It's like you're screaming, and no one can hear
You almost feel ashamed that someone could be that important
That without them, you fell like nothing
No one will ever understand how much it hurts
You feel hopeless like nothing can save you
And when it's over, and it's gone
You almost wish that you could have all that bad stuff back
So that you could have the good
มันเหมือนกับว่าคุณกำลังกรีดร้อง แต่ไม่มีใครสักคนได้ยินคุณ
คุณรู้สึกโคตรอับอายที่ใครสักคนสำคัญกับคุณมาก
มากถึงขนาดที่ว่าไม่มีเขา คุณรู้สึกเหมือนแม่งไม่มีอะไรเหลือเลย
ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของคุณว่ามันเจ็บมากแค่ไหน
คุณรู้สึกสิ้นหวัง เหมือนไม่มีอะไรช่วยคุณได้
และเมื่อมันจบ เมื่อมันผ่านไป
คุณดันหวังว่าไอ้เรื่องร้ายๆ ที่จากไปมันจะหวนกลับมา...
เพื่อให้คุณได้รู้สึกดีๆ กับมันอีกครั้ง
?คุณแอลครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ?
เสียงตื่นๆ ของหนึ่งในการ์ดผู้ทำหน้าที่ดูแล LADY Club ทำให้แอลละสายตาจากการตรวจเอกสารในมือแล้วหันไปมอง
?มีอะไร?
เสียงราบเรียบถามขึ้น ดูผิวเผินนั้นเหมือนกับว่าชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีดำสนิทเช่นเดียวกับสีนัยน์ตาซึ่งตัดกันกับผิวขาวของเจ้าตัวไม่ได้แยแสกับสิ่งที่การ์ดหนุ่มบอกเลย แต่ความจริงแล้ว ?อกัณห์? หรือ ?แอล? แค่เป็นผู้ชายที่เก็บอารมณ์เก่งมากเท่านั้น มีเรื่องเกิดขึ้นในคลับที่เขาเป็นหุ้นส่วนอยู่จะให้ไม่แยแสเลยคงไม่ใช่
?มีคนมีเรื่องกันในคลับเราครับ!?
?เวรเอ๊ย!?
แอลสบถ นัยน์ตาคู่สวยฉายแววไม่พอใจทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เจ้าของร่างสูงสมบูรณ์แบบราวร้อยแปดสิบเจ็ดเซนติเมตรก้าวเท้าเร็วๆ ออกจากชั้นส่วนตัวภายในคลับแทบจะทันที
LADY Club ที่แอลเป็นหุ้นส่วนนั้นยังมีอีกคนที่เป็นหุ้นส่วนใหญ่คือพี่ชายแท้ๆ ของเขาซึ่งชื่อว่า ?วี? หรือ ?วีภวา? และแม้ทั้งสองจะแบ่งหน้าที่กันว่าวีจะเป็นคนดูแลส่วนใหญ่ เช่น เรื่องค่าใช้จ่ายและระบบของคลับ และแอลจะเป็นคนคอยรับหน้า ดูแลและคอยเคลียร์เวลาเกิดเรื่องทะเลาะวิวาท รวมถึงคัดพนักงานเข้า-ออก แต่พอเอาเข้าจริงวีแทบไม่ค่อยได้โผล่หัวมาดูแลคลับอย่างจริงๆ จังๆ หรอก คนที่ต้องดูแลคลับและเคลียร์ปัญหาทุกอย่างที่เข้ามาไม่เว้นแต่ละวันก็คือแอล ถ้าไม่ติดว่าพี่ชายตัวดีเป็นคนสร้างที่นี่ขึ้นมา เขาคงตัดมันออกจากหุ้นส่วนไปแล้ว!
?ทางนี้ครับคุณแอล?
การ์ดพาร่างสูงเดินมายังส่วนชั้นล่างสุดซึ่งเป็นฟลอร์เอาไว้ให้ฝูงผีเสื้อราตรีได้วาดลวดลาย และมีเคาน์เตอร์บาร์สองฝั่งไว้ให้นั่งดื่มสบายๆ มันเคยตกแต่งไว้อย่างเรียบหรูและดูดีจากอินทีเรียดีไซน์มืออาชีพ ใช่ ใช้คำไม่ผิดหรอกที่ว่า ?เคย? น่ะ ไม่ผิดสักนิด!
เพราะตอนนี้เก้าอี้ที่เคาน์เตอร์บาร์ล้มระเนระนาดไปคนละทาง แก้วและขวดเบียร์แตกกระจายเต็มพื้น ไม่นับโต๊ะกระจกที่พังเสียหาย แค่ประเมินด้วยสายตาดูก็รู้ว่าต้องเสียเงินซ่อมหลักแสน! เล่นเอาแอลต้องขบกรามแน่นด้วยความเจ็บใจ
ร่างสูงหันไปถามการ์ดทันที
?ทำไมทำงานกันช้าขนาดนี้ บ้าเอ๊ย! ต่อไปใครจะโผล่หัวมาดื่มที่คลับที่ไร้ความปลอดภัยแบบนี้ นี่ฉันจ้างพวกแกมาทำเวรอะไร!?
สีหน้าของแอลเต็มไปด้วยความเดือดดาล จนทำให้เหล่าการ์ดได้แต่ก้มหน้า แต่หัวหน้าการ์ดที่เป็นคนไปรายงานแอลกลับใจกล้าที่จะพูดออกมา
?เรากักตัวคนก่อเรื่องไว้ได้ครับ?
?ทั้งสองฝ่ายเลยรึเปล่า? แอลเอ่ยถาม แม้จะจับตัวคนกระทำผิดไว้ได้ แต่เขาก็ยังไม่พอใจกับความสะเพร่าของเหล่าการ์ดงี่เง่าอยู่ดี!
?อีกฝ่ายเจ็บหนักต้องเข้าโรงพยาบาลครับ เหลือแต่ฝ่ายที่เป็นคนหาเรื่องนั่งรอคุณแอลอยู่ในห้องรับรองชั่วคราวที่ผมจัดไว้ให้คุณแอลไปเคลียร์ครับ?
หัวหน้าการ์ดอธิบายด้วยท่าทางใจเย็น แอลจึงพยักหน้าให้แบบขอไปที
?พาไปหาไอ้ตัวการหน่อยซิ?
?ครับ?
หัวหน้าการ์ดพาแอลไปยังห้องรับรองที่ว่าซึ่งทำไว้เพื่อกักตัวคนมีเรื่องโดยเฉพาะ ประตูกระจกถูกผลักเข้าไปด้านในเผยให้เห็นผู้ชายร่างผอมบาง กะเกณฑ์จากสายตาไม่น่าจะสูงเกินร้อยเจ็ดสิบห้าเซนติเมตร นั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่
พอเจ้าตัวได้ยินเสียงประตูถูกผลักพร้อมกับร่างของแอลที่เข้ามาในห้องก็ส่งสายตาขวางๆ มาให้ทันที
แอลกวาดตามองใบหน้าคนสร้างปัญหาด้วยสายตาราบเรียบไม่บอกอารมณ์ อีกฝ่ายมีใบหน้ารูปไข่ที่ประกอบไปด้วยดวงตาเรียวรีคมกริบราวกับนกเหยี่ยวแสนหยิ่งทระนง จมูกโด่งจัดเหมือนมีเชื้อตะวันตกหน่อยๆ เสริมให้ใบหน้าเรียวนั้นดูโดดเด่น เมื่อมารวมกับริมฝีปากสีสดรูปกระจับก็นับว่าหน้าตาสวยเฉี่ยวน่ามอง แต่จะว่าหล่อก็คงไม่ผิด แถมยังดูท่าทางเป็นแบดบอยพอตัว เพราะเล่นใส่ห่วงสีดำไว้ที่ก้านหูตั้งสามห่วง แถมยังเจาะที่ติ่งหูเป็นรูปดาวเรียงกันอีกสามอัน สวมเสื้อแขนยาวสีดำสกรีนลายเลือดสาดตัดกับตัวอักษรสีขาว ใส่กางเกงยีนสกินนี่สีเข้มเข้ารูปแนบไปกับขาเรียวยาว แถมยังขาดแหว่งๆ แถวต้นขาอ่อนและหัวเข่าอีกด้วย หนำซ้ำท่าทางเจ้าตัวจะดูเด็กกว่าเขาอย่างน้อยก็หนึ่งปี
ก็ท่าทางซ่าเอาเรื่องแบบนี้ไงมันถึงทำคลับเขาเกือบเจ๊ง!
แอลเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้ามอีกฝ่าย ก่อนจะพูดเสียงเรียบ
?ฉันชื่อแอล เป็นเจ้าของคลับนี้ที่นายเข้ามาอาละวาดจนเสียหาย ฉันขอพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อมแล้วกัน นายจะชดใช้ค่าเสียหาย หรือจะไปนอนในตะราง?
คำถามตรงประเด็นของแอลทำให้ร่างเล็กที่อยู่ตรงข้ามแสดงสีหน้ากวนประสาทกลับมา
?ทำเก้าอี้พังไปไม่กี่ตัวมันจะสักเท่าไหร่?
?งั้นก็จ่ายมาแสนสอง?
?เฮ้ย!? เสียงทุ้มโวยทันทีที่ได้ฟังมูลค่าเงิน ?มากเกินไปรึเปล่า ไม่มีเว้ย!?
?ไม่มีก็นอนคุก...? แอลเอ่ยอย่างไม่แยแส ?มีปัญญามีเรื่องโดยไม่นึกถึงความเดือดร้อนของคนอื่น ก็น่าจะมีปัญญาคิดเรื่องแบบนี้เผื่อไว้ด้วยนะ?
?ไม่อยากมีเรื่องหรอกโว้ย! แต่มันมายุ่งกับผู้หญิงของฉันก่อน!?
ร่างโปร่งแยกเขี้ยวใส่ แต่แอลไม่คิดจะสนใจ
?นั่นปัญหาของนาย ไม่ใช่ปัญหาของฉัน จ่ายเงินมาแล้วก็ไสหัวไปได้ หรือไม่ฉันจะให้การ์ดของฉันพาตัวนายไปโรงพัก?
?แล้วทำไมไม่ไปเก็บเงินกับไอ้เวรนั่นด้วยวะ ในเมื่อมันก็ก่อเรื่องเหมือนกัน! ให้ฉันชดใช้คนเดียวเนี่ยนะ ความยุติธรรมอยู่ตรงไหนวะ!!?
ครืด!
ร่างผอมบางโวยวายแล้วเลื่อนเก้าอี้ออก จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงด้วยท่าทางไม่พอใจ เสื้อที่แนบไปกับลำตัวทำให้แอลเห็นว่าคู่กรณีของเขามีเอวที่คอดบางผิดกับผู้ชายทั่วไป แถมรอยขาดของกางเกงที่ต้นขายังทำให้เห็นว่าอีกฝ่ายมีขาขาวเนียนน่าประทับริมฝีปากขนาดไหน
?มองอะไรวะไอ้โรคจิต!?
เสียงทุ้มตะคอกใส่แอลด้วยความโมโห ก่อนจะคว้าเอาแก้วที่วางอยู่มาสาดน้ำใส่หน้า จนทุกคนที่อยู่ในห้องสะดุ้งเฮือก
!!!
แอลลูบน้ำออกจากหน้า สีหน้าบนใบหน้าหล่อราวกับรูปปั้นแปรเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว เขาลุกขึ้นเต็มความสูงมากระชากแขนจอมซ่าเข้าหาตัวจนร่างเล็กปะทะกับอกกว้าง
?ปล่อยนะเว้ย! ไอ้เวร!?
เสียงโวยวายและอาการอยากเหวี่ยงหมัดของร่างบางกว่าไม่ได้ทำให้แอลสะเทือนเลยแม้แต่น้อย เขารวบข้อมือเรียวสองข้างไว้ได้อย่างรวดเร็ว
?จ่ายเงินมาให้ฉัน เดี๋ยวนี้!!?
เสียงเเข็งกร้าวเด็ดขาดของแอลไม่ได้ทำให้คนเสียเปรียบสะทกสะท้านสักนิด ริมฝีปากสีสดเหยียดยิ้ม
?ไม่มี! แล้วก็ไม่จ่ายด้วย!?
แอลแสยะยิ้ม เขาพูดเสียงเย็นเยียบ
?งั้นก็เลือกมาว่าจะนอนคุก...? ร่างสูงเว้นจังหวะก่อนจะกวาดสายตาสำรวจทั่วร่างเพรียวอย่างถือสิทธิ์ ?หรือจะนอนกับฉัน!?
Chapter 1
The beginning of war
เวรเอ๊ย!
ผมไม่เคยต้องฟังอะไรแล้วทำให้รู้สึกฟิวส์ขาดขนาดนี้มาก่อนเลย ไอ้ผู้ชายตรงหน้ามันคิดว่าผมเป็นอะไร ผมดูท่าทางเหมือนคนที่จะนอนกับเขาง่ายๆ นักหรือไง ผมเป็นผู้ชายนะเว้ย!
พลั่ก!
หมัดผมไปเร็วกว่าความคิดเสมอ ผมซัดหน้าอีกฝ่ายไปจังๆ จนใบหน้าหล่อจัดของร่างสูงสะบัดไปอีกด้านตามแรงชก เลือดไหลซึมออกมาจากมุมปากอีกฝ่าย
ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เขามาดูถูกผมก่อน! และบอกไว้ก่อนว่าต่อให้ผมชกหน้าไอ้หมอนี่ แม้ว่ามันจะเป็นเจ้าของคลับอะไร ผมก็ไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด
?ต่อให้ฉันจะมีเรื่องในคลับของนาย แต่นายก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกฉัน!? มายูพูดเสียงแข็งและค่อนข้างกราดเกรี้ยว ?และฉันก็เป็นผู้ชาย ไม่ได้มีรสนิยมทุเรศๆ แบบที่นายกำลังยัดเยียดอยู่แน่!?
ผมชี้หน้าด่าผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่คำนึงเลยว่าผมเองเป็นคนเข้ามามีเรื่องในถิ่นเขา และดูเหมือนว่าคำพูดถือดีของผมจะไปกระตุกต่อมร้ายกาจของแอลเข้าให้ เพราะร่างสูงเอื้อมมือมาคว้าแขนแล้วจับร่างผมกระแทกกับกำแพงอย่างแรงดังปึก!
ผมมองแอลด้วยสายตาวาวโรจน์ ก่อนจะโวยวายทันทีตามประสานิสัยที่ไม่ใช่คนยอมใคร
?ปล่อยนะเว้ย!? ผมคำรามลั่น
ยอมรับว่าผมเป็นคนแรงเยอะ ถึงลักษณะผมจะดูเป็นผู้ชายผอมบางที่สูงแค่ร้อยเจ็ดสิบสามเซนติเมตรแต่ผมไม่ใช่คนเหยาะแหยะ แต่ทว่าเรี่ยวแรงอันมากมายของผมกลับใช้ไม่ได้สักนิดกับผู้ชายตรงหน้า แอลสูงกว่าผมน่าจะเกือบสามสิบเซนติเมตร แถมยังมีลำตัวที่หนากว่ามากด้วย ผมเลยเสียเปรียบแรงเขาเต็มๆ แค่เขาตรึงไหล่และกดตัวลงมาหนักๆ ผมก็ขยับไม่ได้แล้ว!
แอลมองผมด้วยสายตามาดร้ายเหมือนพร้อมจะปราบพยศผมทุกนาทีถ้าหากผมยังดื้อด้านอยู่ นัยน์ตาดุดันจ้องใบหน้าผมอย่างกับฉีกเป็นชิ้นๆ
?ฟังนะ? เสียงเรียบนิ่งแต่เย็นเยียบจนแทบจะตัดขั้วหัวใจของคนฟังเอ่ยขึ้นช้าๆ ชัดๆ ?ฉันไม่ใช่คนที่มีความอดทนมากมาย โดยเฉพาะกับคนที่ก่อเรื่องในคลับและชกฉันอีกหนึ่งหมัด?
ผมเงียบและไม่ตอบอะไร แถมยังเชิดหน้าจ้องตาเขาอย่างไม่กลัว แม้ว่าเขาจะยังบีบไหล่ผมแน่นราวกับจะให้มันแหลกสลายคามือเขา พูดง่ายๆ เขากำลังใช้พละกำลังที่เหนือกว่าข่มขู่ให้ผมกลัว
ไม่ได้ผลหรอกโว้ย!
?ถ้ายังทำท่าทีโอหังใส่ฉันอีกที...?
แอลแกล้งยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนผมต้องเบือนหน้าหนีแล้วแสดงสีหน้ารังเกียจออกไปอย่างชัดเจน
ไอ้เกย์วิตถาร! คิดว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนตัวเองหรือไงวะ!!
?อย่านะ!? มายูเอ่ยเสียงแข็งเมื่อรับรู้ได้ว่าปลายจมูกโด่งจัดของร่างสูงแตะเข้าที่แก้มแผ่วๆ แถมพอผมหันหน้าหนีเขาก็ยกมือขึ้นมายึดปลายคางไว้แน่น จนผมได้แต่ทำสีหน้าเหมือนโดนบังคับให้กินอ้วกอยู่แบบนั้น!
ถ้าผมรู้ว่าเจ้าของ LADY Club เป็นเกย์ ผมจะไม่มีวันโผล่มามีเรื่องที่นี่เด็ดขาด! อย่ามาถามว่าผมรู้ได้ไงว่าแอลเป็นเกย์ คำตอบง่ายๆ เลยคือ ถ้าเขาเป็นผู้ชาย เขาจะไม่มีวันเคลียร์กับผมด้วยท่าทางวาบหวิวชวนให้ผมอ้วกแบบนี้แน่!
ยิ่งบอกว่าแค่แกล้งผมยิ่งไม่เชื่อเข้าไปใหญ่!
ผู้ชายที่ไหนแกล้งกันแบบนี้วะ!
?ยังจะพยศใส่ฉันอีกมั้ยล่ะ?
แอลเหยียดยิ้ม ทำให้ผมตวัดสายตามองเขาอย่างไม่พอใจ บอกตามตรงว่าผมอยากจะด่ากราดเลยล่ะ เขามันไอ้เกย์วิปริต! แต่ผมดูจากท่าทางแล้ว แอลเป็นผู้ชายที่ร้ายกาจเกินกว่าที่ผมจะต่อกรด้วยได้ง่ายๆ ผมเลยต้องจำใจหุบปากเงียบๆ ไปก่อน
?ไม่เว้ย!? ผมกระแทกเสียงใส่
แอลมองหน้าผม เขาเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มแล้วเลิกคิ้วใส่เหมือนกับจะตั้งคำถาม...ก่อนจะขู่ด้วยการแกล้งเบียดกายเข้ามาชิดจนผมขนลุกวูบวาบ
แหวะ!
ผู้ชายด้วยกันนะโว้ย!!
?บอกว่าไม่แล้วไง!? ผมย้ำอีกที แต่ดูแอลจะยังไม่พอใจ ผมเลยแค่ปัดมือเขาออกจากปลายคาง และดูเหมือนเมื่อกี้แอลก็แค่กวนประสาทไปอย่างนั้น แต่เขาคงพอใจน่าดูที่ปราบพยศผมให้ยอมเขาได้
ก็แค่ตอนนี้แหละวะ! ให้ไอ้เรื่องเฮงซวยนี่มันรีบผ่านๆ ไปสักทีผมยอมทุกอย่างแหละ!
?แล้วตกลงเรื่องหนี้จะเอายังไง?
แอลกอดอกแล้วก้มหน้ามองผม เห็นแล้วอยากจะชกให้หน้าหงาย มากดสายตามองกันอย่างกับผมต้อยต่ำเป็นลูกไล่เขาอย่างงั้น! (เตี้ยกว่าแล้วพาลแหลก)
ผมพ่นลมหายใจแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด
?ยังไม่มีเงินชดใช้ตอนนี้หรอกนะ แต่ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปทำงานพิเศษหาเงินมาใช้ให้ ขอเวลานายสามเดือน?
?หึ...? แอลหัวเราะในลำคอเมื่อได้ยินแบบนั้น
?หัวเราะบ้าอะไร! มีอะไรน่าตลกวะ!?
ผมไม่อยากจะด่าเขาหรอกนะ เพราะตอนนี้ผมเป็นรองอยู่ แต่เขาน่ะมันกวนประสาทโคตรๆ เลย ถ้าไม่ติดว่ามาทำเกย์แตกก้อร่อก้อติกใส่ผมนะ ผมได้ชกกับแอลให้รู้ดำรู้แดงไปแล้ว! แต่เพราะเขามาทำแบบนี้ใส่น่ะสิ ผมเลยอยากคุยให้จบๆ ไป
ถ้าผมได้ออกไปจากที่นี่ไวๆ มันจะดีมากเลยล่ะ!
?มันไม่มีอะไรน่าตลก? แอลพูดเสียงเรียบ ?นายต่างหาก พูดเรื่องน่าตลกให้ฉันฟัง?
?เรื่องอะไรน่าตลก นี่ฉันไม่ได้มาแสดงจำอวดหน้าม่านให้นายขำนะ ฉันขอเวลาสามเดือน! ไม่ขำ ไม่ฮา เอาจริง จะเซ็นสัญญา จะทำบ้าบอหรือส่งคนตามติดชีวิตฉันก็ช่าง แต่ยังไงฉันก็ต้องขอเวลา เพราะถ้านายจะเอาตอนนี้ ต่อให้นายปล้นฉัน ฉันก็ไม่มี!?
ผมพูดทุกประโยคกับแอลด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จนร่างสูงต้องเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันที่เร้าอารมณ์ (อยากซัดหน้าคน) ของผมได้อย่างดี
?นายติดหนี้ฉันแสนสอง...? เขาชูนิ้วขึ้นมาย้ำ ?แสนสองนะกับเวลาสามเดือนที่นายขอ นายคิดว่างานพิเศษอะไรจะหาเงินได้มากขนาดนั้นนอกจากขายตัว?
ไอ้เวร!
ไอ้เกย์โรคจิต!
ไอ้จิ.ิดมนุษย์!
ถ้าถามว่าผมอยากทำอะไรมากที่สุดในตอนนี้ล่ะก็ คำตอบคงต้องเป็นอยากระเบิดแอลเป็นชิ้นๆ อยู่แล้ว! คำพูดของเขาทำให้หน้าผมชาเป็นแถบๆ
?โกรธ?? แอลย้อนถามเมื่อเห็นมือผมที่กำแน่นจนเล็บแทบจะทะลุเข้าไปในเนื้อ แต่ยิ่งเห็นผมเงียบเขาก็ยิ่งยียวนผมต่อ ?ที่ฉันพูดมันก็เรื่องจริงทั้งนั้น นึกว่างานมันหาง่ายนักเหรอ ถึงฉันจะเป็นนักศึกษา แต่ฉันก็เป็นระดับผู้บริหารของที่นี่ ฉันรู้ดีว่าเราจ้างพนักงานเท่าไหร่ แบ่งสันปันส่วนยังไง ต่อให้นายทำงานเสิร์ฟจนตายมันก็ไม่ทันหรอก?
?แล้วจะเอายังไงล่ะวะ!?
ผมตะโกนดังลั่นแล้วกระชากคอเสื้อร่างสูงซ้ำยังเงื้อหมัดสุดแขนแบบสุดจะทน แต่แอลกลับเหยียดยิ้มและพูดออกมานิ่มๆ
?เอาสิ หนึ่งหมัดแลกหนึ่งจูบ?
?.....?
หมัดผมชะงักค้างทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น...
?จะแลกก็ได้นะ?
คำพูดแอลทำให้ผมต้องยอมปล่อยมือจากคอเสื้อของเขาและถอยหลังออกมาห่างๆ เพื่อตั้งหลัก อย่าลืมสิว่าผมไม่ได้มีรสนิยมแบบนั้น บอกตามตรงว่าเวลาผมมองใบหน้าของแอลซึ่งประกอบไปด้วยใบหน้ารูปไข่ เรือนผมสีดำสนิทตัดกับผิวขาดจัด จมูกโด่งเป็นสันได้รูปรับกับริมฝีปากรูปกระจับสีซีดเหมาะเจาะ นัยน์ตาสีดำดูดุดัน ขณะเดียวกันก็แฝงไปด้วยเสน่ห์เปี่ยมล้นน่าค้นหา ผมเดาได้เลยว่าทุกครั้งที่ผู้ชายคนนี้แย้มยิ้มคงทำผู้หญิงหลายคนใจกระตุกไม่น้อย...
ก็ดูสิ ขนาดยิ้มชั่วๆ ให้ผมตั้งหลายครั้งยังดูดีไม่มีที่ติ ผมน่ะดูปอนๆ กว่าแอลชนิดที่ถ้าให้เลือก ผู้หญิงคงเลือกผู้ชายตรงหน้าผมแบบแทบไม่ต้องเสียเวลาคิด!
แต่คิดดูสิ ผู้ชายปอนๆ อย่างผมกลับชอบผู้หญิง!
ส่วนผู้ชายเพอร์เฟกต์แบบแอลกลับดูเหมือนจะชอบผู้ชายด้วยกัน!
พอแอลเห็นว่าผมเงียบไป เขาเลยถือโอกาสเป็นฝ่ายยื่นข้อเสนอ (ที่ผมไม่ได้ต้องการ) ให้อย่างหน้าด้านๆ
?ฉันเองก็ไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำอะไรหรอกนะ?
เสียงเข้มเป็นฝ่ายเริ่มก่อน และผมก็กำลังมองหน้าเขาอยู่ อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะมาไม้ไหน คนหัวนักธุรกิจมันพร้อมจะโกงเราทุกรูปแบบนั่นแหละ เชื่อถือไม่ได้หรอก!
?แล้วนายจะเอายังไง? ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พยายามใจเย็น
?ถ้านายอยากจะได้เวลาสามเดือน ฉันก็จะให้ตามที่ขอ?
?เฮ้...พูดจริงนะ!?
เชื่อมั้ยว่าผมน่ะเกือบ... เกือบจะฉีกยิ้มออกมาอยู่แล้ว ทว่าแอลกลับพูดต่อและดับฝันผมให้สลายลงต่อหน้า!
?แต่นายต้องทำงานอยู่ที่นี่เท่านั้น เพื่อที่ฉันจะได้แน่ใจว่านายจะไม่ชิ่งฉันไปไหน?
?นายบ้าไปแล้วหรือไง!? ผมโวยวายทันที ?แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรือไงวะ!?
แค่มองภายนอกโดยไม่จำเป็นต้องรู้จักนิสัยใจคอกัน ผมก็รู้ว่าแอลเป็นผู้ชายที่ร้ายมากขนาดไหน แล้วจะให้ผมอยู่ในสายตาผู้ชายแบบนี้ตลอดสามเดือน แถมหมอนี่ยังมีรสนิยมชอบผู้ชายด้วยกันและยังมาทำรุ่มร่ามกับผมอีกด้วย!!
ฆ่าผมให้ตายซะยังดีกว่า!
?ไม่เอา!! ไม่เด็ดขาด!!? ผมปฏิเสธเสียงแข็งและจ้องหน้าแอลให้เขารู้ว่าผมจริงจังขนาดไหนตอนพูดประโยคนี้!
แต่ดูเหมือนแอลไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของผมเลย เขานั่งไขว่ห้างมองมาด้วยสายตาแบบผู้เหนือกว่าและพูดด้วยเสียงเหยียดหยาม
?นายแทบจะไม่มีทางเลือกอื่นเลยนอกจากต้องยอมรับข้อเสนอ เพราะถ้านายบอกว่าไม่ นายก็ต้องใช้เงินคืนฉันเดี๋ยวนี้ เพราะไม่อย่างนั้น...?
?.....?
แอลเว้นจังหวะไปเหมือนอยากสนุกกับความรู้สึกโมโหของผมให้ถึงที่สุด ก่อนจะพูดต่อ
?ฉันกับนายอาจจะได้ไปเจรจากันในโรงพัก ไม่ก็โรงแรมแทน?
ไอ้สารเลวเอ๊ย!
นี่ผมต้องซวยแบบนี้จริงๆ ใช่มั้ยวะเนี่ย!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อยู่ดีไม่ว่าดีผมก็หาเรื่องใส่ตัวด้วยการไปอาละวาดซะคลับสุดหรูของ ?แอล? พังยับ หมอนั่นยื่นคำขาดว่าถ้าไม่ยอมทำงานที่คลับนี้ก็ต้องนอนกับเขาแทนเป็นการชดใช้ค่าเสียหาย นรก! ฆ่ากันให้ตายดีกว่าให้คนอย่าง ?มายู? นอนกับผู้ชายด้วยกัน สุดท้ายผมเลยจำใจต้องมาทำงานที่คลับ แต่ความวัวไม่ทันหายความควายก็แทรกกลางซะงั้น เพราะอริที่ผมไปมีเรื่องด้วยตามไล่ล่าเอาคืนแบบกัดไม่ปล่อย และที่บังเอิญคือไอ้หมอนั่นดันเป็นศัตรูตัวฉกาจของแอลด้วยเหมือนกัน เขาว่ากันว่าคนเดียวหัวหาย ผมเลยตัดสินใจย้ายมาอยู่กับแอลเพื่อความปลอดภัย แต่ให้ตายเถอะ ผมไม่คิดว่าเสน่ห์แอลจะฮอตเกินต้านทานอย่างนี้!
