?หือ??
?....วันนี้ทำหม้อไฟรวมมิตรสนุกดี?
?งั้นเหรอ ก็ดีแล้วล่ะ....แต่ถ้าไม่เลิกพูดมากแล้วรีบกลับจะแย่เอานะ นี่ก็ดึกมากแล้วน่ะ?
?....รอเดี๋ยวยูจิ?
?มีอะไร ลืมของไว้เรอะ??
?....เปล่า?
?งั้นอะไรเล่า บอกว่าไม่มีเวลามาคุยกันในที่แบบนี้....?
?....คืนนี้....ฉันไม่อยากกลับบ้าน?
?....หา? พูดอะไรของเธอ??
?....คืนนี้....ฉันไม่อยากกลับบ้านเลย....?
?....พูดจริงเรอะโชโกะ??
?....พูดจริง?
?....งั้นเหรอ.... คืนนี้ไม่อยากกลับบ้านเหรอ....?
?.... (หงึก)?
?....ถ้างั้น?
?....อืม?
?บ้านฉันอยู่ทางโน้นนะ แยกกันแค่นี้ล่ะ?
?....ต่อให้เป็นคนใจดีอย่างฉันก็ยกโทษให้คำพูดเมื่อกี้ไม่ได้?
?โอ๊ยยย! เดี๋ยวก่อนสิ! ใครที่ไหนใจดีกัน อ๊ากกก!?
?....ยูจิมีจิตสำนึกในความเป็นสามีไม่เพียงพอ?
?จิตสำนึกของสามีเรอะ!? ทั้งที่ยังไม่ได้เป็น แล้วจะไปสำนึกตัวว่าอย่างนั้นได้ยังไงเล่า!?
?....ยูจิจำเป็นต้องได้รับการอบรมให้เป็นเรื่องเป็นราวอย่างที่คิด?
?แค่กๆ กะ การอบรม? พูดบ้าอะไรกัน เรื่องนั้นจำเป็นต่อเธอมากกว่าเยอะ?
?....เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าพวกเราควรจะเริ่มใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้แล้ว?
?เฉไฉแล้ว ตอนนี้หัวข้อสนทนาเฉไฉไป 540 องศาเลย?
?....เพื่อเด็กคนนี้ด้วย?
?อย่าเอามือแนบท้องด้วยท่าทางเอ็นดูนะ! เธอจะไปมีเด็กได้ยังไงเล่า!?
?....คุณพ่อเย็นชาจังเนอะ โชยุ?
?พูดจาอย่างกับฉันเป็นผู้ชายสุดสามานย์ที่ไม่ยอมรับลูกเชียว!? แล้วก็น่าจะบอกไปแล้วนะว่าอย่าตั้งชื่อแบบนั้น!?
?....งั้นคืนนี้เราไปช่วยกันคิดชื่อลูกที่ห้องยูจิ?
?ก็บอกให้หยุดก่อนไง! แนวทางของบทสนทนามันแปลกหลายอย่างเลยนี่หว่า!?
?....เพราะยูจิไม่ถนัดวิชาภาษาญี่ปุ่นปัจจุบันน่ะ?
?ไม่ใช่! ไม่ว่าจะใช้ภาษาไหน ตัวบทสนทนาเมื่อกี้ก็ยังแปลกอยู่ดีแหละ!?
?....ยูจิเย็นชาจัง?
?ไม่หรอก การที่ยอมโต้ตอบบทสนทนางี่เง่านี่มาได้ถึงตอนนี้ ฉันว่าตัวเองอ่อนโยนเอามากๆ แล้วนะ.... ว่าแต่ ทำไมคราวนี้ถึงพูดเรื่องพรรค์นั้นออกมาล่ะ? มีเรื่องอะไรไม่ชอบใจที่บ้านรึไง??
?....เปล่า ไม่มีหรอก?
?งั้นทำไม....?
?....ก่อนหน้านี้เธอจูบฉัน ดังนั้นก็น่าจะมีลูก ฉันเลยอยากให้ความสัมพันธ์คืบหน้าไปอีก?
??น?อ???ป?น??า!?!?!??
?....สงบใจไว้ยูจิ พูดภาษาญี่ปุ่นไม่เป็นขึ้นมาจริงๆ แล้วนะ?
?บ๊องรึเปล่า! แค่จูบหน้าผากจะไปมีลูกได้ไงเล่า! เธอไปศึกษาเรื่องสามัญสำนึกมาให้มากกว่านี้หน่อยเถอะ!?
?....เฮ้อ....?
?นี่เธอ....การถอนหายใจแบบ ?เจ้าบ้านี่ไม่ได้เข้าใจอะไรเลย? อย่างนั้นหมายความว่าไง....!?
?....ยูจิไม่ได้เข้าใจอะไรเลยจริงๆ ดังนั้นฉันจะสอนเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งให้เป็นพิเศษ?
?โฮ่ ลองว่ามาสิ?
?....ในโลกนี้มีคำพูดที่ว่า ?ท้องหลอก? อยู่?
?ไม่ใช่หรอกนะ!? นั่นไม่ใช่คำพูดยอดเยี่ยมที่จะยืดอกพูดได้หรอกนะ!? ไม่ใช่เรื่องน่าประทับใจแบบมีลูกได้ด้วยพลังแห่งความรัก ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรเลยหรอกนะ!??
?......?
?เฮ้ เป็นอะไรไป ทำไมถึงปิดปากเงียบ?
?....ได้แต่ต้องไปอยู่ด้วยกันแล้วสร้างเครื่องผูกมัด....?
?ประเดี๋ยวก่อน เรามาพูดคุยกันเถอะโชโกะ?
?....เรื่องชื่อลูกเหรอ??
?เปล่า ไม่ใช่ เรื่องโรงพยาบาลที่เธอควรจะไปเข้าต่างหาก?
?....ดีใจจัง?
?ยะ ยัยนี่....! เข้าใจผิดเต็มเปาเลยว่าหมายถึงแผนกสูตินรีเวช....!?
?....งั้นก็ยิ่งควรใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเข้าไปใหญ่?
?ก็บอกอยู่นี่ว่าเป็นไปไม่ได้ไงเล่า?
?....แต่ว่า?
?ไม่ต้องมาแต่?
?....แต่ว่าในสงครามอสูรสอบตอนเทอมหนึ่ง ยูจิบอกว่าจะเป็นแฟนฉัน?
?อุ๊ก....! ตะ แต่เรื่องนั้นก็ส่วนเรื่องนั้น การใช้ชีวิตร่วมกันมันเป็นอีกเรื่องไม่ใช่รึไง?
?....ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ก็เป็นแฟนฉันนี่นา?
?พูดบ้าๆ ไปได้ ไม่มีใครที่ไหนใช้ชีวิตร่วมกันทั้งที่เพิ่งอยู่ ม.ปลาย ใช่มั้ยล่ะ??
?....งั้นก็แปลว่าถ้ามีคนที่ใช้ชีวิตร่วมกันทั้งที่เป็นนักเรียน ม.ปลาย เธอจะยอมใช้ชีวิตอยู่กับฉันใช่มั้ย??
?เออ ได้ๆ ถ้ามีคนใกล้ตัวพวกเรา....อย่างเด็กโรงเรียนฟุมิสึกิทำอยู่น่ะนะ?
?....เข้าใจแล้ว ฉันจะพยายามหาคนแบบนั้นให้เจอให้ดู?
?จ้าๆ เชิญตามสบาย แต่ฉันไม่คิดว่าในโรงเรียนเราจะมีคนทำเรื่องพรรค์นั้นอยู่หรอกนะ?
โรงเรียนป่วนก๊วนคนบ๊อง
ภาษาอังกฤษ
[ข้อที่ 1]
คำถาม จงอ่านประโยคภาษาอังกฤษต่อไปนี้ และเติมประโยคภาษาอังกฤษที่สอดคล้องกับรูปประโยคลงในช่องว่าง
He is very diligent student.
However, he submitted the answer sheet no filling in of the examination.
The classmates who had seen it said, ? ?.
คำตอบของฮิเมจิ มิสึกิ
?Why did he do such a thing??
ความเห็นของอาจารย์
นั่นสินะ ถ้าแปลรวมกับประโยคต้นก็จะได้ความว่า ?เขาเป็นนักเรียนที่ขยันมาก แต่เขากลับส่งกระดาษคำตอบในการสอบโดยไม่ตอบอะไรเลย บรรดาเพื่อนร่วมชั้นที่เห็นอย่างนั้นต่างก็พูดว่า ?ทำไมเขาถึงทำแบบนั้นนะ? ?
คำตอบของโยชิอิ อาคิฮิสะ
?Yeah! Let?s party!!?
ความเห็นของอาจารย์
เพราะอะไรถึงคิดจะจัดงานเลี้ยงอย่างสนุกสนานจากรูปประโยคนี้ได้ล่ะ
คำตอบของสึจิยะ โคตะ
?Oh....Let?s party....?
ความเห็นของอาจารย์
ไม่ใช่ว่าแค่ดูเศร้าก็พอแล้วนะ
เสียงนกน้อยส่งเสียงร้องจิ๊บๆๆ ดังมาจากนอกหน้าต่าง
เมื่อคืนลืมปิดม่านหรือไงนะ แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องเข้ามาส่งผลกระตุ้นร่างกายให้ตื่นตัว สวนทางกับสติที่ยังง่วงงุนของผม
?เอ่อ อาคิฮิสะคุง....?
ผมได้ยินเสียงใสๆ น่ารักปะปนมากับเสียงนกร้องด้วย ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ตรงรอยต่อระหว่างความฝันกับความเป็นจริง การตระหนักถึงความเป็นจริงแบบครึ่งๆ กลางๆ กับความรู้สึกย่ามใจที่ว่าทุกอย่างเป็นไปได้เพราะนี่คือความฝันเข้าผสมปนเปกัน จนผมยอมรับเสียงที่ไม่น่าจะเป็นไปได้นั่นราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดา
?อือ.... ฮิเมจิซัง ขออีกนิด....?
?เอ๊ะ? อ๊ะ นั่นสินะ อุตส่าห์เป็นวันอาทิตย์ทั้งที คงอยากนอนตามสบายสินะคะ....?
ยอมรับฟังคำพูดของผมในสภาพกึ่งสะลึมสะลือด้วย ?นอกจากนั้นฉันก็อยากดูใบหน้ายามหลับของอาคิฮิสะคุงเรื่อยไปเลย....? สมกับเป็นฮิเมจิซัง อ่อนโยนดีจัง
?แต่เมื่อคืนโดนย้ำอยู่หลายครั้งว่า ?ถ้าจะทำข้าวเช้าก็อยากให้มาปลุกคุณให้ได้เสียก่อน? ซะด้วย.... เอ่อ อาคิฮิสะคุง กรุณาตื่นเถอะค่ะ เช้าแล้วนะค้า?
ผมถูกเขย่าตัวแบบเบามือ การกระทำซึ่งเดิมทีคงมีจุดประสงค์จะปลุกให้ตื่นนั้นสร้างความสบายอารมณ์ให้กับผมในยามนี้เหมือนกับการโยกเปลเด็ก
?อือ อีก 3 ปีแสง....?
?อุ๊.... ลำบากใจจังค่ะ.... ไม่ยอมตื่นสักนิด แล้วยังจำมาผิดๆ ว่าปีแสงเป็นหน่วยบอกเวลา แทนที่จะเป็นระยะทางอีก.... นี่ อาคิฮิสะคุง ถ้ายังไม่ยอมตื่นอีก....?
?เดี๋ยวจะจุ๊บแบบที่ส่งอิทธิพลไปชั่วชีวิตเลย?
?จิตชั่วร้าย!?
ผมตาสว่างในพริบตาเดียวและกลิ้งตัวไปด้านข้าง แขนสองข้างถูกยกขึ้นป้องกันใบหน้า พร้อมกันนั้นก็เกร็งกำลังที่ขาเป็นการเตรียมตัวให้ออกวิ่งได้ทุกเมื่อ ความฝัน? เพิ่งตื่น? ของพรรค์นั้นไม่เกี่ยวอะไรกันกับสถานการณ์ฉุกเฉินนี่หรอกเฟ้ย!
ในขณะที่ผมตั้งท่าป้องกันอย่างสมบูรณ์แบบ
?....จริงๆ เลย ใครชั่วร้ายกันจ๊ะ?
พี่ก็กำลังจ้องมองมา
?งั้นลองบอกมาสิว่าเมื่อกี้ตั้งใจจะทำอะไรกับผม?
ผมตั้งคำถามกับพี่ซึ่งหรี่ดวงตาโตลงและทำหน้าเฉยๆ ท่าทางจะมีข้อโต้แย้งกับการพูดว่าชั่วร้าย แต่ไม่มีความจำเป็นต้องแก้คำพูดแน่ๆ เลยมั้ง....?
?ตั้งใจว่าหลังจากที่จุ๊บก็จะตรึงร่างอาคิคุงไว้แล้วจัดการทำให้อยู่ในสภาพอุจาดตา ก่อนจะถ่ายรูปเก็บไว้ใช้ข่มขู่ไปชั่วชีวิตเท่านั้นเองจ้ะ?
?อย่าว่าแต่จิตชั่วร้ายเลย เป็นอาชญากรรมชัดๆ!?
ขอถอนคำพูด บอกว่าเป็นสถานที่ก่ออาชญากรรมแทนจิตชั่วร้ายดีกว่า
?อ่า อาคิฮิสะคุง อรุณสวัสดิ์ค่ะ?
?อ๊ะ อรุณสวัสดิ์ฮิเมจิซัง?
เมื่อได้ฟังคำทักทายยามเช้าอันสดใสจากด้านข้าง ผมถึงได้หันไปทางฮิเมจิซังเป็นครั้งแรก
แสงแดดยามเช้าส่องต้องเส้นผมนุ่มนวลฟูฟ่องจนดูเป็นประกาย ชุดไปรเวทอย่างกระโปรงยาวกับเสื้อคลุมคาร์ดิแกนก็เข้ากับเธอดี อีกทั้งรอยยิ้มเพลิดเพลินกว่าปกติ 20% ก็ดูมีเสน่ห์ การได้เห็นภาพชวนผ่อนคลายแบบนี้ที่บ้านตัวเองตั้งแต่เช้า ช่างเป็นความสุขที่หาได้ยาก....เอ๊ะ เอ๋?
?ฮิเมจิ....ซัง??
?ค่ะ?
?เพราะอะ....?
ผมรีบยั้งคำพูดที่ว่าเพราะอะไรถึงมาอยู่ที่นี่เอาไว้ จริงด้วย ตอนนี้ฮิเมจิซังมาค้างบ้านผม ปกติฮิเมจิซังก็เป็นคนขี้เกรงใจอยู่แล้ว ขืนพูดอย่างนั้นออกไปจะยิ่งทำให้เธอกังวลเข้าไปใหญ่ เกือบไปๆ
?? มีอะไรเหรอคะอาคิฮิสะคุง?
?อา เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ที่สำคัญกว่านั้น เมื่อคืนหลับสบายรึเปล่า??
เมื่อเห็นผมหยุดพูดไปอย่างกะทันหัน ฮิเมจิซังก็แสดงอาการสงสัย ผมจึงยกหัวข้อสนทนาอื่นขึ้นมาเป็นการกลบเกลื่อน
?ค่ะ ฉันฝันเห็นเรื่องมีความสุขสุดยอดด้วยค่ะ!?
ฮิเมจิซังเอ่ยตอบหัวข้อสนทนานั่นอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส ดูมีความสุขเสียจนความอารมณ์ดีส่งมาให้รับรู้ได้ ผมเป็นห่วงนิดหน่อยว่าเธออาจจะนอนไม่หลับเพราะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย แต่ในเมื่อได้หลับเต็มอิ่มก็ดีแล้ว
?หืม งั้นก็ดีแล้วนะ?
?เป็นฝันดีมากๆ และน่ารักจนอยากเห็นในความเป็นจริงด้วยค่ะ?
น่ารัก....? ฝันถึงพวกสัตว์ตัวน้อยประเภทหมาหรือแมวใช่มั้ยนะ?
?งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นขอให้สักวันได้เห็นในความเป็นจริงด้วยนะ?
?เอ๊ะ....? อาคิฮิสะคุงจะให้ความร่วมมือเหรอคะ??
?อื้อ ถ้าน่ารักขนาดนั้น ผมเองก็อยากเห็นเหมือนกันแหละ?
?ค่ะ น่ารักมากๆ เลยล่ะค่ะ! ถ้าอาคิฮิสะคุงยอมให้ความร่วมมือ ฉันคิดว่าสามารถจะเห็นได้ทันทีเลย!?
?ไม่ค่อยรู้เรื่องนักก็จริง แต่ผมจะตั้งตาคอยนะ?
?เข้าใจแล้วค่ะ! พอเตรียมเสื้อผ้าเสร็จแล้วฉันจะไปเรียกนะคะ?
เสื้อผ้า? ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอก แต่ถ้าฮิเมจิซังพูดถึงขั้นนั้นก็ต้องได้เห็นของดีๆ แน่ๆ
?อย่างนี้นี่เอง อาคิคุงมักจะขุดหลุมฝังตัวเองแบบนี้เองสินะ?
?หือ? พี่พูดอะไรรึเปล่า??
?เปล่าจ้ะ ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องที่แย่สำหรับพี่ด้วย ดังนั้นไม่ต้องไปใส่ใจก็ได้จ้ะ?
?????
ทำไมรู้สึกหนาวๆ ขึ้นมานิดหน่อยนะ
?เอาเถอะ เดี๋ยวผมไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะ?
?นั่นสินะ แบบนั้นน่าจะดี?
สำหรับพี่น่ะว่าไปอย่าง แต่ในเมื่อมีฮิเมจิซังอยู่ด้วยจะปล่อยให้หน้าตาเป็นแบบเพิ่งตื่นนอนไปตลอดไม่ได้ ไปล้างหน้าให้สดชื่นก่อนดีกว่า
ผมทิ้งพี่กับฮิเมจิซังซึ่งยืนอยู่ด้านหน้าเตียงนอนเอาไว้และออกจากห้องตัวเองมุ่งตรงไปยังอ่างล้างหน้า แล้วจึงได้ยินบทสนทนาระหว่างพี่กับฮิเมจิซังมาจากข้างหลัง
?ว่าแต่ว่า มิสึกิซัง มันอันตรายนะจ๊ะที่เด็กสาววัยรุ่นจะเข้าห้องเด็กผู้ชาย?
?เอ๊ะ? อย่างนั้น....เหรอคะ? ถ้าเป็นอาคิฮิสะคุงก็ไม่น่าจะมีอันตรายอะไรทั้งนั้น?
?ไม่หรอกจ้ะ ดูหนังสือเล่มนี้สิจ๊ะ ถ้าหากประมาท มิสึกิซังก็จะโดนทำเรื่องร้ายกาจอย่างนี้นะจ๊ะ?
?อ๊ะ.... หวา!?
?อ่า ก่อนจะล้างหน้าก็ต้องเปลี่ยนเสื้อก่อนสินะ!?
ผมกระวีกระวาดย้อนกลับไปที่ห้อง และต้องเสียเวลาในการจัดการกับฮิเมจิซังซึ่งไม่ยอมละสายตาจากหนังสืออ้างอิง (หนังสือลามก) ของผมแม้จะหน้าแดงฉาน กับพี่ที่พยายามจะลงโทษผม จะว่าไป การที่ทั้งสองคนไม่มีทีท่าจะออกไปจากห้องทั้งที่ผมบอกว่าจะเปลี่ยนเสื้อ เป็นเพราะใช้ชีวิตอยู่ในโลกที่มีสามัญสำนึกแตกต่างจากผมรึเปล่านะ....?
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มิสึกิได้มาอาศัยอยู่ที่บ้านโยชิอิตามข้อเสนอของอากิระ ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าอาคิฮิสะอยู่ในขณะนี้คือการใช้ชีวิตร่วมกันอันเย้ายวนใจ!? แต่ทว่า! ในขณะเดียวกันมันย่อมเป็นจุดเริ่มต้นของการหลบหนีอันไร้ที่สิ้นสุดของพวกนอกรีตด้วย.... ?เฮ้ย อาคิฮิสะ! นี่นาย....? หมดสิ้นหนทางแล้วเหรอ!? ระหว่างที่ชีวิตของอาคิฮิสะตกอยู่ในอันตราย สงครามอสูรสอบซึ่งเปิดฉากขึ้นอีกครั้งก็ผลักไสห้อง F ให้เข้าสู่ความโกลาหลอย่างหนักชนิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน! สหายเมื่อวานกลายเป็นศัตรูในวันนี้ เอ๋? คุณเป็นใครกัน??
?อย่างน้อยก็เหลือกางเกงไว้ด้วยเถอะ!? (by อากิโกะจัง) พบกับเล่ม 8 ที่โหมกระหน่ำด้วยเค้าลางแห่งความวุ่นวาย!!
