อาการไออย่างรุนแรงของคุณปู่ดิสธรดูน่ากลัว ชายชราไอหนักจนกระทั่งเสียงแห้ง สร้างความกังวลให้กดิษฐ์เป็นอย่างมาก
ในฐานะที่เขาเคยเรียนแพทย์มาถึงสี่ปี ทำให้ชายหนุ่มตระหนักดีว่าอาการของคุณปู่เขาไม่ใช่เป็นการไอธรรมดาแน่ ความรู้สึกวิตกวิ่งพล่านอยู่ภายใน เมื่อนึกว่าอาการที่เกิดขึ้นมาน่าจะเป็นอาการขั้นสุดท้ายของคนเป็นมะเร็งปอด
สภาพอิดโรย อ่อนระโหย ร่างกายผอมซูบซีดไร้พละกำลังนั้นบอกชัดว่าคุณปู่ของเขาจะมีชีวิตไม่ยืนยาว
ดูเหมือนตัวท่านเองจะรู้ตัวดี แต่คุณปู่ของเขากลับไม่ยอมไปหาแพทย์ ทั้งที่อาดิษฐ์นาถอ้อนวอนให้ท่านไปหาหมอเพื่อเข้ารับการรักษา...แต่คุณปู่หัวดื้อ ไม่ยอมฟังเสียงใคร อาดิษฐ์นาถขอร้องให้เขาช่วยพูดให้ แต่กดิษฐ์บอกว่า เขาพูดยิ่งแล้วใหญ่
คุณปู่เกลียดเขาเข้ากระดูกดำ มีหรือจะยอมฟังเขา เขาไม่ใช่ลูกรักอย่างอานาถ แต่เป็นหลานชังที่ไม่ได้ดังใจคุณปู่
คุณปู่อยากให้เขาเรียนหมอ...บังคับให้เขาเรียน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ยอมเรียนให้จบ กลับหันเหไปเป็นทำในสิ่งที่ตัวเองรักแทน
กดิษฐ์กลายเป็นศิลปินบนผืนผ้าใบ...เปลี่ยนตัวเองจากคุณหมอกลายเป็นหนุ่มมาดเซอร์ที่ใช้พู่กันแทนเข็มฉีดยา
คุณปู่โกรธจัดมาก ขนาดตัดขาดเขา แต่กดิษฐ์ไม่เดือดร้อน เขาเองมีสมบัติที่พ่อแม่สะสมไว้ให้ก่อนตาย
บ้านที่อยู่หลังบ้านใหญ่ของคุณปู่เป็นบ้านของพ่อที่ซื้อเอาไว้สมัยยังเป็นทหารเล็กๆ ต้องการปลูกบ้านใกล้กับบิดา พอเจ้าของที่ประกาศขายบ้านพร้อมที่ดิน พ่อก็นำเงินที่เก็บหอมรอมริบมาซื้อไว้
คุณปู่ยิ่งโกรธจัดที่ไม่อาจกำจัดหลานนอกคอกไปให้พ้นสายตาได้
กดิษฐ์ไม่เดือดร้อน เขายังคงไปมาหาสู่ฉันอาหลานกับอาดิษฐ์นาถที่เป็นน้องชายแท้ๆ ของพ่อ
อาดิษฐ์นาถเป็นคนดี สุภาพ มีจิตใจงดงาม เสียแต่ไม่เป็นตัวของตัวเอง อยู่ภายใต้การบงการของคุณปู่
อาดิษฐ์นาถอายุห่างกับเขาสิบปีเศษเท่านั้น ดิษฐ์นาถดำเนินชีวิตตามคำบงการของคุณปู่ อย่างที่คุณปู่เคยอยากให้เขาเป็นแต่เขาไม่ยอม
แต่อาดิษฐ์นาถไม่เป็นอย่างนั้น อาของเขายอมคุณปู่ทุกอย่าง แม้แต่เรื่องการมีภรรยา คุณปู่ก็เป็นคนเลือกให้
กดิษฐ์สงสารอาตัวเอง...ทราบว่าอาดิษฐ์นาถมีคนรักอยู่แล้ว แต่ก็ต้องเลิกรากันไปเพราะคุณปู่บังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงอื่น
ยังดีที่คนที่คุณปู่หามาเป็นภรรยาอาดิษฐ์นาถเป็นคนดี เรียบร้อย นุ่มนวล เหมาะสมกับอาดิษฐ์นาถ ทั้งสองจึงอยู่กันอย่างสงบราบเรียบ ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง...
คุณปู่อยากให้อาสะใภ้ของเขามีหลานให้ อานงรามก็ตามใจ ยอมไปหาหมอ ทำทุกวิถีทางเพื่อให้มีหลานสมใจคุณปู่ แต่โชคร้ายที่อานงรามมีบุตรยาก
อานงรามลองมาทุกวิธีแล้ว เวลาผ่านมาสองปีก็ยังมีหลานให้คุณปู่ไม่ได้สักที คุณปู่ของเขาคงไม่เดือดร้อนถ้าตัวเองไม่เจ็บหนักแบบนี้
อาดิษฐ์นาถดูเศร้ามาก บอกว่าคุณปู่พูดแปลกๆ คุณปู่บอกว่าใกล้ถึงวาระสุดท้ายแล้ว อยากเห็นหน้าหลานก่อนตาย
?แล้วคุณอาตอบคุณปู่ว่ายังไงครับ?
?อาจะบอกว่ายังไง อาก็บอกว่าอากับอานงพยายามกันเต็มที่แล้ว แต่เด็กไม่ยอมมาเกิดเป็นลูกเราสองคนสักที อาก็ไม่รู้จะทำยังไง?
?คุณปู่ก็จะเอาให้ได้ใช่ไหมครับ? กดิษฐ์กล่าวต่ออย่างรู้จักคุณปู่เป็นอย่างดี อาดิษฐ์นาถพยักหน้าสีหน้าหนักใจ
?ใช่...ตอนดีๆ อายังปฏิเสธลำบากเลย แกก็รู้นี่ ยิ่งเป็นแบบนี้อาจะพูดว่ายังไง คุณปู่แกเหมือนใครที่ไหนกัน?
?คุณปู่จะให้ทำยังไงครับ อย่าบอกนะครับว่าให้อานาถหาเมียใหม่? กดิษฐ์พูดทีเล่นทีจริงน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
แต่ดิษฐ์นาถไม่ขำด้วย สีหน้าดิษฐ์นาถเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดจัด จนกดิษฐ์ต้องหุบยิ้มลงในที่สุด
?อานาถอย่าบอกนะครับว่าคุณปู่เอาจริง?
?แกก็รู้จักคุณปู่นี่นา...ยังดีที่คุณปู่ของแกเขาปรานีอานง ไม่ได้ให้อามีภรรยาใหม่ แต่จะให้หาผู้หญิงมาช่วยตั้งท้องให้?
?ยืมท้องคนอื่นมาตั้งท้องแทนอานงน่ะหรือครับ?? กดิษฐ์ย่นคิ้ว
?เป็นแบบนั้นก็ดีสิ แต่คุณปู่แกคิดไกลไปกว่านั้น อาไม่อยากเชื่อเลย...? ดิษฐ์นาถส่ายหัวไปมาอย่างอ่อนเพลียหัวใจ
?ยังไงครับ??
?คุณปู่ของแกเห็นอาเป็นพ่อพันธุ์ไปแล้ว จะให้คุณขจีจัดสาวที่ร่างกายสมบูรณ์พร้อมมีลูกได้ไปอยู่ที่เรือนแพ?
?เรือนแพข้างบ้านผมน่ะหรือครับ??
?นั่นแหละ...อาว่าคุณปู่เราคงอ่านนิยายฮาเร็มมากเกินไป จะตั้งที่นั่นเป็นฮาเร็มให้อาเพาะพันธุ์ จะบ้ากันไปใหญ่แล้ว?
กดิษฐ์อดขำไม่ได้
?ดีสิฮะ?
ดิษฐ์นาถถอนใจออกมา
?อาอยากจะบ้าตายอยู่แล้ว...?
กดิษฐ์เห็นอาการทุกข์ร้อนของอาเลยยิ้มไม่ออก
?แล้วอานงว่ายังไงบ้างครับ?
?รายนั้นจะว่าอะไรได้...เขารู้สึกผิดที่มีลูกให้อาไม่ได้อยู่แล้ว คุณปู่เรียกเขาไปพูดเองเลย...เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ นอกจากต้องยอมรับ?
?เลือดเย็นชะมัดเลย?
กดิษฐ์ย่นจมูกอย่างฉุนแทน
?เจ็บหนักขนาดนี้คุณปู่ยังไม่เลิกนิสัยเผด็จการอีก โชคดีนะที่ไม่ใช่ผม ไม่อย่างนั้นคุณปู่ได้เส้นเลือดในสมองแตกตายก่อนแน่?
ดิษฐ์นาถถอนใจหนักๆ
?แย่...อากลุ้มเหลือเกิน อาไม่ใช่เด็กๆ แล้ว เราก็รู้นี่ว่าอาไม่ใช่พวกชอบของแบบนี้...? ดิษฐ์นาถว่า
กดิษฐ์เลิกคิ้วล้ออาตนเอง
?โธ่...จะไปยากอะไรฮะ หลับตาคลำไปก็หมดเรื่อง ถ้าเขาว่าหาแม่พันธุ์มาอย่างดี จุดไม่กี่ครั้งก็ติดชัวร์ อานาถจะไปเดือดร้อนทำไมกันฮะ?
?อาบอกแล้วว่าอาไม่ใช่หนุ่มๆ อย่างเรา นึกจะจุดก็ติด บอกตรงๆ ว่าอากลุ้มไม่รู้จะทำยังไงดี?
?ก็ไม่ต้องทำสิฮะ อาไม่ทำอะไรใครจะไปรู้ ถ้าไม่ท้องก็แล้วไป คุณปู่จะทำอะไรได้? กดิษฐ์แนะนำ
ดิษฐ์นาถคิ้วขมวดเข้าหากัน
?แล้วคุณปู่ของเราก็หาผู้หญิงคนใหม่มาให้ไม่รู้จบ ไม่ไหวล่ะ บอกตรงๆ ว่าอาขยาด...แค่นี้ก็สมเพชตัวเองจะแย่อยู่แล้ว?
กดิษฐ์ไม่ทราบจะช่วยอาดิษฐ์นาถได้ยังไง ตัวเขาเองยังเอาตัวไม่รอดเลย ทุกวันนี้เขากับคุณปู่ยังไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำ
?อาก็ทนไปหน่อยแล้วกันครับ คุณปู่จะอยู่ได้นานสักแค่ไหนเชียว?
?ไม่เอา อย่าแช่งท่านสิ?
?ผมไม่ได้แช่งนะฮะ...อานาถก็เห็นสภาพคุณปู่ คุณปู่อยู่ได้เกินปีก็เก่งแล้ว ถ้าผมเป็นแบบนั้นผมคงไม่ดิ้นรนให้ร้อนใจหรอก สู้ตายไปอย่างสงบๆ ดีกว่า? กดิษฐ์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนอกอ่อนใจ
?พูดไม่น่าฟังเลยดิษฐ์?
?ก็จริงนี่ฮะ คุณปู่น่ะจอมบงการ ขนาดอย่างนี้ยังทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อนใจเลย เป็นผมคงฟังเทศน์ฟังธรรมให้ใจสงบ จะได้ละสังขารไปอย่างสงบดีกว่าจะคิดเรื่องอะไรแบบนี้ ถ้าผมพูดผิดก็ขอโทษด้วย แต่ผมไม่เห็นด้วยจริงๆ คุณปู่เลือดเย็น เอาแต่ใจตัวเอง ไม่เคยเห็นใจคนอื่น แบบนี้ใครอยู่ด้วยก็เดือดร้อน?
?อากลุ้มเหลือเกิน?
?แล้วคุณปู่จะให้คุณขจีหามาเมื่อไหร่ครับ?
?ก็วันสองวันนี้แหละ...อาถึงได้มาบอกเราก่อนไง?
?สวยไหมฮะ? กดิษฐ์อดยิ้มไม่ได้
?ไม่รู้สิ...?
?คงสวย...คุณปู่ฉลาดออกขนาดนั้น คงไม่เอาแม่ของหลานหน้าตาขี้เหร่มาหรอก? กดิษฐ์อดเหน็บแนมปู่ตัวเองไม่ได้
?น่าสงสารอานง?
?อานงเอาแต่นอนซม...อารู้ว่าเขาคิดมากแต่พูดไม่ออก?
?เป็นใครก็ต้องคิดแหละครับ คนนะครับไม่ใช่พระอิฐพระปูน ถึงอากับอานงจะไม่ได้แต่งงานกันด้วยความรัก แต่ก็อยู่กันมาตั้งหลายปี ยังไงก็ต้องผูกพันกันบ้าง ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากแบ่งสามีให้คนอื่นร่วมใช้หรอก?
?พูดน่าเกลียดจริงตาดิษฐ์? ดิษฐ์นาถตำหนิหลานชาย
?ก็จริงๆ นี่ครับ ผู้หญิงร้อยทั้งร้อย อานงคงอกไหม้ไส้ขม แล้วถ้าเมียลับของอานาถท้องขึ้นมาจริง อานงคงยิ่งช้ำ ตัวเองต้องขึ้นแท่นอยู่บนตำแหน่งเมียหลวงโดยไม่ทันตั้งตัว? กดิษฐ์ถอนใจ
?คงไม่เลวร้ายแบบนั้นหรอก...เห็นว่าคลอดแล้วเขาจะทิ้งลูกไว้ให้อากับอานงเลี้ยง...ก็ยังดีหรอก?
?แล้วพรากลูกพรากแม่เขาน่ะหรือฮะ?
ดิษฐ์นาถพยักหน้าหนักแน่น
?ก็คงต้องเป็นแบบนั้น ทำยังไงได้ล่ะ เราอยากได้แต่เด็กนี่ เราไม่ต้องการแม่เด็กด้วย? ดิษฐ์นาถว่า
?เลือดเย็นชะมัด? กดิษฐ์บ่นอุบ ?แบบนี้เขาเรียกว่ารับจ้างท้องชัดๆ ผู้หญิงสมัยนี้ก็เหลือเกิน หากินกันหลายรูปแบบ?
?ทำยังไงได้ล่ะ คนมันต้องการเงินนี่?
?ต้องการขนาดขายลูกตัวเองเลยหรือฮะ แย่จริงๆ คุณปู่สร้างบาปไว้เหลือเกิน สร้างเวรกรรมกันเป็นทอดๆ?
ดิษฐ์นาถถอนใจหนักๆ
?อาก็บาป...ไม่อยากคิดเลย...อยากหนีไปให้พ้น?
?หนีไปไหนล่ะฮะ ถ้าอานาถไม่ได้ดังใจคุณปู่อีกคน คุณปู่คงอกแตกตายแน่? กดิษฐ์อดยิ้มเหยียดเยาะออกมาไม่ได้
?อาถึงต้องทนอยู่ไง?
?แล้วอานงจะทนไหวหรือฮะ ยิ่งอยู่ในบ้านเดียวกันแบบนี้ รู้ทั้งรู้ว่าสามีกำลังไปนอนกับผู้หญิงอื่นที่เรือนแพนั่น?
?นั่นล่ะที่อาสงสาร?
?ก็ให้อานงไปอยู่ที่อื่นสักพักก่อนสิฮะ?
?อาก็บอกเขา แต่เขาไม่ยอมไป อาอยากจะบ้าตาย ใครจะไปทำอะไรลง ทั้งที่รู้ว่าเมียรู้อยู่เต็มอกว่าลงไปทำอะไร?
กดิษฐ์เข้าใจความรู้สึกของอาเป็นอย่างดี
?ทำไงได้ล่ะฮะ ใครขัดคำสั่งคุณปู่ได้ที่ไหนกัน?
?นั่นสิ อายังไม่รู้เลยว่าจะทำได้แค่ไหน ถ้าอาเป็นคนเจ้าชู้ชอบเรื่องแบบนั้นก็คงจะดีหรอก จะได้ไม่ต้องมานั่งหนักใจอยู่แบบนี้?
กดิษฐ์ส่ายหน้ายิ้มๆ
?ก็หลับหูหลับตาทำไปสิครับ?
?พูดง่ายแต่ทำยากว่ะ แกอายุเท่าอาแล้วจะรู้ ของแบบนี้ไม่ได้นึกจะเปิดปุ๊บติดปั๊บเมื่อไหร่กัน...อาไม่ใช่หนุ่มๆ แล้ว?
?แต่อานาถก็ยังไม่แก่นี่ครับ อายุแค่สี่สิบกว่าเอง?
ดิษฐ์นาถถอนใจหนัก พูดไม่ออก เขาจะพูดได้ยังไงว่า ถึงเขาจะอายุไม่มาก แต่ชีวิตที่ราบเรียบไม่หวือหวาแบบนี้ทำให้สมรรถภาพทางเพศของเขาเสื่อมถอยด้อยลงไปพร้อมกับการห่างหายจากการใช้งาน
เขากับนงรามแทบจะอยู่กันอย่างเพื่อน จะทำหน้าที่กันก็ตามความจำเป็นเท่านั้น ส่วนใหญ่สองปีหลังนี่จะอยู่ในความดูแลของหมอมากกว่า
ดิษฐ์นาถถอนใจอีก นึกในใจว่าถ้าเขาเป็นกดิษฐ์ก็คงจะดี เขาคงไม่เดือดร้อน กดิษฐ์เป็นชายชาตรีสมบูรณ์แข็งแรง ไม่ต่างจากกระทิงเปลี่ยวที่พร้อมจะขวิดได้ทุกเมื่อที่ถูกจุดขึ้น ดิษฐ์นาถเคร่งเครียด พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ไม่รู้จะระบายความรู้สึกลับที่สุดให้ใครฟังได้จริงๆ แม้แต่กับหลานแท้ๆ ของตัวเอง
?ช่างเถอะ...อาแค่จะมาบอกแค่นี้ อากลัวเราเห็นคนแปลกหน้าเข้าไปอยู่ในเรือนแพแล้วสงสัยว่าเป็นใคร อาก็เลยมาบอกให้รู้?
?เขาจะมาเมื่อไหร่ฮะ?
?วันสองวันนี้แหละ...?
?อยู่นานไหมฮะ?
?ก็จนกว่าจะจบเรื่อง?
กดิษฐ์มองหน้าอาตนเองด้วยสายตาพินิจพิจารณา พอเห็นสีหน้าดิษฐ์นาถแล้วก็อดรู้สึกหนักใจแทนอาตนเองไม่ได้ หากแต่ไม่ทราบจะช่วยยังไง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คุณปู่รอคอยหลานมาเกิดแต่ไม่มาสักทีจนชายชราต้องหาวิธีจัดการด้วยการจ้างสาวสวยวัยใสหน้าซื่อที่พ่อต้องการเงินลงขวดเหล้ามาอุ้มบุญ ร้อนถึงลูกชายและภรรยาวัยสี่สิบที่ไม่รู้จะเอ่ยปากปฏิเสธความหวังดีนี้เช่นไร ทว่าเจ้าหลานชายที่คุณปู่เลิกไยดีไปแล้วตั้งแต่เขาขัดใจลาออกจากการเรียนแพทย์ ?กดิษฐ์? ที่หันมาเป็นจิตรกรเต็มตัวก็ต้องไปเปลี่ยนตัวผลิตลูกกับสาวเจ้าแทน ขณะที่ ?ปาริฉัตร? เฝ้าคิดถึงการกระทำครั้งนี้ราวกับตัวเองเป็นเพียงโสเภณีไม่มีค่า ทว่าเมื่อทั้งสองเจอกับกลับมีพลังบางอย่างดึงดูดเข้าหากันด้วยความเร่าร้อน ชายหนุ่มไม่อยากจะเชื่อเลยว่าปาริฉัตรจะทำให้เขาเหมือนนักต้มตุ๋นที่มาลวงหลอกเอาสวาท ทั้งๆ ที่เขาคิดแค่ว่าการพาสาวขึ้นเตียงสักคนเป็นเรื่องธรรมดาแต่กลายเป็นว่าเธอช่างมีอิทธิพลต่อเขาเหลือเกิน
?คุณดิษฐ์ขา? หล่อนครางระงม เรียกชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อนจะทะยานไปสู่ความสุขแสนรัญจวนพร้อมกับเขา
?เธอเป็นของฉัน...สัญญาสิว่าจะเป็นของฉันตลอดไป?
ปาริฉัตรได้แต่มองเขาอย่างยังไม่หายมึนงงกับความมหัศจรรย์ที่เขามอบให้
