ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของผู้มีอิทธิพลคนหนึ่ง นายเหรียญเรียกลูกน้องในชุดสูทราคาถูกเข้ามาถามในค่ำวันหนึ่ง
?นี่นายพชรมันไปไหน ฉันไม่เห็นหน้ามันมาสองวันแล้ว?
?ไปตามหานายน้อยครับผม...?
?อ้าว แล้วนายน้อยแกหายไปไหน ไอ้ลูกคนนี้นี่มันไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ หนังสือก็ไม่เรียน การงานก็ไม่ทำ...อะไรก็ไม่เอาสักอย่าง มันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่?
?นายน้อยไม่อยู่บ้านเป็นอาทิตย์แล้วครับผม ตั้งแต่ก่อนที่นายท่านจะไปฮ่องกง จนกลับมานี่แหละครับ...?
รายงานของลูกน้องทำเอานายเหรียญถอนใจเฮือก
เขานึกถึงลูกชายที่ตัวเขาเองไม่ค่อยได้เอาใจใส่เท่าไหร่ เพราะความเกเรไม่เอาไหนนั่น...
?โทรศัพท์หาตัวเจ้าพชรซิ บอกว่าฉันกลับมาแล้ว...มีเรื่องด่วนจะให้มันทำด้วย?
ลูกน้องทำตามคำสั่งทันที
ไม่นานก็สามารถติดต่อกับลูกพี่คนรองจากนายเหรียญได้สำเร็จ แล้วนำภาพของพชรขึ้นจอทีวีใหญ่ในห้องให้เจ้านายได้เห็นทันที...
?สวัสดีครับพ่อ มีเรื่องอะไรจะสั่งผมหรือครับ?
ชายหนุ่มในภาพซึ่งมีใบหน้าคมคายขึ้นกล้องมองปรากฏขึ้นในจอ...ทำให้นายเหรียญต้องถอนใจทุกครั้งที่เห็นเขา
ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะพชรเหมือนมารดาของเขามาก ทั้งคิ้ว ตา จมูก และปาก ถ่ายทอดออกมาจากหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งในความทรงจำที่นายเหรียญไม่เคยลืม
?แกหาตัวนายน้อยเจอหรือยัง...?
เขาถามเสียงอ่อนเมื่อนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านไปแล้วในอดีต
?ครับ...เจอแล้ว...?
คำตอบนี้ทำให้นายเหรียญถอนใจอีกครั้ง
เขานึกถึงที่ตัวเองชอบใช้ให้ลูกชายคนโตซึ่งมีอายุแก่กว่าคนรองถึงเจ็ดปี คอยดูแลน้องชายที่บอบบางและอ่อนแอกว่าอยู่เสมอ จนกระทั่งบัดนี้...
?มันสบายดีหรือเปล่า?
?ครับ?
ชายหนุ่มตอบสั้นๆ โดยไม่เปลี่ยนสายตาคมของเขาไปไหนเลย...
เพราะพชรรู้ว่าถ้าเปลี่ยนสายตาไปยังอีกมุมหนึ่งที่น้องชายกำลังวุ่นวายกับตัวเองอยู่ บิดาอาจจะขอดูหน้าและพูดด้วย...ซึ่งเวลานี้นายน้อยหรือเหรียญทองยังไม่อยู่ในสภาพพร้อมที่จะให้บิดาได้พบได้เห็นไม่ว่าจะประการใด
?แล้วอยู่ที่ไหนกันนี่...?
?สิงคโปร์ครับ...?
?ฮะ!? ไปทำอะไรถึงที่นั่น!??
นายเหรียญถามอย่างสงสัย
?นายน้อยมาเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศกับเพื่อนครับ?
?แล้วมีคนของเราดูแลอยู่ด้วยรึเปล่า?
?มีครับ?
พชรพูดถึงลูกน้องคนสนิทที่ไว้ใจได้ ซึ่งได้รับคำสั่งให้เป็นบอดี้การ์ดดูแลเหรียญทอง โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยมานานแล้ว...
?แล้วจะกลับเมื่อไหร่?
?พ่อมีธุระด่วนหรือครับ?
?ใช่ เรื่องเรือน้ำมันของเราในฮ่องกง...รั่วเกือบหมดลำเรือ ดีว่ามีคนเห็นทัน พ่อต้องการให้แกไปดูว่ามันเป็นเพราะอะไร หาคนผิดมาให้ได้ ถ้ามันรั่วแค่ถังเดียวก็อาจเป็นอุบัติเหตุ แต่นี่มันหมดทุกถังเลย พ่อคิดว่าต้องมีเกลือเป็นหนอน...แกไปจัดการให้ที?
ชายหนุ่มฟังแล้วต้องหลุบเปลือกตาลงบังสายตาของเขาเมื่อมองเลยไปเห็นน้องชายต่างมารดาที่ ?แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย? แล้วมาหมุนไปหมุนมาอยู่หลังกล้อง
?พ่อจะให้กลับเมื่อไหร่ครับ?
เขาถามเมื่อเปิดเปลือกตาขึ้นอีกครั้ง พยายามไม่สนใจคนที่อยู่หลังกล้องวิดีโอนั้น...
?ทันที เข้าใจไหม เอาตัวนายน้อยกลับมาด้วย บอกว่าพ่อสั่ง?
?ครับผม?
พชรรับคำแล้วปิดสวิตช์ควบคุมการสื่อสารในมือของเขาทันที
?ได้ยินแล้วใช่ไหม...?
ร่างสูงเดินตรงเข้าไปถามน้องชายซึ่งเตี้ยกว่าและบอบบางกว่าเขาทั้งเนื้อทั้งตัวในกระโปรงชุดสวยงาม ทั้งเสื้อผ้า หน้า และผม ที่ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยไม่มีใครสวยเท่า ?หล่อน? ตรงหน้าเขาสักคน
แน่นอน...เรื่องของ ?เหรียญทอง? ถูกเก็บเป็นความลับมานานแล้ว
เมื่อบิดาไม่ค่อยได้ใส่ใจ คนใกล้ชิดสองสามคนก็ถูกห้ามเปิดปาก โดยมีโทษทัณฑ์ขั้นสูงสุดของ ?แก๊ง? บังคับไว้ ?ความลับ? จึงยังคงเป็น ?ความลับ? มาจนถึงทุกวันนี้...
?ได้ยิน แต่ไม่ไป...พี่ไปบอกพ่อแล้วกันว่าอยากกลับเมื่อไหร่ผมจะกลับเอง พี่มีวิธีให้พ่อเชื่ออยู่แล้ว...ผมรู้ ผมไปล่ะ ไม่อยากให้เพื่อนคอย?
พูดจบ...เหรียญทองก็พาร่างงามยิ่งกว่าผู้หญิงแท้ๆ ของตนออกไปจากเพ้นท์เฮ้าส์ราคาแพงแห่งนั้น โดยมีคนของพชรซึ่งรออยู่ด้านนอกตามไปอารักขาลับๆ ไม่ออกนอกหน้าให้ใครได้เห็น
เหรียญทองปล่อยให้พี่ชายรูปหล่อกลับไปรับหน้าบิดาตามลำพังอีกตามเคย...
**************************
บนเครื่องบินที่บินตรงไปยังฮ่องกงแบบเหมาลำ นายเหรียญติดต่อกับพชรอีกครั้งหลังจากเครื่องจอดลงสู่อากาศยานเรียบร้อย แต่คราวนี้เป็นการโทรศัพท์แบบส่วนตัว...ไม่ให้บุคคลอื่นมาได้ยินด้วยอีก
?นี่แกอยู่ไหน ทำไมยังไม่กลับมาหาพ่ออีก?
?ผมกำลังจะไปฮ่องกงตามที่พ่อสั่ง?
?อ้าว! แล้วน้องแกล่ะ?
?นายน้อยไม่ยอมกลับมาครับ...?
คำตอบของเขาทำให้นายเหรียญทองถึงกับถอนใจเฮือก เพราะลูกชายคนเล็กชอบ ?ฝ่าฝืน? คำสั่งเขาไปทุกเรื่อง ตั้งแต่เล็กมาจนถึงบัดนี้ โดยที่นายเหรียญทำอะไรไม่ได้เลย...ได้แต่ฮึดฮัดขัดเคืองแล้วก็ปล่อยเลยตามเลยไปทุกครั้ง...
?เอาเถอะ ช่างหัวมัน...แกไปจัดการธุระให้พ่อ แล้วรายงานด่วนกลับมาด้วย?
?ครับผม...?
ชายหนุ่มรับคำก่อนจะปิดโทรศัพท์วางลงพลางถอนใจ...
ตั้งแต่เล็กมาจนโต...เขาต้องรับใช้ ?น้อง? มาโดยตลอด ซึ่งเวลานั้นมารดาของเขาซึ่งป่วยมานานได้ตายลง...
ก่อนตายมารดาของเขาได้บอกให้พชรรู้ว่าใครเป็นพ่อที่แท้จริง ซึ่งทำให้เขาตกใจไม่ใช่น้อย
แม้ว่ามีอะไรหลายอย่างที่ทำให้เขาสงสัยอยู่เสมอมาระหว่างความสัมพันธ์ของมารดาและผู้เป็นนายใหญ่...แต่พชรก็ยังเด็กเกินกว่าจะปะติดปะต่อได้...
มารดาของพชรมีนามว่าพัชรี เป็นแค่ลูกสาวแม่บ้านแต่มีความงดงามจับตา...ผิดกับลูกของคนรับใช้ทุกคน...
ยายของเขาซึ่งเป็นแม่บ้านมารับพัชรีไปอยู่ด้วยเมื่อหล่อนโตแล้ว หวังจะให้ได้เรียนถึงมหาวิทยาลัย...แต่เมื่อเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ก็ได้พบกับนายเหรียญเข้าโดยบังเอิญ...
การพบกันคราวนั้นทำให้ยายของเขาไม่สบายใจนัก รู้ตัวเลยว่าทำผิดที่พาลูกสาวเข้ามาในบ้านหลังนั้น...
แล้วไม่นานก็เกิดเหตุขึ้นจริงๆ เมื่อนางกลับจากตลาดมาพบว่าลูกสาวเดินกลับมาถึงห้องด้วยน้ำตาเต็มตา...
พัชรีบอกแม่ว่าหล่อนถูกนายเหรียญปล้ำเอาในห้องของเขา หลังจากที่หลอกหล่อนเข้าไปโดยไม่มีทางสู้ได้เลย...
ยายพยายามจะส่งแม่ออกไปจากบ้านทันทีแต่ไม่สำเร็จ...
หลังจากนั้น มารดาของเขาก็ท้องและคลอดลูกออกมาเป็นชายคือเขา...พชร
ถึงกระนั้นก็ยังไม่มีการเปิดเผยตัวเขาอยู่ดี จนกระทั่งนายเหรียญแต่งงานกับนางงามคนหนึ่ง...ซึ่งมีความสวยไม่แพ้มารดาของเขาเลย...
แม่กับเขาอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ในรั้วใหญ่แห่งนั้นมาจนยายตาย และได้รับหน้าที่แม่บ้านใหญ่มาเป็นเวลาหลายปี...จนกระทั่งนายเหรียญแต่งงานใหม่
ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป...
อำนาจทั้งหมดถูกโอนไปอยู่ในมือของคุณผู้หญิงคนใหม่ แม่บ้านคนใหม่ และคนรับใช้ชุดใหม่...หลังจากนั้นแม่ก็ล้มป่วย จนกระทั่งก่อนแม่ตาย...แม่เล่าให้พชรได้รับรู้เรื่องราวทุกอย่าง
นายเหรียญเข้ามาในบ้านเป็นครั้งแรกหลังจากรู้ว่าแม่ป่วยหนัก...
เวลานั้นเป็นครั้งแรกที่พ่อแม่และลูกอยู่กันพร้อมหน้า...แต่แม่กำลังจะตาย...
?ฉันบอกลูกเรื่องของเราหมดแล้ว...เขารู้แล้วว่าคุณเป็นพ่อ...?
แม่พูดแล้วเงียบไป
นายเหรียญยืนมองแม่นิ่ง ถอนใจยาวก่อนจะถามว่า...
?แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไงต่อล่ะ?
นายเหรียญถามเมื่อไม่รู้จะพูดอะไร
?ดูแลเขาแทนฉันให้ดี ให้เท่าเทียมกับลูกกับเมียของคุณ...?
แม่พูดเป็นประโยคสุดท้าย แล้วไม่พูดอะไรอีกจนสิ้นใจ...
หลังจากนั้นนายเหรียญก็จัดการต่อเติมตกแต่งบ้านหลังนั้นใหม่จนสวยงาม...แยกโฉนดให้เรียบร้อย ขณะที่ส่งพชรไปเรียนต่อจนจบแล้วให้กลับมาทำงานกับเขา
?แกต้องกลับมาช่วยงานฉัน...ตอบแทนที่ฉันเลี้ยงดูแกอย่างดีมาตั้งแต่เล็ก และส่งแกเรียนหนังสือจนจบตามที่แม่แกสั่ง...?
นายเหรียญบอกกับเขาเมื่อพชรมายืนอยู่ตรงหน้า ซึ่งมองแล้วเหมือนพัชรีมายืนอยู่ตรงหน้าในรูปกายของหนุ่มรูปหล่อเหลาสะดุดตา...แตกต่างไปจากลูกน้องทุกคนเลยก็ว่าได้
?นี่น่ะหรือลูกชายของคุณกับลูกสาวคนใช้?
เสียงที่ทักทายมาจากประตูทำให้ทั้งคู่ต้องหันไปมอง ?เมียใหม่? ของบิดาพร้อมๆ กัน
พชรมองหล่อนแล้วนิ่งเฉย...เขาเคยเห็นหล่อนหลายครั้งในระยะไกลๆ โดยไม่เคยเข้าใกล้...
หล่อนเป็นคนสวยเหมือนกัน เพราะมีดีกรีนางงามค้ำประกัน แต่ดวงตาของหล่อนแฝงอะไรไว้มากมาย...ไม่ได้ซื่อตรงแบบแม่ของเขา
ประกายพรทักทายแกมเหน็บแนมดูถูกดูหมิ่นตามนิสัยของหล่อน ก่อนจะเดินมาหยุดลงด้านหลังนายเหรียญ และวางมือลงบนไหล่ของเขาอย่างถือสิทธิ์...
พชรมองมือข้างนั้นแล้วนึกถึงพ่อและแม่ที่ไม่เคยอยู่ใกล้กันให้เขาเห็นเลยสักครั้ง...จนน่าแปลกใจว่าอยู่บ้านเดียวกันได้ยังไง...
แล้วพ่อก็ทำเหมือนเขาไม่ใช่ลูกมาตั้งแต่เล็กจนแม่ตายได้ยังไง...
ดังนั้น ความรู้สึกของเขากับพ่อจังไม่ใช่พ่อกับลูก แต่เป็นเหมือนนายกับบ่าวตั้งแต่เล็กมาจนโต จนถึงบัดนี้ก็ไม่ได้เปลี่ยนไป...
พชรรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนอื่นเสมอ...
เขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกนายเหรียญเลย
เขาได้พบกับ ?เมียใหม่? ของพ่อไม่กี่ครั้ง แล้วก็ไม่ได้พบกันอีกด้วยความจงใจจะไม่พบ
เขาไม่ชอบหล่อน...ไม่ชอบสีหน้า แววตา การพูดจาทักทายของหล่อนทุกเรื่อง...ซึ่งไม่เหมือนกับแม่เขาที่ไม่เคยพูดถึงผู้หญิงคนนี้เลยสักคำ...
บ้านที่พ่อแยกโฉนดเรียบร้อยพร้อมกับรถยนต์หนึ่งคันเป็นสิ่งที่พ่อให้เมื่อเขาเรียนจบกลับมา และรับงานทุกชิ้นที่พ่อโยนมาให้ทำโดยไม่ปริปากเลยสักคำเมื่อได้ยินคำพูดเรียกร้องบุญคุณทุกครั้งที่ตามมา...
พชรไม่คิดจะแยแสสมบัตินับพันล้านหมื่นล้านเลย...
******************************
ผลการสืบการสอบของเขาพชรพบว่าลูกเรือที่แฝงลงไปในเรือลำนั้นเป็นลูกน้องของแก๊งกุหลาบ ที่มีเรื่องราวกันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วนั่นเอง...
ขณะที่เขากำลังจะรายงานกลับไปให้บิดารู้...ลูกน้องคนสนิทนามว่าดาวรุ่งกับลูกโซ่ก็เดินตามกันเข้ามาในห้องทำงานแห่งนั้น...
?มีเรื่องเกิดขึ้นอีกแล้วครับ...?
ลูกน้องรายงานเสียงแตกตื่น
?อะไร?
ชายหนุ่มถามและขมวดคิ้วเข้มที่ยาวเลยมาถึงดั้งจมูกของเขา
?คลังน้ำมันในกรุงเทพฯ ถูกเผาแล้วนาย วอดหมดเลย...?
รายงานนั้นเล่นเอาเขาอึ้งก่อนจะก้าวยาวๆ นำไปยังประตูห้องทันที
?กลับบ้าน...เรียกเครื่องบินมาเดี๋ยวนี้...?
เขาสั่งโดยมีลูกน้องวิ่งตามกันไปติดๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ช่างบังเอิญเหลือเกินที่ ?พชร? ได้เจอกับลูกสาวของฝ่ายตรงข้าม แม่ของเจ้าหล่อนลอบกัดธุรกิจของพ่อเขาไว้เจ็บแสบอย่างไม่น่าให้อภัย ชายหนุ่มจึงจับตัว ?อวัสยา? มาและคิดว่าพ่อคงจะเรียกค่าไถ่คืนเท่าความเสียหาย แต่นายเหรียญเหนือชั้นกว่านั้นเพราะเขาออกคำสั่งให้อวัสยามาเป็นสะใภ้ หญิงสาวจะต้องแต่งงานกับน้องชายของเขาที่ไม่มีใครรู้ว่าร่างกายและจิตใจไม่ใช่ผู้ชาย พชรรู้ตัวเองดีว่าตั้งแต่ที่ได้เห็นผู้หญิงคนนี้เต็มตาในคราแรกนั้นเขารู้สึกเช่นไรกับหล่อน ยิ่งเมื่อบิดาสั่งให้บ่าวสาวมีทายาทให้ได้ภายในสามเดือน เขารู้ว่าน้องชายไม่มีวันทำได้และหล่อนอาจจะถูกจับโยนไปให้ผู้ชายหน้าไหนก็ไม่รู้ พชรจึงรับหน้าที่นี้ด้วยความพึงใจอยู่ลึกๆ และมั่นใจว่าอวัสยาเองก็พอใจเช่นกัน
พชรก้มลงจูบหน้าผากอวัสยาอย่างแสนรัก
?ถ้าคุณพ่อรู้เรื่องของเราแล้ว...เราจะเป็นยังไงคะ...?
?กลัวหรือ?
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นถาม
?ไม่กลัวเลย...ฉันรู้ว่าคุณรักฉัน?
