* วันที่ 22 กุมภาพันธ์ หลังเลิกเรียน ซายากะ โฮชิโนะ
จูบแล้ว
ตอนนี้ฉันกับฮิคารุ สึซึกิคุงกำลังจูบกันอยู่ จูบกัน มองตากัน แล้วก็จูบกันอีกครั้งหนึ่ง
ริมฝีปากของฮิคารุคุง....ดูเหมือนจะร้อนผ่าวกว่าทุกครั้ง.... ริมฝีปากนั้นประทับอย่างอ่อนโยนทะนุถนอมครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันสัมผัสได้ถึงความอ่อนหวานและอบอุ่นจนแทบละลายจากริมฝีปากของสึซึกิคุง
ความรัก....มันอัดแน่นเต็มหัวใจ
ทั้งที่รู้สึกรักมาก และดีใจ แต่กลับร้องไห้ราวกับเสียใจ ก็เพราะรักมากมายนั่นเอง
เมื่อประทับริมฝีปากเนิ่นนานจนหายใจแทบไม่ออก สึซึกิคุงก็ถอนริมฝีปากออก ดึงฉันเข้าไปในอ้อมแขนแล้วกอดแน่นๆ
ฉันซบลงที่บ่าของสึซึกิคุง ฝังแก้มลงที่บ่านั้น และสัมผัสได้ถึงผิวเนื้อของสึซึกิคุงแม้จะมีเสื้อกั้นอยู่
?โฮชิโนะ....ฉันรักเธอนะ รัก....มาก?
?อือ....ดีใจจัง?
ฉันก็รักสึซึกิคุงเหมือนกัน ฉันรู้สึกเหมือนมีความรักใหม่ๆ เกิดขึ้นทุกวัน มีความรักหลั่งไหลท่วมท้นออกมาจากตัวของฉัน ทุกครั้งที่ฉันได้พบ ได้สบตา ได้พูดคุย และได้จับมือกับสึซึกิคุง ทุกครั้งที่เขาเรียกฉันว่าโฮชิโนะ ฉันก็รู้สึกรักเขามากมายเหลือเกิน
ฉันอยากจะอยู่เคียงข้างเขา แม้จะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็อยากจะอยู่ด้วย
?....ถ้าขึ้น ม.2 แล้ว ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกก็ดีนะ?
?อือ ฉันก็มักจะอธิษฐานกับดวงดาวอย่างนั้นเหมือนกัน?
?ดวงดาว....เหรอ? เมื่อลืมตาขึ้น สึซึกิคุงก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดี
?เธอนี่ น่ารักจัง?
ฉันรู้สึกว่าแก้มของตัวเองร้อนผ่าวขึ้น
ดูเหมือนว่าเสียงหัวเราะที่สดใสของสึซึกิคุงทำให้แม้แต่ต้นหญ้าที่เพิ่งแตกกอในสนามยังไหวเอน
ที่ที่พวกเรานั่งอยู่คือสวนด้านหลังโรงเรียนซึ่งมีแสงแดดในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิสาดส่อง เป็นฤดูใบไม้ผลิที่สดใส ท้องฟ้าเป็นสีฟ้ากระจ่างตา สีเขียวอ่อนของต้นไม้ที่เริ่มแตกหน่อออกใบคือสีสันแห่งชีวิต แม้ลมที่พัดมาจะยังหนาวเย็นอยู่ แต่ก็มีแสงแดดจ้า และรอยยิ้มของสึซึกิคุงที่เป็นประกายวิบวับ
ฉันเองก็ยิ้ม คนที่สอนให้ฉันยิ้มคือสึซึกิคุง ทั้งที่ฉันไม่เคยยิ้มอย่างนี้มาก่อนเลย ฉันไม่รู้จักแม้กระทั่ง ?วิธียิ้มที่แท้จริง? ด้วยซ้ำ
?อ๊ะ เจอแล้วๆ โฮชิโนะซัง มีคนกำลังตามหาอยู่แน่ะ? คนที่แหวกพุ่มไม้เข้ามาคือจิฮิโระ อิโต้ซังที่อยู่ห้องเดียวกับฉันและสึซึกิคุง ....จิฮิโระจังมองหน้าพวกเรา
?ฮิคารุก็เหมือนกัน กิจกรรมที่ชมรมจะเริ่มแล้วนะ เปลี่ยนชุดแล้วกลับไปที่โรงยิมได้แล้ว?
?อ๊ะ ถึงเวลาแล้วเหรอ แทงกิ้วนะ จิฮิโระ?
จิฮิโระซังสะบัดผ้าพันคอที่อยู่บนเครื่องแบบนักเรียน เหมือนเป็นสัญญาณให้ใครสักคน
?โฮชิโนะซังอยู่ที่นี่?
?ขอบใจนะ? เจ้าของเสียงนั้นคือพี่อิโนอุเอะ โยตะ เป็นนักเรียนชั้น ม.2 ของชมรมการแสดง โรงเรียนมัธยมต้นมินามิที่ฉัน....ซายากะ โฮชิโนะเรียนอยู่
?โฮชิโนะก็ดูเหมือนจะถึงเวลาต้องไปแล้วเหมือนกันสินะ? สึซึกิคุงลุกขึ้น ปัดหญ้าแห้งที่ติดตามตัวออก แล้วดึงมือของฉันให้ลุกขึ้น ฉันหยิบใบไม้ที่ติดอยู่ที่ไหล่ของสึซึกิคุงออก สึซึกิคุงก็ช่วยปัดเศษหญ้าออกจากเปียสองข้างให้ฉัน เศษหญ้าปลิวไปกับสายลมอ่อนๆ
?รู้สึกว่าจะเข้าช่วงฤดูใบไม้ผลิจริงๆ แล้วนะ หนาวน้อยลงแล้ว?
ฉันกับสึซึกิคุงมองตามเศษหญ้าที่ถูกสายลมพัดปลิวไป
?โฮชิโนะซัง ไปซ้อมบทกันเถอะ วันนี้ใช้ห้องเรียนของ ม.1/4 นะ อาจารย์ฮาจิโอจิบอกว่าที่ตึกชมรมจะมีการเดินสายไฟใหม่น่ะ?
ฉันหลบสายตาของพี่อิโนอุเอะ แล้วรีบจัดปกเสื้อนักเรียนแบบกะลาสีเรือให้เข้าที่ พร้อมกับใส่แว่นให้เรียบร้อย
อ๊ะ แต่ฉันก็ใส่แว่นอยู่แล้วนี่นา
แต่ว่าพี่อิโนอุเอะไม่ใช่คนที่น่ากลัวเลย เวลาที่อาจารย์ฮาจิโอจิซึ่งเป็นที่ปรึกษาไม่อยู่ เขาก็จะพูดแทนอาจารย์และอธิบายเรื่องการแสดงให้ทุกคนฟัง เขาเป็นคนหัวดีและค่อนข้างเงียบ และยังเป็นคนที่สอนให้ฉันฝึกเปล่งเสียงออกจากท้องเพื่อให้เสียงพุ่งออกมาได้ดีในเวลาที่อยู่บนเวที
?ค่ะ ขอบคุณนะคะ พี่อิโนอุเอะ?
?ถ้างั้น ฉันไปก่อน แล้วค่อยเจอกันนะ โฮชิโนะ? สึซึกิคุงโบกมือแล้ววิ่งไปทางโรงยิม เพราะสึซึกิคุงอยู่ชมรมบาสเกตบอล ฉันเองก็โบกมือตอบสึซึกิคุง
?โฮชิโนะซัง คราวนี้โชคดีนะ? พี่อิโนอุเอะพูดยิ้มๆ แล้วเดินนำไปก่อน
?ได้รับคนเดียวทั้งสองบทเลย ทั้งเจ้าหญิงโอเด็ตและโอดีล ระหว่างหงส์ขาวที่มีจิตใจอ่อนโยนงดงามและหงส์ดำที่มีกิเลสแรงกล้า ได้รับบทเป็นสองคนที่ต่างกันสุดขั้ว เธอตื่นเต้นไหมล่ะว่าจะแสดงยังไง? พี่อิโนอุเอะพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น มองตรงมาที่ฉันและชมอย่างจริงใจ แต่ว่าฉันกลับรู้สึกเขินนิดๆ
ฉันรักการแสดงมาก อาจจะเป็นเพราะดีใจเวลาที่คนอื่นชมเรื่องฝีมือทางการแสดง แต่สิ่งที่ทำให้ฉันดีใจที่สุดก็คือ มันทำให้สึซึกิคุงปลาบปลื้มและบอกฉันว่า ?สุดยอดมากเลย?
ไม่ว่าจะเป็นบทไหนๆ ถ้าหากสึซึกิคุงมาดู ฉันจะดีใจยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งสิ้น!
?ผมก็จะตั้งใจแสดงบทเจ้าชายซิกฟรีดเหมือนกัน เพราะว่าได้รับบทคู่กับโฮชิโนะซังสมใจแล้ว? เสียงของพี่อิโนอุเอะเหมือนจะเขินๆ
?ค่ะ ฉันเองก็จะพยายามให้เต็มที่ ฝากตัวด้วยนะคะ? ฉันก้มหัวให้พี่อิโนอุเอะ
การแสดงของชมรมการแสดงที่จะจัดกันในคราวนี้คือเรื่อง Swan Lake1
เพราะเดือนหน้าหลังจากการสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายสิ้นสุดลง จะมี ?งานเสี้ยงส่งนักเรียนชั้น ม.3?
และทางชมรมการแสดงจะมีการแสดงเรื่อง Swan Lake ในวันนั้น
ถึงฉันจะ....ไม่เคยเห็นหงส์ขาวมาก่อน แต่ก็คิดว่าคงเป็นหงส์ที่สวยแน่ๆ
หงส์ขาวที่ฉันรู้จักมีแต่ในนิทานเรื่องลูกเป็ดขี้เหร่
ส่วนเรื่อง Swan Lake ฉันคิดว่าเป็นชื่อเพลงที่ใช้ประกอบการเต้นบัลเล่ต์ ไม่รู้มาก่อนว่ามีเป็นละครด้วย จนกระทั่งอาจารย์ฮาจิโอจิเอาบทมาให้อ่าน
มันเป็น....เรื่องราวของความรัก
*****************************************
โรงเรียนมัธยมต้นของซายากะและฮิคารุกำลังคึกคักกับ ?งานอำลานักเรียนชั้น ม.3? ซึ่งชมรมการแสดงของซายากะจะแสดงเรื่อง ?Swan Lake? ส่วนชมรมบาสเกตบอลของฮิคารุก็กำลังมุ่งมั่นกับการซ้อมแข่ง ทั้งสองรักกันหวานแหววเสมอ ถึงแม้ว่าจะยุ่งจนมีไม่ค่อยมีเวลาตรงกันก็ตาม ในขณะที่หนุ่มแว่นที่เข้ามาป้วนเปี้ยนใกล้ซายากะ...เป็นตัวอันตรายสำหรับความรักของซายากะและฮิคารุ!? พบกับออริจินัลสตอรี่ที่หาอ่านไม่ได้ในการ์ตูน ถ้าคุณเป็นเด็กผู้หญิง รอพบกับตอนจบที่แสนประทับใจได้เลย!
หนังสือเรื่อง สึซึกิคุง I Love You -Pure White Love- เล่มนี้เป็นเล่มพิเศษคือมีแบบขายพร้อมโปสเตอร์ซึ่งมีจำนวนจำกัด ใครที่อยากได้ รีบซื้อก่อนจะหมดนะจ๊ะ ... [รายละเอียดคลิกที่ปก]
