เดชชาติได้แต่งงานกับลูกสาวร้านทองที่มีฐานะร่ำรวย พอแต่งงานได้ไม่กี่ปีพ่อตาแม่ยายก็ตาย ทำให้สมบัติทุกอย่างตกเป็นของเดชชาติกับปีย์วราผู้เป็นลูกสาวเพียงคนเดียว
เดชชาติเป็นคนขยัน ซื่อสัตย์ และชอบเก็บออม ไม่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ทำให้ยิ่งร่ำรวย มีเงินทองเพิ่มพูน เขาประกอบกิจการทุกอย่างแม้แต่ส่งออกสินค้าไปต่างประเทศ
เดชชาติมีน้องชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องคนเดียวคือดนุพล
ดนุพลเอาแต่เกเร พ่อแม่ของดนุพลให้เรียนก็ไม่ยอมเรียน ให้แต่งงานกับผู้หญิงรวยๆ ดนุพลก็ไม่ยอม เขาไม่ชอบให้พ่อแม่จับคลุมถุงชน
ดนุพลชอบเล่นดนตรี ออกไปเล่นดนตรีตามผับตามบาร์ ใช้ชีวิตแบบเสเพล แล้วดนุพลก็พบรักกับนักร้องสาวคนหนึ่ง สองคนอยู่ด้วยกันพากันเที่ยวเตร่ ไม่อดออมอย่างพี่ชาย เวลานี้เดชชาติมีทุกอย่างยกเว้นลูก
ขณะที่ดนุพลมีลูกแต่ไม่มีปัญญาเลี้ยง แถมเมียตัวเองยังไม่อยากเลี้ยงลูกอีก ดุจเดือนยังสาวยังสวย พลาดท่าไปมีลูกกับนักดนตรีกระเป๋าแห้งอย่างดนุพล...
ตอนไม่มีลูกก็ยังรักกันหวานชื่นดีอยู่หรอก แต่พอมีลูกด้วยกัน ปัญหาทุกอย่างก็เข้ามารุมเร้า
ดุจเดือนร้องเพลงไม่ได้ ต้องอุ้มท้อง ดนุพลต้องเล่นดนตรีเพื่อหาเลี้ยง ตอนนั้นดุจเดือนเหมือนตกนรก ทั้งอดทั้งลำบาก ไม่คิดเลยว่าชีวิตต้องมาลำบากแบบนี้
ดุจเดือนเข็ดแล้ว คิดว่าไม่อยากมีลูกเลย ส่วนดนุพลสบาย ได้ออกไปเล่นดนตรี ไม่ต้องหมกอยู่กับบ้านอย่างดุจเดือน ดุจเดือนเครียดจนจะบ้าตายอยู่แล้ว
ดนุพลเล่นดนตรีหาเลี้ยงลูกเมีย แทบไม่พอประทังชีวิต ดุจเดือนทราบว่าดนุพลมีพี่ชายรวย ดุจเดือนบอกให้เขาไปขอความช่วยเหลือจากพี่ชายบ้าง แต่ดนุพลกลับไม่ยอม
ดนุพลบอกว่าเขากับพี่ชายไม่สนิทกัน เขากับเดชชาติไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ
?จะบ้าหรือไง คุณกับเขาเป็นพี่น้องกันนะ?
?แล้วยังไง เป็นญาติห่างๆ กันเท่านั้น เลิกพูดเถอะน่า?
?แต่ฉันจะอดตายอยู่แล้วนะ ลูกกำลังจะคลอดออกมาอยู่แล้ว คุณหาเงินได้เท่าไหร่กัน ยังไม่พอค่าคลอดเลยด้วยซ้ำมั้ง?
ดุจเดือนร้องไห้ออกมาด้วยความอัดอั้น ไม่คิดเลยว่าชีวิตตัวเองจะตกอับแบบนี้
หล่อนไม่น่ามายุ่งกับดนุพลเลย ไม่เข้าใจเลยว่าดนุพลจะมาหยิ่งอะไรตอนนี้
ดุจเดือนเลยเป็นโรคซึมเศร้า เริ่มกินเหล้าทั้งที่กำลังท้องอยู่ ทำให้ดนุพลตบเมียด้วยความโกรธ
ดุจเดือนหนีดนุพล คิดว่าไม่เอาแล้ว ไม่อยู่ด้วยอีกแล้ว ดุจเดือนอยากกลับไปมีชีวิตเหมือนที่เคยเป็น แต่จะทำยังไงในเมื่อดุจเดือนมีลูกในท้องที่ใกล้จะคลอด เธอไม่ทราบจะหันหน้าไปพึ่งใคร สุดท้ายก็ไปหาเดชชาติพี่ชายของดนุพล
ดนุพลคงคิดไม่ถึงหรอกว่าดุจเดือนจะอุ้มท้องใกล้คลอดไปขอความช่วยเหลือจากพี่ชายคนเดียวของเขา
ดุจเดือนยอมรับว่ากลัว...
เธอกลัวว่าพี่ชายดนุพลจะไม่ต้อนรับ เขาอาจหยิ่งและไม่เอาพี่เอาน้อง เพราะทั้งสองคนก็ต่างเป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องกันเท่านั้น อาจจะทำให้ดนุพลไม่อยากไปยุ่งด้วย แต่เปล่าเลย...
เดชชาติต้อนรับขับสู้น้องสะใภ้เป็นอย่างดี แถมถามถึงน้องชายด้วยความคิดถึง
ดุจเดือนร้องไห้ฟูมฟาย สภาพของตัวเองในตอนนี้น่าเวทนานัก ดุจเดือนถูกตบจนปากแตก ผมเผ้าหน้าตาไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่
ดุจเดือนเล่าทุกอย่างให้เดชชาติฟัง เล่าถึงความร้ายกาจของดนุพล
ปีย์วรา ภรรยาของเดชชาติเวทนาสงสาร ช่วยดูแลดุจเดือนเป็นอย่างดี
?อย่าบอกเขานะคะว่าเดือนอยู่ที่นี่?
ดุจเดือนขอร้องเดชชาติ หล่อนไม่อยากกลับไปใช้ชีวิตคู่กับดนุพลอีกแล้ว
ดุจเดือนตั้งใจแล้วว่าถ้าคลอดลูกออกมาจะทิ้งไว้ที่นี่ ให้สองคนผัวเมียนี่เลี้ยง ทั้งสองรักเด็ก ลูกของดุจเดือนจะได้รับการดูแลอย่างดี อย่างน้อยลูกของดุจเดือนก็มีศักดิ์เป็นหลานของเดชชาติ เขาคงไม่ทิ้งขว้างหลานตัวเองแน่ๆ
ดุจเดือนไม่ห่วงลูก ไม่อยากได้เอาไว้เลี้ยงเลยสักนิด ดุจเดือนเข็ดแล้วกับชีวิตที่ผ่านมา ดุจเดือนจะไปตามทางของตัวเอง
ยิ่งเห็นเดชชาติกับปีย์วราเป็นคนดีแบบนี้ดุจเดือนยิ่งไม่ห่วง ลูกของดุจเดือนจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี
พอดุจเดือนคลอดลูกชายออกมา เห็นความรักที่สองผัวเมียนั่นมีต่อลูกชายของตัวเอง ดุจเดือนก็ผุดความคิดอะไรบางอย่าง...ในเมื่อสองคนนั่นรวยออกขนาดนั้น ดุจเดือนจะขอค่าอุ้มท้องบ้าง
ดุจเดือนไม่ได้หวงหรือห่วงลูกเลย แต่ดุจเดือนคิดว่าไหนๆ จะยกลูกให้คนอื่นทั้งที?ก็น่าจะได้ค่าอุ้มท้องบ้า ไม่ใช่จู่ๆ จะมาชุบมือเปิบ เอาไปเลี้ยงแบบนี้
ดุจเดือนบอกเดชชาติว่าตนจะยกลูกให้ แต่ขอเงินสองล้านบาทเป็นค่าที่เสียเวลาอุ้มท้อง ทำเอาเดชชาติหน้าตาตื่น
?คุณจะยกลูกให้ผมเหรอ??
?ใช่ค่ะ...แลกกับเงินสองล้าน?
ดุจเดือนพูดหน้าตาเฉย
ปีย์วราหน้าเผือดซีด ไม่คิดเลยว่าน้องสะใภ้ของสามีจะขายลูกกินแบบนี้
?ถ้าคุณไม่เอา เดือนเอาไปทิ้งให้พล แต่เขาคงไม่มีปัญญาเลี้ยงหรอกนะคะ ตอนนี้เขายิ่งพี้ยาหนักขึ้นด้วย มีหวังเด็กคงอดตาย?
ดุจเดือนขู่ เหมือนไม่ใช่ลูกตัวเอง
?แล้วคุณล่ะ คุณจะไปไหน??
ปีย์วราใจหาย ไม่คิดเลยว่าจะมีแม่ที่ไหนขายลูกแบบนี้
ดุจเดือนหัวเราะออกมา
?เดือนก็จะไปตามทางของเดือน เดือนจะไม่กลับไปอยู่กับพลอีกแล้ว เดือนขอลาขาด ชาตินี้ไม่ต้องเจอกันอีก?
?จะบ้าเหรอคุณเดือน?ลูกนะไม่ใช่สินค้า จะได้เอามาขายแบบนี้?
เดชชาติเตือนสติน้องสะใภ้
?แต่เดือนต้องการใช่เงินนี่? ดุจเดือนไม่ฟังเสียง ?หรือว่าพี่ชาติจะให้เดือนเอาเด็กไปทิ้งล่ะคะ?
เดชชาติหน้าเสีย
?ก็ได้ ฉันจะให้เงินเธอ แต่ไม่ใช่สองล้านหรอกนะ ฉันจะให้เงินเธอแค่ห้าแสนเท่านั้น เอาก็เอา ไม่เอาก็เอาเด็กไปได้เลย?
ปีย์วราหน้าตื่น
?พี่ชาติคะ??
ปีย์วราร้องค้าน แต่เดชชาติไม่ฟังเสียงภรรยา เขาจะไม่ยอมจ่ายเงินสองล้านบาทให้ผู้หญิงเห็นแก่เงินคนนี้แน่
ปีย์วราหน้าถอดสี ไม่คิดว่าสามีจะมางกอะไรกันตอนนี้ นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ชีวิตคนทั้งคนเลยนะกลับเอามาต่อรองกันอย่างกับสินค้าได้อย่างไร
เดชชาติให้ปีย์วราอยู่เฉยๆ
?อยู่เฉยๆ เถอะ เขาไม่เอาก็อย่าเอา ให้เขาลูกไป?
ดุจเดือนหน้าถอดสีบ้าง สุดท้ายเลยต้องรีบพูดว่า
?เอาก็เอา เงินสดห้าแสนนะ ห้ามตุกติกด้วย?
ปีย์วราสงสารเด็ก...หนูน้อยร้องไห้จ้า คงตกใจเสียงโวยวายของแม่ ปีย์วราไม่เสียดายเงิน แค่นึกสงสารหนูน้อยที่มีแม่โลภมากแบบนี้
สุดท้ายเดชชาติก็ยอมให้เงินห้าแสนกับดุจเดือน
?ต่อไปอย่ามายุ่งกับเด็กอีก?
?โอ๊ย ไม่อยากยุ่งนักหรอก แค่นี้ก็เบื่อจะตายแล้ว ใครอยากได้ก็เอาไปเลย ยกให้ เข็ดแล้ว ต่อไปจะไม่มีลูกอีกแล้ว?
ปีย์วราส่ายหัวอย่างอนาถใจ
?แต่เธอต้องเซ็นหนังสือยกเด็กให้เราสองคน แล้วระบุเลยว่าจะไม่มายุ่งกับเด็กเด็ดขาด!?
เดชชาติบอกเสียงแข็ง
?ได้ ฉันจะเซ็นให้ จะไม่มายุ่งอีกหรอก ลูกฉันจะมีสักกี่คนก็ได้ ใครจะไปแคร์ล่ะกับแค่เด็กคนเดียว?
ดุจเดือนรีบเซ็นเพราะความอยากได้เงิน
ดุจเดือนทำทุกอย่างที่เดชชาติและปีย์วราขอร้อง แล้วรับเงินสดๆ ไปห้าแสนบาท
ปีย์วรารับหนูน้อยมาไว้ในอ้อมแขน นึกสงสารหนูน้อยจับหัวใจ
?น่าสงสารนะคะ?
เดชชาติถอนใจ
?ทำยังไงได้ล่ะ?
?น้องชายคุณรู้เรื่องหรือเปล่าก็ไม่รู้?
ปีย์วราหน้าเศร้า
?คงไม่รู้หรอก ท่าทางหมอนั่นจะติดกัญชา?
?น่าสงสารนะคะ...โถ่ ทำไมไม่มาเกิดเป็นลูกของเราสองคนก็ไม่รู้ ทีคนอยากให้มาเกิดกลับไม่มาเกิด?
?ตอนนี้เขาเป็นลูกของเราแล้วนี่?
เดชชาติปลอบใจภรรยา
ปีย์วรายกมือเช็ดน้ำตา
?จริงด้วยค่ะ เขาเป็นลูกเราแล้ว ว่าแต่เราจะตั้งชื่อเขาว่าอะไรดีคะ?
ปีย์วราถามสามี แต่ดูเหมือนดุจเดือนจะตั้งชื่อลูกชายในใบเกิดแล้ว
เด็กชายคมศร!
ปีย์วราห่อเหี่ยวใจ ดูเถอะ...ดุจเดือนตั้งชื่อลูกเสียน่ากลัว เหมือนลูกชายเป็นหอกที่คอยทิ่มแทงใจ ถึงได้ให้ชื่อคมศรแบบนี้
ปีย์วราอยากเปลี่ยนชื่อลูก แต่เดชชาติบอกว่าช่างเถอะ ชื่อคมศรก็คมศร เปลี่ยนไปยุ่งยากเปล่าๆ
?จะดีหรือคะคุณ คนอะไรชื่อคมศร?
?พี่ว่าก็เท่ไปอีกแบบนะ ไม่เหมือนใครดี?
ปีย์วราถอนใจหนักๆ อ่อนใจเหลือเกิน ปีย์วราสงสารหนูน้อย ตั้งใจจะเลี้ยงหนูน้อยเป็นอย่างดีเลยทีเดียว
***
ดนุพลไม่เคยมาหาพี่ชาย...
เขาทำเหมือนไม่เคยมีพี่ชาย ก็เลยไม่ทราบว่าเมียยกลูกให้พี่ชายไปแล้ว
ดนุพลไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเมียกับลูกหายไปไหน หลังจากนั้นดุจเดือนหายไปพร้อมกับเงินห้าแสน
ต่อมาไม่นานปีย์วราก็เสียชีวิต ตอนนั้นเดชชาติเสียใจมาก เดชชาติเลี้ยงดูและตามใจคมศรทุกอย่าง พอคมศรโตหน่อยก็ส่งคมศรไปเรียนเมืองนอก
เดชชาติมีความรักใหม่กับคะนึงนิจ?
คมศรอายุสิบสองปีตอนที่พ่อมีแม่ใหม่ และไม่นานเขาก็แทบคลั่งเมื่อพบว่าแม่เลี้ยงของเขาตั้งท้อง
คมศรเต็มไปด้วยความโกรธขึ้งแม่เลี้ยง เขาโกรธและเกลียดที่แม่เลี้ยงมาแย่งความรักไปจากพ่อ แม้ว่าพ่อจะส่งเสียเลี้ยงดูเขาเป็นอย่างดี แต่คมศรก็ยังโกรธกรุ่น
เขาเกลียดแม่เลี้ยง เกลียดน้อง ลูกต่างมารดาของตัวเอง
คมศรโกรธพ่อด้วย...
เขาไม่ยอมกลับเมืองไทยอีกเลยหลังจากกลับมาครั้งสุดท้ายหลังจากกลับมาแล้วได้เห็นครอบครัวใหม่ของพ่อ ตอนนั้นลูกใหม่ของพ่ออายุประมาณสักเจ็ดแปดขวบเห็นจะได้
เขาโกรธมากจึงทำตัวเหลวแหลก ผลาญเงินพ่อ แต่เดชชาติก็ไม่ว่าอะไร
เดชชาติรักและห่วงใยคมศรเป็นอย่างยิ่ง
เดชชาติรู้สึกผิดที่เขาให้ความรักเดชชาติได้ไม่เต็มที่ คมศรอยากได้อะไร เดชชาติตามใจทุกอย่าง จนคมศรนิสัยเสีย เอาแต่ใจตัวเอง และโมโหร้าย
คมศรไม่ยอมกลับเมืองไทย ไม่ยอมรับแม่เลี้ยงกับน้องคนใหม่ เกลียดที่น้องคนใหม่มาแย่งความรักไปจากพ่อ คมศรไม่ยอมรับน้องคนนี้
เขารู้สึกอิจฉาน้อง คิดว่าน้องจะมาแย่งทุกอย่างไปจากตัวเอง ทั้งๆ ที่สมบัติควรเป็นของของเขาคนเดียว
เดชชาติไม่เคยบอกว่าคนที่มีสิทธิ์ในของทุกอย่างคือหนูน้อยริริน ลูกสาวแท้ๆ ของเดชชาติมากกว่า หลานอย่างคมศร
ตามศักดิ์แล้ว คมศรเป็นแค่หลานห่างๆ ของเดชชาติ ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ที่เกิดจากภรรยาคนเก่าที่ชื่อปีย์วราอย่างที่คมศรเข้าใจ
เขาโกรธพ่อ โกรธน้อง โกรธจนแทบไม่อยากกลับเมืองไทย ทั้งที่ว่ากันจริงๆ แล้ว ตัวเองไม่มีสิทธิ์ใดๆ ในทรัพย์สินของเดชชาติเลย เขามีศักดิ์แค่เป็นหลานกับลุงเท่านั้น
ขณะที่คะนึงนิจภรรยาใหม่ของเดชชาติเป็นหญิงใจงาม
คะนึงนิจเจียมตัวเจียมตน คิดว่าตัวเองมาทีหลัง ทั้งที่ทราบความจริงมาตลอดว่าคมศรไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเดชชาติ เป็นแค่หลานห่างๆ ที่แม่เอามาขายให้ แต่คะนึงนิจก็คิดเสมอว่าตัวเองผิดที่มาแย่งความรักทุกอย่างจากคมศรไป
คะนึงนิจยากจน มีแต่ตัว จู่ๆ ก็มาแทรกกลางระหว่างสองพ่อลูก ทั้งที่ก่อนหน้านี้สองคนนั่นอยู่กันอย่างสงบ คะนึงนิจจึงเจียมตัวและอดทนแม้ว่าลูกเลี้ยงจะแสดงความเกลียดชัง ไม่ชอบหน้า ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนก็ตาม
คะนึงนิจช่วยเดชชาติทำมาหากิน อดออม เลี้ยงดูลูกน้อยมาอย่างเจียมตัวเจียมตน ขณะที่ลูกเลี้ยงของเดชชาติกลับเอาแต่ผลาญเงินพ่อไม่เว้นแต่ละวัน
คะนึงนิจดูริรินมาจนโตเป็นสาวรุ่น ริรินนั้นสวยใสและน่ารัก ใบหน้าของริรินสวยเก๋ สะดุดตา สวยเหมือนแม่ และมีความคมเข้มเหมือนพ่อ
คะนึงนิจสอนลูกเสมอ ให้รักและเคารพพี่ชายต่างมารดาของตัวเอง และไม่เคยบอกความจริงลูกสาวว่า คมศรไม่ใช่พี่แท้ๆ แต่เป็นลูกของลูกพี่ลูกน้องของพ่อ
ริรินไม่เคยเห็นหน้าพี่ชาย รู้แต่ว่าพี่ชายเกลียดแม่กับตัวเองมาก
แม้ริรินจะกลัวคมศรแต่ก็อยากเห็นหน้าเขา คิดว่าสักวันคงได้เจอกัน แต่แม่บอกว่าคงยากเพราะคมศรไม่อยากกลับเมืองไทย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มันยากจะเกินทานทนไว้ได้ไหวแล้วสำหรับความแค้น
?คมศร? รู้สึกราวกับตัวเองถูกกระชากความรักไปต่อหน้าต่อตา เมื่อบิดามีมารดาเลี้ยงและต่อมาไม่นานก็มีลูกสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง เขาไม่เคยยอมรับ ?ริริน? เป็นน้องสาวเลยแม้แต่น้อย คมศรวางมาดไว้เหนือกว่าหญิงสาวและกลั่นแกล้งสารพัด จนวันหนึ่งหัวใจของเขาเองที่อ่อนยวบลงเพราะความดีของริริน เขาปรารถนาที่จะครอบครองหญิงสาวในฐานะคนรักแต่ทำไม่ได้ คมศรไม่อาจเปิดเผยความรักที่มีต่อริรินได้เลย แม้กระทั่งได้รู้ความจริงบางอย่าง หากแต่คมศรก็คาดหวังให้ริรินเป็นเจ้าสาวต้องห้ามสำหรับผู้ชายเถื่อนเช่นเขา
