?FRAUKOUJIRO?
เปิดเซ็นเซอร์ตรวจจับคลื่นโฮโม!!! หัวใจข้ามันลุกโชน!!! จังหวะของเลือดมันได้ที่!!! ไอร้อนแผดเผาแทบจะลุกเป็นไฟอยู่แล้วววววว !!!
?FRAUKOUJIRO?
เหลือบมองหน้าต่างเห็นลุงๆ ล่ำบึ้กแห่มาทำอะไรกันที่สนามบินเก่าก็ไม่รู้ฮว้ากกกก อยากกระโดดเข้าไปดูแต่ดันไม่มีชุดจะใส่!!! Orz
?HANJU?
@FRAUKOUJIRO (โหมดประชุม) --- ได้ข่าวว่าวันนี้ทาเนะงะชิมะมีจัดงานอะไรกันด้วยแหละ เห็นลงเป็นคอลัมน์เล็กๆ ในหมวดข่าวท้องถิ่น
?KISSPOP?
@FRAUKOUJIRO (โหมดประชุม) --- อ้อ เห็นอยู่ๆ ที่ว่าจะเปิดตัวเดินเครื่องหุ่นยักษ์ที่เด็กมัธยมปลายเป็นคนสร้างใช่มะ
?CYU-CYU-YASUMASA?
@FRAUKOUJIRO (โหมดประชุม) --- ชมรมหุ่นยนต์โรงเรียน ม.ปลาย ทาเนะงะชิมะกลางไง (*^-^*) ที่เป็นรองแชมป์ ROBO-BAN ไง
?HANJU?
@FRAUKOUJIRO ทีมที่แพ้ Mr.เพลอาเดส น่ะรึ? (โหมดประชุม)
?KISSPOP?
@FRAUKOUJIRO เพิ่งดูคลิปบันทึกการแข่งขันในเว็บไปเมื่อวันก่อน เด็กที่ชื่อเซโนะมิยะ อากิโฮะน่ารักดีนะว่ามั้ย? (โหมดประชุม)
?CYU-CYU-YASUMASA?
@FRAUKOUJIRO เด็กผู้หญิง ม.ปลาย ที่น่ารักกว่าฟราวจังไม่มีอยู่ในโลกนี้!!!! แต่ก็แอบชอบตรงที่ตะโกนชื่อท่าไม้ตายแบบเปล่าๆ ปลี้ๆ กลางงานแข่งอยู่นะที่จริง (โหมดประชุม)
?HANJU?
@FRAUKOUJIRO หม่ามี้เราก็ชอบตะโกนชื่อท่าไม้ตายเป็นพักๆ เหมือนกัน (โหมดประชุม)
?KISSPOP?
@FRAUKOUJIRO หม่ามี้มาจากไหน 5555 (โหมดประชุม)
?FRAUKOUJIRO?
พวกนายถ้าไม่คิดจะประชุมกันจริงจังก็แยกย้ายกันไปซร้า 555555+
.
.
.
ฟราวเขียนโปรแกรมเกมครั้งแรกตอนที่ยังเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 3
ถึงจะเรียกว่าเกมแต่ก็ไม่ใช่อะไรที่ซับซ้อนมากมาย เป็นแค่เกมโอเทลโล่ง่ายๆ ให้คนเล่นแข่งกันเอง เล่นกับ CPU ยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ถ้าตัวเองในขณะนี้กลับไปเขียนโปรแกรมเกมนั้นอีกครั้ง ต่อให้เริ่มต้นจากหนึ่งก็คงใช้เวลาไม่ถึงสามสิบนาที
แต่นั่นคือสุดความสามารถของเธอในตอนนั้นแล้ว
ทั้งอ่านหนังสือสอนการเขียนโปรแกรมมากด้วยศัพท์เฉพาะและคำอธิบายที่เข้าใจยากเกินระดับความรู้ของเด็กประถม ทั้งลองผิดลองถูกซ้ำๆ อยู่วันแล้ววันเล่าเพื่อเขียนโค้ดออกมา เมื่อถึงวินาทีแรกที่ได้ลองเล่นเกมที่ตนเป็นคนสร้างจนเสร็จ แค่วางหมากสีดำล้อมรอบหมากสีขาวแล้วเห็นหมากเปลี่ยนสีจากขาวเป็นดำ ก็รู้สึกว่าได้ลิ้มรสชาติความสำเร็จแล้ว....
?ตะ แต่แป๊บเดียวก็เจอบั๊ก เปลี่ยนตาเดินไม่ได้ แทบต่อยกำแพง?
ฟราวบ่นพึมพำอยู่คนเดียวบนโซฟาโดยที่ยังเคี้ยวป๊อกกี้คาปาก วันนี้เธอก็เก็บตัวอยู่ในห้องของตนเองที่อยู่บนชั้นสามของโรงแรมร้างเหมือนทุกวัน
"ถามว่าฉันต้องการสื่ออะไรน่ะเหรอ ก็จะสื่อว่า ?ประสบการณ์ครั้งแรก? มันหอมหวานเสมอยังไงล่ะ แฮกๆ แต่ที่น่าตกตะลึงกว่าคือ ในคอมที่แม่ให้ยืมมาใช้เขียนโปรแกรมมีคอลเลคชั่นภาพวายของกันบั้ม อยู่ด้วยนี่สิ!"
"แล้วฟราวก็เริ่มแอบจิตตั้งแต่ตอนนั้นเลยสินะ!"
"ตามสามัญสำนึกมันต้องบอกว่า 'ไม่มีเด็กสาวคนไหนเกลียดโฮโม' ต่างหากล่ะ"
"เด็ก ป.3 เรียกว่าเด็กหญิงน่าจะเหมาะสมกว่าเด็กสาวนะคะ? ฟราว"
"ไม่มีเด็กหญิงคนไหนเกลียดโฮโม....ชะ ช่างเป็นประโยคขั้นสูงอะไรเช่นนี้ ถ้ามีคนได้ยินแล้วยังพูดว่า 'เด็กประถมสุดยอด!' อยู่ได้ แสดงว่ามันต้องเป็นโลลิค่อนตัวพ่อชัวร์ป้าบ"
ฟราวพูดคุยกับ bot เกนคิและโรเซตต้าผ่านพ็อกเกตคอมที่วางไว้ข้างตัวโดยที่ตายังมองจอคอมพิวเตอร์ซึ่งตั้งอยู่เบื้องหน้า
บนหน้าจอนั้นมีบทความในเว็บข่าวประจำท้องถิ่น
11 สิงหาคม
?NANNICHIWEB?(หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นภาคใต้)
หุ่นยักษ์จากชมรมหุ่นยนต์แห่งทาเนะงะชิมะกลางนิ่งสนิท
แน่นอนว่าไม่ใช่ข่าวใหญ่โตอะไร เนื้อหาเขียนไว้อย่างคร่าวๆ ไม่กี่บรรทัด แถมฟราวยังรู้จากทวิปโป้ของสมาชิกชมรมหุ่นยนต์มาแต่แรกแล้วว่า หุ่นยักษ์ในข่าวนั้นคือ กันโปร 1 ซึ่งย่อมาจาก ?โครงการสร้างกันวาเรลรุ่นโปรโตไทป์หมายเลขหนึ่ง? ที่เข็นออกมาทดสอบเดินเครื่องได้สักที ลุงๆ ล่ำบึ้กทั้งหลายที่มาเดินเพ่นพ่านแถวสนามบินเก่าไม่ใกล้ไม่ไกลจากตึกของฟราวเมื่อวันก่อน ก็คงเป็นคนงานที่มาช่วยเตรียมการให้
แต่ผลการทดสอบนั้นไม่ค่อยโสภาเท่าไรนัก
ข่าวถูกแชร์ต่อๆ กันบนทวิปโป้ มีคนทั่วไปมาออกความเห็นต่างๆ นานา เช่น
?AMIDAD?
อื้อหือ หุ่นอะไรเนี่ย ดูไม่ได้
?MEMBER-DL?
โทษทีตูขำ
?FORLUCKY-25?
วันนี้ ญี่ปุ่นก็ยังสงบสุข
กดตามลิงค์ไปได้สักพักก็เจอคลิปวิดีโอบันทึกการทดสอบเดินเครื่องที่มีคนอัพไว้บนเว็บนิโกะนิยะวิดีโอ
ฟราวดูไปได้ไม่ทันไรก็เผลอร้องออกมาว่า
"มันจะโหดร้ายเกินไปแล้ว...."
ตรงกลางหน้าจอมีพิมพ์เขียวพร้อมทั้งภาพถ่ายของกันโปร 1 ตอนที่ยังทำไม่เสร็จเหมือนกับที่ฟราวเคยเมื่อวันก่อนฉายเป็นภาพประกอบ แถวๆ เกราะหุ้มดูจะสมบูรณ์ขึ้นมาบ้าง แต่....ช่วงขาช่างดูเทอะทะอย่างที่คิดตะแคงดูท่าไหนก็ไม่เหมือนกันวาเรลที่เอามาเป็นต้นแบบเลยแม้แต่เศษเสี้ยว ขนาดเทียบภาพร่างหุ่นที่ออกแบบไว้ในพิมพ์เขียวยังไม่เหมือนเลย
ถึงจะมองข้ามรูปลักษณ์ภายนอกไปได้ ปัญหาอีกประการของหุ่นยนต์ตัวนี้ก็คือ มันเดินไม่ได้ ถ้าลองขยายคลิปวิดีโอให้ใหญ่ที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วจ้องมองดูดีๆ จะเห็นว่าแท่งใหญ่ๆ ที่น่าจะเป็นส่วนขานั้นค่อยๆ ขยับมาข้างหน้าคล้ายคนเดินลากเท้า แต่ถ้าจะเรียกว่า ?เดินได้? ก็ฟังดูเกินจริงไปหน่อย เอาแบบไม่เกรงใจเลยคงต้องบอกว่า ?เต่าคลานจะเร็วกว่ามั้ย??
"เอาอย่างนี้มั้ยคะ? หุ่นที่อยู่ในระหว่างการสร้างขอให้ระงับการพัฒนาไปก่อน....แล้วหันมาทำหุ่นยนต์ขนาดยักษ์ตัวใหม่ที่ดีกว่าเพื่อไปออกงานมหกรรมกัน...."
หากดูจากผลลัพธ์ ข้อเสนอจากเจ้าหน้าที่ JAXA เทนโนจิ นาเอะที่เสนอให้กับชมรมหุ่นยนต์เมื่อหลายวันก่อนก็น่าจะถูกต้องเหมาะสมที่สุดแล้ว
เอาหุ่นยนต์แบบนี้ไปออกงานมหกรรม รังแต่จะกลายเป็นตัวตลกเปล่าๆ ดีไม่ดีจะถูกคัดออกก่อนที่จะได้รับการอนุญาตให้จัดแสดงด้วยซ้ำ
แต่ถึงอย่างนั้น ฟราวก็ไม่เห็นว่าข่าวหรือคลิปวิดีโอนี้จะ ?น่าขำ? อย่างที่คนในทวิปโป้ว่าตรงไหน
ที่ได้ยินมาก็คือ การสร้างกันโปร 1 ให้เสร็จสมบูรณ์เป็นเป้าหมายของชมรมหุ่นยนต์มาแต่แรกตั้ง
หมายความว่า นี่คือหุ่นยนต์ขนาดยักษ์ตัวแรกที่ชมรมสร้างและทำให้เคลื่อนที่ได้สำเร็จโดยที่ไม่มีเงินทุนมหาศาลจากบริษัทใหญ่ ไม่มีวิศวกรเชี่ยวงานที่ผ่านการฝึกอบรมเฉพาะทางมาร่วมทีม มีแต่เด็ก ม.ปลาย ทำเองตั้งแต่ออกแบบถึงประกอบพาร์ท
มันก็ไม่น่าจะประสบความสำเร็จอยู่แล้ว ถ้ามีคนมาบอกฟราวตอน ป.3 ว่า "เขียนโปรแกรมคิลบาล่าให้ดูตอนนี้เลยได้มั้ย? เธอคงจะสวนกลับไปว่า "จะบ้าก็ให้มันมีขอบเขตหน่อย ไปตายซะ" ไม่ใช่เรื่องที่ควรหัวเราะเยาะสักหน่อย....ฟราวคิดอย่างนั้น
อย่างไรก็ตาม หุ่นยนต์ตัวนี้ไม่มีทางได้ออกงานมหกรรมเดือนกุมภาพันธ์ปีหน้าอย่างแน่นอนแล้ว.... ฟราวคิดเสร็จแล้วก็กลับเข้าสู่โหมดปกติ
"ชะ ช่างเถอะ ใช่เรื่องของเราซะที่ไหนกัน"
แค่ท่องอินเตอร์เน็ตไปเรื่อยเปื่อยจนเจอชื่อโรงเรียนคุ้นๆ อยู่ในเว็บข่าวนิดเดียว ดันหลุดเข้าไปในห้วงความคิดที่ไม่สมกับเป็นตัวเองซะได้
อีกอย่างคือฟราวไม่ได้มีส่วนร่วมในการทดสอบเดินเครื่องกันโปร 1 ในครั้งนี้เลย ไม่แม้แต่จะช่วยงานเล็กๆ น้อยๆ แล้วจะมีสิทธิ์อะไรไปออกความเห็น ที่สำคัญคือ เธอไม่สนใจเรื่องนี้
"บาย~"
ฟราวเอ่ยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะคลิกปุ่มหยุดคลิปวิดีโอที่เล่นอยู่
จากนั้นจึงปิดเว็บข่าวที่เปิดค้างเอาไว้แล้วลืมทุกอย่างไปจนหมดสิ้น
ไม่สิ
เกือบจะลืมได้แล้ว....ต่างหากล่ะ
? PHASE:01 การประชุม
1
?FRAUKOUJIRO?
เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมตัดผมมาปีกว่าแล้ว ลืมต่อไปดีกว่า ตามนั้น
?KISSPOP?
@FRAUKOUJIRO ตอนออกไปข้างนอกก็ผูกทวินเทล? เห็นบ่นว่าเกาะทางใต้ร้อนนักหนา ตัดผมสั้นน่าจะช่วยให้เย็นขึ้นได้นะ
?CYU-CYU-YASUMASA?
@KISSPOP ยกโทษให้ไม่ได้
?HANJU?
@CYU-CYU-YASUMASA เสนอหน้าตอบทำเพื่อ 5555
?KISSPOP?
@HANJU "ไม่ได้นะ! สาวซึนต้องคู่กับทวินเทลสิ!" รึเปล่า 55
?FRAUKOUJIRO?
@KISSPOP ไม่ใช่สาวซึนนะเฟร้ย 555 แล้วก็เลิกเล่นมุกอนิเมะการ์ตูนสี่ช่องสักทีเถอะ ขอร้อง 555555+
.
.
.
ดวงอาทิตย์ส่องแสงเจิดจรัสอยู่บนฟากฟ้า
ช่างเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ
ไม่สิ ที่เหลือเชื่อไม่ใช่การที่ดวงอาทิตย์อยู่บนฟากฟ้า แต่เป็นการที่ตนเองอยู่ใต้แสงแดดที่เปล่งออกมานั่นต่างหาก แถมยังสวมชุดที่ไม่ใช่สายเดี่ยวกางเกงขาสั้นเหมือนทุกวัน แต่เป็นเครื่องแบบนักเรียน
ครั้งสุดท้ายที่แต่งชุดนี้ก็ตอนเข้าเรียนวันแรก
ลานจอดรถอันกว้างขวางสุดลูกหูลูกตาชวนให้รู้สึกเหมือนได้รับการปลดปล่อย
อีกฟากหนึ่งคืออาคารสีขาวซึ่งเป็นที่ตั้งศูนย์อวกาศสาขาทาเนะงะชิมะของ JAXA ที่เคยได้มีโอกาสมาเยือน.... หรือเคยโดนลักพาตัวมานั่นเอง
"โหดร้ายที่สุด....จะฆ่าก็รีบฆ่าสักที....เจ้ารังสีสังหารจากดวงอาทิตย์เอ๋ย...."
ฟราวบ่นงึมงำโดยที่ร่างยังพาดอยู่บนไหล่ของรุ่นพี่คาราเต้ หรือไดโทคุ จุนนะ สมาชิกชมรมหุ่นยนต์ที่เดินมาด้วยกัน ฟราวนั้นไม่ก้าวขาเดินด้วยตัวเองแล้วยังไม่พยายามที่จะยืนอีกต่างหาก จนกระทั่งจุนนะที่ทนแบกน้ำหนักเต็มๆ ของฟราวต้องส่งเสียงร้อง
"โคจิโระซัง....อย่างน้อย....พยายามเดินสักนิดก็ดีน้า...."
"ดึฮึฮึ....กลิ่นตัวรุ่นพี่คาราเต้หอมสวดยอดฮ่ะ....ฟืดฟาดๆ?
"มะ ไม่น้า พอได้แล้ว...."
"กลิ่นนี้มัน....กลิ่นวานิลลา มาหว่านสเน่ห์อะไรแถวนี้หือ ยัยหนูขี้อ่อย จงระเบิดไปซะ...."
"เอ๋...."
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในวันจันทร์ที่ 19 สิงหาคม หลังเทศกาลโอบ้งผ่านพ้นไป
ฟราวเดินทางมายังศูนย์อวกาศสาขาทาเนะงะชิมะของ JAXA พร้อมกับเหล่าสมาชิกชมรมหุ่นยนต์
แน่นอนว่าเธอไม่ได้มาด้วยความเต็มใจ ถึงจะไม่ได้ถูกลักพาตัวเหมือนครั้งก่อนก็เถอะ
ต้นเรื่องก็คือรุ่นพี่ประธาน หรือประธานชมรมหุ่นยนต์ อากิโฮะ
ดูเหมือนว่าหลังจากที่การทดสอบเดินเครื่องกันโปร 1 จบลงด้วยความล้มเหลว อากิโฮะจะยอมเปลี่ยนใจไปขอรับการสนับสนุนจากนาเอะ เจ้าหน้าที่ JAXA ในที่สุด
ทีแรกฟราวก็คิด "ปฏิเสธตัดเยื่อใยขนาดนั้น เขาจะยังยอมช่วยอยู่อีกหรือ?" อยู่ในใจ แต่ดูเหมือนว่าฝ่ายนาเอะจะยังไม่ล้มเลิกแผนสนันบสนุนชมรมหุ่นยนต์ การสนทนาจึงดำเนินไปเรื่อยๆ
ทว่ารอบนี้อากิโฮะไม่วายประกาศนโยบายอันน่าปวดหัว (อย่างน้อยก็สำหรับฟราว) ออกมาอีก
เนื้อหาอีเมลที่ส่งมาถึงฟราว มีดังต่อไปนี้
from เซโนะมิยะ อากิโฮะ
to โคจิโระ ฟราว
"กันโปร 1 เป็นหุ่นที่สมาชิกชมรมหุ่นยนต์รุ่นก่อนกับเราสร้างต่อๆ กันมา แต่กันโปร 2 ที่จะทำต่อจากนี้ เราอยากให้สมาชิกชมรมทุกคนในตอนนี้ได้มีส่วนร่วมในการสร้าง เริ่มจากการเจรจากับ JAXA วันพรุ่งนี้มาให้ครบทุกคนนะ ฟราว โบว์นะด้วย! ขอร้องล่ะ!"
กันโปร 2 คงหมายถึงหุ่นที่กำลังจะสร้างขึ้นมาใหม่
คำตอบของฟราวไม่ต้องบอกก็รู้
from โคจิโระ ฟราว
to เซโนะมิยะ อากิโฮะ
"แต่ฉันขอปฏิเสธ"
สำหรับฟราว เรื่องทั้งหมดได้จบสิ้นแล้วตรงนั้น แต่ปรากฏว่าตอนเช้า UMISHO หรือยาชิโอะ ไคโตะ และสมาชิกชมรมหุ่นยนต์ต่างมาเยือนถึงหน้าบ้านฟราวกันอย่างพร้อมเพรียง
พอเห็นฟราวที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ ไคโตะจึงเอ่ยว่า
"เรื่องราวก็อย่างที่บอกนั่นแหละ สรุปว่าโคนะจังต้องไปด้วย ไม่อย่างนั้นละก็ การล่าชีทเตอร์ครั้งต่อไปอาจจะไม่มีฉันแล้วก็ได้นะ?"
"นะ นั่นมันเงื่อนไขที่ตาแว่นใช้สั่งให้เขียนโปรแกรมไม่ใช่เหยอ"
"ก็ที่ไปช่วยถึงครั้งล่าสุดไง แต่จะมีครั้งต่อไปหรือไม่ ขึ้นอยู่กับโคนะจังแล้วล่ะ"
"กรอดๆๆๆ...."
พอโดนพูดถึงขนาดนี้ ฟราวก็สุดที่จะปฏิเสธ เพราะธุระที่มีกับไคโตะนอกจากเรื่องล่าชีทเตอร์แล้วยังมีการช่วยค้นหาคิมิจิมะรีพอร์ตอีกด้วย
นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ยอมถ่อมาถึงศูนย์อวกาศทาเนะงะชิมะโดยยืมไหล่ของจุนนะเดินภายใต้แสงตะวันหน้าร้อนเช่นนี้
?จุนจังนี่ทั้งอึดทั้งแรงดีจริงๆ แฮะ?
ไคโตะหันมาทางฟราวกับจุนนะที่มีฟราวเกาะไหล่ พลางพูดราวกับจะแสดงความประทับใจหลังจากที่เอาแต่ยืนมองอาคารของศูนย์อวกาศมาตั้งแต่ก้าวลงจากรถประจำทาง
ส่วนคำพูดนั้นฟราวก็เห็นด้วย คนที่ช่วยพยุงและลากตัวฟราวที่ยอมมาด้วยกันอย่างเดียวแต่ไม่คิดจะให้ความร่วมมือ แถมยังอยู่ในสภาพใกล้ตายด้วยแสงอาทิตย์ที่ไม่คุ้นเคยจนมาถึงตรงนี้ได้ไม่ใช่ทั้งไคโตะและอากิโฮะ แต่เป็นจุนนะ สมกับเป็นอดีตชมรมคาราเต้ ได้ยินว่าปัญหาของจุนนะที่ใหญ่กว่าเรื่องพลังกายก็คือใจไม่สู้ หรือที่เรียกกันว่าเป็น ?พวกจิตอ่อน? แข่งที่ไหนแพ้รวดที่นั่น
?เอาล่ะ พร้อมกันแล้วสินะ?
คำพูดเสียงดังลั่นที่มาจากข้างหลังฟราวนั้นเป็นของนางาฟุคาดะ อาจารย์ที่ปรึกษาประจำชมรมที่เดินทางมาด้วยกัน
?ขอกำหนดแผนการเจรจากับเทนโนจิซังเลยละกัน?
อากิโฮะที่ยืนอยู่ตรงหัวแถวเอียงคอด้วยความฉงน แทรกคำอธิบายอีกนิดนึงว่านอกจากนางาฟุคาดะแล้ว ทุกคนในที่นี้ล้วนแต่ใส่ชุดเครื่องแบบของโรงเรียนด้วยกันทั้งสิ้น
?แผนการ??
?ถูกต้อง ก่อนอื่นจะสอนให้รู้จักความรู้พื้นฐานอย่างนึง นั่นก็คือคนญี่ปุ่นน่ะไม่ถนัดการโต้แย้ง เข้าใจรึเปล่า??
?แล้วทำไมเหรอ??
?อย่างพวกแกน่ะไม่เคยโต้แย้งกับใครเป็นเรื่องเป็นราวมาก่อนใช่มั้ย? ก็แน่ล่ะ โรงเรียนไม่มีสอนเรื่องพวกนั้นอยู่แล้ว ครูจึงเห็นว่านี่เป็นโอกาสอันหาได้ยากยิ่งที่จะได้พัฒนาทักษะการโต้แย้งไงล่ะ!?
พูดอะไรสมกับเป็นครูบาอาจารย์ก็ได้แฮะ
ในขณะที่ฟราวกำลังคิดเช่นนั้น นางาฟุคาดะก็พูดประโยคต่อไปนี้ออกมาทันใด
?เพราะฉะนั้นการเจรจาครั้งนี้ ครูจะไม่เข้าไปช่วยเลยแม้แต่ปลายก้อย อยากได้อะไรก็ไขว่คว้ามาให้ได้ด้วยตัวเองซะ!?
อ้าวเฮ้ย
?นี่....จะทิ้งความรับผิดชอบเหรอ??
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โคจิโระ ฟราวเริ่มค้นหาคิมิจิมะรีพอร์ตที่เหลือร่วมกับยาชิโอะ ไคโตะ ชีวิตประจำวันที่มีไอริเข้ามาก็ดูสดใส จนกระทั่งมีเรื่องที่ไม่คาดฝันแจ้งมาจากเพื่อนที่โตเกียว นั่นคือตอนอวสานของอนิเมะ "กันวาเรล" หลุดออกมาเผยแพร่บนโลกออนไลน์ เบาะแสเกี่ยวกับแม่ที่ไม่คาดคิดมาก่อนทำให้ฟราวเก็บความตื่นตกใจไว้ไม่อยู่ แต่แล้วเธอก็ได้ค้นพบข้อความที่สอดคล้องกับคิมิจิมะรีพอร์ตซึ่งทำนายจุดจบของมวลมนุษยชาติ!? แผนการร้ายครั้งใหญ่ที่เกี่ยวพันถึงชะตาของโลกกำลังเคลื่อนไหว เล่ม 2 ที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด!!
