมทีละเม็ด ปกติไม่เคยสั่นเวลาถอดเสื้อผ้าผู้หญิง หากแต่ผู้หญิงคนนี้ คนที่เขาเรียกว่าผู้หญิงดีๆ ได้ไม่เต็มปาก กลับเป็นสาเหตุทำให้มือสั่นจนหยิบเม็ดกระดุมบนสาบเสื้อไม่ได้ หยิบหลุดๆ
?ทำไมมันยากอย่างนี้วะ แค่ปลดกระดุมเสื้อผู้หญิง ถนัดอยู่แล้วนี่ กลัวทำไม? ทุกทีง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก ?ตั้งสติสิไอ้ศิน คนเป็นลมนะเว้ย ต้องรีบช่วย? ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเหมือนมีคนโต้ตอบ
?ทำอะไรน่ะพี่ศิน? พนักงานในร้านเข้ามาไม่ทันตั้งตัว พอดีเห็นเจ้านายอยู่กับผู้หญิงที่นอนเหยียดยาวบนโซฟาตัวยาว ?แน้...กล้าพาผู้หญิงมาเย้ยคุณนายดวงเลยหรือ ระวังจะโดนแพ่นกบาลนะ?
?ไม่ใช่แบบนั้นเว้ยยัยหมูปิ้ง?
?มันแบบไหนคะ? หมูปิ้งก้าวเข้ามาในบ้าน มองหน้าเจ้านายสลับกับร่างในชุดสวยมอมแมม คงเพราะความโกลาหลยิงกันสนั่นเมื่อกี้ หมูปิ้งชะโงกดูคนนอนสงบนิ่ง ?อุ๊ย...นี่มันยัยคุณหนูที่มาพร้อมกับบอดี้การ์ดมาดเข้มสองคนนั้นนี่คะ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เจ้านายๆ มันยังไง ทะเลาะกับเขาปาวๆ ดันพาขึ้นเตียง? หมูปิ้งพูดเกินจริง พูดแบบนี้เป็นได้ไปขยายความในกลุ่มเพื่อนพนักงานแน่ เรื่องอะไรที่หมูปิ้งรู้คนอื่นก็ต้องรู้
?ช่างเถอะ ไว้ค่อยอธิบาย มาช่วยเช็ดตัวเขาหน่อย ผู้หญิงด้วยกันสะดวกใจกว่า? ศศินพงศ์ยัดกาละมังน้ำเปล่ากับผ้าขนหนูผืนเล็กใส่มือหมูปิ้ง
?ปกติชวนคนมาช่วยถอดหรือเปล่าคะ เรื่องถอดเจ้านายถนัดนี่นา? นางหมูปิ้งเล่นเจ้านายแบบนี้ ไม่กลัวตกงานหรืออย่างไร
?เออ...ทำไป ฉันจะออกไปข้างนอก เสร็จแล้วออกไปบอกฉัน?
ศศินพงศ์ตัดรำคาญด้วยการเดินออกจากห้องรับแขกบ้านสีขาวกะทัดรัด สร้างจากเงินน้ำพักน้ำแรงหลังจากหันมาเอาดีทางด้านการเปิดร้านหมูกระทะแทนการทำตามความฝันในเส้นทางที่เป็นไปไม่ได้ ตอนนี้รู้สึกอารมณ์ไม่ปกติ คล้ายความร้อนกระแทกกายวูบวาบแบบที่ไม่รู้ว่าเป็นไข้หรืออากาศแปรปรวน
ครั้นพอหมูปิ้งจัดการเช็ดตัว ปฐมพยาบาลคนเป็นลมจนเสร็จสิ้น จึงก้าวออกจากห้องมายืนด้านหลังเจ้านาย
?เรียบร้อยแล้วค่ะเจ้านาย เช็กของได้เลย ว่าแต่ปกติเวลาเจ้านายอยู่กับผู้หญิง ไม่เคยให้คนอื่นเข้ามาวุ่นวายนี่คะ คุณหนูขาวีนจอมโวยนี่พิเศษอะไรหรือเปล่าคะ?
?ไม่อยากยุ่ง แตะไปมือฉันจะเปื่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้? เขาแก้ตัวอั นที่จริงตอนเห็นเธอเขาใจสั่นต่างหาก
?สวยดีนะ ยุ่งหน่อยเป็นไง?
?กลัวปาก?
?กลัวทำไมคะ ปากเจ้านายตอบโต้กับเธอก็ใช่ย่อยนะ? หมูปิ้งรับรู้ทุกเหตุการณ์ ตั้งแต่สาวเจ้าก้าวเข้ามาในร้าน เห็นสวยๆ แต่งตัวดูแพง โห...ปากร้ายสุดติ่ง ไม่มีใครกล้ายุ่งด้วย มีแต่เจ้านายที่ปากร้ายกว่าเท่านั้นสามารถควบคุมเหตุการณ์อยู่
?เฉยๆ เถอะ ไปเรียกคนงานของเรามาช่วยเก็บของ วันมหาวินาศแท้ๆ?
?ไม่แจ้งความหรือคะเจ้านาย ยิงกันสนั่นหวั่นไหวขนาดนี้?
?ไม่อยากยุ่ง เขาไม่ได้มุ่งที่ร้านเรา มุ่งที่คนนั้นมากกว่า? ศัตรูคงเยอะสิท่าแม่คุณ ชายหนุ่มมองเข้าไปในห้องรับแขก เห็นคนนอนนิ่งบนโซฟา ย้อนนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผู้หญิงตัวเล็กๆ แค่นี้ดันมีมือปืนตามฆ่า มีบอดี้การ์ดตามประกบ ท่าจะไม่ใช่คนธรรมดา
?หมูปิ้งช่วยเตรียมของให้ฉันหน่อย?
?ของอะไรคะ? หมูปิ้งเอียงหน้ารอฟังคำสั่งเจ้านาย
ศศินพงศ์ หรือพี่ศินของบรรดาน้องๆ พนักงานร้านหมูกระทะใหญ่ที่สุดในย่านคลองหก สั่งลูกน้องสาวจอมตลกหน้าทะเล้นให้ไปช่วยเตรียมของที่ตัวเองต้องการ เชื่อว่าในร้านน่าจะมีอะไรเหลืออยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นในครัวก็ได้ หมูปิ้งพยักหน้ารับฟัง ก้าวเดินจากไป พร้อมกับไปตามพนักงานทุกคนในร้านมาช่วยกันเก็บทำความสะอาดข้าวของที่เสียหายเกลื่อนกลาด
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังได้รับตำแหน่งซีอีโอคนใหม่ของบริษัทที่พ่อเธอเป็นเจ้าของ นิศากร เลิศล้ำอมรทรัพย์ก็ตกเป็นเป้าหมายของการลอบสังหาร โชคดีที่ได้ศศินพงศ์ เจ้าของร้านเงาจันทร์หมูกระทะช่วยเอาไว้ แต่ไม่วายแม่คุณหนูปากร้ายยังบังอาจมาว่าหมูกระทะของเขาเป็นอาหารชั้นต่ำ จนเขาแทบอยากผลักยายขาวีนขี้เอาแต่ใจไปรับลูกกระสุนให้รู้แล้วรู้รอด หากแต่ก็อดเห็นใจไม่ได้ที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ต้องมาถูกไล่ล่าตามฆ่า เขาจึงคอยให้ความช่วยเหลือ...แม้ว่าริมฝีปากที่คอยแว้ดแหวนั้นจะทำให้เขาต้องประกบจูบปิดเสียงน่ารำคาญเสียหลายรอบก็ตาม
