เรื่องย่อ
คุณหนูไฮโซอย่างอลิซยอมไม่ได้หากว่าจะมีผู้ชายสักคนเมินต่อความสวยของเธอ ดังนั้น เธอจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะอันซีนที่กล้ามองเธอว่าขี้เหร่ให้ได้ ภายในเจ็ดวันนี้ เธอจะต้องทำให้เขามาตกหลุมรักจนโงหัวไม่ขึ้น การเป็นแฟนแบบจอมปลอมจึงเริ่มต้นขึ้น
บทนำ
เสียงเพลง Girlfriend ของ Avril Lavigne ดังขึ้นภายในร้านอาหาร ?ไฮโซโอเกะ? ที่ขึ้นชื่อเรื่องราคาแพงหูฉี่ นอกจากความแพงของมันจะอยู่ในระดับที่ทำให้ฉันรู้สึกเป็นสุขม้ากมากที่ได้ผลาญเงินของคุณพ่อแล้ว คาราโอเกะของที่นี่ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ฉันโปรดปราน ทุกครั้งที่มาเหยียบร้านนี้ ฉันจะต้องจับไมโครโฟนร้องเพลงแบบนี้เสมอ และแน่นอน วันนี้เสียงร้องและท่าทางของฉันก็ยังคงดึงดูดสายตาเพศตรงข้ามให้หยุดนิ่งได้ทุกรายเช่นเคย
ฉันยังคงร้องเพลงต่อไปอย่างสนุกสนานพร้อมกับส่งสายตาให้ผู้ชายคนนู้น คนนั้น และคนโน้นที่กำลังจ้องฉันตาเป็นประกาย
?สุดยอดไปเลยอลิซ ^..^?
?เด็ดมากเพื่อน ^O^?
ยัย ?แป้งโก๋? กับยัย ?ชาสด? เพื่อนที่ฉันไม่ค่อยจะแน่ใจในความสนิทของเราสักเท่าไหร่ส่งเสียงระริกระรี้พร้อมกับฉีกยิ้มให้ฉันอย่างโอเวอร์มากกกก
และใช่ ?อลิซ? เป็นชื่อของฉันเอง
?She?s like so whatever
You can do so much better
I think we should get together now
And that's what everyone?s talking about?
จังหวะหนึ่งที่ฉันกำลังโชว์น้ำเสียงและลีลาสุดเซ็กซี่อยู่นั้นเอง สายตาของฉันก็พลันเหลือบไปเห็นชายร่างสูงที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับผู้หญิงของเขาด้วยท่วงท่าที่มีเสน่ห์แพรวพราว เขาอยู่ในชุดนักศึกษาที่มีความถูกระเบียบน้อยมากจนฉันดูไม่ออกจริงๆ ว่าเขาเรียนอยู่ที่ไหน แต่นั่นแหละที่ทำให้เขาดูดีอย่าบอกใคร ทรงผมสุดเท่ทำสีน้ำตาลเหลือบแดงรับกันดีกับผิวขาวสะดุดตาของเขา จมูกโด่งกับแววตาเจ้าเล่ห์นิดๆ ทำให้เขาดูเหมือนพวกแบดบอยยังไงยังงั้น
โป๊ะเชะ ฉันคิดว่าหมอนี่เหมาะจะมาเป็นบอยเฟรนด์ของฉันอย่างแรง
หึ ได้ของเล่นชิ้นใหม่อีกแล้วสินะ!!!!!
สรุปความคิดตัวเองในใจแล้วฉันก็เดินเยื้องย่างเข้าไปหาเป้าหมายช้าๆ ขยับปากร้องเพลงไปตามจังหวะพร้อมส่งสายตาเย้ายวนใจไปให้ ก่อนจะใช้มือหนึ่งดึงแขนเขาให้ลุกจากที่นั่งมายืนเป็นเป้านิ่งให้ฉันหว่านเสน่ห์ใส่เล่นๆ ผู้หญิงหน้างิ้วที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเป้าหมายของฉันถึงกับลุกขึ้นยืนอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง
?Hey hey, you you I don't like your girlfriend
No way, no way I think you need a new one
Hey hey, you you I could be your girlfriend?
ฉันใช้นิ้วมือลูบไล้ไปบนแผงอกของเขาพลันเดินวนไปรอบๆ ร่างสูงหุ่นเพอร์เฟกต์โดยไม่ได้ละมือที่แสนซุกซนออกจากตัวเขา หึ เชื่อสิว่าเขากำลังหวั่นไหว อยากรู้นักว่าจะเก๊กทำหน้านิ่งไปได้อีกสักกี่น้ำ
?Hey hey, you you I know that you like me
No way, no way You know it's not a secret
Hey hey, you you I want to be your girlfriend, Hey Hey!?
เพลงจบลงพอดีกับที่ฉันหยุดยืนสบตาชายหนุ่มตรงหน้าในระยะประชิด สองแขนของฉันโอบรอบคอเขาไว้อย่างถือสิทธิ์ ผู้หญิงที่มาพร้อมกับเขาเริ่มมีท่าทีไม่พอใจ แต่...ใครสนกัน
?Hi! ฉันอยากให้นายมาเป็นบอยเฟรนด์ของฉัน นายจะว่ายังไง? ฉันเอ่ยสั้นๆ ง่ายๆ และตรงๆ
ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้แหละ อยากพูดอะไรก็พูด อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ชอบอ้อมค้อม และที่สำคัญ ไม่มีอะไรที่ฉันอยากได้แล้วไม่ได้
นายสุดหล่อขมวดคิ้วเล็กน้อย คงจะอึ้งอยู่สินะ แต่พนันได้เลยว่าเขาต้องตอบตกลงแน่ ผู้ชายคนไหนปฏิเสธสาวสวยอย่างฉันก็โง่เต็มที
?เสียใจด้วยนะ เธอไม่ใช่สเปกฉัน?
?หา!!! วะ...ว่าไงนะ!!! O[]O?
นายหน้าหล่อจับมือฉันออกจากคอของเขาแล้วก้มลงจุ๊บมือฉันเบาๆ ก่อนจะนั่งลงตามเดิมโดยไม่สนใจไยดีฉันสักกระติ๊ด
ฉันถูกปฏิเสธงั้นเหรอ!!??
ม่ายยยยยย เป็นไปไม่ด้ายยยยย ไม่เคยมีใครกล้าทำกับฉันแบบนี้มาก่อนเลยนะไอ้บ้าาาา!!! >O<++
?กรี๊ดดดดดดดดด >[]<!!!?
1
ตุ้บ!
เพล้ง!
เสียงแรกเป็นเสียงกระเป๋าหลุยส์วิตตองราคาแพงเว่อร์กระทบกับโซฟาอย่างแรงเพราะฉันขว้างมันไปอย่างไม่ไยดี ตามด้วยเสียงแก้วน้ำส้มที่ยัยส้มจี๊ดคนรับใช้สุดเฟอะฟะยกมาให้ฉันดื่มดับกระหายถูกฉันปัดตกกระทบพื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ
หงุดหงิดโว้ย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย กล้าดียังไงมาปฏิเสธฉัน เกลียดแก๊!!! >O<+
ฉันคว้าหมอนอิงสีทองอร่ามที่วางอยู่บนโซฟาขึ้นมาแล้วปามันออกไปด้วยอารมณ์ที่กำลังเดือดจัด หยิบรีโมททีวียี่ห้อโซมี่ขึ้นมาขว้างระบายอารมณ์จนถ่านกระเด็นกระดอนออกมากลิ้งหลุนๆ ไปบนพื้นหินอ่อนเงาวับ ข้าวของในบ้านอีกหลายชิ้นที่โชคร้ายมาอยู่ใกล้มือถูกฉันทำลายยับเยินภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่วินาที
ถ้ายัยเพื่อนเกือบสนิทสองคนนั้นไม่ลากฉันออกมาจากร้านซะก่อน ฉันต้องฆ่านายนั่นตายคามือแน่ๆ หน็อย บังอาจมาทำลายความมั่นใจของฉันที่มีมาเกือบยี่สิบปี ยังไงๆ ฉันก็ไม่เชื่อเด็ดขาดว่าหมอนั่นจะมองข้ามความสวยระดับแพนเค้กชิดซ้าย พิ้งกี้ชิดขวาของฉันไปได้ มันอิมพอสสิเบิ้ล เป็นไปไม่ด้ายยยย
?คุณหนูขา ใจเย็นๆ ค่าาา TOT?
?ออกไปให้พ้นหน้าฉันเลยนะยัยส้มจี๊ด เห็นหน้าเธอแล้วฉันยิ่งหงุดหงิดเข้าใจมั้ย!? ฉันว่าพลางหยิบหมอนอิงอีกใบปาใส่ยัยส้มจี๊ด ก่อนทิ้งตัวลงบนโซฟาดีไซน์หรูที่เพิ่งสั่งมาใหม่แทนตัวเก่าที่ถูกฉันทำลายล้างไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
?โธ่ คุณหนู ไปอารมณ์เสียมาจากไหนคะเนี่ย ข้าวของพังหมดแล้ว เดี๋ยวส้มจี๊ดก็โดนคุณอรดุอีก?
?ส้มจี๊ด!!!? ฉันแว้ดใส่
?ขะ...ขอโทษค่ะคุณหนู ส้มจี๊ดไม่ได้ตั้งใจ T^T?
?เธอเรียกชื่อยัยจูออนต่อหน้าฉันอีกแล้วนะ อยากจะลองดีกับฉันนักใช่มั้ยหาาาา!!!?
?อะไรกันๆ โวยวายอะไรอีกอลิซ?
ฉันหันมองเจ้าของเสียงทรงอำนาจที่เดินลงบันไดมาพร้อมกับยัยผีจูออนก่อนเบ้ปากเพราะรู้สึกเหม็นขี้หน้ายัยนั่นอย่างแรง
อันที่จริงยัยผีจูออนเป็นแม่เลี้ยงของฉันเอง เธอชื่อ ?อรจันทร์? แต่ฉันคงทรมานใจมากถ้าต้องเอ่ยชื่อนี้หรือได้ยินชื่อนี้วันละหลายๆ ครั้ง ตั้งแต่ยัยจูออนกับลูกติดของหล่อนเข้ามาอยู่ในบ้าน คุณพ่อก็ไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตา ฉันล่ะเกลียดยัยสองแม่ลูกสุดสตรอเบอรี่สองคนนี้ยิ่งกว่าแมลงสาบไซส์บิ๊กเบิ้มซะอีก
?ไม่ได้ดั่งใจแล้วทำลายข้าวของแบบนี้ แม่ว่ามันไม่ถูกต้องนะจ๊ะ?
?เธอไม่ใช่แม่ฉัน อย่าเจ๋อ?
?อลิซ! ขอโทษคุณอรเดี๋ยวนี้?
?ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณ อรไม่ถือ?
?ไม่เป็นไรไม่ได้หรอก ผมปล่อยให้ลูกสาวผมก้าวร้าวกับคุณมามากแล้ว อลิซ พ่อสั่งให้ขอโทษคุณอร?
?เสียใจค่ะ อลิซทำไม่ได้?
?อย่ามาอวดดีนะอลิซ แกเป็นลูก ไม่มีสิทธิ์จะมาขัดคำสั่งพ่อ?
?หึ พอดีนิยามคำว่าพ่อของอลิซหมายถึง คนที่ผิดสัญญา คนที่ทำให้คุณแม่เสียใจ คนที่เลี้ยงอลิซด้วยเงิน เพราะฉะนั้น อลิซก็เลยไม่เห็นว่ามันจะมีความจำเป็นอะไรที่อลิซต้องเชื่อฟังคุณพ่อ?
?นี่แก...!!!? คุณพ่อตวาดเสียงดังพร้อมชี้หน้าฉันอย่างเกรี้ยวกราด ขณะที่ฉันลุกจากโซฟามายืนจ้องตาท่านอย่างไม่กลัวเกรง
การยั่วโมโหคุณพ่อท้าทายกระทะทองแดงจัดเป็นหนึ่งในภารกิจประจำวันของฉัน ในเมื่อสัญญาอะไรเอาไว้แล้วทำไม่ได้ก็อย่าหวังว่าจะได้อยู่ร่วมกันอย่างสงบ
?แค่คำพูดตัวเอง คุณพ่อยังทำตามไม่ได้ แล้วจะมาสั่งให้อลิซทำอย่างนู้นอย่างนี้ มันไม่ตลกไปหน่อยเหรอคะคุณพ่อขาาา?
?หยุดเดี๋ยวนี้นะคะคุณหนู!!!?
เสียงหญิงวัยเกือบ 60 ปีกล่าวปรามฉันด้วยน้ำเสียงขุ่นๆ เธอคนนี้คือ ?นมอิ่ม? แม่นมของฉันเอง และเธอคงเป็นคนเดียวในบ้านที่ฉันยังเกรงใจ
ตั้งแต่คุณแม่เสียไปเพราะโรคหัวใจล้มเหลวเมื่อ 4 ปีก่อน ฉันก็มีแต่นมที่คอยดูแลให้ความรักความอบอุ่นมาโดยตลอด ในขณะที่คนที่ฉันเรียกว่าพ่อกลับไม่เคยให้สิ่งเหล่านี้กับฉันเลยแม้แต่น้อย
?คุณหนูไม่ควรพูดจาแบบนี้กับคุณพ่อ ไม่น่ารักเลยนะคะ ขอโทษคุณพ่อเดี๋ยวนี้ค่ะ?
?ไม่ค่ะ! อลิซไม่ขอโทษใครทั้งนั้น!?
?ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องมาพูดกับนมอีก?
?โธ่ นมอ่ะ?
มาไม้นี้ทุกที -__-^
?ก็ได้ค่ะ เห็นแก่นมหรอกนะ อลิซถึงได้ยอม? ฉันว่าพลางปรายตามองค้อนคุณพ่อบังเกิดเกล้ากับยัยผีจูออนอย่างแค้นเคือง กัดฟันเอ่ยคำที่ไม่ควรจะเอ่ยออกไป ก่อนสะบัดหน้าเดินหนีขึ้นบันไดไปทันที
?ขอโทษค่ะ?
แต่คนอย่างฉันมีหรือจะยอมให้มันจบแบบนี้ ฉันชะงักสองขาของตัวเองไว้แล้วหมุนตัวกลับไปตะโกนบอกทิ้งท้ายให้ทุกคนได้ยินโดยทั่วกัน
?อ้อ! รู้ไว้ด้วยนะว่าคำขอโทษเมื่อกี้ อลิซไม่เต็มใจ!!!?
ปังงง!!!
ติ๊ด ติ๊ด~
เสียงข้อความเข้าดังขึ้นพอดีหลังจากที่ฉันแกล้งปิดประตูห้องแรงๆ ป่วนประสาทคนในบ้านเล่น เสียงนั้นดังมาจากโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่าที่ฉันลืมทิ้งลงขยะ ถ้าให้เดา ฉันว่าต้องเป็นข้อความขอคืนดีจากบอส อดีตแฟนคนล่าสุดที่ฉันเพิ่งตัดออกจากลิสต์
ฉันหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นขึ้นมากดปิดเครื่องแล้วก็หย่อนลงถังขยะไปอย่างไม่ไยดี ก่อนทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างเพลียๆ
แปลกดี เวลาอยู่นอกบ้าน ฉันเป็นบุคคลที่ใครต่อใครต่างให้ความสนใจในความสวยรวยเริด แต่แค่เพียงก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้ ฉันก็กลายเป็นยัยหมาหัวเน่าขึ้นมาทันที นี่ฉันควรจะสมเพชตัวเองใช่มั้ย
Hey hey, you you I don't like your girlfriend. No way, no way I think you need a new one...?
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือเครื่องเกือบล่าสุดที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงข้างๆ ตัวฉันดังขึ้น ฉันเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาดูว่าใครโทรมาก่อนรับสายด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
?ไง แม็กกี้?
[ผมโทรหาอลิซทั้งวัน ทำไมไม่รับสาย]
?อย่ามาขึ้นเสียง อลิซไม่ชอบ? แล้วมันก็เป็นความพอใจของฉันที่จะเลือกรับหรือไม่รับสายใคร
[เอ่อ...ขอโทษครับ อลิซอย่าโกรธเลยนะ ผมก็แค่เป็นห่วง กลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับอลิซ]
?ช่างเหอะ ว่าแต่โทรหาอลิซ มีอะไรรึเปล่า?
[พรุ่งนี้อลิซว่างมั้ย เราไปดูหนังกันนะ]
เป็นไอเดียที่ไม่เลว พรุ่งนี้วันหยุด ขืนอยู่บ้านฉันคงอกแตกตายที่ต้องทนเห็นหน้ายัยผีจูออนนั่งออเซาะพ่อฉัน
?ตกลง งั้นพรุ่งนี้บ่ายโมงเจอกันที่เดิมแล้วกันนะ บายค่ะ? พูดจบแนก็รีบกดวางสายแล้วก็ปิดเครื่องไปทันที ขี้เกียจคุยนาน น่าเบื่อ -_-^
แม็กกี้เป็นหนึ่งในบรรดาผู้ชายที่ฉันคบอยู่ ฉันรู้ว่ามันฟังดูแย่มากถ้าจะบอกว่าฉันคบผู้ชายทีละหลายๆ คนโดยที่ฉันไม่ได้รู้สึกพิเศษกับใครเลย แต่...แล้วไง เมื่อก่อนฉันก็เห็นคุณพ่อพาผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเข้าบ้านออกบ่อย
ดูเหมือนฉันเป็นผู้หญิงที่แย่มากถึงมากที่สุดเลยใช่มั้ยล่ะ ใช่ ฉันไม่ปฏิเสธหรอกว่าฉันมันแย่ อันที่จริงฉันแย่ยิ่งกว่านั้นอีก ฉันไม่ตั้งใจเรียน ไม่ทำงานส่งอาจารย์ อาศัยจ้างยัยแป้งโก๋กับยัยชาสดช่วยทำให้ ฉันเอาแต่ใจ ขี้วีน แล้วก็ระบายอารมณ์ด้วยการถลุงเงินไปวันๆ แต่อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าฉันเป็นยัยคุณหนูที่ถูกพ่อตามใจจนนิสัยเสียล่ะ เพราะความจริงคือฉันเป็นยัยคุณหนูที่พ่อไม่เคยใส่ใจเลยต่างหาก ขนาดว่าฉันทำตัวเหลวแหลกขนาดนี้ คุณพ่อก็ยังไม่เห็นจะทุกข์ร้อนอะไร ท่านออกจะมีความสุขดีอยู่กับยัยแม่เลี้ยงจูออนซะด้วยซ้ำ
คุณพ่อเป็นคนเจ้าชู้ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณพ่อรักคุณแม่บ้างรึเปล่า ฉันรู้แต่ว่าคุณพ่อพายัยผีจูออนลูกติดเข้ามาอยู่ในบ้านหลังจากคุณแม่เสียไปเพียงไม่กี่เดือน ทั้งที่ก่อนที่คุณแม่จะเสีย คุณพ่อได้สัญญากับคุณแม่ไว้แล้วว่าจะไม่หาแม่เลี้ยงมาให้ฉัน คุณพ่อผิดสัญญา ทำให้ฉันกับคุณแม่ต้องเสียใจและผิดหวัง ในเมื่อคุณพ่อทำตามใจตัวเองโดยไม่นึกถึงความรู้สึกของฉัน ฉันก็จะทำตามใจตัวเองโดยไม่จำเป็นต้องแคร์ใครหน้าไหนเหมือนกัน ฉันจะร้ายสุดขั้วให้พังกันไปข้างนึงเลยคอยดู!!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น คาดว่าคงเป็นนมอิ่ม เพราะแกชอบแวะเอานมมาให้ดื่มหลังจากฉันกลับมาถึงบ้านแบบนี้เป็นประจำ
?ใคร? ฉันถามออกไปเพื่อความแน่ใจ เผื่อว่าเป็นคนอื่นจะได้เตรียมรับมือได้ถูก
?หนูเล็กเองค่ะ?
?หนูเล็ก? เป็นลูกสาวของยัยผีจูออน เธออายุอ่อนกว่าฉัน 2 ปี ถ้าเทียบความสตรอเบอรี่ของยัยนี่กับแม่ของหล่อนแล้ว ฉันว่ากินกันไม่ลง
?มีอะไร? ฉันลุกจากเตียงไปเปิดประตูให้ยัยเด็กเชื้อไม่ทิ้งแถวก่อนเอ่ยถามเสียงแข็ง
?หนูเล็กเอานมอุ่นๆ แล้วก็คุกกี้มาให้พี่อลิซค่ะ?
?ผีขนุนอย่างเธอถือมา ฉันคงกระเดือกของพวกนี้ไม่ลงหรอก? ฉันปรายตามองถาดในมือยัยผีขนุนเล็กน้อย
?หนูเล็กขอโทษค่ะที่มาทำให้พี่อลิซหงุดหงิด แต่หนูเล็กเห็นใจพี่อลิซจริงๆ นะคะ โถ โดนคุณพ่อตำหนิทุกวันเลย? น้ำเสียงนางเอกแต่สายตาน่าตบของยัยนี่มันกวนมือไม้ฉันซะจริง ฮึ่ม!
?-__-+?
?หนูเล็กเห็นนมอิ่มเดินถือถาดมาคนเดียวก็เลยอาสาช่วยถือมาให้แทน หนูเล็กอยากทำตัวให้มีประโยชน์บ้างน่ะค่ะ ไม่ใช่อยู่อย่างคนไร้ค่าเป็นหมาหัวเน่าไปวันๆ? ยัยผีขนุนตั้งใจเน้นประโยคสุดท้ายอย่างชัดถ้อยชัดคำ
วอนนักนะนังนี่ คงกะจะมายั่วโมโหฉันสินะ ไหนๆ เธอก็เสนอมาแล้ว ฉันก็จะสนองให้สาสม!!!
?ไม่อยากไร้ค่าใช่มะ ด๊ายยยย~ เพิ่มคุณค่าด้วยนมแคลเซียมสูงหน่อยเป็นไง? ว่าแล้วฉันก็หยิบแก้วนมที่ยังอุ่นๆ บนถาดขึ้นมาเทราดหัวยัยผีขนุนอย่างรวดเร็ว ยัยนั่นได้แต่ยืนตัวสั่นกลั้นเสียงกรี๊ดเอาไว้อย่างเก็บกด แต่ก็ทำอะไรฉันไม่ได้เพราะกลัวจะเสียภาพลักษณ์ของลูกสาวที่แสนดี ฉันเลยจัดการหยิบคุกกี้ยัดปากหล่อนไปอีกสองสามชิ้นเพื่อความสะใจ
?ไปตามส้มจี๊ดมาเช็ดพื้นด้วย?
ปังงง!!!
พูดจบก็ปิดประตูใส่หน้ายัยผีขนุนสายพันธุ์สตรอเบอรี่ซะเลย
?หึ! เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับอลิซ?
::: หน้าโรงภาพยนตร์ :::
ท่าทางอีตาแม็กกี้จะอยากตายมาก ป่านนี้ถึงยังไม่โผล่หัวมา รู้ทั้งรู้ว่าฉันไม่สามารถทนรอใครได้นานเกิน 5 นาที กร๊าซซซซ~ =..=+
Hey hey, you you I don't like your girlfriend...?
?อยู่ไหน!??
[เอ่อ อย่าเพิ่งโกรธผมนะอลิซ พอดีผมติดธุระนิดหน่อย ก็เลยจะโทรมาบอกว่าอาจจะไปช้านิดนึง]
?งั้นก็ไม่ต้องมาละ เพราะฉันกำลังจะบอกว่า เราเลิกกันเถอะ!? ฉันตัดสายทิ้งแล้วหย่อนโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้นลงถังขยะทันที
ฉันรู้ว่าการบอกเลิกผู้ชายเพราะมาเลทไป 10 นาทีช่างเป็นเรื่องที่งี่เง่าและไร้เหตุผลมาก แต่ขอโทษที บังเอิญคำว่าเหตุผลไม่มีอยู่ในพจนานุกรมฉบับอลิซ
ฉันหมุนตัวกลับจะเดินไปลงบันไดเลื่อนอย่างอารมณ์บ่จอย และจังหวะนั้นเองที่ร่างของฉันปะทะเข้ากับร่างหนึ่งอย่างแรง
?โอ๊ย~ ไม่มีตารึไงหา!!! -O-+? วีนไว้ก่อนตามคอนเซปท์
?เธอเป็นคนหันมาชนฉันไม่ใช่เรอะ? ผู้ชายที่บังอาจเถียงฉันว่าพลางถอดแว่นเรย์แบนสีชาออกเผยให้เห็นดวงตาคมสีเดียวกับกระจกแว่นที่เขาเพิ่งถอดออกไป ใบหน้าเนียนใสกับจมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบางสวยได้รูปของเขาทำให้ฉันตกตะลึง
เปล่า ฉันไม่ได้ตะลึงในความหล่อของหมอนี่ แต่ฉันกำลังตะลึงเพราะผู้ชายตรงหน้าคือไอ้บ้าที่ปฏิเสธฉันในร้านอาหารเมื่อคืนนี้
ฉันจะฆ่าแก๊~!!!!!!!! >__<++
2
?นาย!!!!? ฉันชี้หน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
?ครับ!?? เขาตอบกลับมาสั้นๆ ทำตาใสอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ฉันเห็นแล้วอยากจะกรี๊ดใส่ให้หูแตกตายยยย
?รีบขอโทษฉันซะ!!!?
?หือ? ขอโทษที่เธอหันมาไม่ดูตาม้าตาเรือจนชนฉันเกือบล้มเนี่ยนะ ติงต๊องน่า?
?อะ...ไอ้บ้าาาาา!!!!!!!?
?เดี๋ยวนะ ฉันรู้สึกคุ้นๆ กับท่าทางเอาแต่ใจแล้วก็นิสัยไม่ดีของเธอมากๆ เลย เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า? เขาโน้มหน้าลงมาสำรวจหน้าฉันใกล้ๆ
โฮ...อยากกรีดร้องงงงงง หมอนี่ทำฉันเสียเซลฟ์ได้อีก TTOTT นอกจากจะหลอกด่าฉันว่าติงต๊อง เอาแต่ใจ นิสัยไม่ดีแล้ว ยังบังอาจมาจำฉันไม่ได้อีกแน่ะ หน้าตาสวยเด่นอย่างฉันมันจำยากตรงไหนฮะ!!! ฮึ้ย ไอ้ตาต่ำ ตายด้าน สมองกลวง ความจำสั้น เกลียดแกกกกกก~
?อ้อ! นึกออกละ เธอนั่นเอง?
ดูมันนนนน เพิ่งจะนึกได้ -..-+
?ไง ยังอยากเป็นแฟนกับฉันอยู่รึเปล่า?
?ไม่!!!?
?ดีแล้วล่ะ ก็อย่างที่บอกว่าเธอไม่ใช่สเปกฉัน?
หมด! หมดแล้วความอดทนอันน้อยนิดที่ฉันมี!!!! >_<++
?ฉันไปล่ะ?
ถ้าปล่อยนายไปง่ายๆ คงไม่ใช่อลิซคนนี้แน่
ฉันเดินตามไปคว้ามือหมอนั่นมาจับไว้แน่น แล้วเริ่มสำแดงฤทธิ์เดชฉบับนางมารร้ายให้เขาได้รู้ซึ้ง
?กรี๊ดดดดดดดด ช่วยด้วยค่า ไอ้บ้านี่มันจะลวนลามฉันนนนน กรี๊ดดดดดด >O<!!!?
?เฮ้ย!!! เล่นบ้าอะไรของเธอวะเนี่ย?
?กรี๊ดดดดดดดด ไอ้บ้ากามมันลวนลามฉันค่าาาา?
คนถูกกล่าวหาพยายามสลัดมือออกเมื่อเห็นว่าผู้คนโดยรอบต่างก็หันมามองเขาเป็นตาเดียว ดูเผินๆ เหมือนเขาจับมือฉัน แต่หารู้ไม่ว่าฉันต่างหากที่บีบมือเขาไว้อย่างเหนียวแน่นหนึบ
หึ ฉันจะทำให้นายโดนประชาทัณฑ์ซี้แหงแก๋กลางห้างสรรพสินค้า โฮะๆๆ ^O^+
?ไอ้บ้ากามมมมม ปล่อยช้านนนนน?
?บ้าชิบ! มานี่เลยยัยตัวแสบ? เมื่อความพยายามในการสลัดมือออกล้มเหลว เขาก็หันมากระชากตัวฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแล้วใช้อีกมือปิดปากฉันที่กำลังส่งเสียงโวยวายขอความช่วยเหลือ
?อื้ออออ อ่อยอ๊านนนนน (อื้ออออ ปล่อยช้านนนนน)?
?ขอโทษทุกคนด้วยนะครับ พอดีเธอสติไม่ค่อยดี?
?อี๊ดดดดดด อ่อยอั๊นอ๊ะ ไอ้อ้าาาา (กรี๊ดดดดดด ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้าาาา)?
ไอ้ผู้ชายตาต่ำพยายามลากฉันออกจากห้างจนมาถึงลานจอดรถอย่างทุลักทุเลท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่จับจ้องเราสองคนราวกับเป็นตัวประหลาด กว่าฉันจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระได้ก็ขาดทุนไปหลายแสน หมอนั่นจับโดนไอ้นู่นไอ้นี่และไอ้นั่นของฉันไปตั้งเยอะอ้าาาา ยอมไม่ด้ายยยยย >[]<!!!
ตุ้บ!
ร่างที่แสนบอบบางของฉันถูกเหวี่ยงไปกระแทกกับรถสปอร์ตสีขาวเงาแวบอย่างแรง
?ไอ้บ้า! ไอ้เลว! มันจะมากไปแล้วนะ?
?น้อยไปสิไม่ว่า ผู้หญิงอย่างเธอใครได้ไปเป็นแฟนคงได้กระอักเลือดตาย?
?กะ...?
?หยุด! อย่ากรี๊ดให้ฉันได้ยินเชียวนะ ไม่งั้นเธอโดนดีแน่?
กลัวตายยยยย~!!
?กรี๊ดดดดดดดด กรี๊ดๆๆๆ >[]<!!?
?หยุดดดดด!!!!!?
?กรี๊ดดดดดดดด?
?ฉันบอกให้หยุด!?
?กรี๊ดดดด...อุ๊บ! OXO!!!!!?
เสียงกรี๊ดเงียบลงทันใดเมื่อริมฝีปากของฉันถูกปิดสนิทด้วยริมฝีปากนุ่มๆ ของอีกฝ่าย เขาขยับเข้ามาใกล้พลันรั้งเอวฉันไว้จนตัวเราแนบชิดกัน ใช้มือหนึ่งประคองท้ายทอยของฉันแล้วกดริมฝีปากลงมาให้แรงขึ้นอีก
?ไม่เลวนี่ แต่ไม่ต้องดีใจไป ฉันไม่ได้พิศวาสเธอ? นานเกือบนาทีกว่าเขาจะยอมผละริมฝีปากออกเพื่อเอื้อนเอ่ยประโยคที่แสนเลวร้าย
?หวังว่าคงไม่เจอกันอีกนะยัยตัวแสบ?
ฉันยืนอึ้งมองตามร่างสูงเดินไปเปิดประตูรถสปอร์ตสีขาวอย่างทำอะไรไม่ถูก กะพริบตาปริบๆ สูดหายใจเข้าลึกๆ เรียกสติและความเป็นตัวของตัวเองให้กลับมาโดยเร็ว ก่อนประกาศเจตนารมณ์ออกไปอย่างไม่ยอมแพ้
?สักวันเหอะ นายจะต้องหลงรักฉันจนโงหัวไม่ขึ้น จำไว้!!!?
เจ้าของรถสปอร์ตที่กำลังจะเข้าไปนั่งในตำแหน่งคนขับหยุดชะงักแล้วหันกลับมาทำเสียงเย้ยหยันใส่ราวกับสิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องตลกสิ้นดี
?ถ้าเธอทำให้ฉันรักเธอได้จริงๆ ฉันจะยอมไปคุกเข่าขอความรักจากเธอถึงหน้าบ้านเลย ฮะๆๆ ^^?
?จำคำพูดนายไว้ให้ดีแล้วกัน!!!!!?
แต่จริงๆ แล้วฉันว่าลืมมันไปเถอะ ไอ้คำพูดที่ฉันประกาศออกไปเพราะความโมโหโทโสนั่นน่ะ ชาตินี้ทั้งชาติขออย่าได้เจอะเจอกันอีกเลยจะดีกว่า แต่ยังไงก็ตาม ถ้าเจอกันอีกครั้ง ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!
ฉันปิดประตูรถออดี้เปิดประทุนสีแดงสดแล้วจ้ำเท้าตรงไปที่คณะฯ ของฉัน...นิเทศศาสตร์
เช้าวันจันทร์กับการเดินทางฝ่าด่านรถติดมามหาวิทยาลัยช่างเป็นเรื่องที่น่าเบื่อเสียจริง แต่ถึงรถจะติดบ้าติดบอยังไง ฉันก็เลือกที่จะมามหาวิทยาลัยอยู่ดี เพราะอย่างน้อยมันก็น่าอยู่กว่าที่บ้านเป็นไหนๆ แค่มาจอดรถทิ้งไว้ แล้วก็ชวนยัยแป้งโก๋กับยัยชาสดไปทำผม ทำเล็บ แล้วก็ช้อปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้าข้างๆ มหาวิทยาลัยให้หนำใจ เห็นมะ สนุกจะตาย
อย่าถามถึงเรื่องเรียนเชียวนะ มันไม่เคยอยู่ในหัวฉัน อันที่จริงฉันตั้งใจไว้แล้วว่าเทอมนี้จะเอาเอฟไปฝากคุณพ่อสักหกเจ็ดตัว
?วี้ดวิ่วววว วันนี้มาเช้าจังนะครับน้องอลิซคนสวย?
ฉันหันไปส่งยิ้มหวานให้กลุ่มผู้ชายแปลกหน้าที่เอ่ยแซวฉันราวกับคนรู้จัก บางทีนายพวกนี้อาจจะเคยคุยกับฉันมาบ้างแล้วก็ได้ แต่ฉันจำไม่ได้หรอก วันๆ นึงมีผู้ชายทำเนียนเข้ามาคุยกับฉันตั้งไม่รู้กี่คน
?อ๊างงงงง อย่ายิ้มแบบนั้นครับ พี่จะละลายยยยย *.,*?
เฮอะ เป็นเอามากจริงๆ นะอีตาผู้ชายขี้หลีทั้งหลาย
ฉันเดินเรื่อยๆ มาถึงม้านั่งหลังอาคารเรียนของคณะนิเทศศาสตร์ซึ่งเป็นที่ประจำของฉัน ฉันชอบมานั่งที่นี่ตามลำพังเพราะเห็นว่ามันเงียบสงบดี ไม่ต้องคอยระแวงว่าจะมีผู้ชายหูดำหน้าไหนเข้ามาชวนคุยให้รำคาญใจ แต่สงสัยวันนี้จะไม่เงียบสงบอย่างที่คิด...
?อะแฮ่ม!!!?
เจ้าของเสียงกระแอมเป็นสาวสวยเปรี้ยวจี๊ดกรีดอายไลน์เนอร์โฉบเฉี่ยวเสริมดวงตาให้ดูคมกริบ เธอยืนกอดอกใช้สายตาไม่เป็นมิตรจ้องหน้าฉันที่เงยหน้ามองเธอกลับไปอย่างชิลล์ๆ ข้างๆ เธอมีสาวร่างช้างน้ำสองคนยืนขนาบพลางหักนิ้วมือตัวเองดังกร๊อบแกร๊บ ประเมินสถานการณ์ดูแล้ว คิดว่าฉันคงกำลังจะซวย!!!
?เธอกล้ามากนะที่มายุ่งกับซิดนีย์แฟนฉัน?
?ซิดนีย์!? อ้อ มีแฟนแล้วหรอกเหรอ ไหงเขาบอกฉันว่าโสดสนิทล่ะเนี่ย? ฉันพูดไปส่งเดช เอาจริงๆ คือฉันยังนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าอีตาซิดนีย์มันเป็นใคร ใช่นายหัวหลิมที่เข้ามาขอเบอร์ฉันเมื่อสองวันก่อนรึเปล่า หรือจะเป็นนายหน้าปลาจวดที่แกล้งเดินชนฉันแล้วอาสาเลี้ยงข้าวไถ่โทษ
?ไม่จริง! ซิดนีย์ไม่มีทางพูดอย่างนั้น เธอนั่นแหละที่พยายามอ่อยจนเขาหลงผิด นังหน้าด้าน!!!?
หน็อย นี่ถ้าหล่อนมาคนเดียวล่ะก็ โดนตบปากฉีกแน่ -__-+
แล้วตกลงมันซิดนีย์ไหนกันล่ะ นึกไม่ออก ก็อย่างที่บอกแหละว่าวันๆ นึงมีผู้ชายเข้ามาทักฉันตั้งเยอะแยะ ใครจะไปจำได้
?งั้นฉันจะไม่ยุ่งกับแฟนเธออีก โอเค้??
ฉันเลือกใช้วิธีประนีประนอมเพราะไม่อยากมีเรื่องกับใครแต่เช้า ออมแรงไว้ปราบผีจูออนกับผีขนุนที่บ้านดีกว่า ที่สำคัญ 3 ต่อ 1 โอกาสไม่เสียโฉมมีน้อยมาก -_-;;;
?เสียใจ! ฉันไม่ใจดีขนาดนั้น ซิดนีย์เป็นของฉัน ใครสะเออะมายุ่ง มันต้องเจ็บสถานเดียว นิด หน่อย จัดการ!!!?
?เดี๋ยวๆๆ? ฉันลุกพรึ่บจากม้านั่งแล้วก้าวถอยหลังไปตั้งหลัก สองสาวร่างช้างน้ำที่กำลังจะจู่โจมเข้ามาชะลอความเร็วลงพร้อมกับสะบัดไม้สะบัดมือเตรียมบี้ฉันให้เละจมดิน ฉันจึงอาศัยจังหวะนี้พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส
?คืออย่างงี้ ฉันว่า...ขอฉันเปิดก่อนจะดีกว่า?
เปรี้ยง!!!
ฉันปล่อยกำปั้นทั้งสองใส่หน้ายัยช้างน้ำสุดแรงจนพวกหล่อนถึงกับหงายหลังล้มตึงลงไปกองกับพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เมื่อได้โอกาสฉันก็รีบเผ่นทันที ทว่ามันยังไม่จบง่ายๆ
?จะไปไหน นังตัวดี?
ยัยหน้าสวยตาดุกระชากผมฉันอย่างแรงจนตัวฉันปลิวกลับมาอยู่ในตำแหน่งที่ทำให้เธอตบได้อย่างถนัดมือ
เพียะ!!
ฉันล้มพับลงกับพื้นเพราะแรงตบมหาศาลของฝ่ามือเล็กๆ ที่มีพิษสงร้ายกาจเกินคาด
อ๋อย~ มือหนักเป็นบ้า ทีเดียวเห็นดาวเป็นล้านเลย @_@
?วันนี้ฉันจะเอาเลือดเธอออกมาล้างมือให้ได้!? ว่าแล้วยัยนั่นก็ขึ้นคร่อมฉันพร้อมกับง้างมือขึ้นสูง ฉันสะบัดหน้าไล่อาการมึนตึ้บแล้วใช้ส้นสูงปราด้ายันตัวหล่อนให้กระเด็นออกไป
จะตบฉันอีกรอบงั้นเรอะ อย่าแม้แต่จะฝัน
คราวนี้เป็นฉันบ้างที่ขึ้นคร่อมยัยมารหน้าสวย แม่จะตบให้หมดสวยเลยคอยดู๊!!!!!!!
?มีเรื่องอะไรกัน? เสียงทุ้มถามขึ้น
ข้อมือบางของฉันถูกมือหนึ่งจับค้างไว้กลางอากาศ ฉันหันขวับไปมองก็เห็นว่าเป็นคนคุ้นเคยที่รั้งฝ่ามือพิฆาตของฉันไว้ ด้านหลังเขาคือยัยแป้งโก๋กับยัยชาสดที่ยืนทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมหลบตาฉัน
?พี่คินตา?
ยัยหน้าสวยอาศัยจังหวะที่ฉันกำลังให้ความสนใจกับผู้มาใหม่ผลักฉันให้เซพ้นไปจากร่างของหล่อน แล้วรีบลุกหนีไปพร้อมๆ กับสมุนร่างช้างน้ำอีกสองตัวที่เดินหน้ามึนตามกันไป
ฮึ่ย โดนตบฟรีจนได้ฉัน -__-+
?พี่คินตา? เป็นนักศึกษาแพทย์ปี 4 ที่มีระดับความฮอตไม่แพ้ใคร เขาเป็นหลานชายของท่าน ผอ. เจ้าของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ฉันรู้จักกับเขามาตั้งแต่เด็กๆ เพราะคุณพ่อของเราเป็นเพื่อนสนิทกัน ที่ผ่านมาฉันนับถือพี่คินตาเหมือนเป็นพี่ชายคนหนึ่ง แต่ว่า...ฉันพอรู้ว่าพี่คินตาไม่ได้อยากให้ฉันเป็นแค่น้องสาวมานานแล้ว
?มีเรื่องแทบทุกวัน ไม่เบื่อบ้างรึไง?
?ไม่นี่คะ สนุกดีออก?
?อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะ พี่ขอร้อง พี่ไม่อยากให้ใครมองอลิซเป็นผู้หญิงไม่ดี?
?อลิซก็อยู่ของอลิซเฉยๆ ยัยนั่นมาหาเรื่องอลิซเองต่างหาก?
?ก็แล้วเราไปทำอะไรเขาไว้ล่ะ?
?ทำอะไรคะ อลิซไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย?
?อลิซก็รู้ว่าพี่หมายถึงอะไร?
?อลิซไม่รู้ค่ะ แล้วอลิซก็ไม่แคร์อะไรทั้งนั้นด้วย ขอตัวนะคะ? ฉันพูดตัดบทแล้วรีบเดินหนีพี่คินตาไปทันที ยัยสองเกลอที่ยืนเงียบอยู่นานจึงรีบเดินตามฉันมาอย่างรวดเร็ว
กี่ครั้งแล้วไม่รู้ที่ฉันทำให้พี่คินตาหน้าจ๋อยด้วยคำพูดและกิริยาแย่ๆ ทั้งที่พี่คินตาก็ออกจะดีแสนดีกับฉันขนาดนี้
อลิซขอโทษนะคะ อลิซแค่ไม่อยากให้พี่คินตามาเสียเวลากับอลิซเท่านั้นเอง
?แทนที่พวกเธอจะเข้ามาช่วยฉัน ดันไปตามพี่คินตามาซะงั้น มันน่านักเชียว? ฉันหยุดยืนเท้าเอววีนใส่ยัยสองเพื่อนเกือบซี้อย่างหัวเสีย
?แหม เธอก็รู้ว่าเราสองคนไม่เก่งเรื่องตบตี? ยัยแป้งโก๋ว่าเสียงอ่อย
?อ๋อ เก่งแต่ไถเงินฉันสินะ?
?โธ่ อลิซเพื่อนเลิฟ ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ งงเงินอะไรฉันไม่สนใจหรอก ฉันน่ะคบกับเธอด้วยใจนะจ๊ะ? ชาสดพูดเสียงสูงอย่างเชื่อไม่ได้
เฮอะ ด้วยใจที่ต้องการแต่เงินน่ะสิ จะบอกให้ว่ายัยสองคนนี้ขี้ประจบสอพลออย่างกับอะไรดี ฉันถึงไม่เคยพูดอย่างเต็มปากเต็มคำว่าพวกหล่อนเป็นเพื่อนสนิทของฉัน
?อ่ะ ค่าโดดเรียนไปช้อปปิ้งกับฉัน? ฉันยื่นแบงค์พันปึกหนึ่งให้เพื่อนทั้งสองคนที่พอเห็นเงินปุ๊บก็ตาลุกวาวปั๊บ
?ไม่มีปัญหา? ทั้งคู่เอ่ยพร้อมกันพลางรีบแย่งกันคว้าเงินไปจากมือฉันทันที ไหนบอกไม่สน ชิ
จริงๆ แล้วยัยแป้งโก๋กับยัยชาสดจัดเป็นนักศึกษาที่มีผลการเรียนดีทีเดียว พวกหล่อนไม่มีทางโดดเรียนเด็ดขาด ถ้าไม่ได้รับคำสั่งจากฉัน ไม่ใช่สิ คำสั่งจากเงินของฉันต่างหาก
ผ่านประตูด้านข้างของมหาวิทยาลัยก็ทะลุเข้าสู่ห้างสรรพสินค้าที่เป็นแหล่งรวมตัวของนักศึกษาขี้เกียจเรียนทั้งหลาย ทั้งนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยของฉัน และจากมหาวิทยาลัยอื่นๆ ในละแวกนี้ ฉันเดินนำยัยแป้งโก๋กับยัยชาสดที่เดินช้าเป็นเต่าคลานเข้าไปในห้างก่อน ดวงตากลมโตมองปราดไปที่มุมหนึ่งในร้านไอศกรีมที่อยู่ใกล้กับประตูเข้าห้างพอดี พลันสายตาของฉันก็หยุดชะงักอยู่ที่หนุ่มสาวคู่นั้น
?อลิซ นั่นมันนายสุดหล่อที่ทำเธอหน้าแตกหมอไม่รับเย็บนี่นา" ยัยชาสดที่เพิ่งเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ ฉันพูดประโยคน่าโดนตบออกมาอย่างลืมตัว ฉันตวัดสายตามองเธออย่างคาดโทษ
แต่ช่างเถอะ เวลานี้มีอย่างอื่นน่าสนใจกว่านั้น
?ถ้าเธอทำให้ฉันรักเธอได้จริงๆ ฉันจะยอมไปคุกเข่าขอความรักจากเธอถึงหน้าบ้านเลย ฮะๆๆ?
คำพูดท้าท้ายนั้นดังก้องขึ้นในหูฉันอีกครั้ง และนั่นยิ่งทำให้ฉันแทบจะทนรอดูภาพนั้นไม่ไหว คุกเข่าขอความรักงั้นเหรอ หึหึ มันคงเป็นอะไรที่สะใจน่าดู
---------------
การเดิมพันเริ่มขึ้นแล้ว แล้วคุณหนูไฮโซที่ไม่ยอมใครง่ายๆ แถมยังเชื่อมั่นในความสวยของตัวเองจะมีวิธีไหนในการทำให้สุดหล่อแต่ไม่ชายตาแลความสวยของเธอเลยตกหลุมรักได้ยังไงเนี่ย เป็นเรื่องที่น่าติดตามจริงๆ เลยค่ะว่านางเอกของเราจะสามารถกู้ศักดิ์ศรีของตัวเองคืนมาได้รึเปล่า ถ้าสนใจก็สั่งซื้อจากทางเว็บไซต์ http://www.bongkoch.com/catalog/product ... ts_id=6626 หรือร้านหนังสือชั้นนำและ 7-11 ได้ค่ะ