พิมชนกยิ้มให้กับความคิดตัวเองแล้วพ่นน้ำเค็มออกจากปาก นึกเห็นภาพบิดาโกรธจนหน้าแดงก่ำ...ไม่ต้องคิดเลยว่าพ่อเธอจะโกรธมากขนาดไหน ถ้ารู้ว่าเธอแอบเข้าไปในโกดังที่พ่อหวงนักหวงหนา
พิมชนกคิดอย่างไม่เดือดร้อน ปกติเธอกับพ่อก็ไม่ค่อยจะถูกกันอยู่แล้วนี่นา กับอีแค่เธอแอบเข้าไปในดูในโกดังสุดหวงของพ่อ....แค่นั้นคงไม่เป็นไรหรอก
พิมชนกทนความอยากรู้ไว้ไม่ไหวจริงๆ
หญิงสาวหัวเราะอย่างร่าเริง กับความคิดจะฝ่าฝืนกฎเหล็กของผู้เป็นบิดา คงไม่เป็นไรหรอก พิมชนกคิด...ก็แค่แอบเข้าไปในโกดังนั่น...
ถ้าถูกจับได้อย่างดีก็ถูกบิดาเทศน์สักกัณฑ์สองกัณฑ์เท่านั้นก็จบแล้ว...
ไม่รู้มีความลับอะไรนักหนา...พ่อชอบเห็นพิมชนกเป็นเด็กเล็กอยู่เรื่อย...
พิมชนกว่ายเข้าไปหารัชวิน ที่นี่เป็นหาดส่วนตัวที่มีเพียงคนในครอบครัวใช้ได้เท่านั้น...พิมชนกมักจะชวนรัชวินมาน้ำเล่นที่นี่ด้วยกันบ่อยๆ พ่อไม่ว่าอะไร เพราะรัชวินเป็นเพื่อนสมัยเรียนอนุบาลกับพิมชนก
เธอกับรัชวินไม่เคยมีความลับต่อกัน...เหมือนกับเรื่องนี้...
?ยิ้มอะไร?
?เราจะลงมือคืนนี้ล่ะนะ?
รัชวินนิ่วหน้ายุ่ง มองเพื่อนสาวอย่างไม่สบายใจ
?จะดีหรือ...ในโกดังนั่นมีอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้ เราว่าอย่าเข้าไปเลย...มันต้องมีอะไรสิ ไม่อย่างนั้นพ่อเธอจะหวงห้ามขนาดนั้นเหรอ?
?เพราะอยากรู้ว่ามีอะไรน่ะสิ ถึงได้อยากเข้าไปดู?
?ดูแล้วได้อะไร...ไม่กลัวพ่อเธอดุเหรอ?
?ไม่เห็นต้องกลัว?
พิมชนกแหวกว่ายอย่างไม่เดือดร้อน
เธอว่ายน้ำเก่งราวกับปลาโลมา แม้แต่ผู้ชายยังสู้ไม่ได้เลย...พิมชนกมีนิสัยคล้ายเด็กผู้ชาย ที่เป็นแบบนั้นอาจเป็นเพราะพิมชนกไม่มีแม่ มีแต่พ่อ แล้วพ่อก็ไม่ค่อยสนใจ เอาแต่ทำงาน มีเงินเท่านั้นที่หว่านโยนให้ลูก
พิมชนกกับพ่อไม่สนิทกันนัก เธอสนิทกับพี่เลี้ยงมากกว่าพ่อตัวเองด้วยซ้ำ...หญิงสาวคิดอย่างขมขื่น
พิมชนกถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าใกล้โกดังในโรงงานของพ่อมาตั้งแต่จำความได้ เธออยากรู้ว่าในนั้นมีอะไร
พิมชนกสังเกตว่าที่นั่นไม่ใช่โกดังร้าง เพราะมีคนเข้าออกที่นั่นแทบทุกคืน...แต่โกดังกลับถูกปิดมิดชิด ราวกับซ่อนความลับอะไรไว้ ไม่อยากให้ใครล่วงรู้
พิมชนกจะต้องรู้ให้ได้ว่าในโกดังนั้นมีอะไร ทำไมพ่อถึงหวงนักหนา...พิมชนกจำได้ว่าตอนเด็กๆ เธอกับรัชวินเคยไปเที่ยวเล่นแถวนั้น มีคนจับทั้งสองคนไปส่งพ่อ พ่อโกรธมาก สั่งกักบริเวณพิมชนกตั้งหนึ่งอาทิตย์
พิมชนกเจ็บใจเหลือเกิน
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงหวงโกดังอะไรนั่นนักหนา ทั้งที่เนื้อที่บริเวณที่โกดังตั้งอยู่เป็นที่ของพ่อเธอเองแท้ๆ
พิมชนกต้องรู้ให้ได้ว่าข้างในนั้นมีอะไรกันแน่
?พ่อก็คือพ่อ? พิมชนกไหวไหล่ ?ฉันอยากเกิดเป็นผู้ชายจังเลย?
?บ๊อง เป็นผู้หญิงก็ดีแล้วนี่?
พิมชนกย่นจมูก
?ไม่เห็นดีตรงไหนเลย...ทำอะไรก็ไม่ได้ ฉันอยากเป็นผู้ชาย ถ้าฉันเป็นผู้ชายล่ะก็จะไม่อยู่ที่นี่หรอก?
?คิดอะไรแบบนั้น?
?จริงๆ ?
?เป็นผู้หญิงก็ดีแล้ว...พิมน่ะสวยจะตายไป น่าอิจฉาออก?
?ไม่เห็นอยากสวย?
?แต่เราอยากสวยนี่ เราสวยได้แค่ครึ่งพิมก็พอแล้ว?
?สวยไม่สวยไม่เห็นแตกต่างกันตรงไหนเลย แก้วนั่นแหละคิดมากไปเอง...?
?ไม่นะ...ใครๆ ก็ชอบของสวยๆ งามทั้งนั้น?
?แต่พ่อเราไม่ชอบ ไม่เห็นเหรอว่ามันลำบากแค่ไหน? พิมชนกย่นจมูก
?พ่อเธอมีลูกสาวสวยก็หวงเป็นธรรมดา?
?ไม่ให้ออกไปไหนเลยนี่นะ?
?เขาคงกลัวอันตราย?
?อันตรายอะไรที่ไหนมี...เราไม่เข้าใจเลย พ่อกลัวอะไรก็ไม่รู้ บางครั้งเราว่าพ่อกลัวเกินเหตุจนน่ารำคาญ?
?เถอะน่า...พ่อของเธอคงมีเหตุผล?
?เหตุผลเอาแต่ใจตัวเองน่ะสิ...เราเป็นคนนะไม่ใช่นก จะได้ขังอยู่แต่ในกรง แต่ก็ยังดีหรอกที่มีที่นี่ ไม่อย่างนั้นเราคงเฉาตายอยู่ในบ้านแล้ว?
?บ้านสวยออกขนาดนั้น...ฉันยอมเฉาตายอยู่ในบ้านนะ? รัชวินหัวเราะขำเพื่อน หญิงสาวส่ายหน้า
?เธอไม่เข้าใจหรอก?
?เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน...คืนนี้ไม่ต้องมานะ?
?เฮ้ย...จะไปคนเดียวเหรอ?
?อย่าไปเลย...ไปคนเดียวคล่องตัวกว่า?
รัชวินมองเพื่อนอย่างไม่สบายใจ
?แต่เราเป็นห่วงพิมนี่?
?ไม่มีอะไรหรอก...นี่มันบ้านเรา ถูกจับได้อย่างมากก็ถูกพ่อด่า...ไม่มีอันตรายอะไรหรอก?หญิงสาวว่า
รัชวินทำหน้าไม่สบายใจอยู่ดี
?ให้เราไปเป็นเพื่อนด้วยเถอะ?
?อย่าเลย...แก้วกลับบ้านเถอะ ไม่ต้องห่วงเรา?
?แต่ว่า...? รัชวินทำท่าจะแย้งเพื่อนสาวออกไป แต่สุดท้ายก็ต้องยอมตามใจเพื่อนสาว
?ไปเองได้แน่นะ?
?แน่สิ...ไม่ยากหรอกน่า...เราก็แค่เข้าไปดูว่าในโกดังนั่นมีอะไร...?
?ถ้ามีอะไรจริงๆ ล่ะ จะทำยังไง??
พิมชนกเอียงคอมองเพื่อนสาว
?มีอะไรคืออะไรล่ะ?
?ไม่รู้สิ...? รัชวินหน้าซีดๆ ?พ่อเธอห่วงขนาดนั้น ต้องสำคัญมากๆ เลย...เราว่าอย่าไปยุ่งเลยดีกว่า เดี๋ยวจะเดือดร้อนเปล่าๆ ?
?ไม่หรอก?
?จะรู้ได้ยังไง?
?รู้แล้วกันน่า...อย่าห่วงเลย...เดี๋ยวเราขึ้นจากน้ำแล้วให้ป้าเตยปั่นน้ำมะนาวให้กินดีกว่านะ?หญิงสาวว่า เปลี่ยนเรื่องพูด
รัชวินถอนใจออกมา อ่อนใจกับเพื่อนสาวเหลือเกิน
?ไปก็ไป?
พิมชนกยิ้มหวาน...ว่ายน้ำอีกสองสามรอบ ก็ชวนเพื่อนสาวขึ้นจากน้ำ วิ่งไปหาพี่เลี้ยงให้ปั่นน้ำมะนาวเย็นๆ ให้ดื่ม
?เช็ดผมก่อนสิคะ...เดี๋ยวไม่สบาย?
ป้าเตยบ่น...พิมชนกส่ายหน้ายิ้มๆ
?ไม่เป็นไรหรอกน่า?
?ไม่เป็นไรอะไรคะคุณพิม ไม่เอาล่ะ เช็ดผมก่อน ไม่งั้นป้าไม่ไปทำให้ทานด้วย? ป้าเตยต่อรอง
?ว้า...ยุ่งจริง?
?มา...เดี๋ยวเราเช็ดให้?
รัชวินรีบบอกออกไป ก่อนที่เพื่อนจะหัวเสียไปมากกว่านั้น รัชวินรู้จักเพื่อนสาวดี พิมชนกเป็นคนขี้เบื่อ ขี้รำคาญ ไม่ชอบให้ใครมาจุกจิกกวนใจ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นเตย พี่เลี้ยงคนสนิทของหญิงสาว ป่านนี้คงถูกตะคอกใส่ไปแล้ว
?ไม่ต้อง เราเช็ดเองได้ เรื่องมากจริงเตยนี่?
?ก็เตยห่วงคุณพิมนี่ค่ะ?
?พิมไม่ใช่เด็กสามขวบแล้วนะ...? หญิงสาวถอนใจออมาอย่างหน่ายๆ ?ไปเถอะแก้ว...ไปหาที่นั่งรับลมกันดีกว่า?
?ไปที่เปลสิคะคุณพิม...?
?ดีเหมือนกัน...ง่วงจะได้หลับไปเลย?
รัชวินมองเพื่อนสาวอย่างอิจฉา พิมชนกมีทุกกอย่างเพียบพร้อม ผิดกับตนเองที่พ่อแม่ยากจน ผิดกับเพื่อนสาวลิบลับ
รัชวินมีโอกาสได้มาเที่ยวเล่นบ้านนี้จนแทบจะเหมือนบ้านตัวเองได้แล้ว เพราะเหตุนี้รัชวินจึงไม่อยากเอาตัวเข้าเสี่ยงกับการทำให้เจ้าของบ้านโกรธ
?ขอขนมกินด้วยนะจ๊ะเตย?
?ค่ะคุณพิม...ป้าจะรีบจัดไปให้เลย?
พิมชนกเดินไปที่ชายหาด...ตรงที่ขึงเปลเอาไว้ระหว่างต้นมะพร้าว...ป้าเตยให้เด็กเอาผ้ามาปู เพื่อให้รัชวินนั่ง
?สบายจังนะ มาที่นี่ไม่เคยเบื่อสักที? รัชวินเปรย
พิมชนกยักไหล่อย่างไม่สนใจนัก
?ก็เพราะแก้วไม่ได้เข้ามาอยู่น่ะสิ พ่อเราน่าเบื่อจะตายไป?
?พ่อเป็นห่วงพิมออก?
?ห่วงจนน่าเบื่อ?
?เรามีพ่ออย่างพิมก็ดีสิ?
พิมชนกฉีกยิ้มกว้างออกไป
?แลกได้ก็ดีสิ?
รัชวินส่ายหน้าอ่อนใจ
?นี่ล่ะนะ เขาว่าคนเรามักจะไม่ชอบสิ่งที่ตัวเองมี ตัวเองเป็น...?
?จ๊ะ...แม่ชี...? พิมชนกค่อนเพื่อนตัวเอง ?นับวันจะพูดเหมือนแม่แก่เข้าไปทุกทีแล้วนะ?รัชวินว่า
?ก็จริงนี่นา?
?คนเราควรพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี?
?ไม่มาเป็นเราไม่รู้หรอก?
?เป็นได้ก็ดีสิ? พิมชนกไม่เดือดร้อน ?เราคงมีความสุขมากกว่านี้?
?เธอไม่เคยจน เธอไม่รู้หรอก?
?ทำไมจะไม่เคย ตอนอยู่กับแม่ แม่ก็ไม่ได้รวยนักหรอก?
?ก็ยังดีที่มีพ่อเธอ?
?พ่อไม่ยอมรับฉันด้วยซ้ำ?
รัชวินเอียงคอมอง
?พูดเป็นเล่น?
?จริงๆ ถ้าเขายอมรับฉันป็นลูก เขาคงไม่ทำแบบนี้ เขาทำเหมือนสำหรับฉัน เขาทำไปตามหน้าที่เท่านั้น?
?คิดมากไปหรือเปล่า? รัชวินแกว่งเปลให้เพื่อน
?ไม่ล่ะ...เธอก็เห็นนี่ พ่อเอาแต่ดุ ฉันทำอะไรไม่เคยทำให้พ่อพอใจสักอย่าง?
?เขาคงบ่นไปอย่างนั้นเอง?
?ไม่หรอก...พ่อไม่ชอบฉัน...? พิมชนกยิ้มเศร้าๆ ?พ่อไม่เคยชอบฉันมาตั้งแต่เล็ก? หญิงสาวว่า
?ทำไมล่ะ...พ่อก็ให้เธอทุกอย่าง?
พิมชนกย่นจมูก
?ของแบบนั้นฉันไม่ต้องการหรอก?
?ทำไมล่ะ ใครๆ เขาก็อยากได้ความสุขสบายทั้งนั้น หรือเธอไม่อยากมี?
?อยากซิ...แต่ฉันอยากมีความสุขแบบอย่างอื่นมากกว่า...?
?ความสุขแบบไหน??
?แบบที่ได้ความรักจากคนที่เรารักน่ะสิ...?
รัชวินส่ายหน้ายิ้มๆ
?เด็กขาดความรักว่างั้นเถอะ...? รัชวินบ่น...ไม่วายหัวเราะออกมา ?แบบนี้ฉันว่าหาแฟนดีกว่ามั้ย?
?บ้า? หญิงสาวหน้าแดงก่ำ ค้อนเพื่อนสาวอย่างขวางๆ
*********************************************************
?พิมชนก? หนีตายมาจากเมืองไทยเพราะบังเอิญไปรู้ความลับบางอย่าง มาเฟียทะเลทรายจอมโหดไม่มีทางปล่อยให้เธอไปแน่ ทางเดียวที่หญิงสาวจะรอดพ้นเงื้อมมือชั่วร้ายนี้ได้คือการเดินทางไปที่แห่งหนึ่ง ซึ่งที่แห่งนั้นพิมชนกจะได้รับการคุ้มครองจาก ?อริกซ์ เบน อัลริบ? ทว่าหญิงสาวไม่รู้จักเขา...เธอไม่รู้ว่าเขารูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร หากพิมชนกก็เข้าใจว่าอริกซ์เป็นชายชราที่เจ้าชู้คนหนึ่งซึ่งเธอต้องยอมพลีกายให้เขา หญิงสาวจนใจเหลือเกินจนกระทั่งได้พบกับใครคนหนึ่งที่พิมชนกคิดว่าเขาคือขันที และเขาคนนั้นก็ช่างแนบเนียบนักหลอกหล่อนว่าเขานี่แหละต้องสอนวิธีสวาทก่อนเข้าพบอริกซ์ กลับกลายเป็นว่าขันทีผู้นั้นก็คืออริกซ์ เบน อัลริบ ที่หญิงสาวพยายามหลีกพิศวาสตลอดมา หากแต่เวลานี้พิมชนกถูกครอบครองโดยเขาแล้วโดยสิ้นเชิง
