?อีเด็กเวรนี่!?
เสียงด่าของบิดาเลี้ยงดังไล่หลังมา ขณะที่หญิงสาวร่างผอมบางวิ่งออกมาจากบ้านหลังโกโรโกโสที่เป็นเพิงพักแบบคนงานก่อสร้าง
ที่ดินผืนนี้เป็นที่ดินว่างเปล่า อยู่ใจกลางเมืองหลวง เป็นที่รกร้างที่ภายนอกดูเหมือนป่าหญ้ารกชัฏ แต่ภายในเป็นชุมชนสลัมย่อมๆ ที่พวกบุกรุกไร้ถิ่นฐานแอบมาอาศัยอยู่โดยที่เจ้าของที่ดินไม่รู้
คนรวยที่มีที่ดินมากมายจนดูแลไม่ทั่วถึงแม้ว่าจะเป็นที่ใจกลางเมือง หรือไม่เจ้าของอาจได้มรดกตกทอด แต่ตัวเองอยู่เมืองนอกเลยไม่ได้มาเหลียวแล ทำให้พวกคนจรจัดและผู้ที่ไร้ที่อยู่อาศัยบุกเข้ามาจับจองสร้างเพิงพักแบบชั่วคราว มุงสังกะสีพออยู่ได้ เอาไว้กันแดดกันฝน
ในเพิงพักหลังเล็กๆ นั้นมีคนอาศัยหลายต่อหลายชีวิต บางพวกเป็นต่างด้าวอยู่รวมกันนับสิบคน บางคนเป็นอาบังขายถั่ว ขายโรตี ที่ดีหน่อยก็ซื้อมอเตอร์ไซค์ไว้เก็บดอกเบี้ยเงินต้น ผ่อนผ้าผ่อนของให้วุ่นวายไปหมด
รัชษาเป็นหนึ่งในจำนวนผู้บุกรุกที่เข้ามาพักอาศัยในที่ดินรกร้างแห่งนี้ แม่ของรัชษาเคยเป็นอดีตอีตัวแถวสีลม นั่นเป็นคำเรียกของพ่อเลี้ยงของหล่อน...ชัยยศ หมอนี่ไม่ทำมาหากิน ทำตัวเป็นแมงดา เกาะแม่หล่อนกินไปวันๆ
รัชษาเป็นลูกครึ่งชาติไหนก็ไม่ทราบ พ่อของหล่อนเป็นฝรั่งตาน้ำข้าวที่เคยเป็นลูกค้าของแม่หล่อน หากแต่พ่อของหล่อนหนุ่มหล่อกว่าลูกค้าคนอื่นๆ ทำให้แม่ของรัชษาชื่นชอบอย่างเปิดเผย ขนาดเป็นไกด์นำเที่ยวให้กับพ่อของหล่อน ทั้งคู่กินเที่ยวด้วยกันเป็นเดือน จนพ่อของหล่อนบินกลับประเทศ
เรื่องของรัชษาเป็นเหมือนนิยายน้ำเน่าที่เน่ามากๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นชีวิตจริงของคนจริงๆ ได้
แต่นั่นก็เป็นชีวิตจริงของหล่อน และหล่อนไม่สามารถขอลาออกจากชีวิตออัปยศของตัวเองได้ แม่ของหล่อนเสียไปเมื่อต้นปีที่ผ่านมา พอแม่ตายชีวิตของรัชษาก็เปลี่ยนไป ไม่มีคนดูแลหล่อน หล่อนต้องดิ้นรนหาเลี้ยงตัวเอง แถมมีพ่อเลี้ยงติดมาด้วย
ชัยยศเป็นผู้ชายที่เกาะแม่หล่อนมาเกือบสี่ปี แม่ต้องหาเงินเพื่อมาเลี้ยงมัน แถมยังถูกมันซ้อม รัชษาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ต้องทนอยู่กับมัน ให้มันทำเหมือนแม่เป็นกระสอบทราย
แม่บอกว่าชีวิตแม่ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากได้เป็นเมีย มีก็แต่ชัยยศเท่านั้น แม้แต่พ่อของรัชษาก็ไม่อยากได้แม่เป็นเมีย เพราะถ้าพ่อคิดว่าแม่เป็นเมีย พ่อคงกลับมาหาแม่ตามที่สัญญาไว้
แม่บอกว่าพ่อไปโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อมีลูก
พ่อไปหลังจากอยู่กับแม่ได้เกือบเดือน แล้วจากนั้นพ่อก็ไม่มาอีกเลย พ่อไม่รู้ว่าตัวเองได้ไข่ทิ้งไว้ในท้องของแม่ รัชษาจึงเกิดมาเป็นสาวลูกครึ่ง หน้าตาอินเทรนกระเดียดไปทางต่างชาติ
หล่อนมีผมดำสนิทแต่กลับมีตาสีฟ้า จมูกโด่ง ผิวสีขาวเนียนนวล แม่บอกว่าใครๆ ในละแวกบ้านเรียกรัชษาว่าแหม่ม เพราะหน้าตารัชษาบอกชัดเลยว่าเป็นลูกผสม
รัชษาอายในชาติกำเนิดของตัวเองเสมอมา เพราะหล่อนถูกล้อว่าเป็นลูกเมียเช่า ลูกติดฝรั่ง หรืออะไรก็ตามที่เป็นการดูถูกชาติกำเนิดของหล่อน
แม่เรียกรัชษาว่าแคทที่แปลว่าแมว แม่บอกว่าพ่อชอบเรียกแม่ว่าลูกแมวน้อย แม่เลยเอามาตั้งชื่อของรัชษา นั่นจึงเป็นอนุสรณ์เดียวที่พ่อทิ้งไว้ให้
รัชษาไม่รู้แม้แต่ชื่อพ่อตัวเอง...
แม่เรียกพ่อว่าโรเบิร์ต แม่เองก็ไม่รู้จักที่อยู่ของพ่อ แม่ไม่เคยถาม ไม่กล้าถาม ไม่เคยดูแม้แต่พาสปอร์ตของพ่อ เพราะแม่ซื่อและเชื่อมั่นในคนที่แม่รักเกินกว่าจะแอบค้นดูข้าวของของเขาระหว่างกินอยู่หลับนอนด้วยกัน
ผลสุดท้ายพ่อจากไปแล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย พ่อกลายเป็นอากาศที่แม่จับต้องไม่ได้เลยหลังจากนั้น นี่ถ้าเป็นโบราณใครๆ คงคิดว่าแม่ท้องกับลมไปแล้ว
แม่ต้องหยุดเร่ร่อนเมื่อมีรัชษา สุดท้ายแม่ก็มาเจอที่นี่ ที่ที่เป็นชุมชนสลัมซ่อนอยู่ในเมืองใหญ่ ที่นี่มีแม้แต่สถานอนุบาลเด็กเล็กชื่อบ้านป้าป้อมที่รับเลี้ยงลูกเด็กเล็กแดงของคนในชุมชนแห่งนั้น
แม่เอารัชษาไปจ้างเลี้ยง รัชษาเติบโตมาจากการเลี้ยงดูของป้าป้อม ป้าร่างท้วมที่เลี้ยงเด็กเป็นอาชีพ ป้าเลี้ยงเด็กได้หลายชาติหลายภาษา ป้าเลี้ยงแม้แต่ลูกของต่างด้าวที่หนีมาอาศัยอยู่ที่นี่
มีพ่อแม่หลายคนเอาเด็กมาทิ้ง แต่ป้าแกก็ใจดีเลี้ยงดูอุ้มชูเอาไว้ กินอิ่มบ้างอดบ้าง อดมื้อกินมื้อไปตามประสา แต่ป้าก็ไม่เคยคิดจะเอาไปส่งสถานสงเคราะห์
ยังดีที่แม่ไม่เคยทิ้งรัชษา ถึงแม้แม่จะเจ็บปวดที่พ่อเธอโกหกหลอกลวง แต่แม่ก็เลี้ยงดูอุ้มชูรัชษามาจนเติบใหญ่ รัชษาไม่เคยอายที่ต้องเกิดมาเป็นลูกแม่ ไม่เคยอายแม้ว่าคนจะว่าแม่เป็นโสเภณี
แม่เป็นผู้หญิงที่มีจิตใจงดงาม แต่แม่ก็เกิดมาบุญน้อยเหลือเกิน แม่จากไปในเวลาอันรวดเร็ว รัชษาไม่ทันตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ ยังดีที่แม่ตายตอนรัชษาโตแล้ว ไม่อย่างนั้นชัยยศคงทิ้งรัชษาไว้กับป้าป้อมเหมือนกับพ่อแม่ไม่มีความรับผิดชอบคนอื่นๆ ดีที่รัชษาไม่มีพี่มีน้อง แม่คงเข็ดเลยมีรัชษาคนเดียว
แม้ว่าแม่จากไปแล้วแต่ชัยยศยังอยู่ ชัยยศก็ยังเป็นชัยยศคนเดิมที่ไม่รู้จักหาอาชีพสุจริตทำมาหาเลี้ยงตัวเอง คอยแต่สูบเลือดสูบเนื้อกับลูกเลี้ยง ไม่ให้ชัยยศก็ด่าว่าตบตีอาละวาด ชัยยศเห็นแก่ตัว ขี้เมา . เขาคลุกคลีอยู่แต่กับความชั่วช้าแทบทุกชนิด ไม่เว้นแม้แต่กัญชายาเสพติด
รัชษาไม่อยากให้เงินเพราะรู้ว่าชัยยศจะเอาไปเล่นยา ซื้อบุหรี่สูบ รัชษาทราบว่าชัยยศยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ตอนแรกก็เป็นผู้เสพ แต่หลังจากแม่ตาย ไม่มีเงินมากพอให้ชัยยศไปซื้อยา ชัยยศก็เลยหาวิธีหาเงินด้วยการขายซะเอง แต่กระนั้นชัยยศก็ยังไม่พอ ยังมาตอดเอาเงินน้อยนิดที่ได้จากการทำงานโดยสุจริตของรัชษา
วันนี้เงินเดือนรัชษาออก ชัยยศเหมือนนกรู้มาดักรอที่บ้าน แบมือของเงินทันทีที่เห็นหน้า
?เอาเงินมา?
?เงินอะไร?
?ก็เงินเดือนแกน่ะสิ เอามา เอาเก็บไว้ใช้พันสองพันก็พอแล้ว เอามาให้ฉันนี่ ฉันจะเก็บให้แกเอง?
?เรื่องอะไร?
รัชษาไม่ยอมแต่ชัยยศจะเอาให้ได้ ชัยยศเข้ามาจะค้นกระเป๋าเงินไปจากตัวรัชษา รัชษาไม่ยอม ทั้งคู่ต่อสู้กัน สุดท้ายชัยยศเลยถูกรัชษาเอากระถางต้นไม้ทุ่มใส่หัว ชัยยศหัวแตกไปเลยทีเดียว
?อีนังเด็กบ้า ตายเสียเถอะ?
ชัยยศกรากเข้ามา หมายจะฆ่ารัชษา รัชษารีบหนีไปแทบไม่ทัน
?อีเด็กเวรนี่!? เสียงด่าของชัยยศดังไล่หลังมา
รัชษาหอบเหนื่อย ยังกลัวชัยยศตามมาเอาเรื่อง แต่ชัยยศเมาออกขนาดนั้นคงวิ่งตามมาไม่ไหวแน่ คิดว่ากลับเข้าบ้านอีกไม่ได้แน่ ขืนกลับไปชัยยศมีหวังหักคอแน่ๆ
หล่อนเถียงว่าเงินที่ได้มาไม่เยอะเลย แค่เป็นลูกจ้างรับจ้างขายของหน้าร้านจะได้เงินเดือนมากมายอะไรนักหนา ได้อย่างมากก็แค่ค่าแรงขั้นต่ำ แถมยังถูกหักเวลาทำข้าวของเสียหายอีก สิ้นเดือนมาจะเหลือเท่าไหร่เชียว ไหนจะต้องไปจ่ายเงินให้ยายทอง ร้านค้าที่พ่อเลี้ยงหล่อนไปเชื่อของเขามาอีก ขืนรัชษาไม่เอาเงินไปจ่ายมีหวังถูกยายทองด่ายับสามวันไม่ซ้ำแน่ๆ
รัชษาถอนใจอย่างอ่อนเพลียหัวใจ
ชัยยศบอกรัชษาว่า
?ถ้าเงินมันน้อยนักแกทำไปทำไม ทำไมไม่ทำงานอย่างแม่แก เกิดเป็นผู้หญิงเสียเปล่า ใช้ของที่แม่ให้มาให้มันเกิดประโยชน์สิวะ แกน่ะ ยิ่งโตหน้าตายิ่งสวย สวยเป็นนางเอกละครในทีวีได้เลยนะ สวยกว่าแม่แกอีก รับรองเลยว่าต้องทำงานหาเงินได้เงินมากกว่าแน่ๆ เชื่อน้าสิ?
รัชษายักไหล่อย่างไม่แยแส
?ฉันไม่มีวันขายตัว?
?หน็อย...อีหัวสูง แม่แกมันเป็นอีตัว ลืมกำพืดตัวเองแล้วหรือไง?
?มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันต้องเป็นอีตัวด้วยนี่?
?โธ่ มันก็คือกันล่ะวะ จะสูงส่งมาจากไหน ยังไงก็หนีความจริงที่ว่าเป็นลูกอีตัวไปไม่ได้ ก็เป็นอีตัวมันซะเลย มันยากตรงไหนวะ ได้เงินดีด้วย จะได้เอาเงินมาให้น้าบ้าง ฉันน่ะเลี้ยงแกมาแต่เล็กนะ?
ชัยยศลำเลิกบุญคุณ
รัชษาบิดปากรังเกียจ
?น้ามาเลี้ยงฉันตอนไหน ยายป้อมเลี้ยงฉันมาต่างหาก?
?นังป้อมมันเลี้ยงแกตลอดหรือไง น้าก็ช่วยแม่แกดูแกมาแต่เล็ก อีนี่เนรคุณจริงๆ เอาเงินมาให้ใช้บ้าง?
?ฉันไม่มี?
?ไม่มีอะไร เงินเดือนแกเพิ่งออก?
?ฉันมีค่าใช้จ่ายตั้งหลายอย่าง ไหนต้องเก็บเอาไว้ใช้ของเดือนนี้อีก น้าไปเชื่อยายทองมาเป็นพันๆ ฉันก็ต้องเอาไปจ่ายเขา?
?ของยายทองยังไม่ต้องจ่าย เดี๋ยวข้าไปผัดหนี้เอง เอาเงินที่แกจะให้ยายทองมาให้ฉันเอาไปหมุนก่อน?
?หมุนอะไรของน้า?
?โธ่โว้ย! นังโง่ ไม่รู้จักหรือไง เอาเถอะ เอามาให้เถอะน่า จะได้เอาเงินไปทำกำไร รับรองน่า?
รัชษาส่ายหน้า
?ไม่ล่ะ ฉันไม่ให้ ฉันรู้หรอก น้าจะเอาเงินไปเล่นยาใช่ไหม?
?โธ่นังนี่! พูดไม่รู้เรื่อง บอกจะเอาเงินไปต่อยอด แกไม่รู้อะไรหรอก ส่งเงินมาให้ฉันเดี๋ยวนี่!?
ชัยยศไม่ยอมท่าเดียว สุดท้ายก็เลยหัวแตกไปตามระเบียบ
รัชษากลุ้มใจ แล้วทีนี้หล่อนจะไปหาที่นอนที่ไหนกันล่ะ หล่อนคงกลับบ้านไม่ได้แล้ว แย่จริงเลย ดูเหมือนตอนนี้พ่อเลี้ยงหล่อนจะติดการพนันอีกอย่างซะแล้ว
หญิงสาวเอาคำพูดของพ่อเลี้ยงมาคิด สีหน้าหม่นเศร้า ใครๆ ก็คงคิดว่าหล่อนเป็นลูกแม่ก็ควรเป็นอย่างแม่ ช่างเป็นความคิดของคนใจแคบเสียจริงๆ
รัชษาบอกตัวเองว่าหล่อนไม่มีวันเป็นอย่างแม่ ไม่ใช่ว่ารัชษารังเกียจเดียดฉันท์อาชีพของแม่ตัวเอง แต่รัชษาไม่คิดจะขายตัวไปด้วยอีกคน แม่เองก็ไม่อยากให้รัชษาเติบโตไปเป็นเหมือนแม่ แม่พูดเสมอก่อนตายว่า รัชษาต้องตั้งใจเรียนจะได้ไม่เป็นเหมือนแม่
?จำไว้นะแคท อย่าเป็นอย่างแม่?
รัชษาพยักหน้าอย่างหนักแน่น
?ค่ะแม่...?
?ใครจะพูดยังไงแคทไม่ต้องสนนะ แม่ทำทุกอย่างเพื่อแคท...เพื่อแคทคนเดียวเท่านั้น?
รัชษาทราบว่าแม่ทำทุกอย่างเพื่อหล่อนมาเสมอ แม่รักพ่อแล้วก็รักเลยมาถึงรัชษาด้วย รัชษาอยากให้แม่มีความสุข แต่แม่ก็จากไปแล้ว รัชษาไม่มีโอกาสได้ตอบแทนแม่เหมือนที่ตัวเองคิดไว้ รัชษาคิดอย่างเศร้าๆ
ตอนนี้รัชษาจะไปนอนที่ไหนกัน จะเข้าบ้านก็ไม่ได้ ขืนกลับไปหล่อนได้ถูกชัยยศทำร้ายแน่ๆ
รัชษาก้มหน้าอย่างหงอยเหงา สุดท้ายก็ไปจบอยู่ที่บ้านป้าป้อม บ้านป้าป้อมใหญ่ที่สุดในชุมชนที่ซ่อนตัวหลังป่ารกกลางเมือง บ้านป้าป้อมอยู่เกือบปลายสุดของที่ดินผืนนี้ มีที่นี่ที่เดียวที่เป็นหลุมหลบภัยให้หล่อนได้
ไม่ต้องถามป้าป้อมก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
?กินข้าวมาหรือยัง?
รัชษายิ้มเซียว
?ยังไม่หิวจ้ะ?
?ทะเลาะกับไอ้ยศมาอีกล่ะสิ ไป ไปนั่งพักก่อน ไม่ต้องมาช่วยป้าดูเด็กๆ หรอก ไปหาที่เอนหลังหลับไปซะ ตื่นขึ้นมาจะได้คิดออกว่าจะเอายังไงต่อ?
รัชษานึกขอบคุณป้าป้อมเหลือเกิน ป้ายังคงใจดีเหมือนที่เคยเป็น ป้าไม่เคยรังเกียจที่หล่อนเป็นลูกของผู้หญิงอาชีพอย่างว่า ไม่เคยมีคำพูดล้อเลียนถากถางมาจากปากป้าป้อมเลยแม้แต่น้อย
รัซษาถอนใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินไปหาที่สงบนอนพักเอาแรง พรุ่งนี้ยังไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น หล่อนข่มตาให้หลับลงเพื่อจะได้มีแรงต่อสู้กับอนาคตของตัวเองต่อไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
?คาวิน? ออกตามหา ?ชัยยศ? น้องชายต่างแม่ที่หนีออกจากบ้านมานานกว่าสิบปี จนกระทั่งเขาได้รู้ข่าวว่าน้องชายมาอาศัยอยู่ในสลัมกับลูกเลี้ยงที่คิดว่าน่าจะได้เป็นเมียแล้ว ซึ่งในขณะเดียวกันกับที่คาวินตามมาพบบ้านโกโรโกโสหลังนี้ ?รัชษา? ก็กำลังหนีออกมา หญิงสาวทนไม่ไหวแล้วกับความร้ายกาจของพ่อเลี้ยงอย่างชัยยศ แต่โชคร้ายคงเป็นของเธอเพราะคาวินจับตัวรัชษาไว้เพื่อเป็นตัวล่อให้ชัยยศออกมา แล้วชัยยศก็กลับมาจริงๆ พร้อมกับความเลวร้ายที่ทั้งรัชษาและคาวินคาดไม่ถึง แผนซ้อนแผนจึงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในหัวสมองที่ฉลาดเป็นกรดของคาวิน ขณะที่รัชษาคิดว่าเขาจะปกป้องแต่ที่ไหนได้เขากลับเสนอซื้อตัวเธอกับพ่อเลี้ยง นี่รัชษากลายเป็นสินค้าราคาห้าแสนโดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
รัชษาย่นจมูก คาวินหัวเราะขบขัน
?ก็อยากไม่ยอมรับนี่นา?
?ไม่ได้อยากเป็นเมียคุณสักหน่อย?
?ไม่ทันแล้วล่ะ เธอเป็นของฉันไปตั้งสองครั้งแล้ว?
