บทที่ 1
?สาธุ! ขอให้ลูกสัมภาษณ์งานผ่านด้วยเถอะค่ะ?
แสนรัก เจ้าของน้ำเสียงหวานยกมือไหว้กล่าวบนบานต่อศาลพระพรหมซึ่งตั้งอยู่ด้านหน้าของอาคารใหญ่โตนับสิบๆ ชั้นในย่านธุรกิจใจกลางเมืองกรุงเทพฯ
?ขอให้ลูกได้ทำงานนี้เถอะค่ะ ไม่เช่นนั้นลูกอดตายแน่เลยค่ะ?
เรียวปากอิ่มทำปากขมุมขมิบกล่าวบนบานอีกครั้ง ไหว้ขอพรจากศาลพระพรหมแล้วก็ยกมือเล็กทั้งสองขึ้นลูบศีรษะ พร้อมกับตบเบาๆ ไปบนกระหม่อมของตนเอง
?สาธุๆ?
แสนรักสูดลมเข้าปอดลึกๆ เพื่อเรียกความกล้าและความมั่นใจให้กับตนเอง ก่อนจะก้าวเท้ายาวๆ เดินเข้าไปในตัวอาคาร ตรงไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์แล้วเอ่ยบอกกับพนักงานว่า
?ดิฉันมาสัมภาษณ์งานในบริษัท เดอะ ทราเวล ไลก์ เฟรนด์ (The Travel like friends) ค่ะ?
ประชาสัมพันธ์สาวพยักหน้ารับรู้แล้วเอ่ยบอก
?ขอบัตรประชาชนเพื่อแลกกับบัตรผู้มาติดต่อด้วยค่ะ?
?ได้ค่ะ? แสนรักรีบยื่นบัตรประชาชนให้โดยไม่รอช้า
?ติดบัตรผู้มาติดต่อบนหน้าอกให้เห็นชัดเจนนะคะ? ประชาสัมพันธ์สาวแนะนำขณะยื่นบัตรให้
?ขอบคุณมากค่ะ?
พอได้รับบัตรผู้ติดต่อมาแล้ว แสนรักก็เอ่ยขอบคุณอีกฝ่ายพร้อมกับติดบัตรไว้ตรงหน้าอกของตนเองด้วย
ขณะเดินตรงไปยังลิฟต์ แสนรักก็ใจเต้นแรง ยิ่งลิฟต์วิ่งขึ้นไปด้านบน ตัวเลขสีแดงๆ บอกจำนวนชั้นที่กำลังจะไปถึงก็ใจเต้นไม่เป็นส่ำ ในหัวคิดไปสารพัดว่าตนเองจะถูกสัมภาษณ์งานอย่างไรบ้าง
พอลิฟต์เปิดออกกว้าง ซึ่งอยู่ด้านหน้าบริษัทเดอะ ทราเวล ไลก์ เฟรนด์พอดี แสนรักก็ถึงกับหน้าเหี่ยว ความผิดหวังวิ่งเข้ามาจู่โจมในทันทีเมื่อเห็นเหล่ามัคคุเทศก์ นับจำนวนแล้วได้สิบคนพอดิบพอดี ต่างก็นั่งเรียงรายอยู่บนเก้าอี้ซึ่งทุกคนมีเป้าหมายอันเดียวกัน คือมาสัมภาษณ์งานเป็นมัคคุเทศก์ในบริษัทเดอะ ทราเวล ไลก์ เฟรนด์
?มีเพื่อนร่วมชะตากรรมเยอะถึงเพียงนี้เลยหรือ?
แสนรักบ่นอุบ ขณะกวาดสายตามองเหล่ามัคคุเทศก์ที่ต่างก็นั่งรอเรียกสัมภาษณ์ หญิงสาวยิ้มแห้งๆ ให้คนอื่นๆ แล้วเดินไปยื่นเอกสารเรียกนัดสัมภาษณ์ให้กับเลขาฯ สาวสวย ซึ่งนั่งอยู่หน้าห้องของกรรมการบริษัท
?สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อแสนรัก มาสัมภาษณ์งานตามใบนัดค่ะ?
กนกพรผู้เป็นเลขาฯ รับเอกสารมากวาดสายตามอง พลางหยิบบัตรคิวยื่นให้
?คุณได้คิวที่ 11 เชิญไปนั่งรอก่อนค่ะ เดี๋ยวฉันจะเรียกให้เข้าไปสัมภาษณ์ทีละคนค่ะ?
?ขอบคุณมากค่ะ?
รับบัตรคิวมาแล้ว แสนรักก็เดินมาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้แถวหลังสุด แอบลอบสังเกตผู้มาสัมภาษณ์งานไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง ซึ่งแต่ละคนดูมีประสบการณ์ในการทำหน้าที่เป็นไกด์มาอย่างโชกโชน จนนึกหวั่นว่าตัวเธอจะผ่านการสัมภาษณ์ให้เข้าทำงานเป็นไกด์ในบริษัทนี้หรือเปล่า
บริษัทเดอะ ทราเวล ไลก์ เฟรนด์ เป็นบริษัทจัดนำเที่ยวทั่วโลกด้วยราคามิตรภาพ ทำให้มีลูกค้ามากมาย เส้นทางการท่องเที่ยวที่บริษัทแห่งนี้จัดนำเที่ยวมีทั้งยุโรป เอเชีย แอฟริกาใต้ และตะวันออกกลาง
การท่องเที่ยวในประเทศแถบตะวันออกกลางเต็มไปด้วยทะเลทรายสีทองและโอเอซิสกลางเนินทรายอันสวยงาม เป็นเส้นทางการท่องเที่ยวที่แสนรักสนใจและอยากไปเที่ยวที่สุด
เมื่อเห็นบริษัทแห่งนี้เปิดรับสมัครไกด์เป็นจำนวนมาก เพื่อเน้นนำนักท่องเที่ยวไปท่องเที่ยวยังดินแดนแถบตะวันออกกลางโดยเฉพาะ แสนรักก็รีบยื่นใบสมัครผ่านระบบออนไลน์บนเว็บไซต์ของบริษัทในทันที
พอได้รับจดหมายนัดให้มาสัมภาษณ์ก็ยิ่งตื่นเต้น และภาวนาให้ผ่านการสัมภาษณ์ เพราะเธออยากเป็นไกด์ อยากไปเที่ยวยังดินแดนทะเลทรายเหลือเกิน
?คิวที่ 11 เชิญค่ะ...?
ด้วยยังตกอยู่ในภวังค์ของความคิด แสนรักจึงไม่ได้ยินเสียงเลขาฯ เรียกเมื่อถึงคิวสัมภาษณ์ของตนเองแล้ว เดือดร้อนเลขาฯ คนสวยต้องตะโกนเรียกซ้ำอีกครั้งและเสียงดังกว่าเดิมด้วย
?คุณแสนรัก เชิญเข้าไปสัมภาษณ์ได้แล้ว ได้ยินไหมคะ?
แสนรักสะดุ้งโหยงรีบเอ่ยตอบรัวเร็ว
?เอ่อ...ค่ะๆ ได้ยินแล้วค่ะ?
?ใจลอยไปถึงไหนคะ ถ้าได้เป็นไกด์จะมัวแต่ใจลอย ไม่สนใจลูกทัวร์ไม่ได้นะคะ?
?ค่ะๆ?
แสนรักยิ้มเจื่อนกับคำตำหนิจากกนกพร ขณะเดินผ่านอีกฝ่ายเข้าไปในห้องของกรรมการบริษัท เมื่อเข้าไปในห้องปะทะกับสายตาของอลงกรณ์ ผู้เป็นเจ้าของบริษัททัวร์ และทำหน้าที่สัมภาษณ์เธอด้วย ก็เกิดอาการขนลุกจนชะงักฝีเท้าไปชั่วขณะ
?เชิญนั่งสิคุณแสนรัก ไม่ต้องทำหน้าหวาดกลัวแบบนั้น?
อลงกรณ์ผายมือไปยังเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าตน เอ่ยดักคออย่างรู้เท่าทัน เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาซึ่งเผยความตระหนกจากผู้มาสัมภาษณ์งาน
?ขะ...ขอบคุณค่ะ?
แสนรักทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ก่อนจะยกมือไหว้เอ่ยแนะนำตัวเองติดเสียงสั่น
?สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อแสนรักค่ะ เรียนจบสาขาการจัดการการท่องเที่ยว มหา...?
?ไม่ต้องบอกประวัติการเรียนของคุณก็ได้ ผมอ่านมาหมดแล้ว? อลงกรณ์โบกมือห้าม เอ่ยแทรกก่อนแสนรักจะทันพูดจบ จากนั้นก็เริ่มการสัมภาษณ์ว่าที่ไกด์ของบริษัทตนเอง ?ตอนเข้ามาในห้องเมื่อสักครู่ คุณชะงักไปเพราะกลัวผมใช่ไหม?
เจอคำถามที่ตรงกับความรู้สึกของตนเองมากที่สุด แสนรักก็จำต้องพยักหน้ารับคำอย่างไม่อาจโกหกได้
?ใช่ค่ะ ดิฉันรู้สึกกลัวอยู่บ้างค่ะ?
อลงกรณ์หัวเราะเบาๆ กับการรับคำอย่างตรงไปตรงมา
?ไม่ใช่คุณแค่เพียงคนเดียวที่รู้สึกกลัวผม ทุกคนที่เข้ามาสัมภาษณ์งานมีอาการไม่ต่างจากคุณสักเท่าไร นั่นคงเป็นเพราะว่าผมมีใบหน้าที่ค่อนข้างดุ ใครๆ ก็เลยหวาดกลัวผมไปหมด แต่หากได้ร่วมงานกับผมแล้ว คุณจะรู้ว่าผมเป็นเจ้านายที่ใจดีที่สุด?
แสนรักคลายความเกร็งและความหวาดกลัวเมื่ออลงกรณ์คลี่ยิ้มให้
?ดิฉันก็หวังว่าจะได้ร่วมงานกับคุณและทุกคนในบริษัทค่ะ?
?แน่นอน หากคุณตอบคำถามนี้ได้ตรงใจของผมมากที่สุด ผมจะรับคุณเข้าทำงานในทันที? อลงกรณ์เอ่ยยิ้มๆ พลางถามต่อว่า ?ทำไมคุณถึงเลือกมาสมัครเป็นไกด์ในบริษัทของผม?
?เพราะดิฉันอยากไปเที่ยวประเทศแถบตะวันออกกลาง ดิฉันใฝ่ฝันอยากไปเห็นทะเลทราย อยากไปนอนในกระโจมกลางทะเลทรายค่ะ?
แสนรักบอกเหตุผลตามความเป็นจริง ก่อนจะมาสมัครเป็นไกด์ เธอได้แบกเป้ออกท่องเที่ยวคนเดียวไปในหลายประเทศแล้ว ทว่า...ยังไม่เคยไปแถบตะวันออกกลางแม้แต่ครั้งเดียว ด้วยตั๋วเครื่องบิน รวมทั้งค่าครองชีพในประเทศเหล่านั้นค่อนข้างสูง ทำให้เธอไม่มีโอกาสได้เดินทางไปท่องเที่ยวสักที
หากได้เป็นไกด์พานักท่องเที่ยวไปยังดินแดนทะเลทรายก็เป็นกำไรสำหรับเธอ นอกจากได้ทำงาน ได้เงินเดือนแล้ว ยังได้ท่องเที่ยวไปในตัวด้วย
อลงกรณ์พยักหน้ารับ เอ่ยพูดพร้อมด้วยรอยยิ้มว่า
?อืม...เหตุผลคุณน่าสนใจดี หากได้เป็นไกด์ก็ได้ไปเที่ยวฟรี แถมยังได้เงินเดือนด้วย?
?ใช่ค่ะ?
แสนรักไม่ปฏิเสธในคำพูดของอลงกรณ์ พออีกฝ่ายนิ่งเงียบไม่เอ่ยถามต่อ ได้แต่ก้มหน้าขีดเขียนบางอย่างลงไปบนกระดาษ หญิงสาวก็ใจเต้นระทึกมือไม้เย็นเฉียบ ไม่รู้ว่าตนเองตอบคำถามได้ตรงใจของอลงกรณ์ กระทั่งได้รับเลือกให้ร่วมงานด้วยหรือเปล่า
?ขอให้สัมภาษณ์ผ่านด้วยเถอะ?
แสนรักลุ้นระทึกอยู่ในใจ แต่แล้วก็ต้องพบกับความผิดหวังเมื่ออลงกรณ์เงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยบอกว่า
?เชิญรอหน้าห้องก่อนนะครับ เลขาฯ ของผมจะบอกว่าใครผ่านการสัมภาษณ์บ้าง?
?ค่ะ...ขอบคุณค่ะ?
แสนรักหอบหัวใจอันห่อเหี่ยวเพราะความผิดหวังเดินออกมาจากห้องทำงานของอลงกรณ์ ดูท่าว่าตนเองไม่ผ่านการสัมภาษณ์แน่ๆ
พอกลับมาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้แถวหลังเหมือนเดิม ขณะรอการประกาศผล แสนรักก็กวาดสายตามองเหล่ามัคคุเทศก์ที่มาสัมภาษณ์งาน บริษัทแห่งนี้ต้องการไกด์จำนวนห้าคนสำหรับการเปิดรับสมัครในครั้งนี้ และแน่นอนว่าจะต้องมีหกคนที่ต้องตกงานต่อไป ซึ่งเธอคงเป็นหนึ่งในนั้น
อีกสิบนาทีต่อมา กนกพรก็เดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าทุกคน ในมือมีรายชื่อของผู้ที่ผ่านการสัมภาษณ์งานถืออยู่ด้วย จากนั้นก็เอ่ยบอกให้ทุกคนต้องลุ้นว่าจะได้งานทำหรือไม่
?ดิฉันจะประกาศรายชื่อผู้ที่ผ่านการสัมภาษณ์ให้ร่วมงานกับเรานะคะ มีทั้งหมดห้าคน ได้แก่คุณ...?
ผู้ผ่านการสัมภาษณ์และถูกเรียกชื่อต่างก็ดีใจกับงานที่รออยู่ กนกพรประกาศชื่อผ่านไปสามคนแล้ว ยังไม่มีชื่อของแสนรักร่วมอยู่ด้วย กระนั้นหญิงสาวก็ยังแอบหวังอยู่ลึกๆ
?เหลืออีกตั้งสองคน อาจจะมีชื่อของเราก็ได้ อย่าเพิ่งท้อสิ ยายแสนรัก? แสนรักทำปากขมุบขมิบพูดกับตนเอง ตั้งใจฟังรายชื่อที่สี่และห้าต่อ
?คนสุดท้ายคือคุณปรวิช ทุกท่านที่ผ่านการสัมภาษณ์เชิญไปพบฝ่ายบุคคลเพื่อทำสัญญาจ้างงาน ส่วนคนที่ไม่ผ่านการสัมภาษณ์ไม่ต้องเสียใจนะคะ หวังว่าเราคงมีโอกาสได้ร่วมงานกันในสักวัน และขอบคุณที่มาสัมภาษณ์งานในวันนี้ค่ะ?
?ชวดอีกแล้วเรา?
แสนรักบอกกับตนเอง ฝืนยิ้มให้กับกนกพรซึ่งกำลังยิ้มให้กับเธอ จากนั้นก็ผุดลุกขึ้นกำลังจะเดินตรงไปยังลิฟต์เหมือนคนอื่นๆ แต่ก็ต้องชะงักฝีเท้าเมื่อถูกกนกพรเอ่ยเรียกไว้
?คุณแสนรัก เดี๋ยวค่ะ?
?คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ?
แสนรักหันมาเอ่ยถาม รู้สึกผิดหวังจนไม่อยากมองหน้าใคร แต่พอได้รับคำตอบจากกนกพรก็ถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความดีใจ
?คุณอลงกรณ์รับคุณให้เข้าทำงานเป็นกรณีพิเศษ เชิญเข้าไปพบคุณอลงกรณ์อีกครั้งนะคะ บอสมีเรื่องจะคุยกับคุณอีกนิดหน่อยค่ะ?
?ค่ะๆ ขอบคุณมากค่ะ?
แสนรักรับคำรัวเร็วด้วยความดีใจที่ไม่ต้องตกงานแล้ว จากนั้นก็ก้าวยาวๆ เข้าไปในห้องทำงานของอลงกรณ์อีกครั้ง ใบหน้างามประดับไปด้วยรอยยิ้มกว้าง ขณะทรุดตัวลงนั่งตรงหน้าตามการผายมือเชิญของอลงกรณ์
?นั่งก่อนสิ แสนรัก?
?ขอบคุณคุณอลงกรณ์มากค่ะที่รับดิฉันเข้าทำงาน?
มือเล็กยกขึ้นพนมไหว้อย่างนอบน้อม ดีใจเมื่อความฝันของตนเองเป็นจริงแล้ว เธอกำลังจะได้เป็นไกด์ กำลังจะได้ไปเหยียบบนคลื่นทะเลทรายสีทองอันงดงามไม่มีที่ติ
อลงกรณ์ยกมือรับไหว้ พลางจ้องมองพนักงานคนใหม่ของบริษัทไม่วางตา
?ต่อไปเรียกผมว่าบอสเหมือนคนอื่นๆ เรียกก็ได้ครับ?
?ค่ะ บอส? แสนรักรับคำอย่างว่าง่าย
?ที่ผมรับคุณเข้าทำงานเพราะว่ามองเห็นความสามารถที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวคุณ บอกให้รู้ว่าในอนาคต คุณจะเป็นไกด์ที่ดีและเก่งที่สุดคนหนึ่ง?
แสนรักถึงกับยิ้มหน้าบานกับคำชม
?ดิฉันให้สัญญาว่าจะทำหน้าที่ไกด์ดูแลลูกทัวร์ให้ดีที่สุดค่ะ?
?เดี๋ยวผมจะบอกว่าคุณต้องเป็นไกด์พาลูกทัวร์ไปเที่ยวประเทศไหน เป็นประเทศในแถบตะวันออกกลางอย่างแน่นอน?
?ดิฉันจะได้เห็นทะเลทรายของจริงแล้ว? แสนรักเบิกตาโตด้วยความตื่นเต้น
?ใช่ครับ? อลงกรณ์เอ่ยยิ้มๆ พลางบอกต่อว่า ?ไหนๆ คุณก็เป็นลูกน้องของผมแล้ว ผมจะวานให้คุณช่วยหยิบของให้หน่อยครับ พอดีผมเจ็บเท้า เดินไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไร?
?ได้ค่ะ บอสจะให้ดิฉันหยิบอะไรให้คะ?
แสนรักเอ่ยถามพร้อมด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้ถือได้ว่าตนเองเป็นลูกน้องของอลงกรณ์แล้ว หญิงสาวจึงพร้อมสำหรับการทำตามคำสั่งของเจ้านายทุกนาที
?คุณเห็นภาพวาดสีน้ำมันนั่นไหมครับ?
อลงกรณ์ชี้นิ้วไปยังภาพวาดซึ่งประดับอยู่บนผนังห้องทำงาน และแสนรักก็รีบหันไปมองตามในทันที ซึ่งภาพวาดดั่งกล่าวเป็นภาพของภูเขาไฟฟูจิอันเลื่องชื่อของประเทศญี่ปุ่นนั่นเอง
?ค่ะ เห็นค่ะบอส?
?ข้างหลังรูปภาพจะมีตู้เซฟซ่อนอยู่ คุณช่วยเปิดแล้วหยิบของในนั้นมาให้ผมทั้งหมดด้วยครับ เดี๋ยวผมจะบอกรหัสคุณครับ?
?เอ่อ...ค่ะ บอส?
แสนรักผุดลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปยังภาพวาดสีน้ำมันที่ว่า แม้ไม่รู้ว่าผู้เป็นเจ้านายไหว้วานให้หยิบอะไรให้ แต่แน่นอนว่าสิ่งของที่อยู่ในตู้เซฟต้องเป็นของมีค่ามาก
เมื่อลูกน้องสาวเดินไปหยุดยืนอยู่ด้านหน้าภาพแล้ว อลงกรณ์ก็เอ่ยบอกต่อว่า
?สอดนิ้วของคุณไปตรงมุมล่างด้านขวา จะมีปุ่มเล็กๆ ซ่อนอยู่ คุณกดลงไปแล้วก็จะสามารถเปิดภาพออกมาได้?
แสนรักทำตามคำสั่ง พอคลำเจอปุ่มก็กดลงไป จากนั้นก็เปิดภาพสีน้ำมันออก เผยให้เห็นตู้เซฟที่ซุกซ่อนอยู่ด้านหลังภาพ
?เปิดได้แล้วค่ะบอส? แสนรักเอ่ยบอก ก่อนจะหันมามองอลงกรณ์เพื่อรอรหัสจากอีกฝ่าย
?รหัสคือ...? อลงกรณ์บอกรหัส พร้อมกับออกคำสั่ง ?หยิบเงินที่อยู่ในเซฟมาให้ผมทั้งหมดครับ?
?ค่ะบอส?
แสนรักกดรหัส พอเปิดเซฟได้แล้วก็ขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่ง ขณะหยิบเงินจำนวนปึกใหญ่ออกมาจากตู้เซฟ ไม่ได้มีความตื่นเต้นกับเงินจำนวนนี้ ซึ่งคงไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านบาท เพราะตอนนี้ในหัวสมองเต็มไปด้วยความสงสัยและเกิดคำถามว่า...ทำไมอลงกรณ์ถึงได้สั่งให้เธอไปหยิบเงินให้กับเขา และลืมสังเกตว่าตอนนี้อลงกรณ์ไม่ได้นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของเขาแล้ว แต่อีกฝ่ายไปนั่งอยู่บนโซฟาอีกตัวที่ตั้งอยู่ตรงมุมห้องแทน
?ได้แล้วค่ะบอส?
แสนรักหอบเงินจำนวนมากไว้ในอ้อมแขน แล้วนำมาวางไว้บนโต๊ะทำงาน ก่อนจะเดินกลับมานั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานเหมือนเดิม
อลงกรณ์ลุกจากโซฟาเดินมาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ของตนเอง แล้วตั้งคำถามกับลูกน้องสาวโดยไม่สนใจเงินกองโตที่วางอยู่ตรงหน้า
?คุณรู้ไหมครับว่าทำไมผมถึงใช้ให้คุณไปหยิบเงินมาให้ผม?
?ไม่ทราบค่ะบอส? แสนรักส่ายหน้าปฏิเสธ
?เพราะว่าผมต้องการทดสอบความซื่อสัตย์ของคุณ คุณเห็นเงินจำนวนนี้อยู่ในตู้เซฟ ถ้าเป็นคนอื่นคงทำตาโต มือไม้สั่นกับเงินจำนวนมาก แต่คุณกลับมีสีหน้าเรียบเฉย หยิบเงินออกมาโดยไม่มีสะทกสะท้าน ทำให้ผมมั่นใจว่าเลือกลูกน้องไม่ผิดอย่างแน่นอน?
คราวนี้แสนรักถึงกับบางอ้อ ที่อลงกรณ์ให้เธอไปหยิบเงินให้กับเขาก็เพื่อเป็นการทดสอบความซื่อสัตย์ของพนักงานนี่เอง
?ไม่รู้จะตื่นเต้นทำไม เพราะเงินเหล่านี้ไม่ใช่ของดิฉัน?
แสนรักบอกตามความเป็นจริง ซึ่งคำตอบของเธอเป็นที่ถูกใจอลงกรณ์เป็นอย่างมาก
?ผมดีใจที่คุณรู้สึกเช่นนั้น และคุณก็ผ่านการทดสอบของผมแล้ว ยินดีที่ได้ร่วมงานด้วยกัน แสนรัก? อลงกรณ์เอ่ยยิ้มๆ จากนั้นก็ยื่นแฟ้มเอกสารให้กับเธอ
?นี่คือข้อมูลของประเทศที่คุณต้องทำหน้าที่เป็นไกด์ คุณต้องเข้าอบรมกับไกด์รุ่นพี่เป็นเวลาสองสัปดาห์ หลังจากนั้นก็บินเดี่ยวทำหน้าที่ไกด์ได้เลย?
แสนรักรีบหยิบแฟ้มเอกสารมาเปิดดู แค่เพียงเห็นภาพของทะเลทรายสีทองที่อยู่ด้านบนแฟ้มก็เบิกตาโตกับความงดงามของดินแดนแห่งนี้
?ประเทศคาลาส์?
แสนรักพึมพำอ่านชื่อประเทศ ซึ่งขึ้นชื่อว่ามีทะเลทรายสวยงามติดอันดับโลก
?ใช่ คุณต้องไปเป็นไกด์ในประเทศคาลาส์ เป็นประเทศน้องใหม่ที่นักท่องเที่ยวชาวไทยกำลังนิยมไปเที่ยวมากที่สุด เดี๋ยวคุณออกไปพบหัวหน้าไกด์ เขาจะให้รายละเอียดกับคุณอีกครั้ง?
?ค่ะ บอส ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอไปพบหัวหน้าไกด์เดี๋ยวนี้เลยนะคะ?
?เชิญครับ?
?ขอบคุณบอสมากๆ ค่ะที่รับดิฉันเข้าทำงาน?
แสนรักยกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้ง ขณะเดินออกจากห้องทำงานของอลงกรณ์เพื่อไปพบกับหัวหน้าไกด์ก็เหลือบสายตามองภาพทะเลทรายสีทองที่ถืออยู่ในมืออีกครั้ง ตื่นเต้นไปหมดเมื่อฝันกำลังจะเป็นจริงแล้ว อีกไม่นานเกินรอ เธอก็จะได้ไปเยือนยังดินแดนทะเลทรายอย่างประเทศคาลาส์...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เพียงทริปแรกในการทำงานของ แสนรัก ไกด์สาวชาวไทยก็เกิดปัญหาใหญ่เมื่อกรุ๊ปทัวร์ถูกกลุ่มโจรทะเลทรายดักปล้น ซ้ำจูบแรกยังถูก ผู้กองฟาดิส ที่มาช่วยชีวิตไว้ขโมยไปท่ามกลางดงกระสุน แต่ยังเหมือนจะโชคร้ายไม่พอเมื่อหญิงสาวถูกนายจ้างจอมหื่นแบล็กเมล์ สร้างหลักฐานเท็จจับเธอเข้าคุกเพราะไม่ยอมรับข้อเสนอเป็นเมียน้อย ทหารกล้าแห่งทัพทะเลทรายจึงต้องเร่งมาช่วยหัวใจของเขาเอาไว้ เพราะมันตกไปอยู่กับร่างนุ่มตั้งแต่เมื่อคราวที่ริมฝีปากร้อนรุ่มแตะกันหนนั้นแล้ว
