[เป็นไงบ้างจ๊ะข้าวปุ้น ถึงที่พักแล้วใช่มั้ยจ๊ะ]
?ถึงแล้วค่ะแม่พิมพ์ ตอนนี้หนูกำลังเก็บของอยู่เลยค่ะ? ฉันบอกแม่พิมพ์ไปด้วย มือข้างที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์มือถือก็คอยจัดของไปด้วย
ประมาณเกือบสองชั่วโมงก่อน ฉันเพิ่งบอกลาแม่พิมพ์และพ่อพุฒิแล้วเดินทางมายังอพาร์ตเมนต์แห่งนี้ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก แม่พิมพ์และพ่อพุฒิเป็นเพื่อนรักของพ่อกับแม่ของฉัน ซึ่งฉันไปอาศัยอยู่ที่บ้านของพวกท่านตั้งแต่มาเรียนที่เมืองหลวงแห่งนี้ นับเวลาก็ได้เกือบๆ เทอมแล้วล่ะ
แต่เหตุที่ฉันขอย้ายออกมาอยู่คนเดียวอย่างนี้ ไม่ใช่เพราะอยู่กับพวกท่านแล้วไม่ดีหรือไม่สะดวกอะไรหรอก เพียงแต่ฉันเข้ากันไม่ค่อยได้กับลูกชายคนเดียวของท่าน ไม่สิ...คำว่าเข้ากันไม่ค่อยได้นั้นยังน้อยไป ต้องบอกว่าไม่มีอะไรที่เราเข้ากันได้เลยมากกว่า เพราะหมอนั่นเหมือนชอบหาเรื่องแกล้งฉันได้ตลอดเวลาที่มีโอกาส
ฉันยังจำคำนั้นของเขาที่เอ่ยต้อนรับฉันในวันแรกที่เหยียบย่างเข้าไปในบ้านหลังนั้นได้ดี
?ยินดีต้อนรับ...แล้วฉันจะทำให้เธอได้รู้ว่าความสนุกมันเป็นยังไง?
คำพูดที่แสนจะธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาเลยสักนิดเมื่อออกจากปากของเขา...นายวายร้าย
?หนูต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ไม่ได้โทรไปตั้งแต่ตอนมาถึง? พูดแล้วก็รู้สึกผิดที่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้น
[ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แม่รู้ว่าเราคงวุ่นอยู่กับการจัดห้องใหม่คนเดียว แล้วจะไม่บอกแม่กับพ่อจริงๆ เหรอจ๊ะว่าเราไปอยู่ที่ไหน]
จริงสิ ฉันไม่ได้บอกใครเรื่องมาอยู่ที่นี่ เพราะเชื่อว่าถ้ามีคนหนึ่งรู้ ไม่ช้าก็เร็วเรื่องต้องถึงหูนายจอมวายร้ายนั่นแน่ๆ
?หนูขอโทษนะคะแม่พิมพ์ แต่...?
[เพราะตาพลีสล่ะสิ ลูกคนนี้ก็จริงๆ เลย แม่ขอโทษแทนพี่เขาด้วยแล้วกันนะลูก]
ใช่แล้ว นายจอมวายร้ายนั่นชื่อพลีส เป็นรุ่นพี่ฉันหนึ่งปี เป็นยิ่งกว่าตัวร้าย ยิ่งกว่าซาตาน จนฉันไม่รู้ว่าจะหาคำไหนมาจำกัดความผู้ชายอย่างเขาดี ทั้งพ่อแม่ฉันที่อยู่ต่างจังหวัด ทั้งพ่อแม่อีตานั่นต่างก็พยายามทำให้เราญาติดีกัน แต่ฉันยังคิดภาพนั้นไม่ออกเลยว่ามันจะเป็นยังไง
คิดแล้วก็ปวดใจชะมัด ฉันอยากหนีเขาให้พ้นๆ อยากเอาคืนให้สาสม แต่ก็ทำอะไรหมอนั่นไม่ได้สักที การย้ายมาอยู่ที่นี่จึงเป็นเพียงแค่หนทางเดียวที่ฉันทำได้ โดยฉวยโอกาสตอนหมอนั่นไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแก๊งของเขา
?แม่พิมพ์ไม่ต้องขอโทษแทนหรอกค่ะ เพราะขนาดเขายังไม่คิดจะพูดมันเลย?
[เอ่อ...งั้นข้าวปุ้นจัดของต่อเถอะนะจ๊ะลูก อย่าลืมทานข้าวทานปลา ดูแลตัวเองด้วยล่ะ ว่างๆ ก็แวะมาเยี่ยมแม่กับพ่อบ้าง มีปัญหาอะไรก็ให้บอก อย่าได้เกรงใจนะจ๊ะ แม่รักและเป็นห่วงเราไม่แพ้พ่อแม่ของเราเลย]
พอได้ยินอย่างนี้แล้ว ฉันรู้สึกผิดจังที่ต่อว่าลูกชายคนเดียวของท่านไปแบบนั้น แต่ช่างเถอะ ในเมื่อที่ฉันพูดไปมันคือความจริงนี่นา
หลังจากนั้นฉันก็คุยกับแม่พิมพ์ต่ออีกสักพักก่อนที่ท่านจะวางสายไป โชคดีหน่อยที่ข้าวของฉันไม่ได้มีมากมายนัก ไม่อย่างนั้นมันคงเป็นงานที่ทรมานมากแน่ๆ
*******************************
เรื่องราวของ ?ข้าวปุ้น? ที่ตั้งแต่เล็กจนโต ก็โดน "พลีส" แกล้งไม่หยุด ขนาดว่าย้ายไปอยู่อพาร์ตเมนต์คนเดียวแต่เขาก็ยังตามราวีไม่เลิก ไม่รู้ไปติดหนี้แต่ชาติปางไหน ถึงได้เกาะติดเธอยิ่งกว่าเจ้ากรรมนายเวร ขนาดประกาศออกไปโต้งๆ ว่ามีแฟนแล้ว หมอนี่ก็ยังหน้ามึนเหมือนไม่รู้สึกรู้สา ขืนปล่อยไว้อย่างนี้ชีวิตรักเธอคงพังครืนไม่เป็นท่าแน่ ก็ได้! พูดกันดีๆ ไม่เข้าใจก็ต้องใช้ลูกบ้ากันล่ะ ทำขนาดนี้แล้วยังกำจัดนายออกจากชีวิตฉันไม่ได้ก็ให้มันรู้ไป! [รายละเอียดคลิกที่ปก]
