เรื่องย่อ
ทั้งที่เป็นหญิงแท้ แต่ซันนี่กลับต้องบอกใครต่อใครว่าตนเองเป็นกะเทย เพียงเพราะว่าน้าที่เลี้ยงดูเปิดคลับและเธอต้องทำงานอยู่ในนั้นจึงเสี่ยงต่อภัยคุกคามที่จะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้ ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอถูกดูถูกและไม่มีใครอยากคบหาเป็นเพื่อน การได้รู้จักคีย์และได้เป็นเพื่อนกับเขาจึงเป็นสิ่งที่ทำให้เธอดีใจอย่างที่สุด ทว่าการได้สนิทสนมกลับทำให้หัวใจที่ปิดตายและคิดว่าจะไม่มีความรักของเธอเปิดออก แต่เพราะไม่ต้องการมีความรักถึงได้โกหกซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าตัวเองไม่ใช่ผู้หญิง
บทนำ
คำว่า ?รัก? เป็นคำที่มีความหมายแตกต่างกันไปสำหรับแต่ละคน แต่เชื่อได้เลยว่าทุกคนบนโลกใบนี้คงอยู่ไม่ได้หากขาดความรัก เพราะรักเป็นสิ่งที่งดงาม ถึงมองไม่เห็นด้วยดวงตา แต่สัมผัสได้ด้วยหัวใจ
หากแต่บางคนอาจจะยังไม่รู้จักกับความรักดีเพียงพอ เมื่อรักใครสักคนแล้ว แม้ว่าหัวใจจะได้สัมผัสความรักนั้น ก็อาจจะยังไม่มั่นใจว่าสิ่งที่คนที่เรารักได้มอบให้กับเรา ใช่ความรักหรือไม่ เหตุเพราะบางคนต้องการได้ยินคำว่า ?รัก? จากปากของคนที่เขารัก
แต่ก็อีกนั่นแหละ... ใช่ว่าทุกคนจะเอ่ยคำว่า ?รัก? ออกมาได้ ในโลกใบนี้ยังมีสิ่งที่ต้องทำความเข้าใจกันอีกมากมาย เพราะแต่ละคนย่อมมีเหตุผลเป็นของตัวเอง
ขอเพียงแต่อย่าหลอกหัวใจ... มอบความรักให้กับคนที่เรารักให้มากที่สุดก็พอ...
1
?นังซันนี่ พวกฉันตัดชื่อแกออกจากกลุ่มชีวะแล้วนะ? เพื่อนผู้หญิงของฉันคนหนึ่งเดินมาบอกในขณะที่ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานวิชาสังคมที่จะต้องส่งในบ่ายวันนี้
?แกว่ายังไงนะ? ฉันถามกลับไปอย่างตื่นตกใจแล้วยืนขึ้นก่อนจะเอื้อมมือไปเขย่าร่างของหญิงตรงหน้า ?ไม่จริงใช่มั้ยแพร?
?อ้าว! นังกะเทยนี่! ก็จะไม่ให้ฉันตัดชื่อแกออกจากกลุ่มได้ยังไงล่ะ? แพรบอกกับฉันอย่างไม่ยี่หระแม้แต่น้อย ดูจะสะใจด้วยซ้ำที่ได้ไล่ฉันออกจากกลุ่มได้เสียที ?ก็ในเมื่อแกไม่ช่วยงานฉันเลย?
ไม่ช่วยงานเหรอ!!! O O^^^ ก็ฉันกำลังทำงานวิชาสังคมอยู่ไม่เห็นหรือไง
ฉันพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่งรอความเห็นใจจากนังแพร แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เห็นใจฉันเลยล่ะค่ะ -_-;;;
?ก็ในเมื่อแกมาช่วยแต่งานสังคมของกลุ่มนี้ล่ะก็ แกก็อย่าเอาคะแนนของกลุ่มชีวะก็แล้วกัน?
หน็อย!!! นังเลว - -+++ งานสังคมมันต้องส่งบ่ายนี้ แต่งานชีวะมันส่งเดือนหน้า!!! อย่างไหนมันสมควรจะทำก่อนกันวะ นังโง่!!! (คิดในใจเท่านั้น ความจริงอยากจะเกาะขาขอร้องให้เขาเอากลับเข้ากลุ่มน่ะค่ะ ^^;;)
นังแพรสะบัดตูดให้แล้วเดินจากไป แต่ฉันจับขาของเธอไว้ได้ทัน
?แพร... อย่าเอาฉันออกจากกลุ่มเลยนะ เดี๋ยวฉันไปช่วยเธอก็ได้ เธอตัดฉันออกจากกลุ่มเคมียังไม่พออีกเหรอ? ฉันยอมเสียศักดิ์ศรีอ้อนวอนนังผู้หญิงคนนี้ แต่มันกลับแสยะยิ้มให้ค่ะ
?หึ! ฝันไปเถอะอีนังกะเทย!!!?
กรอด... เป็นกะเทยมันผิดตรงไหนฟะ!!! >o<
เอ๊ะ! แต่ว่าฉันก็ไม่ได้เป็นกะเทยนี่นา ฉันเป็นผู้หญิงเต็มตัวนะ จะดูมั้ยล่ะ!!! (เอ่อ...ให้ดูใบเกิดน่ะ -_-;;; รู้นะว่าคิดอะไร)
แต่ที่นังแพรเรียกฉันว่าเป็นกะเทยมันก็ไม่ผิดนัก เพราะว่าตอนนี้ฉันแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนชายเหมือนกับผู้ชายในโรงเรียนทุกอย่าง หากแต่ว่าฉันทำตัวอ้อนแอ้นเหมือนผู้หญิงก็เท่านั้น
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 17 ปีก่อน ตอนที่ฉันเกิด... แม่ของฉันทะเลาะกับพ่อฉันอย่างหนักตอนที่ท่านท้องแก่ แม่จึงหนีไปหาน้าขิง เจ้าของฟันนี่บาร์ที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็ก ท่านคลอดฉันที่นั่นแล้วก็จบชีวิตลงเพราะโรคหัวใจที่นั่นเหมือนกัน ว่ากันว่าแม่ตรอมใจตายเรื่องการจากไปของพ่อน่ะ ตอนนั้นฉันอายุประมาณ 7 ขวบ ฉันจำภาพต่างๆ ในอดีตได้อย่างแม่นยำและฝังอยู่ในความทรงจำไม่เลือน
นับแต่นั้นมาฉันก็ใช้ชีวิตอยู่ในฟันนี่บาร์มาตลอด น้าขิงซึ่งกลัวว่าฉันจะโดนพวกเสี่ยๆ ทั้งหลายซื้อตัวไปเป็นนางบำเรอชั่วข้ามคืนจึงได้บอกกับทุกๆ คนว่าฉันเป็นผู้ชาย แถมไม่ได้เป็นผู้ชายธรรมดานะคะ แต่เป็นกะเทยอีกต่างหาก -_-;;;
โฮๆ ToT เรื่องมันน่าเศร้าชะมัด
เมื่อนังแพรหายไปจากสายตาแล้ว ฉันก็ถึงกับทรุดนั่งลงไปกับพื้นอย่างหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
กร๊อบ~!
เฮือก!!! ไม่จริงนะ!!! ไม่จริงหรอก OoO
?อีนังกะเทย!!!? เสียงแปดหลอดดังมาจากข้างหลังของฉัน เป็นเสียงของยัยบิ๋มหัวหน้ากลุ่มงานสังคมนั่นเอง ?แกนั่งทับงานสังคมที่พวกเราอุตส่าห์ทำมาเป็นแรมปี T T?
?ฉันไม่ได้ตั้งใจ T^T?
?ฉันขอไล่แกออกจากกลุ่ม ต่อไป...ฉันจะไม่รับกะเทยอย่างแกเข้ามาในกลุ่มอีกแล้ว? ยัยบิ๋มพูดแล้วหันไปมองงานสังคมที่แตกร้าวเกินเยียวยาอย่างสลดใจ ก่อนที่เธอจะโกยเศษกากเดนที่ฉันเพิ่งนั่งทับไปที่อื่น
?ฉ...ฉันขอโทษ? ฉันตะโกนไล่หลังไปอย่างหมดหนทาง แต่ว่าบิ๋มไม่หันมาสนใจฉันเลย
แงๆ T^T นี่มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ย (><)\ ทำไมถึงทำกับฉันได้! งานสังคมฉันก็ช่วยทำกับมือเหมือนกันนะ ถึงแม้ตอนสุดท้ายฉันจะมาทำลายมันด้วยตูดก็เถอะ แต่ทำไมถึงต้องไล่ฉันออกจากกลุ่มเหมือนกับว่าฉันเป็นหมูเป็นหมาอย่างนั้นล่ะ
ฉันยืนอยู่ตรงนั้นด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยวเกินจะบรรยาย มองไปทางไหนก็เห็นแต่เพียงความมืดดำในชีวิตการเรียนของตัวเอง
ทำไมชีวิตมันถึงเข้าใจยากอย่างนี้ ฉันไปทำอะไรผิดมากนักหรือไง งานฉันก็ช่วยทำอย่างสุดความสามารถ แต่ดูสิ่งที่ฉันได้รับตอบแทนสิคะ T T กลับเป็นสิ่งที่มันทำร้ายจิตใจฉันมากเหลือเกิน
น้ำตาเริ่มซึมมาในดวงตาที่หวานเยิ้มของฉัน หัวใจหวิวๆ ยังไงบอกไม่ถูก มันรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ขึ้นมา คิดว่าอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้มันคงจะกลั้นเอาไว้ไม่อยู่อีกแล้ว
?ว่าไงจ๊ะ... ซันนี่จ๋า?
ปิ้ว~!
ส...เสียวแวบ... >W< ก...กรี๊ด!!! ก้นของฉันถูกใครบางคนลูบไล้
ฉันรีบหันขวับมาทางต้นเสียงของผู้ชายที่ทักฉันเมื่อครู่ และแน่นอนว่าเจ้าของเสียงนั่นเป็นคนที่มาลูบก้นที่น่าทะนุถนอมของฉันเอง
?แก!!!? ฉันตวาดใส่หน้าเพื่อนผู้ชายร่วมห้องของฉันคนหนึ่ง ?แกจับตูดฉันทำไม?
เสียงเหล่าพวกเพื่อนๆ ของมันดังขึ้นอย่างชอบใจเมื่อเห็นฉันโวยวายแล้วปัดมือของมันออกจากกางเกงนักเรียนของฉัน -_-;;;
?อ้าว น้องซันนี่จ๋า ก็ก้นของน้องซันนี่มันนิ่มดีนี่จ๊ะ? มันพูดในขณะที่สายตายังคงไม่ถอนออกจากก้นของฉัน หลังจากนั้นเสียงของเพื่อนพวกมันก็หอนขึ้นมาอีก
?ออกไปไกลๆ ฉันเลยไป๊!!!? ฉันตวาดออกไป น้ำตาที่เก็บสะสมมาตั้งแต่เมื่อตะกี้ในที่สุดก็ไหลออกมาจนได้ ไอ้ผู้ชายตรงหน้ามองฉันอย่างตกใจเล็กน้อย
?สะใจพวกแกแล้วใช่มั้ย!!!? ฉันตวาดออกไปแล้วรีบปาดน้ำตาทิ้ง ?สะใจแล้วใช่มั้ยที่ทำให้ฉันร้องไห้ได้น่ะ?
?แหมๆ ไม่ร้องนะจ๊ะ ไม่ร้องๆ เป็นสตรีเหล็กต้องเข้มแข็งสิ? ไอ้บ้านี่มันยังกวนฉันไม่เลิก ?ไม่งั้นเสียชาติกระเทียมนะจ๊ะ?
เสียชาติกระเทียม!!! O O^
?เสียชาติกระเทียมแล้วมันยังไง? ฉันถามพร้อมๆ กับผลักไปที่หน้าอกของมัน ?แกมีสิทธิ์อะไร ทำไมพวกแกต้องชอบมาจับก้นฉันด้วยวะ!!!?
?ก็บอกไปแล้วไงจ๊ะ...ว่าก้นน้องซันนี่มันนิ่มนี่นา? มันว่าต่อไป ?พี่รู้น่าว่าน้องซันนี่ก็รู้สึกเสียวแวบเหมือนกันใช่มั้ยล่ะจ๊ะ?
เออ...มันก็จริงแฮะ -_-;;; OoO^^ แต่ว่าฉันไม่ชอบนี่นา
?พี่รู้ว่าน้องซันนี่ชอบ?
?ฉันไม่ชอบโว้ย!!!? ฉันตะโกนออกไปสุดเสียง ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากห้องไปตามระเบียงทางเดิน แล้วลงไปที่หลังอาคารเรียน ที่นั่นมีสถานที่สงบๆ ให้ฉันได้อยู่ นั่นก็คือ...ห้องน้ำที่อยู่ติดกับป่าหลังโรงเรียน
วันนี้ทำไมถึงได้เจอแต่เรื่องราวที่มันทำร้ายจิตใจของฉันนักนะ รู้สึกว่าหัวใจของฉันมันอ่อนล้าเหลือเกิน
ฉันนั่งคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ประสบมาบนชักโครกของห้องน้ำชายห้องหนึ่ง น้ำตาเริ่มไหลซึมออกมา เรื่องที่โดนไล่ออกจากกลุ่มก็เกินพอแล้ว ไอ้พวกบ้านั่นมันยังมาจับก้นของฉันอีก
คิดว่าก้นของฉันเป็นก้นสาธารณะที่จะให้ใครต่อใครมาจับก็ได้หรือไง! ผู้ชายมันเห็นแก่เรื่องลามกๆ อย่างนี้อย่างเดียวใช่มั้ยฟะ
จะบอกอะไรให้นะทุกคน!!! ว่าสิ่งที่ฉันเกลียดมากที่สุดบนโลกใบนี้ก็คือมนุษย์เพศชาย เพราะอะไรรู้มั้ย!!! เพราะว่าพวกเขาไม่เคยจริงจังกับใครหรอก วันๆ ก็คิดแต่จะหลอกฟันผู้หญิง เฮอะ!!!
ฉันยังคงนั่งอยู่ในนั้นต่อไปไม่ออกไปไหนทั้งสิ้น ในใจของฉันตอนนี้คิดวกไปวนมาเกี่ยวกับความไม่ดีในตนเองที่ทำให้พวกเพื่อนๆ เกลียดได้ถึงขนาดนี้ แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ฉันว่าฉันทำดีที่สุดแล้วนะ
เวลาเริ่มคล้อยผ่านไปอย่างช้าๆ จนในที่สุดคาบบ่ายก็หมดเวลาไป
อิอิ ^^ ไม่ได้เรียนหนังสือภาคบ่ายเหรอเนี่ย ฮึกฮือ... T^T แต่คะแนนของฉันก็คงไม่มีเหลือเลยล่ะสินะเนี่ย
?เฮ้ย! กูบอกให้พวกมึงจับมันไว้ไง!!? เสียงของใครคนหนึ่งร้องแหกปากตะโกนสั่งใครบางคนดังลั่น ?วันนี้กูจะเอาเลือดหัวมันออก!?
กรี๊ดดดด!!! โหดร้ายเหลือเกินพ่อคุณ
เสียงฝีเท้าของคนสี่ห้าคนสิ้นสุดลง ดูเหมือนว่าไอ้โหดข้างนอกห้องน้ำจะจับตัวคนที่มันต้องการได้แล้ว ดีนะที่พวกมันไม่ได้เข้ามาในห้องน้ำ ไม่อย่างนั้นฉันอาจจะโดนมันเอาเลือดออกจากหัวก็ได้ -_-^^^
?คุณจับผมทำไม? เสียงชายคนหนึ่งถามขึ้นด้วยอาการหอบเล็กน้อย
?กูพอใจจะจับ แล้วมึงจะทำไม? ไอ้โหดถาม ฉันว่าตอนนี้สีหน้าของไอ้โหดมันคงจะกวนตีนอยู่ไม่ใช่น้อยเลย
เกิดความเงียบขึ้นประมาณสองถึงสามวินาทีก่อนที่ไอ้โหดจะว่าต่อไป
?แล้วใครเสือกให้มึงมาชกหน้ากูวะ?
เฮือก! ทำไมถึงใช้คำหยาบคายอย่างนี้ เด็กๆ ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะคะ ซันนี่กระเทียมแห่งจักรวาลขอเถอะค่ะ -_-;;;
?ก... ก็... ก็คุณมาแย่งแฟนผมทำไมล่ะ? นายคนที่ถูกถามถามออกไปอย่างไม่เต็มปากเต็มคำนัก
?อ๋อ!? นายโหดเปรยออกมา ?เดี๋ยวนี้มึงกล้าต่อล้อต่อเถียงกับกูเหรอวะ?
เพียะ~!
ดูเหมือนว่าไอ้โหดจะตบหัวของนายผู้น่าสงสารคนนั้นไปหนึ่งที ฉันเริ่มสะใจขึ้นมานิดๆ ที่ไอ้พวกผู้ชายมันทำร้ายกันเอง
ฮ่าๆๆๆ ก็เพราะฉันเกลียดผู้ชายไงล่ะ - -+++ อุ๊ย! แต่ฉันก็มีมนุษยธรรมเหมือนกันนะ ยังไงๆ ฉันก็ยังคงสงสารเขามากกว่าอยู่ดี
?มึงจำไม่ได้เหรอว่ากูเป็นใคร แล้วมึงเป็นใคร ที่มึงมีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้เพราะอะไรมึงรู้มั้ย? นายโหดเริ่มจะพูดลำเลิกบุญคุณอะไรสักอย่าง
เพียะ~!
อึ๋ย! โดนตบหัวอีกแล้วเหรอเนี่ย
?มึงตบกูหลายทีแล้วนะ!!!?
ฮ...เฮือก! นายน่าสงสารคนนั้นอารมณ์แตกออกมาในที่สุด เจ๋งว่ะ +O O+
?คราว-นี้-กู-ไม่-ยอม-ให้มึง-อีกแล้ว? เสียงของนายคนที่เริ่มจะไม่น่าสงสารดังออกมาพร้อมกับเสียงหมัดกระหน่ำใส่นายโหดที่ตอนนี้คงจะล้มลงไปนอนกับพื้น ?วอร์เป็นของกู มึงจะมายุ่งไม่ได้?
?พวกมึงยืนมองอะไร จับมันออกไป? นายโหดสั่งพวกลูกน้องของมันด้วยเสียงที่หอบแฮก
ดูเหมือนว่านายคนที่น่าสงสารจะถูกลูกน้องของนายโหดจับไว้แล้วในตอนนี้ ฉันได้ยินเพียงแค่เสียงหอบหายใจของเขาเท่านั้น
?มึงกล้าต่อยกูเหรอวะไอ้คีย์? นายโหดว่า ?งั้นมึงก็ตายซะเถอะ?
ถึงกับจะต้องเอาเลือดเอาเนื้อกันเลยเหรอ OoO^^^
ตอนนี้ฉันไม่อาจรู้ได้ว่าคนที่อยู่ข้างนอกนี้จะถูกฆ่ายังไง เพราะว่าฉันไม่เห็นว่านายโหดมีอาวุธหรือมือเปล่า หรือว่าเขาจะกระทืบนายคนที่น่าสงสารจนตายก็ไม่รู้ได้
ฉันควรจะไปห้ามเขาดีมั้ย T T ฉันจะช่วยเขาได้ยังไงล่ะ
ฉันตัดสินใจลุกขึ้นจากชักโครกแล้วเปิดประตูห้องน้ำเล็กออกมาเพื่อที่จะไปช่วยเขา (จะตายไปด้วยมั้ยเนี่ยฉัน -_-;;;) และในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำใหญ่เพื่อออกไปข้างนอกห้องน้ำซึ่งกำลังมีเรื่องกันอยู่ก็มีมือของคนคนหนึ่งมาปิดปากฉันไว้ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ลอยเข้ามาในจมูกของฉัน
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! ปล่อยสิๆ
?หยุดดิ้นได้แล้ว? เสียงของคนที่เอามือมาปิดปากฉันพูดขึ้น ?นายจะออกไปตายหรือไง?
พูดจบเขาก็ปล่อยมือออกจากปากของฉัน ฉันรีบหันไปมองผู้ชายคนนั้นในทันที ใบหน้าของเขาเรียวยาว แววตาคู่นั้นบนใบหน้าที่หล่อเหลาดูเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด
?แต่ฉันจะไปช่วยเขานี่นา เขากำลังจะถูกฆ่านะ? ฉันเอ่ยออกไปอย่างร้อนรนด้วยเสียงที่แผ่วเบา แต่เขาไม่ว่าอะไรต่อ เขาเดินไปยังช่องระบายอากาศของห้องน้ำแล้วปีนขึ้นไปดูเหตุการณ์
?เป็นยังไงบ้าง? ฉันเอ่ยถามเขาออกไป
?ไอ้บ้านั่นมันเอามีดออกมาแล้ว?
เฮือก!!! มีดเลยเหรอ TOT ทำไมนายคนนี้ถึงไม่มีท่าทีสะทกสะท้านเลยล่ะ แล้วทำไมต้องทำสายตาเย็นชาขนาดนั้นด้วย
?ผ...ผมขอโทษ... ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรคุณ? นายคนที่น่าสงสารหรือนายคีย์กล่าวออกมา คงจะเริ่มสำนึกได้ว่าไม่ควรกระทำการเยี่ยงนั้นไป -_-;;
?มึงตายซะเถอะไอ้คีย์?
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! นายคีย์จะโดนกะซวกไส้หรือเปล่านะ
ปึ้ก~! ต๊อกๆๆๆๆ~! ปัง~!
หลังจากได้ยินเสียงเหมือนกับการกระแทกอะไรสักอย่าง ฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนที่วิ่งหนีสุดชีวิต จากนั้นร่างของชายในชุดนักเรียนที่สกปรกไปด้วยคราบต่างๆ ก็เข้ามาอยู่ในห้องน้ำใหญ่พร้อมกับปิดประตูดังปัง!
ชายตัวมอมแมมคนหนึ่งซึ่งฉันก็ไม่แน่ใจว่าใช่นายคีย์หรือไม่กำลังยืนหอบแฮกอยู่หน้าประตูห้องน้ำที่เพิ่งปิดล็อก เสียงกระแทกประตูจากข้างนอกดังขึ้น
?มึงออกมาเดี๋ยวนี้ไอ้คีย์!? ไอ้โหดสั่ง
?กูไม่ออก? นายคีย์พูดผ่านประตูออกไป เขาเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าขาวสะอาด คิ้วดกหนา จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปากบางอมชมพู แต่ตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบดิน
?ได้!!!? นายโหดว่า ?งั้นมึงก็อยู่ในนี้ไปทั้งคืนก็แล้วกัน แล้วพรุ่งนี้กูจะมาฆ่ามึง เรื่องที่มึงชกกู ส่วนวอร์แฟนมึงอ่ะนะ กูจะเอามาเป็นแฟนกู ฮ่าๆๆๆๆ?
จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงล็อกกุญแจจากด้านนอก นั่นแปลว่าพวกเราทั้งสามคนจะต้องอยู่ในนี้จนกว่าจะมีใครมาเจอเพราะไม่สามารถออกไปได้ แล้วอีกอย่าง ห้องน้ำห้องนี้แทบจะไม่มีใครมาสนใจอยู่แล้วด้วย TOT
อ๊ากกกกกกก!!! ไม่นะ นี่ฉันจะต้องมาอยู่กับสิ่งที่ฉันเกลียดมากที่สุดในโลกถึงสองคนทั้งคืนเลยเหรอเนี่ย TTOTT
2
?เฮ้ย!!!? เสียงของนายคีย์ดังขึ้นอย่างตกใจ แล้วพยายามที่จะเคาะประตูห้องน้ำบอกให้คนที่อยู่ข้างนอกเปิด แต่ดูเหมือนว่าพวกไอ้โหดมันได้เดินจากไปแล้ว ?เปิดเดี๋ยวนี้นะมึง! มึงห้ามแย่งวอร์ไปจากกูนะเว้ย!!?
โถๆ ที่กลัวว่าตัวเองจะโดนแย่งแฟนนี่ไม่ใช่เพราะรักหรอกค่ะ -_-;;; พวกผู้ชายมันแค่หวงก้างไปอย่างนั้นแหละ ชิ!
ตลอดระยะเวลาสิบเจ็ดปีที่ผ่านมาฉันได้รู้แล้วว่าผู้ชายในโลกนี้น่ะแทบจะหาคนที่รักเดียวใจเดียวไม่ได้เลย เพราะอะไรรู้มั้ยคะ ก็เพราะว่าฉันเห็นพวกผู้ชายมากหน้าหลายตาชอบมาหาผู้หญิงที่ฟันนี่บาร์ไปเป็นนางบำเรอชั่วข้ามคืนให้กับพวกเขาทั้งๆ ที่ตัวเองมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วน่ะสิ บางคนก็มีลูกแล้วด้วยซ้ำ -_-^
แล้วอย่างนี้จะไม่ให้สรุปได้ยังไงว่าผู้ชายมันเลวกันทั้งโลกน่ะ
ปึ้ง~!
กรี๊ดดดดดดดดดด!!! ^O^ นายคีย์ทำร้ายตัวเองโดยการชกประตูห้องน้ำอย่างแรงเลยล่ะค่ะ ทำไมผู้ชายมันถึงสิ้นคิดแบบนี้ว้า
ฉันไม่สนใจการทำร้ายตัวเองของนายคีย์แต่อย่างใด ได้แต่เดินวนไปวนมาในห้องน้ำอย่างร้อนใจ เนื่องจากวันนี้ฉันจะต้องขึ้นโชว์ที่ฟันนี่บาร์ด้วย
แต่รู้สึกว่าวันนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์จะโชว์เลยแฮะ ทำไมเพื่อนๆ ถึงไม่รักฉันเลยล่ะ T T
?ตายๆๆๆ? ฉันบ่นพึมพำพลางโบกไม้โบกมือไปมาอย่างสุดเซ็ง ?ฉันจะต้องรีบกลับบ้านด้วยนะเนี่ย แล้วฉันจะออกไปจากห้องน้ำนี่ได้ยังไงล่ะ โทรศัพท์มือถือก็แบตฯ หมดด้วยสิ?
ฉันพยายามปีนป่ายไปทางช่องระบายอากาศเพื่อมองออกไปข้างนอกเผื่อมีใครผ่านมาแถวห้องน้ำหลังโรงเรียนบ้าง แต่กลับไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิตใดๆ
โฮๆ ชีวิตบัดซบเอ๊ย!!!
ฉันยังคงเดินต่อไปอย่างกระวนกระวายใจ นายคีย์เริ่มหันมาสนใจฉัน ฉันจึงหยุดเดินแล้วมองไปยังเขาอย่างหาเรื่อง
?มองอะไรยะ? เสียงกระแหนะกระแหนอย่างถึงที่สุด -_-
?ก็มองกะเทยอ่ะเด่ะ?
การี้ดดดดดดดดด!!! ไอ้กวนส้น...เอ๊ย! ฉันว่าการเป็นกะเทยมันก็ยังดีกว่าเป็นผู้ชายกวนตีนอย่างแกแหละวะ
?เป็นกะเทยมันหนักหัวใคร!!!? ฉันวีนกลับไปอย่างรวดเร็ว ?และที่ฉันต้องมาติดอยู่ในนี้ก็เพราะนายด้วย ยังจะมากวนฉันอีกเหรอ?
สายตาของฉันเหลือบมองไปยังอ่างล้างหน้า บนนั้นนายเย็นชายังคงนั่งหน้าตายมองมายังเราสองคนที่กำลังขึ้นเสียงใส่กันอย่างไม่สะทกสะท้าน
บ้านไฟไหม้หรือไงถึงได้มานั่งทำหน้าอึนๆ อยู่ในห้องน้ำหลังโรงเรียนเนี่ย -_-^^^
นายคีย์ยิ้มเยาะอย่างกวนๆ ก่อนจะเดินตรงมายังฉัน ฉันรีบถอยกรูดอย่างรวดเร็ว จนในที่สุดหลังของฉันก็ไปชนกับประตูห้องน้ำเล็กห้องหนึ่ง
?เก่งนักหรือไง? เขาเอ่ยปากถาม หน้าของเขาและฉันห่างกันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ ฉันได้แต่เงียบ ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเนื่องจากยังเกร็งๆ กับผู้ชายตรงหน้านี้
?ฮึ...ว่าไง ตัวเองเก่งนักหรือจ๊ะ? นายคีย์ว่าต่อราวกับจะกวนประสาทฉันอย่างนั้นแหละ
?ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ? ฉันกัดฟันพูดพลางพยายามใช้มือดันตัวนายคีย์ออกไปให้ไกลจากฉันมากที่สุด แต่ว่าอีตานี่ก็ยังไม่ยอมออกไปจากตัวฉันแต่อย่างใด แถมยังเอามือข้างหนึ่งยันไว้กับประตูห้องน้ำเหนือร่างฉันอีกต่างหาก >o<
เหมือนฉากที่พระเอกกับนางเอกในนิยายกำลังจะปิ๊ดปิ้วๆ กันเลยอ่ะ ^///^ หึ! แต่ฉันเกลียดผู้ชายโว้ย!!! อย่าหวังว่าจะได้สัมผัสซอกคอฉันง่ายๆ (คิดอะไรของฉันเนี่ย -_-;;;)
?อะ...อ้าว! ตัวเองไม่ชอบเหรอจ๊ะ? นายคีย์ยิ้มออกมาอย่างกวนประสาท ไม่ว่าเปล่า มันยังเอามืออีกข้างมาจับที่ก้นฉันด้วย
กรี๊ดดดดดด!!! ไอ้ลามกจกเปรต >O< ไอ้เลว!!! นี่ขนาดฉันเป็นกะเทย แกก็ยังจะทำอะไรๆ ลามกอีกเหรอเนี่ย
?เนี่ยๆ นิ่มจังๆ เหมือนกับก้นผู้หญิงเลยนะเนี่ย? นายคีย์ยังคงขยำก้นของฉันต่อไปเบาๆ อย่างสนุกสนาน ฉันรีบปัดมือของเขาออกในทันที พลางส่งสายตาอ้อนวอนไปยังนายเย็นชาที่ยังคงนั่งเหม่อมองอย่างไร้จุดหมายอยู่บนอ่างล้างหน้า
ก็อย่างว่าแหละ ไอ้พวกผู้ชายมันไม่เคยจะสนใจไยดีใครหรอก ชิๆๆ - -*** เกลียดมานนนน เกลียดโว้ยยยย
ฉันใช้กำลังทั้งหมดที่มีผลักนายคีย์ออกไปจากร่างของฉัน เขากระเด็นออกไปอย่างไม่ยากเย็นนักในคราวนี้ ฉันสะบัดหน้าใส่เขาแล้วเดินไปนั่งข้างๆ นายเย็นชาอย่างอารมณ์เสียบนอ่างล้างหน้าพลางหายใจฟืดฟาด ส่วนนายคีย์ก็นั่งลงบนพื้นห้องน้ำอีกฟากหนึ่ง เอาหลังพิงกำแพง และยังคงส่งสายตากวนบาทามาให้ฉันไม่ขาดสาย
โอ๊ย!!! เบื่อโว้ย!!! ทำอะไรไปก็ไม่เคยได้ดี แถมยังต้องมาเจอกับคนเลวๆ อีก ไม่รู้ว่าชาตินี้ฉันจะไว้ใจใครได้มั้ย นอกจากไว้ใจตัวเองน่ะ -_-^
เมื่อหมดความอดทนที่จะจ้องมองสายตากวนๆ ของนายคีย์ ฉันจึงสะบัดหน้าหนีมาหานายเย็นชานั่นแทน
?แล้วนายมาทำอะไรอยู่ในห้องน้ำนี่ล่ะ? นี่คือสิ่งที่ฉันเอ่ยปากถามนายเย็นชาออกไป แต่ว่านายนั่นกลับไม่ยอมตอบฉันน่ะสิ แถมยังไม่กะพริบตาอีกด้วย ไม่รู้ว่าหลับในหรือเปล่า - -
เอ๊ะ! หรือคิดว่าตัวเองหล่อแล้วหยิ่งวะ -_-+++ หน็อย...(ความเกลียดผู้ชายเข้ากระดูกดำค่ะ -_-;;;)
?มาขี้เหรอ? นี่คือประโยคต่อมาที่ฉันเอ่ยปากถามนายนั่น =_=
อ๊ะ! เขาหันมาแล้วล่ะ ฮะๆ เจอฉันถามตรงๆ แล้วอึ้งไปเลยล่ะเซ่ - -*
?ไม่ได้มาขี้? เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบและไร้อารมณ์ใดๆ ที่สุด ก่อนจะหันกลับไปเหม่อมองเบื้องหน้าอีกครั้ง
?เฮอะ!? แล้วเสียงนายคีย์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง หมอนี่ต้องการอะไรจากฉันอีกเนี่ย ?แล้วตัวเองล่ะจ๊ะ มาทำอะไรในห้องน้ำที่เปล่าเปลี่ยวท้ายโรงเรียนอย่างนี้ หรือว่าออกมาหากินจ๊ะ?
กรอด... ฉันต้องไม่สนใจ ฉันต้องไม่สนใจเป็นอันขาด -_-^^^ เย็นไว้ๆ เดี๋ยวไอ้บ้านี่มันจะยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่
?อ...เอ่อ...แล้วนายชื่ออะไรล่ะ? แม้ว่านายคีย์จะทำให้ฉันเสียสมาธิไปบ้าง แต่ฉันก็พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ตัวเอง...ร้องไห้ออกมา T^T โฮๆๆๆ
?ชื่อว่าพั้นช์? นายเย็นชาตอบกลับมาสั้นๆ นายนี่ยังดูดีกว่านายคีย์นั่นตั้งเยอะ แถมยังไม่กวนประสาทฉันอีกต่างหาก
?ฉันชื่อซันนี่นะ?
?ชื่อเชยชะมัด? เสียงของไอ้คีย์น่ะค่ะ - -+++ (ชิ้งๆ) อย่าไปสนใจ
?พั้นช์ ทำไมนายถึงมาอยู่ที่ห้องน้ำนี่ได้ล่ะ? ฉันเอ่ยปากถามออกไป สายตามองไปยังคนที่นั่งอยู่ข้างๆ มีเพียงเสี้ยววินาทีที่เหลือบไปมองนายคีย์
?ก็... ก็... ฉันก็แค่ไม่สบายใจนิดหน่อยน่ะ? พั้นช์ตอบกลับมาโดยที่ไม่หันมามองฉัน ดูเหมือนว่าเขากำลังระบายความในใจให้ฉันฟังซะมากกว่า
อย่างนี้เราสองคนก็จิตใจเดียวกันเลยน่ะสิ Y Y
?เฮ้อ~ ตอนนี้ฉันก็กำลังไม่สบายใจเรื่องเพื่อนอยู่? ฉันได้ทีระบายความในใจออกไปบ้าง นายพั้นช์ได้แต่พยักหน้าเป็นเชิงตอบรับเท่านั้น ต่อจากนั้นฉันจึงหันไปจิกสายตาใส่นายคีย์จอมกวนโอ๊ย
นายนั่นเลิกคิ้วกลับมาเป็นเชิงถามว่ามีปัญหาอะไรเหรอ -_-^
?แล้วฉันยังต้องมาซวยติดแหง็กอยู่ในห้องน้ำนี้อีก? ฉันพูดต่อไปอย่างจีบปากจีบคอเพื่อส่อเสียดนายคีย์ที่มาจับก้นฉันเมื่อกี้โดยเฉพาะ
?ทำไม? นายคีย์เริ่มอารมณ์ขึ้นค่ะ นายนั่นลุกขึ้นจากพื้นห้องน้ำแล้วเดินตรงมายังฉันด้วยท่าทางหาเรื่อง ?จะรีบออกหากินเหรอจ๊ะซันนี่จ๋า?
?ม...ไม่ใช่? ฉันพูดพร้อมกับเริ่มถอยไปจนหลังติดกับกระจกตรงอ่างล้างหน้า ?ฉันต้องไปทำงาน?
?ทำงานอะไรล่ะจ๊ะ? นายคีย์เอื้อมมือมาจับที่ไหล่ ส่วนอีกมือก็ลูบที่แก้มเนียนๆ ของฉันเพื่อให้ฉันขนลุกเล่น -_-^^^
?จำเป็นต้องบอก?? ฉันเริ่มกวนตีนค่ะ -_-;
?หรืออยากโดนบีบตูด?
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! หยาบคายที่สุด >O<
นายคีย์ตั้งท่าเตรียมจะบีบเต็มที่ ส่งผลให้ฉันต้องรีบบอกออกไปอย่างช่วยไม่ได้
?ฉันแสดงโชว์อยู่ที่ฟันนี่บาร์!!!? ฉันตะเบ็งเสียงแปดหลอดออกมาอย่างรวดเร็ว ?แล้ววันนี้เป็นการโชว์ครั้งใหญ่ซะด้วย ถ้าฉันทำสำเร็จแล้วมีคนชอบ ฉันก็จะได้เงินมากขึ้นกว่าที่ได้อยู่ในตอนนี้?
?เห็นแก่เงินนี่หว่า? นายคีย์มันจะหาเรื่องฉันไปถึงไหนเนี่ย -_-^^^ สนุกมากมั้ยเนี่ยเฮอะ ?เป็นกะเทยแล้วยังเห็นแก่เงินอีกเหรอ?
แล้วการเป็นกะเทยคือการตัดกิเลส บรรลุธรรมขั้นโสดาบันหรือยังไงกัน - - ฉันถึงจะต้องไม่เห็นแก่เงินน่ะ
?อ้าว ก็ฉันมันจนนี่?
?ฉันคิดว่าคนที่เห็นแก่เงินจะมีแต่พวกผู้หญิงซะอีก? ฉันรู้สึกได้ว่าเสียงของนายคีย์ดูจะหมองๆ ลงไป ?เงินมันซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ น่ะเหรอ?
พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงเนี่ย
?เงินมันซื้อได้ทุกอย่างนั่นแหละ? ฉันไม่ได้เป็นคนตอบ แต่คนที่ตอบนายคีย์กลับไปคือนายพั้นช์ ?ซื้อได้แม้กระทั่งจิตใจของคน?
เอาแล้วไง -_-;;; อย่างนี้ฉันก็เห็นแก่เงินเหมือนกันน่ะสิ
?.....? เกิดความเงียบขึ้น ในขณะที่ฉันก็มองหน้านายคีย์ที นายพั้นช์ที สลับกันไปมาอย่างสงสัย นี่จะมาทำหน้าซึมทำไมกันวะเนี่ย
?เอาน่าๆ? ฉันพูดขึ้นมาในที่สุด ?เงินมันซื้อไม่ได้ทุกอย่างหรอก?
แต่มันก็เอามาซื้อขนมกับลอริเอะในวันที่ฉันมามากได้นะ -_-^
?แต่อย่างน้อยมันก็ซื้อตัวเองได้ไม่ใช่เหรอ? นายคีย์ว่าพลางลดมือที่จับแก้มฉันเมื่อกี้ลงมาลูบก้นฉันเบาๆ หนึ่งที ฉันว่าวันนี้ก้นฉันต้องสึกหรออย่างแน่นอนเลยล่ะค่ะ
?เปล่านะ!? ฉันพูดแล้วดึงมือของนายคีย์ออกจากก้นตัวเองอย่างรวดเร็ว ?ฉันก็แค่จะเอามันมาจ่ายค่าเทอมเท่านั้นแหละ?
?เหรออออออ? นายคีย์ลากเสียงยาวใส่พลางจับหน้าของฉันให้ส่ายไปมา ก่อนจะเดินกลับไปนั่งลงที่พื้นห้องน้ำที่เดิมอย่างเหนื่อยอ่อน
?เฮ้อ...? นายคีย์ถอนหายใจออกมาพลางเอามือจับเสื้อตัวเองสะบัดเพื่อให้ลมเข้าไปถึงตัวเขา เนื่องจากตอนนี้อากาศในห้องน้ำมันช่างร้อนเสียนี่กระไร ?ร้อนชะมัดเลยว่ะ?
ตอนนี้ฟ้าด้านนอกเริ่มมืดแล้ว ส่วนยุงควายในนี้ก็เยอะซะจนฉันเกือบเสียเลือดไปเท่าๆ กับการบริจาคโลหิตให้กับสภากาชาด -_-;;; ถ้าอยู่ที่บ้านป่านนี้ฉันคงเอาไม้ช็อตยุงมาช็อตจนสนุกไปเลยล่ะ
เอ๊ะๆ นั่นนายคีย์กำลังจะทำอะไรน่ะ
นายคีย์เริ่มปลดกระดุมเสื้อเม็ดแรกจากด้านบน ลงมาเม็ดที่สอง เม็ดที่สามตามลำดับ จนในที่สุดก็เม็ดสุดท้าย ก่อนจะถอดเสื้อตัวเองออก เผยให้เห็น...
อ๊ากกกก -.,- เอ๊ะ! ฉันต้องไม่ทำหน้าหื่นนะ ฉันต้องไม่ทำหน้าหื่นเป็นอันขาด ฉันเกลียดผู้ชายเว้ย!!!
นายคีย์มองมายังหน้าฉัน ก่อนจะก้มมองหน้าอกตัวเอง แล้วยิ้มออกมา
?ชอบเหรอจ๊ะตัวเอง? นายคีย์ถามฉันค่ะ
กรี๊ดดดดดดดด!!! ฉันไม่ได้ชอบเว้ย
?เปล่า!!!? ฉันว่าพร้อมกับสะบัดหน้าหนีแผงอกนั่นไปทางอื่น
?แหมๆ เห็นมองตาเป็นมันเชียวนะ? นายคีย์กล่าวต่อไปอีกจนฉันอยากจะบ้าตายอยู่แล้ว นายนี่มันกวนประสาทฉันดีจริงๆ เลย T T
โฮๆ ฉันเกลียดผู้ชาย เกลียดมากๆ เลยด้วย (เพราะเกือบทำฉันตบะแตก -.,- กรี๊ดดดด! สูดกำเดาโดยด่วน -..-)
?นี่! นังซันเน่น่น่น่...? แล้วในขณะที่อารมณ์ของฉันกำลังพลุ่งพล่านอยู่นั้น ฉันก็ได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนร้องเรียกมาจากด้านนอกของห้องน้ำ O O^^^
?แกอยู่หนายยยยยยย?
อ๊ะ! ใช่ๆ นี่มันเสียงนังบิสนี่ย์ กระเทียมของแท้ที่เป็นเพื่อนโชว์ที่ฟันนี่บาร์ของฉันนี่นา ^O^
?บิสนี่ย์!!! ฉันอยู่ในนี้? หลังจากกระโดดลงจากอ่างล้างหน้าฉันก็เดินไปยังประตูห้องน้ำใหญ่ แล้วเคาะรัวเสียงดัง (แอบเหลือบมองนายคีย์เล็กน้อย)
?แกถูกนางตานีจับซ่อนอยู่เหรอ?
นังนี่มันคิดได้ไงเนี่ย -_-^^
?ฉันถูกขังอยู่ในห้องน้ำนี่ต่างหาก แกไม่ได้ยินเสียงฉันเคาะเหรอ? ฉันยังคงรัวมือบนประตูห้องน้ำต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน
?อ๋อๆ ได๋เค้อะ? นังบิสนี่ย์ตอบรับ ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตรงมายังห้องน้ำ ?ต๊าย! ใครล็อกไว้เนี่ยแก อีตาลุงภารโรงหรือเปล่า?
?ไม่ใช่ๆ ไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้มันล็อกขังฉันไว้ในนี้? ฉันบอกออกไปอย่างเซ็งอารมณ์
?เออๆ รอแป๊บนึงนะ เดี๋ยวฉันไปขอกุญแจตาลุงภารโรงมาเปิดให้? เสียงนังบิสนี่ย์ดังขึ้นมาอีกครั้ง ?ฉันเห็นเขากินเหล้าอยู่กับยามหน้าโรงเรียนน่ะ?
เฮ้อ~ ฉันล่ะปวดตับ -__-^^^ นี่มันวันอะไรวะเนี่ย!!!
แกร๊ก~!
ประตูค่อยๆ เปิดออกเผยให้เห็นชายหัวใจหญิงในชุดนักเรียน ในอีกไม่กี่นาทีถัดมา เธอคนนี้ทาปากแดงด้วยน้ำยาอุทัยทิพย์ที่กำลังเป็นที่นิยม
?เดี๋ยวน้าขิงของแกก็บ่นหรอกนังซันนี่? นังบิสนี่ย์พูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ ?รีบไปกันเหอะ ฉันต้องเอากุญแจไปคืนตาลุงภารโรงด้วย เดี๋ยวไปขึ้นโชว์ไม่ทัน อดเกิดกันพอดี?
?เออๆ? ฉันตอบไปสั้นๆ
?เดี๋ยวสิตัวเอง? เสียงของนายคีย์ดังขึ้นมา เรียกให้สายตาของฉันและบิสนี่ย์มองไปทันที ?บ๊ายบายจ้ะน้องซันนี่ของพี่คีย์? แล้วนายคีย์ก็โบกมือให้ฉัน
ชิๆ ไอ้บ้าๆ - -+++
ฉันแยกเขี้ยวใส่นายคีย์ ก่อนจะหันกลับเพื่อจะเดินออกจากห้องน้ำ แล้วนั่งรถสองแถวกลับไปที่ฟันนี่บาร์ให้เร็วที่สุด แต่ฉันกลับเห็นว่านังบิสนี่ย์กำลังมองนายคีย์ไม่วางตา
นี่มันกะจะมองให้หัวนมนายคีย์สึกกร่อนเลยใช่มั้ย -_-^^^
?สวัสดีค่ะ หนูชื่อว่าบิสนี่ย์ ยินดีที่ได้รู้จัก ^^*?
3
ห...หา O_o นังบิสนี่ย์มันกล้าถึงปานนี้เชียวเหรอ แกรู้มั้ยว่าแกกำลังทำตัวหน้าด้านไร้ยางอายอย่างถึงที่สุดเลยอ่ะ T-T โถๆ เพื่อนฉัน
นังบิสนี่ย์ยังคงยิ้มให้นายคีย์อยู่อย่างนั้น คงจะรอให้เขาตอบกลับล่ะสิท่า
ฉันว่าเขาไม่ค่อยอยากที่จะรู้จักกับแกเท่าไหร่นะ -_-;;;
นายคีย์ทำหน้ากระอักกระอ่วนพลางมองบิสนี่ย์ด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะหันมามองสบตาฉันเหมือนกับจะหาตัวช่วย จนฉันเกือบจะหัวเราะออกมากับท่าทีพิลึกๆ ของเขา
?ว่าไงเคอะ? นังบิสนี่ย์เริ่มทำเสียงยั่วยวนค่ะ ?บิสนี่ย์แนะนำตัวให้พี่รู้จักแล้ว พี่ยังไม่แนะนำตัวให้บิสนี่ย์รู้จักเลยนะเคอะ?
ยี้! แล้วทำไมแกต้องเผยอริมฝีปากห้อยๆ ของแกขึ้นมาด้วยล่ะ >.<
?นายพาเพื่อนของนายกลับไปเหอะ? นายคีย์บอกกับฉัน ก่อนจะหันหลังกลับไปหยิบเสื้อนักเรียนมาสวมใส่อย่างเร่งรีบ ราวกับกลัวว่าจะถูกนังบิสนี่ย์กระทำอนาจาร
?อะไรอ่าาาาาา? บิสนี่ย์ว่าอย่างไม่ยอม ?บิสนี่ย์อุตส่าห์แนะนำตัวให้พี่รู้จักแล้วด้วย พี่ต้องแนะนำตัวเองให้บิสนี่ย์รู้จักบ้าง?
ไม่ว่าเปล่า นังบิสนี่ย์เพื่อนชายหัวใจหญิงของฉันก็ก้าวเท้าฉับๆ ตรงไปหานายคีย์ ราวกับจะเข้าไปกระทำชำเราเขาเสียตรงนั้น
ฉันว่านิยายเรื่องนี้มันดูจะหื่นๆ ยังไงก็ไม่รู้นะ -_-^
เท้าของสตรีเหล็กได้ก้าวตรงไปหานายคีย์ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ทุกทีๆ ทันทีที่นังบิสนี่ย์กำลังจะกระโจนถึงตัวของนายคีย์ เขาก็ตวาดขึ้น...
?มึงออกไปเลย!!!?
เฮือก!!! O.O ห...โหดร้าย Q-Q
นังบิสนี่ย์หยุดการเคลื่อนไหวในทันที ก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้นห้องน้ำ ราวกับคิดว่าตัวเองน่าสงสารเสียเต็มประดา
แต่มันก็โหดร้ายเกินไปนะ ทำไมคนที่เป็นผู้ชายถึงไม่คิดถึงจิตใจคนอื่นเขาบ้าง
?พาเพื่อนของนายกลับไปเลยนะ? นายคีย์มองหน้าฉันด้วยสายตาแข็งกร้าวเล็กน้อย ก่อนจะมองพร้อมกับชี้นิ้วไปที่นังบิสนี่ย์อย่างไม่พอใจเท่าไหร่
ฉันแยกเขี้ยวใส่นายคีย์เล็กน้อย ก่อนจะก้มตัวลงไปสะกิดบิสนี่ย์ให้ลุกขึ้น
?ไปเถอะ เดี๋ยวไปแสดงโชว์ไม่ทัน?
บิสนี่ย์ลุกขึ้นมาอย่างว่าง่ายโดยไม่พูดอะไรสักคำ ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำใหญ่ฉันเห็นว่ามันหันไปมองนายคีย์ด้วยความเจ็บช้ำระกำทรวงเล็กน้อย
?มาน่า? ฉันบิดหน้าเพื่อนตัวเองกลับมาก่อนจะโอบไหล่แล้วพากันเดินไปด้วยกันท่ามกลางความมืดของป่าหลังโรงเรียน
ณ หลังเวทีของฟันนี่บาร์
?โอ๊ย!!!? ฉันร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่พลางเอามือกุมท้องเอาไว้ในขณะที่เจ๊ๆ ทั้งหลายกำลังแต่งหน้าตาให้ฉันอยู่อย่างชำนิชำนาญ
?อุ๊ยตายละ? เจ๊สตรีเหล็กอุทานออกมา ?นังซันนี่ ฉันกำลังเขียนคิ้วให้แกอยู่นะยะ แกจะมาร้องอะไรตอนนี้ คิ้วแกต่อเป็นเส้นเดียวกันหมดแล้วเนี่ยเห็นมั้ย?
?ซันนี่ปวดท้อง?
สงสัยจะใกล้วันมามาก T^T ฮือ น่าสมเพชชะมัด กะเทยอะไรมีประจำเดือนกับเขาด้วย โฮๆ TOT สิ่งมหัศจรรย์ลำดับที่แปด
?อะไรกัน? เจ๊เขาบ่นพลางเอาทิชชูมาเช็ดคิ้วที่ต่อกันของฉัน ?จะปวดท้องอะไรกันทุกเดือนๆ?
?ไม่รู้ดิเจ๊? ฉันว่า มือยังคงจับอยู่ที่ท้องไม่ยอมปล่อย น้ำตาซึมออกมาเล็กน้อย ?สงสัยกินข้าวไม่ตรงเวลามั้ง?
ใจจริงอยากจะบอกว่ามีเมนส์น่ะ -_-^ แต่ไม่ได้ ฉันเป็นนางเอกนะ พูดออกไปได้ยังไง มันไม่สมกับความเป็นกุลสตรีเอาซะเลย (แล้วเมื่อกี้ล่ะ)
?แกกะจะพัฒนากลายร่างเป็นชะนีโดยสมบูรณ์แบบใช่มั้ย ฉันรู้ว่าแกกำลังจะทำตัวให้เหมือนชะนีมากที่สุดด้วยการทำเหมือนตัวเองมีประจำเดือน? นังเจ๊ว่า -_-;;; ฉันล่ะเชื่อความคิดอันแปลกพิสดารของพี่แกจริงๆ เลย
ฉันจะทำตัวให้เหมือนผู้หญิงไปทำไมเล่าเจ๊ ในเมื่อฉันเป็นหญิงทั้งตัวและหัวใจ
?เลิกพูดเรื่องนี้เหอะเจ๊? ฉันว่าพลางโบกไม้โบกมือเป็นระวิง ?ทุเรศว่ะ จริงมั้ยบิสนี่ย์?
ฉันสะบัดหน้าไปถามความเห็นของนังบิสนี่ย์ที่นั่งแต่งหน้าอยู่ที่โต๊ะข้างๆ นังบิสนี่ย์ยังคงไม่หายจากการทำหน้าซังกะตายเรื่องของนายคีย์
นังนี่นี่มันเห็นผู้ชายเป็นไม่ได้จริงๆ -_-^^^
?มันทุเรศตรงไหน? นังเจ๊ว่าขึ้นมาทันที ?อ๋อ... ฉันรู้แล้วว่าแกกำลังจะทำตัวให้เหมือนสุภาพสตรีที่สุดใช่มั้ยล่ะ เลยไม่พูดเรื่องแบบนี้ แกนี่ดูๆ ไปก็เริ่มเหมือนผู้หญิงขึ้นมาเรื่อยๆ นะเนี่ย?
แหะๆ ก็ฉันเป็นผู้หญิงจริงๆ นี่หว่าเจ๊ ไม่เหมือนเจ๊ ของเทียม กร๊ากกกกกก ^O^
?สรุปแกรู้จักชื่อพี่เขาใช่มั้ยนังซันนี่? นังบิสนี่ย์เอ่ยปากถามขึ้นมาในที่สุด
?รู้? ฉันว่า ?มันชื่อว่าคีย์น่ะ มันน่ะโคตรจะกวนบาทาฉันมากเลยนะแก ฉันล่ะเกลียดมันจริงๆ เลยว่ะ คนบ้าอะไรก็ไม่รู้?
?อย่ามาสตรอฯ ดีกว่า? นังบิสนี่ย์มันว่าฉันค่ะ T^T มันคงคิดล่ะสิว่าฉันน่ะหื่นเหมือนมัน ?ใครไม่ชอบพี่คีย์ของฉันก็บ้าแล้ว?
ไอ้บ้านี่มันเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่วะ -_-;;;
?จะบอกไว้เลยว่าฉันเกลียดผู้ชายทุกคนในโลก? ฉันพูดออกไปอย่างจริงจัง ?ฉันไม่มีวันที่จะรักใครหรอก จำไว้?
เมื่อเจ๊ที่แต่งหน้าของฉันและนังบิสนี่ย์แต่งหน้าพวกเราเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็เดินไปแต่งหน้านางโชว์คนอื่นๆ ต่อ
?อย่ามาทำตัวเป็นนางเอกหนังเกาหลีเลยแก? นังบิสนี่ย์ล้อเลียนฉันค่ะ ?แกอยู่ไม่ได้หรอกถ้าแกไม่รักใครเลย?
?ทำไม?
?การรักใครสักคนทำให้เรากลายเป็นคนที่สมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น? นังบิสนี่ย์เอ่ยออกมา ?การที่เรามีคนรักทำให้หัวใจของเราเติมเต็ม ^^?
เฮอะ! เน่าชะมัด -_-^^^ ฉันว่านังบิสนี่ย์มันต้องดูหนังดูละครหรือไม่ก็อ่านนิยายมากเกินไปแหงๆ
?ฉันไม่มีทางรักใครหรอก ฉันรักแกคนเดียวก็พอแล้ว? ฉันพูดออกมาด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ และมั่นใจเป็นที่สุด ?ถ้าฉันรักใครนะเว้ย ฉันยอมเป็นผู้ชายดีกว่า?
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการเป็นผู้ชายวะ -_-;;; แต่ฉันว่ามันเป็นอะไรที่โหดร้ายกับสตรีเหล็กที่สุดแล้วล่ะ
?ต๊าย! หยาบคายกับตัวเองมากไปแล้วนะนังซันนี่ แกพูดสิ่งที่ผิดจรรยาบรรณสตรีเหล็กเลยนะนั่น? นั่นไงล่ะ! ฉันคิดผิดซะที่ไหน
?ช่างมันเถอะ? ฉันว่าอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่ ?ว่าแต่แกเถอะ แกชอบไอ้บ้าคีย์นั่นจริงๆ เหรอยะ?
เมื่อสิ้นประโยคคำถามของฉัน สายตาของนังบิสนี่ย์ที่รอบๆ ดวงตาทาด้วยมาสคาร่าก็เริ่มหวานเยิ้มหยดย้อยขึ้นมาซะดื้อๆ แล้วบิดตัวไปมาอย่างเขินอาย
?ก็ชอบสิยะ? บิสนี่ย์ว่า ยังคงไม่หายจากอาการบ้าๆ ที่มันทำอยู่ ?ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนเท่เท่าพี่คีย์เลยนะเว้ย?
?แล้วเขาชอบแกหรือเปล่าล่ะ? ฉันพูดออกไปตรงๆ แค่เห็นพฤติกรรมของนายคีย์ ฉันก็รู้ได้เลยว่านายคีย์นั่นกลัวนังบิสนี่ย์มากๆ - -
?ไม่รู้ดิ? บิสนี่ย์ส่ายหน้าเบาๆ ?ทำไมเขาถึงต้องทำท่าหวาดกลัวฉันแบบนั้นด้วยวะ (เป็นฉัน ฉันก็กลัว =_=;) ฉันมันสวยน้อยกว่าแกตรงไหน?
อ...อ้าว! แล้วมันเกี่ยวกับฉันตรงไหนวะเนี่ย O O
?ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยยะ?
?ฉันเห็นพี่คีย์เรียกแกว่าตัวเอง แล้วก็โบกมือบ๊ายบายแกด้วย? นังบิสนี่ย์กล่าวออกมาพลางมองหน้าฉันอย่างไม่ค่อยจะพอใจ ?แต่ในเมื่อแกจะไม่รักใคร คู่แข่งฉันก็หมดไปอีก โฮะๆๆๆ?
ที่นายคีย์ทำก็เพราะต้องการที่จะกวนฉันเท่านั้นแหละ ชิ - -+++
เสียงเพลง I will survive ดังกระหึ่มขึ้นท่ามกลางแสงสีจากไฟหลากหลายสีสันที่สาดส่องมายังเวทีที่ฉันและเหล่าผองเพื่อนกำลังเต้นกันอยู่อย่างสนุกสนาน ฉันได้ยินว่าวันนี้มีพวกเงินหนามากันเยอะแยะเต็มไปหมด ฉันเลยใส่อารมณ์อย่างเต็มที่กับการโชว์ลีลาในการแสดงครั้งนี้
อันที่จริง ที่ฉันเต้นแล้วมีอารมณ์ขนาดนี้ก็เพราะว่าฉันต้องการที่จะระบายอารมณ์ทั้งหมดที่ฉันเจอมาในวันนี้ยังไงล่ะ
เชอะ! ไม่เห็นมีใครรักก็ไม่เป็นไรอยู่แล้ว เพื่อนไม่รักก็ช่างปะไร -..- คิดว่าฉันกลัวหรือไงวะ >O< การที่เรารักใครแล้วถูกรักตอบอย่างนี้ ฉันว่าไม่รักใครซะยังจะดีกว่า มีเพื่อนคนเดียวอย่างนังบิสนี่ย์ก็ดีถมเถไป
บิสนี่ย์คือเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับฉัน ^^
?วู้ๆ วี้ดวิ้ว? เสียงผิวปากของพวกผู้ชายที่มาหาความบันเทิงตอนกลางคืนดังขึ้นทันทีเมื่อเพลงที่ฉันเต้นโชว์เมื่อครู่จบลง ?สวยจังเลย?
โฮะๆๆๆ คืนนี้ฉันต้องได้ทิปเยอะแน่ๆ เลยอ่ะ ^^ คิกๆ
ตึ้ง!~
?เฮ้ย!!!? เสียงกึกก้องกัมปนาทดังขึ้นเนื่องจากการทุบโต๊ะของชายวัยรุ่นคนหนึ่งซึ่งอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน หรือมากกว่าไม่น่าจะเกินปีหรือสองปี
อ้าว! ฉันโชว์ไม่ดีเหรอ ทำไมต้องโหดขนาดนี้ด้วย แล้วอายุไอ้หมอนี่มันถึงสิบแปดปีหรือยังเนี่ย เดี๋ยวน้าขิงที่เลี้ยงฉันมาก็ได้เข้าตะรางกันพอดีหรอกถ้าตำรวจรู้เข้า
?คนสวย? นายนั่นเรียกใครสักคนด้วยเสียงอ้อแอ้เพราะความเมา พลางชี้นิ้วขึ้นมาบนเวที ?ลงมาหาพี่มา?
ใครวะๆ OO+ ใครคือคนสวยคนนั้น บนเวทีนี้ก็มีแต่ของเทียมทั้งนั้นเลยนะเว้ย
?คนสวย!!? นายนั่นเรียกใครบางคนบนเวทีอีกครั้ง คราวนี้มันเสียงดังกว่าเดิมด้วยอารมณ์โมโห สงสัยสุนัขที่บ้านคงตายแน่เลย เลยออกมาลืมความทุกข์ด้วยการกินเหล้า -_-^
เอ๊ะ! รู้สึกว่านายนั่นมันชี้มาที่ฉันหรือเปล่านะ O-O ม...ไม่ใช่หรอกมั้ง
?คนสวย!!! กูบอกให้มึงลงมาหาพี่?
คราวนี้เป็นที่แน่นอนแล้วว่านายนั่นมันชี้มาที่ฉันจริงๆ T^T หน้าตาของมันถึงจะหล่อแต่ท่าทางก็ดูเอาเรื่องอยู่ไม่น้อย
ฉันยืนขาสั่นผับๆๆๆ อยู่บนเวที OwO มองไปทางไหนก็ไม่มีใครที่จะช่วยได้เลย ฉันมองไปที่ข้างเวทีแล้วก็เจอกับน้าขิงซึ่งเลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็ก เธอส่งสายตามาให้ฉันประมาณว่า ?ลงไปเถอะ ไม่อย่างนั้นฟันนี่บาร์ของเราอาจจะกลายเป็นเหมือนซานติก้าผับได้นะลูก?
ฮือๆ YOY ฉันต้องรับหน้าที่อันใหญ่หลวงเช่นนี้เหรอเนี่ย
ขาของฉันค่อยๆ ก้าวลงไปจากเวที ตรงไปยังชายวัยรุ่นคนนั้นที่ยืนทำหน้ากวนส้นเท้าอยู่ ในมือของเขาถือขวดเหล้าที่คงจะเอาไว้ทุบหัวฉันเป็นแน่ TT TT
?มารินเหล้าให้พี่ เดี๋ยวพี่จะให้ทิปงามๆ? เสียงของเขาบ่งบอกถึงอาการเมามากมาย เขาโอบไหล่ของฉันแล้วพาเดินไปนั่งที่โซฟาวีไอพี
?รินมาาาา ฮ่าๆๆๆ?
เมื่อเขาสั่งออกมาอย่างนั้น ฉันจึงสนองความต้องการโดยการรินเหล้าใส่แก้วให้เขาพลางนึกสมเพชอยู่ในใจ... กินเหล้าแล้วมันได้อะไรขึ้นมาวะ สิ้นคิดที่สุด ไอ้พวกผู้ชายปัญญานิ่ม - -*
?กูทำอะไรผิดวะ ฮะ!!!? นายนั่นเริ่มระบายความอัดอั้นตันใจออกมา ?ทำไมใครๆ ถึงไม่รักกู ทำไมใครๆ ถึงรักแต่มันคนเดียว!!!?
โถๆๆๆ เด็กน้อยไม่มีใครรัก ^^ อิอิ เหมือนฉันไม่มีผิด T^T
?คนสวย ดื่มกับพี่จั๊มพ์สักแก้วมา? นายนั่นบอกกับฉัน ก่อนจะหยิบแก้วอีกใบยื่นให้ ?คืนนี้เราจะได้ลืมความทุกข์ให้หมด?
?จะดีเหรอคะ? ฉันถามออกไป เพราะไม่เคยลองดื่มสักครั้ง แต่ดื่มสักทีก็ดีเหมือนกัน ดูซิว่ามันจะทำให้ลืมเรื่องราวต่างๆ ได้จริงหรือเปล่า
?ดีดิน้องคนสวย? นายจั๊มพ์อะไรนั่นว่า ฉันจึงสนองเขาอีกรอบ ฉันรินเหล้าใส่แก้วของตัวเอง นายจั๊มพ์ยิ้มให้ฉันเล็กน้อยก่อนจะชนแก้วกับฉัน
ฉันดื่มรวดเดียวหมดแก้ว รสขมๆ ของมันผ่านลงไปในลำคอ ความร้อนในร่างกายเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ดูอะไรๆ ก็เบาหวิวไปหมด
ฮ่าๆๆๆ =[]= มีความสุขเว้ย!!!
?ในเมื่อพ่อแม่ไม่รักกู รักมึงคนเดียวใช่มั้ย!!!? นายจั๊มพ์เริ่มกลับมาอาละวาดอีกครั้ง ?งั้นมึงก็ต้องเจอแบบเดียวกับกู กูจะแย่งทุกสิ่งทุกอย่างที่มึงรัก!!!?
?ฮ่าๆๆๆ ดีๆ เอิ๊ก...ดีค่ะ ดีค่ะพี่จั๊มพ์ โฮะๆๆๆ ^o^? ตอนนี้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ฉันกลายเป็นบ้าไปแล้วค่ะ ?เอาให้มันต้องเจ็บปวดสุดๆ ไปเลยนะคะ?
?น้องคนสวย? นายจั๊มพ์กระซิบที่ข้างหูของฉัน
?อะไรคะพี่จั๊มพ์? ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสียงเริ่มจะอ้อแอ้เล็กน้อย
?น้องขายคืนละเท่าไหร่จ๊ะ?
OoO^^^ ขาย-คืน-ละ-เท่า-ไหร่ หมายถึงความบริสุทธิ์ของฉันใช่มั้ย หนูเป็นกะเทยนะคะพี่จั๊มพ์ขาาาาาา
-----------
สนุกไม่ใช่เล่นเลยค่ะ สำหรับเรื่องนี้ ทั้งสนุก ฮา แถมยังมีดราม่าอีกต่างหาก เรียกได้ว่าครบรสกันเลยทีเดียว เพราะฉะนั้นอย่าพลาดกันเลยค่ะ มาติดตามเรื่องวุ่นๆ ของซันนี่กะเทยจำเป็นกันดีกว่าค่ะว่ามันจะครื้นเครงกันขนาดไหนหาซื้อที่ 7-11 และร้านหนังสือชั้นนำค่ะ