บทที่ 1
ณ บริษัทธาราธิกุล ภายในห้องทำงานหรูชั้นบนสุดของตึกสูงใจกลางกรุง มีบุคคลจำนวนหนึ่งกำลังหารือเรื่องสำคัญที่เกี่ยวกับฝ่ายการเงินของบริษัทแห่งนี้ บรรยากาศภายในเคร่งเครียดมากขึ้นเมื่อเรื่องดังกล่าวเกี่ยวพันไปถึงตระกูลนาวาริน ซึ่งเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันมานานกับธาราธิกุล ตระกูลนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ชั้นนำของประเทศ
เนติธร ธาราธิกุล บุรุษร่างสูงสง่าในชุดสูทสากลสีเข้มนั่งอยู่เบื้องหลังโต๊ะตัวใหญ่ ใบหน้าที่เข้มคมออกไปทางยุโรปขณะนี้ขมวดมุ่น เมื่อทราบข่าวจากคเนศลูกน้องคนสนิทของเขาถึงเรื่องบัญชีของบริษัทที่ทำให้ต้องเรียกตัวหัวหน้าแผนกการเงินเข้าพบด่วน
?หัวหน้าแผนกการเงินของเรารายงานมาว่ามีเงินจำนวนหนึ่งหายไปจากบัญชีของบริษัทครับ?
คเนศรายงานพลางมองมาที่เจ้านายหนุ่ม ก่อนจะเลื่อนสายตาไปจับอยู่ที่ร่างท้วมของคุณโสภิต หัวหน้าแผนกการเงินที่นั่งเงียบอยู่ทางด้านขวามือของเจ้านาย
?จริงเหรอคุณโสภิต? เนติธรเอ่ยถามเสียงเรียบพลางมองมาที่หญิงร่างท้วมเพื่อขอความแน่ใจในคำตอบ
?เป็นความจริงค่ะ ดิฉันตรวจบัญชีอย่างถี่ถ้วนแล้ว พบว่ามีเงินจำนวนสามสิบล้านบาทหายไปจากบัญชีของบริษัท? คุณโสภิตรายงานเสียงร้อนรนและไม่สบายใจ พลางนึกถึงจำนวนเงินที่หายไปนั้น
ใบหน้าเข้มของเนติธรขมวดมุ่นเมื่อนึกถึงเงินจำนวนนั้น มันไม่ได้มากเกินไปถึงขนาดทำให้เขาต้องล้มละลาย เมื่อในแต่ละปีรายได้ของบริษัทธาราธิกุลก็นับว่ามหาศาล แต่ที่น่าเจ็บใจที่สุดคือมันกล้าดียังไงมาล้วงคอยักษ์ใหญ่อย่างเขา ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นเคืองเดือดดาลใจ ร่างสูงถอนหายใจอย่างฉุนเฉียว เขาเกลียดนักพวกลอบกัดลับหลังแบบนี้ เห็นทีคงต้องจัดการให้เด็ดขาดที่สุด แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าใครกันที่อาจหาญกล้าทำเรื่องบัดซบนี้
?ดิฉันสงสัยว่า...คุณถาวรคือคนที่ยักยอกเงินบริษัทค่ะ ดิฉันตรวจพบเอกสารการโอนเงินต่างๆ ของบัญชีคุณถาวร ซึ่งจำนวนเงินตรงกันกับจำนวนเงินของบริษัทที่หายไป และนี่คือหลักฐานค่ะ? คุณโสภิตบอกอีกครั้งพร้อมกับหยิบแฟ้มเอกสารสีเทาเลื่อนให้เขา
เนติธรรับมาเปิดอ่านอย่างรวดเร็ว สายตากวาดไล่ไปทุกตัวอักษรก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าสุดท้าย คิ้วเข้มขมวดมุ่น ริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรงแน่นขึ้น ใบหน้าแดงก่ำด้วยอารมณ์โกรธที่แล่นขึ้นมาจุกอยู่ในอกพร้อมที่จะระบายออกมาได้ทุกเมื่อ
?นายถาวร มันกล้ามากที่ทำแบบนี้กับฉัน?
เสียงเข้มพูดดุดันทำเอาคนที่นั่งใกล้พลอยสะดุ้งกับน้ำเสียงนั้น พลางนึกไปถึงพนักงานอาวุโสร่างผอมเกร็งท่าทางงุ่มง่ามคนนั้น เมื่อคิดมาถึงจุดนี้อารมณ์ส่วนร้ายของเขาแทบพุ่งปรี๊ด สายตาคมฉายแววเรืองโรจน์ด้วยความโกรธ
?ขอบคุณมากนะครับคุณโสภิต โชคดีจริงๆ ที่มีพนักงานซื่อสัตย์อย่างคุณ? เนติธรเอ่ยขอบคุณพนักงานสาวใหญ่จากใจจริงพร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
?ไม่เป็นไรค่ะท่าน มันเป็นหน้าที่ของดิฉันที่จะรักษาผลประโยชน์ของบริษัท? คุณโสภิตเอ่ยด้วยความจริงใจเช่นกัน พร้อมส่งยิ้มให้ผู้เป็นนายด้วยความเคารพก่อนจะขอตัวไปทำงานต่อ
?เอ่อ เจ้านายครับ มีอีกเรื่องที่ผมไม่ได้บอกเจ้านาย ผมรู้มาว่าคุณถาวรมีความใกล้ชิดกับเมฆา นาวาริน?
คเนศเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ แต่ก็ทำให้คนที่นั่งเอนหลังอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ขมวดคิ้วสงสัยทันที ก่อนจะเอ่ยถามเสียงร้อนรนออกไป
?หมายความว่ายังไงคเนศ ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้? สายตาคมจ้องมาที่ลูกน้องหนุ่มอย่างเอาเรื่อง
?ผมต้องขอโทษด้วยครับที่ไม่ได้บอกเจ้านาย ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของพนักงาน? คเนศบอกเสียงราบเรียบ แต่ในใจนึกหวั่นเกรงอยู่ไม่น้อยถึงอารมณ์ของเจ้านายหนุ่ม
เนติธรขมวดคิ้วพลางขุ่นเคืองใจเมื่อนึกไปถึงเมฆา นาวาริน นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์คู่แข่งตลอดกาลของบริษัทธาราธิกุล เพราะไม่ว่าธาราธิกุลจะยิ่งใหญ่แค่ไหน นาวารินก็จะต้องยิ่งใหญ่ทัดเทียมเท่าทันทุกเรื่องไป ถ้าเปรียบเทียบก็คงจะเป็นเสือกับสิงห์ที่ไม่สามารถที่จะอยู่ร่วมกันได้ มีแต่จะต้องเชือดเฉือนกันด้วยเขี้ยวเล็บเท่านั้น เพื่อเป็นการประกาศศักดาความยิ่งใหญ่แห่งเจ้าป่า
เนติธรครุ่นคิดถึงเรื่องความสัมพันธ์ดังกล่าว อาจเป็นไปได้ไหมที่นายถาวรไม่ได้ทำเรื่องนี้คนเดียวแต่มีผู้อยู่เบื้องหลังซึ่งก็คือเมฆา นาวาริน คู่แข่งตลอดกาล ซึ่งถ้าข่าวการยักยอกทรัพย์ของธาราธิกุลรั่วไหลออกไปคงทำให้ธาราธิกุลปั่นป่วนมากทีเดียว และอาจทำให้หุ้นส่วนถอนหุ้นออกจากบริษัท ซึ่งนั่นจะสร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับธาราธิกุล
แต่ข่าวนี้จะเป็นผลดีอย่างยิ่งกับบริษัทคู่แข่งอย่างนาวาริน ซึ่งถ้าเป็นจริงอย่างที่เขาคิด เห็นทีเขาคงจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเอาคืนวิธีการสกปรกของพวกนาวาริน และเขาจะต้องเอาคืนพวกมันให้ถึงที่สุด!
?ผมว่า..มีความเป็นไปได้สูง ที่นายเมฆาจะอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้?
คเนศคาดการณ์ถึงความเป็นได้ พลางมองตรงมาที่เจ้านายหนุ่ม เนติธรพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของเขา
?ฉันก็คิดอย่างนั้น...คเนศ ตามตัวนายถาวรมาพบฉันเดี๋ยวนี้? เนติธรสั่งเสียงเข้มก่อนที่ลูกน้องหนุ่มจะขอตัวแล้วรีบก้าวออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
บรรยากาศในตอนเช้าของบริเวณคฤหาสน์นาวารินดูร่มรื่นไปด้วยแมกไม้ที่เจ้าของบ้านปลูกไว้ตั้งแต่เมื่อครั้งสร้างคฤหาสน์หลังนี้ อีกทั้งสวนสวยด้านหน้าที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดียิ่งทำให้ที่แห่งนี้ดูสดชื่นน่าอยู่ยิ่งขึ้น
?พี่เมฆา จะไปทำงานแล้วเหรอคะ? เสียงหวานใสของสาวน้อยร่างบางที่กำลังก้าวลงมาจากบันไดเวียนชั้นบนแว่วมาก่อนที่เจ้าตัวจะมาถึง
?ใช่จ้ะ แล้วนี่จะแต่งตัวออกไหนไปแต่เช้า?
ร่างสูงของเมฆาเอ่ยถามขณะนั่งจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะกินข้าวที่อยู่อีกมุม พลางมองมาที่น้องสาวด้วยแววตาอ่อนโยน ใบหน้านวลเรียวรูปไข่ จมูกโด่งรั้นรับกับริมฝีปากเล็กบางสีชมพูระเรื่อแลดูหวานหยดที่ส่งยิ้มให้พี่ชายก่อนจะบอกนัดหมายให้ทราบ
?วันนี้มณมีนัดกับเพื่อนๆ ว่าจะไปซื้อของด้วยกัน มณขอติดรถไปกับพี่เมฆานะคะ? บอกพร้อมกับเดินมาหอมแก้มพี่ชายสุดหล่อฟอดใหญ่อย่างเอาใจ เมฆายิ้มให้กับความน่ารักของน้องน้อย
?มาอ้อนพี่แบบนี้นี่ จะขอตังค์เท่าไรล่ะ? พูดขึ้นอย่างรู้ทันอาการออดอ้อนของน้องสาวตัวน้อย
?เปล่าสักหน่อย วันนี้ไม่ขอค่ะ? พูดพร้อมกับส่งยิ้มน่ารักให้พี่ชายทีหนึ่ง
?แล้วนี่ เมื่อไหร่จะมาช่วยพี่ทำงาน?
พี่ชายพูดทวงสัญญาพลางส่งยิ้มมาที่น้องสาวซึ่งนั่งทานของว่างรองท้องอยู่ด้านขวามือ มณฑิรานิ่งคิดก่อนจะเอ่ยบอกพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้พี่ชาย
?อืม?มณขอเริ่มงานเดือนหน้าแล้วกันค่ะ? พูดเสร็จก็ลงมือทานต่อ
มณฑิราสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีจากสหรัฐฯ เมื่อไม่นานมานี้ หลังจากนั้นก็ใช้เวลาพักผ่อนและเที่ยวเล่นไปตามสถานที่ต่างๆ กับกลุ่มเพื่อนทั้งในและต่างประเทศ บางครั้งก็ไปอยู่ดูแลบิดามารดาที่เชียงใหม่ ซึ่งท่านทั้งสองเกษียนตัวเองมาทำฟาร์มปศุสัตว์อย่างคนแก่ที่ชอบความสงบ ความสวยงามของธรรมชาติ โดยมอบบริษัทนาวารินให้บุตรทั้งสองเป็นผู้ดูแล
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
?พี่เมฆาส่งมณตรงนี้ก็ได้ค่ะ? เสียงหวานเอ่ยบอกพี่ชายขณะนั่งมาในรถคันหรู
?อย่ากลับบ้านดึกล่ะ? เมฆาเอ่ยบอกน้องสาวที่กำลังจะก้างลงจากรถอย่างห่วงใย
?ค่ะ รับทราบเจ้าค่ะ? เอ่ยบอกพร้อมกับหอมแก้มพี่ชายฟอดใหญ่ก่อนจะก้าวลงจากรถบีเอ็มสีขาว แล้วเดินตรงเข้าไปยังห้างสรรพสินค้า วันนี้หล่อนเลือกเดรสชีฟองสีหวานสั้นเหนือเข่ามาประดับเรือนกายขาวนวลทำให้ดูน่ารักมากยิ่งขึ้น
มณฑิราเข้ามาในร้านอาหารที่นัดกันกับกลุ่มเพื่อนๆ ดวงตากลมโตกวาดสายตามองหากลุ่มเพื่อน เห็นนิชา ระรินและบงกชกำลังโบกมือเรียกตน มณฑิราส่งยิ้มให้แล้วรีบเดินไปหาเพื่อนสาวที่โต๊ะ
?รอนานไหม นิชา ระริน บงกช? มณฑิราเอ่ยถามขณะย่อตัวนั่งที่เก้าอี้
?ไม่นานหรอกจ้ะ เราสามคนก็เพิ่งมาถึง สั่งอะไรทานก่อนไหม เสร็จแล้วค่อยไปเดินซื้อของ? ระรินสาวน้อยร่างอวบผิวสีน้ำผึ้งตอบพร้อมส่งยิ้มให้เพื่อนสาว
หลังจากทานอาหารเสร็จ สาวๆ ทั้งสี่ก็พากันมาเดินเลือกซื้อของตามร้านต่างๆ ออกร้านนั้นเข้าร้านนี้กันอย่างสนุกสนาน และไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็จะมีสายตาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มองตามกันเป็นแถวเพราะความสวย น่ารักของพวกเธอ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ภายในห้องทำงานหรูของประธานหนุ่มนามเนติธร บุรุษร่างสูงใหญ่ใบหน้าคมคายดูหล่อเหลาปานเทพบุตร หากดวงตาคมกริบเกรี้ยวกราดในยามนี้ดั่งเนตรของอสูรร้ายที่คอยแผดเผาร่างของชายผู้หนึ่งให้มอดไหม้เป็นจุณ
?คุณถาวร คุณรู้ไหมว่าผมเรียกคุณมาทำไม? เสียงขรึมจัดเปล่งออกมาจากริมฝีปากหนาได้รูปสวยเยี่ยงอิสตรี
?ผม?ไม่ทราบครับ?
เสียงสั่นเครือของชายร่างผอมวัยห้าสิบเอ็ดปีตอบกลับ พร้อมมองมาที่เนติธรก่อนจะเสมองไปทางอื่น ผู้ชายตรงหน้านี้น่ากลัวนัก ทั้งท่าทางที่ดูคุกคาม และเปี่ยมล้นด้วยอำนาจสมกับที่เป็นประธานใหญ่ของธาราธิกุล
?อธิบายเรื่องนี้ให้ผมฟังหน่อย คุณถาวร? พูดพร้อมกับวางแฟ้มเอกสารที่คุณโสภิตนำมาให้ลงตรงหน้าพนักงานสูงวัย
สีหน้าของชายร่างผอมซีดเผือดเมื่อนึกไปถึงสิ่งที่ตนได้กระทำลงไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ทั้งที่รู้ว่าเป็นความผิดร้ายแรงแต่เขาก็จำเป็นต้องทำเพื่อลูกสาวสุดที่รักดั่งดวงใจ เมื่อเปิดเอกสารก็ตกใจแทบผงะเมื่อพบข้อมูลของ ?บัญชีบริษัท จำนวนเงิน บัญชีผู้รับ? นายถาวรไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าบุรุษผู้เป็นนายจ้าง เอกสารนี้ถือเป็นหลักฐานสำคัญที่จะเอาผิดเขาในคดียักยอกทรัพย์ได้อย่างดี มือเหี่ยวย่นวางเอกสารลงตรงหน้าชายหนุ่มก่อนจะยอมสารภาพความผิดที่ตนได้กระทำลงไป
?ผมขอรับผิดคนเดียวครับ คุณเนติธร ไม่มีผู้สมรู้ร่วมคิด? เสียงแหบแห้งของถาวรเอ่ยขึ้นแผ่วเบา
?คุณพูดแบบนี้แสดงว่ายังมีคนอื่นอีกใช่ไหม? เสียงเข้มถามคาดคั้นอย่างดุดัน สายตาคมแทบลุกเป็นไฟเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย
?ไม่ครับ?ไม่มี ผมทำคนเดียว ได้โปรดเชื่อเถอะครับ ผมทำคนเดียวจริงๆ?
เสียงแหบเครือพูดขึ้นพร้อมกับดวงตาหมองหม่นที่มองมายังบุรุษหนุ่มตรงหน้า เนติธรเริ่มสงสัยในน้ำเสียงและคำพูดของนายถาวรมากขึ้น สายตาคมจ้องมองมาที่ชายร่างผอมอย่างจ้องจับพิรุธก่อนจะถามต่อไป
?คุณรู้จักนายเมฆามากแค่ไหน คุณถาวร?
เสียงเข้มเอ่ยดุดันด้วยอารมณ์กรุ่น เป็นเหตุให้นายถาวรซึ่งนั่งหน้าซีดอยู่ตรงหน้าเงยหน้าจ้องมองมาที่เจ้านายหนุ่ม ก่อนจะเสไปมองทางอื่นอย่างหวาดๆ
?ผม?ผมเคยทำงานให้คุณเมฆาครับ? เสียงตอบแหบโหยอย่างคนที่เหนื่อยหอบเต็มที พลางหายใจไม่ทั่วท้อง
?งานอะไร ยักยอกเงินบริษัทผมรึเปล่า? เสียงเข้มกระชากถามอย่างโมโหจัด
?ผม?ผมขอโทษครับคุณเนติธร ผมไม่ได้ตั้งใจ ที่ทำไปทุกอย่างก็เพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณเมฆาที่เขาเคยช่วยชีวิตลูกสาวของผมไว้เมื่อนานมาแล้ว? นายถาวรเอ่ยขึ้นพร้อมมองมาที่เนติธรอย่างสำนึกผิด
?ไอ้เมฆา ไอ้เลวเอ๊ย!?
เนติธรสบถอย่างหัวเสีย เป็นอย่างที่เขาและคเนศคิดไว้จริงๆ เรื่องนี้มีผู้อยู่เบื้องหลัง และมันก็คือไอ้เมฆา ศัตรูตัวฉกาจของเขา มันกล้ามากที่มารุกรานเขาก่อนด้วยวิธีสกปรกแบบนี้ กล้าขู่บังคับนายถาวรโดยยกบุญคุณมาอ้าง สารเลวที่สุด คนอย่างไอ้เมฆา นาวาริน มันไม่เหมาะที่ใครจะต่อกรด้วย มันต้องเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะหยุดความบ้า ความชั่วช้าสามานย์ของมันลงได้ เขาจะทำให้มันเจ็บใจแทบกระอักเลือดตายอยู่ตรงหน้า ให้สาสมกับที่มันกล้ามารุกรานคนอย่างเนติธร ธาราธิกุล
ชายหนุ่มคิดอย่างเคืองแค้น ร่างกายเดือดปุดอย่างคนที่โกรธจัดต้องการหาที่ระบายอารมณ์โทสะที่พลุ่งพล่านพร้อมที่จะระเบิดได้ทุกเมื่อ ก่อนจะหันมาพูดกับนายถาวร
?แล้วตอนนี้เงินผมอยู่ไหน? เสียงเข้มถามอย่างกระชากดุดันตามแรงอารมณ์ ใบหน้าเข้มคมเยี่ยงเทพบุตรในตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นอสูรในพริบตา
?เงินถูกส่งให้คุณเมฆาเมื่อสองวันที่แล้วครับ? นายถาวรพูดตอบเสียงแหบเครือ เพราะกลัวเกรงอารมณ์ร้ายของนักธุรกิจหนุ่ม
?บัดซบที่สุด? เนติธรสบถอย่างหัวเสียอีกครั้งก่อนจะหันมาออกคำสั่งกับนายถาวรที่นั่งตัวลีบอยู่บนเก้าอี้
?ส่วนคุณ คุณถาวร ผมเห็นแก่ที่คุณทำไปเพราะความจำเป็น และเห็นแก่ลูกสาวคุณที่นอนป่วยอยู่ ผมจะไม่เอาผิด แต่คุณจะต้องทำงานใช้หนี้ผมจนกว่าจะเกษียณ เข้าใจไหม?
เสียงแข็งกระด้างสั่งการอย่างวางอำนาจ แม้นายถาวรจะมีความผิดแต่เขาก็ทำไปเพราะถูกบังคับ และชายหนุ่มพอได้ข่าวมาบ้างว่าลูกสาวนายถาวรป่วยหนักอยู่ หากเนติธรเอาเรื่องจนนายถาวรติดคุกก็คงไม่ใครอยู่ดูแลบุตรสาวของเขา เนติธรจึงไม่ติดใจอะไรเท่าที่ควร เพราะคิดแค้นหัวโจกอย่างเมฆามากกว่า
?ครับคุณเนติธร ผมจะทำงานอย่างสุดความสามารถ ผมสัญญาจะไม่ให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก? เสียงแหบพูดอย่างดีใจสุดซึ้งกับความปรานีของเจ้านายหนุ่ม เรียกได้ว่าแทบจะก้มกราบเขาเลยทีเดียว
?ฉันได้ข่าวว่านายเมฆามีน้องสาวอยู่คนหนึ่ง มันรักยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจ ใช่รึเปล่า?
เนติธรถามอีกฝ่ายเสียงเยือกเย็น สายตาคมจ้องมาที่นายถาวรทำเอาพนักงานสูงวัยถึงกับสะดุ้งตื่นกลัวสายตาดุดันนั้น ทั้งยังน้ำเสียงเย็นเยือกที่แฝงไว้ด้วยความลึกลับ
?ครับคุณเนติธร คุณเมฆารักน้องสาวคนนี้มากๆ เธอชื่อมณฑิรา นาวาริน เพิ่งเรียนจบแล้วกลับมาเมืองไทยเมื่อไม่นานนี้เองครับ?
ตอบออกไปด้วยเสียงสั่นเครืออย่างหวาดกลัว เนติธรเผยรอยยิ้มเย็นชาที่แฝงไว้ด้วยความร้ายกาจชนิดที่ผู้ชายด้วยกันเห็นแล้วยังต้องกลัวเกรง
?ไม่มีอะไรแล้ว คุณไปทำงานได้แล้ว? เสียงเข้มทรงพลังพูดขึ้น เมื่อนายถาวรออกจากห้องไปเขาจึงหันมาพูดคุยกับลูกน้องหนุ่มที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ห่างๆ
?คเนศ นายรู้ใช่ไหมว่านายเมฆามันมีน้องสาวอยู่คนหนึ่ง? นักธุรกิจหนุ่มถามเข้าประเด็นทันที
?ผมทราบครับ? ลูกน้องหนุ่มตอบรับเสียงราบเรียบด้วยท่าทีงงๆ และก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเจ้านายหนุ่มถึงถามเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่เอ่ยถามแต่อย่างใด
?ฉันต้องการตัวเธอ ภายในสองวัน เข้าใจใช่ไหม? ร่างสูงพูดขึ้น ทำเอาคเนศเลิกคิ้วด้วยความสงสัยและอดที่จะถามไม่ได้
?เจ้านายคิดจะทำอะไรครับ? ลูกน้องหนุ่มถามเสียงร้อนรน ด้วยไม่คิดว่าเจ้านายหนุ่มจะกล้าสั่งให้ตนเองทำเรื่องแบบนี้
?นายลองคิดดูสิคเนศ ถ้าไอ้เมฆารู้ว่าน้องสาวสุดที่รักของมันโดนลักพาตัวมาย่ำยีศักดิ์ศรีมันจะเจ็บปวดมากแค่ไหน? ร่างสูงพูดขึ้นพลางนึกว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกเจ็บปวดและเสียเกียรติแค่ไหนที่น้องสาวโดนย่ำยีศักดิ์ศรี
?แต่ว่า?นายครับ มันจะไม่เกินไปหรอครับ ถึงขนาดต้องลักพาตัวคนคนหนึ่ง ผมว่ามันไม่ถูกต้องนะครับ?
?แล้วสิ่งที่มันทำกับฉันล่ะ ยักยอกเงินของฉัน มันคงกะจะสร้างความปั่นป่วนให้กับบริษัทธาราธิกุล แต่มันจะไม่มีวันนั้นหรอก เพราะฉันจะเอาคืนมันให้สาสมเลยคอยดู!!?
เสียงเข้มเอ่ยหมายมาด เริ่มจะรำคาญมือขวาอยู่เนืองๆ ก่อนจะกล่าวตัดบทเสียก่อน
?ไม่ต้องถามมาก ทำตามที่สั่งก็พอ อ้อ...คเนศ สืบประวัติของนายถาวรให้ฉันด้วย แล้วก็ช่วงนี้ติดตามดูพฤติกรรมเขาทุกอย่าง เข้าใจไหม?
อีกครั้งที่เสียงทรงพลังพูดสั่งการกับลูกน้องหนุ่มที่เปรียบเสมือนมือขวาของเขา และคเนศเองก็พร้อมที่จะทำตามแม้จะเห็นว่าวิธีการของเจ้านายดูป่าเถื่อนไปบ้างก็ตาม เพราะเขาก็รู้ดีถึงเหตุผลทุกอย่างที่ทำให้เจ้านายหนุ่มต้องทำแบบนี้
?ครับ เจ้านาย? คเนศตอบรับคำสั่งก่อนจะหมุนตัวเดินกลับออกไป
?ไอ้เมฆา ฉันจะทำให้แกสำนึกเข้าไปถึงดวงจิตเลยทีเดียวที่บังอาจมารุกรานธาราธิกุล บังอาจใช้วิธีสกปรกมาเล่นงานฉัน แกจะต้องได้รับผลตอบแทนเช่นเดียวกันกับสิ่งที่แกทำกับฉัน?
นักบริหารหนุ่มครุ่นคิดอย่างเคืองแค้น ใบหน้าหล่อเหลาผุดรอยยิ้มเย็นยะเยือกที่บาดลึกเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เขากล่าวหาว่าพี่ชายเธอเล่นสกปรกสั่งให้คนยักยอกเงินไปจากบริษัทเขา นั่นคือเหตุผลที่ทำให้มณฑิราต้องมาถูกขังอยู่บนเกาะส่วนตัวของเนติธร ธาราธิกุล นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ซึ่งเป็นคู่แข่งกับเมฆา นาวาริน พี่ชายเธอ แม้จะไม่รู้ว่านี่มันเรื่องบ้าอะไรแต่หญิงสาวก็จำต้องทำตามคำสั่งของชายหนุ่ม เพราะเมื่อขัดใจหนใด...ริมฝีปากร้ายก็หมายจะลงทัณฑ์ร่างนุ่มให้เนื้อช้ำ ขณะที่พี่ชายเธอเอาคืนด้วยการลักพาตัว นาถนรี น้องสาวเขาไปเป็นตัวประกัน เรื่องราวเริ่มพันกันยุ่งขณะที่สองฝ่ายทวีความแค้นที่มีต่อกันมากขึ้นโดยตัวการของเรื่องที่จริงแท้ได้แต่แสยะยิ้มอย่างสะใจ
?เธอนี่มันน่าฆ่าให้ตายนัก ยัยหมาบ้า!? เสียงเข้มพูดขึ้น
พร้อมกับมองดูไหล่ซ้ายที่ปรากฏรอยฟันฝังเข้าไปจนได้เลือดสีแดงสด
?สมน้ำหน้า ไอ้หื่นกาม!?
ร่างบางร้องด่าคนตัวโตทั้งที่อายร่างเปลือยของตัวเองแทบแทรกแผ่นดิน
