New Release : ประธานนักเรียนสุดซ่า สภานักเรียนสุดป่วน

อัพเดทข่าวบงกชบุ๊คส์ ความเคลื่อนไหว และกิจกรรมพิเศษ ตลอดจนร่วมสนุกชิงรางวัลพร้อมของรางวัลมากมาย

Moderator: P'Bly, Gals, พี่บี

ตอบกลับโพส
Gals
โพสต์: 1072
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ 13 ก.พ. 2009 3:47 pm

New Release : ประธานนักเรียนสุดซ่า สภานักเรียนสุดป่วน

โพสต์ โดย Gals »

[ตอนที่ 1 ~กรรมการนักเรียนคุยเล่น~]

?โลกนี้ไม่ได้น่าเบื่อหรอก เธอต่างหากที่กลายเป็นคนขี้เบื่อ!?
ประธานแอ่นอกเล็กๆ ของตน แล้ววางมาดพูดเรื่องที่อ่านจากหนังสืออะไรสักเล่มอีกตามเคย
แต่ก็น่าแปลกที่คราวนี้ฉันรู้สึกประทับใจ นั่นสินะ เขาพูดถูกแล้ว
คงเพราะการสั่งสมประสบการณ์ได้ทำให้ตัวฉันเองกลายเป็นคนขี้เบื่อ ที่ไม่รู้สึกสนุกสนานกับเรื่องอะไรเลยไปแล้ว
ไม่ว่าจะพูดยังไง ในโลกนี้ก็ไม่มีเรื่องไหนจะสนุกเท่ากับ ?ครั้งแรก? อีกแล้ว
ความรักครั้งแรก
เพื่อนสนิทคนแรก
การออกนอกลู่นอกทางครั้งแรก
ความสำเร็จครั้งแรก
การเล่นเกมลามกครั้งแรก?
เอาเถอะ ยังไงก็ตาม ไม่ว่าเมื่อไหร่ พอย้อนนึกดูแล้ว ฉันจะคิดแบบนี้
?เมื่อก่อนสนุกดี?
ตอนไปเข้าสถานเลี้ยงเด็ก ฉันตกใจแทบแย่ที่เจอคนมีรูปร่างพอๆ กับตัวเองอยู่มากมาย
ตอนได้เป็นนักเรียนประถม ฉันเคยดีใจมากกับการสะพายกระเป๋านักเรียน
ตอนขึ้น ม.ต้น ฉันรู้สึกเหมือนเป็นผู้ใหญ่ เมื่อแสดงตั๋วรถประจำทาง
ตอนสอบติด ม.ปลาย ฉันมีความยินดีที่เอาชนะ และช่วงชิงที่นั่งมาจากคนอื่นได้
ซึ่งถ้าพูดในแง่นั้นแล้ว....
?งั้นแปลว่าการเป็นหนุ่มบริสุทธิ์ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนักเหรอครับ??
?อุ๊บ!?
คำถามของฉันทำให้ประธานถึงกับสำลักชาอย่างเต็มที่ และกำลังไอแค่กๆ ยังเป็นคนที่แพ้คำพูดกะทันหันเหมือนเดิมเลย เพราะวันนี้อยู่กันลำพังสองคนก็เลยแหย่เล่นได้ง่ายยิ่งขึ้น
ประธานหยิบทิชชูมาเช็ดโต๊ะยาวตรงหน้า และจ้องฉันตาเขียวด้วยดวงตาที่มีน้ำตาคลอเบ้า
?จากคำพูดเมื่อกี้ของฉัน เพราะอะไรถึงถามกลับมาแบบนั้นได้หา??
?อ่อนหัดจังครับประธาน โดยปกติวงจรความคิดของผมจะตรงเข้าแนวทางนั้นเสมอครับ!?
?ไหงพูดอย่างภูมิใจเล่า! สึงิซากิน่าจะมีจิตสำนึกในความเป็นรองประธานให้มากขึ้นหน่อยนะ....?
?ผมมีจิตสำนึกนะครับ จิตสำนึกที่ว่ากรรมการนักเรียนชุดนี้เป็นฮาเร็มของผมน่ะ มีเกินพอ....?
?ขอโทษนะ ช่างเรื่องจิตสำนึกของรองประธานเถอะ อันดับแรก เริ่มจากการทิ้งจิตสำนึกนั่นไปก่อนละกัน?
วันนี้ประธานก็โต้ตอบฉันอย่างจริงจังเหมือนเดิม ประธานนี่น่ารักจริงๆ ด้วยแฮะ
เธอมีร่างเล็กกว่าฉัน และส่วนสูงที่น้อยนิด นอกจากนั้นยังพยายามทำอะไรเกินตัวเพื่อชดเชยความเป็นเด็กของตนอย่างเอาเป็นเอาตาย สุดท้ายก็มาเป็นประธานได้ ทั้งที่ไม่รู้จักพัฒนาตัวเอง สิ่งเหล่านี้ช่วยให้เธอน่ารักยิ่งขึ้นไปอีก
ใช่แล้ว น่ารัก เด็กสาวที่เหมาะสมกับถ้อยคำนั้นมีอยู่ไม่มากนักในความเป็นจริง ความน่ารักของเธอได้เป็นที่ยอมรับของนักเรียนทั้งโรงเรียนแล้ว เธอน่ารักจนเกินไปทีเดียว หากได้เห็นประธานกับตาเข้าสักครั้งก็จะไม่อาจใจเต้นกับตัวละครน่ารักๆ ในการ์ตูนหรืออนิเมฯ ได้อีกต่อไป นับเป็นสาวน้อยที่เหลือเชื่อมาก
?ประธานครับ?
?มีอะไร?
ประธานปั้นทิชชูที่ใช้เช็ดโต๊ะเป็นก้อนกลมๆ และกำลังเล็งเพื่อจะโยนให้ลงถังขยะตรงมุมห้องกรรมการนักเรียน ภาพเธอหลับตาข้างหนึ่งแล้วเล็งอย่างจริงจังนั้น น่ารักซะเหลือเกิน
ฉันยังคงนั่งเท้าศอกอยู่กับโต๊ะ ขณะที่พูดเรียบๆ กับประธานว่า
?ผมชอบคุณครับ กรุณาคบกับผมด้วย?
?ว้าย!?
พร้อมเสียงร้อง ก้อนทิชชูก็ลอยไปในทางตรงข้ามกับถังขยะโดยสิ้นเชิง
แล้วประธานก็หันมาจ้องฉันตาเขียว ด้วยดวงตาที่มีน้ำตาคลออีกครั้ง
?เพราะอะไรสึงิซากิถึงสารภาพรักได้ง่ายๆ แบบนั้นกันล่ะ?
?เพราะจริงจังไงครับ?
?โกหก!?
?มุก ?ฮิงุราชิ?1 ค่อนข้างเก่าไปหน่อยนะครับ ประธาน?
ยิ่งกว่านั้น การเอามาพูดทั้งที่ตัวสั่นระริกและน้ำตาคลอเบ้าน่ะ ไม่ชวนให้มีลางสังหรณ์ถึงเรื่องโหดร้ายเลยสักนิด
?สึงิซากิ ฉันไม่ยอมให้บอกว่าลืมคำพูดแรก เมื่อตอนเธอมาที่ห้องกรรมการนักเรียนนี่ครั้งแรกหรอกนะ!?
?ผมพูดว่ายังไงนะครับ? เอ่อ....?ไปก่อนเลย ไม่ต้องสนฉัน!? ใช่มั้ยครับ?
?กรรมการนักเรียนเริ่มต้นด้วยสถานการณ์แบบไหนกัน! ไม่ใช่สักหน่อย!?
?อ้าว? ถ้างั้นก็....?ฉันไม่สนใจมนุษย์ธรรมดา ถ้ามีมนุษย์ต่างดาว ชาวอนาคต....? ?
?มันอันตรายนะสึงิซากิ! หลายๆ เรื่องเลยล่ะ!?
?ไม่ต้องห่วงครับ ผมนิยมฉบับดั้งเดิมน่ะ?
?รับประกันเรื่องอะไรของเธอ!? แล้วก็อนิเมฯ น่ะทำออกมาเข้าขั้นเทพเลยนะ!?
ดูเหมือนประธานก็เคยดูนะ ....ไม่สิ การพูดลงลึกในเรื่องนี้ มันจะแย่เอารึเปล่า? แล้วก็พูดผิดเรื่องไปรึเปล่า? รีบๆ นึกเรื่องในตอนนั้นให้ออกดีกว่า
....ใช่แล้วๆ รู้สึกว่าตอนนั้นฉันจะประกาศกับสมาชิกที่มาประชุมกรรมการนักเรียน....หรือสาวงามทั้งสี่นางว่าอย่างนี้สินะ
?ผมชอบทุกคน ชอบมากๆ ครับ ทุกคนมาคบกับผมเถอะ ผมจะทำให้มีความสุขแน่นอน?
?ใช่แล้ว! นับตั้งแต่ตอนนั้น ทุกคนในกรรมการนักเรียนนี่ก็รู้ถึงความเหลวไหลของเธอแล้วล่ะ! คนที่พูดอย่างโจ่งแจ้งว่าขอคบกับใครก็ได้ จะมีใครไปหลงชอบกัน!?
?เสียมารยาทจริง ไม่ใช่ว่าใครก็ได้นะครับ ถ้าพูดตามแบบสำนักพิมพ์สนีกเกอร์แล้ว ก็จะเป็น ?ผมสนใจแต่สาวน้อยแสนสวยเท่านั้น? ?
?ก็หมายความว่า ขอแค่น่ารักแล้วจะเป็นใครก็ได้ไม่ใช่รึไง! แล้วก็ถ้าจะยกตัวอย่าง อย่างน้อยก็ให้เป็นแบบสำนักพิมพ์ฟุจิมิแฟนตาเซียสิ!?
?ผมรักเดียวใจเดียวครับ! ต่อสาวน้อยแสนสวยนะ!?
?สรุปกว้างไปแล้ว!?
?สาวน้อยแสนสวยน่ะหาได้ยากนะครับ?
?นั่นไม่ใช่ปัญหาย่ะ! การที่สารภาพรักกับคนหลายคนพร้อมกัน มันไม่จริงใจนะ!?
?เอ๋ ก็ยังดีกว่าตัวเอกที่ชอบโลเลไม่ใช่เหรอครับ? การประกาศชัดๆ ตั้งแต่แรกเลยว่า ?ฉันจะมุ่งสู่เส้นทางฮาเร็ม!? น่ะ ดูผ่าเผยออกใช่มั้ยครับ??
?น่าเสียดายนะ แต่เธอมีคุณสมบัติต่างจากตัวเอกเนื้อหอมในเกมจีบสาวตั้งเยอะ!?
?งั้นผมจะเป็นตัวเอกของอะไรได้อีกล่ะครับ! ทั้งที่ชอบสาวๆ ขนาดนี้แท้ๆ!?
?โดยพื้นฐานแล้ว เธอเป็นวายร้ายมากกว่าตัวเอกนะ! ฝ่ายที่ต้องถูกกำจัดทิ้งน่ะ! หรือไม่ก็ประเภทเพื่อนรักจอมเสเพลของตัวเอกนั่นแหละ! พวกตัวประกอบตลกๆ ที่มีปฏิกิริยาน่าขำดีไง!?
ประธานรู้ละเอียดมากเลย
?ผมหน้าตาดีออกน้า?
?เพราะความสามารถของจิตรกรต่างหาก!?
ถึงจะคิดว่า ถ้าพูดอย่างนั้น ประธานที่เป็นตัวละครสาวน้อยแสนสวยก็เหมือนกันน่ะสิ แต่ช่างเถอะ
ระหว่างที่พูด ฉันเดินไปเก็บทิชชูที่ประธานโยนพลาด จากนั้นจึงโยนมันลงถังขยะไปในระยะประชิด
?......?
ประธานมองดูฉันด้วยท่าทางสับสน ก่อนจะนั่งลง ฉันจึงนึกสงสัย ขณะเดินกลับไปที่นั่งตัวเอง
?มีอะไรเหรอครับ? ประธาน?
?....นานๆ ทีสึงิซากิก็ช่างเอาใจใส่ หรืออ่อนโยนโดยไม่รู้ตัวนะ?
?ใช่ครับ ความแตกต่างแบบนั้นจะทำให้ความชื่นชอบเพิ่มขึ้นสูงมากใช่มั้ยล่ะครับ??
?เล็งไว้เหรอ!? แย่ล่ะสิ! ความชื่นชอบในใจฉันเพิ่มขึ้นบ้างซะแล้ว!?
?หึๆๆ.... เอาเถอะ ความจริงคุณอาจทำเป็นพูดโอเวอร์ไป แต่ผมก็เล็งไว้นิดหน่อยจริงๆ นั่นล่ะครับ ถ้าจะว่าไป มันเป็นนิสัยมาตั้งแต่เมื่อก่อนน่ะครับ เพื่อให้เนื้อหอมกับผู้หญิง แต่ตอนนี้ก็แทบจะทำโดยไม่รู้ตัวแล้วล่ะ?
?หืม.... มีพลังลามกที่ไม่ธรรมดาเลยนะ?
?ใช่ครับ ผมมีพลังใจไม่ธรรมดาน่ะครับ เพราะปลายทางของเส้นทางฮาเร็มคงจำเป็นจะต้องมีเรี่ยวแรงด้วยนี่นะ?
?อ๊า อย่าบอกนะว่าเป็นเรี่ยวแรงสำหรับทำอะไร?
ประธานแพ้เรื่องพวกนี้ สมกับที่มีรูปร่างโลลิ และกำลังเอามืออุดหูอยู่ ....น่ารักจัง แต่ว่า....
?ประธาน การตอบสนองแบบนั้นเป็นหลักฐานว่ารู้เรื่องที่ผมตั้งใจจะบอกแล้วนี่ครับ....?
?......อ๋อย?
หน้าแดงและทำท่าอึกอักด้วย ....น่ารักดีแฮะ น่ารักจริงๆ นะประธาน เหตุผลที่ฉันมาเข้ากรรมการนักเรียน โดยต้องพยายามจนเลือดตาแทบกระเด็น ก็มีประธานคนนี้เป็นแรงผลักดันสำคัญด้วยเหมือนกัน
แต่ขณะที่ฉันจะแหย่ประธานเล่นต่อไป ช่างน่าเสียดายจริงๆ ที่ประตูห้องกรรมการนักเรียนเปิดออก เป็นการขัดขวางเวลาของเราสองคน
?คีย์คุง ห้ามแกล้งอากาจังให้มากเกินไปนะจ๊ะ?
หญิงสาวที่ก้าวเข้ามาพร้อมคำพูดคือจิสึรุซัง เลขาธิการที่อยู่ปี 3 เหมือนกับประธาน
อีกอย่างหนึ่ง คีย์คุงนั้นหมายถึงฉันเอง ชื่อของฉันคือ ?เคน? ที่แปลว่า ?กุญแจ? ดังนั้นจึงเป็นคีย์คุง
และอากาจังก็หมายถึงประธาน นี่ก็เพราะประธานมีชื่อว่า ?คริม? คริมสัน = สีแดงเข้ม ดังนั้นจึงเป็นอากา (สีแดง) จัง ทั้งสองอันเป็นชื่อเล่นที่ตรงไปตรงมาสุดๆ ก็จริง แต่ดูเหมือนจิสึรุซังจะถูกใจ แม้ว่าตัวประธานเองจะโกรธเพราะ ?เหมือนเด็กทารก (อากาจัง) เลยนี่นา!? แต่พอมาพูดแบบนั้น ทั้งที่มีรูปร่างโลลิแล้ว ทั้งฉันและจิสึรุซังเลยยิ่งคิดว่า ?เหมาะเจาะ? เข้าไปใหญ่
แต่โดยปกติเธอจะเรียกเพื่อนร่วมรุ่นด้วยนามสกุล และเรียกเด็กรุ่นน้องด้วยชื่อจริง ด้วยเหตุนั้นฉันจึงรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เธอเรียกด้วยชื่อเล่น แต่ตามที่จิสึรุซังบอกนั้น ดูเหมือนจะ ?ไม่ได้แบ่งแยกด้วยระดับความเป็นมิตร? ....ผู้หญิงช่างเป็นปริศนานัก
เอาล่ะ จิสึรุซังนั้นเป็นคนในแบบที่ตรงข้ามกับประธานเลย เธอตัวสูงและมีทั้งส่วนโค้งส่วนเว้า นอกจากนั้น ผมดำยาวที่พลิ้วสลวยก็ดูมีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ ขนาดทำให้มองเพลินได้ อีกทั้งนิสัยก็เยือกเย็น แต่มีความอ่อนโยนแฝงอยู่ด้วย....
เรียกได้ว่าเป็นคนที่สมกับเป็นสาวน้อยแสนสวยในอุดมคติ คนละแง่กับประธาน ไม่สิ น่าจะเรียกว่าสาวงามมากกว่าสาวน้อยแสนสวยนะ
ฉันรอจังหวะที่เธอนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามแล้ว จึงค่อยโต้แย้ง
?ผมไม่ได้แกล้งนะครับ แค่ทำให้อับอายเท่านั้นเอง?
?ในบางแง่แล้ว ยิ่งดูชั่วร้ายเข้าไปใหญ่เลยนี่?
?ไม่เป็นไรหรอกครับ เราเห็นพ้องกันอยู่แล้ว?
พอฉันอธิบายไปแบบนั้น ประธานก็ตวาดมาอีกว่า ?โกหก!? ฉันจึงทำเป็นไม่สนใจคำพูดหลังนี้
ระหว่างที่ประธานกำลังงอน ฉันก็หันมาคุยกับจิสึรุซังแทน
?ว่าแต่ วันนี้ฮาเร็มของผมมารวมตัวกันช้าจังนะครับ?
?ฮาเร็มของคีย์คุงซะที่ไหน กรรมการนักเรียนต่างหาก ไม่เห็นเป็นไรมั้ง? นี่ก็ไม่ได้ใกล้จะมีกิจกรรมอะไรเป็นพิเศษด้วย หมู่นี้ถึงจะมารวมตัวกัน แต่สุดท้ายก็แค่นั่งกินขนม และคุยกันเท่านั้นเองนี่นา?
ขณะที่พูด จิสึรุซังก็หยิบขวดน้ำแร่จากกระเป๋าออกมาดื่มหนึ่งอึก
?ไม่เข้าใจซะเลยนะครับจิสึรุซัง โดยพื้นฐาน ความชื่นชอบจะเพิ่มขึ้นก็ต่อเมื่อได้เจอกันโดยตรงนะครับ ดูอย่างเกมจีบสาวสิ นางเอกมักจะถูกกำหนดด้วยสถานที่ที่เราไปใช่มั้ยล่ะครับ??
?เอาเรื่องนั้นมาพูดเหมือนเป็นความรู้ทั่วไป ก็แย่น่ะสิ?
?พูดง่ายๆ คือ ถ้าไม่มายังห้องกรรมการนักเรียนก็จะฟูมฟักความรักกับผมไม่ได้ เพราะฉะนั้นถึงจะไม่มีกิจกรรมอะไร พวกเขาก็ควรจะมาที่นี่....?
?เพราะอย่างนั้นพวกเขาถึงได้ไม่มาล่ะมั้ง?
สวนกลับอย่างโหดร้ายได้หน้าตาเฉยเลย จิสึรุซังนั้นไม่ดุแบบโจ่งแจ้งเหมือนกับประธานก็จริง แต่เพราะอย่างนั้นแหละ บางครั้งจะใจร้ายมาก ความเสียหายทางจิตใจมีสูงได้ง่ายๆ
ฉันกระแอมนิดหน่อย แล้วจึงคิดในแง่บวก
?แต่จิสึรุซังก็ยอมมาฟูมฟักความรักกับผมสินะครับ!?
?......อา อืม นั่นสินะ?
ย่ำแย่ยิ่งกว่าถูกปฏิเสธอีก ไม่ใส่ใจสุดๆ เลย เธอเอ่ยปากพูดระหว่างที่ตั้งต้นเขียนอะไรที่ดูเหมือนการบ้าน และหยิบกินของขบเคี้ยวซึ่งเอาออกมาจากกระเป๋าไปด้วย
?อุ๊ก.... แต่บุคลิกเยือกเย็นแบบนี้แหละ พอหลงรักแล้วจะต้องร้อนแรงแน่นอน!?
?อ๊ะ เรื่องนั้นถูกต้องนะ ฉันร้อนแรงมากเลย ตอนอยู่ประถม ฉันส่งจดหมายที่มีแต่คำว่า ?ฉันชอบเธอ? เรียงกันเป็นพรืด ให้เด็กที่เป็นรักแรกวันละ 300 ฉบับ ท้ายที่สุดก็ไล่ต้อนเขาจนเสียสติเชียวล่ะ แต่เพราะเขาเปราะบางกว่าที่คิด ความรักเลยจืดจางลงแค่นั้นน่ะนะ ....แล้วเธอจะว่ายังไงล่ะ?
จิสึรุซังถามแล้วหรี่ตามองฉันพลางเหยียดยิ้มเล็กน้อย
น่ากลัวกว่ามุก ?ฮิงุราชิ? ของประธานเยอะเลย
ช่วยไม่ได้....
?เข้าใจแล้วครับ?
?เอ๋ เตรียมใจได้ทั้งที่ได้ฟังเรื่องแบบนี้แล้วเหรอ? จะยอมรับทุกอย่างของฉันงั้นเหรอ? แบบนั้นทำแต้มได้สูงไม่เบาเลยนะคีย์คุง ในใจฉันก็ชักจะเปิดช่องให้คีย์คุงนิดหน่อย....?
?สำหรับจิสึรุซัง ผมจะมุ่งแต่ความสัมพันธ์ทางกายอย่างเดียวครับ! ไม่ต้องการจิตใจแล้วครับ!?
?......เอาล่ะ คำถามข้อต่อไป?
เมินกันได้อย่างงดงามมาก เอาเถอะ ว่าแต่ว่า....การมุ่งหวังแต่ความสัมพันธ์ทางกายน่ะ บางทีจะยากกว่าการหาแฟนอีกรึเปล่านะ? ....อือ
ระหว่างที่คิดเรื่องแบบนั้นอยู่ ฉันก็บังเอิญสังเกตเห็นประธานกำลังเอื้อมมือไปหยิบของขบเคี้ยวของจิสึรุซังเอาตามใจชอบ ก่อนที่ของขบเคี้ยวจะหายเข้าปากเธอไป ฉันจึงเอ่ยปากเตือน
?เดี๋ยวอ้วนนะครับ?
?อุ๊ ....มะ ไม่มีปัญหา ฉันจะเอาสารอาหารไปเลี้ยงส่วนสูงกับหน้าอกนี่นา!?
?ก็ตามใจเถอะครับ แต่ความเสี่ยงบางอย่างในกรณีที่ไปเลี้ยงหน้าท้องจะมีสูงมากนะครับ?
?มะ ไม่มีปัญหา! ฉันอ้วนยากอยู่แล้วล่ะ!?
?แต่หน้าอกกับส่วนสูงก็พัฒนายากด้วยน่ะนะ?
?....ฮึ้ย! อ้ำ!?
อ๊ะ กินเข้าไปแล้ว
?....คำตอบของคำถามถัดไปคือ....ดีล่ะ METABOLIC SYNDROME สินะ?
?......?
จิสึรุซังพูดเรื่องร้ายกาจ ทั้งที่สายตายังคงมองไปที่สมุด ....มีคำถามแบบนั้นจริงๆ รึเปล่านะ
ประธานกินของขบเคี้ยวเข้าไปแค่ชิ้นเดียวก็ห่อเหี่ยวลงไปทันตาเห็น ....ถ้าสุดท้ายจะกลุ้มใจก็ไม่น่าไปกินเลยนี่นา
คิดอย่างนั้นแล้วฉันก็วางมือลงบนไหล่ประธานที่กำลังตัวสั่นระริก
?ไม่ต้องห่วงนะครับประธาน ถ้าเกิดไม่มีใครรับไปเป็นเจ้าสาวขึ้นมา....?
?เอ๋? หรือว่า....ถึงฉันจะอ้วนแล้ว เธอก็ยังจะชอบฉันอยู่เหรอ? แม้จะไม่ได้เป็นสาวน้อยแสนสวยแล้วก็ตามเหรอ? สึงิซากิ.... เธอ....?
ประธานมีน้ำตาเอ่อคลอ ขณะที่ฉันส่งยิ้มให้
?ถ้าเกิดไม่มีใครรับไปเป็นเจ้าสาว....ก็ขอให้ใช้ชีวิตอยู่กับงานนะครับ?
?ให้คำแนะนำอย่างจริงจังซะด้วย!??
?ส่วนผมจะแอบให้กำลังใจอยู่ห่างๆ ครับ!?
?แอบอยู่ห่างๆ งั้นเหรอ! ว่ากันตามตรงคือฉันถูกทิ้งแล้วล่ะสิ! พอฉันอ้วนขึ้นก็ไม่มีค่าสินะ!?
?อืม เพราะฉะนั้นนี่เป็นการดุเพื่อช่วยกระตุ้นว่าพยายามอย่าให้อ้วน ตามแบบของผมน่ะครับ?
?อ๋อย?
ได้ฟังอย่างนั้น ประธานก็ทำคอตก จริงๆ แล้วฉันรู้สึกว่าถึงประธานจะอ้วนขึ้นนิดหน่อยก็ยังคงน่ารักอยู่ดีแหละ.... แต่ถึงกระนั้น ในฐานะสมาชิกฮาเร็มของฉันแล้ว ขืนเขาประมาทไปก็จะแย่เอา สมาชิกฮาเร็มของฉันแต่ละคนจะต้องคอยขัดเกลาตัวเองอยู่ตลอดเวลา! ถ้ามีความคิดแบบเป็นแม่คนแล้วจะทิ้งความเป็นผู้หญิงไปก็อยู่รอดไม่ได้หรอก!
?พยายามเข้า เพื่อที่จะอยู่ในฮาเร็มของผมต่อไป!?
?อ๊ะ อยู่ๆ ก็ชักรู้สึกว่าจะอ้วนก็ได้แล้ว?
?......?
เพราะอะไรทุกคนถึงเอาแต่ทำตัวเย็นชาแบบนี้นะ ถ้ายังไม่มีใครสักคนเริ่มทำตัวเขินอายบ้าง ฉันมีหวังเหงาตายแน่เลย ไม่มีอะไรจะน่าสมเพชยิ่งไปกว่าตัวเอกเกมจีบสาวที่ไม่เนื้อหอมอีกแล้ว ชีวิตแบบที่มีโอกาสตั้งมากมาย แต่สุดท้ายกลับต้องมาลงเอยกับเพื่อนสนิทนั้น ฉันคิดว่าน่าเวทนากว่าชีวิตคนไม่เนื้อหอมด้วยซ้ำไป
จิสึรุซังเริ่มลงมือทำการบ้านอย่างจริงจัง ส่วนประธานก็หันไปตั้งหน้าตั้งตากินขนมได้อย่างหน้าตาเฉยแล้ว

*******************************************************************************************************

"ประธานนักเรียนสุดซ่า สภานักเรียนสุดป่วน" เป็นเรื่องราวสนุกสนานชวนหัวเราะของเหล่ากรรมการนักเรียนของโรงเรียนเฮคิโย ที่มักจะมารวมตัวกันหลังเลิกเรียนเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดในหัวข้อที่แทบจะหาสาระไม่เจอ แต่ในความไม่มีสาระนั้นก็ยังมีความลับเล็กๆ น้อยๆ บางอย่างแฝงอยู่ด้วย! ถ้าอยากจะรู้เรื่องราวของพวกเขาให้มากกว่านี้ก็ไปติดตามกันต่อในเล่ม โดยสามารถหาซื้อได้ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป หรือสั่งซื้อทางเว็บไซต์ http://www.bongkoch.com/catalog/product ... ts_id=7969

ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “Bongkoch Books News & Activities”