เรื่องย่อ
เพราะว่าแฟนแข่งรถแพ้ นาโนถึงต้องมาอยู่กับแก๊งซาตานเพื่อรอวันให้แฟนกลับมาช่วย แต่ชาโดว์ที่เป็นหัวหน้าแก๊งก็เล่นเธอซะป่วนไปถึงหัวใจ แล้วยังน้องชายของเขาที่ดูเหมือนจะถูกใจเธอเข้า คล้ายจะกลายเป็นการแย่งชิงตัวเธอ แต่มันน่าหนักใจกว่านั้นเมื่อแฟนของเธอกลับมาพร้อมกับเบื้องหลังของทุกๆ อย่างที่เธอคาดไม่ถึง
1
[สวนสาธารณะ]
สายลมเบาๆ ในยามเย็นพัดพาเอาร่างบางในชุดลำลองสีส้มอมชมพูยาวพอดีเข่าที่กำลังยืนมองนาฬิกาข้อมือเรือนสวยของตัวเองด้วยใบหน้าที่หงุดหงิดถึงกับเซไปตามแรงลม คิ้วหนาทั้งสองเริ่มขมวดเข้าหากันอย่างเห็นได้ชัด จนในที่สุดความอดทนที่มีมานานหลายชั่วโมงของเธอก็หมดลง มือบางจะคว้าโทรศัพท์เครื่องจิ๋วมากดโทรออกอย่างเร่งด่วน...
[หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากข้อความหลังจากได้ยินสัญญาณ ตรู๊ดดดด!!~]
?นี่ไนท์!! ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน รีบมาหาฉันที่สวนสาธารณะเดี๋ยวนี้เลยนะ เดทครั้งที่ร้อยห้าสิบสามของเรา นายก็ปล่อยให้ฉันรออีกแล้ว ที่นี่มันทั้งมืดทั้งน่ากลัว ถ้าได้รับข้อความนี้รีบมาหาฉันด่วนเลยนะ แค่นี้ล่ะ!!? ว่าจบฉันก็กดวางโทรศัพท์ก่อนจะยัดมันใส่กระเป๋าถืออย่างลวกๆ
ให้ตายๆๆๆ ทำไมคนอย่างฉันที่หน้าตาก็จัดได้ว่าสวยเลือกได้จะต้องถ่อสังขารมายืนรอแฟนเจ้าปัญหาอย่างอีตาบ้าไนท์ด้วยก็ไม่รู้นะ คิดแล้วมันหงุดหงิดตัวเองชะมัด!!
เอี๊ยดดดดดดดดด!!!!
เสียงเบรกสะท้านโลกาอันคุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับรถ BMW สีดำคันหรูของชายหนุ่มที่ฉันรักทำให้ความกลัวที่มีมาค่อยๆ เลือนหายไปในที่สุด
ใบหน้าหล่อเหลาเอาเรื่องของแฟนหนุ่มของฉันที่สาวไหนได้เจอเป็นต้องหลงซะทุกราย ผมซอยประบ่าสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีเดียวกับเส้นผม ปากนิด จมูกหน่อย แฟนฉันเองค่ะ! ไนท์ค่อยๆ เลื่อนหน้าออกมาจากกระจกรถพร้อมทั้งตะโกนดังลั่นอย่างเบื่อหน่ายเหมือนเคย
?รีบๆ ขึ้นมาสิ ไปช้าเดี๋ยวประตูนรกก็เป็นอันได้ปิดลงก่อนพอดี? พูดแบบนี้แล้วใครที่ไหนจะกล้าขึ้นไปนั่งกับมันฟะเนี่ย อีตาบ้าเอ๊ย >O<!!
แต่ถึงจะพูดออกไปแบบนั้น ตอนนี้ฉันก็ขึ้นมานั่งหน้าเอ๋ออยู่ในรถของไนท์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ทว่าทางที่เราทั้งคู่กำลังไปกลับไม่ใช่ห้างสรรพสินค้า ร้านอาหาร หรือสถานที่ท่องเที่ยวที่วัยรุ่นเขาชอบไปกันนี่สิ!!
?นี่เรากำลังจะไปไหนกันเหรอไนท์? เมื่ออยากรู้ก็ต้องถามออกไป ถึงจะรู้ดีว่าคำตอบที่ได้คงเป็นเพียงแค่ลมเย็นๆ ก็ตามที
?.....?
?เมื่อไหร่นายจะเลิกทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนบ้าที่ชอบพูดคนเดียวซะทีเนี่ย เฮ้อ~? ฉันได้แต่บ่นอุบอิบอยู่ในลำคอก่อนจะเบือนสายตาจากแฟนหนุ่มไปเป็นริมถนนแทน ช่างเป็นคนที่นิ่งเงียบได้ดีเยี่ยมจริงๆ เลยผู้ชายคนนี้
ชิส์~ ไม่สนแล้วด้วย คนอะไรเย็นชาไร้ความรู้สึกชะมัด เวลาอารมณ์ดีนี่พูดไม่ยอมหยุด แต่พออารมณ์ไม่ดีหรือว่ากำลังใช้ความคิดนี่สิ...ซาตานชัดๆ เลยนะเนี่ย!
ทันทีที่รถคันงามของไนท์ทะยานเข้าสู่ลานกว้างด้วยความเร็วสูง ฉันก็รู้ได้ทันทีว่า ?ประตูนรก? ที่เขาว่ามันคืออะไร สนามแข่งรถขนาดใหญ่ที่ตอนนี้มีรถมากมายไม่ต่ำกว่ายี่สิบคันกำลังจอดเรียงรายรอสัญญาณปล่อยตัวอย่างเป็นระเบียบ
ไนท์ขับวนไปมาด้วยความเร็วจนฉันแทบสำรอกข้าวผัดหมูที่เพิ่งจะกินไปออกมาจนหมดเกลี้ยงก่อนจะเบรกอย่างแรงจนทำให้ฉันหน้าทิ่มไปกระแทกสิ่งกีดขวางเบื้องหน้าเข้าให้อย่างจัง ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีว่าหมอนี่คือแฟนที่รักที่คบกันมาสามปีของฉันน่ะ จะเลือดร้อนอารมณ์เดือดไปไหนของเขานะ - -+
?รออยู่ในนี้ก่อนนะนาโน เดี๋ยวฉันกลับมา แป๊บเดียว? ไม่รอให้ฉันตอบตกลงหรือปฏิเสธ อีตาบ้าไนท์ก็กระชากประตูรถออกไปข้างนอกก่อนจะไปยืนตกลงอะไรบางอย่างกับผู้ชายร่างสูงที่ยืนพิงรถสปอร์ตสีส้มคันงามอยู่ก่อนแล้ว
ให้ตายสิ!! เท่าที่ฉันจำได้ รถยี่ห้อนั้นมันเป็นยี่ห้อเดียวกันกับที่ไนท์อยากได้นักอยากได้หนามาตั้งนมนานแล้วนี่นา ดูจากสายตาของเขาในตอนนี้แล้ว เอาอะไรมาแลกก็คงต้องยอมยกให้แหงๆ
หายหัวไปนานประมาณห้านาทีเขาก็กลับมาที่รถพร้อมทั้งสีหน้าดูหวาดหวั่นขวัญผวายังไงชอบกล
?มะ...มีอะไรรึเปล่าไนท์ หน้าตานายดูแปลกๆ ไปนะ =O=?? ฉันถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง แต่ร่างสูงกลับไม่ตอบอะไรนอกจากคว้าคอเสื้อฉันเข้าไปโน้มกอดอย่างแนบแน่นก่อนจะพูดพึมพำอะไรบางอย่างออกมา
?นาโน...ถึงแม้ว่าต่อแต่นี้มันจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามที ฉันขอให้เธอรู้เอาไว้อย่างนึง...ฉันรักเธอนะ?
เหมือนกับว่าเขาจะมาลาฉันไปตายยังไงก็ไม่รู้สิ แต่ฉันก็ไม่ได้เอ่ยปากถามอะไรออกไปทั้งๆ ที่ในใจอยากรู้แทบกระอักเลือด ที่ทำได้ก็เพียงแค่ลูบหัวปลอบใจเขากลับไปก็เท่านั้นเอง
?รู้แล้วๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันก็จะรักนาย ^^?
?เธอห้ามเกลียดฉันนะ?
?จ้าๆๆ ฉันจะไม่เกลียดนายก็ได้ คราวนี้บอกมาได้รึยังว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะ?
?เธอก็รู้ใช่มั้ยว่าฉันอยากจะได้รถคันนั้นมานานแค่ไหนแล้ว? เขาถามพลางชี้ไปที่รถของพี่ยักษ์คนนั้น แน่นอนฉันรู้ ว่าแต่รถคันนั้นมันเกี่ยวอะไรกับฉันงั้นเหรอ ตั้งแต่เป็นแฟนกันมา ถึงแม้ว่าฉันจะเคยเห็นสีหน้าที่เคร่งเครียดของเขามาก็มาก แต่ยังไม่เคยมีครั้งไหนที่สีหน้าเขาจะดูเครียดและวิตกกังวลไปพร้อมๆ กันในแบบที่กำลังเป็นอยู่ขณะนี้เลยสักครั้ง
?อื้อ (_ _)(- -)(_ _)?
?แล้วโอกาสที่ฉันจะได้มันมาครอบครองก็มาถึงแล้ว ถ้าคืนนี้ฉันสามารถเอาชนะแชมป์เก่าสิบสองสมัยได้ รถคันนั้นจะตกเป็นเป็นของฉันไปโดยไม่ต้องสงสัย แต่ถ้าแพ้...?
พูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนสีหน้าของเขาจะดูสำนึกยังไงชอบกล อย่าทำสีหน้าแบบนี้สิคนบ้า ฉันยิ่งใจคอไม่ค่อยจะดีอยู่ด้วย!
?แต่ถ้าแพ้แล้วมันทำไมเหรอ??
?พวกมันบอกให้ฉันวางของพนันเอาไว้ก่อนแข่งกันฉันหนีไป แล้วเผอิญว่าตอนนี้ฉันไม่มีของมีค่าอะไรที่พอจะวางเป็นเดิมพันได้เลยสักอย่างนี่สิ?
น่าสงสารจังเลยแฮะ ว่าแต่นายยังไม่ตอบคำถามของฉันเลยนะอีตาไนท์บ้า!
?มีอะไรที่ฉันจะพอช่วยนายได้รึเปล่านะไนท์ ถ้ามีล่ะก็ ขอให้บอกมาได้เลย ให้บุกป่าฝ่าดงไอ้เข้ที่ไหนนาโนคนนี้ก็ยอมทั้งนั้นแหละ!? ด้วยความคิดที่อยู่เหนือสติทำให้ฉันพูดในสิ่งที่ควรจะเงียบออกไปอย่างไม่รู้ตัว มะ...เมื่อกี้นี้ ฉันพูดอะไรออกไปน่ะ
?จริงเหรอ! เธออยากจะช่วยฉันจริงๆ เหรอนาโน?
?กะ...ก็จริงน่ะสิ _ _**? << สีหน้าเริ่มไม่ไว้วางใจ
?ถ้างั้นเธอช่วย...ไปเป็นของเดิมพันให้ฉันหน่อยสิ?
?O[]O!!!?
?ฉันรู้ว่าฉันอาจจะขอร้องเธอมากเกินไปหน่อย แต่เธอเป็นแฟนฉันนะ ไม่ไว้ใจแฟนคนนี้ของตัวเองรึไง ฉันไม่มีวันแพ้และก็ยิ่งไม่มีวันทอดทิ้งเธออย่างแน่นอน? ไนท์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจก่อนจะคว้ามือฉันไปกุมอย่างอบอุ่น
?ถ้านายว่างั้น...กะ...ก็เป็นอันตกลงจ้ะ ^[]^!!?
จบเห่ ทำไมชีวิตนังนาโนผู้นี้มันถึงได้ซวยแบบนี้นะ
ถึงจะกลัวแค่ไหนแต่ในที่สุดฉันก็ยอมก้าวขาลงจากรถจนได้ ไนท์จูงมือฉันไปหาชายยักษ์คนเดิมที่กำลังนั่งนับเงินพนันอยู่ ทันทีที่ไอ้บ้านั่นเห็นฉัน เขาก็แทบจะทำเงินปึกโตหลุดจากมือเลยทีเดียว
ก็แหงล่ะ! ถึงจะดวงซวย โชคร้าย อาภัพแค่ไหนก็ตามที แต่อย่างน้อยฉันก็เป็นผู้หญิงที่จัดได้ว่าหน้าตาสะสวยคนหนึ่งเหมือนกันนะ แต่ว่ามองฉันด้วยสายตาหื่นกามแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงฮะ!!
?เป็นอันตกลง ถ้าเอ็งชนะก็เอารถคันนี้ไปได้เลย แต่ถ้าแพ้...คืนนี้สาวสวยคนนี้จะต้องตกเป็นของอีกฝ่าย ไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น!!?
หน้าตาน่ากลัวไม่พอ คำพูดที่เปล่งออกมาก็ยังน่ากลัวอีกด้วยนะเนี่ย
?ฮึกๆ ไนท์~ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ห้ามนายทอดทิ้งฉันเป็นอันขาดนะ ถ้านายทิ้งฉันแล้วฉันตายก็จะกลายเป็นผีเร่ร่อนไปหลอกหลอนนายด้วย คอยดูสิ!!?
?รู้แล้วๆ ฉันไม่ทิ้งเธอหรอกน่า จำเอาไว้นะนาโน...ฉันรักเธอ? จบประโยคไนท์ก็โน้มหน้าลงมาจุมพิตที่หน้าผากของฉันเบาๆ พร้อมทั้งดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอด
จู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนกับว่าอ้อมกอดในครั้งนี้จะเป็นการกอดกันครั้งสุดท้ายของเราทั้งคู่ยังไงก็ไม่รู้ มันให้ความรู้สึกโดดเดี่ยวและห่วงหาอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าแววตา รอยยิ้ม และใบหน้าของเขา ฉันจะไม่มีโอกาสได้เห็นมันอีกแล้วยังไงยังงั้น
ทำไมกันล่ะ!! เพราะอะไรกัน ทำไมจู่ๆ ฉันถึงได้คิดแบบนั้น ลมหายใจมันเหมือนกับว่าใกล้จะดับลงเสียให้ได้เข้าไปทุกที...ทุกที!!
ล่ำลาอย่างอาลัยอาวรณ์กับความรู้สึกแปลกๆ ของฉันแล้ว ไนท์กลับไปประจำที่รถ ฉันมองเขาอยู่ด้านนอกอย่างหวั่นกลัวยังไงชอบกล
?ทั้งสองคันพร้อม...ไป!!!?
สิ้นเสียงของนายยักษ์ รถทั้งสองคันก็แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว คันหนึ่งในนั้นคือไนท์แฟนหนุ่มของฉัน ส่วนอีกคัน เจ้าของเป็นใครหน้าตาเป็นเช่นไรก็ไม่มีใครทราบ เพราะรถถูกติดด้วยแผ่นฟิล์มสีดำสนิทราวกับว่าเขาไม่อยากให้ใครรู้ตัวตนของตัวเองยังไงยังงั้น
จะลึกลับไปไหนนะ -__-??
ฉันแทบจะนั่งไม่ติดเมื่อเวลาล่วงเลยไปแล้วห้านาทีก็ยังไร้วี่แววของรถทั้งสองคัน จะเป็นยังไงกันบ้างนะ ไม่ไหวๆ ยิ่งปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนานเท่าไหร่ จิตใจของฉันในตอนนี้ก็อยู่ไม่เป็นสุขสักที รีบกลับมารับฉันไวๆ สิไนท์ นายจะรู้มั้ยนะว่าตอนนี้ฉันคิดถึงนายมากกว่าครั้งไหนๆ ที่เคยรอคอยนาย
เหมือนสวรรค์จะได้ยินคำร่ำร้องภายในใจของฉัน แสงไฟสว่างๆ ของรถหนึ่งคันพุ่งมาแต่ไกลลิบทำให้ใจที่ห่อเหี่ยวของฉันเริ่มจะกลับมามีความหวังอีกครั้ง ทว่าความหวังที่มีทั้งหมดกลับต้องพังลงไม่เป็นท่าเมื่อฉันได้เห็นรถคันแรกที่เข้าสู่เส้นชัยอย่างเต็มสองตา
?ไอ้หมอนั่นมันแพ้เลยหนีไปแล้ว ไหนล่ะของรางวัลของฉัน -_-^?
ร่างสูงเรือนผมสีน้ำตาลเข้ม ผิวเนียนสีขาว ที่ถูกปิดใบหน้าด้วยหมวกแก๊ปสีดำพูดด้วยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแล้วกวาดสายตาไปทั่วบริเวณก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ฉัน!! ฉันที่กำลังอยู่ในภาวะช็อกเต็มพิกัด - -;;
นะ...ไนท์หนีไป...ไนท์หนีไปอย่างงั้นเรอะ >[]<!!
?ของรางวัลมีให้นายเลือกว่าจะเอาอะไร รถคันนั้นกับยัยสุดสวยคนนี้? นายยักษ์ว่าพร้อมทั้งชี้ไปที่รถคันหรูสลับกับฉัน
หมอนั่นมองของรางวัลทั้งสองชิ้นที่ต่างกันราวฟ้ากับนรกสลับกันไปมาก่อนจะแสยะยิ้มที่มุมปากเมื่อหันไปเจอรถหรูคันนั้น แหงล่ะ! คงไม่มีใครจะโง่ดักดานเลือกคนอย่างฉันทั้งๆ ที่มีของล้ำค่านั้นอยู่ตรงหน้า ไม่มีใครเลือกคนที่ถูกพระเจ้าทอดทิ้งอย่างฉัน...ขนาดแฟนที่พร่ำบอกว่ารักนักรักหนา สุดท้ายก็ยังมาทอดทิ้งฉันไปเลย
ชีวิตฉันนี่มันเศร้าได้อีกมั้ยนะ -_-?
?สรุปว่านายเลือกรถ งั้นยัยนี่ฉันขอ? ไม่พูดเปล่า ไอ้ยักษ์บ้านั่นยังบังอาจกระชากเอวของฉันเข้าหาตัวอย่างเร็ว แต่ก่อนที่ฉันจะได้ทันแหกปากโวยวายอะไรออกไป แขนของฉันก็ถูกกระชากอีกครั้งจนต้องเซล้มไปอยู่ในอ้อมกอดของชายอีกคน
เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองถึงได้รู้ว่าเขาไม่ใช่ใครอื่นที่ไหน ผู้ชายปริศนาที่เมื่อกี้ยังจ้องรถคันนั้นตาเป็นมันอยู่นั่นเอง เขาก้มหน้าลงมาสำรวจใบหน้าของฉันอย่างชัดๆ ก่อนจะหันไปพูดกับไอ้ยักษ์นั่นด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยเย็นชา
?รถกระจอกๆ แบบนั้นฉันมีเยอะแล้ว แต่ผู้หญิงที่มีค่าเพียงแค่ของกำนัลนี่สิ...ยังไม่เคยมีเลย? ว่าจบเขาก็โอบคอฉันเดินฝ่าวงล้อมของผู้คนมากมายที่กำลังจับตามองดูเราทั้งคู่ออกไปทันที
สถานที่ที่เขามุ่งไปจะเป็นที่ไหนไปไม่ได้นอกจากรถคันงามนั่นเอง ฉันที่กำลังอยู่ในภาวะตั้งตัวไม่ติดเพราะถูกคนรักทอดทิ้งรู้ตัวอีกทีก็มานั่งหน้าโง่อยู่ในรถของเขาเสียแล้ว T^T!!
หลังจากยัดฉันลงไปไว้ที่นั่งข้างคนขับเรียบร้อยแล้วเขาก็เดินอ้อมไปนั่งประจำที่ของตัวเองก่อนจะสตาร์ทและบึ่งรถออกไปอย่างเร็วโดยไม่ปริปากพูดอะไรออกมาสักคำ
บรรยากาศในรถเงียบกริบขึ้นมาทันตา ขณะที่ฉันกำลังนึกอยู่ว่าตัวเองควรจะพูดอะไรออกไปดี ถึงแม้ว่าในใจของฉันตอนนี้จะยังรู้สึกเศร้ากับเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นก็ตามที แต่เรื่องนั้นเอาไว้ค่อยไปนั่งเสียใจเมื่อเอาตัวรอดไปได้จะดีกว่า เวลาแบบนี้ฉันจะต้องเอาตัวให้รอดไปให้ได้ คอยดูสิ!
?กลัวรึไง -_-^? ฉันสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันทีที่จู่ๆ ชายหนุ่มข้างๆ ก็เปิดปากพูดออกมาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง
?.....? ใครไม่กลัวก็บ้าแล้วววว~
?เธอชื่ออะไร?
?.....?
?นี่! ฉันกำลังพูดกับเธออยู่นะยัยของกำนัล เป็นใบ้รึยังไง หรือว่ากำลังเสียอกเสียใจที่ถูกผู้ชายอย่างไอ้ไนท์มันทิ้งไป?
?นายรู้จักไนท์ OoO??
?ก็ไม่เชิง?
?แล้วนายรู้รึเปล่าว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนน่ะ!!?
?ดูเธอจะสนอกสนใจเรื่องของมันจนลืมห่วงตัวเองไปนะสาวน้อย เธอคิดว่าสถานะของเธอในตอนนี้สามารถเดินลงจากรถของฉันได้อย่างงั้นเหรอ อย่าลืมสิว่าตอนนี้เธอเป็นของฉัน ไม่ใช่ของไอ้ไนท์ที่เธอรักนักรักหนานั่นแล้ว? คำพูดของเขาทำให้ฉันคืนสติขึ้นมาได้ในทันที
?เรื่องนั้นมัน...?
?ต่อจากนี้ไปชีวิตไม่ใช่ของเธออีกแล้ว ทั้งตัวและหัวใจของเธอจะต้องเป็นของฉัน...จำเอาไว้ให้ดีล่ะ!?
พระ...พระเจ้า OoO!! ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งจะได้ยินไป นี่เขากำลังคิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้าอยู่หรือไงกัน ชีวิตฉันมันก็ต้องเป็นของฉันสิ! ไม่มีทางแน่ๆ ที่จู่ๆ ชีวิตของฉันจะตกไปเป็นของคนอย่างนายน่ะ ฝันหวานไปซะเถอะนายคนหน้าตาแปลก -_-!!
2
เสียงเบรกดังขึ้นก่อนที่ตัวรถสีดำของชายปริศนาที่อ้างสิทธิ์ว่าทั้งตัวและหัวใจของฉันจะต้องตกเป็นเขาจอดเทียบท่าในลานกว้างได้สำเร็จจนฝุ่นตลบไปทั่วบริเวณ เฮ้อ~ นึกว่าฉันจะเอาชีวิตไม่รอดซะแล้วสิเนี่ย
?ระ...เรามาทำอะไรที่นี่เหรอ? ฉันถามขึ้นพร้อมทั้งกวาดสายตาสำรวจทางหนีทีไล่ไปพลาง รอบด้านถูกปกคลุมไปด้วยป่าทึบจนมองแทบไม่เห็นหนทาง จะมีก็แต่กระท่อมหลังเก่าเท่านั้นที่พอจะมีแสงไฟให้ฉันได้เห็นเป็นรางๆ อยู่บ้าง
?ไม่ต้องพูดให้มากความน่า ลงมาเร็วๆ เข้า!?
นอกจากจะไม่ตอบคำถามยังมีหน้ามาสั่งฉันอีกเหรอเนี่ย ให้มันได้อย่างนี้สิ!!
?บอกให้ลงมา หูหนวกรึไงฮะ >O<!!?
?กะ...ก็บอกมาก่อนสิว่าเรามาทำอะไรที่นี่? ทำไมฉันถึงได้ปากเก่งไม่กลัวตายแบบนี้นะเนี่ย
?ก็ได้! ในเมื่อพูดดีๆ แล้วไม่ฟัง เห็นทีว่าฉันคงจะต้องใช้กำลังกับเธอซะแล้วล่ะสาวน้อย?
พรืดดดดดดดดด!!!
ประตูรถทางฝั่งที่ฉันนั่งถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงเอื้อมมือมากระชากแขนฉันอย่างแรงจนฉันต้องระเห็จออกมาจากรถอย่างเลี่ยงไม่ได้ โหดร้าย ป่าเถื่อน สันดานดิบเป็นที่สุด! นี่เขาเห็นฉันเป็นตุ๊กตายางที่ไร้ซึ่งหัวใจและความเจ็บปวดรึไง คิดจะยัดก็ยัด คิดจะกระชากก็กระชากกันแบบนี้ มันใช้ได้ที่ไหน
?ฉันเจ็บนะ >[]<!!?
?เจ็บน่ะสิดี เธอจะได้รู้ว่าไม่ควรขัดคำสั่งของฉัน เพราะว่าฉัน...ไม่ชอบ!!? ว่าจบเขาก็ไม่รอให้ฉันแหกปากร้องโวยวายขึ้นมาอีกรอบ จัดการกระชากฉันให้เดินเข้าไปในกระท่อมตรงหน้าอย่างเร็ว
?หะ...หัวหน้า ทำไมถึงได้หนีบเอาผู้หญิงกลับมาด้วยล่ะครับเนี่ย ไหนว่าจะไปแข่งรถชิงเอารถคันที่หัวหน้าอยากได้มานานแสนนานยังไงล่ะครับ? เสียงบุรุษปริศนาดังขึ้นขณะที่เราทั้งคู่ย่างกรายเข้ามาในกระท่อมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
?หุบปากซะมาเลย์ ยัยนี่เป็นของรางวัลที่ได้ -_-^? เขาตอบพร้อมทั้งนั่งลงบนเก้าอี้ไม้เก่าๆ ด้วยท่าทีโมโห แต่ก็ไม่วายกระชากร่างฉันให้เข้าไปนั่งตักอีกด้วย ทำเอาฉันตั้งตัวไม่ถูกไปเลยทีเดียว
แหงล่ะ! ตั้งแต่เกิดมาฉันเคยมีวาสนาได้นั่งตักชายใดมาก่อนซะที่ไหนกัน ขนาดไนท์ที่เป็นแฟนแท้ๆ มากสุดยังได้แต่กอด หอมแก้ม ก็เท่านั้นเอง จูบกันสักครั้งก็ยังไม่เคย พูดแล้วมันน่าเศร้าอีกแล้ว T^T!!
?ถ้าหัวหน้าไม่เอา...งั้นขอพวกเราเชยชมกันสักหน่อยจะได้มั้ยล่ะครับเนี่ย? ชายร่างสูงอีกคนว่าพร้อมทั้งเอื้อมมือมาปัดเรือนผมที่ปรกหน้าฉันออก ทำเอาฉันสะดุ้งเฮือกก่อนจะกระโจนเข้าไปเกาะหลังชายหนุ่มปริศนาที่ฉันยังไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าค่าตาของเขาชัดๆ เลยสักครั้งอย่างตกใจ อย่าเผลอบอกออกไปว่าได้เชียวนะ แม่จะกัดลิ้นตัวเองให้ตายคาที่เลยจริงๆ ด้วย คอยดูสิ!
?เอาไว้ฉันเบื่อเมื่อไหร่...จะยกให้พวกแกก็แล้วกัน วันนี้พวกแกไปหาที่ซุกหัวนอนที่อื่นก่อน กระท่อมหลังนี้...ฉันขอ? เขาว่าพร้อมทั้งกระชับร่างฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดหน้าตาเฉย นี่ฉันคิดดีแล้วรึไงที่กระโดดมาขอความช่วยเหลือจากผู้ชายปากว่ามือถึงคนนี้น่ะ เขากับลูกน้องของเขาก็ไม่เห็นจะต่างกันตรงไหนเลยสักนิด อันตรายพอๆ กัน!
?กะ...ก็ได้ครับหัวหน้า แต่พยายามเบาๆ มือหน่อยก็แล้วกันนะ กระท่อมหลังนี้มันเก่าใกล้จะพังลงมาเต็มทีแล้ว เดี๋ยวมันจะพังลงมาซะก่อนที่หัวหน้าจะได้ทันขึ้นสวรรค์กับยัยนางฟ้านี่น่ะ ^^? ว่าจบนายสองคนนั้นก็เดินยิ้มสยองออกไปอย่างเร่งด่วน
แต่เมื่อกี้พวกเขาคุยกันถึงเรื่องอะไรเนี่ย ทำไมจะต้องชักสีหน้าชวนสยิวกิ้วมาให้ฉันด้วยล่ะเนี่ย กลัวเป็นเหมือนกันนะยะ ขึ้นสวรรค์บ้าบออะไร ลงนรกน่ะสิไม่ว่า!
?ว่าไง เริ่มกันเลยมั้ย?
ฉันสะดุ้งเฮือกพร้อมทั้งถอยหลังหนีออกห่างจากร่างสูงตรงหน้าอย่างระมัดระวังตัว
?ระ...เริ่มอะไรเล่า นะ...นี่นายคงไม่คิดจะทำอะไรผู้หญิงหน้าตาบ้านๆ อย่างฉันหรอกใช่มั้ย -_-^?
?มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วไม่ใช่รึไง?
?ตะ...แต่ว่าฉันไม่บริสุทธิ์แล้วนะ ผ่านศึกน้อยใหญ่มาก็มากโข จะติดโรครึเปล่าก็ยังไม่รู้เลยด้วย? ซะเมื่อไหร่กันเล่า ผ่านศึกบ้าบออะไรนั่นมันก็เป็นเพียงกระบวนข้ออ้างหาวิธีเอาตัวรอดของฉันก็เท่านั้นเอง แต่ว่ามันจะได้ผลมั้ยนะ สีหน้าเขาดูไม่เสียใจเลยด้วยซ้ำที่รู้ว่าฉันไม่บริสุทธิ์แล้วน่ะ
?แบบนี้ก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ ฉันจะได้ไม่ต้องเปลืองแรงสอนเธอให้เหนื่อยเปล่า? ว่าจบร่างสูงก็ย่างสามขุมเข้ามาประชิดตัวฉันที่กำลังยืนสั่นเทาเพราะหวาดกลัวอย่างหนักด้วยความเร็วเหนือแสง แต่ก่อนที่เขาจะได้ทันแตะเนื้อต้องตัว ฉันก็รีบวิ่งไปคว้าเอาไม้หน้าสามที่วางอยู่ที่พื้นมาถือเอาไว้เป็นการป้องกันตัวทันที ตายเป็นตายสิงานนี้!!
?หึ เธอคิดว่าไอ้ไม้ท่อนแค่นั้นมันจะสามารถหยุดยั้งคนอย่างฉันได้อย่างงั้นเหรอสาวน้อย? สายตาคมกริบตวัดมองมาที่ฉันอย่างท้าทาย ริมฝีปากบางกระจับแสยะยิ้มให้เห็นว่าเขาคือผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า
?ยะ...อย่าเข้ามานะ! ไม่งั้นฉันจะ...?
?จะอะไร...?
พูดเฉยๆ ก็ได้โว้ย~ จะเดินเข้ามาทำไมไม่ทราบเนี่ย กลัวเป็นเหมือนกันนะยะ
?ฉันจะ...จะเอาไม้นี้ฟาดหัวตัวเองจริงๆ ด้วย คอยดูสิ!? บ้าไปแล้วแน่ๆ นี่ฉันคงจะต้องบ้าไปแล้วแหงๆ ขู่อะไรแบบนั้น คนสติดีที่ไหนเขาจะกลัวกันบ้างล่ะเนี่ย แต่เอาฟะ! ไหนๆ ก็บ้ามาจนถึงขั้นนี้แล้ว ขอบ้ามันให้สะใจอีกหน่อยก็แล้วกัน
?ไม้นี่อาจจะทำอะไรนายไม่ได้ก็จริง ตะ...แต่ถ้ามันฟาดมาที่หัวฉันสักสองสามทีรับรองว่าฉันได้ไปเกิดใหม่แน่ๆ แล้วถ้าฉันตายไป...นะ...นายก็จะกลายเป็นฆาตกรฆ่าคนยังไงล่ะ!!? อะฮ้า~ ฉลาดดีเหมือนกันนะเราเนี่ย
?อืมมม~ นั่นน่ะสินะ ตัวเล็กๆ อย่างเธอ ถ้าโดนตีไปสมองคงเละแน่ๆ เผลอๆ อาจจะไม่ถึงตาย แต่จะกลายเป็นคนบ้าเสียสติไปเลยก็ได้
?ถึงนายไม่ขู่ฉันก็กลัวจนหัวหดเข้าคอเสื้อแล้วล่ะย่ะ?
ร่างสูงแสยะยิ้มพร้อมทั้งค่อยๆ บรรจงถอดหมวกที่ปกปิดใบหน้าออกอย่างช้าๆ ก่อนจะโยนมันทิ้งลงบนพื้น...
O[]O โฮกกกก!!~ ทำไม ทำไม ทำม้ายยยย~ ทำไมเขาถึงได้หล่อล่ะ!! หมอนี่ O_O! ไม่ได้หล่อธรรมดานะเนี่ย หล่อขั้นเทพเลยล่ะ ผิวขาว ใบหน้าเนียนใส เรือนผมสีน้ำตาลเข้ม ปากนิด จมูกหน่อยของเขาทำให้อีตาบ้าไนท์ที่ว่าหล่อไม่มีใครเกินของฉันชิดซ้ายตกรางไปเลยทีเดียว
ดวงตาสีดำกำลังจับจ้องมาที่ฉันอย่างไม่น่าให้อภัยในความดูดีมีเสน่ห์ ราวกับว่าเขาสามารถละลายร่างกายของฉันให้กลายเป็นละอองน้ำไปได้ชั่วพริบตา หากฉันยังสบตากับเขานานกว่านี้อีกสักหน่อย
พรึ่บ O[]O!!!!
?กรี๊ดดดดดดดด! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะอีตาบ้า!?
เขาถือโอกาสที่ฉันกำลังตกอยู่ในภวังค์ลุ่มหลงกับใบหน้าของเขาพรวดพราวเข้ามาแย่งไม้ในมือของฉันไปอย่างง่ายดายก่อนจะโยนมันทิ้งไปในที่สุด
?ผู้หญิงนี่ก็เหมือนกันทั้งโลก หลงใหลอยู่แต่สิ่งล่อตาล่อใจภายนอก สกปรกสิ้นดี? เสียงเรียบเฉยพร้อมทั้งมือหนาที่บีบคางฉันอย่างแรงให้ความรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวไปทั่ว
?นายมันบ้าไปแล้ว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!?
นอกจากจะไม่ทำตามคำเรียกร้องของฉันแล้ว เขายังทำในสิ่งตรงกันข้ามนั่นก็คือโอบรัดตัวฉันให้แน่นขึ้นจนฉันรู้สึกว่าเริ่มจะหายใจไม่ค่อยออก นี่เขากำจะฆ่าฉันให้ตายคาอ้อมกอดอาบยาพิษนี้จริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย เอาสิ กอดฉันให้แน่นๆ กว่านี้ ฉันจะได้ตายคาอ้อมกอดอย่างมีความสุข เอ้ย!ก ไม่ใช่สิ นังนาโน นี่แกเป็นบ้าอะไรไปเนี่ย?!
?เมื่อกี้เธอยังมองฉันตาไม่กะพริบ ทีนี้ล่ะทำมาเป็นรังเกียจ เล่นละครไม่ค่อยเก่งเลยนะเธอน่ะ?
?นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่ ฉันเคยไปทำอะไรให้นายเจ็บช้ำน้ำใจรึยังไงฮะ!!?
?ถามว่าฉันต้องการอะไรอย่างงั้นเหรอ แล้วถ้าฉันบอกว่าสิ่งที่ต้องการคือหัวใจของเธอล่ะ หัวใจของผู้หญิงที่โชกโชนไปซะทุกเรื่องอย่างเธอน่ะ!?
เพียะ!!!
เจ็บปวดเหลือเกิน...คำพูดของเขา แต่จะโทษใครได้ล่ะ เพราะฉันดันป่าวประกาศออกไปแบบนั้นเอง แต่ก็นะ...ไม่ว่าเรื่องที่ฉันพูดไปมันจะจริงเท็จแค่ไหน เขาก็ไม่สมควรดูถูกฉันด้วยคำพูดเหล่านั้น เพราะว่าเขาไม่มีสิทธิ์! ทำไมฉันจะต้องมาพานพบกับเรื่องราวแย่ๆ แบบนี้ด้วยนะ
?เธอ...?
?ไม่ว่านายจะทรมานฉันให้เจ็บปวดแค่ไหน นายก็จะไม่มีวัน...ได้หัวใจของคนอย่างฉันไปแน่ ฉันยอมตายยังจะดีซะกว่าที่จะต้องตกเป็นของคนจิตใจต่ำช้าสามานย์แบบนาย!!? ว่าจบฉันก็เชิดหน้าขึ้นฟ้าอย่างโมโหจนลืมไปว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายขั้นไหน
ตายก็ตายสิ ไหนๆ ชีวิตของฉันในตอนนี้มันก็ไม่หลงเหลืออะไรแล้วนี่ เกิดมาก็ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง พ่อบุญธรรมที่รับไปเลี้ยงก็เพิ่งเสียชีวิต ยังไม่รวมที่ถูกแฟนเอามาเป็นของพนันแล้วแพ้อย่างไม่เป็นท่าอีก ฉันตายไปแค่คนเดียว โลกที่แสนจะโหดร้ายใบนี้คงไม่สั่นสะเทือนมากนักหรอก กว่าโลกจะแตกก็ตั้งปี 2012 โน่น ดีเหมือนกัน รีบตายๆ ไปซะก่อนที่โลกมันจะระเบิด จะได้ไม่ต้องตายอย่างทรมาน T-T!!
?ได้! งั้นฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้เธอตายอย่างไม่ต้องทรมาน มานี่ยัยตัวแสบ!? สิ้นเสียงที่คุกรุ่นได้ที่ ฉันก็ได้รู้ดีว่าปากเสียจนได้เรื่องอีกจนได้ ร่างสูงอุ้มฉันพาดบ่าเดินออกมาด้านหน้ากระท่อมและมาหยุดอยู่ตรงโอ่งขนาดใหญ่ใบหนึ่งก่อนจะเหวี่ยงฉันลงไปที่พื้นอย่างแรงด้วยอารมณ์โกรธ
แต่ฉันในตอนนี้ไม่ใช่จะมามัวเจ็บอยู่ เมื่อเป็นอิสระจากพันธนาการของร่างสูง ฉันก็ไม่รอช้า รีบลุกขึ้นและเตรียมวิ่งหนีเอาชีวิตรอดในทันที แต่ติดอยู่ที่ไอ้คำว่า ?เตรียม? นี่แหละ! เพราะฉันได้แค่เตรียมตัวจะวิ่งแต่ยังไม่ทันจะได้วิ่งออกไป เขาก็เดินตรงเข้ามาก่อนจะกระชากคอเสื้อฉันให้หันหน้าไปหาโอ่งที่มีน้ำอยู่เต็ม และหลังจากนั้น...
?ไม่มีใครหน้าไหนกล้าตบหน้าฉัน เธอแน่มากที่กล้าทำ ฉันจะทำให้เธอได้รู้ว่าผลของการกระทำอันไร้ซึ่งสติของเธอ จุดจบมันจะเป็นยังไง?
?ไม่นะ กรี๊ดดดดดดด!...อุ๊บ O[]O!!!? เสียงกรีดร้องเพราะความตกใจกึ่งหวาดกลัวของฉันหายไปทันทีที่เขาเลือดขึ้นหน้ากดหัวของฉันจุ่มลงไปในโอ่งและแช่เอาไว้อย่างนั้น
ไม่ว่าฉันจะพยายามตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดหาอากาศหายใจเท่าไหร่แต่ก็ไร้ประโยชน์ นี่ฉันจะต้องมาตายในสภาพแบบนี้จริงๆ เหรอเนี่ย ขอถอนคำพูด! ถ้าจะต้องมาตายในสภาพขึ้นอืดคาโอ่งมังกรคู่แบบนี้ ฉันขอตายพร้อมกับคนทั้งโลกใบปี 2012 ยังจะดีซะกว่า!!!
?พูดสิว่าขอโทษ พูดสิ!!? แต่ก่อนที่ฉันจะได้ทันขาดอากาศหายใจตายไป เขาก็กระชากหัวฉันให้ขึ้นมาจากน้ำพร้อมทั้งตะโกนสั่งให้ฉันพูดขอโทษ
?นายมัน...เลวที่สุด!!? ถึงแม้ว่าจะต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเปล่งเสียงออกไป แต่ฉันก็พยายามจนสามารถตะโกนคำพูดที่อยากพูดออกไปได้สำเร็จ
การกระทำของเขาทำให้ฉันซึมซาบได้อย่างหนึ่งเลยนั่นก็คือ เขาสามารถฆ่าฉันได้อย่างที่ปากว่าจริงๆ ดูเขาไม่แคร์เลยด้วยซ้ำว่าฉันจะเป็นหรือจะตาย คนคนนี้มีหัวใจมั้ยนะ หรือว่าหัวใจของเขาถูกสาปให้ไร้ความรู้สึกโดยเทพเจ้าแห่งความชั่วร้าย เราไม่เคยเจอะเจอกันมาก่อน แต่เขาก็สามารถทำให้ฉันเกลียดขี้หน้าได้ด้วยเวลาอันรวดเร็วเพียงไม่กี่ชั่วโมงอย่างไม่น่าเชื่อ!
?นี่แหละวิถีทางของมนุษย์ แต่ถ้าเธอยังไม่เข้าใจสถานะตัวเอง ฉันจะช่วยเตือนความจำให้เธอเอง? จบประโยคเขาก็กระแทกริมฝีปากมาที่ปากที่สั่นระริกเพราะความหนาวของฉันอย่างแรงจนฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือด มือหนาเอื้อมมาประคองท้ายทอยของฉันให้เงยหน้าขึ้น ก่อนบทเพลงรักของซาตานจะเริ่มบรรเลงเป็นเพลงธรณีกันแสงในใจของฉัน
O[]O!! จูบแรกของฉัน!! ทำไมฉันจะต้องมาสูญเสียจูบแรกให้กับคนป่าเถื่อนแบบนี้ด้วยนะ เขาไม่คู่ควรจะได้รับมันด้วยซ้ำไป คนอย่างเขามันก็แค่...คนใจร้ายคนหนึ่งเท่านั้น!!
ไม่ว่าฉันจะพยายามผลักเขาให้ออกไปให้พ้นตัวเท่าไหร่ มันก็ไม่สำเร็จเลยสักนิด ดูจากการจูบที่ไม่เว้นช่องว่างให้ฉันได้หายใจของเขาในตอนนี้แล้ว เขาคงกำลังโกรธมาก ฉันยอมรับอย่างไม่อายปากเลยว่า จูบของเขาที่มอบให้มันรุนแรงไร้ความปรานี ทว่าจิตใต้สำนึกของฉันมันกลับยอมรับรสจูบที่น่ารังเกียจนั้นอย่างไร้ข้อสงสัยใดๆ ทั้งปวง
แทนที่จะรังเกียจ...ใจกลับยอมรับได้อย่างง่ายดาย
ความรู้สึกที่เหมือนกับขึ้นสวรรค์และตกนรกไปพร้อมๆ กันเป็นเช่นไร วันนี้ฉันเพิ่งจะได้รู้ มันเป็นช่วงเวลาที่ฉันเจ็บปวดและมีความสุขไปพร้อมๆ กัน หากแต่ว่าความเจ็บที่ได้รับนั้นมันมีมากกว่าความสุขที่ถูกเขาเติมเต็มให้ YOY!!
----------
แค่ตอนแรกๆ ก็มันหยดแล้วสำหรับเรื่องนี้ เพราะฉะนั้นตอนต่อๆ จนถึงจบเล่มต้องเป็นที่ผิดหวังแน่ๆ ค่ะ เรียกว่าเข้มข้นจนหยดสุดท้ายจริงๆ สำหรับเรื่องนี้ เพราะฉะนั้นอย่ารอช้าเลยค่ะ รีบจับจองเป็นเจ้าของนิยายเรื่องนี้แล้วไปดูกันดีกว่าค่ะว่าสุดท้ายแล้วเรื่องวุ่นๆ ที่ยังไม่เห็นเค้าราง (ยังไม่หมด) นี้จะเป็นยังไงต่อไป พบกันได้ที่ร้านหนังสือชั้นนำและ 7-11 ค่ะ