?อะไรคือสิ่งที่สามารถดึงความสนใจของคายาชิมะ สึมิโตะได้มากที่สุด นั่นแหละคือประเด็นสำคัญ?
สุภาพบุรุษวัยประมาณห้าสิบปี พุงอ้วนท้วนยื่นออกมาด้านหน้า ท่าทีผึ่งผาย กล่าวด้วยน้ำเสียงกระสับกระส่ายกับชายหนุ่มร่างสูงซึ่งกำลังยืนอยู่ข้างๆ
ครับ เสียงตอบกลับของชายหนุ่มฟังดูอ่อนแรงเล็กน้อย
สุภาพบุรุษใช้สายตาเฉียบคมจ้องชายหนุ่มเขม็ง
?มิคิโมโต้ ตอบให้มีชีวิตชีวากว่านี้หน่อยสิ มีอะไรอยากพูดกับฉันหรือเปล่า?
น้ำเสียงของสุภาพบุรุษแฝงความนัยอย่างชัดเจน ให้ชายหนุ่มตัวรู้ว่าเขาเป็นเพียงแค่เลขานุการลำดับสองเท่านั้น ชายหนุ่มซึ่งมีนามว่ามิคิโมโต้จึงได้แต่ส่ายศีรษะบอกปฏิเสธอย่างกระอักกระอ่วน
?ไม่มีครับ?
ชายหนุ่มกัดริมฝีปากล่างเบาๆ ก่อนกล่าวต่อ
?ไม่มีใครเหมาะสมกับคาซึโกะซังไปมากกว่าท่านคายาชิมะอีกแล้ว ผมเองก็กำลังพยายามรวบรวมข้อมูลให้ได้มากที่สุดอยู่ครับ?
แต่กลับไม่ค่อยคืบหน้าสักเท่าไร
ชายที่ชื่อคายาชิมะ สึมิโตะซึ่งทั้งสองคนกำลังกล่าวถึงอยู่นี้ ไม่ใช่แค่ทายาทตระกูลมหาเศรษฐีเท่านั้น หากพิจารณาจากทรัพย์สมบัติเพียงอย่างเดียว ตระกูลคายาชิมะอาจไม่ได้มีมากมายล้นฟ้าเท่าสองตระกูลใหญ่อย่างโอกาตะหรือทาจิคาวะ
แต่สิ่งที่สำคัญมากกว่านั้นคือ ตระกูลคายาชิมะเป็นตระกูลเก่าแก่ที่สืบเชื้อสายมาอย่างยาวนาน
ตระกูลคายาชิมะเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงแม้แต่ในเชื้อสายขุนนาง หากลองไล่ตามแผนผังตระกูลดูจะพบว่ามีความสัมพันธ์กับเชื้อพระวงศ์แบบค่อนข้างใกล้ชิด และสายเลือดสูงศักดิ์นี่แหละที่บรรดานักการเมืองและนักธุรกิจจำนวนมากปรารถนา กล่าวอีกอย่างก็คือ นี่คือสิ่งสุดท้ายที่มนุษย์ซึ่งพรั่งพร้อมทั้งทรัพย์สินและชื่อเสียงต่างโหยหา
ตระกูลคายาชิมะมีกลุ่มที่ปรึกษาซึ่งทำงานให้กับตระกูลสืบเนื่องมาหลายต่อหลายรุ่น ดังนั้นเรื่องเกี่ยวกับการบริหารธุรกิจทั้งหมดจึงเป็นหน้าที่ของบุคลากรเหล่านี้ การได้พบปะหรือพูดคุยกับนายหนุ่มซึ่งมีอายุเพียงแค่ยี่สิบเจ็ดปีจึงเป็นเรื่องยาก โอกาสที่จะได้เห็นใบหน้าของเขามีเพียงจากภาพถ่ายงานปาร์ตี้ซึ่งมีคนใหญ่คนโตเป็นเจ้าภาพเท่านั้น มีเรื่องเล่าว่าแม้แต่นักข่าวที่ผ่านประสบการณ์การทำงานมาอย่างโชกโชนยังหาทางเข้าถึงตัวเขาเพื่อขอสัมภาษณ์ไม่ได้
จากสถานการณ์ดังที่กล่าวมาทั้งหมด จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่บุคคลธรรมดาอย่างมิคิโมโต้จะหนักใจและตอบคำถามเจ้านายอย่างตะกุกตะกัก
?อีกสิบวันก็จะเป็นวันงานปาร์ตี้แล้ว?
สุภาพบุรุษวัยราวห้าสิบกล่าวเน้นเพื่อเตือนตัวเอง รวมทั้งมิคิโมโต้ให้จำขึ้นใจ
?ฉันพยายามสานสัมพันธ์มาตั้งครึ่งปี จนในที่สุดคราวนี้ฉันก็สามารถเชิญคุณคายาชิมะมาร่วมงานได้ผ่านทางคุณหญิงยามาโซเอะซึ่งเป็นญาติห่างๆ ของเขา มันยากมากที่จะหาช่องทางแนะนำลูกสาวให้คายาชิมะ สึมิโตะได้รู้จัก โอกาสทองแบบนี้ปล่อยให้หลุดมือไปไม่ได้อย่างแน่นอน เข้าใจไหม มิคิโมโต้??
?ครับ?
คราวนี้มิคิโมโต้รวบรวมกำลังจากท้องก่อนตอบออกมาอย่างหนักแน่น ทำให้สุภาพบุรุษพอใจเป็นอย่างมาก
?เอาล่ะ ถ้างั้นเธอต้องไปสืบมาให้ดีว่าคายาชิมะ สึมิโตะสนใจอะไรเป็นพิเศษ ฉันฝากความหวังไว้ที่เธอ อย่าทำให้ฉันต้องผิดหวังล่ะ?
?รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากครับ?
สุภาพบุรุษยกฝ่ามือหนาใหญ่ของเขาขึ้นปัดก่อนวางลง
มิคิโมโต้โค้งคำนับหนึ่งครั้งและออกจากห้องประธานบริษัทไป
สุภาพบุรุษท่านนี้มีนามว่าโทจิ เก็นอิจิโร่ เขาเป็นนักธุรกิจที่สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยตัวเองจนประสบความสำเร็จ กลายเป็นเจ้าของทรัพย์สินมูลค่ามหาศาล
สถานที่จัดงานปาร์ตี้เนืองแน่นไปด้วยผู้คน
แขกสุภาพสตรีห่อหุ้มร่างกายด้วยชุดราตรีผ้าไหม ผ้าแก้ว หรือผ้าแพร ช่วยแต่งแต้มสีสันห้องโถงซึ่งประดับประดาด้วยสีเหลืองทองอร่ามให้ดูมีชีวิตชีวามากขึ้น มีศิลปินไอดอลอยู่หลายคนที่ท่าทางเหมือนเพิ่งเคยออกงานราตรีเป็นครั้งแรก พวกเขาดูกลมกลืนไปกับสถานที่หรูหราแห่งนี้ไม่ต่างจากคนอื่นๆ แต่มีอยู่ไม่น้อยที่เผยรอยยิ้มเฝื่อนๆ ออกมา แม้งานปาร์ตี้คืนนี้ถูกจัดภายในห้องโถงของโรงแรม แต่ถึงอย่างไรก็สะท้อนให้เห็นถึงรสนิยมของเจ้าของงานได้เป็นอย่างดี
คุณคายาชิมะแสดงท่าทีเบื่อหน่ายเหมือนทุกครั้ง
เขาอยู่ในชุดสูทตัดเย็บประณีตสีกรมท่า ยืนพิงแกรนด์เปียโนซึ่งวางอยู่ริมผนังพลางทำท่าอย่างกับอยากถอนหายใจเสียเต็มประดา ข้างๆ เขามีโคอิซึมิซึ่งดำรงตำแหน่งทั้งเพื่อนคุยและเลขานุการส่วนตัวกำลังยืนอยู่
?เจ้าภาพงานคืนนี้คือท่านโทจิ เก็นอิจิโร่ CEO บริษัทโทจิ คอร์เปอเรชั่นครับ?
โคอิซึมิอธิบายเกี่ยวกับประธานโทจิให้คุณคายาชิมะฟังแล้วหนึ่งรอบบนรถ แต่ดูเหมือนคุณคายาชิมะไม่ได้ตั้งใจฟังเลย ชายหนุ่มจึงตัดสินใจกล่าวซ้ำอีกครั้ง เมื่อสักครู่หญิงสาวท่าทีกระฉับกระเฉงสไตล์เวิร์กกิ้งวูแมนคนหนึ่งนำทางทั้งคู่จากล็อบบี้เข้ามายังบริเวณงาน ตอนนี้พวกเขาเห็นคุณโทจิกำลังกล่าวทักทายคนโน้นคนนี้อยู่และค่อยๆ เดินมาทางพวกเขา คงไม่ดีแน่หากคุณโทจิมายืนอยู่ตรงหน้า แต่คุณคายาชิมะกลับไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเจ้าภาพเลย
?เดิมทีท่านทำธุรกิจเกี่ยวกับสินค้าแคตตาล็อกขายทางไปรษณีย์โดยเน้นเสื้อผ้ากับของใช้เป็นหลักครับ ท่านเลือกสรรสินค้าได้เหมาะกับไลฟ์สไตล์ของคนรุ่นใหม่ จึงได้รับการตอบรับจากลูกค้าเป็นอย่างดี ทำให้ธุรกิจของท่านประสบความสำเร็จในเวลาเพียงไม่นาน ปัจจุบันท่านขยายกิจการต่างๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นบริษัทสินเชื่อ บริษัทท่องเที่ยว ธุรกิจเกี่ยวกับอินเตอร์เน็ต เป็นต้น นับว่าเป็นนักธุรกิจที่มีความสามารถมากครับ?
คุณคายาชิมะนิ่งเงียบไม่แสดงปฏิกิริยาตอบกลับใดๆ แน่นอนว่าโคอิซึมิเคยชินเสียแล้ว โคอิซึมิเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาขนาดที่ทำให้แขกในงานทุกเพศทุกวัยต่างพากันจดจ้องเขาด้วยความตกตะลึง เขาเป็นชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมมากไม่ว่าในฐานะเลขานุการหรือในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง จนไม่น่าเชื่อว่าเขาอายุเพียงแค่ยี่สิบสี่ปีเท่านั้น
?ส่วนแขกท่านอื่นๆ ในงาน ดูเหมือนจะเป็นคู่ค้าทางธุรกิจของเจ้าภาพนะครับ มีนักแสดงหญิงกับนางแบบมาหลายคนเลยทีเดียว เมื่อสักครู่ผมเห็นโอกาตะ เรียวซังด้วย คงต้องหาโอกาสไปทักทายท่านสักหน่อยนะครับ?
?อือ?
ในที่สุดคุณคายาชิมะก็เบนสายตาขึ้นมองโคอิซึมิ ดูเหมือนชื่อของบุตรชายคนรองจากตระกูลโอกาตะจะเรียกความสนใจจากคุณคายาชิมะได้
โคอิซึมิรู้สึกโล่งอกขึ้นเล็กน้อย
คืนนี้คุณคายาชิมะดูไม่ร่าเริงและเงียบขรึมผิดปกติ ทำให้โคอิซึมิรู้สึกเป็นห่วงตั้งแต่ตอนอยู่บนรถแล้ว สาเหตุน่าจะเกิดจากคนรักของเขาอย่างแน่นอน สงสัยคงมีเรื่องทะเลาะกันล่ะมั้ง เวลาคุณคายาชิมะอารมณ์เสียและไม่พูดไม่จาเช่นนี้ มีความเป็นไปได้สูงว่าเป็นเพราะเรื่องนี้นี่แหละ แต่ปัญหานี้เหนือบ่ากว่าแรงของโคอิซึมิที่จะช่วยแก้ไขให้ได้
ขณะที่โคอิซึมิกำลังครุ่นคิดอยู่นั่นเอง ในที่สุดคุณโทจิก็ก้าวเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าคุณคายาชิมะ
?คายาชิมะ สึมิโตะซัง ยินดีต้อนรับ ขอบคุณมากที่ให้เกียรติมาร่วมงานในคืนนี้!?
ชายรูปร่างสันทัดดูเจ้าเนื้อยื่นแขนอันอวบอ้วนของตัวเองออกมาทั้งสองข้างและคว้ามือของคุณคายาชิมะไปกำไว้ในทันที คุณคายาชิมะคุ้นเคยกับการทักทายแบบตะวันตกตามงานปาร์ตี้เป็นอย่างดี จึงยกไหล่ขึ้นนิดๆ พอเป็นพิธีให้เสร็จๆ ไป และแม้ว่าใบหน้าของคุณคายาชิมะจะเหมือนเดิมแทบไม่เปลี่ยนแปลง แต่โคอิซึมิกลับมองออกว่ามีความลังเลเจือปนอยู่ในสีหน้าของเขาเล็กน้อย นั่นคงเป็นเพราะคุณคายาชิมะไม่คุ้นชินกับการทักทายที่ดูดึงดันเช่นนี้
คุณโทจิอยู่ในชุดงานปาร์ตี้สีดำสง่างามสมกับเป็นเจ้าภาพ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากชมอย่างไรดี เนื่องจากแขกในงานครึ่งหนึ่งต่างใส่เสื้อสูทแบบพิเศษนี้เช่นกัน ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่าถูกบังคับให้ใส่ถึงจะถูก ดังนั้นจึงไม่ได้มีแค่คุณโทจิเท่านั้นที่ดูโดดเด่นงามสง่า
คุณคายาชิมะขึ้นชื่อเรื่องไม่แต่งกายแบบเต็มยศไปร่วมงานปาร์ตี้อยู่แล้ว และงานคืนนี้ก็เช่นกัน มีนิตยสารแฟชั่นฉบับหนึ่งเขียนเอาไว้ว่า หากคุณคายาชิมะใส่ชุดทักซิโด้ไปงานราตรี แสดงว่างานนั้นต้องเป็นงานที่หรูหราอลังการมากๆ ที่จริงเจ้าตัวแค่ทำตามแนวความคิดของตัวเองเท่านั้น ไม่ได้ตั้งใจให้มีความหมายอื่นเป็นพิเศษหรอก และเขาคงรู้สึกรำคาญใจไม่น้อยที่ถูกนำไปกล่าวอ้าง แต่ในโลกสังคมก็เป็นเช่นนี้แหละ
?ส่วนเธอคงเป็นเลขาฯ สินะ ฉันได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเธอมาเยอะเลย?
หลังจากนั้นคุณโทจิก็หันมาจับมือทักทายโคอิซึมิบ้าง
?เชิญตามสบาย?
?ขอบคุณมากครับ?
?อ้อ จริงด้วย คืนนี้ต้องเต้นรำกันด้วยล่ะ มีสาวสวยมากมายกำลังรอให้ทั้งสองคนเอ่ยปากชวนไปเต้นรำอยู่?
?งั้นเหรอครับ?
โคอิซึมิหัวเราะด้วยท่าทีสุภาพ พลางเหลือบมองคุณคายาชิมะซึ่งยังทำหน้าเฉยเมยเหมือนเดิม คุณคายาชิมะไม่ค่อยชอบคลุกคลีกับผู้หญิงเท่าไรนัก เขาจึงไม่ตอบรับใดๆ แถมยังไม่ยิ้มอีกต่างหาก แต่ถึงอย่างนั้นคุณโทจิก็ยังยกยอปอปั้นกล่าวชมทั้งสองว่าเป็นสุภาพบุรุษที่น่าชื่นชมต่อไป หากโคอิซึมิไม่รับมือกับสถานการณ์ได้อย่างไร้ที่ติเช่นนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างคุณคายาชิมะกับคุณโทจิคงมีแตกหักกันแน่
?แหมๆ ยังหนุ่มยังแน่นแท้ๆ แต่ช่างเป็นคนที่น่ายกย่องจริงๆ โอ้ว ขอโทษที่ชวนคุยเสียนาน จริงสิ ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือลูกสาวคนรองของฉันเอง?
คุณโทจิกล่าวออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
?คาซึโกะ!?
คุณโทจิหันหลังโบกมือเรียกหญิงสาวซึ่งกำลังสนทนาอยู่กับมาดามวัยชราผู้ดูสูงศักดิ์
หญิงสาวต่างจากพ่อ เธอเป็นผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่ง แม้เห็นแต่ไกลก็มองออกว่าใบหน้าของเธองดงามและดูสดใส เมื่อถูกผู้เป็นพ่อเรียก หญิงสาวโค้งขอตัวกับหญิงชราก่อนเดินตรงมาทางพวกเขาทั้งสาม เธอดูเหมาะกับชุดเดรสยาวเรียบสีเงินเงางามตัวนี้เป็นอย่างมาก อีกทั้งยังคุ้นเคยกับการใส่รองเท้าส้นสูงเป็นอย่างดี ทำให้ท่วงท่าเดินดูสง่างามและเลอค่าแบบกุลสตรี
?คาซึโกะ ลูกสาวคนรองของฉันเอง?
คุณโทจิแนะนำลูกสาวของตัวเองให้คุณคายาชิมะรู้จักด้วยสีหน้าแช่มชื่น
?นี่คือคายาชิมะ สึมิโตะซัง กับเลขาฯ ของท่าน?
คาซึโกะมองคุณคายาชิมะกับโคอิซึมิสลับกันไปมาด้วยท่าทีสบายๆ และเผยรอยยิ้มซึ่งเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ที่มุมปาก ความประทับใจแรกที่โคอิซึมิมีต่อหญิงสาวผู้นี้คือ เธอดูเป็นคนดีและฉลาดหลักแหลม อีกทั้งยังแต่งหน้าเก่งและมีรสนิยมในการเลือกเครื่องประดับดี เธอให้บรรยากาศเหมือนผู้หญิงตะวันตกร่วมสมัย โคอิซึมิจึงถามเธอว่าเคยไปอยู่ต่างประเทศมาหรือเปล่า ซึ่งในจังหวะนั้นเอง คุณโทจิก็ปลีกตัวออกมาปล่อยให้หนุ่มสาวทั้งสามได้สนทนากัน และก็เป็นอย่างที่โคอิซึมิคาดคะเนจริงๆ
?ฉันเคยไปอยู่บลัซเซลครึ่งปี แล้วก็ปารีสหนึ่งปีค่ะ?
คาซึโกะกล่าวอย่างเป็นกันเอง
?คุณเคยไปประเทศไหนมาบ้างคะ??
เมื่อถูกสุภาพสตรีถาม คุณคายาชิมะจึงไม่สามารถทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ต่อไปได้ เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่าเพิ่งไปอังกฤษมาเมื่อเดือนที่แล้ว นั่นเป็นการไปต่างประเทศครั้งแรกในชีวิตของคุณคายาชิมะ
เมื่อเห็นทั้งสองเริ่มสนทนากัน โคอิซึมิจึงโค้งศีรษะหนึ่งครั้งก่อนปลีกตัวออกมา คุณคายาชิมะเหลือบมองโคอิซึมิเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ฉุดรั้งชายหนุ่มเอาไว้ โคอิซึมิจำเป็นต้องไปกล่าวทักทายคนรู้จักแทนเจ้านายผู้เกียจคร้าน เนื่องจากมีคนที่คุณคายาชิมะรู้จักมาร่วมงานด้วยหลายคนเลยทีเดียว ดังนั้นจึงไม่สามารถอยู่เคียงข้างคุณคายาชิมะได้ตลอดเวลา นี่เป็นเรื่องซึ่งเกิดขึ้นตามปกติในทุกๆ งานปาร์ตี้
คืนนี้มีแขกมาร่วมงานกันอย่างล้นหลาม แน่นอนว่าแขกส่วนมากอยู่ภายในห้องโถง แต่บริเวณฮอลล์หน้าลิฟต์นอกประตูทั้งสองข้างก็เนืองแน่นไปด้วยสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีซึ่งแต่งกายเต็มยศเช่นกัน ด้วยเพราะนี่คืองานเลี้ยงครบรอบสามสิบปีของการก่อตั้งบริษัท แขกทุกคนจึงพยายามแต่งตัวหรูหราโดดเด่นสะดุดตาให้ได้มากที่สุด
ระหว่างที่โคอิซึมิกำลังเดินวนรอบงาน ชายหนุ่มพบคนคุ้นหน้ามากกว่าสิบคน เขาโค้งคำนับ กล่าวคำทักทายง่ายๆ และสนทนาสั้นๆ ประมาณสามคนในห้านาที มีเพียงลูกชายคนรองของตระกูลโอกาตะเท่านั้นที่โคอิซึมิสนทนานานกว่าคนอื่นๆ
?เมื่อกี้ฉันเห็นคายาชิมะซังอยู่กับสาวสวยคนหนึ่ง แปลกมากเลยเนอะ?
โอกาตะ เรียวพูดกับโคอิซึมิด้วยท่าทีสบายๆ แม้เป็นคำพูดที่ไม่สุภาพนัก แต่เพราะเป็นชายผู้นี้ คนฟังจึงไม่รู้สึกรังเกียจและสัมผัสได้ถึงความขี้เล่นอยู่ในที ชายผู้นี้เป็นคุณหนูมาตั้งแต่กำเนิด เขาชอบเรื่องแปลกประหลาดไม่เหมือนใคร ทั้งๆ ที่อายุมากกว่าคุณคายาชิมะเสียอีก ทำให้โคอิซึมิอดอิจฉานิสัยรักอิสระของเขาไม่ได้
?ท่านน่าจะรู้จักนะครับ บุตรสาวของคุณโทจิครับ?
?อ้อ ใช่แล้วๆ ลูกสาวคนที่สองใช่ไหม?
โคอิซึมิห่างจากข้างกายของคุณคายาชิมะมาทักทายผู้ร่วมงานได้ประมาณสามสิบนาทีแล้ว ชายหนุ่มรู้ดีว่าแม้คุณคายาชิมะจะไม่ชอบผู้หญิงสักเท่าไร แต่เขาก็เป็นสุภาพบุรุษมากพอที่จะไม่แสดงพฤติกรรมไม่ให้เกียรติฝ่ายหญิง บางทีตอนนี้เขาอาจยังอยู่กับคาซึโกะตรงแกรนด์เปียโนก็เป็นได้
ผมขอตัวก่อนนะครับ โคอิซึมิกล่าวอำลา
?ไว้ฉันจะไปทักทายคายาชิมะซังอีกที?
โอกาตะ เรียวตอบกลับ
?แต่คืนนี้แขกเยอะมากจริงๆ หากฉันไม่ได้เจอเขาละก็ ฝากบอกด้วยว่าไว้แวะมาเที่ยวที่ร้านฉันอีกนะ?
?รับทราบครับ?
ร้านที่ชายผู้นี้กล่าวถึง คือบาร์แบบระบบสมาชิกที่เขาบริหารเองเป็นงานอดิเรก นี่คืออย่างหนึ่งที่คุณคายาชิมะผู้ซึ่งไม่ค่อยชอบอะไรสักเท่าไรรู้สึกสนใจได้อย่างน่าประหลาด
โคอิซึมิกลับมายังจุดที่แยกกับคุณคายาชิมะอีกครั้ง แต่คุณคายาชิมะกลับไม่อยู่ที่นั่นเสียแล้ว สงสัยคงย้ายไปที่อื่นล่ะมั้ง ผู้คนที่อยู่รอบๆ บริเวณเปียโนก็หมุนเวียนสับเปลี่ยนเป็นแขกกลุ่มใหม่ แต่ใช่ว่าโคอิซึมิจำเป็นต้องประกบติดคุณคายาชิมะตลอดเวลา ชายหนุ่มจึงไม่ได้ร้อนใจนัก แน่นอนว่าคุณคายาชิมะยังอยู่ในบริเวณงานนี่แหละ
โคอิซึมิเดินวนรอบๆ งานเพื่อตามหาคุณคายาชิมะ ทันใดนั้นเองคุณโทจิก็เดินตรงดิ่งมาหาชายหนุ่มจากมุมเยื้องกันทางด้านหน้า
?อ้าว โคอิซึมิซัง?
คุณโทจิอ้าแขนทั้งสองข้างกว้างเกินความจำเป็น พร้อมส่งเสียงสูงร้องทักทาย
?อยู่คนเดียวเหรอ??
โคอิซึมิอดกลั้นไม่ให้ตัวเองยิ้มแหยออกมา ก่อนพยักหน้าโดยพยายามให้ดูสงบนิ่งมากที่สุด
?พอดีเลย ที่จริงฉันมีของอยากให้เธอช่วยดูหน่อย เป็นแจกันเครื่องเคลือบน่ะ ฉันได้ยินมาว่าโคอิซึมิซังยังหนุ่มอยู่แท้ๆ แต่มีสายตาแหลมคมเป็นอย่างมาก ช่วยดูให้ฉันหน่อยจะได้ไหม?
?ไม่หรอกครับ ผมก็แค่ดูของโบราณเป็นงานอดิเรกเท่านั้น...?
?แค่นั้นก็พอแล้ว ไม่มีปัญหาหรอก ฉันเอาแจกันมาด้วยเผื่อว่าคืนนี้เธอจะให้เกียรติมาร่วมงาน?
คุณโทจิชักชวนด้วยความมุ่งมั่นและอารมณ์ที่พลุ่งพล่านผิดปกติ โคอิซึมิรู้สึกกดดัน สถานการณ์เช่นนี้คงยากที่เขาจะปฏิเสธ
?ทางนี้เลย โคอิซึมิซัง ขอเวลาแค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ เดี๋ยวเลขาฯ ของฉันจะนำทางเธอไปยังห้องพักบนชั้นเจ็ดเอง ช่วยดูให้ฉันหน่อยก็แล้วกัน?
โคอิซึมิไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำตามคำขอร้องของคุณโทจิ
ความคิดที่ว่าตอนนี้คุณคายาชิมะอยู่ที่ไหนผ่านแวบเข้ามาในสมอง และขณะที่โคอิซึมิกำลังครุ่นคิดอยู่นั่นเอง คุณโทจิก็กล่าวแนะนำชายหนุ่มรูปร่างผอมนามมิคิโมโต้ให้เขารู้จัก และโคอิซึมิก็เดินตามชายผู้นั้นขึ้นลิฟต์ไปอย่างจำยอม
มิคิโมโต้เป็นหนึ่งในเลขานุการของคุณโทจิ เขาน่าจะอายุมากกว่าโคอิซึมิประมาณสิบปีได้ ดูเหมือนเขาไม่ใช่คนพูดเก่งสักเท่าไรนัก หลังทักทายกันครั้งแรก มิคิโมโต้กล่าวขอโทษโคอิซึมิหลายต่อหลายครั้งด้วยความเกรงใจ จากนั้นเขาก็เงียบกริบไม่พูดอะไรอีกเลย โคอิซึมิไม่ค่อยชอบความเงียบที่น่าอึดอัดใจนี้ ดังนั้นตอนประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นเจ็ด เขาจึงเป็นฝ่ายเริ่มชวนคุยก่อน
?มิคิโมโต้ซังเป็นเลขาฯ ของคุณโทจิมานานแล้วใช่ไหมครับ??
มิคิโมโต้สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามจากโคอิซึมิแบบไม่ทันได้ตั้งตัว สงสัยเจ้าตัวคงกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่
?เอ๋ อ้อ ใช่ครับ?
ทางนี้ครับ เขากล่าวพร้อมนำทางโคอิซึมิไปตามทางเดินยาวๆ คำตอบเมื่อสักครู่ของมิคิโมโต้ฟังดูตะกุกตะกักชอบกล ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันแต่ดูเหมือนชายผู้นี้กำลังตื่นเต้นที่ต้องสนทนากับโคอิซึมิ
แต่ถึงอย่างนั้นโคอิซึมิกลับรู้สึกดีต่อมิคิโมโต้อย่างบอกไม่ถูก แน่นอนว่าทั้งวิธีการพูดและท่าทางของชายผู้นี้ดูสุภาพและเกรงอกเกรงใจกับทุกๆ อย่าง แค่ได้เดินเคียงข้างกันความสามารถในการพินิจพิเคราะห์ของโคอิซึมิก็ทำงานแล้ว เขารู้สึกเหมือนชายผู้นี้น่าจะเข้ากับตัวเองได้ ความประทับใจแรกที่โคอิซึมิมีต่อมิคิโมโต้คือ เขาดูเป็นคนจริงใจและซื่อสัตย์
?ขอประทานโทษด้วยนะครับที่รบกวนเวลากะทันหันเช่นนี้?
โคอิซึมิรู้สึกได้ว่ามิคิโมโต้กำลังขอโทษเขาจากใจจริง ความรู้สึกผิดแสดงออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน
?แค่ดูเอง ไม่เป็นไรหรอกครับ?
แต่จะช่วยประเมินค่าให้ได้หรือเปล่านั้น ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน โคอิซึมิกล่าวเสริม โคอิซึมิชอบของโบราณมาตั้งแต่เด็ก เขามักขลุกตัวอยู่ในโกดังเก็บของทั้งวันพลางฟังพ่อเล่าเรื่องของเก่าเก็บสะสมของท่าน แม้อย่างนั้นเขาก็ยังรู้สึกกระดากเป็นอย่างมากเวลามีคนชมว่าเขามีสายตาอันแหลมคมในการประเมินค่าสิ่งของ
?ว่าแต่ ไม่ทราบคุณเห็นคายาชิมะบ้างหรือเปล่าครับ??
โคอิซึมิเอ่ยปากถามเรื่องที่ค้างคาใจมากที่สุด
?เมื่อสักครู่ผมเห็นท่านคายาชิมะอยู่กับคาซึโกะซังบริเวณเคาน์เตอร์บาร์ครับ?
?อย่างนั้นเหรอครับ?
โคอิซึมิโล่งอก ผู้หญิงคนนั้นมีดวงตาที่ฉายแววเฉลียวฉลาด ดังนั้นจึงมีโอกาสเป็นไปได้ว่าคุณคายาชิมะอาจยังอยู่กับเธอ ดูเหมือนคืนนี้คุณคายาชิมะมีเรื่องทะเลาะกับคนรักนิดหน่อย ทำให้เขาดูอารมณ์หม่นหมองมากกว่าเคย หากเขาได้พูดคุยและเต้นรำกับหญิงสาวอย่างคาซึโกะ อาจเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นมาได้
?คาซึโกะซังเป็นคนที่วิเศษมากเลยนะครับ?
น้ำเสียงของโคอิซึมิฟังดูจริงใจไม่ใช่แค่ต้องการยกยอปอปั้นเท่านั้น ทำให้เสี้ยววินาทีแรกมิคิโมโต้กล่าวตะกุกตะกัก แต่หลังจากนั้นเขาก็เริ่มพูดอย่างเอาจริงเอาจังจนแทบไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาเป็นคนพูดไม่เก่ง
?ท่านเป็นผู้หญิงที่วิเศษมากครับ คาซึโกะซังเป็นคนกระตือรือร้น... ท่านมักทำสิ่งท้าทายด้วยความกล้าหาญเสมอ และที่สำคัญท่านยังเป็นคนรู้จักสร้างคุณค่าให้ตัวเองอีกด้วย ไม่ทำอะไรฟุ่มเฟือยจนเกินตัว แม้แต่ตอนอยู่ยุโรปท่านก็อยู่ด้วยกำลังความสามารถของตัวเองนะครับ?
ดูเหมือนมิคิโมโต้จะยกย่องและชื่นชมคาซึโกะเป็นอย่างมาก หลังเริ่มกล่าวออกมาแล้ว คำชมก็ไหลพรั่งพรูออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจไม่ขาดสาย
โคอิซึมิพยักหน้าน้อยๆ พลางฟังมิคิโมโต้เอ่ยชื่มชมคาซึโกะ แล้วสายตาของโคอิซึมิก็สะดุดอยู่ที่ใบหน้าของมิคิโมโต้ซึ่งเริ่มแดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ
ชายวัยประมาณสามสิบกลางๆ อย่างมิคิโมโต้กำลังแสดงท่าทีตื่นเต้นไม่ต่างจากเด็กประถม โคอิซึมิดูออกว่าชายผู้นี้ไม่ได้เสแสร้งแต่อย่างใด ทำให้โคอิซึมิเริ่มรู้สึกดีและคุ้นเคยกับเขามากยิ่งขึ้น เขาช่างเป็นผู้ชายที่ใสซื่อบริสุทธิ์ ดูไม่มีลับลมคมในอะไรเลยจริงๆ และสำหรับคนที่ฉลาดหลักแหลมเกินไปอย่างโคอิซึมิ ชายผู้นี้ทำให้เขาอดยิ้มออกมาไม่ได้
?...คุณหนูดูเหมาะสมกับท่านคายาชิมะดีนะครับ?
มิคิโมโต้เพิ่งรู้สึกตัวว่ากำลังพูดมากเกินไป จึงกล่าวทิ้งท้ายไว้เช่นนั้น
โคอิซึมิได้แต่ยิ้มแบบแบ่งรับแบ่งสู้ คุณคายาชิมะมีคนรักแบบลับๆ อยู่แล้ว และคนคนนั้นก็ครอบครองพื้นที่หัวใจของคุณคายาชิมะหมดทั้งดวง แต่เรื่องนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้
มิคิโมโต้หยิบคีย์การ์ดออกจากกระเป๋าเสื้อและใช้เปิดประตูห้องพัก โคอิซึมิเดินตามเข้าไปด้านใน
บนโต๊ะตัวกลมซึ่งตั้งอยู่บริเวณมุมห้องมีกล่องไม้ห่อด้วยผ้าสีม่วงวางอยู่
วินาทีแรกที่มิคิโมโต้หยิบของซึ่งอยู่ในกล่องออกมา โคอิซึมิเบิกตาโพลงโตด้วยความตกตะลึง มันคือภาชนะดินเผาสีสวยสะกดหัวใจให้เต้นระรัว ลมหายใจเขาติดขัดราวกับวิญญาณถูกกระชากออกจากร่าง
เขาได้ของชิ้นนี้มาจากไหนกัน
ประสาทสัมผัสของโคอิซึมิบอกว่า ของชิ้นนี้ไม่ใช่ของที่สามารถหาชมได้ง่ายๆ ตัวของเขาสั่นสะท้านด้วยความเปรมปรีดิ์
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คุณคายาชิมะเป็นนักลงทุนหนุ่มผู้โดดเดี่ยว ออกแนวแปลกประหลาดไม่เหมือนใคร แต่มีเพียง ?ชายหนุ่ม? คนสวนซึ่งเป็นคนรักของเขาเท่านั้นที่รู้ว่าจริงๆ แล้วคุณคายาชิมะมีทั้งความใสซื่อบริสุทธิ์และความเร่าร้อนแอบซ่อนอยู่ในตัว ความรักค่อยๆ เปลี่ยนแปลงคุณคายาชิมะ เขาเริ่มแสดงออกถึงความรู้สึกขึ้นๆ ลงๆ เหมือนคนทั่วไปขึ้นมาบ้างทีละนิด ครั้งนี้เขากับคนสวนเดินทางไปเที่ยวเลคดิสทริค ประเทศอังกฤษด้วยกัน และที่นั่น เขาได้เจอกับเพื่อนเก่าของคนสวนหนุ่มด้วย...!? ผลงานยอดนิยมบอกเล่าเรื่องราวความรักระหว่างคนสวน x เจ้านาย แถมท้ายด้วยเรื่องสั้นตอนพิเศษ และนี่คือหนังสือที่ทุกคนต่างเฝ้ารอคอย!!
