เรื่องย่อ
หลังตามหาดาบมารมอร์กิฟจนพบและกลับมาสู่โลกปัจจุบันได้ไม่เท่าไหร่ ชิบูยะ ยูริก็มีอันต้องถูกดึงกลับไปที่อาณาจักรปีศาจอีกครั้ง ครั้งนี้ภารกิจที่เขาต้องทำก็คือตามหาขลุ่ยมารเรียกพายุ สมบัติล้ำค่าที่มีเพียงราชาปีศาจเท่านั้นที่จะเป่าได้ และผู้ที่ครอบครองมันอยู่ตอนนี้คือราชาปีศาจ แต่จะเป็นไปได้อย่างไร เมื่อราชาปีศาจตัวจริงอย่างเขายังอยู่ตรงนี้ งานนี้ยูริจึงต้องเปิดเผยโฉมหน้าของชายผู้นั้นให้ได้ และยังต้องแก้ข้อกล่าวหาที่ว่าเขาเป็นคู่รักหนีตามกันกับผู้ชายอย่างเกวนดัลอีกด้วย!
และแล้ว เขาก็ได้เป็นราชาปีศาจในโลกนั้น
ผมตั้งใจเลี้ยงลูกชายให้เติบใหญ่ตามที่ท่านประสงค์
ผมดำ ตาดำ มี DNA คนญี่ปุ่น มีความมุ่งมั่น มามะ รักความยุติธรรม และความสามารถด้านการวางแผนการเล่น
แม้เดิมทีผมจะเดาไม่ออกว่าทำไมถึงมอบหมายให้กับเราสองสามีภรรยาทำหน้าที่สำคัญในการเลี้ยงดูราชาปีศาจรุ่นที่ยี่สิบ...เท่าไหร่นะ...ราชาปีศาจรุ่นที่ยี่สิบปลายๆ แต่สำหรับผมแล้ว ผมภูมิใจในตัวเองอย่างยิ่งที่สามารถส่งผลงานชิ้นโบแดงให้ท่าน ภรรยาของผมก็เห็นพ้องในเรื่องนี้ ลูกชายที่น่าภูมิใจของเราจะวาดลวดลายในโลกโน้นอย่างไรบ้างนะ?
แต่พวกเราสองสามีภรรยาไม่คิดจะยกเด็กคนนั้นให้ท่านหรอกนะ อย่าเข้าใจผิด เพราะอย่างไรเสีย เขาก็คือ ?ชิบุยะ ยูริ? หากเขาได้รับการปฏิบัติไม่เหมาะสม ผมจะพาตัวเขากลับมาไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
นี่ยูริ อยู่ทางโน้นโดนทำร้ายบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีเรื่องกลุ้ม ปรึกษาพ่อได้ทุกเรื่องเลยนะ โผเข้าสู่อ้อมอกพ่อได้เลย! ลูกผู้ชายเหมือนกัน เราเปิดอกคุยกันได้ไม่ใช่เหรอ
ว่าแต่ ยูจัง เดี๋ยวนี้ลูกเย็นชากับพ่อจังเลยเนอะ?
บทที่ 1
ลูกผู้ชายกอดคอกันไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์
?...ไหงเป็นงี้ไปได้ล่ะเนี่ย?
เพื่อทีมเบสบอลรากหญ้าที่เพิ่งก่อตั้งและนิชิบุไลออนส์ที่ผมถวายชีวิตส่วนใหญ่ให้ ผมซึ่งง่วนอยู่กับการเล่นเบสบอลทุกวันเพื่อการนั้นระหว่างปิดเทอมฤดูร้อน ถูกเรียกตัวออกมา ด้วยโทรศัพท์อันเต็มไปด้วยกลิ่นอายความเศร้าอันแฝงด้วยความองอาจของลูกผู้ชาย
?ฉันอกหัก?
?โกหกน่า!? นายมีแฟนด้วยเหรอเนี่ย??
?เปล่า ฉันว่าจะสารภาพรักแล้วชวนออกเดท ก็เลยซื้อตั๋วล่วงหน้ามา แต่กะแล้วว่าต้องอกหัก?
?งั้นนายก็ สารภาพรักทั้งที่อากาศร้อนเป็นบ้า?
?เปล่า ไม่ได้สารภาพ?
?อะไรนะ!??
แม้จะพยายามอธิบายหลายครั้งให้คู่สนทนาเข้าใจว่า ในความเหมือนของคำว่า ?อกหัก? กับ ?อกหัก? ก็ความนัยที่แตกต่างกัน แต่มุราตะกลับไม่คิดจะลุย เอาแต่ยิ้มเจื่อนอย่างใจเสาะ และที่เสียดายก็คือตั๋วล่วงหน้าที่ซื้อมาแล้ว จะเอาไปคืนก็ยุ่งยาก จะยกให้คนอื่นก็ติดขัดเรื่องวันหมดเขตอีก เพราะเพื่อนๆ ต่างก็มีธุระในวันเสาร์ปลายเดือนกรกฎากันแทบทั้งนั้น และแน่นอน ผมเองก็ใช่จะว่าง
?วัยที่ 28 มีไนท์เกมที่นิชิบุโดมด้วย...?
?ไนท์เกมอะไรกัน??
มุราตะ เคนคุง หรือเจ้าแว่นที่เคยอยู่ห้องเดียวกับผมตอน ม.2 และ ม.3 ร้องแหวออกมา ซึ่งเป็นเรื่องแปลกสำหรับเขา
?นายให้ฉันไปเป็นเพื่อนดูเบสบอลกี่ครั้งแล้ว? ไม่ใช่แค่ไปดูการแข่งนะ ขนาดทีมนายซ้อมยังต้องให้ฉันเสนอหน้าไปเลย แถมยังโดนใช้ให้ถือลังน้ำแข็งอันเบ้อเริ่ม! งั้นอย่างน้อยในเวลาแบบนี้นายก็ควรสละเวลาให้เพื่อนที่กำลังชอกช้ำใจไม่ใช่เหรอ!? ค่าเข้าฉันก็เป็นคนออกนะ!?
?รู้แล้ว ก็บอกว่ารู้แล้วไง แหม ไปก็ไปดิ ไปแล้วครับผม ไปแล้ว ว่าแต่ ถ้านายใช้พลังนั่นพุ่งชนเจ้าหล่อน ป่านนี้โอเคไปแล้วมั้ง??
สหายเงยหน้ามองท้องฟ้าทันใด พลางทำท่าดัดจริต
?คนชื่อเทรนดี้1 อย่างชิบุยะ ฮาราจูกุ ไม่เข้าใจความรู้สึกของฉันหรอก?
?...เทรนดี้งั้นเหรอ...มุราตะ ที่จริงนายอายุเท่าไหร่กันแน่เนี่ย? เฮ้ย ...เดี๋ยว อย่าคิดว่าฉันจะฟังผ่านๆ นะ? ฉันไม่ได้ชื่อฮาราจูกุสักหน่อย ไม่ได้ชื่อฮาราจูกุเฟ้ย!?
ใช่แล้ว ชื่อของผมคือชิบุยะ ยูริ ที่แปลว่ากำไร ไม่ใช่ร่ำรวย อ่อนโยน หรือสุขสบาย แม้กระนั้นผมก็ไม่เคยคิดแม้แต่น้อยว่าฮาราจูกุจะขาดทุน ผมต้องลำบากตลอดสิบห้าปีที่เกิดมาเพราะชื่อนี้ ผมเคยกังขาในเซนส์การตั้งชื่อของพ่อแม่ว่า เพราะพ่อเป็นนายธนาคาร ก็เลยมัวแต่คิดถึงเรื่องอัตราดอกเบี้ย จนถึงกับตั้งชื่อลูกชายแบบนี้เลยเหรอ แม้สุดท้ายผมจะรู้ว่าหนุ่มใจดีที่ให้แม่อาศัยรถแท็กซี่ตอนใกล้คลอดเต็มทนต่างหากที่เป็นคนตั้งชื่อให้....แต่มันก็คงจะเยี่ยมกว่า หากใช้ตัวคันจิที่ดูเป็นชื่อคนมากกว่านี้สักนิด แต่ก็เอาเถอะ ช่วงหลังๆ ผมก็เริ่มทำใจได้แล้วว่า อย่างน้อยก็ดีกว่าของของพี่ชายที่ชื่อโชริซึ่งแปลว่าชัยชนะแบบตรงตัวสุดๆ ก็ผมเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่นา
ด้วยเหตุนี้ ผมกับมุราตะ เคนที่โวยว่าอกหักก็คืออกหัก จึงมาเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำด้วยกันสองหนุ่ม คู่ที่ดูผิดธรรมชาติอย่างเจ้าหนูเบสบอลและเจ้าแว่นเดินป้วนเปี้ยนในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำซึ่งมีแต่คู่รักและกลุ่มพ่อแม่ลูก แท็งก์น้ำโปร่งใสขนาดใหญ่ช่างสวยงาม ทั้งหอยงวงช้าง ปลาสิงโต ปลาโนรี ปลาช่อนอเมซอน และปลาฉนาก2 เคลื่อนไหวงดงามนวยนาด ปลาซาร์ดีน และปลาโอก็แลดูน่าอร่อย
?แต่พอมองไปข้างๆ กลับเป็นมุราตะ เคน ไม่ใช่แฟน?
?อะไรเนี่ย งั้นจะจูงมือกันมั้ยล่ะ??
?ตลกน่ะ ฉันแค่กำลังสาปแช่งตัวเองที่ไม่เนื้อหอมต่างหาก พรุ่งนี้ชีวิตที่ไร้แฟนของฉันก็จะเข้าขวบปีที่สิบหกแล้วล่ะ?
?พรุ่งนี้วันเกิดนายเหรอ!? เอ๋ งั้นเหรอ งั้นบอกมาเลยว่าอยากได้อะไร ถ้าราคาถูกฉันจะซื้อให้เป็นของขวัญ อย่างที่ห้อยมือถือที่ดูในร้านขายของเมื่อกี้เป็นไง? ที่เป็นรูปโกมาโซคุงที่เป็นแมวน้ำลายจุดน่ะ?
?แกล้งกันใช่มั้ยเนี่ย นายก็รู้ว่ามือถือฉันเจ๊ง?
?เออ จริงด้วย นายรีบซื้อเร็วๆ เหอะ อีเมลไม่ได้แบบนี้มันไม่สะดวกเลยนะ?
ขณะที่เหงื่อไหลเป็นสาย ผมมองหลังมือขวาแล้วถอนหายใจ ตราประทับเข้าชมตลอดหนึ่งวันถูกประทับด้วยหมึกชนิดพิเศษ สัญลักษณ์สีขาวซีดจะลอยเด่นก็ต่อเมื่อผ่านเครื่องสแกน
?ช่างเหอะ ฉันไม่อยากได้เพื่อนทางอีเมลหรอก คุยกับใครบางคนที่เราไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริง ถ้าเกิดอีกฝ่ายเป็นประธานบริษัท ประธานาธิบดี หรือพระราชาขึ้นมาจะทำยังไง มันอาจกลายเป็นปัญหาระหว่างประเทศเลยนะเฟ้ย?
?อย่าบ๊องน่า ที่จริงเป็นพระราชาเนี่ยนะ มีแต่ในการ์ตูนผู้หญิงเท่านั้นแหละ?
แต่การที่คนรู้จักกลายเป็นพระราชา มันใกล้ตัวเกินคาดนะ
เมื่อสามเดือนก่อน ผมที่ใช้ชีวิตเด็กมัธยมปลายอันเรียบง่าย ได้ผ่านประสบการณ์ที่คิดเป็นอื่นไม่ได้นอกจากความฝัน อย่างการไปสู่โลกต่างพิภพผ่านชักโครกแบบตะวันตก และสถานะของผมในโลกใบนั้นก็คือพระราชา ผมจึงเป็นเจ้าของหนึ่งประเทศ หนึ่งปราสาท ด้วยวัยที่ยังไม่ครบสิบหกดี และยังขาดประสบการณ์
แถมยังไม่ใช่พระราชาทั่วไป แม้เกี๊ยวซ่าร้านโอซัง3 ที่ย่านร้านค้าหน้าสถานีรถไฟจะเยี่ยมยอดหาใครเทียม แต่สถานะของผมก็ไม่ธรรมดาเลย ทั้งที่น่าจะเป็นนักเรียนมัธยมปลายในเกณฑ์เฉลี่ยทั้งรูปร่างหน้าตาที่แสนธรรมดา ตลอดจนถึงระดับมันสมอง แต่...
ผมคนนี้คือ ราชาปีศาจ
เมื่อถูกแจ้งว่าตั้งแต่วันนี้ท่านคือราชาปีศาจในโลกต่างพิภพที่ถูกเรียกตัวไปโดยไม่ทันตั้งตัว ไม่ว่าใครก็ต้องคิดว่านี่คือความฝัน ซ้ำเผ่าปีศาจผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาก็งดงามเกินปกติแทบทั้งสิ้น ยิ่งไปกว่านั้นผมยังถูกปาก้อนหินใส่ เพราะสำหรับเหล่ามนุษย์ที่ผมเชื่อว่าเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน ผมคือความอุบาทว์ชาติชั่วและลางร้าย แต่เพราะไม่มีทั้งรายการล้อกันเล่นและธีมพาร์คที่ทุ่มทุ่นสร้างขนาดนี้ คำตอบที่เหลือจึงมีแค่ ฝันเป็นตุเป็นตะ
แต่ตรงคอของผมที่ลืมตาตื่นกลับมีเครื่องรางที่ได้รับมาจากโลกนั้น
ผมลองกุมหินขนาดเท่าเหรียญห้าร้อยเยนซึ่งห้อยคอมาตลอดนับแต่นั้น สีฟ้าเข้มยิ่งกว่าท้องฟ้าบนกรอบงานฝีมือที่ทำจากเงิน ศิลามาร4 สีไลออนส์บลูฟ้องถึงน้ำหนักความเป็นจริง
ผมเกิดมาพร้อมกับดวงจิตราชาปีศาจ และสัญญาว่าจะปกป้องดินแดนแห่งนั้น
ผมได้สัญญาไปแล้ว
?ชิบุยะ เอ้า รับบัตรหมายเลขไปสิ?
?หา? อ๊ะ เอ้อ โทษทีว่ะ โทษที?
รู้สึกตัวอีกทีก็เห็นเจ้าหน้าที่ใบหน้าเปื้อนยิ้มยื่นแผ่นกระดาษสีเขียว ระหว่างเดินตามฝูงชน ผมก็เคลื่อนตำแหน่งจากหน้าประตูพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ มาอยู่ที่มุมการแสดงสหายแห่งท้องทะเล ความร้อนจู่โจมในทันที เราลงบันไดเพื่อมองหาที่นั่งขณะพาดขาข้ามม้านั่งสีฟ้าอ่อน ด้านหน้ามีเวทีสีขาวเจิดจ้า และสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่สามารถมองเห็นภายใน แสงแดดกลางฤดูร้อนสว่างจ้า จนผมต้องขยี้ตาด้วยมือขวา
?โหย เหงื่อไหลไปถึงหลังเข่าเลยว่ะ ไม่สบายตัวเล้ย?
?แต่ก็น่าจะเย็นกว่าชุดเบสบอลตั้งหลายเท่ามั้ง?
ผมลองพัดคอหอยด้วยบัตรหมายเลข ทั้งที่รู้ว่าไร้ประโยชน์ที่จะขัดขืน แต่ก็ได้ลมเย็นเพียงชั่วนาที
?หน้าร้อนแท้ๆ แต่กลับไม่มีพี่สาวในชุดว่ายน้ำ ไม่มีใครโยนลูกบอล?
?ก็มีทั้งสองอย่างนี่นา ดูบนเวทีดิ?
นั่นมันครูฝึกกับแมวน้ำ
ผมคอตกมองความคืบหน้าของการแสดงบนเวที พลางคิดเรื่องที่ไม่ปะติดปะต่ออย่างเพนกวินจักรพรรดิกับผม ใครจะสง่างามกว่ากัน การลำดับการซ้อมแข่งขันในสัปดาห์หน้าจะเป็นอย่างไร แมวน้ำโหม่งลูกฟุตบอล โยนลูกลงห่วงบาสเกตบอล ตกลงจะเล่นกีฬาประเภทลูกบอลชนิดไหนกันแน่ ตามด้วยผู้หญิงในชุดประดาน้ำหมุนกล่องสีชมพูอย่างสุดแรง จะมีอะไรออกมานะ
?ได้แล้วค่า ท่านผู้ชมหมายเลขยี่สิบเจ็ด! ขอเชิญขึ้นมาบนเวทีค่า?
เด็กวัยอนุบาลเกาะเข่าพ่อพร้อมเปล่งเสียงร้องไห้ น่าสงสาร แกคงได้รับการคัดเลือกไปบูชายัญในงานพิธีสยดสยองบางอย่าง ไม่สิ เดี๋ยวก่อน นี่มันญี่ปุ่นนะ จะมีเรื่องแบบนั้นได้ยังไง
?เจ๋งเลย ชิบุยะ นายได้รับเลือกทั้งที่คนแน่นเอี้ยดแบบนี้เลยนะเฟ้ย!?
?...อะไร??
?ท่านผู้ชมที่ถือบัตรหมายเลขยี่สิบเจ็ด ถ้าอยู่ขอเชิญที่เวทีด้วยค่ะ?
?ไม่รีบไปเดี๋ยวเขาก็นึกว่าไม่อยู่หรอก เด็กคนข้างๆ ถึงกับร้องไห้เสียดายที่ไม่ใช่ตัวเองเลยนะเว้ย?
เมื่อลองเปิดกระดาษที่กำไว้ก็พบหมายเลขที่เข้าข่ายอยู่ใจกลางพื้นสีเขียว อะไรกันเนี่ย คนที่ถูกเลือกคือเราเหรอ ว่าแต่ เราต้องถูกบูชายัญให้กับอะไรกันแน่!?
มุราตะดึงแขนผมลงบันไดอย่างดีอกดีใจราวเป็นเรื่องของตนเอง
?ช้าๆ ดิ... เดี๋ยวตก เดี๋ยวตกบันได!?
ครูฝึกสัตว์น้ำในชุดประดาน้ำพร้อมรอยยิ้มเพื่อการค้าสวมหมวกสีฟ้าของตนให้ผม หล่อนล้วงผ่านบานประตูอะคริลิกอย่างคล่องแคล่ว และไกวของชิ้นเล็กด้วยปลายนิ้ว
?ยินดีด้วยค่า น้องได้รับหมวกแก๊ปหนูโลมา ที่ห้อยมือถือหนูโลมา และพวงกุญแจหนูโลมาซึ่งเป็นของสมนาคุณค่า งั้นติดที่ห้อยมือถือกับพวงกุญแจไว้ตรงสายร้อยเข็มขัดเลยแล้วกันนะคะ? จะได้ไม่หล่นหาย?
?หวา?
ทุกอย่างเป็นรูปปลาโลมาตามชื่อเรียก หมวกแก๊ปมีส่วนปีกหมวกยื่นออกมาเป็นจมูก และมีดวงตาสีน้ำเงินเข้มสองข้างติดตรงหน้าผาก สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสี Skeleton blue ในท่าแหวกว่ายอ้าปากพะงาบ ห้อยอยู่ตรงสายคล้องมือถือกับห่วงคล้องกุญแจ ทุกอันช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียเหลือเกิน
น่ารักกว่าของแท้มากมายนัก
?ถ้าอย่างนั้นช่วยเป็นตัวแทนท่านผู้ชมที่มาเป็นเกียรติในวันนี้ จับมือทักทายกับเจ้าหนูโลมา ขวัญใจพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ Seaworld หน่อยนะคะ!?
พี่สาวพูดเช่นนั้นอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส
อะไรนะ!?
พนักงานที่อยู่ในที่นั้นสามคนดึงผมไปที่ข้างสระว่ายน้ำ
?เดี๋ยวก่อนสิ! นี่ผมพูดจริงๆ นะ! ที่จริงผมไม่ค่อยปลื้มปลาโลมาเท่าไหร่ พวกสัตว์ทะเลเลี้ยงลูกด้วยนมน่ะ ถ้าเลือกได้ ผมขอเป็นปลาวาฬ หรือปลาวาฬเพชฌฆาตดีกว่า!?
?เอาล่ะค่ะ เชิญพบกับเพื่อนของทุกคน โลมาพันธุ์ปากขวด เจ้าหนูบันโด และเอจิคุงค่า?
ไม่มีจังหวะเวลามากพอให้ถามซอกแซกว่า บันโด? เอจิ? บันโด เอจิ5 ครีบหลังสีเทาเงางามสองตัว ตัดผ่านน้ำใกล้เข้ามาทางนี้
?หวา ฉันไม่ถนัด ไม่ปลื้ม ไม่ชอบเจ้าหนูโลมานั่น จริงๆ นะ... เฮ้ย มุราตะ มุราตะ เคนซัง นายเป็นเพื่อนฉันใช่มั้ย ช่วยฉันหน่อยสิ!?
?น่าอิจฉาจังเลย ชิบุยะ เจ้าหนูบันโดน่ารักจะตาย?
เจ้าหนูบันโดหรือเอจิคุง ตัวใดตัวหนึ่งตีละอองน้ำแล้วยืนขึ้นบนผิวน้ำ
?อึ่ก...?
ผมกลืนเสียงร้องขอความช่วยเหลือในที่สุด มันใหญ่โตเกินการคาดคะเน! ผมกำลังจะหลั่งน้ำตา มือสีน้ำเงินมันวาว หรือจะพูดให้ถูกก็คือครีบ ยื่นออกมาข้างหน้า ดวงตาสองดวงในตำแหน่งที่ห่างออกไปเพ่งมองทางนี้แวบหนึ่ง ฟันถี่ยิบราวกับซิปโผล่แพลมจากปากที่เปิดอ้าน้อยๆ
?...นะ น่ากลัว...?
?คุณผู้ชมคะ รีบจับสิคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ รับรองว่ามันไม่กัด?
เพื่อไม่ให้ผมหนีออกไปจากข้างสระน้ำ เจ้าหน้าที่กดดันโดยไม่เปิดช่องให้ตอบรับหรือปฏิเสธ เจ้าหนูบันโดที่ยังคงยืนประคองตัวในน้ำอย่างเชี่ยวชาญด้วยกล้ามเนื้อหางสะโพกจ้องมองอย่างโกรธเคืองด้วยแก้วตาที่ล้ำลึกเกินหยั่ง มันทำหน้าเหมือนกำลังพูดว่า ?เฮ้ย ไอ้มนุษย์ ช่วยทำเรื่องพรรค์นี้ให้มันจบๆ ได้มะ อั๊วะอยากเขมือบปลาซาร์ดีนไวๆ? มันอ้าปากและเปล่งเสียงร้องบันดาลโทสะ
?ปี้!?
?แว้กกกก?
ผมโต้ตอบกลับด้วยการยื่นมือขวา และแตะครีบที่ดูท่าทางลื่นของมันด้วยนิ้วมือ มันเหนอะหนะกว่าที่จะเรียกว่าลื่น และมีอุณหภูมิเดียวกับน้ำทะเล มันจับปลายนิ้วผมเสียแน่น
ละเว้นผมเถอะครับ ลูกพี่! แม้ผมเกือบตะโกนออกมาแบบนั้น แต่พอคิดอย่างสุขุม ปลาโลมาไม่มีทางจับมือผมได้เพราะไม่มีนิ้ว ไหนมันจะทำท่าเกลียดขี้หน้าผมอีก เช่นนั้นแล้ว ทำไมมือและขาของผมถึงถูกฉุด ถูกฉุดจนเกือบตกสระว่ายน้ำ....
?โกหกน่า!??
ทั้งเจ้าหน้าที่และผู้ชมร้องตะโกน ขณะที่ผมกำลังจะจมน้ำเค็มอยู่รอมร่อ ที่สุดขอบทัศนวิสัยปรากฏภาพมุราตะเอื้อมมือ แต่สี Aquablue กลับแผ่ขยายในชั่วพริบตา ผมเริ่มไม่เข้าใจว่าตนเองอยู่ที่ไหน
ทั้งที่แท็งก์น้ำไม่น่าจะลึกถึงขนาดนั้น แต่ผมกลับจมลงเรื่อยๆ อย่างไม่มีสิ้นสุด กางเกงยาวเสมอเข่ากับเสื้อยืดคอกลมที่อุ้มน้ำเกาะติดแขนขาทั้งสองข้าง แต่กลับไร้เงาของเจ้าหนูบันโดและเอจิคุง ตัวการที่ทำให้ตัวแทนผู้ชมต้องเคราะห์ร้ายเช่นนี้
เป็นไปไม่ได้ที่จะลึกขนาดนี้ เราไม่มีทางได้พบประสบการณ์แบบหนองน้ำไร้ก้นบึ้งในสระว่ายน้ำที่ใช้ในการแสดงของ Seaworld อย่างไรก็ตามแต่ ในอดีตเราเคยรอดจากการจมน้ำมาแล้ว ถึงสองครั้งสองครา?
?อีกแล้วเหรอ!??
ผมดื่มน้ำจำนวนมากขณะสะโพกถูกดูดอย่างรวดเร็วและรุนแรงเข้าหาศูนย์กลาง ไม่ เรื่องแบบนั้นมันไม่เป็นไปตามหลักฟิสิกส์ ไม่ตรงตามหลักชีววิทยาและสถาปัตยกรรมศาสตร์ด้วย แผ่นหลังผมควรกระแทกกับซีเมนต์อย่างแรง การจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ ไม่รู้จบ อย่าว่าแต่ PRINCESS TENKO6 เลย ต่อให้ขนหน้าอกของเดวิด คอปเปอร์ฟิลด์ขาดวิ่น ก็ยังเป็นเรื่องที่เป็นไปไมได้!
หลังจากนั้นก็เป็นทัวร์จักรวาลที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี
เอ่อ แม่ฮะ
อะไรจ๊ะ ยูจัง
ทำไมทุกคนถึงบอกว่าเล่นกับปลาโลมาแล้วเยียวยาจิตใจได้ล่ะ ผมไม่เห็นคิดแบบนั้นเลยสักนิด
ก็พวกมันน่ารักนี่ลูก ยูจังไม่ชอบปลาโลมาเหรอ?
ไม่ชอบฮะ พวกนั้นคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ถึงจะจับไม้จับมือ ว่ายน้ำด้วยอย่างเป็นมิตร แต่มันอาจนึกดูถูกเราในใจก็ได้ มันอาจจะกำลังหัวเราะเยาะว่า ?แค่นี้ก็ดีใจแล้ว พวกมนุษย์นี่โง่ชะมัด? ก็ได้นะฮะ?
อ๋อ รู้แล้ว! ยูจังไม่ชอบคนที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่สินะ? แต่ ลูกจ๋า แม่ว่านะ ยิ่งอีกฝ่ายเป็นแบบนั้น เราก็ยิ่งต้องสื่อสารกับเขานะลูก ถ้าลองทำอะไรด้วยกัน พูดคุยกันขณะมองดาวเต็มฟ้า แม่เชื่อว่าลูกต้องเข้าใจเขาแน่ๆ จ้ะ นี่? ยูจังไม่คิดแบบนั้นเหรอจ๊ะ? ก็มนุษย์เราสร้างมิตรภาพแบบนั้นนี่นา... ผมฟังเคลิ้ม
สร้างมิตรภาพ กับปลาโลมา?
ระหว่างที่คิดว่าตนล้มเหลวไม่เป็นท่าในเรื่องดังกล่าว โดยไม่ได้นึกเสียใจมากนัก ผมแหงนหน้าโดยต้องทนปวดตาจากสีสันที่ตัดกันของสีฟ้าและขาว น้ำเกลือทำให้ผมรู้สึกแสบ อันหมายความว่า ที่นี่คือทะเล หาใช่สระน้ำ ร่างกายของผมที่โงนเงนในท่านอนหงายลอยเท้งเต้งเหนือผิวทะเลราวแมงกะพรุน
ดวงอาทิตย์ลอยสูง สว่าง และเจิดจ้า จนผิวหนังบริเวณใบหน้าและลำคอส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ เมื่อคิดว่านี่แหละแสงแดดกลางฤดูร้อน ผมก็หวนนึกถึงปิดเทอมหน้าร้อนวัยเด็ก ทะเลที่มีแตงโม ดอกไม้ไฟและเปลือกหอย ในวัยที่ตั้งตารอการไปเล่นน้ำทะเลกับครอบครัว
การลืมตาในสถานที่อันผิดแผกจากเมื่อครู่โดยสิ้นเชิงก็เช่นกัน เมื่อมาถึงครั้งที่สามก็กลายเป็นความเคยชิน
เราถูกเรียกตัวมาอีกแล้วล่ะมั้ง?
การถูกกระแสน้ำดูดมายังโลกต่างพิภพ ไม่ใช่ครั้งแรก แม้จะไม่พอใจในความสะเพร่าที่ดึงตัวผมต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนั้น แต่อย่างน้อยผมก็รู้ว่าปลายทางเป็นสถานที่เช่นใด ทั้งยังโชคดีมีสหายร่วมทาง ตัวเอกที่หลงเข้ามาในโลกของดาบและเวทมนตร์สร้างวีรกรรมในฐานะวีรบุรุษ เป็นเรื่องราวที่มีอยู่ดาษดื่น แม้ในกรณีของผมออกจะแหวกแนวสักเล็กน้อย แต่ก็เปลี่ยนแค่สถานะตัวละครจาก ?ผู้กล้า? เป็น ?ราชาปีศาจ? เท่านั้นเอง
กว่าจะพูดติดตลกว่า ?เท่านั้นเอง? ได้ ต้องใช้เวลาบนโลกราวสามเดือน
วัตถุทรงสามเหลี่ยมสีเทาเข้ามาใกล้จากทิศที่ขาขวาลอยเท้ง รูปร่างที่คุ้นตานั้นบ่งบอกอย่างแจ่มชัดว่าเป็นครีบหลังของสหายแห่งท้องทะเล
ผมเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ที่ทำให้สิ่งมีชีวิตผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่พลอยติดร่างแห ผมข่มความกลัวและเอื้อมมือออกไป โดยหวังจะลูบศีรษะอันมันวาว ปลายนิ้วแตะเบาๆ ที่หน้าผากของเขา มันสากกว่าครีบอกที่เคยจับมือทักทายในการแสดงโชว์มากนัก
?อะไรกัน เจ้าหนูบันโด มิน่าถึงว่ายน้ำเร็วนัก ก็ผิวนายเหมือนชุดว่ายน้ำผิวฉลามที่เอียน โธร์ป7 ใส่เลยนี่นา?
หืม? ผิวฉลาม?
ในชั่วพริบตานั้น ผมสบตากับคู่กรณี ตาของฉลาม
?ไม่ใช่เจ้าหนูบันโด ...แต่เป็นเจ้าหนูจิโร่งั้นเหรอ!??
อะไรกัน! ที่ว่ายเข้ามาแนบชิดคือเจ้าหนูจิโร่ที่เป็นปลาฉลามขาวหรอกเหรอ!? แม้จะยืนกรานเสียงแข็งว่าเราไม่อาจอ่านใจสิ่งมีชีวิตแห่งท้องทะเล ทว่าผมกลับล่วงรู้สิ่งที่มันคิดอย่างแจ่มแจ้ง ก่อนที่เพลงประกอบหนังเรื่องจอวส์จะบรรเลงขึ้นห้าวินาที
แม้พยายามคิดหาวิธีรับมือกับปัญหาเฉพาะหน้า แต่สมองกลับไม่ยอมทำงานอย่างว่องไว ผมว่ายน้ำหนีพร้อมส่งเสียงประหลาด ในท่วงท่าน่าขันอันไม่อาจแยกแยะออกว่าเป็นท่าฟรีสไตล์หรือท่าลูกหมาตกน้ำ แต่ถ้าจะให้ตั้งชื่อก็คงเป็นท่าอิสระ เราควรทำอย่างไรเมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์ฉุกเฉิน!? เจอหมีต้องแกล้งตาย เจอรถเลือกตั้งให้ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่เคยมีใครบอกวิธีรับมือกับฉลาม เราต้องข่มขวัญ หรือยอมศิโรราบอย่างไม่มีเงื่อนไขกันล่ะ!?
?ฝ่าบาท!! ท่านปลอดภัย...อ๊า?
เสียงคุ้นหูแว่วมาแต่ไกล เรือลำเล็กที่หรูเกินจำเป็นแล่นมา ไม้พายหมุนเป็นวงกว้าง และมุ่งตรงมาทางนี้ด้วยความเร็วสูง คู่หูผู้พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะทำให้ชิบุยะ ยูริเป็นราชาปีศาจผู้องอาจ หนึ่งในนั้นตะโกนหลังจากชักสีหน้า
?เจ้าเป็นแค่มัจฉา คิดจะทำอะไรฝ่าบาท ฮะ!?
ลอร์ดกุนเทอร์ ฟอน ไครสท์หมุนไม้พายด้วยท่าทางที่ดูราวกับจะประกาศชื่อตนต่อปลาฉลาม เขาเดือดดาลจนทำให้ความงามล้นเหลือพังครืนไม่เป็นท่า ผมสีเทายาวถึงหลังสะบัดกระจาย แก้วตาสีม่วงแฝงความชาญฉลาด มีอาการโลหิตคั่งตามเส้นเลือดฝอย เสียง baritone8 ทรงเสน่ห์ชวนให้เข่าอ่อนในยามปกติ กลับกลายเป็นเสียงเพี้ยนแหลมอันแสดงถึงอารมณ์รุนแรงผิดปกติ ทั้งที่ครูพี่เลี้ยงซึ่งทะนุถนอมผมจนเกินวิสัยผู้นี้มีความงามหมดจดจนสามารถสังหารสตรีทุกคนในเสี้ยวนาที แต่มันกลับพังครืนในชั่วพริบตา เมื่อเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตัวผม จนบางครั้งผมก็อยากตบไหล่และบอกให้เขารักตัวเองมากกว่านี้
เซอร์เวลเลอร์ที่เอื้อมมือทั้งสองขณะโน้มตัวมาข้างหน้าจนเกือบตกเรือไม่มีสีหน้าสยดสยองขนาดนั้น หากแต่เป็นสีหน้าสบายๆ แฝงรอยยิ้มเจื่อนๆ เหมือนกำลังดูวิดีโอบันทึกความผิดพลาดของลูก
อย่าทำขนาดนั้นสิ คอนราด เพื่อนเล่นแคชบอลเพียงหนึ่งเดียวบนโลกนี้ เดี๋ยวก็ได้กลายเป็นตะไคร่น้ำหรอก เอ๊ย ต้องเป็นสาหร่ายทะเลสิ?
?คุมสติหน่อย กุนเทอร์ แจวเรือขนาดนั้น ประเดี๋ยวก็โดนศีรษะฝ่าบาทกันพอดี?
เกมปิดตาตีแตงโมเลือดสาดกระเซ็น ไม่เป็นมงคลเอาเสียเลย
ผมคว้าแขน และลี้ภัยบนเรือพายได้ในที่สุด ในสภาพเนื้อตัวชุ่มโชก หายใจหอบ ใจสั่นระทึกด้วยความหวาดกลัว ผมกอดคอนราดแน่นอย่างหมดท่า
?ระ รอดตาย จนได้...เกือบถูกหม่ำแล้วนะเนี่ย?
?ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นหรอกขอรับ เจ้านี่ไม่ทำร้ายมนุษย์หรอกขอรับ?
?หา? แต่นั่นฉลามนะ จอวส์น่ะจอวส์? มันพยายามจะงับขาขวาฉันนะ!??
?ไม่หรอกขอรับ โดยทั่วไปฉลามเป็นสัตว์กินพืช มันคงอยากเล่นกับฝ่าบาทมากกว่า?
เรื่องราวของสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้มีแต่เรื่องชวนน้ำตาเล็ด แต่จะให้เปื้อนน้ำมูกก็คงไม่งามนัก ผมจึงผละตัวจากอกองครักษ์
?...บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกฝ่าบาท นี่เป็นชื่อที่นายตั้งเองนะ?
?นั่นสินะขอรับ ลืมตัวทุกที?
ผู้พาดวงจิตก่อนที่ผมจะกลายเป็น ?ผม? มายังโลกต่างพิภพอันไกลโพ้นที่เรียกว่าโลก และชายหนุ่มนิสัยดีซึ่งให้แม่ที่ท้องแก่ใกล้คลอดโดยสารรถไปด้วยที่มุมถนนเมืองบอสตัน ซ้ำยังสร้างแรงบันดาลใจในการตั้งชื่อ ก็คือเขาคนนี้ เซอร์คอนราท เวลเลอร์คือคนที่ตั้งชื่อชิบุยะ ยูริ เป็นผู้ปกครองและเพื่อนสนิท ซึ่งอาจรวมถึงที่มั่นสุดท้ายในบางเวลา
แม้จะบอกว่าเป็นผู้ปกครอง แต่ก็คงเชื่อได้ยากเพราะภาพลักษณ์ที่น่าจะมีอายุราวยี่สิบ ทว่าวัยที่แท้จริงเยอะกว่าประมาณห้าเท่า หากอยู่ญี่ปุ่นคงได้โล่ประกาศเกียรติคุณผู้สูงวัยสุขภาพดีเลิศ บนโลกนี้ โลหิตแห่งเผ่าปีศาจส่งผลให้มีอายุยืนยาวอย่างมาก ทั้งยังการันตีได้ในเรื่องความงาม แม้คอนราดที่เป็นลูกครึ่งมนุษย์จะดูไม่หวือหวา แต่เหล่าขุนนางนอกเหนือจากนี้ล้วนรูปงามบาดตาทั้งสิ้น และแม้จะเทียบชั้นกับกุนเทอร์ไม่ได้ ทว่าพลพรรครูปงามราวภาพวาดก็มีดาษดื่น
อันตัวผมที่เป็นคนธรรมดาทั้งในด้านหน้าตา รูปร่างและระดับสติปัญญาแล้ว ได้แต่ทอดถอนใจจนต้องกลับไปอ่านเทพนิยายแอนเดอร์เซ่น9 ว่าเมื่อไหร่เป็ดจะกลายเป็นหงส์ และกำลังเปิดรับสมัครเด็กสาวผู้ถือนิกาย ?โฉมงามกับเจ้าชายอสูร? ซึ่งวัดความเป็นเผ่าปีศาจที่นิสัย หาใช่หน้าตา
?...ร้อนจัง...?
ดูเหมือนทุกพิภพกำลังต้อนรับฤดูร้อน แทนที่ชุดเปียกแฉะจะทำให้เย็นขึ้น มันกลับแนบตัวจนร้อนเกินควร ผมถอดเสื้อยืดคอกลมทิ้งอย่างยากลำบาก เมื่อวางมือตรงสายรัดเข็มขัดก็พบว่าพวงกุญแจพร้อมตุ๊กตายังคงห้อยต่องแต่งอยู่อย่างน่าประหลาดใจ ของที่ระลึกรูปหนูโลมาช่างทนทายาดดีแท้
หลังมองศิลามารสีไลออนส์บลูที่แกว่งอยู่กลางอก คอนราดผู้มอบให้ผมก็หรี่ตาลง
?กล้ามเนื้อเพิ่มขึ้นนิดหน่อยนะขอรับ??
?นิดหน่อยที่ไหน นี่ไง! เห็นกล้ามแขนมะ! ดูกล้ามเนื้อต้นแขนฉันซะก่อน!?
ทั้งสองต่างเป็นผลพวงจากการซ้อมในแต่ละวัน คอนราดยิ้มละไมอย่างจ้าวเสน่ห์ และพูดขึ้นขณะกดกล้ามเนื้อเท่าลูกเบสบอลของผม
?เช่นนั้นคงต้องหาดาบใหม่ เห็นทีต้องเป็นดาบเล่มโตสำหรับบุรุษเสียแล้ว?
?ฉันไม่อยากได้ของแบบนั้นสักหน่อย?
?แล้วท่านอยากได้...?
?แว้กกกกกกก?
กุนเทอร์ผู้ตีฉลามด้วยไม้พายส่งเสียงหวีดร้องที่ยากจะอธิบายเป็นคำพูด ดูเหมือนเจ้าหนูจิโร่จะตามสมัครพรรคพวกมาเสริมทัพ มีทั้งเจ้าหนูอิจิโร่ และเจ้าหนูซาบุโร่
?แหม ก็พวกมันคุ้นกับคนง่ายนี่นา?
การวิเคราะห์สถานการณ์แบบนั้นถูกต้องแล้วจริงๆ หรือ
แม้มาโลกนี้เป็นครั้งที่สาม แต่ก็ตกลงในสถานที่ไม่คุ้นตาเช่นเคย หาดทรายขาว กับทะเลสีฟ้าเทอร์ควอยซ์น่านำไปใช้ในแผ่นพับท่องเที่ยวทะเลเมดิเตอร์เรเนียนในประเทศกรีซ อากาศที่แห้งผากร้อนผ่าวไปถึงลำคอที่สูบอากาศเข้าไป ทำให้ลืมความชุ่มโชกได้ชั่วขณะ คฤหาสน์ซึ่งห่างจากชายหาดไม่กี่ย่างก้าวมีรูปแบบสถาปัตยกรรมแตกต่างอย่างเด่นชัดกับสองปราสาทที่เคยถูกพาไปในอดีต
แม้กังวลว่าจะทำอย่างไรหากต้องใส่ชุดนักเรียนคอตั้งในฤดูกาลนี้ ทว่าชุดฤดูร้อนที่เด็กหญิงผู้มีหน้าที่จัดเตรียมเสื้อผ้าถือมากลับเป็นชุดซามูไรสีขาวอมเหลือง ผมขยับเอวกางเกงเนื้อสัมผัสคล้ายผ้าป่าน เพราะค่อนข้างหลวม เด็กหญิงก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิดด้วยคิดว่าผมโกรธ
?ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันใช้เข็มขัด?
?ฝ่าบาทผอมลงนะขอรับ? หรือท่านจะไม่สบาย...?
?ไม่ใช่หรอก เป็นผลจากการฝึกกล้ามเนื้อน่ะ ฉันซื้อแอบโดมิไนเซอร์มาเล่นด้วยนะ?
ในราคาพันเยนจากร้านลดกระหน่ำ เป้าหมายคือกล้ามท้องแบบคาเมนไรเดอร์ ขณะจดจ่อกับการดึงเข็มขัดจากกางเกงตัวเปียก ครูพี่เลี้ยงก็วิ่งไปยังมุมห้องอย่างรู้ใจ
?รอสายลมสักครู่นะขอรับ?
โลกแห่งดาบและเวทมนตร์ย่อมไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้า ทว่าอาคารก่อด้วยหินสีงาช้างกลับเย็นยะเยือกถึงภายในแม้ไม่ใช้เครื่องปรับอากาศ และเนื่องจากถอดรองเท้าและถุงเท้าทิ้งไป ความหนาวเย็นจึงถ่ายทอดผ่านฝ่าเท้าโดยตรง กุนเทอร์ยกมือขวาในท่า ?เยส? ก่อนผมเอ่ยว่าไม่ร้อน เจ้าหน้าที่ปรากฏตัวอย่างเงียบเชียบ และบีบคอเป็ดตัวยักษ์ สัตว์ตระกูลนกกระพือปีกอย่างแรงด้วยความทรมาน อย่างนี้นี่เอง ทว่าแม้ได้ลมสมใจ แต่ก็พ่วงด้วยกลิ่นสาบสาง และความรู้สึกผิด
?หยุดทำเรื่องที่ต้องโดนกลุ่มพิทักษ์สัตว์เพ่งเล็งเหอะ! นี่ก็เย็นมากพอแล้วล่ะ?
?ช่างเป็นถ้อยคำอันเปี่ยมด้วยเมตตาอะไรเยี่ยงนี้ แม้แต่สัตว์เดรัจฉานเช่นนี้ก็ทำให้ท่านใจสลายได้หรือนี่! นี่แล ผู้ครองอาณาจักรอันรุ่งเรืองของจอมปีศาจผู้ยิ่งใหญ่และประชาชนเผ่าปีศาจ จงอย่าลืมว่าสรรพสิ่งบนโลกล้วนก่อเกิดจากพวกเราเหล่าเผ่าพันธุ์ปีศาจ ด้วยความกล้าหาญ เชาว์ปัญญาและพลังอำนาจที่สามารถสยบได้แม้แต่พระเจ้า เผ่าพันธุ์ปีศาจจักต้องเจริญรุ่งเรืองสืบไป...?
เยี่ยมยอดไปจนถึงการทำมุมของนิ้วมือ ซ้ำยังสบตากับกล้องอีกด้วย นั่นคือชื่อประเทศที่ชวนให้นึกว่าเพลงชาติ เมื่อตัดทอนอย่างบ้าบิ่นก็จะเหลือเพียง ?อาณาจักรปีศาจ?
?...ราชาปีศาจลำดับที่ยี่สิบเจ็ด เอาล่ะ ฝ่าบาท เมื่อครู่ข้าเจตนาพูดผิด ท่านทราบหรือไม่ว่าเป็นส่วนใด??
?ขะ ขอโทษนะ ฉันไม่ทันสังเกตเลย?
หนุ่มผู้เลอโฉมเกินใครผิดหวังเล็กน้อย
?ฝ่าบาทควรพำนักในดินแดนนี้ให้ยาวนานขึ้นจริงๆ ด้วย ท่านจำเป็นต้องศึกษาในเรื่องพลเมืองเป็นอันดับแรก ตามด้วยเรื่องเขตแดนและพื้นฐานความสัมพันธ์ทางการทูต ไม่สิ ท่านไม่จำเป็นต้องกลับไปที่นั่นอีก ให้ข้าได้อยู่ข้างกายท่านทุกเมื่อเชื่อวัน...?
คอนราดผู้ปล่อยเป็ดส่งลมเป็นอิสระตัดบทอย่างแนบเนียน ก่อนถ้อยคำจะแฉลบในทิศทางแปลกๆ
?ข้าบอกแล้วมิใช่หรือ กุนเทอร์?
เขามั่นคง แจ่มใส รู้จักวิธีรับมือกับเพื่อนร่วมงาน ผมคงได้เรียนรู้จากเขาอีกมากมาย ยกตัวอย่างเช่น วิธีดึงสติของอาจารย์กลับมา
?ฝ่าบาทก็มีความสำคัญต่อโลกและญี่ปุ่นเช่นกัน จะให้พวกเรายึดครองไว้เพียงฝ่ายเดียวได้อย่างไร?
ถ้าเรามีค่าขนาดนั้นก็ไม่น่าจะได้อยู่ตรงม้านั่งตัวสำรองตลอดสามปีนะ
เสียงแสดงความไม่พอใจแว่วมาแต่ไกล ใครบางคนร้องตะโกน ประสานกับเสียงรองเท้าที่รุกไล่
?กุนเทอร์! การที่เจ้าบอกเพียงท่านพี่ว่าไปรับยูริ มันหมายความเยี่ยงไร!? ไม่รายงานสิ่งใดเลยต่อข้าผู้เป็นคู่หมั้นหมาย จะลบหลู่กันเกินไป...?
ผู้วิ่งเข้ามาคือหนุ่มน้อยรูปงามราวเทวดา ลอร์ดโวลฟรัม ฟอน บีเลอเฟลท์ เขามองผมในสภาพเปลือยท่อนบน ก่อนทุ่มใส่ด้วยคำโกหก จนใบหน้าน่ารักเหยเก
?...ยูริ ไฉนหน้ากับแขนเจ้าจึงสีต่างกัน? เจ้าป่วยเป็นโรคร้าย หรือว่าต้องคำสาป...?
?ต้องคำสาปอะไรกัน เสียมารยาทนะเนี่ย?
มีเพียงแขนและตั้งแต่คอขึ้นไปเท่านั้นที่เกรียมกำลังดี ส่วนลำตัวและขากลับขาวจั๊วะ แม้รอยเกรียมแดดรูปชุดยูนิฟอร์มคือเครื่องราชอิสริยาภรณ์สำหรับนักเบสบอล แต่คุณสมบัติจะต่างออกไปเล็กน้อย เมื่ออยู่ที่สระว่ายน้ำหรือทะเล
โวลฟรัม หยิบแก้มผมด้วยนิ้วโป้งกับนิ้วชี้พลันดึงออกด้านข้างเต็มแรง
?โอ๊ยยยย กักคิวอุนโคะ10?
ปฏิกิริยาตอบโต้แบบนักเรียนประถม เขาเบนเพียงสายตาไปยังคอนราดแล้วถามว่า
?ตัวจริงรึ??
?ตัวจริง?
?เช่นนั้นคนที่ท่านพี่ไปรับคือผู้ใดเล่า??
?คงเป็นตัวปลอมกระมัง?
ท่านพี่สำหรับเขาไม่ใช่เซอร์คอนราท เวลเลอร์ผู้ยืนอยู่เบื้องหน้า หากเป็นลอร์ดเกวนดัล ฟอน โวลแตร์ผู้เป็นพี่คนโต กล่าวคือคอนราด โวลฟรัม และเกวนดัลซึ่งไม่ได้อยู่ ณ ที่นี่ คือสามพี่น้องผู้กำเนิดจากมารดาเดียว พวกเขาคือเจ้าชายแห่งเผ่าปีศาจเมื่อไม่กี่วันก่อน และเป็นอดีตเจ้าชายในเวลานี้ เพราะการขึ้นครองราชย์อย่างปัจจุบันทันด่วนของผม หลังราชาปีศาจองค์ก่อนสละราชบัลลังก์อย่างกะทันหัน
แม้ผมจะชนะขาดในเรื่องรูปร่าง แต่ในด้านรูปโฉมนั้นต่างกันราวฟ้ากับเหว โวลฟรัมคือหนุ่มน้อยรูปงามตามแบบฉบับการ์ตูนผู้หญิงอันชวนให้คิดถึงคณะนักร้องประสานเสียงยุวชนชนชายแห่งกรุงเวียนนา เขามีดวงตาเป็นประกายเขียวมรกตกับผมสีบลอนด์เจิดจ้าอันรับจากมารดา หากให้วาดภาพ จิตรกรทุกผู้คงได้แต่ก้มศีรษะ และหากแม้นปรากฏตัวในฝัน ก็คงน้ำตาคลอเบ้าด้วยคิดว่าได้พบเทวดา ทว่าเมื่อเปิดปาก เขาก็คือ จ. (เจ้าชาย) เอาแต่ใจ หาใช่เทวทูต และจากการสำแดงตนว่าอายุแปดสิบสอง หากเป็นที่ญี่ปุ่นก็คือตาแก่หัวรั้นดีๆ นี่เอง และดูเหมือนเขาจะเป็นคู่หมั้นของผม จากความเข้าใจผิดและความแตกต่างเล็กน้อยในเชิงวัฒนธรรม
อีกด้านหนึ่ง เลดี้เซซิลี ฟอน ชปิทซ์เว็กผู้เป็นมารดาของสามพี่น้อง ราชาปีศาจองค์ก่อนและอดีตราชาในปัจจุบัน...ผู้กล่าวด้วยตนเองว่า ?เรียกข้าว่าเซลี่เถอะ? หล่อนตกหลุมรักข้ามเผ่าพันธุ์กับบุรุษไร้หัวนอนปลายเท้า และให้กำเนิดบุตรชายนามว่าเซอร์คอนราท เวลเลอร์ อาจเพราะได้รับยีนของมนุษย์ เขาจึงมีดวงหน้าไม่เตะตามากนักเมื่อเทียบกับเผ่าปีศาจผู้อื่น ใบหน้ายิ้มละไมอันมีร่องรอยแผลเก่าที่หว่างคิ้ว ดูหล่อเหลามากกว่าที่จะเรียกว่ารูปงาม หากไล่ไปอยู่อเมริกาเมื่อสิบปีก่อนคงกลายเป็นต้นแบบของหนังเรื่อง G.I Joe11 ด้วยเป็นบุรุษผู้เหมาะกับชุดทหารหาญอย่างที่สุด
ผมรู้ได้เป็นอย่างดีเสมอว่าเขากำลังยิ้มด้วยสีหน้าเช่นไร และแม้จะเบาบาง แต่ผมก็สังเกตเห็นใจสิงห์ที่ซุกซ่อนอยู่เช่นกัน
อย่างไรก็ตาม พี่น้องที่ไม่เหมือนกันนั้นมีอยู่จริง และหาใช่เพียงภายนอก หากต่างกันทั้งนิสัยและหลักการ
?ปล่อยมือนะ โวลฟรัม! หากใบหน้าอันงดงามของฝ่าบาทเกิดมีตำหนิ ข้าไม่ยอมแน่ขอรับ!?
กุนเทอร์ดึงนิ้วของน้องสามออกจากแก้มของผมที่ถูกยืดออก แม้จะคบค้ากันนานพอตัว ทว่ามุมมองเรื่องความงามของพวกเขานั้นยากจะหยั่งถึง เพราะเขาคิดว่าผมมีรูปโฉมงดงามกว่าตนเองและเผ่าปีศาจที่อยู่รายล้อม ได้ยินว่าการมีผมดำตาดำเกิดขึ้นได้ยากยิ่งแม้แต่ในหมู่เผ่าปีศาจ แม้จะกล่าวว่าสูงศักดิ์และสูงส่ง แต่มันก็คือเกณฑ์มาตรฐานของชาวญี่ปุ่น
ผมพูดพลางลูบแก้มที่ยังเจ็บ
?หมายความว่าไงกันแน่น่ะ ตัวจริงตัวปลอมอะไรกัน แต่ในฐานะราชา ฉันก็ดูน่าสงสัยจริงๆ นั่นแหละนะ?
ผู้ควบตำแหน่งครูพี่เลี้ยงและที่ปรึกษากระแอมแสดงอาการลำบากใจที่จะเอื้อนเอ่ย
?ความจริง...มีผู้บังอาจอ้างนามของฝ่าบาทปรากฏตัวขึ้นน่ะขอรับ?
?เอ๋? ชื่อชิบุยะกำไร ฮาราจูกุขาดทุนน่ะนะ??
?มิได้ขอรับ เขามิได้กล่าวละเอียดเยี่ยงนั้นขอรับ มีข่าวลือว่าคนร้ายที่ถูกจับในที่โคนันเชีย-สเวเลร่า ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนใต้ของอาณาจักรเราเป็นราชาปีศาจ แม้เราจะวางเฉยด้วยคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้ แต่เมื่อมีการกำหนดวันลงโทษ เราก็เริ่มวิตกเล็กน้อย...เอ่อ...ว่าถ้าเกิดคนร้ายผู้นั้นคือฝ่าบาทจริงๆ...?
คอนราดอธิบายให้เข้าใจง่าย แทนกุนเทอร์ผู้อ้อมค้อม
?กล่าวคือ เราเกรงว่าฝ่าบาทอาจมายังโลกนี้ และบังเอิญไปตกในดินแดนนอกอาณาจักรปีศาจโดยที่พวกเราไม่รู้ ท่านอาจตกระกำลำบากอยู่เพียงลำพังโดยไร้ผู้ใต้บังคับบัญชา กระทั่งถูกจับเพราะกระทำความผิดโดยมิได้ตั้งใจ เราจึงเรียกท่านมาอีกครั้งเพื่อยืนยันข้อเท็จจริง...?
?ฉันเลยพุ่งหลาวทัวร์จักรวาล ตอนจับมือกับเจ้าหนูบันโด?
โวลฟรัมบ่นพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์
?เจ้าหนูบันโดคือใคร เป็นผู้ชายหรือ??
?ฉันไม่รู้หรอกว่าตัวผู้หรือตัวเมีย แต่เจ้าหนูบันโดเป็นปลาโลมา เจ้าหนูกอนโดเป็นปลาวาฬ ส่วนเจ้าหนูจิโร่เป็นฉลามขาว สรุปคือ ถ้าฉันตัวจริงอยู่ที่นี่แบบนี้ ก็แสดงว่าคนนั้น เอ่อ ที่ไหนนะ? เจ้าคนที่อยู่คาปูเรล่า? ก็ไม่ใช่ฉันสินะ?
?เป็นจริงดังท่านกล่าวขอรับ! ท่านทำให้ข้าชื่นชมในความปราดเปรื่องเสมอ?
ง่ายเสียยิ่งกว่าปัญหาเชาว์เด็กอนุบาล ตราบใดที่เรายังเป็นเรา เราก็ต้องอยู่ที่นี่สิ ผมเริ่มปลงตก
สรุปคือ มีผมตัวปลอมในดินแดนอื่น และก่อเรื่องงามหน้าขึ้น แม้จะเป็นเรื่องไม่ถูกต้องอย่างแท้จริง ทว่าทั้งท่านโคมง โชกุน ไมเคิล แจ็กสัน และเทพเจ้า สรุปคือผู้ยิ่งใหญ่ทุกหนแห่งจากทุกยุคทุกสมัยล้วนมีคู่เหมือนด้วยกันทั้งสิ้น และหากมีเยอะราวฝูงตั๊กแตน ก็ยิ่งเป็นหลักชี้ชัดถึงระดับของชื่อเสียงที่ขจรขจาย
?ว่าแต่ แค่เรียกฉันมาก็หมดเรื่องแล้วนี่ ทำไมยังต้องออกไปตามตัวอีกล่ะ? แถมยังเป็น...?
ผมพูดเว้นวรรคอย่างลืมตัว เมื่อนึกถึงนิสัยที่ติดตัวมาแต่กำเนิดของท่านพี่ที่ออกเดินทาง
?...เกวนดัล?
?นั่นสินะขอรับ มนุษย์โง่เขลาปากเปราะ จะถูกลงโทษก็ไม่เกี่ยวอันใดกับพวกเรา ทว่าเขา...?
?เป็นคู่แฝดของฉัน??
?ขอรับ เพราะเราได้ข้อมูลมาว่าคู่แฝดคนนั้นมีสิ่งพิเศษซึ่งใช้ได้เพียงราชาปีศาจ ของพิเศษยิ่งจนเรียกได้ว่าเป็นสมบัติล้ำค่าของเผ่าปีศาจ เมื่อราวสองร้อยปีก่อน มันถูกนำออกไปและหายสาบสูญนับแต่นั้น หากข้อมูลนั้นเป็นเรื่องจริง ก็ต้องนำกลับมายังเผ่าปีศาจของเราให้จงได้ เราเคยส่งคนออกสืบเสาะเมื่อยี่สิบปีก่อน และเขาก็คือคนของเกวนดัลขอรับ?
?ใครหรือ??
คอนราดเอ่ยถาม ใบหน้าของเขาบอกว่าต้องการคำยืนยัน แม้รู้คำตอบอยู่ก่อนแล้ว
?กรีเซลาขอรับ ลอร์ดเกเกนฮิวเบอร์ ฟอน กรีเซลา?
?อ๋อ ฮิวบ์นี่เอง?
เขาจับหูอย่างมีความนัยแอบแฝง แม้เขาจะเป็นคนที่ทำให้คิดว่าคนดียังมีอยู่บนโลก แต่ดูเหมือนเขาจะมีคู่อริอยู่ ผมค้นหาความสัมพันธ์ของบุคคลจากน้องสามผู้ช่างเจรจา
?เขาเป็นคนแบบไหนเหรอ??
?ลูกพี่ลูกน้องของท่านพี่น่ะ น้าสาวคนหนึ่งของโวลแตร์ไปเป็นสะใภ้ตระกูลกรีเซลา?
?อะไรกัน?
การตอบตามตำราทำให้ผมเสียอารมณ์ไปเล็กน้อย ด้วยคาดหวังถึงสัมพันธ์อันน่าตื่นเต้นอย่าง อุลตร้าแมนปะทะนินจาอวกาศ หรือ Seibu ปะทะ Daiei12
?งั้นสมบัติคราวนี้ ถึงไม่ใช่ฉันก็พกพาได้ โดยไม่ช็อตมือ ไม่กัด ไม่อ้วกแบบไหลย้อนกลับสินะ?
หน้าตาน่าเวทนาของดาบมารมอร์กิฟพลันผุดขึ้นอีกคราราวเพิ่งเกิดเรื่องขึ้นเมื่อวาน หากเทียบกันแล้วคราบงูยังเป็นสมบัติที่น่ารักเสียกว่า
?นั่นสินะขอรับ...เป็นไปได้ที่ใครก็สามารถพกติดตัว แม้บนโลกนี้ คนที่สามารถเป่าได้จะมีเพียงฝ่าบาทก็ตาม?
?เป่า!??
?ขอรับ เพราะสิ่งที่มีคนพบเห็นในสเวเลร่าคือ ?ขลุ่ยมาร? สมบัติล้ำค่าแห่งเผ่าปีศาจ?
?ขลุ่ยมารรึ!??
โวลฟรัมที่กำลังลูบเส้นแบ่งเขตอาบแดดบนตัวผมร่วมวงสนทนาด้วยเสียงสูงที่โพล่งออกมากะทันหัน สมเป็นนักร้องประสานเสียงยุวชนชายเวียนนา แต่ผมเริ่มรำคาญโมสาร์ทเล็กน้อย
?ข้าเคยได้ยินจากท่านพ่อ มันมีเสียงที่ไพเราะยิ่งนัก ว่ากันว่าทำให้ฟ้าสะท้านดินสะเทือน คลื่นบิดเกลียว และเรียกพายุ?
?แล้ว วัวล่ะ??
?วัวก็ร้องโมซาโมซาไง?
ถึงขั้นเรียกพายุ แสดงว่าเสียงดังสนั่นเป็นแน่ เทียบกับโคดะ ทาเคชิ เปิดเดี่ยวคอนเสิร์ต in ที่ดินว่างด้านหลัง (หรือเรียกย่อๆ ว่า ไจแอนท์คอนเสิร์ต) ใครจะมีพลังทำลายมากกว่ากันนะ ผมที่เคยจินตนาการถึงขลุ่ยเป่าข้างเสียงใสกับฟลุตและพิคโคโล13 พลิกภาพพจน์ของขลุ่ยแบบร้อยแปดสิบองศา เพราะเป็นไปได้สูงที่จะเป็นขลุ่ยหอยสังข์
?ข้าก็อยากลองฟังสักครั้งเหมือน รวมทั้งฝีมือเป่าขลุ่ยของยูริด้วย?
?ฉัน!? ฉันเนี่ยนะจะเป่าขลุ่ย!? หยา มะ ไม่ไหวมั้ง ถ้าหอยสังข์ก็ต้องให้นักบวชบนเขาเป่า ถ้าเป็นพิคโคโลก็เรื่องดราก้อนบอลเลย?
ถ้าเป็นเขาต้องเรียกพายุได้แน่
คอนราดที่ฟังในท่ากอดอกพิงกำแพงที่ผมคุ้นตาพูดให้ผมเอะใจในบางเรื่อง
?เขาจะใส่ของที่คนร้ายพกติดตัวลงในโลงศพหรือไม่นะ?
?หมายความว่าไง? หมายความว่าผู้คุมจะริบของเหรอ? ว่าแต่ โลงศพเหรอ...เขาจะถูกฆ่าเหรอ!? คู่แฝดของฉัน! ทำเรื่องโหดร้ายเลวทรามถึงขั้นต้องถูกฆ่าเลยเหรอเนี่ย!??
?มิได้ขอรับ ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกจะเป็นข้อหากินแล้วชักดาบ?
?กินแล้วชักดาบ??
ไม่จริง ดอพเพลแกงเกอร์14 ของตัวเองที่จะได้พบเป็นครั้งแรกในชีวิตกำลังจะโดนลงโทษในข้อหากินแล้วชักดาบเนี่ยนะ แบบนี้ผมคงไม่อาจนิ่งเฉย โดนประหารในความผิดเล็กน้อยเช่นนั้นนับเป็นปัญหาใหญ่ในเชิงมนุษยธรรม อีกอย่าง ถ้าผมพาตัวมายังดินแดนนี้ได้...
?เราก็จะได้ใช้เป็นตัวแทนเหมือนปาร์แมนเบอร์สอง!?
?แต่ฝ่าบาท เบอร์สองเป็นลิงนะขอรับ?
?อ้าว เหรอ...แล้ว นายรู้ได้ไง?
ไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาคุยเรื่อง ฟุจิโกะ F ฟุจิโอะ15
?...ต้องช่วย?
?หา??
?เราต้องช่วยฉันตัวปลอม!?
งานนี้ขอตั้งชื่อว่า ภารกิจกู้ชีพคู่แฝดชิบุยะ ยูริ
Mission impossible
ภารกิจใหม่ที่ราชาปีศาจต้องทำก็คือการตามหาขลุ่ยมารเรียกพายุ ยูริจะทำภารกิจนี้สำเร็จหรือไม่ ติดตามอ่านได้ใน คืนนี้น่ะหรือคือมหกรรมวันปลดแอกอิสรภาพ ฉบับเต็ม หาซื้อได้ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป หรือเว็บไซต์ http://www.bongkoch.com/catalog/product ... ts_id=7263