พิลดา เกษมศาสตร์ อ้าปากค้างเมื่อพบว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาห้องของหล่อนไม่ใช่เพ็ญลักษณ์ หากแต่เป็นอเนก ที่ใช้สายตาโลมเลียพิลดาอย่างจาบจ้วงขณะก้าวเข้ามาและปิดประตูลงตามหลัง
นั่นคือความรู้สึกวูบสุดท้ายที่พิลดารีบรู้ ความรู้สึกในตอนนั้นมันเย็นเยือกด้วยความตกใจวาบตลอดไขสันหลัง...
สองชั่วโมงถัดจากนั้น พิมายก็ต้องใจหายวาบเมื่อไม่พบน้องสาวอยู่ในห้อง ใบหน้าคมเต็มไปด้วยความประหวั่นว่าอาจจะเกิดเหตุร้ายขึ้นกับน้องสาว
ความรู้สึกไม่สบายใจพลุ่งพล่านขึ้นมาขณะชายหนุ่มรีบวิ่งไปถามพี่สาวคนกลางว่าพิลดาหายไปไหน
พิมายรีบรุดเข้าไปทันทีที่เห็นร่างของพี่สาวคนโตนอนกองอยู่กับพื้น ท่ามกลางความหวั่นวิตก พิมายรีบเข้าไปประคองร่างพี่สาวอย่างร้อนใจ
?พี่เพ็ญ เกิดอะไรขึ้นครับ??
เพ็ญลักษณ์รู้สึกตัว ลืมตาขึ้น ดวงตาดูเลื่อนลอย งุนงง แขนขาเหมือนไร้เรี่ยวแรง ขณะมองดูอีกฝ่ายเหมือนนึกไม่ออกว่าคนตรงหน้าเป็นใคร
?พี่เพ็ญ ยายพิอยู่ไหน?
สีหน้าเพ็ญลักษณ์ยังดูงุนงง ยกมือลูบต้นขาที่ปวดหนึบ พยายามนึกทบทวนเหตุการณ์ก่อนจะพูดว่า
?ไม่รู้...เกิดอะไรขึ้น?
พิมายประคองหน้าพี่สาวอย่างร้อนใจ
?ตื่นได้แล้วครับพี่เพ็ญ บอกผมสิครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น ยายพิอยู่ไหน ทำไมบ้านเปิดประตูโล่งโจ้งอยู่แบบนั้น?
พิมายเขย่าร่างของพี่สาว
เพ็ญลักษณ์ค่อยกลับคืนสติขึ้นมาบ้าง
?พิมาย...?
?ครับ ผมเอง? พิมายตอบพี่สาวอย่างร้อนใจ ?ยายพิล่ะครับ ยายพิอยู่ไหน??
น้ำเสียงและสีหน้าร้อนใจนั้นเรียกสติเพ็ญลักษณ์กลับคืนมาได้ระดับหนึ่ง
เพ็ญลักษณ์เบิกตาโตขึ้นด้วยความตระหนก
?พิ...พิถูกจับตัวไป?
คำพูดพรั่งพรูออกมาจากน้ำเสียงที่สั่นเครือ
พิมายมองพี่สาวอย่างร้อนรนใจ
?ใครครับ ใครจับตัวพิไป?
เพ็ญลักษณ์ร้องไห้ออกมา
?นายอเนก!?
คำตอบที่ได้รับทำให้เลือดในกายพิมายเย็นเฉียบ ความรู้สึกพ่ายแพ้และหมดสิ้นความหวังฟาดใส่เขาเข้าอย่างจัง
พิมายหน้าซีด ปากสั่น เข่าแทบทรุดหมดแรง ไม่อยากคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวของเขา เมื่อตกอยู่ในกำมือของเจ้าของซ่องอย่างอเนก!
พิมายสบถในใจ เขาช่างโง่เง่าอะไรอย่างนี้ เขาน่าจะรู้ว่าคนอย่างอเนกไม่ยอมให้เขาเบี้ยวเงินได้ง่ายๆ พิมายไม่นึกเลยว่าความเดือดร้อนจะวิ่งมาสู่น้องสาวตัวเอง
พิมายครางในใจ ไม่ทราบจะทำยังไงดี...
เขาต้องไปช่วยน้องสาวให้กลับมาโดยเร็วที่สุด แต่พิมายจะเอาเงินตั้งสามแสนมาจากไหน เงินไม่ใช่น้อย ถ้าเขาไม่สามารถหาเงินมาใช้คืนนายอเนกได้ภายในวันนี้ ไม่ต้องคิดเลยว่าน้องสาวเขาจะต้องเจอกับชะตากรรมอันโหดร้ายมากแค่ไหน
เขาทราบดีว่าธุรกิจของอเนกกำลังเฟื่องฟู หมอนั่นไม่ยอมให้เงินก้อนโตหลุดมือไปอย่างแน่นอน
เพ็ญลักษณ์มองน้องชายอย่างมึนงง
?พิมาย...เธอไปทำอะไรมา? ทำไมคุณอเนกถึงบุกมาเอาตัวพิไป บอกพี่มานะ? เพ็ญลักษณ์คาดคั้น
พิมายหน้าซีด พูดไม่ออก รู้ดีว่าจะไปตามพิลดาได้ที่ไหน แต่ติดตรงที่ว่าเขาจะหาเงินที่ไหนไปไถ่ตัวน้องสาวออกมา
พิมายไม่ใช่คนกล้า แม้เขาจะรักน้องสาวมากแค่ไหน แต่พิมายก็ไม่อาจเสี่ยงกับการโดนคนของอเนกทำร้ายได้
พิมายทราบดีว่าถ้าพ้นจากคืนนี้แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวแสนสวยและไร้เดียงสาของตัวเอง พิมายกลัวแทนพิลดา
เขาแทบเป็นบ้าด้วยความวิตกหวาดหวั่น
เขารู้จักนายอเนกดี...
นายอเนกเป็นนายทุนออกเงินกู้ และขณะเดียวกันนายเอนกคนนี้ก็เป็นพวกค้ามนุษย์ เป็นเจ้าของซ่อง พิมายรู้จักคนแบบอเนกดี พวกมันเป็นเหมือนสัตว์ และจะยิ่งอันตรายเมื่อใครตกอยู่ในอุ้งตีนของมัน
พิมายรู้สึกเหมือนตกอยู่ในฝันร้าย นายอเนกได้ตัวพิลดาไปแล้ว และมีสิทธิ์ในตัวหญิงสาวเต็มที่
ความตระหนกของพิมายยิ่งฝังลึกเมื่อนึกว่าพิลดาจะเป็นอย่างไรเมื่อตกอยู่ในกรงเล็บของสัตว์ร้ายที่เต็มไปด้วยความป่าเถื่อนและตัณหาเท่านั้น
พิมายทราบดีว่าพวกมันจะต้องใช้เวลาตามสบาย รอเวลาเพียงให้พ้นจากคืนนี้เผื่อให้เวลาเขาไปไถ่ถอนตัวหญิงสาวกลับคืนมา และมันจะยิ่งกระหยิ่มใจเมื่อทราบว่าเขาไม่มีทางหาเงินจำนวนมากขนาดนั้นมาจ่ายคืนได้?
พิมายยิ่งร้อนใจหนักเมื่อคิดว่าพวกมันจะทำอะไรกับผู้หญิงอย่างพิลดาบ้างเมื่ออยู่ท่ามกลางคนเลวร้ายอย่างพวกมัน
เมื่อภาพอันน่าสยดสยองที่แสนจะทรมานจิตใจผุดขึ้นมาในหัวสมอง พิมายถึงกับยกมือขยี้ผมอย่างอัดอั้นเมื่อทำอะไรไม่ได้...เขาจะต้องไปช่วยน้องสาวออกมา แต่จะช่วยยังไง?
พิมายได้แต่ปลอบใจตัวเองว่านายอเนกจะรอจนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้ ตอนนี้มันคงยังไม่แตะต้องหญิงสาว
นายอเนกต้องใช้เงินที่มันเสียไปจำนวนไม่น้อยที่จ่ายให้กับเขา โดยการหาความสำราญจากหญิงสาวอย่างคุ้มค่าที่สุด เขาได้แต่หวังว่านายอเนกจะไม่ขายน้องสาวให้พวกกักขฬะที่ยอมจ่ายเงินในราคาสูงเพื่อแลกกับความสาวของน้องสาวเขา
ความคิดนั้นทำให้ท้องไส้พิมายปั่นป่วนวูบขึ้นมา เขาอยากจะอาเจียน แต่พยายามระงับเอาไว้ พิมายบอกตัวเองว่าเขาต้องควบคุมตัวเองอย่างสุดกำลัง ไม่ให้ตัวเองวิ่งพรวดพราดเข้าไปสู่ความตายเพราะช่วยน้อง
มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยหาเขาต้องตายเพราะความบ้าระห่ำที่ไม่ยั้งคิด แต่ช่วยอะไรหญิงสาวไม่ได้
พิมายย้ำเช่นนั้นกับสมองของตัวเอง จนมันกักเก็บอารมณ์ดุดันของเขาเอาไว้ พิมายบอกตัวเองว่าความมุทะลุไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาใดๆได้ และไม่มีทางที่จะช่วยน้องสาวให้รอดปลอดภัยออกมาได้เลย เขาจำเป็นต้องคิดและวางแผนอย่างรอบคอบ
พิมายสัญญากับตัวเองว่าเขาจะต้องช่วยน้องสาวออกมาจากเงื้อมมือพ่อค้ามนุษย์เลวร้ายพวกนั้นให้ได้ เขาจะช่วยเหลือหญิงสาวออกไปให้ได้
เขาจะไม่มีวันยอมให้น้องสาวของเขาต้องมาพบสภาพการทารุณกรรมที่โหดร้ายยิ่งกว่าตกนรกทั้งเป็นแบบนั้น
เพ็ญลักษณ์ร่ำไห้ออกมา
?ไปช่วยน้อง?
พิมายก้มหน้างุด เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
?ครับ?
?แล้วเธอไปทำอะไรไว้? เพ็ญลักษณ์ถามเสียงสั่นเครือ
?ผมขอโทษ?
เพ็ญลักษณ์มองน้องสาวอย่างสิ้นหวัง
?พี่ไม่นึกเลยว่าพิมายจะไปยุ่งเกี่ยวกับคนเลวพวกนั้น?
?ผม...ผมก็แค่อยากช่วยพี่?
?ช่วยเหรอ...อย่าบอกนะว่าเธอไปเล่นการพนัน...เธอก็รู้นี่บ่อนนั้นมันโกง ทำไมยังเข้าไปเล่นอีก ทำไมถึงโง่แบบนี้?
พิมายร้องไห้ออกมา
?พี่ก็รู้นี่ว่าผมไม่มีทางเลือก?
เพ็ญลักษณ์ทุบน้องชายจนเจ็บมือ
?นี่แน่ะเด็กบ้า นี่หรือช่วย...ช่วยแบบนี้แล้วมันดีขึ้นไหม ป่านนี้ยายพิเป็นยังบ้างก็ไม่รู้?
เพ็ญลักษณ์ร้องไห้ออกมา ในขณะที่พิมายได้แต่นิ่งเงียบ
?เราไปเอาเงินเขามาเท่าไหร่?
พิมายอึกอัก ไม่อยากตอบ
?สาม...สามแสน?
เพ็ญลักษณ์อึ้ง พูดไม่ออก พิมายเหลือบตามองน้องชาย เมื่อเขาเห็นแววตาสิ้นหวังของพี่สาวแล้วยิ่งหดหู่ใจ
เพ็ญลักษณ์ปาดน้ำตาทิ้ง
?จะหาเงินมากมายขนาดนั้นมาจากไหน?
?ผมจะไปชิงตัวยายพิออกมา?
คำตอบที่ได้รับทำให้เพ็ญลักษณ์หน้าตาตื่น
?จะบ้าเหรอ ทำแบบนั้นเท่ากับฆ่าตัวตายชัดๆ?
พิมายบอกตัวเองและพี่สาวว่าเขารู้ แต่เขาไม่สนหรอก เขาไม่อาจทนเห็นน้องสาวทุกข์ทรมานได้
?พี่เพ็ญหนีไปก่อนนะครับ ถ้าผมพาพิหนีไปได้ มันต้องมาหาพี่เพ็ญแน่? พิมายบอกพี่สาวเสียงเครียด
?พี่แก่แล้ว มันไม่เอาพี่ไปทำอะไรหรอก?
พิมายไม่กลัวว่าอเนกจะเอาพี่สาวเขาไปขาย แต่มันกลัวว่าไอ้เลวนั่นจะจับตัวพี่สาวเขาไปเค้นถามว่าจะไปหาเขาได้ที่ไหนมากกว่า
ไอ้เลวนั่นฆ่าคนได้เหมือนผักเหมือนปลา พิมายเคยเห็นมาแล้ว เพราะแบบนี้พิมายถึงอยากเสี่ยง แต่โชคก็ไม่เข้าข้างเขา...
พิมายคิดว่าการแก้มือครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย มันเป็นโอกาสเดียวของเขา เขายอมรับว่าเขาพลาดไปแล้ว ตอนแรกเงินแค่ห้าหมื่น...แค่นั้นเขาก็ไม่อาจหาเงินมาใช่ได้แล้ว พิมายยอมรับข้อเสนอของนายอเนกทันทีที่นายอเนกเสนอเงินให้เขาไปทำทุน ถ้าเขาดวงดีก็ปลดหนี้หมด และพิมายไม่คิดหันกลับเข้าบ่อนอีก
แต่โชคเขาไม่ดีแบบนั้น...
พิมายจมหนักกว่าเดิม เขายอมเสี่ยงเอาน้องสาวเป็นประกันเงินสองแสนเอาไว้
พิมายเซ็นสัญญาให้พิลดาทำงานให้อเนกเป็นเวลาสามปี เป็นการสัญญาผูกมัดการทำงานตลอดเวลาสามปี พิลดาจะไปทำงานที่ไหนไม่ได้เลยนอกจากทำงานให้อเนกเท่านั้น ในสัญญาไม่ระบุเอาไว้ว่าทำงานอะไรแบบไหน
แต่กลายเป็นว่าพิลดาติดหนี้อเนก ต้องทำงานชดใช้สามปีถึงจะเป็นอิสระ
พิมายเองไม่ทราบเหมือนกันว่าอะไรดลใจให้เขายอมเซ็นสัญญาทาสนั้นไปแบบนั้น คงเป็นเพราะความโลภอยากแก้มือคืน ทำให้พิมายยอมได้ทุกอย่างแม้แต่ขายน้องสาวตัวเอง
พิมายคิดว่าเงินตั้งแสนห้า เขามีเงินแก้มือได้หลายตา ทำไมจะแก้มือไม่ได้ โชคดีเขาได้เงินคืนแถมยังได้เงินติดมือกลับบ้านไปอีกต่างหาก
พิมายวาดหวังสูง สุดท้ายก็ผิดหวังอย่างแรง
แม้พิมายทราบว่าอเนกจะเอาตัวน้องสาวตัวเองไปทำอะไร งานที่อเนกพูดถึง ไม่ใช่งานอะไรนอกจากงานขายตัว
พิมายไม่ได้คิดไปไกลว่าตัวเองจะแพ้จนหมดตัว
เขาพยายามไปหาเงิน แต่ก็หาไม่ได้ กลับมาน้องสาวก็ถูกจับตัวไปแล้ว พิมายนึกว่าเขาไปแจ้งตำรวจดีไหม
แต่ถ้าตำรวจกับพิมายเป็นพวกเดียวกันล่ะ เขากับน้องสาวคงหมดทางรอด
พิมายหาทางพาน้องสาวหนี เขาเองเข้าออกซ่องอเนกบ่อยครั้งตามประสาผู้ชาย รู้ทางหนีทีไล่เป็นอย่างดี
พิมายมั่นใจว่าสามารถพาน้องสาวหนีออกมาได้ แต่จะไปไกลได้ไกลแค่ไหนก็อีกเรื่องหนึ่ง พิมายเป็นห่วงน้องสาว
เขาไม่ห่วงเพ็ญลักษณ์แล้วเพราะนัดแนะกับพี่สาวแล้วว่าให้ไปจากที่นั่น เขาขอโทษที่ทำให้เพ็ญลักษณ์ต้องเดือดร้อนไปด้วยอีกคน
?ไม่ต้องห่วงพี่ ช่วยพิออกมาให้ได้?
?ครับ? พิมายรับปาก มองพี่สาวด้วยสายตารวดร้าว
เขาทราบว่าเป็นความผิดของตัวเอง พิมายจะหาทางแก้ไขสถานการณ์วิกฤตนี้ไปให้ได้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เพราะไอ้เจ้าของซ่องจอมตื๊อนี่แท้ๆ เลยที่ยื่นข้อเสนอให้เขา ?เอกอนล? ก็เลยต้องรับผู้หญิงสาวสวยคนนี้แทนดอกเบี้ยที่มาเรียกเก็บ ทั้งๆ ที่ชายหนุ่มบอกตัวเองว่าไม่ใช่เรื่องของเขา ชีวิตใครชีวิตมัน แต่หากหางตาที่แลเหลือบไปเห็นร่างบางถูกล่ามไว้ด้วยโซ่เท่านั้น ความถูกต้องดีงามก็ทำให้เขานึกสงสารซึ่งนั่นเป็นสาเหตุที่เขาชะงักงันไป ขณะนั้น ?พิลดา? ที่ค่อยๆ ปรือตาก็มองเห็นหนุ่มรูปงามอยู่ตรงหน้า หล่อนหวาดกลัวทันที ทำให้เอกอนลคิดว่านี่คงเป็นแผนการที่เจ้าของซ่องและหญิงสาวคนนี้หลอกให้เขาติดกับ ความโกรธที่ถูกตลบหลังทำให้เขาไม่หลงเหลือความปรานีต่อคนตรงหน้าที่เสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ยอีกแล้ว เอกอนลกระชากร่างบางเข้ามาและกดจูบลูบไล้อย่างเป็นเจ้าของเต็มที่แม้จะเป็นคืนเดียวก็ตาม
?คุณดีกับพิเหลือเกิน? ?ดีพอจะเป็นสามีของคุณได้ไหม?? คำถามของเขาทำให้พิลดาทำหน้าตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะขอหล่อนแบบนั้น หล่อนขอเป็นจำเลยรักของเอกอนลไปจนชั่วชีวิต
