รถเก๋งสีดำคันใหญ่สามคัน แล่นตามกันมาบนถนนในนครซิซิลี...อิตาลี...
รถคันนั้นกำลังวิ่งไปสู่คฤหาสน์หลังใหญ่บนถนนนั้น...และอีกไม่นานจะถึงจุดหมายปลายทาง ถ้ามันจะไม่ระเบิดขึ้นมาก่อนทั้งสามคัน....
เสียงของระเบิดดังกึกก้องไปไกลจนผู้คนต้องพากันแตกตื่นวิ่งออกมาดู และพบว่ารถทั้งสามคันถูกระเบิดแหลกเป็นจุณ...ไฟลุกท่วมเสียจนไม่สามารถช่วยเหลือผู้ใดออกมาได้...คนในนั้นตายหมด...ไม่รอดแม้แต่คนเดียว...
**********************************************************************************************************
ในคฤหาสน์ใหญ่อีกแห่งหนึ่ง...ไกลออกไป ฟิลิปโป้ อาวีโอ วิ่งหน้าตื่นเข้ามาหานายหนุ่มของเขา...ซีมอนเชลลี เอสเตบัน...กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ราคาแพง...
ร่างสูง...ไหล่กว้างอยู่ในสูทสีเทาอ่อน...ทุกสิ่งทุกอย่างที่ประกอบเป็นตัวของเขา...ทายาทมาเฟียอันดับหนึ่งของประเทศ ล้วนแต่เนี้ยบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า...
ผมสีดำสนิท...ถูกตัดแต่งแบบลองทรง หวีเข้ารูปแทบไม่กระดิกเลยสักเส้น ด้วยฝีมือช่างผมมือหนึ่งประจำครอบครัวโดยเฉพาะ...
สูทที่เขาสวมถูกสั่งตัดจากร้านมีชื่อเสียงทั้งในและนอกประเทศ...นาฬิกาสุดแพง...แหวนเพชรที่ประดับนิ้ว...ลงมาจนถึงรองเท้าสีดำมันปล๊าบ...
เปลือกตาที่มีขนตางอนไม่แพ้สตรีดูจะเป็นธรรมชาติที่สุดในตัวของเขาหลุบลง ก่อนจะเปิดขึ้นกะพริบขึ้นลงสองสามครั้ง...ราวกับปีกผีเสื้อโบย ดวงตาดำคมกริบเปล่งประกายเคียดแค้นน่ากลัวอย่างรอคอยอะไรบางอย่าง
ใช่แล้ว...ซีมอนเชลลี เอสเตบันกำลังรอคอยคำตอบจากลูกน้องของเขาที่ส่งไปทำงานสำคัญ...
ฟิลิปโป้ อาวีโอ...ลูกน้องคนสนิทเข้ามาหาเขาพร้อมกับโทรศัพท์ส่วนตัวในมือ...พร้อมกับรายงานว่า
?เชลลีครับ จูอีชินีตายแล้วครับ...รถของมันระเบิด คนติดตามตายหมด...?
รายงานของฟิลิปโป้ดูจะเป็นที่พอใจกับผู้เป็นนายอยู่มาก...ทำให้ปลายนิ้วแข็งแรงทั้งสิบที่ประสานกันอยู่อย่างรอคอยนั้นถูกดึงออกจากกัน พร้อมกับร่างสูงที่ลุกขึ้นยืนในเวลาต่อมา...
?ในที่สุด...มันก็ต้องชดใช้ให้กับการตายของพ่อฉัน...?
เสียงทุ้มลึกของเขาเหมือนจะพึมพำกับตัวเองมากกว่าจะพูดให้ลูกน้องฟัง ขณะที่ขายาวๆ ก้าวออกจากที่นั่น...
?แต่มีอีกเรื่องนะครับคุณเชลลี...? ฟิลิปโป้รีบบอกกับนายหนุ่ม...
?เรื่องแต่งงานน่ะครับ...ทางโน้นเขาถามว่าจะเอายังไง...?
?ไม่แต่ง...? ซีมอนเชลลีตอบโดยไม่ต้องคิด...แล้วขยับตัวจะเดินต่อ...
?ไม่ได้นะครับ....มีหวังต้องรบกันแน่ ถ้าเจ้านายปฏิเสธการเกี่ยวดองครั้งนี้?
เหตุผลของลูกน้องคนสนิทเก่าแก่ของบิดาทำให้ชายหนุ่มหันขวับมามองด้วยสายตากราดเกรี้ยว ไม่พอใจที่ถูกห้าม...แม้จะมีเหตุผลอยู่เต็มร้อยก็ตาม...
?ในเมื่อพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว...ฉันก็ไม่จำเป็นจะต้องแต่งงานกับสาวตระกูลไหนอีก?
?ได้โปรดเถอะครับคุณเชลลี...ถ้าปฏิเสธการแต่งงานด้วย...เราจะต้องรบกับทั้งสองข้างเลยนะครับ...?
คราวนี้ซีมอนเชลลีไม่ตอบ...เขาทอดตามองผู้เป็นลูกน้องด้วยสายตาอันเย็นชาก่อนจะก้าวต่อไป...ปล่อยให้ฟิลิปโป้มองตามด้วยความรู้สึกเดือดร้อนใจ...และวิ่งตามร่างสูงไปติดๆ อย่างอดรนทนไม่ได้...จนถึงลิฟต์ที่จะพาอีกฝ่ายขึ้นไปชั้นบนอันเป็นที่พัก
?คุณเชลลีครับ...ถ้าคุณปฏิเสธ...บารอน เปาโลจะต้องโกรธแน่...ท่านเป็นเพื่อนของคุณพ่อ...แล้วก็...?
?หยุดเถอะฟิลิปโป้ ไม่งั้นฉันจะเราะฟันแกหมดปากแน่...ลองดูไหม...?
คำขู่ของผู้เป็นนายและท่าทางที่บอกว่าเอาจริง...ทำให้ฟิลิปโป้หุบปากที่จะพูดต่อลงเกือบทันที...
เขามองดูประตูลิฟต์ที่เป็นกระจกใสปิดเข้าหากันในที่สุด...ปล่อยให้นายน้อยในอดีตที่ปัจจุบันกลายเป็นนายใหญ่เต็มตัวไปแล้ว ได้ทำตามใจของตนเอง...และรู้ว่ามันจะไม่เงียบเหมือนการระเบิดรถของฝ่ายตรงข้ามในวันนี้หรอก...
บารอน เปาโล...ไม่ปล่อยให้นายหนุ่มของเขาลอยชายไปแน่...ถ้าไม่แต่งงานกับลูกสาวของเขาและยอมเป็นพันธมิตรกันไปตลอดกาลล่ะก็...
ฟิลิปโป้ถอนใจเฮือก...และส่ายหัวไปมาอย่างหนักใจ เมื่อซีมอนเชลลีเลือกที่จะรบกับทุกคนรอบด้าน แทนที่จะสยบทุกสิ่งทุกอย่างลง
เรื่องแก้แค้นแทนพ่อแม่...ฟิลิปโป้เห็นว่าต้องทำ...แต่การปฏิเสธคนอย่างบารอน เปาโลนี่สิ...มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก
**********************************************************************************************************
วันต่อมา...ซีมอนเชลลีเดินเข้าไปในคาสิโนของเขาในยามค่ำ ในสูทสีขาวทั้งชุด ผูกเนคไทสีดำ...ไว้ทุกข์ให้แก่พ่อที่ตาย...และได้แก้แค้นให้เรียบร้อยแล้ว...
ดวงตาดำคมกริบ...ตรงข้ามกับสีผิวที่ขาวนวลไม่แพ้ผิวผู้หญิงกวาดมองไปตามโต๊ะการพนันที่มีคนรุมกันมากมาย ราวกับมันจะทำให้เป็นเศรษฐีได้จริงๆ ด้วยสายตาอันว่างเปล่า เบื่อหน่าย...และไม่ชอบมันสักนิด...แม้จะทำเงินให้เขาและครอบครัวอย่างมากมายมาตลอดเวลาก็ตาม...
ซีมอนเชลลีบอกตัวเองว่าเขาไม่ชอบมองดูแมงเม่าที่บินเข้ากองไฟแบบนี้เลย ก่อนจะเดินเข้าไปในส่วนของห้องอาหารอันใหญ่โตโอ่อ่าที่อยู่ติดกัน
ที่นั่นมีนักร้องสาวสวยที่เขาชอบฟังเสียงหล่อน...และมักแวะมากินอาหารที่นี่บ่อยๆ...กินไป...ดื่มไป...แล้วก็ขึ้นไปนอนคุยกันต่อชั้นบน...
แต่ทำไมทุกอย่างในวันนี้มันทำให้เขาเบื่อไปหมด...ร่างสูงไหล่กว้างในสูทชุดขาวยืนสงบนิ่ง...ทำท่าไม่อยากจะขยับขณะที่ลูกน้องที่เห็นเขาพากันวิ่งไปเตรียมจัดโต๊ะต้อนรับ...และวิ่งไปเรียกนักร้องคนโปรดมาหาเขา...
เขายืนอยู่อย่างนั้นไม่นาน...ภายนอกคาสิโนก็มีรถเก๋งสามสี่คันวิ่งเข้ามาจอด
คนในรถเปิดประตูออกมาพร้อมอาวุธครบมือและกราดยิงดะมาตลอดตั้งแต่หน้าประตูจนถึงห้องอาหารที่ชายหนุ่มยืนอยู่...
เสียงปืน...เสียงร้องที่แตกตื่นตกใจทำให้ซีมอนเชลลีต้องวิ่งเข้าที่กำบังทันที พร้อมกับดึงปืนใต้ซอกแขนที่พกอยู่ประจำออกมาป้องกันตัว...
คนของเขาที่ทำหน้าที่ดูแลปกป้องสถานที่นี้อยู่พากันวิ่งออกมาตอบโต้กับผู้บุกรุกอย่างรวดเร็วและรุนแรงพอๆ กัน
เวลานั้น...ชายหนุ่มค่อยๆ ชะโงกหน้าออกมามอง...และสอยฝ่ายตรงข้ามล้มลงไปทีละคนด้วยความแม่นยำอย่างหาตัวจับยากของเขา...โดยไม่ต้องพึ่งบอดี้การ์ดที่ตามมาเลย
เขาไม่มีปืนกลในมืออย่างพวกมัน...จะออกไปยิงกราดไม่เลือกหน้าอินทร์หน้าพรหมคงเป็นไปไม่ได้...แต่ก็สามารถใช้ปืนพกของตนให้เป็นประโยชน์ได้สูงสุด
ทว่าพอใช้ออกไปแล้วก็ถูกกราดยิงตอบโต้มาเช่นกัน...ทำเอาต้องกลิ้งตัวหลบไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอที่มั่น
พอโผล่ออกไปอีกทีคนที่บุกเข้ามาก็ถูกจัดการเรียบร้อยด้วยฝีมือของลูกน้องที่ทำหน้าที่ดูแลคาสิโนแห่งนี้
เสียงกริ่งโทรศัพท์ส่วนตัวดังขึ้นภายในหลังจากนั้น...ทำให้ชายหนุ่มต้องดึงออกมารับอย่างไม่เต็มใจนัก...
?นี่บารอนพูด...? เสียงบารอน เปาโลผ่านมาตามสาย
?สวัสดีครับลุงบารอน...ผมเชลลี...?
เขาตอบพลางกวาดตาไปตามร่างของคนที่บุกเข้ามาในคาสิโนของเขา...
?ฉันกำลังเตือนแกเป็นครั้งที่หนึ่งเชลลี...ในกรณีที่ปฏิเสธการแต่งงานกับลูกสาวของฉัน...?
แล้วสายนั้นก็ถูกตัดขาดไป...เล่นเอาชายหนุ่มส่ายหัวเมื่อเก็บโทรศัพท์ลงใส่กระเป๋าเสื้ออีกครั้ง...
เขานึกถึงคำเตือนของฟิลิปโป้เมื่อวานนี้ขึ้นมาทันที...ทีแรกนึกว่าพรรคพวกคนที่ฆ่าพ่อมันกลับมาแก้แค้นเสียอีก...กลับกลายเป็นเพื่อนพ่อที่ไม่ได้ดั่งใจไปได้...
?เชลลี!? เสียงหวานๆ ของนักร้องสาวดังตามมาพร้อมกับร่างหล่อนที่วิ่งเข้ามาถึงตัวเขา...
แต่เวลานี้ชายหนุ่มหมดอารมณ์จะคุยกับหล่อนเสียแล้ว...มือได้รูปกวาดหล่อนห่างออกไปพร้อมกับสั่งว่า...
?ไปอยู่ในห้องของเธอซะ...ที่นี่ยังไม่ปลอดภัย...?
?แต่...?
?ไม่มีแต่...ไปซะ...ฉันกับคนของฉันจะเคลียร์พื้นที่...?
เขาไล่หล่อนไปห่างๆ และมองดูลูกน้องเอาศพคนตายออกไปจากตรงนั้น...อีกเดี๋ยวตำรวจก็คงจะมา และต้องวุ่นวายกันอีกพักกว่าทุกอย่างจะสงบดังเดิม
ซีมอนเชลลีถอนใจด้วยความรู้สึกเบื่อหน่ายทุกอย่างรอบตัว จนไม่รู้จะพูดอย่างไรในเวลานั้น...
*******************************************************************************************************
?มันไม่จบอยู่เพียงแค่นี้หรอกนะครับคุณเชลลี...?
ฟิลิปโป้บอกเมื่อชายหนุ่มกลับไปถึงบ้าน...คนสนิทของพ่อรออยู่และเดินตามเขาไปติดๆ
?มันจะต้องเกิดขึ้นซ้ำอีก...เพื่อล้างแค้นกันอย่างไม่จบสิ้น...หรือไม่คุณก็ยอมแต่งงานซะ รวมเรากับตระกูลเปาโล?
?เพื่ออะไร...? เขาถามฉุนๆ...
?มันเป็นประเพณีนะครับ...เมื่อสองตระกูลเป็นพันธมิตรกันแล้ว ทุกอย่างจะยิ่งใหญ่กว่าเดิม...คุณก็น่าจะรู้...?
?พ่อแต่งกับแม่เพราะความรัก...?
ชายหนุ่มแย้งเมื่อเดินนำเข้าไปในห้องนอนอันกว้างใหญ่สวยงามของเขา โดยมีฟิลิปโป้ตามไปติดๆ
?เพราะตอนนั้นคุณปู่ยังอยู่...และท่านก็ยิ่งใหญ่จนไม่มีมาเฟียกลุ่มไหนจะกล้ามาวุ่นวายกับเรา...?
?แล้วตอนนี้ล่ะ...?
?คุณเหลือตัวคนเดียวแล้วนะครับเชลลี...?
คำตอบของฟิลิปโป้คือความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้...ขณะที่เขายืนนิ่งฟัง ฟิลิปโป้ก็กล่าวต่อไปว่า...
?มีทางเดียวที่จะหยุดทุกอย่างได้ ถ้าคุณไม่ต้องการแต่งงานจริงๆ...?
?ทำไง...?
ซีมอนเชลลีถามและจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างรอคำตอบ...
?ก็ต้องจัดการให้เด็ดขาด...ฆ่ามันก่อนที่มันจะฆ่าเรา...?
คำตอบของฟิลิปโป้ชัดเจน...แต่คนฟังกลับฟังด้วยความรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับการจองเวรกันไม่สิ้นสุดแบบนี้...
?ฉันเบื่อ...ไม่ได้กลัวนะ...แต่เบื่อมากกับการฆ่ากันไปมาแบบนี้...?
ชายหนุ่มหลุดบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปให้อีกฝ่ายรับรู้...
?ฉันอยากไปให้ไกลๆ...ไปให้พ้นๆ ความวุ่นวายนี่เสียที...?
ฟิลิปโป้มองผู้เป็นนายอย่างเข้าใจ...
?งั้นก็ไปสิครับ...ส่วนที่นี่ผมจะจัดการให้เอง...?
คำตอบของฟิลิปโป้ทำให้ซีมอนเชลลีมองคนของพ่ออยู่นาน...อย่างครุ่นคิดไตร่ตรอง...แต่ไม่ได้ตอบอะไรในเวลานั้น...
*******************************************************************************************************
วันต่อมา...ที่โต๊ะอาหารเช้า...ฟิลิปโป้เข้ามายืนอยู่ใกล้ตามที่เคยทำ...แล้วถามว่า...
?ตัดสินใจจะไปไหนครับ...?
?ยัง...แต่สงสัยว่าทำไมบารอนถึงรีบร้อนให้แต่งงานนัก...?
?ก็ธุรกิจกี่หมื่นล้านอยู่ในมือคุณไงครับ...ได้ตัวคุณไปเป็นลูกเขยก็ขยายธุรกิจได้อีกหลายหมื่นล้านหรืออาจจะเป็นแสนล้าน...ถ้ามัวช้าผลประโยชน์ที่จะได้มันก็ช้าไปด้วย...?
?จริงสิ...? คนฟังพึมพำ...
?ผมว่าคุณควรหาเวลาศึกษาธุรกิจที่พวกเราควบคุมอยู่ให้ครบถ้วนนะครับ เมื่อขึ้นรับตำแหน่งแล้วนี่...แทนที่จะไปไหนต่อไหน...?
?ไม่ชอบฆ่าคน? ซีมอนเชลลีพูดพลางวางส้อมลงกับโต๊ะแล้วยกกาแฟขึ้นจิบ...
?ถ้ามันจำเป็นก็ต้องทำนะครับ...ถ้าเราไม่ฆ่ามัน มันก็จะฆ่าเรา...? ฟิลิปโป้ให้เหตุผล...
?รู้แล้วจะไปไหน...? แล้วผู้เป็นนายก็เปลี่ยนเรื่อง... ?ไปหาป้าที่เมืองไทยดีกว่า...?
แล้วร่างสูงก็ลุกจากโต๊ะไปทำตามความต้องการโดยไม่มีใครมาทัดทานได้แล้วในคราวนี้...
---------------------------------------------------------------------
อารดาไม่อยากฟัง...หล่อนพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนที่รัดอยู่แน่นหนานั้น แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ยอมปล่อยเสียแล้ว เขากลัวว่าหล่อนจะทำแบบนั้นจริงๆ ยกเขาคืนให้มาโก้ แล้วหนีอย่างที่เคยทำ
พอนึกถึงเรื่องที่ต้องสูญเสียหล่อนไปโดยไม่ได้กลับคืนมาอีก ซีมอนเชลลีก็ตัดสินใจทำบางอย่างที่ไม่เคยคิดจะทำ...และผู้ชายหล่อเริดแบบเขาไม่จำเป็นต้องทำด้วยซ้ำ ร่างบางระหงถูกช้อนอุ้มลอยขึ้นจากพื้นตรงไปยังเตียงนอนเบื้องหน้า พอถูกอุ้มตัวลอยขึ้นแบบนั้น...หญิงสาวก็รู้ทันเช่นกัน หล่อนดิ้นเต็มแรงพาเอาร่างของคนทั้งคู่ล้มลงบนที่นอนด้วยกันทันที...ริมฝีปากนุ่มๆ ถูกปิดไว้ด้วยริมฝีปากร้อนๆ อย่างหนักหน่วง...มือไม้ที่เหลือถูกยึดเอาไว้มั่น
หล่อนดิ้นสุดฤทธิ์เมื่อเดาได้ว่าเขาจะทำอะไร ป้องกันตัวเองเต็มที่...จุมพิตที่พยายามเอาชนะเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน เรียกร้องตามอารมณ์หวาม กระตุ้นความรู้สึกของหล่อนที่ไม่เคยรับรู้หรือรู้สึกมาก่อน ให้ตื่นขึ้นมารู้จักโลกส่วนตัวอันลึกซึ้งระหว่างเขาและหล่อน...
