วิรงรองถูกกระชากลากตัวไปทั้งๆ ที่กำลังทำงานอยู่ หล่อนไม่ทันคิดว่าชาตรีจะใช้กำลังลากก็เลยไม่ทันได้ปกป้องตัวเอง หล่อนสะบัดมือชาตรีออกแต่ไม่สำเร็จ ชาตรีหัวเราะ
?มาเถอะวิ?
ชาตรีมองใบหน้างดงามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด จนคนถูกมองทำหน้าไม่พอใจอย่างรุนแรง
?ไปไหน??
?พี่หาวิธีหาเงินได้แล้ว?
วิรงรองทำหน้างงเมื่อชาตรีลากตัวเองไป โดยไม่บอกรายละเอียดให้ชัดเจน
ชาตรีหาวิธีหาเงินได้แล้วหรือ เงินตั้งสามแสนไม่ใช่น้อย ชาตรีจะไปเอาเงินมาจากไหน วิรงรองไม่อยากเชื่อเลย
?หามาจากไหน?? วิรงรองถามเสียงฉงน
วิรงรองเริ่มลังเล หรือว่าชาตรีหาเงินได้แล้วจริงๆ วิรงรองดีใจเหลือเกิน น้องชายหล่อนกำลังจะได้รับการประกันตัวออกมาแล้ว
วินไทถูกจับเพราะไปมั่วสุมกับเพื่อน เพื่อนมีปืนวินไทเลยโดนไปด้วย เพื่อนของวินไทไม่ยอมรับสารภาพ ตำรวจเลยจับเหมาเข่ง วินไทถูกลากตัวเข้าห้องขัง ถ้าจะออกมาสู้คดีก็ต้องหาเงินสามแสนมาประกันตัว
เงินสามแสนไม่ใช่น้อยๆ เลยสำหรับคนจนอย่างพวกหล่อน
ชาตรีนั่นแหละตัวดีเลย ถ้าไม่ใช่เพราะชาตรี วินไทคงไม่ออกไปมั่วสุมกับพวกนั้นแบบนั้น วิรงรองสงสารน้อง เห็นน้องต้องเข้าห้องขังถึงกับน้ำตาร่วงเลยทีเดียว หล่อนพยายามช่วยแล้ว แต่เงินมากขนาดนั้นจะหามาจากไหน
สิ่งที่หล่อนทำได้คือตั้งหน้าตั้งตาทำงาน รวบรวมเงินไปช่วยน้องให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แต่เงินมันมากเหลือเกิน
วิรงรองจะไปหามาจากไหน มีคนแนะนำให้วิรงรองหาเงินหกหมื่นไปจ่ายให้บริษัททำประกัน เขายินดีจ่ายเงินสามแสน แต่ต้องเอาเงินหกหมื่นไปวางให้เขา พอวินไทหลุดคดี เขาให้คืนสามหมื่น อีกสามหมื่นเป็นดอกเบี้ย บริษัทได้ไปฟรีๆ
วิรงรองคิดว่าเงินหกหมื่นหล่อนยังพอหาได้ แม้จะช้าหน่อย อย่างน้อยวินไทก็ยังมีโอกาสออกมา ไม่ต้องติดคุกถึงเก้าเดือน
แต่ก็ต้องใช้เวลา เงินหกหมื่นไม่ใช่น้อยๆ หล่อนคงหาไม่ได้ในวันสองวัน
วิรงรองเต็มไปด้วยความทุกข์ สงสารน้อง ทราบว่าน้องไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เมื่อถูกจับก็ต้องถูกดำเนินคดีไปตามกฎหมาย วินไทบอกว่าปืนนั่นไม่ใช่ของวินไท วินไทยินดีให้ปัดรอยนิ้วมือ แต่กว่าจะไปตามขั้นตอนของศาล วินไทคงต้องติดคุกไปอีกหลายเดือน วิรงรองสงสารน้อง เห็นน้องร้องไห้ วิรงรองเหมือนใจจะขาด
หน้าตาชาตรีดูมั่นอกมั่นใจ วิรงรองไม่ค่อยเชื่อน้ำคำชาตรีนัก คนอย่างชาตรีหรือจะช่วยหาเงินสามแสนได้
ชาตรีเป็นนักเลงหัวไม้ ไม่เรียนหนังสือ งานการไม่ยอมทำ ดีแต่เตร่ๆ ไปวันๆ ชาตรีจะมีปัญญาที่ไหนหาเงินมาได้ตั้งสามแสน
วิรงรองหวังว่าชาตรีคงไม่ได้ไปปล้นใครมา
?ไปปล้นใครมาหรือเปล่า? หล่อนถามออกไป น้ำเสียงเป็นกังวล
?จะบ้าหรือ จะไปปล้นใครเขามาล่ะ จะเอาไหมเงินสามแสนนะ? ชาตรีทำเสียงหงุดหงิด
?เอาสิ ได้จริงๆ หรือ?
?ได้ มาเถอะ? ชาตรีลากหล่อนไป ?อย่าลืมรางวัลของฉันแล้วกัน?
?จะบ้าหรือไง รางวัลอะไร...ฉันไม่มีรางวัลอะไรให้หรอกนะ? หล่อนปฏิเสธ วิรงรองชักไม่เชื่อใจชาตรีแล้ว ?ปล่อย...อย่ามาล้อเล่น วิจะทำงาน?
?ไม่เอาน่า...มาเถอะ...กลัวไปได้ บอกว่าหาเงินได้แล้วก็หาได้สิ?
วิรงรองมองชาตรีอย่างไม่ไว้ใจ
?ไปเอาเงินมาจากไหน?
?หาได้แล้วกัน หาให้ได้แล้วอย่าลืมรางวัลล่ะ? ชาตรีว่า สายตายิ้มๆ วิรงรองไม่ชอบสายตาชาตรีเลย
?บอกมาก่อนว่าหามาได้ยังไง?
?มาเถอะ เดี๋ยวอธิบายให้ฟังในรถ ตอนนี้นัดเจ้าของเงินเขาไว้แล้ว ไม่อยากให้เขารอ? ชาตรีว่า
วิรงรองบอกตัวเองว่าลองดูก็ไม่เสียหายนี่ ผิดนักหล่อนก็กลับ ชาตรีไม่กล้าทำอะไรหล่อนหรอก
ชาตรีเล่าให้หญิงสาวฟังว่าจะหาเงินสามแสนมาจากไหน ทำเอาวิรงรองถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว
?จะบ้าหรือ!? วิรงรองร้องออกมา วิรงรองส่ายหน้าช้าๆ สีหน้าหญิงสาวบอกว่าคิดหนักอย่างเห็นได้ชัด
?ไม่เอาหรอก?
?ทำไมล่ะ?
?บ้าน่ะสิ ฉันไม่เอาด้วยหรอก? วิรงรองโวยวาย
?คิดดูให้ดีนะ นี่เป็นทางที่วิจะหาเงินได้ง่ายที่สุด?
วิรงรองหน้าแดง ทั้งโกรธทั้งอาย
?แบบนี้เท่ากับขายตัวชัดๆ?
?ขายตัวที่ไหน วิไม่เสียตัวสักหน่อย คิดดูให้ดีนะ งานแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆ วิอยากช่วยวินไม่ใช่หรือ นี่ก็มีทางแล้วไง?
วิรงรองขมวดคิ้วยุ่ง มองชาตรีอย่างไม่ชอบใจ
?วิทำไม่ได้หรอก?
?ว้า ทำไมล่ะ งานง่ายจะตาย?
?ง่ายกับผีน่ะสิ?
?คิดดูก่อนน่า?
วิรงรองเอาแต่ส่ายหน้า
?ไม่เอาหรอก?
?โธ่ เขาแค่ยืมชื่อวิอย่างเดียวเองนะ ลองคิดใหม่ดีกว่าไหม หรือวิอยากให้วินมันติดคุกอยู่แบบนั้น?
?วิจะลองหาเงินหกหมื่นดู?
?กี่เดือนกว่าจะได้ อยู่ในคุกมันทรมานนะ วิไม่สงสารวินหรือ วิก็เห็นนี่ไอ้วินมันร้องไห้ทุกวันเลย?
คำพูดของชาตรีทำเอาวิรงรองอึ้ง
ชาตรีรอให้วิรองรองคิดครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า
?ว่าไงวิ? ชาตรีถามเสียงรุกเร้า
วิรงรองสีหน้าไม่ดีนัก
?ยังคิดไม่ออกเลย?
?ทำไมคิดนานจัง?
?ก็...วิ...วิไม่อยากทำนี่?
?ไม่เห็นยาก...งานง่ายๆ แค่นี้เอง ไม่ได้ไปตายสักหน่อย...ทำเป็นเรื่องยากไปได้...เป็นฉันไม่ต้องเสียเวลาคิดหรอก?
?งั้นตรีก็ไปเองสิ?
?จะบ้าหรือ เขาเอาผู้หญิง ไม่ได้เอาผู้ชาย วินั่นแหละ วิจะได้ช่วยวินได้ไง เราเจรจากับเขาแล้ว เขายอมจ่ายสามแสน พอผลัดหน้า วินก็ออกได้เลย วินมันคงดีใจที่ได้ออกเสียที?
วิรงรองมองชาตรีอย่างไม่สบอารมณ์นัก
?ขอเวลาคิดก่อน?
?นานไหม?
?สามวัน?
?อะไรกัน...ทำไมนานขนาดนั้น ให้เวลาคิดแค่ห้านาทีก็พอแล้ว โอกาสทองแบบนี้ ไม่รีบฉวยเอาไว้เสียดายแย่?
วิรงรองขมวดคิ้วมุ่น...ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชาตรีถึงคะยั้นคะยอหล่อนนัก...ทั้งที่รู้ว่างานแบบนั้นมันเสี่ยงแค่ไหน
?วิไม่อยากทำ?
?ทำไมไม่อยากทำล่ะ มีอะไรขัดข้องงั้นหรือ หรือว่าวิมีแฟนแล้ว...อย่าบอกนะว่าวิกลัวแฟนว่า?
วิรงรองหน้าร้อนวูบด้วยความโกรธ
?วิยังไม่มีแฟน?
?งั้นก็ไม่น่ามีปัญหานี่?
?วิจะลองหาเงินวิธีอื่นดู?
วิรงรองไม่ไว้ใจชาตรีเลย หล่อนคิดว่าชาตรีต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ คนอย่างชาตรีไม่หวังดีกับใครจริงๆหรอก
?วิจะหาเงินมาจากไหนตั้งสามแสน?
?หาแค่หกหมื่น เขาจะคืนสามหมื่นถ้าสิ้นสุดคดีแล้ว?
?โธ่ อย่าว่าดูถูกเลยนะวิ เงินหกหมื่นไม่ใช่น้อยๆ จะไปหาที่ไหน นี่ตั้งสามแสน ไม่เห็นต้องคิดมากเลย วิไมได้ขายตัวสักหน่อย วิคงไม่คิดว่าตรีจะได้ส่วนต่างจากงานของวิหรอกนะ? ชาตรีพูดออกตัว
นั่นไง...ปูดออกมาแล้ว...ที่แท้ชาตรีได้นายหน้าจากการมาเจราจาครั้งนี้ วิรงรองไม่ไปหรอก
หล่อนส่ายหน้าดิก
?วิไม่ไปดีกว่า?
?ทำไมล่ะ!?
ชาตรีทำตาโต เหมือนไม่อยากเชื่อหูว่าวิรงรองจะปฏิเสธ ชาตรีมองหญิงสาวอย่างขัดใจ
?วิจะทำงานเก็บเงิน วินต้องได้ออกสักวัน?
?วิอย่าโง่ไปหน่อยเลยน่า เงินเยอะขนาดนี้ปฏิเสธได้ยังไง?
?ได้ไม่ได้วิก็ปฏิเสธแล้วล่ะ วิไม่ไปหรอก?
ชาตรีหน้าร้อนวูบด้วยความโกรธ อยากด่าหญิงสาวว่านังโง่ แต่พยายามสะกดอารมณ์เอาไว้ ชาตรีต้องใจเย็นเอาไว้ ก่อนที่ไก่จะตื่นเสียก่อน
?วิไม่สงสารวินเหรอ?
?สงสาร แต่วิจะลองหาเงินเอง?
?กว่าจะหาได้เมื่อไหร่กัน?
?เมื่อไหร่ก็เมื่อนั่น?
?ใจดำ!? ชาตรีว่า ?ถ้าวินมันรู้ว่าพี่สาวมันช่วยได้แต่ไม่ช่วยมันจะคิดยังไง?
?ตรี!? วิรงรองหน้าตาตื่น
ชาตรีมองมาอย่างเหยียดแคลน
?เพิ่งรู้ว่าวิเป็นคนใจดำกับน้อง?
วิรงรองหน้าซีดขาว
?วิไม่ได้ใจดำ?
?วิช่วยได้แต่ไม่ช่วย?
?ช่วยยังไง วิไม่อยากเสี่ยง คนที่จ้างวิเป็นใครก็ไม่รู้ วิจะรู้ได้ยังไงว่าเขาไว้ใจได้?
?ตรีรับรองนี่ไง?
?ยิ่งแล้วใหญ่?
?นี่วิไม่ไว้ใจตรีเหรอ?ชาตรีพูดฉุนๆ
วิรงรองถอนใจออกมาหนักๆ
?ไม่ใช่วิไม่ไว้ใจตรี แต่นี่มัน...มันฟังดูแปลกๆ ใครกันจะจ้างผู้หญิงไปเล่นละครหรอกคนอื่นว่าเป็นเมียตั้งสามแสน?
?มีสิ คนที่จ้างนี่ไง?
วิรงรองส่ายหน้าไม่อยากเชื่อ
?วิไม่อยากทำ ไม่อยากเสี่ยง?
?แค่แสดงละครเท่านั้น แค่แสดงละครตบตาคนอื่นเท่านั้นเอง เขาไม่เอาวิทำเมียจริงๆ หรอก? ชาตรีว่า
วิรงรองนิ่วหน้า มองหน้าชาตรีอย่างพิเคราะห์
?ยิ่งไม่น่าไว้ใจใหญ่?
?ตรีรับรอง?
?วิกลัว?
?กลัวอะไร หมอนั่นมันเป็นตุ๊ดล่ะมั้ง ถึงได้ลงทุนจ้างอะไรบ้าๆ แบบนี้ รับเถอะ เงินสามแสนกับงานง่ายๆแบบนี้หาไม่ได้แล้วนะ เชื่อตรีเถอะ?
วิรงรองนิ่งงัน ทราบว่าชาตรีพูดถูก หล่อนต้องการเงิน ร้อนเงินมากๆ วินไทต้องการความช่วยเหลือด่วน
หล่อนคงใจดำมากๆ ถ้ามีทางช่วยน้องได้แต่ไม่ช่วย ชาตรีต้องไปบอกวินไทแน่ๆ วินไทคงโกรธวิรงรอง
ความคิดนั้นทำให้วิรงรองคิดหนัก
?ทำไม...เขาเป็นตุ๊ดงั้นเหรอ?
?ไม่รู้สิ...เขาจ้างมา ให้ราคาดี ตรีไม่รู้รายละเอียดมากนักหรอก...ถ้าวิอยากรู้ก็ต้องไปเจอเขาเอง?
วิรงรองทำหน้าครุ่นคิด ชักเริ่มลังเล
?แล้วทำไมต้องไปแสดงตัวเป็นเมียเขาด้วย?
?เห็นว่าจะเอาไว้เป็นไม้กันหมา?
หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น
?มีที่ไหน...ทำไมต้องกันด้วย?
?โธ่วิ ตรีจะรู้ได้ยังไง พอเขาบอกว่าเขาจะให้สามแสน ตรีดีใจก็รีบมาบอกวิ คิดว่าวิคงสนใจอยายกรับทำ เพื่อช่วยวิน?
ชาตรีพูดแบบนี้วิรงรองยิ่งอึดอัดใจ หล่อนเป็นกังวล ยอมรับว่าไม่ไว้ใจ อยากปฏิเสธ แต่ดูเหมือนชาตรีจะไม่ยอมให้ปฏิเสธง่ายๆ
วิรงรองถอนใจหนักๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เงินสามแสนแลกกับการเป็นเมียจอมปลอมดูเหมือนไม่ยากนัก ทำให้ ?วิรงรอง? ตัดสินใจรับงานนี้ด้วยความจำเป็นที่ต้องใช้เงิน หากแต่พอได้มาเจอผู้ว่าจ้างที่หล่อเหลาเหนือชายใดบนโลกนี้ หญิงสาวคิดว่ามันเป็นงานที่ยากเหลือเกินที่จะต้องไม่เผลอใจไปกับเสน่ห์ของเขา ในขณะที่ ?ปริญ? เองก็เช่นกัน เขาดันตกหลุมรักแม่สาวร่างบางที่นอนข้างเขาทุกคืน ชายหนุ่มคิดว่าถ้าได้วิรงรองมาเป็นคู่ชีวิตจริงๆ ก็คงจะดีไม่น้อย และวิรงรองเองก็คิดเหมือนกับเขาเช่นกัน หากแต่คำว่านายจ้างทำให้หล่อนเจียมตัว ความใกล้ชิดที่ต้องแสดงตบตาคนอื่นยิ่งผูกรักมัดหัวใจทั้งสองเอาไว้ และต่างก็ต้องพ่ายแพ้ทุกครั้งเมื่อพิษของจุมพิตสวาทแล่นพล่านไปทั่วตัว
?อย่าค่ะ...คุณปริญขา...อย่าทำแบบนี้...?
เมื่อหล่อนยังไม่ยอมเชื่อ
เขาก็เลยซุกซบใบหน้ากับทรวงอกหอมกรุ่นกลิ่นสาว
ทำเอาหญิงสาวเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
