เรื่องย่อ
เพราะต้องการเอาของของคนที่ชอบไปทำเสน่ห์ ถึงทำให้มายต้องกลายมาเป็นโจรโรคจิต เพราะขโมยของผิดคนหนำซ้ำยังโดนจับได้เสียอีก เธอถึงต้องกลายเป็นเบี้ยล่างสกาย นักร้องชื่อดังที่หน้ากล้องกับหลังกล้องนิสัยคนละเรื่อง โดนข่มขู่สารพัด หากไม่เพราะว่าเธอกลัวคนที่ชอบจะรู้ว่าเธอจะทำเสน่ห์ใส่และเขาเป็นเพื่อนกับสกาย เธอไม่มีทางยอมเป็นอันขาด
บทนำ
คนเราทุกคนย่อมมีช่วงเวลาที่ต้องการความเป็นส่วนตัว และมีช่วงเวลาที่ชอบมากที่สุดจริงไหมคะ คนบางคนอาจจะชอบเวลาที่ได้นั่งเล่นเกม คนบางคนอาจจะชอบเวลาที่ได้อ่านหนังสืออยู่เงียบๆ คนเดียว หรือบางคนก็อาจจะชอบไปเดินช้อปปิ้งพร้อมๆ กับเช็คเรตติ้งไปในตัว แต่สำหรับฉัน ช่วงเวลาที่ชอบมากที่สุดก็คือ...เวลานอน!! นั่นเอง และแน่นอน เมื่อได้หลับแล้วฉันจะไม่ค่อยสนใจอะไรทั้งนั้นเลยล่ะ ^O^
?Zzzzzz?
?มายตื่นได้แล้ว?
?ครอกฟี้ Zzz?
?ยัยมายตื่นเดี๋ยวนี้นะ!!!?
?แจ๊บๆๆๆ?
?ยัยมายบอกให้ตื่นไงยะ!!! -_-+? เสียงปรี๊ดแตกของใครบางคนดังกระหึ่มขึ้นข้างๆ หูฉันอย่างชัดเจน และนั่นทำให้ฉันถูกฉุดลงมาจากสวรรค์ทันที
?ฮ้าว...อะไรอ่ะ พักกลางวันแล้วเหรอ? ฉันลืมตาขึ้นเล็กน้อยแต่ยังไม่ได้ยกหัวขึ้นจากโต๊ะก่อนจะเหลือบมองร่างของยัยพิมเพื่อนรักที่ยืนค้ำหัวฉันอยู่
?พักบ้านแกสิ เลิกเรียนแล้วย่ะ ตื่นๆ? คำพูดของยัยพิมทำเอาฉันที่กำลังจะหลับตาลงอีกรอบสะดุ้งโหยงและกระดกหัวขึ้นทันที
?อะไรนะ!! เลิกเรียนแล้วเหรอ แล้วไอซ์คุงของฉันล่ะ TOT? ฉันหันขวับไปถามมันทันทีที่ได้สติ
?กลับบ้านไปแล้วย่ะ? พิมตอบอย่างไม่ใส่ใจพลางโยนกระเป๋าเป้สีฟ้ามาให้ฉัน ส่วนมันก็เอากระเป๋าเป้สีชมพูขึ้นสะพายหลังตัวเองเช่นกัน
?ง่า ตื่นไม่ทันอีกแล้ว ทำไมถึงเป็นเยี่ยงนี้เนี่ย TOT? ฉันตีหน้าเศร้าพลางกอดกระเป๋าแน่น
?ก็แกน่ะสิ เอาแต่นอนอยู่ได้ ไม่ต้องมาบ่นเลย ไปๆๆ กลับบ้านกันได้แล้ว? ยัยพิมบ่นอย่างหงุดหงิดก่อนจะรีบลากตัวฉันออกไปจากห้องเรียนทันที
นั่นแน่ ทุกคนคงสงสัยกันแล้วใช่ไหมคะว่าฉันเป็นใคร จะบอกให้ก็ได้.....แท้ม แท้ม แท่ม แทม!!!
ฉันก็คือ นางเอกของเรื่องนี้ไงล่ะ โฮะๆๆ ^O^
เอ่อ...อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ TOT เอาเป็นว่าเปลี่ยนเรื่องดีกว่า เดี๋ยวคนอ่านจะหมั่นไส้ฉันซะก่อน -_- เอาเป็นว่าแนะนำตัวเลยละกันเนอะ ^O^
อันตัวดิฉันนี้มีชื่อเล่นว่า มาย และมีชื่อจริงที่แสนจะไพเราะเสนาะหูว่า มาริสา วิเศษณ์อนันต์ ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ชั้น ม.5 ของโรงเรียนวิทยาศึกษา ส่วนยัยคนที่เดินสะพายเป้สีชมพูแปร๋นๆ อยู่ข้างๆ ฉันเนี่ยชื่อ พิม เป็นเพื่อนรักเพื่อนเลิฟของฉันเองค่ะ
ส่วนไอซ์คุงที่ฉันพูดถึงเมื่อกี้นี้ เอ่อ...เขาไม่ได้เป็นคนญี่ปุ่นแต่อย่างใดนะคะ ฉันเรียกเพื่อความกิ๊บเก๋เท่านั้นเอง -_-^ ไอซ์เนี่ยเป็นคนที่ฉันแอบรักข้างเดียวมาได้ 2 ปีแล้ว ก็เขาน่ะทั้งหล่อ ทั้งเท่ ทั้งใจดี ทั้งเรียนเก่ง เพอร์เฟกต์สุดๆ แต่...ก็อย่างที่บอก เขาเป็นเด็กเรียนจึงนั่งหน้าห้องเสมอเลย ส่วนฉันมันพวกเด็กหลังห้อง วันๆ จึงทำได้แค่แอบนั่งมองแผ่นหลังที่สุดแสนจะเพอร์เฟกต์ของเขา อ๊ากส์ พูดแล้วแซด ฮึกๆ TOT
แต่ว่า...การจะแอบชอบใครสักคนเนี่ยมันต้องมีสาเหตุใช่ไหมล่ะคะ ไม่ใช่แค่เห็นเขาหล่อก็จะวิ่งเข้าใส่ท่าเดียว อย่างฉันเนี่ยก็มีสาเหตุเหมือนกันนะ มาๆๆ เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง
ก็อย่างที่เห็นว่าฉันน่ะมันคนขี้เซาขั้นรุนแรงเลยล่ะ ฉันเป็นพวกที่นอนได้ทุกสถานที่ ทุกเวลาเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ตอนเด็กๆ ฉันเคยนอนหลับแบบหลายชั่วโมงมากๆ จนคนที่บ้านคิดว่าฉันตายไปแล้วด้วยซ้ำ เลยรีบส่งฉันเข้าโรงพยาบาลเตรียมพิสูจน์ศพทันที อ๊ะล้อเล่น ^O^ เชื่อไปแล้วอ่ะดิ ฮ่าๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ก็แบบว่าฉันเป็นคนนอนง่ายไง แล้ววันนั้น วันที่ฉันได้รู้จักไอซ์ก็มาถึง แต้น แต้น แต่น แตน
คืนก่อนวันที่ฉันจะเจอกับไอซ์ ฉันนั่งเล่นเกมจนถึงตี 3 เพราะไอ้น้องสาวบ้าๆ ของฉันมันเป็นพวกติดเกมขั้นรุนแรง และมันก็เขย่าตัวฉันที่หลับไปแล้วให้ลุกขึ้นมานั่งเล่นเกมกับมันเพราะมันยังไม่ง่วง TOT ฉันก็เล่นไปหลับไป ยันตี 3 กว่าน้องบ้าของฉันมันจะง่วง สรุปคือวันต่อมาฉันตื่นสาย TOT ตื่นเกือบๆ 7 โมง ยัยพิมมันก็เลยไม่รอฉัน แต่นั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันได้เจอกับไอซ์คุง พ่อเทพบุตรสุดหล่อของฉัน วี้ดวิ้ว ^O^
เช้าวันนั้นฉันเดินลงจากรถเมล์ด้วยสภาพที่โซซัดโซเซเป็นอีเป๋ งัวเงียสุดๆ และด้วยความที่ง่วงมากฉันจึงเผลอหลับไประหว่างที่กำลังก้าวลงจากรถ TOT และแล้ว...ใบหน้าอันแสนงดงามของฉันที่มีความงามอยู่เพียงน้อยนิดก็หกคะเมนตีลังกาทิ่มลงกับพื้นถนนซะอย่างนั้น ทำเอาฉันหายง่วงเลยล่ะค่ะ เลือดกำเดางี้ไหลหยดย้อยเป็นทาง คนในรถก็เอาแต่หัวเราะเยาะกัน ไม่มีใครคิดจะเข้ามาช่วยเหลือฉันสักคน ชิ! คิดแล้วเจ็บใจ
แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์ทรงโปรดค่ะ ส่งเทพบุตรสุดหล่อนามว่าไอซ์มาช่วยเหลือฉัน เขาช่วยพยุงฉันขึ้นจากท่าที่แสนอัปลักษณ์แล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าของเขามาซับเลือดให้ฉัน โอ๊ย แค่นี้ก็กรี๊ดแล้วค่ะ แต่แค่นั้นยังไม่พอ เขายังอุตส่าห์หิ้วปีกฉันมาจนถึงห้องพญายม เอ๊ย! ห้องพยาบาลของโรงเรียนอีก โอ๊ย แสนดีขนาดนี้ไม่ให้ตกหลุมรักได้ไงคะเนี่ย >//////<
?ยัยมาย!!?
?ฮะ...หา? ว่าไง? ฉันสะดุ้งเฮือกหันไปหายัยพิมที่กำลังเรียกฉันปาวๆ บนรถเมล์ มันจะต้องตะโกนทำไมเนี่ย ดูซิ คนหันมามองกันหมดแล้ว
?ถึงบ้านแล้วย่ะ จะลงไหม หรือจะนั่งต่อไปก็ตามใจแกนะ? ยัยพิมแหวขึ้นพลางเดินจ้ำอ้าวลงจากรถเมล์ทันที ส่วนฉันก็รีบลงตามมันไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน
?แหมๆ โทษทีๆ เหม่อไปหน่อยอ่ะ?
?เหม่ออะไรของแก เรียกตั้งนานไม่ตอบ นึกว่าว่านอนหลับทั้งๆ ที่ลืมตาอยู่ซะอีก?
?ใครจะไปทำแบบนั้นได้ยะ -_-^?
?เออๆๆ งั้นฉันเข้าบ้านล่ะนะ บายๆ พรุ่งนี้เจอกัน จุ๊บๆ? ยัยพิมพูดด้วยความเร็วแสงก่อนจะเดินจ้ำอ้าวไปทันที (แล้วทำไมต้องมีจุ๊บๆ -_-^)
?จะรีบไปไหนของแกยะยัยพิม?
?ฉันจะรีบไปดูคอนเสิร์ตของวงโซดิแอค (Zodiac) น่ะสิ ป่านนี้เริ่มฉายแล้ว? มันพูดพลางหมุนตัวเดินเข้าบ้านอย่างสวยงาม แกนึกว่าแกเดินอยู่บนแคทวอล์ครึไงยะ
แหม จะรีบไปดูคอนเสิร์ตของวงโซดิแอค เชอะ! มันจะใบ้หวยให้แกรึไงถึงต้องรีบขนาดนั้น -_-^ เอ่อ...วงโซดิแอคที่ฉันพูดถึงเนี่ยคือวงนักร้องหนุ่มดูโอ้ขวัญใจสาวๆ ที่กำลังโด่งดังสุดๆ อยู่ในขณะนี้นั่นเอง แต่แน่นอนว่าต้องไม่ใช่ขวัญใจฉัน (ตามสเต็ปของนางเอกนิยายทั่วไป) ก็แหม จะทำไงได้ล่ะคะ คนแต่งเขาแต่งมาแบบนี้นี่เนอะ ^^
?พี่มายกลับมาแล้วเหรอ? ยัยมิ้นท์น้องสาวฉันทักขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฉันเดินเข้ามาในบ้าน
?อืม ทำอะไรอยู่อ่ะแก? ฉันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นพลางโยนกระเป๋าเป้ทิ้งลงกับพื้น บาปกรรมไหมเนี่ย หนังสืออยู่ในนั้นตั้งหลายเล่ม มิน่าล่ะทำไมฉันถึงโง่ TOT
?มิ้นท์กำลังดูถ่ายทอดสดคอนเสิร์ตของวงโซดิแอคอยู่อ่ะ?
?อีกละ ทำไมใครๆ ก็ต้องวงโซดิแอคๆๆ -_-^ ไอ้วงนี้มันมีดีตรงไหนฮะ ก็แค่หล่อ?
?เขาทั้งหล่อ ทั้งร้องเพลงเพราะ แถมยังเป็นฝาแฝดกันอีกนะพี่มาย ฝาแฝดหล่อๆ ขนาดนี้หายากจะตายไป? ยัยมิ้นท์พูดพลางทำหน้าตาฝันหวาน น้องฉันนี่ ใจแตกแต่เด็กเลยแฮะ -_-^แต่ก็จริงของมัน ฝาแฝดหล่อๆ นี่หายากจะตายไป ว่าไหมคะ
?แถมชื่อก็ยังเท่อีกนะพี่ พ่อแม่เขาช่างตั้งเนอะ?
?ชื่อว่าอะไรนะ พี่จำไม่ค่อยได้ มันติดอยู่ที่ปากเนี่ย?
?สกาย ฟอกส์ ^O^? ยัยมินท์ตอบหน้าระรื่น
?เออนั่นแหละ ชื่อพิลึกๆ แบบนั้นแหละ -_-^?
?โหย ชื่อเขาเท่จะตาย แฝดพี่ชื่อสกาย แฝดน้องชื่อฟอกส์ ชื่อเขาคล้องกันเหมือนเราเลยเนอะ มายกับมิ้นท์ อิอิ? ยัยมิ้นท์พูดพลางทำหน้าตายิ้มกรุ้มกริ่ม เห็นแล้วหมั่นไส้ มันเหมือนกันตรงไหนฟะ สกายฟอกส์กับมายมิ้นท์เนี่ย คนละขั้วโลกเลย -_-^
?พอๆๆ เลิกดูๆ รำคาญ? ฉันพูดพลางกดรีโมทปิดทีวีทันที ไม่รู้เป็นอะไร เห็นหน้าไอ้แฝดคู่นี้แล้วของขึ้นทุกที
?เฮ้ย O.O พี่มายทำงี้ได้ไงอ่ะ?
?จะเล่นเกมกับพี่หรือจะดูทีวี เลือกเอา?
?โอ้ว...เล่นเกมสิจ๊า ป่ะๆๆ งั้นเราไปเล่นเกมกันนะพี่มาย ช่างหัวโซดิแอคมันเถอะเนอะ ^O^? ดูน้องฉันค่ะ หน้ามือเป็นหลังอุ้งมือเลย -_-^เฮอะ ยังไงๆ เกมก็มาอันดับ 1 จริงๆ โซดิแอคตกกระป๋องไปเลย
หลังจากที่ฉันนั่งเล่นเกมกับยัยมิ้นท์ได้ 2 ชั่วโมงกว่าๆ ด้วยอาการหลับๆ ตื่นๆ ในที่สุดยัยมิ้นท์ก็รำคาญจนต้องไล่ฉันขึ้นมานอนจนได้ และนั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการที่สุดในตอนนี้ โอ้วเย้ ^O^
?เฮ้อ...ไอซ์คุงจ๋า เมื่อไหร่หนอ ฉันจะได้นายมาเชยชมให้สมใจหมาย? กรี๊ด >_< นี่ฉันเป็นเอามากนะเนี่ย พูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ อายเป็นบ้า ไม่เอาละ นอนดีกว่า เขิน อิอิ >///<
และแล้ว....ไม่ถึง 1 นาทีเมื่อหัวถึงหมอน... ฉันก็หลับไปอย่างรวดเร็ว =_=
แต่แล้วฉันก็ต้องสะดุ้งตื่นตั้งแต่เช้ามืดทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลาด้วยใบหน้าที่โชกไปด้วยเลือด เอ๊ย! เหงื่อ
?แฮ่กๆๆ =O=?
เพราะว่า อ๊ากส์!! >[]< คืนนี้ฉันฝันแปลกๆ แปลกมากๆ ฉันฝันว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของใครสักคนในวงโซดิแอค ซึ่งฉันก็ไม่มีความสามารถพอจะแยกออกหรอกว่ามันเป็นแฝดพี่หรือแฝดน้อง เพราะมันหน้าเหมือนกันมาก แต่...เฮ้ย!! O.O ทำไมฉันถึงฝันแบบนี้เนี่ย ลางไม่ดีเลย ให้ตายสิ ฉันไม่ได้เกลียดนายนะนายสกายฟอกส์ อย่ามาหลอกมาหลอนฉันเลยน้า สาธุ เพี้ยงๆๆๆ TOT
1
?ยัยมาย!!?
?อ๊ะ....ฮะ...ว่าไงๆ? ฉันสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเรียกจากยัยพิมอีกแล้ว มันจะมากวนใจอะไรฉันอีกล่ะเนี่ย TOT
?แกไม่ได้ฟังฉันเล่าเลยใช่ไหมเนี่ย? ยัยพิมบ่นอย่างงอนๆ
?ฟังอยู่? ฉันรีบแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ซึ่งมันก็ขุ่นๆ จริงๆ นั่นแหละ เพราะระหว่างที่มันเล่าฉันหลับตลอดเลย เอิ๊ก
?งั้นฉันเล่าว่าอะไร -_-^?
?เอ่อ...คือ...ฉันฟังไม่ค่อยชัดอ่ะ ขออีกทีได้ป่ะ แหะๆ -_-^?
?ยัยบ้า! ฉันนึกแล้วเชียวว่าแกไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลย แกนี่นะ มาถึงห้องเรียนปุ๊บก็หลับปั๊บเลยนะยะ? ยัยพิมทำท่าเหนื่อยหน่ายกับนิสัยขี้เซาของฉัน เพราะฉันมักจะเป็นอย่างนี้ประจำ หลังจากเข้าแถวปุ๊บต้องรีบขึ้นมานอนต่อตลอด มันเหมือนเป็นโรคประจำตัวไปแล้ว
?ก็ออมแรงไว้เรียนไงเล่า เดี๋ยวอาจารย์ก็มาสอนแล้ว -_-^?
?ไม่ต้องมาอ้าง อาจารย์เข้าสอนแกก็หลับทั้งปีอ่ะ? ยัยพิมพูดอย่างรู้ทัน
?อ่า -_-;; แล้วแกมีอะไรจะบอกฉันเหรอ? ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่มันจะบ่นยาวเหยียด
?ฉันบอกว่าเมื่อวานนี้ฉันได้ตั๋วของวงโซดิแอคมา เป็นตั๋วแบบประชิดติดขอบเวทีเลยนะแก ฮ่าๆๆ ^O^?
?แล้วไงอ่ะ เขาให้แกไปช่วยเก็บขยะที่หน้าเวทีหรือไง -_-^?
?จะบ้าเหรอ!! ไม่ใช่ย่ะ ตั๋วไปดูคอนเสิร์ตต่างหาก ที่นั่งวีไอพีติดขอบเวทีเชียวนะ ถ้าซื้อนะราคาตั้ง 3,500 บาทแน่ะ ปกติฉันมีปัญญาซื้อแค่ราคา 700 เท่านั้นเอง T^T?
?แล้วแกไปได้มาไงล่ะไอ้ตั๋วราคานรกนี่?
?ก็เมื่อวานนี้มันมีถ่ายทอดสดคอนเสิร์ตของโซดิแอคใช่ม้า แล้วทีนี้เขาก็มีการจับรางวัลสำหรับกลุ่มที่เป็นสมาชิกแฟนคลับของเขาทั้งหมด 10 รางวัล รางวัลละ 2 ที่นั่ง? ยัยพิมพูดพลางยิ้มหน้าระรื่น
?แล้วแกก็ได้ว่างั้นเถอะ?
?อือ ก็ใช่อ่ะดิ แสนรู้จริงๆ เพื่อนฉัน? แสนรู้มันใช้กับหมาไม่ใช่เรอะยัยเพื่อนบ้า -_-^
?งั้นก็ดูให้สนุกแล้วกันนะ มีเรื่องแค่นี้ใช่ไหม ฉันจะนอนต่อล่ะนะ บ๊ายบาย? ฉันพูดพลางทำท่าหาวแล้วเอาหน้าฟุบลงที่โต๊ะต่ออีกรอบ
?ยัยบ้า ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ? ยัยพิมเขย่าหัวฉันอย่างแรง ถ้าฉันสมองเสื่อมก็เพราะมันนี่แหละ
?อะไรอีกเล่า -_-+? ฉันถามอย่างรำคาญๆ
?ก็ตั๋วมันได้มา 2 ใบอ่ะ?
?แล้วไง?
?แน่นอนว่าแกต้องไปด้วย ^_^? คำพูดของยัยพิมทำเอาฉันสะดุ้งโหยง ไปดูวงโซดิแอค ไอ้สกายฟอกส์ สองพี่น้องร้องเพลงเนี่ยนะ -_-^
?เรื่อง? ฉันรีบปฏิเสธทันที
?น้าๆๆ ไปด้วยกันเถอะน้ามาย ฉันไม่มีเพื่อนไปเลยอ่ะ TOT?
?ไม่เอา...ฉันไม่อยากไป? ฉันพูดเสียงหนักแน่น เพราะฉันไม่ชอบตาสองคนนั้น ยิ่งเมื่อคืนฝันแปลกๆ ด้วยแล้ว ฉันไม่คิดอยากจะไปเจอตัวจริงแน่นอน มันสยอง -_-^
?ก็ได้...ถ้าแกไม่ไปฉันจะเอาภาพโป๊ของแกไปประจานให้ดู? ยัยพิมขู่ขึ้น ทำเอาฉันตกใจ ภาพโป๊อะไรของมันกันนะ
?ภาพอะไรของแก ฉันมั่นใจว่าฉันไม่เคยถ่ายนะ? ฉันคนนี้เนี่ยนะจะไปถ่ายภาพโป๊ -_-^
?ก็นี่ไงเล่า? มันพูดพลางค่อยๆ หยิบภาพบางอย่างออกมาจากกระเป๋าสตางค์ของมันแล้วสะบัดช้าๆ ให้ฉันดูอย่างยั่วยวน
?เฮ้ย นั่นมัน!! =[]=!! ยัยบ้า!! แกไปเอารูปนั้นมาจากไหนเนี่ยยย? ฉันโพล่งขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นภาพอุจาดตาที่มันถืออยู่ ภาพโป๊ ภาพโป๊จริงๆ ด้วยค่ะ มันไปเอามาจากไหนเนี่ย แต่...ไอ้ภาพโป๊ที่ว่าเนี่ยมันเป็นภาพตอนฉันอายุประมาณ 2 ขวบได้มั้ง แบบแก้ผ้าเล่นน้ำอยู่ในบ้าน แถมฟันยังหลออีกต่างหาก น่าเกลียดมากเลยอ่ะ TOT แล้วคุณบุพการีก็ดันถ่ายเก็บเอาไว้ดูเล่น อยากจะให้ฉันเป็นดาวโป๊หรือไงก็ไม่รู้ แต่ไอ้ที่ตกใจกว่านั้นคือยัยพิมมันไปขุดมาได้ยังไงก๊าน TOT
?หึๆๆ ฉันก็แอบจิ๊กมาจากอัลบั้มรูปของแกน่ะสิ ^O^? ยัยพิมเฉลย
อ้อ...ฉันนึกออกละ เมื่อเดือนที่แล้วมันเข้ามาในห้องฉันพร้อมกับหยิบอัลบั้มรูปตอนเด็กๆ ของฉันมาดูเล่น ต้องเป็นตอนนั้นแน่ๆให้ตายสิ ไม่น่าพลาดเลยเรา TOT
?แกจะแบล็คเมล์ฉันเหรอยัยพิม? ฉันถามยัยพิมที่ทำหน้าตายิ้มระรื่น
?ถ้าแกไม่ไปกับฉัน ภาพนี้จะถึงมือไอซ์คุงของแกแน่ๆ ^_^? ยัยพิมพูดด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์สุดยอด
?ยัยบ้า >O<? อ๊าก!! ถ้าไอซ์คุงเห็นรูปนี้ ฉันต้องไม่กล้ามองหน้าเขาอีกแน่ๆ ยิ่งทุกวันนี้เขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำมั้งว่าฉันคนนี้มีตัวตนอยู่ เพราะตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่เคยคุยกับเขาเกิน 3 คำอีกเลย ทั้งๆ ที่อยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ แต่เหมือนเราอยู่กันคนละโลก ก็เขาเป็นเด็กเรียนนี่นา แถมสาวๆ ยังตอมกันหึ่งเป็นแมลงวันตอมสุดหล่อ ฉันเข้าไม่ถึงเลยอ่ะ T^T
?จะไปไม่ไป? ยัยพิมพูดอย่างข่มขู่
?ฮึ้ย?
?บอกมาเร็วๆ เข้า....อ๊ะ ไอซ์คุงเข้าห้องมาพอดีเลย เดี๋ยวฉันมานะ ^_^? ยัยพิมพูดพลางลุกขึ้นวิ่งสะบัดตูดสะบัดหางไปหาไอซ์คุงของฉันทันที
?ไอ้พิม!! หยุด!!? ฉันรีบโพล่งขึ้นก่อนที่มันจะวิ่งแดะแด๋ๆ เอาภาพลับของฉันไปแฉ
?ว่าไงจ๊ะ ^_^?
?หนูยอมแล้วค่า TOT?
?ฮ่าๆๆ ดีมากเพื่อนยาก? ยัยพิมหันมายิ้มพลางตบไหล่ฉัน แกทำกับเพื่อนยากของแกแบบนี้เหรอ TOT
?ไปวันไหนล่ะ ไอ้คอนเสิร์ตของวงบ้าๆ นั่นน่ะ? ฉันพูดอย่างเซ็งๆ
?โซดิแอคย่ะ เรียกให้มันถูกๆ หน่อย คอนเสิร์ตจะมีอาทิตย์หน้านี้?
?เออๆๆ แล้วมาบอกอีกทีละกัน แต่แกห้ามเอารูปนั้นไปให้ใครดูเด็ดขาดนะ? ฉันพูดกำชับมันอย่างไม่ไว้วางใจ
?คร้าบผม? ยัยพิมตอบเสียงใสก่อนจะแกล้งเอารูปภาพอุบาทว์นั้นโบกไปโบกมาอย่างยั่วยวน เดี๋ยวเหอะแก ถ้ามันหลุดมือแล้วปลิวไปตกตรงหน้าไอซ์คุงเมื่อไหร่ฉันจะฆ่าแกซะ -_-++
2
?ยัยมาย...แกตื่นได้แล้ว ถึงแล้วย่ะ!!
?เออๆ ตื่นแล้วย่ะ หูจะแตก! -_-^? ฉันโวยวายก่อนจะถอนหายใจเซ็งๆ ?เฮ้อ...ยัยพิม แกนะแก จะรีบมาทำไมก็ไม่รู้ คอนเสิร์ตมันเริ่มตั้ง 6 โมงเย็น แกเล่นมาตั้งแต่บ่าย 3 เนี่ย บ้ารึเปล่าฮะ!?
ฉันบ่นขึ้นอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินตามยัยพิมลงมาจากรถเมล์ ก็มันดันลากฉันออกมาจากบ้านก่อนงานเริ่มตั้ง 3 ชั่วโมง เมื่อวานนี้ฉันก็แทบไม่ได้นอนเลย เพราะยัยมิ้นท์ชวนเล่นเกมอยู่นั่นแหละ สักวันฉันจะเอาเพลย์ทูของมันไปโยนทิ้งแม่น้ำซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
?แหม...ฉันก็ต้องมาเตรียมตัวก่อนสิยะ ^_^?
?เตรียมอะไรของแกตั้ง 3 ชั่วโมง -_-;;?
?แกเลิกบ่นเถอะน่า ป่ะๆๆ เราไปดูคนอื่นๆ ดีกว่าว่าเขาทำอะไรกันอยู่? ยัยพิมพูดพลางลากฉันเดินไปดูบรรดากลุ่มแฟนๆ ของวงโซดิแอคที่มารอก่อนเวลาเหมือนมัน -_-^ แล้วเหมือนว่ายัยพวกนั้นกำลังนั่งทำป้ายอะไรกันอยู่ รู้สึกจะเขียนว่า ไอเลิฟโซดิแอค ไอเลิฟสกายฟอกส์ เฮอะ จะอ้วก
?งั้นแกไปดูเหอะ เดี๋ยวฉันไปหาที่นอนแถวๆ นี้หน่อย? ฉันพูดอย่างเซ็งๆ
?แกเลิกนอนได้แล้วมาย -_-+?
?เออๆๆๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำหน่อยละกัน แกก็อยู่กับพวกแฟนคลับพวกนี้ไปก่อนนะ? ฉันพูดหาข้ออ้างเพื่อที่จะได้ปลีกตัวไปงีบสักหน่อย กว่าจะถึงคอนเสิร์ตไอ้แฝดบ้านั่น นอนได้อีกตั้ง 3 ชั่วโมงเชียวนะ เรื่องอะไรจะต้องมารอให้เมื่อยตุ้ม
?อือๆ ก็ได้ แกกลับมาเร็วๆ ล่ะ เดี๋ยวคอนเสิร์ตเริ่มซะก่อน? ดูมันพูด อีกตั้ง 3 ชั่วโมงนี่นะ กลัวฉันจะมาไม่ทัน -_-^^
หลังจากที่ฉันปลีกตัวออกมาจากยัยพิมและก็กลุ่มบรรดาแฟนคลับหลายร้อยคนที่มารอดูคอนเสิร์ตก่อนเวลา 3 ชั่วโมงได้แล้ว (คนบ้าแบบยัยพิมมีเยอะแฮะ) ฉันก็เดินดุ่มๆ ตามหาที่ที่สงบสุขไร้ซึ่งความวุ่นวายและเสียงเซ็งแซ่เพื่อจะงีบทันที
และแล้วฉันก็เจอมุมสวนสาธารณะเล็กๆ ที่ไม่ไกลจากที่จัดคอนเสิร์ตเท่าไหร่นัก และบริเวณนี้ก็ไม่ค่อยมีผู้คนเดินผ่านเท่าไหร่ด้วย แถมยังดูร่มรื่น มีเงาของตึกสูงๆ บังอยู่ แล้วยังมีต้นไม้สูงๆ ตั้งหลายต้น สดชื่นจริงๆ
?นอนที่นี่ละกัน...เอ...นอนบนต้นไม้ดีกว่า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะนึกว่าคนตาย? ฉันพูดกับตัวเองพลางค่อยๆ ปีนขึ้นไปบนต้นไม้สูงใหญ่ดูแข็งแรง และที่สำคัญ มันมีกิ่งใหญ่ๆ ยื่นออกมาให้ฉันขึ้นไปนอนได้พอดีเลย โชคดีจังแฮะ ลัคกี้ ^O^
หลังจากที่ฉันปีนขึ้นมาบนต้นไม้แล้วฉันก็ลงมือนอนทันที เพราะมันร่มรื่นมากๆ สายลมอ่อนๆ พัดมาทำให้รู้สึกเคลิบเคลิ้ม แถมยังมีเสียงนกร้องเบาๆ ขับกล่อมให้คนนอนง่ายอย่างฉันหลับสนิทไปอย่างรวดเร็ว
?Zzzzzzz?
~วันใดที่เธออ้างว้าง~ วันใดที่เธอไม่เหลือใคร~ วันใดที่หัวใจของเธอทรมาน~ เธอโปรดรับรู้ไว้~ ว่าเธอมีฉันคนนี้~ คนที่รักและหวังดีกับเธอ~ อยากดูแลเธอ~ ไปจนสิ้นลมหายใจ~ จะโอบกอดเธอเอาไว้ให้เนิ่นนาน~ นานเท่าที่เธอต้องการ~ แม้ฉันคนนี้จะไม่สำคัญกับเธอ~ แต่จะขอเป็นกำลังใจให้เธอตลอดไป~ ฉันรักเธอ~ I...LOVE...YOU~
เอ๋?...เสียงเพลงของใครนะ เพราะจังเลย อืมมม แล้วนี่ฉันกำลังอยู่ที่ไหนเนี่ย อยู่บนสวรรค์หรือไร ถึงได้มีเสียงเพลงเพราะๆ แบบนี้.....
เฮ้ย!! O[]O เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังไม่ตายสักหน่อย
ฉันคิดแล้วรีบกระเด้งตัวตื่นขึ้นมาทันที แต่มันดันเสียหลักเพราะฉันลืมไปว่าตัวเองนอนอยู่บนต้นไม้ กรี๊ด!! >[]< ตกแล้วๆๆๆ แม่จ๋า หนูกำลังจะตายจริงๆ แล้ว ช่วยด้วย!! ฉันตะโกนในใจพร้อมกับหลับตาปี๋
?ว้ายย!! >O<?
พลั่ก!!!!!
?โอ๊ย!!? เอ๊ะ...เสียงใครนะ เสียงพญายมเหรอ ฉันคิดแต่ยังไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดู นี่ฉันตายแล้วเหรอ แต่เอ๋?...ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกเจ็บเลยล่ะ ความตายไม่น่ากลัวอย่างที่คิดจริงๆ ด้วยแฮะ
?นี่ยัยบ้า!! จะลุกขึ้นได้รึยังเนี่ย? พญายมต่อว่าฉันเหรอ
?ขอโทษค่ะคุณพญายม? ฉันพูดทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่ ก็ฉันไม่กล้าลืมตาขึ้นมาเจอกับพญายมนี่นา ท่าทางจะน่ากลัว เสียงก็ดุอีก แง้ๆ TOT
?พญายมอะไรของเธอยัยบ้า ลืมตาขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ =[]=+? เอ๋...เขาไม่ใช่พญายมเหรอ
ปิ๊บๆ!! เสียงลูกตาของฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ แล้วก็เจอเข้ากับใครบางคนที่ฉันรู้สึกคุ้นๆ หน้าเหมือนว่าฉันจะรู้จัก แต่...ไม่นะ ฉันไม่รู้จักใครที่หล่อขนาดนี้นอกจากไอซ์คุงแฟนฉัน (คิดเอาเอง)
?นี่ฉันยังไม่ตายเหรอเนี่ย โอ๊ย ขอบคุณค่ะพระเจ้า T^T? ฉันลุกขึ้นพลางกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจจนลืมคนที่ฉันหล่นทับไปสนิทเลย
?ก็ยังไม่ตายน่ะสิ ยัยบ้า เธอไม่คิดจะขอโทษฉันสักคำเลยหรือไง? ผู้ชายคนนั้นดุขึ้น ทำเอาฉันหันขวับไปมอง หล่อแฮะ หล่อมากด้วย แต่หน้ามันคุ้นๆ นะ ตอนหงุดหงิดก็ยังหล่อแฮะ ว้ายๆๆๆ นังมาย แกจะนอกใจไอซ์คุงไม่ได้นะ -,,- แฮ่ๆ แต่ตานี่หล่อจริงๆ นี่นา ว่าแต่ว่าหน้ามันคุ้นมากๆ เลยนะเนี่ย -_-^
?เอ่อ...ขอบใจนะ? ฉันพูดขึ้นเบาๆ
?ฉันบอกให้ขอโทษ ไม่ได้บอกให้ขอบใจ? ผู้ชายคนนั้นโวยอย่างหงุดหงิด แล้วทำไมต้องมาหงุดหงิดใส่ฉันด้วยนะตาบ้านี่
?เอ๊ะ ก็ฉันจะขอบใจอ่ะ ไม่เอาก็ไม่ต้องเอาสิ? ฉันพูดพลางสะบัดหน้าแล้วเดินหนี คนอะไรขี้หงุดหงิดชะมัด หล่อแต่เปลือกจริงๆ เชอะ! สู้ไอซ์คุงของฉันก็ไม่ได้
?นี่เธอ ไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นใคร ถึงได้กล้าทำแบบนี้? ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างโมโหแล้วกระชากแขนฉันไว้ กรี๊ดด >[]< ผู้ชายอะไรป่าเถื่อนสิ้นดี
?แล้วนายเป็นใครล่ะยะ?? ฉันถามพลางสะบัดแขนออกแล้วมองดูหน้าของผู้ชายคนนี้ชัดๆ อีกครั้ง มันคุ้นๆๆๆ คุ้นมากๆ เหมือน.....เหมือนกับ.....เฮ้ยย!! o[]O นี่มันหน้าเหมือนกับไอ้ฝาแฝดสกายฟอกส์เด๊ะเลยนี่หว่า แล้วมันมาทำอะไรที่นี่เนี่ย
?นะ...นายคือ...? ฉันพูดขึ้นช้าๆ เมื่อจำเขาได้
?รู้แล้วใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร แล้วทีนี้จะขอโทษฉันได้รึยังฮะ ที่หล่นลงมาทับฉันเนี่ย? นายแฝดนรกโวยขึ้นอีกรอบ โอ๊ย ทำไมมันถึงป่าเถื่อนแบบนี้เนี่ย ในทีวีเห็นสุภาพเรียบร้อยจะตาย สร้างภาพๆๆๆๆ ไอ้พวกดาราชอบสร้างภาพ ฮึ่ม!!
?ไม่ ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจนี่ ฉันก็ขอบคุณไปแล้วไงที่นายเป็นเบาะให้ฉัน แค่นี้ยังไม่พอเหรอ?
?ฉันไม่ได้เป็นเบาะให้เธอนะยัยบ้า -_-+? นายแฝดพูดพร้อมกับดึงแขนฉันที่ทำท่าจะเดินหนีเอาไว้อีกรอบ
?ก็ใครใช้ให้นายมานอนใต้ต้นไม้ต้นนี้เล่าตาบ้า?
?แล้วใครใช้ให้เธอขึ้นไปนอนบนต้นไม้ต้นนี้ไม่ทราบ?
?เรื่องของฉัน?
?งั้นถ้าฉันจะนอนตรงไหนก็เรื่องของฉันเหมือนกัน? ฮึกกก บังอาจย้อนเหรอ โมโหๆๆ -_-+
?งั้นนายก็ซวยไปที่มานอนใต้ต้นไม้ต้นนี้ ปล่อยฉันได้แล้ว? ฉันพูดอย่างโมโหก่อนจะกระทืบเท้าตาบ้านั่นที่นึงให้ปล่อยแขนฉัน แล้วฉันก็วิ่งแผ่นแน่บไปเลย ^O^
?โอ๊ย!! ยัยบ้า กลับมาขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ? ตาแฝดโวยวายและเตรียมจะวิ่งตามฉัน แต่โทรศัพท์ของหมอนั่นดังขึ้นมาซะก่อน
~ติดตะลิดติ๊ดติ๊ด~
?นี่เธอ!! หยุดเดี๋ยวนี้นะ? นายแฝดพูดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
?เรื่องสิ....แบร่? ฉันพูดพลางหันมาแลบลิ้นให้เขาอย่างสะใจก่อนจะเผ่นแน่บไปพร้อมกับสายลม~ (ฉันเป็นขี้ฝุ่นหรือไงเนี่ย -_-^)
?ฮึ้ย!! ยัยบ้าเอ๊ย อย่าให้ฉันเจอเธออีกนะ เธอตายแน่!!? ฉันได้ยินเสียงตาบ้านั่นตะโกนไล่หลังมา แล้วก็เงียบไปโดยที่ไม่ได้วิ่งไล่ตามฉันมา สงสัยว่าจะรับโทรศัพท์แล้วล่ะมั้ง เฮ้อ โชคดีไป -_-^
3
?ฮึ่ย หงุดหงิดๆๆ -_-+? ฉันเดินบ่นกระปอดกระแปดมาจนถึงหน้าสเตเดียมที่ไอ้ฝาแฝดบ้านั่นมันจะใช้แสดงคอนเสิร์ต ถ้าตอนนี้ฉันมีระเบิดอยู่ในมือ รับรองได้ว่าฉันจะปาใส่เวทีมันให้เละ ฮึ่ม!!-_-++
พอฉันเดินมาถึงปุ๊บ ยัยพิมก็รีบวิ่งมาหาฉันปั๊บ ดูท่าว่ามันจะตามหาฉันตลอดเลย ดูสิ หัวฟูเชียว -_-^
?ยัยมาย แกไปไหนมายะ อีก 20 นาทีคอนเสิร์ตจะเริ่มแล้วนะ -_-+?
?ไปนอนมาย่ะ?
?โอ๊ย แกนี่เอาแต่นอนทั้งปีทั้งชาติ แล้วนี่แกไปนอนที่ไหนมาล่ะเนี่ย ฉันตามหาตั้งนาน มือถือก็ไม่ยอมเปิด? ยัยพิมถาม ทำให้ฉันอดนึกไปถึงเหตุการณ์ที่น่าโมโหเมื่อกี้ไม่ได้ ขืนบอกไปมันก็คงไม่เชื่อหรอกว่านักร้องขวัญใจสุดจี๊ดของมันจะป่าเถื่อน ไอ้พวกดาราชอบสร้างภาพ เบื่อเว้ย
?ไม่อยากพูดถึง หงุดหงิดๆๆๆ เข้าใจไหมว่าหงุดหงิด? ฉันบ่นใส่ยัยพิมเป็นชุดจนมันมองหน้าฉันงงๆ
?เออๆ ไม่พูดก็ไม่พูดสิ จะหงุดหงิดทำไม -_-^ ป่ะๆ เราเข้าไปรอข้างในกันเถอะ?
?ฉันไม่อยากดูแล้ว?
?แกหมายความว่าไง? ยัยพิมหันมาถามหน้. เริ่มมีเขางอกขึ้นมาแล้ว TOT
?ก็หมายความอย่างที่พูดนั่นล่ะ?
?งั้นแกก็ไม่สนใจแล้วใช่ไหมว่ารูปนี้จะไปอยู่ในมือของไอซ์คุงรึเปล่า? ยัยพิมพูดพลางหยิบรูป (โป๊) ของฉันขึ้นมาโบกเล่นอย่างยั่วยวน
?ฮึ้ยย -_-+?
?ว่าไง?
?เออๆๆๆ ดูก็ดู? ฉันตอบอย่างปลงๆ
?งั้นจะรออะไรอยู่ล่ะ เข้าไปกันเลยดีกว่า ^O^? ยัยพิมพูดเสียงสดใสพลางลากฉันเดินเข้าสเตเดียมทันที
ไม่นานฉันกับยัยพิมก็มานั่งอยู่ตรงที่นั่งวีไอพี่ทีเขาจัดไว้ให้ ซึ่งมันวีไอพีมากจริงๆ ค่ะ แบบระยะประชิดติดขอบเวทีเลย ส่วนคนอื่นๆ ที่เป็นที่นั่งธรรมดาก็ต้องไปอยู่ข้างหลังตรงที่เขากั้นเอาไว้ ห่างจากขอบเวทีประมาณ 20 เมตร -_-^
?สวัสดีค่า ^O^ ใกล้จะถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยกันแล้วนะคะ? เสียงพิธีกรสาวที่เดินออกมาจากหลังเวทีตอนไหนไม่รู้พูดขึ้น ทำเอาผู้คนในสเตเดียมเริ่มส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเหมือนเปรตวัดสุทัศน์ -_-^
?ไหนใครอยากดูคอนเสิร์ตของวงโซดิแอคขอเสียงหน่อยเร้วววว ^O^?
?กรี๊ดดดดด >O<? เสียงคนอื่นๆ
?โฮ่ยยยยๆๆๆ? เสียงฉันเองค่ะ ฮ่าๆๆ ส่วนยัยพิมก็หันมามองฉันตาขวางประหนึ่งจะงับหัวซะให้ได้
?เอาล่ะค่ะ เมื่อทุกคนพร้อมแล้ว ขอเชิญพบกับคอนเสิร์ตแบบเต็มรูปแบบและเป็นกันเองที่สุดของวงโซดิแอคได้เลยค่า?
เนี่ยนะเป็นกันเอง ดูคนอื่นดิ โดนกันออกไปตั้งเกือบ 20 เมตรแน่ะ -_-^
หลังจากที่พิธีกรสาวเข้าไปหลังเวที ไฟทุกดวงในสเตเดียมก็ค่อยๆ มืดลง แง้ๆๆ ฉันกลัวผีง่ะ T^T สักพักก็มีแสงไฟสีแดงสลับน้ำเงินวิ่งไปวิ่งมาบนเวทีพร้อมกับควันสีขาวๆ ค่อยๆ พวยพุ่งออกมาจากข้างๆ เวที ฮู้ว เย็นดีจังเลย
ตู๊มมม!!!!!!
เฮ้ย!! เสียงอะไร!! อิรักโยนระเบิดหรือไร ฉันคิดก่อนจะหันขวับไปมองบนเวทีเพราะเสียงนี้มันมาจากบนเวทีอ่ะ
หลังจากเสียงที่เหมือนกับระเบิดดังขึ้น ตรงกลางเวทีก็ค่อยๆ มีหัวคน 2 คนโผล่ขึ้นมา พร้อมกับที่ไฟบนเวทีสว่างขึ้นเล็กน้อย ช่วยให้เห็นว่าไอ้ 2 ตัวนั้นมันเป็นใคร ก็ไอ้แฝดนรกนะสิคะ จะเป็นใครไปได้ล่ะ -_-^
?กรี๊ดดดด >O<?
?สกายยยจ๋า?
?ฟอกส์จ๋าา? ไอ้พวกที่มันตะโกนเย้วๆ กันเนี่ย มันดูออกรึไงฟะว่าคนไหนเป็นคนไหน มันเหมือนกันอย่างกะแกะดอลลี่
?สวัสดีครับ แฟนเพลงที่น่ารักทุกคน? สร้างภาพๆๆๆ >O< ฉันบ่นในใจอย่างหงุดหงิด
?กรี๊ดด >O< มาย แกดูสิ เห็นหน้าเขาชัดมากเลย ปกติฉันเห็นเขาตัวเท่าไม้จิ้มฟันเอง? ยัยพิมเขย่าแขนฉันอย่างบ้าคลั่งพลางชี้ไปยังไอ้สองหน่อนั่น แหม ขนาดเห็นเขาตัวเท่าไม้จิ้มฟันมันก็ยังอุตส่าห์เสียเงินตั้ง 700 เข้าไปดูเนี่ยนะ ไปซื้อไม้จิ้มฟันถูกๆ มานั่งดูไม่ดีกว่าเหรอ มันคงไม่ต่างกันนักหรอกว่ามะ -_-^
?เออๆๆ ก็ดูไปซะให้เต็มตาละกัน อย่ามารบกวนฉัน? ฉันตะโกนพูดกับมัน เพราะตอนนี้ทั้งสเตเดียมเต็มไปด้วยเสียงกรี๊ดที่กำลังแข่งกับเสียงเพลง นี่มันมาฟังเพลงหรือมาฟังเสียงกรี๊ดกันแน่เนี่ย
?แกจะทำอะไรเหรอ? ยัยพิมตะโกนถามฉันอย่างสงสัย
?นอน? ฉันตะโกนตอบมัน โอ๊ย ลำบาก โอ้ย เจ็บคอๆๆ แค่กๆๆ
?ไอ้บ้า แกจะมานอนในคอนเสิร์ตเนี่ยนะ? ยัยพิมตะโกนพูดอะไรกับฉันก็ไม่รู้เพราะว่าฉันไม่ได้ยิน เนื่องจากว่าไอ้สองแฝดนั่นมันโยนอะไรลงมาสักอย่าง พวกแฟนเพลงเลยกรี๊ดกร๊าดกันดังมากขึ้นแล้ววิ่งแห่กันเข้าไปตบตีแย่งกันแบบสุดฤทธิ์บริเวณนั้น ส่วนยัยพิมที่เพิ่งรู้ตัวก็วิ่งเข้าไปกับเขาด้วย ส่วนฉันน่ะเหรอ...ฉันก็นอนดีกว่า
?กรี๊ดดดดด >O<? โอ๊ยยย หนวกหูจริงๆ เฟ้ย คนจะนอน -_-+
?เอาล่ะค่ะ ได้ฟังเพลงเพราะๆ ของวงโซดิแอคไปแล้วสี่เพลงนะคะ? พิธีกรสาวคนเดิมเดินออกมา ทำให้เสียงกรี๊ดค่อยๆ สงบลง ฉันจึงค่อยๆ เคลิ้มหลับไป....
?วันนี้ทางเราก็มีกิจกรรมดีๆ มาให้แฟนๆ ของสกายฟอกส์เล่นกันนะคะ เราจะทำการสุ่มหมายเลขขึ้นมาเพื่อให้น้องขึ้นมาร้องเพลงในอัลบั้มของโซดิแอค แล้วถ้าคนไหนเลือกเพลงออกมาร้องได้ถูกใจสกายฟอกส์มากที่สุด คนคนนั้นจะได้รางวัลพิเศษจากสกายฟอกส์ไปด้วยค่ะ อยากได้ไหมเอ่ย?
?กรี๊ดด!!? เสียงกรี๊ดดังลั่นทำเอาฉันสะดุ้งตื่นทันที โอ๊ย เสียงดังกันอีกแล้ว อุตส่าห์หลับไปได้แป๊บนึงแล้วนะ ยัยพวกบ้าเอ๊ย
?อยากค่า? ยัยพวกแรดๆๆ >O< แล้วมันอยากได้อะไรกันเนี่ย
?เชิญน้องสกายหรือน้องฟอกส์ก็ได้นะคะ มาจับหมายเลขผู้โชคดีด้วยค่ะ? พิธีกรสาวพูด ก่อนที่แฝดนรกคนนึงจะเดินไปจับฉลากขึ้นมา
?เอาล่ะค่ะ ตอนนี้หมายเลขผู้โชคดีอยู่ในมือพี่แล้ว ตึกตักๆๆๆๆ? เขาจับฉลากอะไรกันหว่า เมื่อกี้ไม่ได้ฟังง่ะ นอนอยู่ -_-^
?หมายเลขผู้โชคดีได้แก่....แหม ขอบอกเลยว่าเป็นแขกวีไอพีด้วยนะคะเนี่ย ^_^?
?โฮ่ๆๆๆๆๆ? เสียงยัยพวกที่ไม่ได้นั่งแถววีไอพีโห่ร้อง
แทม แทม แท่ม แทม
?ได้แก่แถว A ลำดับที่ 12 ค่า? คงไม่เกี่ยวกับฉัน นอนต่อดีกว่า ฮ้าววว
?กรี๊ดด >w< ยัยมายย แกได้ๆๆ ยัยมายๆๆๆ? ยัยพิมพูดพลางเขย่าตัวฉันไปมาอย่างบ้าคลั่ง โอ๊ย คนกำลังเคลิ้มหลับดีๆ ฉันได้....ได้อะไรฟะ ฉันคิดในใจทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่
?ยัยมาย ถ้าแกไม่ตื่นนะ ฉันจะเอารูปแกไปให้ไอซ์คุงดู? ยัยพิมพูดขู่ ทำเอาฉันต้องลืมตาขึ้นมามองมันทันที ยัยนี่เล่นของสูงทุกที ให้ตายสิ
?แถว A ลำดับที่ 12 อยู่ตรงไหนคะ? พิธีกรสาวถามขึ้น
?อยู่ตรงนี้ค่ะ เพื่อนฉันค่ะๆๆๆ? ยัยพิมตะโกนพูดพลางกระโดดไปมาโหยงๆ พร้อมกับชี้มาที่ฉัน นี่ฉันนั่งแถว A ลำดับที่ 12 เหรอเนี่ย เพิ่งรู้ เหอะๆ
?เชิญน้องขึ้นมาบนเวทีเลยค่า? พิธีกรสาวพูดต่อ
?ขึ้นไปทำอะไรอ่ะ? ฉันหันไปถามยัยพิมอย่างงงๆ แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยเนี่ย TOT
?เออน่า รีบๆ ขึ้นไปสิ? ยัยพิมพูดพลางดันฉันให้ขึ้นไปบนเวที ฉันก็ขึ้นมายืนแบบเงอะๆ งะๆ เพราะไม่รู้ว่าเขาให้ขึ้นมาทำอะไร รู้อย่างเดียวว่าง่วงนอน และไม่อยากอยู่ใกล้ไอ้แฝดนรกนี่ เนื่องจากว่าตอนนี้ฉันโดนลากมายืนระหว่างกลางไอ้สองตัวนี่ ซึ่งฉันไม่สามารถดูออกได้ว่าคนไหนเป็นคู่กรณีของฉันเมื่อกี้นี้ เพราะทั้งสองคนแต่งตัวเหมือนกันเด๊ะ หน้าเหมือนกันเด๊ะ แถมยังกำลังมองฉันแปลกๆ ทั้งคู่ มันจะมองเพื่อ -*-
?สวัสดีค่ะ น้องชื่ออะไรคะ? พิธีกรสาวถามพร้อมกับยื่นไมค์มาทางฉัน
?ชื่อมายค่ะ.....มีอะไรเหรอคะ?
?น้องเป็นผู้โชคดี ได้ขึ้นมาเล่นเกมกับเราค่ะ ถ้าเกิดน้องร้องเพลงตรงใจของสกายฟอกส์ พวกเขาจะมีของรางวัลพิเศษมอบให้นะคะ?
?เพลงเหรอ....? ฉันถามอย่างงงๆ
?ครับ? แฝดนรกคนใดคนหนึ่งพูดขึ้น
?เพลงอะไรก็ได้ใช่ไหม? ฉันถามต่อ
?ค่ะ?
?มีของรางวัลให้ใช่ปะ?
นายแฝดทั้งสองคนหันมามองฉันเป็นตาเดียว มองทำไมยะ ไม่เคยเห็นคนงกเรอะไง
?ใช่แล้วค่ะ ของรางวัลพิเศษด้วย? พิธีกรสาวตอบ
?งั้นก็....โอเค? ฉันตอบพลางคว้าไมโครโฟนจากมือของพิธีกรสาวแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเริ่มร้องทันที ?รำวง รำวง ด๊าว ด่าว~ ด๊าวใด่ ด๊าวใด่ เดียมดิดง~? ฉันร้องด้วยความมันส์พลางเซิ้งใส่พี่พิธีกรสาวและตาแฝดนรกแบบสุดเหวี่ยง
?.....? ทุกคนเงียบกริบ ยัยพิธีกรสาวกับสกายฟอกส์ก็ทำหน้าเหวอๆ แล้วมองฉันเป็นตาเดียว หึหึ คงทึ่งในความเก่งของฉันล่ะสิ (อึ้ง ทึ่ง เสี่ยวน่ะสิ -*-)
?หนุ่มเอ๊ย สาวเอ๊ย เรามารำวงกัน ด่าว ด่าว~ เรามารำวงกัน ด่าว ด่าว~? ฉันยังคงร้องต่อไปด้วยความมั่นใจเต็มร้อย (แต่คนร้องไม่เต็มบาท)
?เอ่อ...น้องคะ? พี่พิธีกรสาวทักขึ้น ฉันจึงหยุดร้องแล้วหันไปหาอย่างสงสัย ชิ! กำลังมันส์เลย มาขัดทำไมเนี่ย -_-^
?ว่าไงคะพี่?
?น้องเข้าใจกติกาผิดแล้วนะคะ คือว่าเราให้เลือกร้องเพลงในอัลบั้มของวงโซดิแอคค่ะ? พิธีกรสาวพูดขึ้น ทำเอาฉันแทบช็อก ?เพล้งง? ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ เสียงหน้าของฉันเอง มันกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ อ๊าก อายโคตร >/////<
?อะ...อ้าว เหรอคะ แหะๆ? ฉันหัวเราะแห้งๆ พลางเกาหัวแก้เก้อ โอ๊ย อาย T///T ขอรูหลบหน่อยได้ม้าย
?ค่ะ เลือกออกมาร้องเพลงนึงค่ะ เพลงไหนก็ได้ที่คิดว่าสกายฟอกส์จะชอบมากที่สุด? แล้วฉันจะไปรู้ใจไอ้แฝดนรกมันได้ไงล่ะฟะเนี่ย แถมเพลงในอัลบั้มมันฉันก็ร้องไม่เป็นสักเพลง แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี่ย อยากได้ของรางวัลอ่า T^T
อ๊า...ปิ๊ง คิดออกแล้ว >_< ยัยพิมไงล่ะ ยัยพิมมันต้องร้องได้ทุกเพลงแหงๆ ก็มันเป็นแฟนพันธุ์แท้ของวงโซดิแอคนี่นา
?ฉันขอตัวช่วยค่ะ? ฉันพูดขึ้นทันทีที่คิดออก
?หา O[]O? พี่พิธีกรสาวหน้าเหวอไปทันที
?ประสาท? เสียงใครบางคนพูดขึ้นเบาๆ ฉันรู้ได้ทันทีว่ามันคือเสียงผู้ชาย ซึ่งต้องไม่พ้นคนใดคนหนึ่งในแฝดนรกนี่แน่ๆ แต่ฉันดูไม่ทันว่าใครพูด ไอ้แฝดตัวไหนกันนะที่มันบังอาจมาว่าฉันประสาท ใครกันฟะ โอ๊ย!! แยกไม่ออกเฟ้ย -_-+
?ก็ขอตัวช่วยไงคะ พี่ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ? ฉันพูดย้ำอีกครั้ง
?อะ...เอ่อ...คือ...เราไม่ให้ใช้ตัวช่วยนะคะ? อะไรว้า เกมเศรษฐีเขายังมีให้ใช้เลยอ่ะ
?ให้ตัวช่วยเธอเถอะครับ? แฝดนรกคนนึงพูดขึ้น
?เอ่อ...ถ้าน้องสกายฟอกส์ว่าอย่างนั้น ก็ได้ค่ะ? ยัยพิธีกรสาวพูด หึหึ เรียกรวมกันเลยนะว่าสกายฟอกส์ คงไม่รู้เหมือนกันล่ะสิว่าคนไหนสกาย คนไหนฟอกส์
?ยัยพิมขึ้นมาเดี๋ยวนี้? ฉันตะโกนเรียกยัยพิมจากบนเวที ยัยนั่นก็ทำหน้าตาเอ๋ออ๋าแต่ก็รีบวิ่งขึ้นมาทันที แหม ล่กเชียวนะแก อย่าลืมขอบใจฉันล่ะยัยบ้า ที่ทำให้แกได้ใกล้ชิดกับไอ้สองตัวนี่ขนาดนี้น่ะ
?อ่า...น้องพิมใช่ไหมคะ? พี่พิธีกรสาวหันไปถามยัยพิม
?ค่ะ?
?เลือกเพลงที่น้องคิดว่าสกายฟอกส์จะชอบแล้วร้องออกมาเลยค่ะ?
?อืมมมม? ยัยพิมทำหน้าครุ่นคิด
?ร้องสักทีสิยะ? ฉันกระตุ้นยัยพิมที่ยืนนิ่งอยู่นั่น หรือว่ามันจะร้องไม่เป็นเหมือนกันฟะ -_-^
?รู้แล้วน่า? ยัยพิมตอบพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนที่จะร้องเพลงเพลงหนึ่งออกมา ซึ่งถ้าจำไม่ผิดรู้สึกมันจะเป็นเพลงที่ฉันได้ยินตอนที่นอนอยู่บนต้นไม้นี่
พอยัยพิมร้องจบ เสียงตบมือก็ดังลั่นสเตเดียม
?ถูกต้องแล้วค่ะ เพลง I love you คือเพลงที่น้องสกายกับฟอกส์ชอบมากที่สุด น้องพิมร้องได้ซึ้งมากๆ เลยนะคะ? พี่พิธีกรสาวพูด
?จริงเหรอคะ เพลงนี้เป็นเพลงที่หนูชอบมากเลยค่ะ ^_^? ยัยพิมตอบหน้าระรื่น
?ค่ะ ส่วนของรางวัลที่น้องจะได้เป็นอะไรนั้นเรายังไม่บอกนะคะ เราจะให้น้องพิมกับน้องมายไปรับหลังจบงานคอนเสิร์ตแล้ว ให้มาหาพี่ๆ สตาฟฟ์ด้านหลังเวทีด้วยนะคะ?
?ค่า? ยัยพิมรับคำอย่างตื่นเต้นพร้อมกับกระโดดกอดฉันแน่น
?เอาล่ะค่ะ งั้นเรามาฟังเพลงเพราะๆ จากวงโซดิแอคกันต่อเลยนะคะ?
หลังจากพี่พิธีกรสาวพูดจบแล้ว ฉันกับยัยพิมก็เดินลงไปนั่งที่เดิม ในขณะที่ไอ้สองแฝดนั่นเริ่มร้องเพลงเพื่อเรียกเสียงกรี๊ดอีกรอบ แต่ระหว่างทางที่เดินไปนั้นสายตานับร้อยคู่ก็หันมาจับจ้องที่พวกเรา ฉันรับรู้ได้ถึงพลังความร้อนที่แผ่ซ่านเข้ามาโดนผิวหนังของฉัน พวกอิจฉาตาร้อนค่ะ
?ยัยมายเอ๊ย โชคดีชะมัดเลยแก จะได้ของรางวัลเป็นอะไรน้า อยากรู้จริงๆ? ยัยพิมพูดอย่างเพ้อฝัน
?เดี๋ยวก็รู้เองล่ะ? ฉันตอบแบบไม่ใส่ใจพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ของตัวเอง ในขณะที่คนอื่นๆ เริ่มลุกขึ้นมาดิ้นกับเพลงมันส์ๆ ของตาแฝดนรกต่อ เชอะ! เพลงด๊าวด่าวของฉันยังมันส์กว่าอีก -_-^
-----------------
ขนาดเพิ่งจะได้เจอกันครั้งแรก ก็ดุเด็ดเผ็ดมันขนาดนี้ซะแล้ว แล้วต่อไปจะแซ่บกันถึงขนาดไหน ก็คงต้องติดตามกันในฉบับเต็มแล้วล่ะค่ะ รับรองว่าไม่ผิดหวังเลยสำหรับเรื่องนี้ เพราะฉะนั้นรีบหาซื้อจากร้านหนังสือชั้นนำทั่วไปหรือสั่งซื้อได้ที่ http://www.bongkoch.com/catalog/product ... ts_id=6567 มานอนอ่านเล่นกันให้สนุกค่ะ