พุทธศักราช ๒๕๖๐
พัสดุจากฝรั่งเศสถูกส่งมาถึงกันยากร ยศสมบูรณ์ เจ้าของห้องเสื้อ Kanya Boutique (กันยาบูติก) ที่โด่งดังที่สุดในประเทศไทยขณะนี้ ไม่ใช่ดังแค่ในประเทศไทย หากแต่โด่งดังไกลไปทั่วโลก ด้วยเป็นห้องเสื้อที่อนุรักษ์ผ้าไทย รัฐบาลจึงเล็งเห็นความสำคัญ ให้การส่งเสริมสนับสนุน หญิงสาวเจ้าของชื่อที่ปรากฏบนกล่องยืนมองกล่องพัสดุขนาดใหญ่ด้วยสายตาตื่นเต้น
กล่องพัสดุจากฝรั่งเศสถูกเปิด ปรากฏของที่อยู่ด้านใน
?ตู้ไม้สักข้างหัวเตียงหรือกันย์? เก็จแก้วถามบุตรสาว ?สวยมาก ของเก่าไม่ต่ำกว่าร้อยปีแน่ๆ?
?ค่ะแม่?
?ไปได้มาจากไหนล่ะลูก? เก็จแก้วมองดูของที่อยู่ในกล่อง เป็นของเก่าคร่ำคร่า ดูมีคุณค่าเหมาะกับคนที่ชอบสะสมของเก่า
?ฝรั่งเศสเขตมงต์มาร์ตค่ะแม่? หญิงสาวยิ้มให้กับมารดาที่เดินมาหยุดอยู่ใกล้ๆ
?เขตเก่าแก่ของฝรั่งเศส แต่นี่มันของไทยนะแม่ว่า? ลวดลายแกะสลักเสลาประณีตสายงาม ดูอย่างไรก็เป็นลายไทย ลายดอกพิกุลสลักตามเนื้อไม้ ไม่มีชาติไหนเลียนแบบความอ่อนช้อยได้
?กันย์ก็ว่าเป็นของไทยค่ะ ดูสิคะ ลายละเอียดมาก? นิ้วเรียวลูบไล้ไปตามลายแกะสลักบนตัวตู้ ซึ่งสลักเสลาไว้อย่างสวยงามประณีตเป็นลายกระท่อมชนบทแบบไทยกับดอกพิกุล ตอนซื้อเจ้าของร้านบอกว่าเคยพยายามเปิดลิ้นชักตู้ด้วยกุญแจเก่าแก่ที่มีคู่กันมา แต่เปิดอย่างไรกลับไม่สามารถเปิดได้ คล้ายว่าตู้นี้จะเลือกคนเปิด เลยทิ้งไว้อย่างนั้น ไม่เปิดอีกเลย ตั้งไว้โดยไม่เชียร์ไม่โปรโมทสินค้า มีคนมาสอบถามบ้าง หากแต่เมื่อไขกุญแจไม่ได้จึงไม่ซื้อ
?ลายพื้นเมืองของไทยเลยนะ?
?แม่อย่าเพิ่งบอกป๋านะคะ กันย์จะสะไพ้ เอ๊ย เซอร์ไพรส์ป๋า?
?วันเกิดหรือ?
?ใช่ค่ะ?
?ได้ๆ แม่จะไม่บอกป๋า?
อีกสองวันจะถึงวันเกิดบิดา ผู้เป็นนายทุนหลักในการเรียนออกแบบ เปิดร้าน ให้กับบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวน อภิมุข ยศสมบูรณ์เห็นว่ากันยากรชอบทางด้านออกแบบตัดเย็บ จึงส่งไปเรียนที่ดินแดนแห่งแฟชั่นอย่างฝรั่งเศส พอเรียนจบจากเมืองนอกเธอกลับพิสมัยผ้าไทย เขาจึงออกเงินเปิดร้านออกแบบตัดเย็บเสื้อผ้าให้กันยากร
แปลกอยู่สักหน่อยที่กันยากรไปเรียนถึงต่างประเทศน่าจะชื่นชอบผ้าแพรพรรณของต่างประเทศ แต่กลับชื่นชอบในผ้าไทย เธอได้รับแรงบันดาลใจจากโครงการของสมเด็จพระราชินีฯ จึงต้องการต่อยอดเผยแพร่ผ้าไทยออกไปสู่สายตาชาวโลกด้วยการตัดเย็บออกแบบให้ทันสมัยเพื่อออกสู่สากลได้ แค่ห้าปีห้องเสื้อกันยาบูติกก็ก้าวขึ้นมาอยู่นแถวหน้า ชุดที่ออกแบบตัดเย็บโดยใช้ผ้าไทยทุกชิ้นได้รับความนิยมชมชอบ บอกต่อๆ กันปากต่อปาก
ผ้าไทยทางเหนือ ผ้าไหม ผ้าฝ้าย ผ้าหมี่ขิด ล้วนแล้วแต่สามารถออกแบบตัดเย็บให้ดูทันสมัยเป็นสากลได้ทั้งสิ้น ฉะนั้นกันยาบูติกจึงไม่ว่างเว้น มีงานเดินสายไปเดินแฟชั่นโชว์ทั่วโลก ล่าสุดเพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศส
กันยากรเรียกสาวใช้ช่วยกันยกตู้เข้าไปเก็บในห้องของเธอ หญิงสาวอยากลองเปิดดูข้างใน เจ้าของร้านบอกว่าพยายามเปิดแล้วแต่ไม่สำเร็จ ถ้าเปิดสำเร็จคงขายออกไปนานแล้ว แม้รู้ว่ามันเปิดไม่ออก หากแต่เจ้าของห้องเสื้อสาวกลับต้องการมันโดยไม่ละสายตาไปจากของสิ่งนี้ ไม่ยอมเดินออกจากร้าน ไม่ยอมสนใจสินค้าของเก่าชิ้นอื่นที่ตั้งเกลื่อนเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ทั้งๆ ตู้ใบนี้วางหลบอยู่ในมุมลึกของร้านแท้ๆ แต่กลับสะดุดตาเดินตรงดิ่งเข้าไปขอดู
ตอนนี้ตู้ถูกวางไว้ในห้องนอนเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวหยิบกุญแจที่ทางร้านให้มาตอนตัดสินใจควักเงินซื้อตู้ใบนี้ พอซื้อจึงส่งผ่านทางขนส่งต่างประเทศ ส่วนตัวเธอเองเหินฟ้ามารอของยังเมืองไทย พอพัสดุมาถึงมีความรู้สึกตื่นเต้นอยากเปิด กุญแจโบราณที่อยู่ในมือถูกสอดผ่านรูกุญแจด้วยความลุ้นระทึกว่าจะเปิดได้ไหม
แกร๊ก...แกร๊ก หมุนไปทางซ้าย ย้ายมาทางขวา นิ่ง...ไขไม่ออก ครุ่นคิดอยู่ครู่ ตัดใจดึงกุญแจออก เริ่มต้นคิดใหม่ กันยากรหาวิธีเปิดอยู่หลายรอบ กลับไม่ประสบความสำเร็จ นั่งใช้ความคิดมองตู้ข้างเตียงอยู่นิ่งๆ เดินรอบตู้มองมันราวจะให้มันระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ย่อกายลงไปนั่งลองไขดูอีกที หมุนไปหมุนมาอยู่นานจนเหงื่อเริ่มซึม ทุกสิ่งทุกอย่างยังนิ่งสนิทเหมือนเคย...กระทั่งหมุนซ้ายขวาต่อเนื่องหกครั้ง โดยไม่ยอมดึงออกกลางคันหรือหยุดหมุนใดๆ
?เฮ้ย...!!? หญิงสาวตื่นเต้น มีแววกระตือรือร้นและแวววิตกในคราวเดียว แม้มีเสียงแกร๊กหากแต่ไม่กล้าเปิด กลัวเปิดมาอาจจะเจออะไรที่สยองน่ากลัวซุกซ่อนอยู่ในตู้ แต่ด้วยนิสัยที่เป็นคนกล้าชน กล้าได้กล้าเสีย กล้าเสี่ยง ตัดสินใจซื้อมาในราคาไม่ใช่ถูกๆ ถ้าเทียบกับเงินไทย เป็นเงินถึงสามหมื่นบาท ยังจะลังเลอะไรในการเปิดออกดูสิ่งที่อยู่ด้านใน บางทีอาจจะเป็นทองคำ เงิน หรือของมีค่าที่ถูกสะสมไว้แล้วถูกปิดเป็นความลับ หรือบางทีอาจเป็นลายแทงโบราณเพื่อไปค้นหาขุมทรัพย์อย่างอินเดียน่าโจห์นก็เป็นได้ หญิงสาวคิดไปไกล
แม้ไม่กลัวแต่ถือว่ากันไว้ดีกว่าแก้ กันยากรจึงไปหาเสื้อคลุม แว่นกันแดด ถุงมือ รวมไปถึงหมวกกันน็อกมาสวมใส่เต็มตัวไปหมด ไม่ต่างกับการไปออกรบหรือตัดชนวนระเบิด
จังหวะที่ประตูตู้ถูกเปิดออกช้าๆ หญิงสาวก็สำรวจภายในตู้ด้วยความระวัง ด้านในมีสองชั้น
?เอ้า ไม่เห็นมีอะไรนี่นา? นอกจากซองจดหมายกับกล่องไม้เล็กๆ อีกอันวางอยู่ กันยากรรื้อของในนั้นออกมากองด้านนอกทั้งหมด ไม่มีสิ่งมีค่า ไม่มีสิ่งอันตราย แต่ตรงหน้าคือซองจดหมายที่ไม่จ่าหน้าซอง แต่ระบุวันเดือนปีเป็นลายมือบรรจงอยู่ในนั้น
?จดหมายหรือ? คิ้วโก่งสวยขมวดมุ่น แค่จดหมายทำไมมันลึกลับขนาดไม่มีใครเปิดตู้ออกได้ แม้แต่เจ้าของร้าน จดหมายอาถรรพ์หรือตู้อาถรรพ์กันแน่
ครู่ต่อมาเมื่อถอดเครื่องแบบพร้อมรบออก หญิงสาวก็เกลี่ยกระจายซองจดหมายทั้งหมดออกดู จับมาเรียงลำดับวันเดือนปีจากหลังขึ้นมาถึงล่าสุด จดหมายพวกนี้ถูกเขียนอย่างสม่ำเสมอทุกๆ สัปดาห์ เท่าที่ดูจากวันที่ที่ผู้เขียนเขียนไว้หน้าซอง คล้ายเตือนความจำว่าตัวเองเขียนขึ้นเมื่อวันเวลาใด ลายมือบรรจงสวยงาม ถ้าเปรียบกับลายมือการเขียนหนังสือของเธอนั่นคือเธอแย่เอามากๆ ลูกน้องพนักงานจะต้องแกะยิ่งกว่าลายแทงสมบัติ ในเวลาที่เธอสั่งงานใครสักคนด้วยการเขียนโน้ตติดไว้บนโต๊ะทำงาน ทำอย่างไรได้ในเมื่อยุคนี้นิยมพิมพ์ จิ้ม เขี่ยเป็นส่วนใหญ่ ลายมือจึงไม่สวยแบบคนโบราณ
?แม่เจ้า! จดหมายพวกนี้มีอายุแปดสิบกว่าปี? หญิงสาวอุทานหลังดูจากวันเดือนปีหน้าซองที่ระบุ กันยากรหยิบจดหมายฉบับแรกสุดที่อยู่ด้านล่างขึ้นมาพินิจพิเคราะห์ ประเมินสถานการณ์ จดหมายไม่ได้ถูกส่งเพราะไม่จ่าหน้า ไม่ติดดวงตราไปรษณียากร จะเปิดอ่านเนื้อในจดหมายก็ต้องใช้ความระมัดระวังเพราะกระดาษมีสภาพเก่าแก่ เหลืองจนออกน้ำตาล จำเป็นต้องค่อยๆ จับด้วยความถนอม ใจร้อนไม่ได้
จังหวะนั้นฉับพลัน! โทรศัพท์มือถือของเธอดังขัดจังหวะความอยากรู้อยากเห็น กันยากรวางกระดาษสีเหลืองค่อนไปทางน้ำตาลลงอย่างเบามือ เดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือบนเตียงมาพูดคุยกับปลายสาย
?ใช่ค่ะ กันยากรพูดสาย? หญิงสาวพูดคุยกับปลายสายที่โทร.เข้ามา ?จริงหรือคะ เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยค่ะ ได้ค่ะได้ งั้นกันย์ขอนัดแนะทีมงานก่อนนะคะ? พูดไปยิ้มไปด้วยแววตาเปี่ยมความปลื้มปีติและความสุข หลังจากวางสายหญิงสาวก็วิ่งลงไปด้านล่างเพื่อแจ้งข่าวที่ดีที่สุดให้กับมารดาได้รับรู้และร่วมดีใจไปกับเธอ
?แม่ขาแม่ อยู่ไหนคะแม่? กันยากรตะโกนเรียกแม่สุ้มเสียงดีใจยากเก็บกักไว้คนเดียว แม้ปกติห้องเสื้อกันยาบูติกมักได้รับงานใหญ่ๆ ในหลากหลายงาน แต่ดูเหมือนงานที่ทางผู้จัดโทร.เข้ามาเมื่อกี้จะถือได้ว่าเป็นงานใหญ่ระดับประเทศอย่างแท้จริง
?ว่าไงกันย์? เก็จแก้วเยี่ยมหน้าออกมาขานรับบุตรสาว
?แม่...? ใบหน้าเจือด้วยความดีใจเก็บไม่มิด
?หืม...มีเรื่องดีใจใช่ไหม?
?แน่นอนสิคะแม่?
?ว่ามาสิลูก แม่อยากรู้? เก็จแก้วตื่นเต้นไปกับกันยากร บุตรสาวคนนี้ไม่เคยทำให้ผิดหวัง การไม่ได้บังคับกะเกณฑ์การเรียนหรือความชอบของลูกถือเป็นกำไร เพราะตลอดเวลากันยากรมักทำให้ชื่นใจในความสำเร็จเสมอ ครอบครัวมีอยู่มีกินทุกวันนี้เพราะกิจการของกันยากรแทบทั้งสิ้น
?ห้องเสื้อของกันย์ได้รับทำงานใหญ่ค่ะ?
?งานอะไรหรือลูก? รอฟังข่าวงานใหญ่ของลูก แม้ยังไม่ทราบเรื่อง แต่ดูจากสีหน้าลูกแล้วเชื่อว่าเป็นเรื่องดีแน่นอน
?ผู้จัดงานประกวดมิสบิวตี้เลือกห้องเสื้อกันยาบูติกไปตัดเย็บชุดผ้าไทยที่ใส่ในการประกวดค่ะแม่? สุ้มเสียงคนพูดตื่นเต้นดีใจ พูดไปยิ้มไปแทบจะกระโดดตัวลอย
?แม่ยินดีด้วยลูก เวทีนี้อลังการมาก แม่ดูทุกปี ฝีมือการออกแบบชุดผ้าไทยสุดยอดมาก กันย์ต้องทำให้ดีที่สุด สร้างสรรค์ผลงานให้สวยงามที่สุดรู้ไหม?
?แน่นอนค่ะแม่ พรุ่งนี้นัดทีมงานกับเจ้าของงานประชุมค่ะ? เม็ดเงินมหาศาลกำลังจะลอยเข้ากระเป๋า เมื่อต้นปีห้องเสื้อของเธอก็ได้รับเกียรติให้ตัดชุดสำหรับมิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์สใส่ไปประกวด ใช้ผ้าไหมไทยจากศูนย์ศิลปาชีพทั่วทุกภาคของประเทศไทยเพื่อระดมผ้าไทยที่สวยที่สุด ได้ผ้าไหมแพรวาจากภาคอีสานสำหรับตัดเย็บเพื่อให้สาวงามขึ้นเวทีโลก การออกแบบตัดเย็บทันสมัยหากแต่คงความเป็นเอกลักษณ์ของผ้าไทยไว้ครบถ้วน
?แม่ยินดีด้วยลูก?
?ขอบคุณค่ะแม่ ความสำเร็จของกันย์จะเกิดขึ้นไม่ได้ถ้าไม่มีพ่อกับแม่? กันยากรสวมกอดมารดา ได้รับข่าวดีใจจึงลืมจดหมายโบราณชั่วขณะ ?กันย์ว่าจะไปหายัยตุลย์กับยัยหมอมีนหน่อย สองคนนั้นยังไม่รู้ว่ากันย์กลับมาเลยค่ะ แม่ก็อย่าแพร่งพรายไปนะคะ ช่วยกันย์ปิดไว้ก่อน?
?ทำไมล่ะลูก?
?กันย์อยากให้สองคนนั้นตื่นเต้นไปกับกันย์ด้วยค่ะแม่?
?จ้า...จ้า? เก็จแก้วจับมือแสดงความยินดีกับบุตรสาวคนเก่ง งานใหญ่ขนาดนี้นางต้องเตรียมทำอาหารอร่อยเพื่อฉลองล่วงหน้า
หญิงสาวกดโทรศัพท์ออกไปหามีนรดาก่อน เมื่อสามเดือนที่แล้วก็ไปร่วมงานแต่งงานแพทย์หญิงมีนรดา จากนั้นเธอเดินทางไปงานแฟชั่นที่ฝรั่งเศส มีเรื่องยินดีก็ต้องหาเรื่องดื่มฉลองกันหน่อย
?ไฮยู ไฟน์ไหม...ไอกลับมาจากแพรีสแล้วนะ พรุ่งนี้หกโมงเย็นเจอกัน? กันยากรติดสำนวนฝรั่ง พูดไทยคำอังกฤษคำ แต่ใจเป็นไทยร้อยเปอร์เซ็น ชอบของไทย คลั่งอาหารไทย ชื่นชมผ้าไทย นิยมของย้อนยุค
?กันย์...แกเองหรือ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?
?เยส ไอคัมแบ็ก มิสยูมากๆ อยากเจอยูนะหมอ กับมิสตุลย์ มีเรื่องยินดีกับเรื่องประหลาดจะเล่าให้ฟัง ตื่นเต้นมากตอนนี้? ตื่นเต้นสุดใจแต่ไม่ยอมเล่าหรือเผยทางโทรศัพท์ก่อน
?เรื่องยินดีเล่าให้ฟังตอนนี้เลยได้ไหม ฉันตื่นเต้นอยากฟัง? หมอมีนรดาตามน้ำไปด้วย ฟังจากน้ำเสียงคนเล่าแล้วเชื่อว่าแม่ดีไซเนอร์สาวตื่นเต้นจริงๆ
?ไว้ฟังพร้อมๆ กันโอเค ว่างไปใช่ไหม ขอร้องอย่าพกสามีไป เพราะคนไม่มีจะอิจฉา?
?เออ...ได้ๆ โทร.นัดยัยตุลย์ได้เลย จองโต๊ะเลยนะ ฉันว่าง มีข่าวดีจะบอกพอดี?
?ยูโทร.ให้หน่อยสิ นะๆ พอดีมีสายเข้า ขอคุยธุระก่อน รบกวนยูด้วยนะมีน?
?ได้สิ หกโมงพรุ่งนี้ใช่ไหมคุณนายกันย์? หมอสาวรับปาก
?ใช่...ที่เดิม ที่แฮงค์เอาท์ของพวกเรา? อยากเล่าให้ฟังถึงความดีใจ ทว่าถ้าเล่าทางโทรศัพท์จะไม่เห็นสีหน้าแววตาตื่นเต้นของเพื่อนทั้งสอง ฉะนั้นไว้ค่อยพบกันแล้วเล่าทีเดียว ?เจอกันที่ครัวคุณย่านะมายเฟรนด์ โทร.นัดเจ้าของร้านด้วยนะ ประเดี๋ยวจะไม่มีโต๊ะว่างสำหรับเรา? ก็พูดไปอย่างนั้น ร้านนี้มีที่นั่งสำหรับพวกเธอเสมอ ดีอย่างนี้...มีเพื่อนเป็นเจ้าของร้านอาหารไทยชื่อดัง ปกติถ้าจะกินอาหารต้องโทร.จองโต๊ะล่วงหน้าหลายวัน ไม่อย่างนั้นไม่มีที่นั่ง
หลังจากมื้อค่ำกันยากรใช้เวลาอยู่กับตู้ข้างเตียง จัดการรื้อค้นข้าวของที่พอมีในนั้นออกมา จนแล้วจนรอดก็มีแค่กล่องไม้เนื้อแข็งสีดำบรรจุจดหมายที่ไม่ได้ส่งกล่องนั้นกล่องเดียว พอรื้อค้นของครบทั้งสามชั้น หญิงสาวจึงนำผ้าสีดำมาคลุมตู้ใบนั้นไว้เพื่อหลบซ่อนสายตาบิดา จนกว่าจะถึงวันเกิดท่าน...ตู้ใบนี้ถึงจะถูกส่งมอบให้เจ้าของวันเกิด
กันยากรนำจดหมายเก่าๆ ในตู้ออกมาวางเรียงกัน คลี่ฉบับเก่าแก่ที่สุดอย่างระวังกลัวมันฉีกขาด ใช้สายตาสงสัยไล่สำรวจข้อความบนหน้ากระดาษ พออ่านดูก็ลองนึกภาพเจ้าของจดหมายอย่าง ?แม่ประยงค์? ว่าจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร ถึงได้แอบรักแอบฝันถึงผู้ชายอยู่ในมุมสงบของตัวเอง คงเป็นผู้หญิงเรียบร้อย เก็บความรู้สึก เท่าที่ไล่สายตาอ่านข้อความที่แอบเขียนบรรยายความรู้สึกในวันที่ก้าวเข้ามาในบ้านบวรลักษณ์ ในวินาทีที่ได้สบสายตากับชายผู้หนึ่งนามรัฐเขต ที่ถูกกล่าวถึงในจดหมายรัก
หญิงสาวจบนอกดื่มด่ำกับเนื้อความหวานแหววที่บรรยายความรู้สึกลงบนกระดาษสีเหลืองเก่าๆ เป็นลายมือสวยงาม บอกเล่าถึงความประทับใจในการพาตัวเองเข้ามาอยู่บ้านหลังใหญ่โตในฐานะสาวใช้คนใหม่ กำพร้าบิดามารดา ทำให้ชีวิตประยงค์เคว้งคว้าง
?พรุ่งนี้มีประชุมสำคัญไม่ใช่หรือกันย์ ทำไมยังไม่นอน?
?นี่ไงคะแม่?
?อะไรหรือ?
?จดหมาย?
?ของใคร สมัยนี้มีเขียนจดหมายด้วยหรือ?
?ไม่ใช่ของกันย์หรอกค่ะ แต่เป็นของแม่ประยงค์?
?แม่ประยงค์??
?กันย์ก็ไม่รู้จักหรอกค่ะ ว่าแม่ประยงค์คือใคร แต่เธอเป็นเจ้าของจดหมายกองใหญ่พวกนี้ค่ะ เธอน่ารักนะคะ เขียนจดหมายได้ไพเราะมาก อ่อนหวาน สละสลวย ทำให้กันย์นึกภาพแม่ประยงค์ตอนอ่านจดหมายทุกตัวอักษรเลยค่ะ?
?นึกว่าอะไร ง่วนอยู่กับจดหมายกองนี้นี่เอง แสดงว่าอ่านจบไปหลายฉบับแล้วล่ะสิ?
?ใช่ค่ะแม่ เพลินไปเลย ก็เรื่องราวของแม่ประยงค์คนนี้น่าสนใจดีนะคะ? เริ่มต้นจากความประทับใจ ส่งผลให้หัวใจก่อเกิดความรักที่บอกหรือเปิดเผยไม่ได้ ดูเหมือนเป็นความรักต่างฐานะ คุณเขตที่แม่ประยงค์กล่าวถึงนั้นท่าจะเป็นเจ้านายรูปงาม มาดนิ่งค่อนไปทางดุจนแม่ประยงค์เกรงกลัว ไม่กล้าแม้แต่สบประสานสายตาเวลาพบเจอหน้าค่าตา
?เก็บไว้ก่อนเถอะลูก นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ประชุมสำคัญนะ? มารดาดึงกระดาษสีน้ำตาลเก่าๆ จากมือบุตรสาวคนเก่ง พับเก็บยัดใส่ซองสีขาวลายธงชาติไทย เก็บทุกฉบับลงในกล่องไม้ขัดเงา ไม้เนื้อแข็งบ่งชัดความเก่าแก่
?เอ้า...แม่คะ? กันยากรมองหน้ามารดา ยื้อยุดจดหมายที่มารดาเก็บลงกล่อง กำลังติดพันเชียวอยากอ่านต่อ
?ไม่เอ้าไม่อะไรทั้งนั้น...นอนได้แล้ว สนใจเรื่องคนอื่นทำไม แม่ประยงค์ก็แค่เขียนจดหมายหาผู้ชาย? เก็จแก้วจัดแจงดันร่างบุตรสาวลงนอนบนเตียง คลี่ผ้าห่มคลุมให้เหมือนสมัยยังเด็ก ?นอนนะ? จัดการยกกล่องไม้ไปเก็บไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งเสร็จสรรพ ปิดไฟแล้วก้าวออกจากห้อง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
องค์ประชุมของห้องเสื้อกันยาบูติกนั่งพร้อมหน้ากัน ตั้งแต่ฝ่ายที่เกี่ยวข้อง คัดติ้ง แพตเทิร์น ดีไซเนอร์ พร้อมกับเจ้าของงานที่จะเข้ามาอธิบายคอนเซปท์งานใหญ่ในครั้งนี้
?สวัสดีค่ะคุณกันย์? พนักงานทุกคนที่ได้รับสัญญาณเรียกตัวประชุมต่างทักทายเจ้าของห้องเสื้อที่ดังสุดโต่งในยุคนี้
กันยากรปรากฏตัวในชุดที่ออกแบบตัดเย็บเอง สง่างาม รับกันไปทุกส่วน มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว บ่งบอกเด่นชัดในเอกลักษณ์กันยาบูติก ตัดเย็บด้วยผ้าไทยแต่รูปแบบทันสมัย ไม่มีร้านไหนซ้ำแบบได้
?มาพร้อมกันแล้วนะ?
?ค่ะคุณกันย์? เสียงวาววาหัวหน้าฝ่ายคัตติ้งขานรับ พวกเธอและเขาทั้งหลายตื่นเต้นสุดขีดในการเรียกประชุมครั้งสำคัญหลังจากเจ้านายกลับจากงานแฟชั่นวีคที่ปารีส ปกติบริษัทต่างๆ เรียกประชุมพนักงานต้องเตรียมพร้อมรับความเบื่อหน่าย ทว่าสำหรับที่นี่...กันยาบูติก หากมีการเรียกประชุมคือเตรียมรับงานรับทรัพย์ถ้วนหน้า สิ่งที่ตามมาคือชื่อเสียงเกียรติยศ
?กันย์ขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักคุณเปรม เจ้าของงานประกวดมิสบิวตี้ไทยแลนด์ค่ะ?
?สวัสดีค่ะคุณเปรม? เสียงทุกคนทักทายเจ้าของงานร่างชายหัวใจสาว แบรนด์เนมตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า
?ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคะ? พร้อมกับผายมือเชิญให้ทุกคนในห้องประชุมนั่ง กันยากรนั่งหัวโต๊ะ คุณเปรมลูกค้านั่งใกล้ๆ กัน ?คอนเซปท์งานครั้งนี้คือ ผ้าไทยดังไกลทั่วโลก แม้จะใช้ผ้าไทย แต่ต้องมีความเป็นโมเดิร์นผสมอยู่ในการออกแบบตัดเย็บ ดังนั้นทางกองประกวดจึงคิดถึงกันยาบูติกก่อนห้องเสื้อรายอื่น?
?ขอบพระคุณคุณเปรมมากๆ ค่ะที่นึกถึงเรา?
?ถ้าคุณไม่ดังไม่เด่นจริง เปรมไม่นึกถึงนะคะ?
?โห...เจ้านายเราบุญหนักมาก? วาววาสะกิดหนิมช่างแพตเทิร์นคนสนิทให้ร่วมชื่นชมเจ้านายคนสวย เก่ง คล่องงาน หาแต่งานใหญ่ๆ มาปรนเปรอลูกน้องจนอิ่มท้องมีชื่อเสียง
คุณเปรมอธิบายรายละเอียดของงานไปทีละขั้นตอน เพื่อให้ทางทีมงานกันยาบูติกระดมความคิดในการนำเสนอ ในส่วนหนึ่งเชื่อฝีมือและรสนิยมการออกแบบของที่นี่ จึงวางใจกล้าเดินเข้ามามอบหมายงานระดับชาติให้กับกันยา
?ตามคอนเซปท์ที่คุณเปรมว่ามา กันย์จะพยายามทำให้ดีที่สุด ตามที่คุณเปรมมั่นใจในศักยภาพของเราค่ะ จากนี้เราคงต้องระดมเฟ้นหาผ้าตามศูนย์ศิลปาชีพทั่วทุกภาค เนื่องด้วยแต่ละภาคแต่ละจังหวัดล้วนมีชนิดและลายผ้าโดดเด่นไม่เหมือนกัน?
?เปรมวางใจคุณกันย์ค่ะ? คุณเปรมจับมือร่วมงานกับกันยาบูติก หมายกำหนดการที่แจ้งให้ทราบคือ...มีเวลาออกแบบตัดเย็บสามเดือนเพื่อให้มิสบิ้วตี้ใส่ร่วมประกวดบนเวทีระดับโลกปีนี้ที่จีนเป็นเจ้าภาพ เชื่อว่าของไทยไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าชาติใด ไม่ได้ตำแหน่งสูงสุด ได้รางวัลชุดประจำชาติก็ยังดี เผยแพร่วัฒนธรรมไทยดังไกลทั่วโลก
การประชุมรูปแบบงาน รายละเอียดปลีกย่อยใช้เวลาร่วมสองชั่วโมง ในการทำความเข้าใจทุกขั้นตอน พนักงานทุกคนต่างกระตือรือร้นในการทำงานที่จะนำมาซึ่งชื่อเสียงครั้งนี้ กระทั่งกันยากรส่งคุณเปรมกลับ ทุกคนจึงมานั่งรวมตัวปรึกษาหารือกัน ด้วยเป็นห้องเสื้อที่ตัดเย็บเสื้อผ้าด้วยผ้าไทย ดังนั้นจึงมีการติดต่อค้าขายสื่อสารกับเจ้าของร้านผ้าในหลายจังหวัดอยู่แล้ว ต่อจากนี้กันยากันกับทีมคงต้องลงพื้นที่เพื่อดูผ้าที่ขึ้นชื่อว่าสวยที่สุด ดีที่สุดตามจังหวัดต่างๆ ด้วยตนเอง ในลำดับแรกค้นหาข้อมูลจากผู้จำหน่ายผ้ารายเดิมก่อน เพื่อนำผ้ามาให้เลือก แต่การออกสำรวจพื้นที่ด้วยตัวเองจะได้เห็นความหลากหลายของผ้าแต่ละพื้นที่มากกว่า
?ดูสต๊อกผ้าที่เรามีอยู่ก่อนไหมคะบอส? มุกฝ่ายสต๊อกดูแลผ้าเสนอ พร้อมกับนำแฟ้มตัวอย่างผ้าวางบนโต๊ะ
?ลายกาบบัวยกดอกที่เราได้มาจากบ้านโนนสว่าง อ.กุดข้าวปุ้น? มุกนำพับผ้ามาให้กันยากรดู
?เหลือกี่สีลายกาบบัว?
?เหลือสีทอง สีฟ้า และสีแดงค่ะบอส?
?ดูสิคะ ผ้าลายน้ำไหลจากน่านนี่มีอยู่หลายพับนะคะ? มุกคลี่ผ้าไหมไทยจากทางเหนือลายสวยงามให้กับเจ้านายสาวดู
กันยากรลูบไล้ฝ่ามือลงบนเนื้อผ้าฝีมือการทอประณีตสวยงามทุกเส้นด้าย แม้จะเกิดจากภูมิปัญญาของชาวบ้าน กลับสวยงามไม่ได้ยิ่งหย่อนน้อยหน้าการทอด้วยเครื่องจักรในโรงงานอุตสาหกรรมของเมืองหลายเมืองในต่างประเทศเลย หญิงสาวหลงใหลในผ้าไทยตั้งแต่ตอนเป็นเด็กที่มารดาพาไปเที่ยวศูนย์ศิลปาชีพบางไทร อยุธยาเมื่อห้าขวบ จากนั้นจึงสนใจศึกษาและติดตามข่าวคราวพระราชกรณียกิจของสมเด็จพระราชินีฯ มาโดยตลอด
สถานที่ท่องเที่ยวที่หญิงสาวมักร้องขอให้พ่อแม่พาไปเที่ยวมักหนีไม่พ้นศูนย์ศิลปาชีพต่างๆ ในเวลาที่มีโอกาสท่องเที่ยว และเมื่อออกเที่ยวได้ด้วยตัวเองจึงชอบแวะเวียนไปตามสถานที่ทอผ้าในจังหวัดต่างๆ
กันยากรกับลูกทีมยังคงง่วนอยู่กับการดูลายผ้าในสต๊อกที่พอมีหลงเหลืออยู่ต่ออีกสักหน่อย หากแต่ยังไม่ใช่จุดมุ่งหมาย เธอต้องการลายผ้า เนื้อผ้าใหม่ๆ กว่านี้ในการระดมความคิดออกแบบชุดที่จะให้มิสบิวตี้ใส่ขึ้นประกวดบนเวทีโลก
?ผ้าไหมมัดหมี่มาจากจังหวัดอุดรธานีนี่ก็สวย ผ้าลายนี้มีกี่พับ ฉันคิดว่าจะใช้ผ้าลายนี้ด้วย?
?เหลือเพียงพับเดียวเองค่ะบอส?
?งั้นเราจะต้องไปดูลายผ้าและสีใหม่ด้วยตัวเอง มุก วาว หนิม ซาซ่า วันพุธหน้าเตรียมตัวเดินทางพร้อมกับฉันนะ เราจะไปอุดรกัน?
?ได้เลยค่ะบอส แต่ว่าก่อนถึงอุดร เราแวะที่ชัยภูมิก่อนดีไหมคะ ผ้าไหมมัดหมี่บ้านเขว้าก็สวยไม่แพ้กัน? ทุกเสียงประสานกันเห็นด้วยว่าสวยงามมาก
?งั้นดีเลย แวะชัยภูมิก่อน ต่อด้วยอุดร โอเคนะเอฟเวอรี่บอดี้? กันยากรนัดหมายกับทีมงานด้วยความมุ่งมั่น จะนำพาทุกคนโกอินเตอร์ด้วยผ้าไทยพื้นเมือง
ผ้าปูม ผ้าโฮลเปราะห์ ผ้าหางกระรอก ผ้าแพรวา ถูกนำมาวางเรียงรายลงบนโต๊ะ เพื่อพิจารณาช่วยกันเลือกเฟ้นว่าจะใช้ผ้าลายไหนในการออกแบบชุดสวยให้กับนางงามเวทีใหญ่ ผ้าเหล่านี้เคยถูกตัดเย็บออกแบบเพื่อให้นางแบบสวมใส่ในงานแฟชั่นโชว์หลายต่อหลายงาน ล้วนได้รับความชื่นชม ตามมาด้วยเสียงปรบมือเกรียวกราว ชนะการประกวดมาแล้วนับเวทีไม่ถ้วน
ที่ห้องเสื้อกันยาบูติกมีผ้าไทยหลากหลายรูปแบบทั่วทุกภาคของประเทศ ผ้าเหล่านี้ไม่เชยล้าสมัย เนื่องจากฝีมือการออกแบบตัดเย็บของทางร้าน หลายคนมักไม่นิยมผ้าไทย เนื่องจากความคิดที่ว่าใส่แล้วเชย ใส่แล้วแก่ ความคิดนั้นถูกทำลายด้วยเสื้อผ้าจากห้องเสื้อกันยาบูติกจนราบคาบ
?มุก เดี๋ยวพรุ่งนี้โทร.หาป้าเกษที่นครศรีธรรมราชด้วยนะ?
?โทร.หาเรื่องไรคะ?
?โทร.จองผ้าพุมเรียงยังไงล่ะ ขอสีทองกับสีอิฐนะ ผ้าพุมเรียงเวลาตัดชุดราตรีสวยมาก ฉันอาจจะออกแบบชุดราตรีสวยๆ ให้กับมิสบิวตี้สวมใส่ ส่วนชุดไทยไว้เรากลับมาจากชัยภูมิกับอุดรค่อยมาออกแบบระดมสมองกัน โอเคนะ ยูแคนเก็ตนะ? เรื่องพูดไทยคำอังกฤษคำยกให้เจ้านายสาวสวยที่นิยมความเป็นไทยอย่างสุดโต่ง ยกเว้นคำพูดที่ติดมาจากการไปเรียนออกแบบที่ฝรั่งเศส เพื่อนฝูงของกันยากรล้วนเป็นฝรั่งทั้งคลาสเรียนซึ่งโดยปกติจะใช้ภาษาอังกฤษในการพูดคุยกัน
ดังนั้นกันยากรจึงนัดทีมเพื่อลงพื้นสำรวจผ้าในวันพุธหน้า ส่วนฝ่ายออกแบบจำเป็นต้องระดมสมองเพื่อออกแบบชุดที่เน้นความคิดสร้างสรรค์ เพื่อนำผลงานออกสู่สายตาชาวโลกในรูปแบบไทยแต่ยังคงความทันสมัยก้าวล้ำอนาคตให้มากที่สุด กันยากรสรุปตามนี้จึงปล่อยให้ทุกคนเลิกงานได้ วันสุดสัปดาห์อย่างนี้ทุกคนคงอยากมีเวลาส่วนตัวเพื่อพบปะสังสรรค์กับเพื่อนฝูง ลูกผัว ครอบครัว
?อ้อ...ถ้าใครไม่มีที่ไป คืนนี้ลองคิด ออกแบบ ส่งร่างมาทางไลน์ก่อนก็ได้นะคะ ฉันขอดูคร่าวๆ ก่อน? กันยากรทำงานตลอดเวลา เธอไม่ค่อยจำกัดว่าต้องทำงานจันทร์ถึงศุกร์ เก้าโมงเช้า เลิกงานห้าโมงเย็นเพียงเท่านั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังประสบอุบัติเหตุรถชน กันยากร ดีไซเนอร์สาวมั่นเจ้าของห้องเสื้อชื่อดัง ก็พบว่าตัวเองฟื้นขึ้นมาในร่าง ?แม่ประยงค์? บ่าวของบ้านบวรลักษณ์ในปีพ.ศ.๒๔๗๓ ซึ่งเป็นเจ้าของจดหมายรักข้างเดียวที่เธอพบในตู้ไม้สักโบราณที่ซื้อมาในยุคของเธอ จึงคิดจะช่วยให้บ่าวอาภัพรักคนนี้สมหวังกับ รัฐเขต ที่เป็นถึงคุณชายของบ้านด้วยการหว่านเสน่ห์ยั่วชายหนุ่มแบบน่ารักตามแบบฉบับสาวยุคสามจี พฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของแม่ประยงค์หลังตกน้ำในสระบัวก่อความฉงนให้ทุกคนในบ้าน ไม่เว้นแม้กระทั่งชายหนุ่มซึ่งก่อนนี้ไม่เคยชายตาแลหญิงสนิมสร้อยคนนี้แม้แต่น้อย หากทว่าแม่ประยงค์คนใหม่ที่เดินยักย้ายส่ายสะโพกให้อยู่ตอนนี้กำลังทำเอาหัวใจหนุ่มสะท้านสั่นอย่างห้ามไม่อยู่
