?นาย...ไอ้ชายมันเอาลูกสาวมาขาย?
คำบอกเล่าของลูกน้องทำให้ศุวิล คณาสิน...เจ้าพ่อคาสิโนใหญ่ถึงกับขยับตัว...แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ...นิ่งเฉย...แล้วตอบว่า
?บอกมันว่าที่นี่ไม่ซื้อเด็ก...?
?ไม่ใช่เด็กแล้วนาย...เป็นสาวแล้ว...สวยด้วย...?
?ไม่รับ...? ชายหนุ่มยังยืนยัน ?ให้มันไปที่อื่น...?
?ผมว่านายไปดูหน่อยดีไหม...เพราะผมเห็นแล้ว...รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่...?
?ไม่ดียังไง...?
?นุ่งขาวห่มขาวมาเลย...สงสัยไอ้ชายมันไปลากมาจากวัด...?
พอได้ยินแบบนี้ศุวิลถึงกับเหลือบตาไปมองคนสนิทของเขา...ก่อนจะลุกตามกันออกจากทำงานที่ตกแต่งไว้อย่างหรูหรานั้น เดินลัดเลาะลงบันไดมาเรื่อยๆ จนถึงห้องหนึ่งซึ่งมีที่แอบดูบุคคลในห้องไม่มีใครรู้...
ในนั้นมีสาวสวยอยู่คนหนึ่งมีนามว่ารุ้งลาวัณย์...หล่อนจัดว่าเป็นคนสวยมากคนหนึ่งเลยทีเดียว...
รุ้งลาวัณย์เป็นผู้จัดการแผนกบัญชีในคาสิโนแห่งนี้...และกำลังเจรจากับนายชายที่พาลูกสาวมาขายเพื่อเอาเงินไปเล่นการพนัน
?คุณศุวิลไม่รับเด็กหรอกนะ...ยิ่งไม่เต็มใจแบบนี้ยิ่งไม่เอา..พากลับไปเถอะ...เราไม่ซื้อ?
รุ้งลาวัณย์บอกนายชาย ก่อนจะมองไปยังหญิงสาวในชุดขาว...มองดูก็รู้ว่าเพิ่งไปถือศีลมาอย่างน่าเห็นใจ...แต่ช่วยอะไรไม่ได้...
นายชายถึงกับถอนหายใจเฮือกเมื่อเจรจากันมาตั้งนาน แต่รุ้งลาวัณย์ไม่มีทีท่าใจอ่อนลงเลย
?ก็ได้...คุณรุ้งไม่รับ...ผมจะพามันไปที่อื่น...?
?ไม่ควรทำอย่างนั้นนะ...ไม่สงสารลูกบ้างรึไง...ไหนว่าส่งเงินให้นายชายใช้เหมือนกันไม่ใช่หรือ...?
?เงินมันน้อย ไม่พอกิน...ไม่พอจะทำอะไรสักอย่าง...ผมต้องการเงินไปลงทุน?
คำว่า ?ลงทุน? ของนายชายก็คือการลงทุนกับการพนันนั่นเอง...ซึ่งไม่มีวันได้กำไรอย่างแน่นอนนอกจากล่มจม
นายชายพูดจบก็หันไปลากตัวลูกเลี้ยงซึ่งบัดนี้ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด...ชุดขาวที่ใส่มาจากวัดก็เลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปทั้งตัว แสดงให้รู้เลยว่าก่อนจะพามาถึงที่นี่ได้นั้น...พ่อเลี้ยงลูกเลี้ยงคู่นี้คงจะ ?สู้? กันมาพอสมควร...
แต่หญิงสาวหรือจะสู้พ่อเลี้ยงได้...
ทว่านายชายไม่ทันจะได้ลากลูกเลี้ยงไปขายต่อที่ไหน...ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างสูงของศุวิลในสูทเต็มยศ...ทำให้ทุกคนที่เห็นต้องหันไปมองเขาเป็นตาเดียว...โดยเฉพาะนลินดา...สาวน้อยที่ถูกพ่อเลี้ยงลากตัวมาขายด้วยความไม่เต็มใจ...
หล่อนหันไปมองผู้ที่ก้าวเข้ามาใหม่อย่างตกตะลึงอยู่หลายนาที...เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปงามสะดุดตาแบบนั้น...เข้ามาในสถานที่นี้...ที่ที่หล่อนคิดว่ามันเป็น ?นรก? ชัดๆ
?สวัสดีครับคุณวิล...ดีใจจังที่เจอ...?
นายชาย...พ่อเลี้ยงหล่อนก้าวเข้าไปหาเขาอย่างดีอกดีใจ...คิดทันทีว่าต้องได้เงินจากชายหนุ่มอย่างแน่นอน..
ขณะนั้นศุวิลทอดดวงตาคมของเขามองเลยนายชาย มาหยุดนิ่งที่หญิงสาวและกวาดตาสำรวจไปตลอดร่างบางในชุดขาวที่มอมแมมไปทั้งตัวนั่น...
?นั่นใคร...?
เขาถามออกไปสั้นๆ หลังจากพิจารณานลินดาอยู่ชั่วครู่...ส่วนรุ้งลาวัณย์ก็ลุกจากเก้าอี้ที่หล่อนนั่งมายืนตรงหน้า ?เจ้านายใหญ่? ในทันที...
?ลูกสาวผมครับ...มันเพิ่งเรียนจบ...คุณวิลรับมันไว้ด้วยนะครับ...? นายชายรีบบอก
?เขาเอาลูกมาขายให้เราค่ะ...?
รุ้งลาวัณย์อธิบายให้ผู้เป็นนายเข้าใจชัดเจน...
?เราไม่มีนโยบายแบบนั้นนะนายชาย...?
ศุวิลบอกกับผู้สูงวัยว่าเขา...และเป็นนักพนันที่เข้าออกที่นี่มานาน...
?ผมต้องการเงินแค่แสนเดียวเอง...คุณศุวิลรับมันเอาไว้ทำงานแล้วหักเงินไปทุกเดือนจนกว่าจะหมดก็ได้ครับ...?
นายชายเสนอความคิด...ขณะที่ชายหนุ่มปรายตาคมของเขาไปมองสาวน้อยอยู่ชั่ววินาทีหนึ่งแล้วถอนใจ...
?ถ้าคุณวิลไม่รับ...ผมจะเอามันไปขายให้เสี่ยเลี้ยง...?
?ที่นั่นมันค้าผู้หญิง...ค้ายา...ค้าทุกอย่างเลยนะ...?
รุ้งลาวัณย์พูดออกมาทันทีอย่างไม่เห็นด้วยที่นายชายจะทำอย่างนั้น ก่อนจะสบตากับชายหนุ่มอย่างปรึกษาหารือด้วยความไม่เห็นด้วย...
?ถ้าคุณไม่ตกลงซื้อมัน ผมก็จะพามันไป...?
นายชายออกแรงดึงลูกสาว ซึ่งไม่ยอมไปง่ายๆ เหมือนเดิม...นลินดายื้อตัวเองไว้สุดฤทธิ์จนหลุดจากมือพ่อเลี้ยง แล้ววิ่งตรงไปยังประตู...หมายจะหนีให้พ้น
แต่นายชายไวกว่า ตามไปกระชากผมยาวของหล่อนที่พันกันเป็นมวยผมด้านหลังได้ทันแล้วกระชากกลับมาเต็มแรง...
ความแรงนั้นเหวี่ยงหญิงสาวเข้าไปปะทะกับร่างสูงของศุวิลเข้าอย่างจัง ทำให้ชายหนุ่มต้องรับหล่อนเอาไว้ในวงแขน และก้มลงมองดวงหน้าที่บวมเป่งเพราะถูกพ่อเลี้ยงซ้อมอย่างหนัก...ก่อนจะลากตัวมาได้
หน้าตาที่เต็มไปด้วยรอยช้ำแตกของหล่อนทำให้เขาต้องถอนใจยาวก่อนที่นายชายจะตามมากระชากร่างลูกเลี้ยงออกไปจากมือชายหนุ่ม...
ในเวลานั้นปลายนิ้วของนลินดาก็ขยุ้มแขนเสื้อเขาไว้แน่น...ดวงตาคู่สวยของหล่อนที่มองเขาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น หวาดกลัว...และน้ำตา...ซึ่งทำให้ศุวิลต้องดึงมือของหล่อนไว้ก่อนที่จะถูกนายชายลากเอาไป...
?ตกลง...ฉันให้แสนหนึ่งตามที่นายต้องการ...?
เขาบอกทุกคน ทำให้รุ้งลาวัณย์หันมามองชายหนุ่มอย่างไม่คาดคิด...เพราะตั้งแต่ตั้งคาสิโนแห่งนี้ขึ้นมา...ไม่จำเป็นต้องซื้อขายผู้หญิงเลยสักคน...
ผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาที่นี่...มาด้วยความเต็มใจของหล่อนทั้งนั้น...มาอย่างรู้ดีว่าในบ่อนการพนันขนาดใหญ่ที่เรียกอย่างโก้หรูว่า คาสิโนแห่งนี้เป็นแหล่งอบายมุขที่รวมเอาไว้ซึ่งความเลวทั้งปวงของขอบสังคมมากมายแค่ไหน แต่ผู้หญิงเหล่านั้นก็ยังมา
รุ้งลาวัณย์มองชายหนุ่มอย่างรู้ว่า...ด้วยความหล่อเหลาของเขา...ศุวิลไม่จำเป็นต้องซื้อบริการของผู้หญิงคนไหนในนี้...เพราะทุกคนยินดีเป็นของเขาอย่างเต็มใจอยู่แล้ว..แล้วเขาซื้อผู้หญิงคนนี้ไว้ทำไม...หล่อนไม่ทันได้ถาม ชายหนุ่มก็สั่งมาทันทีว่า...
?จ่ายไปรุ้ง...ทำใบรับเงินให้เรียบร้อย แล้วอย่าให้นายชายมาลากไปขายต่อที่ไหนได้อีก...ถ้าพยายามจะทำ...จะขี้โกง...จะมาเอาลูกไปขายอีก...นายชายรู้ใช่ไหมว่าจะโดนอะไร...?
ประโยคสุดท้ายเขาหันไปถามพ่อเลี้ยงของเด็กสาว...ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนั้นเงียบๆ...
***
ศุวิลเดินกลับไปถึงห้องทำงานของเขา...โทรศัพท์ของรุ้งลาวัณย์ก็ดังตามมาทันที...ทศคนสนิทของเขาเป็นผู้รับสาย
?นาย...ยายรุ้งเขาถามว่าจะให้ส่งเด็กไปไหน...?
?พาไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อยแล้วพามาให้ฉัน...?
คำตอบของชายหนุ่มทำเอาลูกน้องกะพริบตาปริบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ...เพราะรู้ดีว่าเจ้านายชอบผู้หญิงแบบไหน...แบบเรียบร้อยแบบนี้คงไม่เข้าตาอย่างแน่นอน...แต่ก็ไม่มีใครคัดค้านนอกจากทำตามคำสั่งเท่านั้น...
สองชั่วโมงต่อมา...นลินดาก็ถูกพาไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ด้วยกระโปรงสีชมพูสั้นจู๋...อวดขาอ่อนเรียวงามให้ทุกคนได้เห็น...และดวงหน้าที่ถูกตกแต่งจนจำหน้าเดิมแทบไม่ได้ เส้นผมยาวที่ถูกสางจนเป็นระเบียบเรียบสวย...ทำให้หล่อนดูมีเสน่ห์จนทุกคนต้องมองตามจนเหลียวหลัง...เข้ามาในห้องทำงานของชายหนุ่ม...
ศุวิลมองหล่อนตั้งแต่ก้าวแรกที่ย่างเข้ามาในห้องทำงาน จนกระทั่งหญิงสาวมาทรุดตัวลงเพื่อนั่งบนเก้าอี้ตรงหน้า...และสบตากันอย่างค้นคว้าพิจารณา...
?เธอชื่ออะไร...?
เขาถามและกวาดตาไปตามเส้นผมสลวยดำเป็นเงางามของหล่อน...ผิดกับมวยผมยุ่งเหยิงเมื่อชั่วโมงที่แล้วราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ
?นลินดาค่ะ...?
?เป็นลูกสาวนายชายจริงๆ หรือ...?
?เป็นลูกเลี้ยงค่ะ...แม่เพิ่งตายเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง...แล้วดาก็ไปอยู่ถือศีลที่วัด...อุทิศส่วนกุศลให้แม่ค่ะ...พอกลับบ้านพ่อก็โกรธที่หายไปหลายวัน...ไม่มาดูแลเขา...ก็ลากดาออกมาจากบ้าน...บอกว่าต้องมาช่วยกันหาทุนให้พ่อ...ดาไม่อยากมาเลยค่ะแต่สู้พ่อไม่ไหว...?
?ตอนนี้...เธอเป็นคนของฉันแล้วเข้าใจไหม? เขาย้ำให้หล่อนเข้าใจในการที่ต้องเสียเงินให้พ่อหล่อนไป
?ค่ะ...? ไม่มีข้อโต้แย้งจำยอมให้ชีวิตทั้งชีวิตตกอยู่ในมือของเขา
?ฉันจะให้ที่พัก ให้งาน...และหักเงินที่ให้พ่อเธอไปแล้วทุกเดือนจนกว่าจะหมด เรียนจบอะไรมา...?
?ปวส.ค่ะ...การขาย...?
?แล้วขายอะไรอยู่...?
?ช่วยแม่ขายข้าวแกงทุกวันค่ะ...ทุกวัน...?
?แล้วทำเป็นไหมล่ะ...ข้าวแกงน่ะ...?
?ทำเป็นค่ะ...คุณจะให้ดาเป็นแม่ครัวก็ได้ค่ะ...ดาขอแค่ที่พักกับอาหารเท่านั้นค่ะ ส่วน...เงินเดือนคุณหักไปให้หมดก็ได้ค่ะ...จนกว่าจะครบแสน...?
?ถ้าครบแสนแล้วเธอจะทำยังไง...?
?ดาจะไปสอบราชการค่ะ...ถ้าสอบไม่ได้ก็จะเปิดร้านขายข้าวแกงอย่างแม่...?
?มันก็อดเหมือนเดิม...? เขาว่า
?มันได้น้อยค่ะ...แต่ก็เพียงพอจะมีชีวิตอยู่ไปวันๆ หนึ่ง...ถ้าเราไม่เล่นการพนัน เราก็อยู่ได้ค่ะ...?
?คิดแบบนั้นหรือ...? เขาถามอย่างอยากรู้ความคิดของหล่อน...
?ค่ะ...?
?ไม่อยากทำอะไรให้ร่ำรวยขึ้นมาหรือ...?
?อยากสิคะ...แต่ถ้าร่ำรวยขึ้นมาอย่างผิดศีลธรรม...ก็ไม่เอาหรอกค่ะ...ขออยู่แค่พอเพียงโดยไม่ต้องทำอะไรให้ผิดศีลธรรมดีกว่า...?
?นี่ว่าฉันหรือเปล่า...?
?โอ...เปล่าค่ะ...คุณมีบุญคุณที่ช่วยดา...ดาจะว่าคุณได้ยังไงคะ...?
?ถ้าหมดหนี้กันแล้ว...ไม่คิดจะทำงานต่อหรือ...?
?...ดาไม่ชอบหรอกค่ะ อยากเปิดร้านอาหารมากกว่า ดีกว่ารถเข็น...?
?แม้ว่าที่นี่จะช่วยชีวิตเธอไว้หรือ...?
?ดาชอบเป็นอิสระมากกว่า...ขายข้าวแกงไม่ผิดกฎหมายไม่ใช่หรือคะ...?
?คาสิโนก็ไม่ผิดกฎหมาย...?
?แต่ผิดศีลธรรมนะคะ...มันเป็นแหล่งการพนัน พระสอนว่าไม่ดีค่ะ..?
หล่อนตอบซื่อๆ และมองเขาตรงดวงตาคู่สวยของหล่อน...ทำให้ศุวิลคิดมากมายทีเดียวกับคำพูดของหล่อน...
?แล้วชอบแต่งตัวไหม...เสื้อผ้าที่สวมอยู่ชอบไหม...ชอบแต่งหน้าไหม...ถ้าชอบจะให้คนหาเสื้อผ้า และเครื่องสำอางให้...?
?แม่บอกว่าดาไม่ต้องใช้เครื่องสำอางมากมายก็ดูได้แล้วค่ะ...ส่วนเสื้อผ้า...ชอบแบบธรรมดาๆ มากกว่า...แบบนี้มันสั้นไป...แล้วก็บางไป...ไม่ชอบ...?
?แสดงว่าไม่ชอบอะไรสักอย่างในนี้สินะ...แย่จัง...?
ชายหนุ่มสรุปคำพูดของหล่อนเหมือนกับรำพึงกับตัวเอง...แล้วหันไปมองคนสนิทของเขา...
?ทศ...หาห้องพักให้หล่อน...ให้ปลอดภัยนะ...หล่อนเป็นของฉัน...อย่าให้ใครมายุ่งเป็นอันขาด...?
เขาสั่ง ทศก็รับคำสั่งอย่างมั่นคง ก่อนจะเดินนำหญิงสาวออกไปจากห้องนั้น...
นลินดาไม่ค่อยพอใจเลยที่เขาประกาศเป็นเจ้าของหล่อนแบบนั่น...แต่จะทำยังไงได้ เวลานี้หล่อนเหมือนอยู่ในกำมือของเขา จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด...
หล่อนนึกถึงคำสอนของมารดา...และคำสอนของพระก่อนจะอธิษฐานอยู่ในใจ ขอให้บารมีพระรัตนตรัยและคุณงามความดีที่ไปถือศีลให้แม่ได้ปกป้องคุ้มครองหล่อนด้วยเถอะ...ขออย่าให้มีทุกข์ภัยใดๆ มากล้ำกรายหล่อนเลย...
************************************************************************************
?ศุวิล คณาสิน? คือเจ้าของคาสิโนที่ไม่มีนโยบายซื้อขายผู้หญิงในบ่อนการพนันของเขาเลย แต่คราวนี้เขาทำให้ใครต่อใครแปลกใจเมื่อตัดสินใจยื่นเงินแสนให้พ่อของสาวในชุดแม่ชี ดวงตาคู่สวยของ ?นลินดา? มองชายหนุ่มอย่างหวาดหวั่น...หวาดกลัว...และน้ำตาคลอเบ้า หญิงสาวเพิ่งกลับจากการถือศีลที่วัดให้แม่ที่ตายจากไปก็ถูกพ่อเลี้ยงใจยักษ์พาตัวมาที่นี่ เวลานี้หล่อนต้องมาตกอยู่ในอุ้งมือพญามารที่ล่อหลอกให้ผู้คนตกลงไปในบ่วงอบายมุขอันยิ่งใหญ่ บ่วงคล้องชีวิตคนเหล่านั้นเอาไว้ด้วยกิเลสอันเร่าร้อนจะให้หล่อนมองเขาเป็นเทวดาคงไม่ได้ แล้วสิ่งที่คิดไว้ก็จริงเมื่อมีคำประกาศิตสั่งให้นลินดาแต่งงานกับเขาอย่างถูกต้องตามประเพณี
ศุวิลคงต้องการให้นลิดาเป็นคู่นอนชั่วคราวแต่ยอมจ่ายแพงกว่ารายที่ผ่านมาก็เท่านั้นเอง เขาเป็นผู้ชายหล่อเหลาเอาการมีผู้หญิงวิ่งเข้าหาเขาจะมาจริงจังอะไรกับผู้หญิงปอนๆ อย่างหล่อนกันล่ะ หากแต่เวลาก็พิสูจน์ให้รู้ว่าแท้จริงแล้วพญามารคนนี้กางปีกปกป้องเธอจากอสูรร้ายในคราบผู้ดี นลินดาจึงต้องปล่อยให้เขากอดจูบไปตามห้วงอารมณ์และพาหล่อนไปถึงเส้นทางปรารถนาได้ในที่สุด
?ฉันรักเธอและเธอก็รักฉัน...แม่ชีสาวยอมรักจอมมารคนนี้แล้วสินะ...?
เขาพูดกับหล่อนก่อนจะพลิกที่เดียวร่างบางกลมกลึงของภรรยาสาวขึ้นไปอยู่บนร่างสูงแข็งแรงของเขา
?งั้นคราวนี้เราก็รักกันได้สมบูรณ์แบบทั้งร่างกายและหัวใจ รวมทั้งวิญญาณ...?
เสียงของศุวิลเบาลงเมื่อดึงหล่อนลงมาจูบอย่างหนักหน่วง...บอกให้หล่อนรู้ด้วยจูบนั้นว่าเขากำลังต้องการอะไร
