ถ้าไม่เพราะข้อเสนออันยั่วยวนใจและเป้าหมายที่ต้องจัดการเป็นโจทก์เก่าแล้วล่ะก็ เฮลเลนิกคงไม่ยอมทำตามคำขอร้องของพี่สาวที่ให้ไปทำลายงานแต่งงานของเธอกับคนที่ไม่ได้รักหรอก งานนี้ถึงจะกำไรแต่ก็เสี่ยงไม่ใช่น้อย เพราะเป้าหมายที่ว่าคือเจ้าชายคีชีร์ลแห่งรัฐเฮอร์มิวด์ ที่ทั้งหน้าตาย ปากร้าย แถมเอาแต่ใจอีกต่างหาก แต่เรื่องอะไรจะยอมแพ้ง่ายๆ ให้เสียชื่อ ถ้าเธอปราบพยศหมอนี่ไม่ได้ก็ไม่ใช่เฮลเลนิกแล้วล่ะ!
Sometimes... The difference of the love can happen always.
บางครั้ง...ความแตกต่างของความรักก็เกิดขึ้นได้เสมอ
And sometimes... That difference as a result bring about the painful.
และบางครั้ง...ความแตกต่างนั้น...ก็นำมาซึ่งความเจ็บปวด
บทนำ
สวบบบ!!
?กรี๊ดดดดดดดด!! คนวิ่งราวกระเป๋าค่า TOT!!?
เสียงสวบสาบดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงหญิงวัยกลางคนที่อยู่ในชุดภูมิฐานทำให้เส้นประสาททุกด้านของฉันตื่นตัว ฉันรีบลุกขึ้นจากม้านั่งที่นั่งอยู่ทันทีแล้ววิ่งเต็มสปีดเข้าไปใกล้หญิงโชคร้ายคนนั้น
?มีอะไรคะคุณป้า บอกมาค่ะ หนูช่วยเอง =[]=!?
?โจร โจรมันวิ่งราวกระเป๋า!!?
?ป้ารอตรงนี้นะ!? ฉันบอกด้วยท่าทางขึงขัง ก่อนจะวิ่งตามไอ้โจรวิ่งราวที่ใช้ผ้าม่อฮ่อมมาพันหน้าพันตาซึ่งกำลังวิ่งหลุนๆ อยู่ด้านหน้าอย่างรวดเร็ว ปากก็ร้องตะโกนไปด้วย
?เฮ้ย! ไอ้โจรชั่ว มาให้ฉันจับซะดีๆ? พอตะโกนแบบนั้นปุ๊บ ผู้คนรอบข้างก็ตกใจ ต่างจะเข้ามาช่วยสาวน้อยคนเดียวอย่างฉัน
?มาน้อง พี่ช่วย!?
พลั่กก!
ฉันผลักให้พี่หน้าห่ามนี่ออกไป ก่อนจะทำหน้าดุขณะวิ่งไปด้วย ?ออกไปเลย อันตราย ฉันจัดการเอง!?
?=O=? (พี่หน้าห่าม - -*)
ฉันตัดสินใจวิ่งตามไอ้โจรนั่นไปจนถึงมุมตึก ช่วงจังหวะนี้แหละ พวกโจรมันจะต้องหักเลี้ยวหนีได้แน่ๆ ฉันเลยเอื้อมมือไปคว้าคอเสื้อยืดเก่าๆ ด้านหลังของมันเอาไว้ได้ทันท่วงที
?โอ๊ยยย แอ๊ก! แค่กๆ? ไอ้โจรร้องทันที มันสำลักเพราะขาดอาการหายใจ
?แก ไอ้โจรชั่ว!!? ฉันตวาดด่ามัน ก่อนจะกำหมัดซัดลงไปที่เบ้าตาและแก้มซีกซ้ายซึ่งถูกผ้าขมุกขมัวปิดบังเอาไว้อยู่เต็มแรงจนมันเซแซดๆ ไปด้านหลัง ร้องลั่นพลางกุมเบ้าตา
?คืนกระเป๋าม้าา!!?
ตุ้บบบ!
?โอ๊ยยยย อ๊ากกกกกกกกก!!?
ฉันใช้วิชาเคล็ดลับจากสำนักมวย ยกขาขึ้นเก้าสิบองศาแล้วฟาดเข้าที่ปลายคางของมันทันที ไอ้โจรนี่ถึงกับจุก หงายหลังล้มตึงลงไปนอนหมดสภาพทันที
แปะๆๆๆ
?แปะๆๆๆ โอ้ ยอดมาก *O*?
?สุดยอดเลย ฮีโร่ พลเมืองดี!?
เสียงปรบมือและเสียงชื่นชมจากรอบข้างทำให้ฉันยิ้มกริ่ม ก้มลงไปหยิบกระเป๋าหนังลายหรูดูดีมีราคาขึ้นมาถือไว้ แล้วยิ้มกว้างแบบที่ว่า ?ตูนี่แหละฮีโร่? อย่างเต็มที่ พร้อมๆ กับเดินนำกระเป๋าไปให้เจ้าของที่ยืนร้องไห้ฟูมฟายอยู่อีกด้าน
ในใจนึกกระหยิ่มกับความดีอันยิ่งใหญ่นี้
?ป้าคะ กระเป๋าป้าค่ะ ^^? ฉันปั้นยิ้มอ่อนโยนพร้อมกับยื่นกระเป๋าให้
?โอ้ กระเป๋าเดี๊ยน TOT!?
?ค่ะ กระเป๋าป้า?
คุณป้าแกเอื้อมมือสั่นเทามารับกระเป๋าในมือของฉันไป พร้อมกับกอดจูบลูบคลำราวกับมันหายไปเที่ยวปาปัวนิวกินีมาเป็นเดือนยังไงยังงั้น -_-^
?ขอบใจมากเลยนะหนู หนูนี่เป็นคนดีจริงๆ?
?แหม ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ? ฉันยิ้มบางๆ ต้องถ่อมตัวเอาไว้ก่อน คงไม่มีคนดีที่ไหนยืดอกรับเลยหรอกนะ ฮ่าๆๆ
?มาๆ ฉันจะตอบแทนน้ำใจหนูนะ? ป้าแกพูดพลางเปิดกระเป๋าใบที่ว่านั่น ทำให้เห็นธนบัตรฉบับละพันจำนวนหลายใบ...
โอ๊ะ O_O; รวยใช้ได้เหมือนกันนี่
?อ่ะ นี่จ้ะ ป้าให้นะ?
?โอ้ววว OoO!!? ฉันตะลึงค้างไปแล้วกับแบงค์พันเป็นปึกในมือ ?สุดยอด...เอ๊ย! หนูรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะป้า แค่หนูทำให้ป้าก็ถือว่าช่วยเหลือคนไทยด้วยกัน?
ฮึ่มๆๆ! ยัยป้านี่ท่าทางรวยน่าดู ใครบ้างล่ะจะพกเงินสดเป็นปึกเกือบแสนไว้ในกระเป๋าถือใบเนี้ย!
?รับไว้เถอะจ้ะ?
?แต่ว่า...? ฉันทำเสียงเล็กเสียงน้อย ประกอบกับใบหน้าเกรงใจก่อนจะปัดมือป้าแกเบาๆ
?รับไปเถอะนะหนู ถือว่าช่วยป้าจริงๆ?
?งะ...งั้นก็ได้ค่ะ เพื่อไม่ให้คุณป้าเสียน้ำใจครั้งนี้ ฮ่าๆๆ? ฉันหัวเราะพลางรีบกระชากเงินในมือป้าแกมาถือไว้ทันทีก่อนที่ป้าแกจะเปลี่ยนใจ
โอ๊ยย! เงินเป็นปึกเลยโว้ยยย เงินชัดช้าดดด~ >O<! อะไรมันจะโชคดีอย่างนี้ว้า~
?งั้นหนูไปก่อนนะคะป้า ลาล่ะค่ะ หุๆ?
?จ้ะ โชคดีมีชัยนะจ๊ะ ^O^//?
ฉันยิ้มให้ป้าแกก่อนจะหันไปโปรยยิ้มแจกบรรดาไทยมุงที่มองมาด้วยความชื่นชม แล้วหย่อนปึกธนบัตรปึกนั้นลงในกระเป๋า ตามด้วยตบมันไปมาด้วยความร่าเริง
เงิน...เงิน เงิ้นนน!!
ฉันเดินผิวปากไปตามฟุตปาธเรื่อยๆ แบบคนอารมณ์ดี ในหัวมีแต่ภาพแบงค์นั่นลอยไปลอยมา *O* ในที่สุด...แผนก็สำเร็จ...
หมับ!! ตุ้บ!
?เฮ้ย! อะไรวะ... อุ๊บ =x=!!?
?ยัยกรีซ!!?
ก่อนที่ฉันจะทันได้ร้องออกไปด้วยความตกใจเนื่องจากมีคนมากระชากแขน หูก็ได้ยินเสียงทุ้มห้าวคุ้นเคยของคนเป็นพ่อดังมาจากด้านหลังซะก่อน
?พ่อเองหรอกเหรอ -_-^ โผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียงแบบนี้ ตกใจเป็นนะ?
?ให้ฉันโผล่มาแบบเอิกเกริก ตำรวจก็ได้มาลากตัวแกกับฉันเข้าซังเตน่ะสิวะ? พ่อขึ้นเสียงแบบหน้ามุ่ย ก่อนจะดึงตัวฉันเข้าไปในพงหญ้าข้างทาง
?ไหนล่ะเงิน ยัยคุณนายหนังเหี่ยวนั่นให้แกรึเปล่า?
ฉันยิ้มกระหยิ่ม ก่อนจะตบกระเป๋ากางเกง ?ให้เซ่ ระดับนี้แล้ว รับรองไม่มีพลาด?
?เท่าไหร่วะ *O*!?
?ไม่รู้ แบงค์พันเป็นปึกเลย!?
?โอ้ววว $O$!? พ่อเริ่มออกอาการเหมือนฉัน คือทำตาวาวเคลิ้มฝันถึงจำนวนเงินที่ได้มา ฉันยิ้มเช่นกัน ก่อนจะใช้สายตาสำรวจบิดาบังเกิดเกล้าตั้งแต่หัวจรดเท้า
?แล้วชุดล่ะพ่อ ทำลายหลักฐานทิ้งหมดแล้วใช่มั้ย? ฉันถามทันที
?หมดแล้วเว้ย~? พ่อบอกพลางลากฉันให้ออกมาจากพงหญ้า เตรียมที่จะเดินเท้ากลับบ้านพร้อมกันหลังจากที่พ่อทำลายหลักฐานเมื่อครู่ทิ้งไปหมดแล้ว
หึๆๆ แน่นอนว่า...เพราะการแสดงเทพๆ ของฉันแท้ๆ ถึงทำให้เดือนนี้เรามีเงินใช้แบบฟู่ฟ่า~
?โอยยย แบงค์พัน แบงค์พัน!?
?เลิก ?แบงค์พัน? สักทีน่า พ่อห้ามเอาไปซื้อเหล้าแปลกๆ มากินอีกเข้าใจมั้ย เงินนี่ต้องเอาไปใช้ซ่อมรูหลังคาที่มันรั่ว ก่อนที่บ้านทั้งหลังของเราจะเปื่อย =O=^!?
?รู้แล้วน่า ฉันไม่ลืมหรอก? พ่อตอบปัดๆ แบบตัดรำคาญ ก่อนที่ตัวเองจะหันไปเริงร่ากับการเคลิ้มฝันถึง ?แบงค์พัน? ต่อไป -_-;;
ฉันถอนหายใจออกมากับอาการของพ่อกับฉันที่แทบจะไม่ได้แตกต่างกันเลยสักนิด จะมีต่างกันหน่อยๆ ก็คือฉันจะเก็บอาการตาลุกวาวเมื่อเห็นของมีค่าได้มากกว่าพ่อเท่านั้น เพราะฉะนั้น...แน่นอนว่างานช่วยเหลือคนวิ่งราวกระเป๋าก็จะต้องเป็นฉัน...ไม่ใช่พ่อ
ฮ่าๆๆ พ่อก็ทำหน้าที่เป็นโจรวิ่งราวแบบเมื่อกี้ไงล่ะ...นั่นแหละ ?ต้มตุ๋น? อาชีพเราสองพ่อลูก~
?แบงค์พัน...แบงค์พานนน~ เฮ้ย O_O!!? เสียงพ่อที่คร่ำครวญถึงแบงค์พันเงียบหายไปเมื่อเราเดินกันมาจะถึงบ้านแล้ว และนั่นมันทำให้ฉันต้องหันตามไปมองอย่างช่วยไม่ได้
?เงียบทำไมพ่อ?
?นั่น...นั่น นั่นมันยัยลัสต์เวียนี่!!?
?ว่าไงนะ!? ฉันกะพริบตาปริบๆ ทันที ก่อนจะเพ่งมองไปยังหน้าบ้านหลังกระจ้อยร่อยของฉันแล้วพบว่ามีรถลีมูซีนคันใหญ่โต (ย้ำ ใหญ่โต+มโหฬาร) ข้างๆ มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยืนอยู่ สีหน้าพวกเขามีร่องรอยแห่งความกังวลฉาบอยู่บนใบหน้า...
ฝ่ายชายฉันไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ แต่ฝ่ายหญิงเนี่ยสิ...เธอคือพี่สาวที่ห่างหายไปนานของฉัน
?พี่ลัสต์เวีย!!!?
ตอนที่ 1
ฉันมีชื่อว่า ?เฮลเลนิก? หรือเรียกสั้นๆ ว่า ?นิกซ์? (ส่วนชื่อ ?กรีซ? พ่อเรียกฉันแค่คนเดียวเท่านั้น) ปีนี้ก็อายุ 20 ปีบริบูรณ์แล้วล่ะ ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ แน่นอนว่า เท่าที่ทุกคนเห็น จะรับรู้ว่าฐานะทางบ้านของฉันไม่ค่อยดีนัก ฉันอาศัยอยู่กับพ่อแท้ๆ ของตัวเองมาตั้งแต่ตอนอายุ 15 ปีนู่นแหละ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นก็อาศัยอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัว...
พี่สาวของฉันอายุห่างกับฉันแค่สามปีเท่านั้น จำได้ว่าช่วงที่พ่อกับแม่หย่ากันใหม่ๆ พี่ลัสต์เวียได้ไปอยู่กับแม่ ส่วนฉันก็ได้อยู่กับพ่อที่บ้านหลังซอมซ่อนี่ =_=^
เมื่อก่อนฉันกับพี่ก็ติดต่อกันอยู่บ่อยๆ แต่ก็หายไปช่วงสองปีก่อน...ไม่น่าเชื่อว่า...ตอนนี้ฉันจะได้เจอพี่สาวของตัวเอง...ซึ่งบุกมารอถึงหน้าบ้าน!!!
?ลัสต์เวีย?
?พ่อ คิดถึงจังเลยค่ะ? พี่สาวพุ่งเข้าหาพ่อพร้อมกับกอด หอมแก้มกันไปมาให้หายคิดถึง ส่วนฉันเพียงแค่ยืนนิ่งๆ อยู่เฉยๆ เท่านั้น สายตาก็กวาดไปมองผู้ชายที่มาด้วยกันกับพี่สาวอย่างแปลกใจ แต่ดูท่า...นายคนนี้จะไม่ค่อยชอบพ่อและฉัน รวมทั้งพื้นที่บริเวณนี้สักเท่าไหร่ ถึงได้ทำหน้าทำตาขรึมๆ เหมือนกับขี้ไม่ออกอยู่คนเดียวแบบนั้น
?ยัยนิกซ์ พี่คิดถึงเราจังเลย >O<!?
?นิกซ์ก็คิดถึงพี่เวีย? ฉันบอกเบาๆ ก่อนที่เราจะโผเข้ากอดกันอย่างแนบแน่นในทันที
โอย...ไม่ได้เจอกันหลายปี คิดถึงจริงๆ นั่นแหละ
?มาๆ เข้ามานั่งกินน้ำกินท่าในบ้านก่อนสิ?
?โอเคค่ะพ่อ >_<! เวียมีเรื่องจะคุยกับพ่อแล้วก็ยัยนิกซ์เป็นล้านเล้ยย~? พี่ลัสต์เวียบอกพลางจับไหล่ฉันกับพ่อไว้คนละข้าง เตรียมจะเดินเข้าบ้าน...หากไม่เพราะ...
?คุณหนู...ผมว่านั่งคุยกันในรถดีมั้ยครับ ติดแอร์เย็นฉ่ำ แถมยังกว้างพอจะคุยกันด้วย?
อ้อออ =_=^ เป็นไอ้คนขับรถนี่เองที่พูดแทรกขึ้นมา ทำไมฟะ! กลัวว่าบ้านฉันจะไม่หรูเท่าไอ้รถลีมูนซีนคันเท่านกยักษ์นี่รึไง!
?ไม่เป็นไรหรอกซิมต์ ฉันเข้าไปแป๊บเดียวเอง นายรอข้างนอกนะ เดี๋ยวฉันจะตามออกมา?
?ก็...ก็ได้ครับ มีอะไรรีบเรียกผมได้เลยนะ?
?แหม จ้าๆ?
ฉัน พ่อ และพี่สาวเดินเข้ามาในบ้าน เรานั่งลงบนโซฟาตัวเก่าๆ ที่ฉันกับพ่อไปจิ๊ก (เรียกง่ายๆ ว่าต้มตุ๋น) มาจากที่อื่นๆ พร้อมๆ กับพ่อที่หยิบขวดน้ำซึ่งวางอยู่บนโต๊ะมารินให้แขกอย่างพี่สาว
?น้ำเย็นไม่มีเหรอคะพ่อ... เวียหิวน้ำน่ะค่ะ?
?ไม่มีหรอก =_=; บ้านเราไม่มีตู้เย็น?
?หา!!? พี่ลัสต์เวียถึงกับแหกปากร้อง ?ไม่มีตู้เย็น!!!!?
พ่อกับฉันพยักหน้าพร้อมกัน ?ก็ใช่น่ะสิ ไม่มีตู้เย็น?
เฮอะ =_=;; อยากจะขอสาธยาย บ้านฉันเป็นโกดังเช่า มีชั้นเดียวทั้งหลัง มีแต่ห้องกว้างๆ ห้องเดียวทั่วโกดัง ที่เห็นมีห้องเยอะๆ หลากหลายเนี่ยเพราะพ่อฉันไปเอาไม้อัดจากที่อื่นมากั้น มาสร้างเป็นห้องแต่ละห้องไว้ต่างหาก ของพวกนี้ก็ไปตุ๋นเขามาจนได้ทั้งนั้น
ฉันกับพ่อน่ะ จนโคตรจน -_-^
?แหะๆ กินน้ำนี่ก็ได้ค่ะ? พี่ลัสต์เวียยิ้มแหยๆ ก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาจิบ
พรวดดด!!
แล้วก็พ่นมันออกมากลางอากาศอย่างรวดเร็ว -_-;;
?นะ...น้ำทำไมมีเศษเขียวๆ อะไรอยู่ด้วยล่ะคะ? พี่ลัสต์เวียรีบโวยทันที ทำปากบี้ๆ บุบๆ เหมือนจะอ้วกออกมายังไงยังงั้น
?อ๋อ เศษตะไคร่น้ำน่ะลูก =_=; น้ำมันนานแล้ว?
?แล้วเอามาให้เวียกินเนี่ยนะ TOT แงๆ?
ฉันแอบลอบยิ้ม อยากจะบอกจริงจริ๊งว่าน้ำนั่นน่ะฉันไม่เคยกินหรอก ไปกินน้ำโพลาริสที่ตุ๋นจากชาวบ้านเขาข้างนอกอย่างเดียวเท่านั้นแหละ
ฉันสังเกตปฏิกิริยาของพี่สาวคนเดียวของตัวเองทันที ตั้งแต่ไม่ได้ติดต่อกันหลายปี ดูเหมือนพี่เวียจะดูดีมีสง่ามากขึ้น ท่วงท่านั่ง และการเดิน การพูดการจา ต่างจากฉันราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียว
?พ่อขอโทษลูก =O=; เอ้อ จริงสิ...แล้วพ่อต้องพูดคำสูงๆ แบบนั้นกับลูกหรือเปล่า?
?เอ่อ...พูดธรรมดาก็ได้ค่ะพ่อ?
ฉันเลิกคิ้วทันที ก่อนจะนั่งยืดตัว ?ตกลงที่พี่เวียมาหาเราพ่อลูกเนี่ย มาเยี่ยมรึว่ามาขอให้ช่วยอะไรเรอะงายยย~? ฉันลากเสียงยาวปิดท้าย
โอ๊ยย! สาเหตุที่ทำให้ฉันกับพี่สาวสายเลือดเดียวกันคนนี้ขาดการติดต่อกัน...ก็เพราะว่าแม่น่ะ...ไม่สิ ต้องบอกว่าผู้หญิงคนนั้นไปแต่งงานใหม่กับพ่อหม้ายที่เป็นเจ้าปกครองรัฐของเมืองแถบนู้น...
และแน่นอนว่า พ่อหม้ายที่เป็นเจ้าผู้ครองรัฐอะไรนั่น... ก็ต้องแต่งตั้งพี่ลัสต์เวียเป็นเจ้าหญิงอยู่แล้ว
หึๆ เจ้าหญิงและนักต้มตุ๋น ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะมีสายเลือดเดียวกัน -_-^
?คือ...พี่มีเรื่องจะขอให้นิกซ์ช่วยน่ะ?
?เรื่องนั้นมันก็คงแหงอยู่แล้ว พี่ไม่มีทางมามือเปล่าหรอก โดนสั่งห้ามไว้นี่? ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ ไม่ได้ถือโทษโกรธอะไร
?พี่...? พี่ลัสต์เวียทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก จนฉันต้องรีบยกมือขึ้นมาห้ามสิ่งที่พี่จะพูดต่อ
?ไม่ต้องพูดละ เล่าเรื่องลำบากใจของพี่มาเลยดีกว่า -_-?
?คือ...พี่ถูกจับให้หมั้นและแต่งงานกับเจ้าชายรัฐหนึ่งน่ะ? พี่เวียอ้อมแอ้มตอบ สีหน้าไม่ค่อยสบายใจ ?แล้วพี่...ก็มีคนรักอยู่แล้วด้วย TOT?
?ฮะ! แค่นี้เองเหรอ นึกว่าจะมีเรื่องมากกว่านี้ซะอีก?
?เดี๋ยวสิยัยนิกซ์...มันไม่ใช่แค่นี้ซะหน่อย?
อะไรอีกล่ะ แค่ตอบไปว่าไม่อยากแต่งเนี่ยนะ =_=;;?
?พี่เป็นเจ้าหญิงนะ ฝ่ายนู้นก็เจ้าชาย ถ้าหากว่าปฏิเสธไปอย่างนั้น คิดดูสิว่าจะเกิดอะไรขึ้น?
?แน่นอน... -_- จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ?
?บ้านเมืองระส่ำระสายแน่ๆ แถมรัฐของพ่อ เอ้อ...นั่นแหละ ก็ต้องมีปัญหากับรัฐของคีชีร์ลเขาอีก?
?คีชีร์ลนี่ ตัวอะไร =_=;?
?ก็คู่หมั้นพี่ไงจ๊ะ?
?อ้อ...? ฉันลากเสียงยาวรับรู้ แอบเบ้หน้าด้วยความหมั่นไส้
เฮอะ! คนอะไรวะชื่อคีชีร์ล หรูซะไม่มีล่ะ แค่ฟังชื่อ ความหมั่นไส้ก็ท่วมท้นทั่วทั้งใจแล้วเนี่ย
?แล้วพี่มาบอกนิกซ์ มาบอกพ่อ มันจะได้อะไรล่ะ -_-?
?ก็...พี่อยากให้นิกซ์กับพ่อช่วย?
?เฮ้ยยย =O=!? ฉันถึงกับผงะถอยหลัง ?คนอย่างนิกซ์กับพ่อจะไปช่วยอะไรพี่ได้ นั่นระดับประเทศเชียวนะ ใครมันอยากจะไปเสี่ยงคุกเสี่ยงตะราง ดีไม่ดีโดนตัดหัว?
?นิกซ์...ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก?
?โอย มันก็บัลลังก์ทองเบื้องบนอยู่ดีนั่นแหละ? ฉันส่ายหน้าไม่เห็นด้วย
ฮูยยย ใครมันจะกล้าเสี่ยงไปเล่นของสูงฟะ ทำในประเทศตัวเองยังไม่รู้เลยว่าจะรอดตายได้มั้ย นี่ประเทศชาวบ้าน เขาคงจะยอมปรานีหรอก แล้วใครมันจะเห็นใจประชาชนตาดำๆ แบบฉันกัน -_-;;
มีแต่ ?ตาย? กับ ?ตาย? สถานเดียว!
?แต่...แต่ฉันรับปากจะช่วยซื้อบ้านใหม่น่าอยู่หลังใหญ่ๆ รถสปอร์ตหรูๆ ให้ แล้วก็แถมฟรีเงินอีกห้าสิบล้านเลยนะพ่อ นิกซ์?
?ห้าสิบล้าน!!!? (ฉัน)
?บ้านพร้อมรถ!!!? (พ่อ)
โอ้จอร์ช *O*!! ฉันกับพ่อต่างเคลิ้มฝันหวานอุทานกันไปถึงไหนต่อไหนกับคำพูดของพี่สาว เชื่อมั่นร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าพี่ลัสต์เวียต้องหามาได้แน่ๆ
?ยังไงมันก็เสี่ยงอยู่ดีนั่นแหละ =_=^? ฉันบอก
?ไม่หรอกน่า...?
?เสี่ยง!?
แต่...อยากได้ TOT!~
?พี่จะคอยช่วยทุกอย่างเลยเอ้า! แน่นอนรับรองด้วยเกียรติของเจ้าหญิงของประเทศเรลยาร์ รัฐโซลฮิน!? พี่ลัสต์เวียทำหน้าขึงขังพร้อมกับพูดอย่างหนักแน่น
?แหมๆๆ ถ้าลูกพูดอย่างนั้นแล้วล่ะก็... $_$? พ่อที่นั่งอยู่อีกทางพูดแทรกทันที มือทั้งสองข้างถูไปถูมา เห็นหน้าแบบนั้น...เครื่องคิดเลขในหัวพ่อคงทำงานอยู่แหงๆ =_=;;
?พ่อจะช่วยเวียเหรอ *O*!?
?บ้าน รถ เงินสด!?
?แหม ถ้าทำได้ เวียตอบแทนให้อยู่แล้วแหละน่า?
พี่กับพ่อทำท่าจะตกลงเจรจาธุรกิจกัน แต่ว่าฉันรีบเดินไปแทรกระหว่างทั้งคู่แล้วยกมือขึ้นห้ามปรามเป็นการใหญ่
?คิดดีๆ หน่อยสิพ่อ นี่มันระดับประเทศเชียวนะ ฝ่ายนู้นเป็นถึงเจ้าชายเชียวนะเฟ้ย!?
?บ้าน รถ เงินสด!? พ่อตอบมาแบบนี้ -_-;; นี่ในหัวคิดอะไรไม่ออกนอกจากพวกนี้สินะ -*-
?พ่อ!!?
?บ้าน รถ เงินสด...?
?พอเหอะพี่เวีย =_=;;? ฉันรีบห้าม
?ยัยนิกซ์อ้ะ! ช่วยพี่ในไส้หน่อยสิ พี่เดือดร้อน พี่ไม่อยากแต่งงานกับคนที่ไม่รักหรอกน่า พี่มีคนรักอยู่แล้วง่ะ?
?แต่ยังไงมันก็ร้ายแรงอยู่ดี ข้อมูลนายคีชิ่วอะไรนั่นพี่ก็ไม่มี? ฉันมองอย่างหวาดระแวง
?อย่าประมาทพี่แกสิยะ ฉันมีข้อมูลมาครบย่ะ? พี่ลัสต์เวียรีบหยิบกระเป๋าสะพายยี่ห้อหรูหราของตัวเองขึ้นมาเปิดทันที ก่อนจะควานหาข้อมูลของไอ้คู่หมั้นของตัวเองออกมาส่งให้ฉัน...
อืม...มันเป็นกระดาษเอสี่สีขาวซึ่งถูกเย็บมุมกระดาษเอาไว้รวมกัน
?นั่นข้อมูลทั้งหมด ส่วนนี่เป็นรูปภาพแต่ละอิริยาบถนะ? พี่สาวรีบส่งรูปปึกใหญ่ให้ฉันดู ก่อนจะแจกแจงรายละเอียดซะครบ
ทันทีที่ฉีกซองรูปออกมาปุ๊บ ฉันก็ใช้มือคีบรูปใบแรกออกมาก่อนเพื่อน ซึ่งหลังจากเพ่งมองลงไปในรูปนี้ ปากฉันก็ขยับกว้างขึ้น ม่านตาขยาย สมองหยุดสั่งการไปเฉียบพลันเลยทีเดียว
?ไอ้หมอนี่... O_O!!!?
?หืม? พี่และพ่อรีบหันมามองฉันที่ยกมือชี้รูปค้างไว้
?รู้จักเหรอยัยนิกซ์ =
;??โหย! รู้จักดีเลยล่ะ!? ฉันเปลี่ยนสีหน้าตะลึงของตัวเองเป็นเคียดแค้นแทน ?จำมันได้ติดตาด้วยนะพ่อ หน้าตาเหียกๆ แบบนี้ หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว?
?เหียกเหรอ -_-; พ่อว่าไอ้หนุ่มนี่ก็หล่อดีนะ แล้วเราไปรู้จักเขาจริงอ้ะ แถมทำหน้าโกรธๆ เคืองๆ ด้วย ผิดคนอ๊ะเปล่า!~?
?ไม่ผิด หมอนี่ ชัวร์!!? ฉันพยักหน้า...ในหัวมีภาพความทรงจำเกี่ยวกับ ?หมอนี่? แม่นติดตาตรึงใจเชียวล่ะ ไม่ใช่เพราะหลงรัก หลงชอบ ศรรักปักอก รักแรกพบ...
แต่มันเป็น ?แค้นแรกพบ? ต่างหากเฟ้ยยยย =[]=!!!
ฉันยังจำเรื่องเมื่อสองปีก่อนได้อยู่เลย... เรื่องราวนั้นเหมือนม้วนเทปที่กลับมาเล่นใหม่ยังไงยังงั้น... ฮึ่ม!!
แกรบ!
?ยัยนิกซ์ แกจะบี้รูปแล้วนะ TOT!?
?ฮึ่ยย! เป็นไปได้อยากจะเผาสาปแช่งมันซะด้วยซ้ำ!? ฉันออกแรงขยี้รูปในมือมากขึ้นไปอีก
?เดี๋ยวๆ ใจเย็นก่อนลูก =_=; อย่าเพิ่งทำอะไรรุนแรง?
?นี่มันรุนแรงตรงไหน -_-;?
?เอาเถอะๆ ตกลงแกจะยอมช่วยพี่สาวตาดำๆ ของแกคนนี้มั้ย TOT? พี่เวียเริ่มใช้มารยาหญิงบีบน้ำตาที่คลอหน่วยอยู่แล้วให้มากขึ้นไปอีก
?-_-?
?TTOTT?
?-_-;?
?TTTOTTT?
?-_-;;;?
?ยัยนิกกกกกซ์ T___T!!?
?รู้แล้วน่า ช่วยร้อยเปอร์เซ็นต์อยู่แล้ว หยุดทำหน้าแบบนั้นไปเลย? ฉันรีบตอบทันที ก่อนที่บ้านเราจะน้ำท่วมเพราะมารยาของพี่สาวฉัน
?ว้าววว จริงเหรอ >O<!! ฉันโคตรรักแกเลยน้องรัก?
ฉันอ้าแขนรับพี่สาวที่โถมตัวเข้ามาเต็มกาย ก่อนจะลูบหัวลูบหลังกอดกันแบบซึ้งๆ อีกทีให้หายคิดถึง
?โอย...ดีจัง อยู่ที่วังต้องทำตัวแบบกุลสตรีตลอดเลย อยากทำแบบนี้มานานแล้ว?
?=_=;?
?ตกลงแกช่วยฉันจริงแท้แน่นอนนะ T^T?
?ก็ใช่น่ะสิ! ไอ้หมอนี่อ่ะ ยังไงซะนิกซ์ก็ต้องแก้แค้นมันให้สมกับที่มันทำกับนิกซ์!? ฉันพูดอย่างหมายมาด ดวงตามีประกายไฟแห่งความแค้นที่กำลุกโชติช่วง... โดยมีไอ้คนที่อยู่ในรูปสับปะรังเคเนี่ยแหละเป็นตัวเพิ่มพูนเชื้อเพลิง ฮ่าๆๆๆ =[]=!! (โรคจิต -_-;;)
?ขอบใจมากนะยัยนิกซ์ ขอบคุณนะคะพ่อ?
?อื้ม ไม่เป็นไร เพื่อลูก พ่อทำได้อยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ บ้าน รถ เงินสด!!~?
พวกเราทั้งสามคนนั่งคุยกันอยู่สักพักหนึ่ง ฉันก็เอียงหน้าไปมองนาฬิกาเรือนถูกๆ (ที่เจ๊งมาแล้วไม่ต่ำกว่าร้อยรอบ) ซึ่งติดอยู่บนฝาผนัง ก่อนที่จะหันไปเตือนพี่สาวตัวเอง
?คุยเพลินเลยนะพี่ พ่อ นี่มันสี่โมงเย็นแล้ว พี่ไม่กลับวังของพี่รึไง?
?พี่ขอแม่มาเที่ยวไทยกับซิมต์น่ะ?
?ซิมต์? =_= ไอ้คนขับรถหน้าตาไม่ดีของพี่น่ะเหรอ?
พี่ลัสต์เวียหันมาค้อน ?เราน่ะ เรดาร์มองคนหล่อทำงานไม่ได้เรื่องเลยรู้มั้ย?
?=^=;?
?เออ จริงสิ! แล้วแกจะเล่าให้ฉันฟังได้มั้ยว่าทำไมถึงเกลียดองค์คีชีร์ลนัก? พี่ลัสต์เวียถามแบบคนอยากรู้ทันที สีหน้าเปล่งประกาย แต่ว่าฉันก็ยกมือขึ้นปัดๆ ไป
?ไม่เอาอ้ะ ค่อยเล่าตอนที่เต็มใจ ตอนนี้ถ้ายิ่งเล่าจะยิ่งแค้น ต้องนอนไม่หลับแน่ ฮึ่ย! อุตส่าห์ไม่นึกถึงมาตลอดสองปีแล้วเชียว?
?=O=; ขนาดนั้นเลยเหรอ?
?ขนาดนั้นแหละ =_=^? ฉันบอกพลางหลบสายตาสอดรู้ของพี่เวีย ?โอยยย มองอะไร ไปๆ กลับโรงแรมไปเลยพี่อ่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาคุยต่อเรื่องแผน?
?เอางั้นเหรอ =O=;?
?เอางั้นสิ!?
?แต่ว่า... แล้วแกกับพ่อล่ะ ไปพักโรงแรมกับพี่มั้ย พี่ออกค่าที่พักให้เอง? พี่ลัสต์เวียพูดอย่างใจดี พ่อที่นั่ง ?บ้าน รถ เงินสด? อยู่อีกทางหันขวับมามองด้วยความเร็วสูง (แสงยังตามไม่ทัน -_-;) ก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก
?เอาสิ เอาสิ พ่อไปด้วย >O<!?
?พ่อ -_-; วันนี้เราต้องทำงานไม่ใช่เหรอ? ฉันถามแบบงงๆ
ถึงแม้ฉันอยากจะไปนอนเหมือนกันก็เถอะ -.,-
?หยุดสักวัน?
ฉันมองหน้าพ่อ ก่อนจะยอมพยักหน้า ?เอ๊า เอางั้นก็ได้ ตามใจ?
?เย้ >_<! พ่อรักลูกนิกซ์จังเลยจ้ะ?
หลังจากนั้นพวกเราทั้งสามคนก็จัดการเก็บข้าวของที่จำเป็น ปิดประตูล็อกบ้านให้เรียบร้อย เพราะจะคิดแผนล้มเลิกงานหมั้นในระหว่างที่อยู่โรงแรมเลย และจะไม่กลับมาอยู่บ้านนี้เป็นการชั่วคราว หลังจากทำงานเสร็จแหละมั้ง...ถึงได้กลับมา
พวกเราออกมายืนหน้าบ้าน พอนายซิมต์อะไรนั่นเห็นปุ๊บก็รีบก้าวลงจากรถมาหาทันที เอิ่ม...ดูเหมือนมันจะมาหาพี่ลัสต์เวียคนเดียว
?องค์หญิงเรลาไลต์ เสร็จธุระแล้วหรือครับ? ตรงนี้ต้องพะยะค่ะมั้ย
?นี่ซิมต์ บอกแล้วอย่าเรียกแบบนั้น? พี่ฉันหันไปเอ็ด นายซิมต์นั่นเลยรีบก้มหน้ารับคำ
?ครับ คุณหนู?
?เรลาไลต์นี่ ชื่อพี่เหรอ? ฉันหันไปถามทันทีด้วยความอยากรู้
?ใช่ =O=; มันเป็นภาษาของที่นู่นน่ะ อย่างซิมต์ จริงๆ มีชื่อว่า เซนต์ซิมต์เรลล์ นี่ไม่รวมนามสกุลที่ยาวๆ ยืดๆ อีกนะ เพราะดีใช่มั้ยล่ะ?
?มั้ง -_-;;?
ปากตอบไปว่าเพราะ...แต่ในใจฉัน...เพราะตรงไหนวะ
?เอาล่ะ เมื่อกี้พี่ยังไม่แนะนำเลย นี่พี่ซิมต์จ้ะ เป็นคนรักของพี่เองแหละ =///=? พี่ลัสต์เวียพูดพลางพยักพเยิดไปทางนายหัวทองตาสีเขียวนั่น
?ฮะ! นายนี่หรอกเหรอ? ฉันอ้าปากค้างถาม
?ใช่จ้ะ =///=?
นี่พี่เราตาต่ำรึว่ารสนิยมห่วยกันแน่ฟะ ถึงไม่เอาเจ้าชายแล้วมาเอาองครักษ์ขับรถให้แบบนี้เนี่ย =_=;; แต่ก็ดีแล้ว...อย่าเป็นนายคีชีร์ลอะไรนั่นเลย... ถ้าให้เลือก ฉันขอเลือกไอ้คนขับรถสายตาพิฆาตนี่ดีกว่า ...
ถึงแม้มันจะ...วอนตีนอยู่สักนิดสักหน่อยเหมือนกันก็เถอะ!
*************************************************************
ติดตามอ่านเรื่องราวความรักของสองคนสองขั้วที่ไม่น่าจะมาพัวพันกันได้ใน Puzzle's You! ยุทธการรัก จับหัวใจนายตัวประกัน ได้แล้ววันนี้ ที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป