เพราะอยู่โรงเรียนหญิงล้วนมานาน...
เดินไปทางไหนก็...โอ้เย...ผู้หญิงผูกผมม้าน่ารัก...ถัดไปทางซ้าย...ตะแลงแต๊ง...ผู้หญิงมัดแกละตาแป๋ว...ถัดไปทางขวา...ปะดั๊บปะด๊า...ผู้หญิงถักเปียสองข้างเรียบร้อย...พอหันไปด้านหลัง...ชะลาล่า...พวกรุ่นน้องเดินออกมาจากห้องเรียนกันเป็นแถว
โอ๊ย!!
หรือกระทั่งกระจกตรงหน้าก็สะท้อนภาพผู้หญิงผมหน้าม้าปัดเป๋ มัดแกละสองข้างต่ำๆ ติดโบเรียบร้อยตามแบบฉบับคุณหนูของโรงเรียนหญิงล้วน
ฉันเบื่อจะตายอยู่แล้ว!!
ฮิๆๆ แต่สุดท้ายธรรมะย่อมชนะอธรรม! เย้ย! ไม่ใช่แล้ว ต้องเป็น...สุดท้ายแล้วลูกตื๊อของฉันก็สำเร็จผล คิกๆ พ่อกับแม่ใจอ่อนยอมให้ฉันย้ายจากโรงเรียนหญิงล้วนมาเรียน ม.5 ที่โรงเรียนสห ที่มีทั้งหญิงและชายปะปนกัน เอี้ยวมองทางไหนก็ยังมีอาหารสายตาบ้าง หึๆ ^.,^
นี่เป็นการเปิดเรียนวันแรก ดังนั้นฉันจึงกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษ ฮัมเพลงพลางแต่งเครื่องแบบนักเรียน กระโปรงยาวเท่าเข่า เสื้อแขนพองสีขาว ผมหน้าม้าปัดเป้ไปด้านหนึ่งพอดี ติดกิ๊บลายดอกไม้เพิ่มความน่ารัก ก่อนจะส่งกระจกยิ้มหวานสักครั้งสองครั้ง
ฮี่ๆๆ น้ำลายย้อยเวลาคิดถึงหนุ่มๆ เล่นบาสฯ แอร๊ย! >.,<
ฉันปาดมุมปากเก็บอาการก่อนที่พ่อแม่จะจับส่งโรงพยาบาลศรีธัญญาไปรักษาอาการประสาท
มโนภาพที่ฉันคิดไว้จนทำให้นอนแทบไม่หลับก็คือ...มีเพื่อนผู้หญิงรายล้อมรอบตัว พอเดินลงมาทานข้าวก็เจอกลุ่มผู้ชายหล่อเหลาน่ารักนั่งกินอาหารกันอย่างสุภาพเรียบร้อย ให้เกียรติผู้หญิงด้วยการเสียสละเก้าอี้ให้นั่ง โดยเฉพาะเวลาเจอฉันก็ส่งสายตาปิ๊งๆ มาให้
รักแรกพบสบตา
ใช้เวลาศึกษาดูใจกันสักหลายเดือนก็ตกลงตอบรับเป็นแฟน
นี่คือภาพที่ฉันวาดฝันไว้ วิฮิ้วๆ ต้องพยายามทำให้เป็นแบบนี้! ลาขาดกันเสียทีโรงเรียนหญิงล้วน ยี้! ชาตินี้จะไม่ไปเหยียบอีกเลย >_<
?แชงแชง ชาตินี้ลูกจะได้ไปโรงเรียนมั้ย?
หวาย! เสียงเสด็จแม่โกรธกริ้ว ก่อนจะเดดสะมอเร่ ฉันเลยรีบหิ้วร่างพร้อมลากกระเป๋าถือลงไปด้านล่างทันที ฝ่าเท้าย่ำบันไดส่งเสียงตึกตักตลอดทาง
?มาแล้วค่ะ ^w^?
ฉันยิ้มแป้นพลางย้ายก้นมานั่งแหมะบนรถเก๋งสุดหรู อิมพอร์ตจากอเมริกาเชียวนะ และ...แน่นอนว่ายังผ่อนไม่หมด แลกกับโบนัสของพ่อที่หายวับไปกับตา อดท่องเที่ยวทั่วยุโรปเลย เพราะรถบ้าคันนี้แท้ๆ ดันเกิดมาหน้าตาสวยยั่วกิเลสพ่อฉันได้ยังไง
?ดีมาก จะได้ไปโรงเรียนสักที ไม่งั้นพ่อไปทำงานสายแน่ๆ?
พ่อของฉันชื่นชอบรถยนต์มาก มีงานมอเตอร์โชว์ทีไร ย้ายร่างไปสิงสถิตที่นั่นทุกครั้ง แต่ก็หนีบคุณแม่ไปด้วยตลอด เพราะท่านไม่ปล่อยให้ไปดูสาวพริตตี้น่ารักอวดเรือนร่างสะท้านโลกาคนเดียวหรอก
?สวัสดีค่ะ ไปแล้วนะคะ?
?อื้อ สนิทสนมกับเพื่อนเยอะๆ ล่ะ?
ฉันพยักหน้ารับคำแม่ ก่อนที่พ่อจะขับรถตรงดิ่งมาทางประตูบ้านและกดปุ่มเปิดอัตโนมัติ ซึ่งไม่ว่าจะมองครั้งใด ฉันก็มักตื่นเต้นอยู่เสมอ
น่ากลัวชะมัด พวกอะไรที่ไฮเทคล้ำเทคโนโลยี ฉันเป็นพวกหัวช้าน่ะ โดยเฉพาะคอมพิวเตอร์เอย โทรศัพท์มือถือเอย หรือจะเป็นพวกของใช้ที่ควบคุมด้วยโปรแกรม ล้วนแต่ทำให้สมองฉันแฮงโอเวอร์ทุกที ดีนะที่ประตูนี้ยังมีระบบไขกุญแจแบบธรรมดาอยู่ ไม่งั้นฉันคงไม่เฉียดเข้าใกล้มันเลยแหละ
?สุดท้ายลูกก็ทำให้พ่อแม่ยอมย้ายโรงเรียนให้จนได้สินะ?
พ่อกล่าวลอยๆ พลางขยับแว่นเลนส์ใสแล้วเลี้ยวรถออกจากซอย ส่วนฉันนั่งหัวเราะคิกคัก สงสัยว่าโดนด่าทางอ้อมรึเปล่าเอ่ย
?นั่นสิคะ?
ฉันเป็นคนมีนิสัยมุ่งมั่นและไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ หรอกนะ ถ้าอยากได้อะไรก็จะทำทุกทางจนกระทั่งได้มาครอบครองถึงจะยอมถอย ดังนั้นพ่อกับแม่เลยทนลูกอ้อนของฉันไม่ไหว ถีบส่งมาโรงเรียนสหยังไงล่ะ
ไม่นานนักรถยนต์คันหรูก็มาจอดสนิทบริเวณป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ฉันก้าวขาลงจากรถด้วยท่าทางมั่นใจ ขยับเสื้อให้เข้าที่เรียบร้อย ก่อนจะโบกมือบ๊ายบายพ่อที่พยักหน้ารับ
เอาล่ะ เพิ่งเคยมาโรงเรียนสหครั้งแรก ฉันตื่นเต้นจนหัวใจเต้นพองโตเลยล่ะ มโนภาพฉายเข้ามาในความคิดหลายฉากติดต่อกัน จนเผลอกลืนน้ำลายเสียงดังเอื๊อก >W<
ผู้คนเดินกันขวักไขว่จอแจตั้งแต่ทางเดินริมฟุตปาธ สะพานลอย มาบรรจบกันตรงหน้าป้ายรถเมล์ บางคนก็เข้าไปในโรงเรียนเลย ขณะที่หลายคนยังรอเพื่อนอยู่หน้าโรงเรียน
จู่ๆ ก็มีลมหนาวพัดผ่านมา ทำเอาตัวฉันสั่นเสียดื้อๆ บรรยากาศแบบนี้ให้ความรู้สึกเสียวสยองชะมัด ลางสังหรณ์ไม่ดีเลย เหมือนจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น และคนซวยจะต้องเป็นฉัน
ไม่เอาน่า อย่าคิดมากสิ...แค่ลมพัดมาไม่ได้หมายความว่าจะเกิดเรื่องแย่ซะหน่อย ฉันควรประคองสติและระงับอารมณ์มากกว่านี้
แค่มาโรงเรียนสหครั้งแรกเอง...
เสียงจอแจดังขึ้น ผสานกับเสียงกรีดร้องจากผู้หญิงหลายคน ทำให้ฉันหันไปมอง แล้วก็พบกับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง ผมสีน้ำตาลยุ่งๆ แต่งตัวเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า รองเท้าสีดำขัดเป็นเงา ในมือถือกระเป๋าพลางส่งยิ้มให้บรรดาสาวๆ ที่มองเขาอยู่
เขายิ้มกว้างน่ารักจนเห็นลักยิ้มสองข้างแก้ม
ว...ว้าว ฉันเจอรักแรกพบแล้วล่ะ... >0<
?กรี๊ดดดดด!!! พี่คิม!!!!!!!!!?
เสียงกรี๊ดดังระงม ตามด้วยคลื่นฝูงชนที่แทบจะวิ่งชนกันตาย ทำอย่างกับแย่งของลดราคาไม่ก็เจอหีบสมบัติอยู่ตรงหน้างั้นแหละ ก่อนจะมีบอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำสนิทสองคนซึ่งต้นสังกัดส่งมาให้ดูแลเขาเข้ามากันบรรดาสาวๆ ที่พยายามจะยื่นมือมาแตะตัวเขาเอาไว้
อึ๋ย! ทำไมกรี๊ดกร๊าดผู้ชายออกนอกหน้ากันจังฟะ หรือนี่เป็นเรื่องปกติของโรงเรียนสห แต่ฉันหลงยุคเพราะมัวแต่อยู่ในโรงเรียนหญิงล้วนเอง นี่คือฉากที่ฉันต้องวิ่งเข้าไปร่วมแจมใช่มั้ย ก๊าก!
ว่าแต่หมอนี่คือใคร ทำไมเขาถึงเด่นดังขนาดนี้ล่ะ
?ใจเย็นๆ ครับเลดี้ ^^?
ทั้งที่ฉันควรจะคลื่นไส้กับคำพูดที่ราวกับคาสโนว่านั่น แต่หัวใจกลับเต้นตุบตับระรัวไม่หยุด ก็...หมอนี่น่ารักชะมัดเลยน่ะสิ >///<
แน่ใจนะว่าเขาเป็นผู้ชายจริงๆ ผิวงี้เนียนยังกับหลุดมาจากถังผงซักฟอก ดวงตาสีน้ำตาลเป็นประกาย แถมริมฝีปากสีชมพูยังยิ้มกว้างอวดฟันขาวเรียงสวยตลอด
นี่คือสิ่งที่ฉันพลาดมาตั้งหลายปีเพราะอยู่ในคุกโรงเรียนหญิงล้วน ฮึ่ม!
?ตกลงพี่คิมได้อัดเพลงมั้ยคะ?
?ใครเป็นผู้จัดการส่วนตัวคะ?
?พี่คิมอย่าลืมซ้อมแจกลายเซ็นนะคะ?
คำถามประดังกันเข้ามา หมอนั่นยิ้มแหยๆ ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบฝ่ามือของผู้หญิงหลายคนซึ่งฟาดโดนหน้าบอดี้การ์ดแทน
เอ่อ...ฉันมาอยู่โรงเรียนอะไรนี่ คำถามคือ...ไม่ได้อยู่กลางกองถ่ายละครใช่หรือไม่...
?ยังหรอกครับสาวๆ ผมเพิ่งคัดตัวรอบแรกเอง? เขาตอบพลางส่งยิ้มใจดี
ตึกตัก...
หวาว...หัวใจแชงแชงตัวน้อยเต้นระริกระรี้อีกแล้วล่ะ เขาเป็นเทวดารึไงนะ ถึงดลบันดาลให้ฉันเคลิบเคลิ้มขนาดนี้ได้ คิดไม่ผิดที่ย้ายมาโรงเรียนนี้ ในที่สุดก็ได้เจอผู้ชายในฝันเสียที
วินาทีที่มัวแต่ตะลึง ตาเบิกโพลงมองชายคนดังกล่าว เขาก็เลื่อนสายตามาทางฉัน ก่อนจะยิ้มมุมปากส่งมาให้...
กรี๊ดดดด!!! เขาเห็นฉันแล้ว ทีนี้ต้องทำยังไงต่อล่ะ เดินขาสั่นเข้าไปหาแล้วยื่นกระดาษให้เพื่อขอลายเซ็นใช่รึเปล่า ไม่สิโว้ยย! แบบนี้ต้องโกยสิ...โกย!!!
ฉันแทบวิ่งเข้าโรงเรียนไม่ทัน โอย เขินชะมัดกับการสบตากันครั้งแรก ราวกับเขามีพลังพิเศษในการพรากลมหายใจจากคนอื่น
แฮกๆ...ฉันหยุดยืนหอบตรงทางเดินทอดยาว เอนหลังพิงเสาซึ่งต่อขึ้นไปเป็นหลังคากันแดด ด้านข้างขนาบด้วยพุ่มดอกไม้นานาพันธุ์
นี่ฉันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย ตอนวิ่งออกมาคนมองเพียบเลย ฉันบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ตื่นเต้นขนาดนี้ เพราะปกติเจอแต่ผู้หญิง พอได้พบเพศตรงข้ามเลยทำให้สติแตก ทำอะไรไม่ถูก
ฉันคงกลายเป็นยัยเอ๋อสำหรับหมอนั่นแล้วสินะ แต่ทำไมถึงมีความรู้สึกว่า...อยากครอบครองเป็นเจ้าของล่ะ กรี๊ด! ฉันต้องห้ามความรู้สึกนี้ เพราะว่าถึงฉันจะน่ารัก สวย สดใสแค่ไหน (แหวะ) แต่ถ้าเทียบกับหมอนั่นที่ขาว สูง หุ่นดี เพอร์เฟกต์แล้วล่ะก็...
เปรียบเสมือนเจ้าชายกับนางลำไยคนรับใช้น่ะสิ ฮึก!
ขณะที่หัวสมองมัวแต่พร่ำเพ้อ ฉันก็เดินมาถึงโรงอาหารที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ที่หน้าประตูมีนักเรียนหญิงหลายคนยืนอยู่ พอฉันผลักประตูเข้าไปจนเกิดเสียงกรุ๊งกริ๊งของกระดิ่งที่กระทบกับเซรามิกรูปแมวเหมียวกวักมือซึ่งแขวนอยู่ตรงประตู พวกหล่อนก็รีบเดินตามกันเข้ามาทันที อะไรกันฟะ ทำไมคนที่นี่นิสัยประหลาดจัง
สุดท้ายฉันก็ถึงบางอ้อ เมื่อเห็นว่าสาวๆ พวกนั้นรีบจับจองที่นั่งรอบๆ โต๊ะอาหารโต๊ะหนึ่งซึ่งมีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งอยู่ ดูแค่ด้านข้างก็หล่อเฟี้ยวแล้ว
ง่ะ...ฉันสับสนทำอะไรไม่ถูก ถ้าเป็นที่โรงเรียนหญิงล้วน ฉันคงไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนแบบสบายๆ คุยจ้อเรื่องดารานายแบบจนน้ำลายกลายเป็นฟองฟอดไปแล้ว
ฉันมองซ้ายมองขวาก่อนจะเดินเข้าไปถามนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก
?ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าห้อง 204 อยู่ตึกไหนเหรอคะ?
แต่ไม่มีใครสนใจฉันสักคน ทำเอาความมั่นใจหดหาย ปกติที่โรงเรียนเก่าฉันมีเพื่อนเยอะ เกือบทุกคนในโรงเรียนรู้จักฉัน เพราะฉันเป็นนักกีฬาบาสเกตบอล
เอ่อ...เอาไงดีล่ะ ไม่ได้ยินที่ฉันถามหรือไงกัน จะถามอีกรอบดีมั้ยนะ
ฉันเดินวนถามผู้หญิงอีกหลายกลุ่ม แต่ก็เหมือนเดิมคือ ไม่มีใครสนใจฉันสักคน มีแต่กระซิบกระซาบคุยกัน
?พี่จีนหล่อเนอะ?
?ดั้งงี้โด่ง ตาก็คม ริมฝีปากก็บางเฉียบอีกต่างหาก?
?พี่จีนเท่ที่สุดเลย น่าจะลองไปแคสติ้งเหมือนพี่คิมเนอะ?
?นั่นสิ?
พวกหล่อนจะทำท่ากระซิบกระซาบกันทำไม ในเมื่อฉันที่ยืนห่างขนาดนี้ยังได้ยินเลย แล้วคิดเหรอว่าผู้ชายที่พูดถึงกันอยู่เขาจะไม่ได้ยิน ยางอายไปไหนหมดยะยัยพวกนี้ ลืมไว้ในท้องแม่หรือไง =_=
ไหนๆ ก็ถูกผู้หญิงเมินแล้ว ไปทำความรู้จักกับคนหล่อหน่อยดีกว่า คิดดังนั้นฉันก็เดินไปยังโต๊ะของผู้ชายที่ถูกเรียกว่า ?จีน? ซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ก่อนจะกระแอมไอเล็กน้อย
ทันทีที่สิ้นเสียงฉัน เขาก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉันตรงๆ โอ้โฮ แม่เจ้า! อย่างกับเอาดารานายแบบมาปั่นรวมกันแล้วคั้นออกมาเป็นนายคนนี้ ก็เกือบจะชอบอยู่นะ แต่เผอิญหัวใจฉันมอบให้ผู้ชายที่เจอเมื่อกี้ไปแล้ว หุๆ
?ไม่ทราบว่าห้อง 204 ต้องไปทางตึกไหนคะ?
เงียบ...ไม่มีเสียงตอบ
เขามองฉันแล้วทำหน้าตกใจเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ก้มลงอ่านหนังสือพิมพ์ต่อด้วยใบหน้าเรียบเฉย
อ้าว...อะไร เกิดเหตุใด ทำไมฉันกลายเป็นคนสังคมรังเกียจ ฉันทำผิดตรงไหน หรือว่าหน้าตาน่ารักเกิน สงสัยต้องเป็นข้อหลังแน่นอน เพราะฉันได้รับคัดเลือกให้เป็นดาวของโรงเรียนหญิงล้วน ก็แสดงว่าฉันสวยมากแน่ๆ
หลงตัวเองใช่มั้ยล่ะ...
ปั่ก!
จู่ๆ ก็มียัยกอริลลาโผล่มาจากไหนไม่รู้ เดินมากระแทกไหล่ฉันอย่างแรงทำเอาเซถลา เล่นเอาปวดร้าว กระดูกจะหักมั้ยนี่ TOT
นอกจากนั้น สายตาของผู้หญิงที่อยู่รอบๆ ยังมองมาที่ฉันพลางซุบซิบนินทากันใหญ่ แน่นอนว่า...ฉันได้ยิน...เพราะเป็นการกระซิบที่เสียงดังมาก
?ยัยนี่หน้าด้านเนอะ ทำเป็นมาคุยกับพี่จีน?
?คิดว่าสวยนักรึไง พี่จีนไม่คบใครหรอก?
?ไม่เคยเห็นหน้าเลย ยัยนี่เป็นใครกันน่ะ?
คือ...ทำไมตูทำอะไรก็โดนด่าฟะ หรือพวกนี้จะอิจฉาที่ฉันสวยกว่า
?หึ?
ผู้ชายตรงตรงหน้าส่งเสียงหัวเราะในลำคอ ก่อนจะพับหนังสือพิมพ์ที่อ่านอยู่ แล้วหยิบกระเป๋าเป้มาสะพายพลางลุกขึ้นจากโต๊ะ เขาส่งสายตาอาฆาตมาให้... ก่อนจะเดินออกไป
ไหงเป็นงี้ล่ะ...อย่าคิดมากๆ บางทีหมอนี่อาจตาเขก็ได้นะ ฉันอาจตาฝาดไปเองมากกว่า เราไม่ได้มีปัญหาอะไรกันแล้วเขาจะมาอาฆาตฉันทำไม คิดแบบนี้แล้วค่อยยังชั่ว แหะๆ ฉันคงคิดมากเกินไป
?แย่แล้ว พี่จีนไม่ชอบยัยนี่ชัวร์ๆ?
?ดูสายตาพี่เค้าสิ?
?ขอโทษนะคะ พี่ชื่ออะไรคะ?
นักเรียนหญิง ม.ต้น คนหนึ่งมาสะกิดจึกๆ ด้านหลังพร้อมกับถาม ฉันที่ยังงงอยู่หันไปหาเธอด้วยสีหน้าเอ๋อๆ จนถูกหลายคนหัวเราะเยาะ
?พี่ชื่อแชงแชงค่ะ?
แค่นั้นแหละ ยัยเด็กนั่นก็วิ่งกลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อนตามเดิม ก่อนจะตามมาด้วยเสียงพูดคุยกันเซ็งแซ่
?โดนรังเกียจแบบนี้สงสัยจะไม่น่าคบ งี้พวกเราอย่าไปคบยัยนี่ เดี๋ยวพี่จีนจะมาเขม่นพวกเราด้วย?
เสียงพูดคุยถึงฉันดังระงม แต่ฉันยังยืนนิ่ง รักษาฟอร์มไว้อยู่ เพราะคิดว่าคงเป็นการเข้าใจผิดกันมากกว่า
?กรี๊ดๆ งั้นฉันจะโทรหาแหล่งข่าวนะ?
ยัยพวกนี้ต่างยกโทรศัพท์ติดต่อเพื่อนตัวเอง คุยเสียงจอแจราวกับเพิ่งหลุดมาจากป่าอะเมซอน ฉันหันมองรอบๆ ด้วยสีหน้าตกใจ ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น นี่มันอะไรกัน...
ฉันเลิกสนใจพวกไร้สาระนี่ก่อนสติจะแตก ตอนนี้ที่ต้องทำคือหาห้องเรียนให้เจอ ไม่งั้นจะถูกอาจารย์ทำโทษที่เข้าห้องเรียนสายตั้งแต่วันแรก
หลังจากเดินวนหาอยู่ราวสิบนาที ความสำเร็จก็อยู่เบื้องหน้า
?เฮ้อ อะไรกันนักหนานะ?
ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเปิดประตูห้องเข้าไป
แอ๊ด...
ประตูไม้ห้อง 204 ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไป ทุกคนในห้องก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว แต่ที่ทำเอาฉันสะดุดกึกนิ่งกับที่ ลมหายใจกระตุก มือเผลอปล่อยจากลูกบิดที่กำอยู่ ก็คือข้อความที่ถูกเขียนอยู่บนกระดานหน้าห้อง
ประกาศ
เด็กย้ายมาใหม่นามว่าแชงแชง ต้องถูกแบนจากผู้หญิงทุกคน
จาก...แหล่งข่าว
เปิดเทอมวันแรกไม่เป็นแบบที่คิด และดูท่าจะเลวร้ายกว่าที่คาดการณ์ไว้มาก...
นี่มันโรงเรียนบ้าอะไรกันเนี่ย...!???
**********************************************************************************************
แค่แวบแรกที่สบตา ?แชงแชง? ก็มั่นใจว่า ?คิม? คือหนุ่มในฝันที่เธอเฝ้ารอ ดูจากดีกรีความฮอตแล้วเห็นจะนอนใจไม่ได้ ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างมีหวังคงชวด อดได้แฟนแหงๆ งานนี้เลยต้องทำเนียนไปตีซี้กับ ?จีน? เพื่อนสนิทของเขา จะได้เข้าถึงตัวง่ายๆ แต่ไม่รู้ทำไมหมอนี่ถึงทำท่าเกลียดขี้หน้าฉันนัก พออยู่ต่อหน้าคนอื่นล่ะแกล้งมาทำดี แต่เล่ห์กลชายหรือจะร้ายเท่ามารยาหญิง ฉันจะคว้าคิมมาเชยชมให้สมใจ โดยมีนายจีนนี่แหละเป็นเหยื่อในแผนการครั้งนี้!
