คืนนี้ท้องฟ้ามืดมิด แสงจันทร์ไม่ได้เปล่งรัศมีดังเช่นหลายคืนก่อน มีเพียงดาวดวงน้อยๆ ที่ส่องประกายระยิบระยับ ร่างบอบบางของหญิงสาวคนหนึ่งกำลังยืนรับลมอยู่ริมระเบียงห้องนอน นีรา อิงครัต กำลังเป็นทุกข์ใจอย่างหนักกับการตายของพี่ชายและหนี้สินที่เขาได้ก่อเอาไว้ก่อนจากไป
?พี่ลมติดหนี้เจ้านายของเขาอยู่ล้านนึง พี่เราเขาไปกู้เงินเจ้านายมาแต่งเมียน่ะลูก แม่เองก็สงสัยอยู่แล้วเชียวนะว่าเขาไปเอาเงินมาจากไหนมากมายถึงได้จัดงานซะใหญ่โตขนาดนั้น แถมยังดาวน์รถคันใหม่ด้วย เคยกระซิบถามเขาก็บอกว่าเงินเก็บๆ เฮ้อ...อย่างลมน่ะหรือจะเก็บเงินเป็นกับคนอื่นเขา?
นีราได้แต่ถอนใจยาวเมื่อนึกถึงบทสนทนาเมื่อครู่นี้ เธอทราบดีว่าแม่คงเจ็บปวดมาก แม้ท่านจะบ่นว่าพี่ชายไปเรื่อย แต่แววตาและสีหน้าของท่านเองก็ยังคงโศกเศร้า เธอเองก็เช่นเดียวกัน ถ้าแลกได้เธอยอมเสียเงินใช้หนี้มากมายนั่นไปโดยไม่นึกเสียดายเลยสักนิดหากได้ชีวิตของพี่ชายกลับคืนมา
นีราตรองไว้แล้วว่าคงจำเป็นต้องทำงานให้หนักเพื่อหาทางผ่อนปรนภาระหนี้สินก้อนนี้ แม้ว่าเจ้าหนี้จะใจกว้างเป็นน้ำทะเลที่ไม่คิดจะเก็บดอกเบี้ยด้วยเลยสักบาทก็ตามเถอะ
?เราจะต้องไม่ทำให้แม่เดือดร้อน? นีราส่ายหน้า เธอจะไม่มีวันให้แม่กลับไปก้มหน้าก้มตารับจ้างรีดผ้าอีกแน่ ท่านทำงานหนักมาตลอดชีวิตนี้แล้ว ส่งเสียเลี้ยงดูลูกจนเรียนจบเป็นผู้เป็นคนได้ถึงขนาดนี้ก็เพราะน้ำพักน้ำแรงของท่าน ?แม่ควรจะได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายเสียที?
คิดได้ดังนี้นีราจึงเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ล้มตัวลงบนเตียงนอน ปิดเปลือกตาแล้วข่มใจให้หลับ แม้จะยากเย็นแต่หญิงสาวก็เชื่อมั่นว่าเธอจะจัดการปัญหานี้ได้ในที่สุด
อีกฟากหนึ่งทางตอนใต้ของประเทศไทย ครอบครัวศาสวัตรกำลังนั่งถกกันอยู่ ประเด็นก็คือลูกหนี้ของพวกเขาซึ่งควบตำแหน่งลูกจ้างด้วยนั้นได้ด่วนเสียชีวิตไปแล้ว
?เรื่องที่เจ้าลมยืมเงินผมไปก็ขอให้รู้กันแค่เรานะครับคุณพ่อคุณแม่ ผมไม่อยากให้ใครเอาไปพูดมากมาย ปากต่อปากเดี๋ยวเรื่องมันจะไม่จบ สงสารคนที่ตายไปแล้ว? ชยรพ ศาสวัตรเอ่ย
?เอ่อ...คืออย่างนี้ตารพ แม่ของลูกดันเผลอบอกเรื่องนี้กับแม่ของนายลมไปน่ะสิ? เจนภพบอกลูก
?คุณแม่!? ชยรพร้องขึ้นมา ?โธ่ ไม่น่าเลยนะครับ?
?แม่ขอโทษตารพ? พัชรีโอดครวญ ร้อนรนขึ้นมาทันที ?แม่เผลอไปจริงๆ นะ ทนเห็นแม่ของนายลมร้องห่มร้องไห้ไม่ไหวแม่ก็เลยเข้าไปปลอบแก ปลอบไปปลอบมาจนแกหยุดร้องไห้แม่ก็เลยชวนคุยเรื่องอื่น?
?พอคุยไปแล้วแม่ของลูกก็เลยมันปาก? เจนภพต่อประโยคให้ภรรยาจนเธอต้องหันมาค้อนขวับให้เขา ?ต่อยอดไปจนถึงเรื่องสินสอดทองหมั้นของเจ้าลม?
ชยรพปล่อยลมหายใจเฮือกใหญ่ออกมาเมื่อได้ฟังอย่างนั้น นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเลยสักนิด ไม่ได้อยากให้เรื่องราวมันไปถึงหูแม่กับน้องสาวของปราณันต์เลย เพราะเขาตั้งใจจะยกหนี้สินให้ลูกน้องอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้ก็ไม่คิดจะพูดอะไรเรื่องนี้ออกไปเลยด้วยซ้ำ ?แล้วพวกเขาว่ายังไงกันบ้างครับ?
?พวกเขาก็ตกใจกันน่ะสิจะอะไรล่ะ? เจนภพบอกลูกชาย ?ไม่ช็อกก็บุญหัวเท่าไรแล้ว เงินตั้งล้าน! แค่เห็นน้ำตาของแม่เจ้าลมตอนที่ได้รู้เรื่องนี้เข้าพ่อก็กลัวบาปแล้ว จริงไหมแม่?
ศรีภรรยาของนายเจนภพหน้าซีดเผือด ก่อนจะพูดเสียงอ่อยๆ กับลูกชายว่า ?ใช่จ้ะ นึกย้อนกลับไปแล้วแม่ยังโกรธตัวเองไม่หายเลยตารพ แม่ไม่น่าปากมากเลยให้ตายสิ แม่ของนายลมร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่าเชียว ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสาร โชคยังดีนะที่น้องสาวของนายลมยังไม่รู้เรื่องเข้า แต่ป่านนี้ก็คงจะเข้าใจอะไรแล้วกระมัง?
ชยรพถอนใจก่อนที่จะเอ่ยปลอบมารดา ?ช่างมันเถอะครับคุณแม่ เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้แล้วกันไป?
?แต่แม่ก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี แม่ไม่รู้ว่ารพจะยกหนี้ให้กับนายลม แม่ไม่รู้จริงๆ แต่เดี๋ยวแม่จะโทร.ไปบอกพวกเขาว่าตอนนี้ลูกชายของแม่ใจดียอมยกหนี้ให้แล้ว แม่คิดว่าพวกเขาคงจะดีใจมาก?
?ก็ดีครับคุณแม่ อย่างน้อยเราก็ได้ทำบุญนะครับ?
?จ้ะ แม่ก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน?
เมื่อพูดคุยกันจนเข้าใจหมดทุกเรื่องแล้ว ชยรพก็ขอตัวไปยังห้องนอนส่วนตัวของเขาเพื่อพักผ่อน ก่อนที่จะกลับไปยังเกาะส่วนตัวในวันพรุ่งนี้
***
ร่างสูงของชยรพ ศาสวัตรดูโดดเด่นและดึงดูดสายตาผู้คนได้เสมอไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็ตาม ชายหนุ่มมีรูปสมบัติที่น่าประทับใจ ไม่ว่าจะเป็นร่างกายของเขา ชยรพสูงราวกับนายแบบ ผิวมีสีแทนตามธรรมชาติของผู้ที่ถูกแสงแดดโลมเลียอยู่เป็นนิจ ไหนจะมัดกล้ามของเขาอีกล่ะ นี่ยังไม่รวมถึงใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาตามแบบฉบับของหนุ่มแดนใต้อีก ไม่แปลกหรอกที่ใครหลายคนจะชื่นชมเขาโดยเฉพาะกับบรรดาสาวๆ
?คุณรพคะ!? เจือจันทน์...ลูกสาวคนสวยของข้าราชการชื่อดังประจำอำเภอกระโดดโลดเต้น เมื่อเห็นชายหนุ่มผู้ครองหัวใจเธอมานานแสนนานตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาว
?คุณรู้ได้ยังไงครับว่าผมจะมาวันนี้? ชายหนุ่มถามขณะที่เดินเข้าไปใกล้เธอจนได้กลิ่นน้ำหอมลอยฟุ้ง เจือจันทน์ยืนอยู่บริเวณสะพานหน้าอ่าว วันนี้เธออยู่ในชุดกางเกงขาสั้นกุดสีแดงแป๊ดแสบตากับเสื้อกล้ามคอลึกสีตัดกัน อวดผิวขาวผุดผ่องที่เธอได้จากแม่มาอย่างแสนภาคภูมิ ?แล้วนี่มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน?
?จันทน์ก็มารอคุณน่ะสิคะ? เจือจันทน์ตอบด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด ?ทำไมคุณรพขึ้นฝั่งแล้วไม่เห็นโทร.ไปบอกจันทน์บ้างละคะ นี่ถ้าคนอื่นเขาไม่พูดกันจันทน์ก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าคุณมาอยู่ที่บ้านตั้งนานแล้ว?
?ผมมาพบคุณพ่อกับคุณแม่ของผมก็เพราะเรื่องของเจ้าลม? ชยรพให้เหตุผล
?ว้าย! นี่สรุปว่านายลมตายจริงๆ หรือคะ? เจือจันทน์เองยังตกใจ จะว่าไปแล้วเธอเองก็เคยหมายตานายคนนี้อยู่หรอกนะ หน้าตาหล่อเหลากว่าคนชาวเลแถวนี้มาก เสียแต่ว่าจนไปหน่อยก็เท่านั้นเอง ?จันทน์นึกว่าชาวบ้านเขาโจษกันไปเฉยๆ นะคะ นึกไม่ถึงว่าจะอายุสั้นขนาดนี้ แล้วนี่คุณรพจะกลับแล้วหรือคะ? ท้ายประโยคนั้นเธอเปลี่ยนไปถามเรื่องที่อยากรู้ ?จันทน์เพิ่งเจอคุณรพเองนะคะหลังจากเมื่อคราวที่แล้ว...?
?จันทน์...?
?ถ้าไม่อยากให้จันทน์ตามไปที่เกาะ งั้นคุณรพก็ต้องอยู่เที่ยวกับจันทน์ก่อนนะคะ...นะค้า?
ชยรพได้แต่ถอนใจ ลองว่าเจือจันทน์พูดอ้อนแบบนี้ล่ะก็เขาเองก็คงไม่สามารถขัดใจได้หรอก ชายหนุ่มนึกอย่างปลงๆ อย่างว่าล่ะนะ เขามันก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งก็เท่านั้นเอง ถึงจะยังครองความเป็นโสดมาจนบัดนี้แต่ก็ใช่ว่าจะเหงาไม่เป็น เจือจันทน์เองก็น่ารักและช่างเอาอกเอาใจเก่ง แล้วอย่างนี้ใครบ้างล่ะจะทนไหว
?ไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกันก่อนนะคะคุณรพ? สาวหน้าหมวยชักชวนพลางยิ้มกว้าง ?พอทานข้าวเสร็จแล้วคุณรพก็พาจันทน์ไปดูหนัง ดูหนังเสร็จแล้วก็...? ตารีสวยของเธอช้อนขึ้นมองสบกับดวงตาคมสีเข้มของชายหนุ่ม กระซิบบอกเขาเบาๆ ว่า... ?พรุ่งนี้ค่อยกลับไปที่เกาะนะคะ?
ชยรพได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาไม่ตอบรับแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทางปฏิเสธอะไรออกไป ก็แน่ล่ะว่าเขาจะบอกปัดได้อย่างไรในเมื่อมีของหวานมากองอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ
?นิ่ง...แสดงว่าไม่ปฏิเสธนะคะที่รัก?
เจือจันทน์ยิ้มหวานหัวเราะคิกคัก ก่อนจะวาดวงแขนเรียวกลมกลึงโอบเข้ากับเอวแกร่งของเจ้าของฟาร์มมุกอย่างหวงแหน ประกาศความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของโดยไม่สนใจสายตาอยากรู้อยากเห็นแกมตำหนินับสิบคู่ของคนที่อยู่ในละแวกนั้น
***
คุณนายพัชรีกลับจากตัวอำเภอมาถึงบ้านหลังใหญ่อันแสนสุขของเธอเมื่อตะวันเคลื่อนคล้อยไปทางทิศตะวันตกเข้าให้แล้ว ใบหน้าของหญิงวัยเลยกลางคนที่ยังดูสาวแลดูบึ้งตึงเหลือเกินในยามนี้ผิดกับเมื่อช่วงเช้าลิบลับราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ จนคู่ชีวิตของเธอซึ่งกำลังนั่งชมนกชมไม้อยู่ยังสังเกตได้
?มีอะไรรึเปล่าคุณ?
นางพัชรีตอบคำถามของสามีด้วยการทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาเต็มแรง แล้วก็พ่นลมหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด ?ตารพไปไหนคะ? เธอถามถึงลูกชาย แทบไม่ต้องเหลียวมองหาก็แน่ใจว่าชยรพไม่ได้อยู่ในบ้านหลังนี้เป็นแน่แท้ และนั่นยิ่งทำให้คนเป็นแม่เดือดดาล
?กลับเกาะดาหลาไปแล้วเมื่อตอน...?
?เกาะนังเจือจันทน์ละสิไม่ว่า!!? พัชรีโพล่งออกมาอย่างสุดแค้น
?คุณก็พูดไป เจ้ารพกลับเกาะไปตั้งแต่เช้าแล้ว? เจนภพบอก ?ว่าแต่คุณไปเจอลูกที่ไหนล่ะ?
?ที่ร้านอาหารในอำเภอน่ะสิ แล้วเจ้าลูกชายของคุณก็กำลังควงอยู่กับยายเด็กเจือจันทน์!?
?มันจะแปลกอะไรนักหนาเล่า คุณเอ๊ย ตารพเป็นผู้ชาย อายุอานามแกก็น่าจะมีเมียมีลูกเป็นโหลแล้วด้วยซ้ำ แถมแกยังหล่อเหลาเอาการออกซะขนาดนี้ผู้หญิงไม่แลนี่สิถึงจะแปลก คุณไม่น่าจะไปหงุดหงิดอะไรเลยนะคุณพัชรี เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆ เสียสุขภาพจิตเปล่าๆ น่า?
?จะไม่ให้ฉันหงุดหงิดเห็นทีจะไม่ได้หรอก? พัชรีแย้งสามีของเธออย่างมีอารมณ์ ใบหน้ายังฉุนเฉียวไม่หาย ?ฉันเป็นแม่ หัวอกของคนเป็นแม่ย่อมต้องการเห็นลูกได้ดีมีคู่ครองที่เหมาะสม แล้วผู้หญิงที่เหมาะสมกับตารพของเราน่ะก็ต้องเป็นผู้หญิงที่ดีด้วย?
เจนภพทิ้งลมหายใจพรืดใหญ่ เขาพอจะเข้าใจแล้วว่าภรรยากำลังต้องการอะไรและเธอจะทำอะไร ?แล้วเด็กคนนั้นไม่ดีตรงไหน ชื่ออะไรนะจันทร์จวงเหรอ?
?เจือจันทน์!? พัชรีตอบเสียงดังฟังชัด พูดชื่อนี้ออกไปแล้วเธอก็รู้สึกเสนียดปาก จะบาปหรือไม่ก็ไม่กลัวแล้วล่ะ ตอนนี้ใจเธอน่ะไม่ชอบแม่เด็กนี่เอามากๆ ?ไม่ทำงานทำการซักอย่าง เป็นชาวเกาะ นั่งเกาะพ่อเกาะแม่ที่ทำงานราชการอยู่ในอำเภอ เอาแต่แต่งตัวโป๊ๆ โห คุณดูวันนี้หล่อนใส่กางเกงสั้นซะจน...?
?คุณก็เลยไม่ชอบใช่ไหมล่ะ?
?ถูกต้องค่ะ? เธอบอกสามี ?บอกไว้เลยนะคุณภพว่าฉันจะไม่ยอมให้ลูกชายของเราไปข้องแวะกับยายเด็กคนนี้เด็ดขาด?
?ช้าไปแล้วละมั้งผมว่า? เจนภพบอก เป็นผู้ชายด้วยกันมันดูกันออก อีกอย่างลูกชายของเขามีนิสัยเป็นอย่างไรก็รู้ๆ กันอยู่ ?ตารพของเราก็คงชอบพอแม่เด็กนั่นพอตัวล่ะ คุณก็หยวนๆ ให้เด็กมันไปเถอะ ถ้ามันรักมันชอบกันก็ไม่ควรจะไปขัด?
?ฉันไม่เอายายเด็กนี่หรอก!? พัชรีบอกอย่างเอาแต่ใจ ?ในเมื่อมันอยากมีเมียนัก แม่ก็จะหาให้มันเอง?
เจนภพส่ายหน้า ?แล้วคุณจะหาใครล่ะ ลูกสาวบ้านไหน? เขาถามอย่างข้องใจ
พัชรีนิ่งคิดไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยปาก ?ลูกสาวเพื่อนฉันส่วนใหญ่ก็ยังอายุมากกว่าตารพกันทั้งนั้นเลย หลายคนก็แต่งงานแล้วด้วย เพื่อนสนิทของคุณพอจะมีใครพึ่งได้ไหมคะ?
?เพื่อนผมส่วนใหญ่ก็มีแต่ลูกผู้ชายทั้งนั้นล่ะ ลูกผู้หญิงก็แต่งงานแต่งการไปหมดแล้ว?
พัชรีส่ายหน้าไปมาขณะที่หัวสมองกำลังลำดับความคิดที่อยู่ในใจ เธอจะหาหญิงสาวที่ไหนกันหนอที่จะเหมาะสมกับพ่อลูกชายแสนดีของเธอ มาเป็นเมียและเป็นแม่ของลูกให้กับหลานชายหลานสาวตัวน้อยๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต
?ผู้หญิงคนนั้นต้องอายุน้อยกว่าตารพ เพื่อที่ตารพของแม่จะได้คุ้มครองปกป้องเธอได้ หน้าตาสวยหมดจด กิริยามารยาทงดงาม ยิ้มหวาน ท่าทางอ่อนโยน มีความเป็นกุลสตรีทุกย่างก้าว เอ...เหมือนเคยพบเคยเจอที่ไหนเมื่อไรกันนะ...ไม่ช้าไม่นานนี่เอง...ซักวันสองวันเห็นจะได้ แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรนะ...?
สองสามีภรรยานั่งนิ่งขบคิดอยู่เป็นนาน แม้สาวใช้เดินเข้ามาในห้องทั้งคู่ก็ยังแทบจะไม่รู้สึกตัว จนกระทั่งน้อยเอ่ยเรียกเจ้านายนั่นล่ะ พัชรีกับเจนภพถึงได้หันมาสนใจ
?นายแม่คะ มีโทรศัพท์ติดต่อมาหานายแม่ค่ะ บอกว่าชื่อคุณนีรา โทร.มาจากกรุงเทพฯ แล้วเธอก็ยังบอกอีกนะคะว่าเธอเป็นน้องสาวของนายลมค่ะ?
พัชรียิ้มกริ่มเมื่อได้ยินรายละเอียดจากสาวใช้ นี่ล่ะข้อมูลที่กำลังต้องการล่ะ เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู ปากอมยิ้มนิดๆ ก่อนจะเอ่ยกับอีกฝ่ายที่รอสายอยู่ ?สวัสดีจ้ะหนูน้ำ?
?สวัสดีค่ะคุณป้า?
?หนูน้ำจำป้าได้ด้วยหรือจ๊ะลูก? พัชรีถามเสียงอ่อนเสียงหวาน
?จำได้สิคะ? หญิงสาวตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ?น้ำเคยเอาเครื่องดื่มไปเสิร์ฟให้คุณป้าเมื่อวันที่คุณป้าไปงานศพของพี่ลมในวันแรกน่ะค่ะ?
?แหม ป้าดีใจจังเลยลูกไม่นึกว่าหนูจะจำป้าได้ แล้วนี่หนูโทร.มาหาป้ามีอะไรรึเปล่าจ๊ะ?
?น้ำอยากคุยเรื่องเงินที่พี่ลม...?
?อ้อ! ป้าลืมไป? พัชรีพูดขัดเสียงสูง เธอฉุกคิดถึงคำพูดของลูกชายที่ได้ฝากความเอาไว้เมื่อคืน ?พี่รพ...ลูกชายของป้าน่ะจ้ะ พี่รพเขาเป็นเจ้านายของลม พี่รพบอกว่ายินดีที่จะยกหนี้ให้กับพี่ลมของหนูน้ำนะจ๊ะลูก?
?คุณป้าคะ น้ำขอขอบพระคุณในความกรุณาของคุณป้า...?
?ความกรุณาของพี่รพจ้ะ? พัชรีรีบแทรก เจนภพรู้สึกว่าภรรยาของเขาจงใจที่จะย้ำชื่อของบุตรชายบ่อยเกินไปแล้ว มีแผนอะไรรึเปล่านะ กลิ่นความไม่ชอบมาพากลชักติดอยู่ที่ปลายจมูกเข้าให้แล้วสิ
?น้ำขอบพระคุณจริงๆ ค่ะคุณป้า แต่ว่าน้ำ...?
?ไม่มีแต่จ้ะ นี่แม่อยู่ไหมหนูน้ำ ป้าอยากคุยอะไรด้วยหน่อยจ้ะ?
?อยู่ค่ะ...รอซักครู่นะคะคุณป้า?
พัชรียิ้มกริ่ม รู้สึกได้ว่าเสียงของนีราหายไปจากโสตประสาทครู่หนึ่งแต่ก็ชั่ววินาทีเท่านั้น เพราะเวลาต่อมาเธอก็ได้ยินเสียงมารดาของนีราพูดแทรกเข้ามาแทน หลังจากทักทายกันแล้วเธอก็เอ่ยชวนพรรษาคุยหลายต่อหลายเรื่อง ก่อนจะจบลงที่การดำเนินการตามแผนที่เธอได้วางเอาไว้ในใจ แน่นอนว่าสิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือการทาบทามนีรามาเป็นลูกสะใภ้
?ดูเหมือนคุณอยากได้น้องสาวเจ้าลมมาเป็นลูกสะใภ้นะ? เจนภพถามภรรยาเมื่อเธอวางสายแล้ว
?ใช่ค่ะ? พัชรีรับอย่างยิ้มชื่น ?หนูน้ำนี่ล่ะที่ตรงสเปกฉันทุกอย่างเลย อายุน้อยกว่าตารพ ทั้งน่ารักน่าเอ็นดู กิริยามารยาทก็น่ามอง รับรองเลยค่ะว่าหนูน้ำต้องเป็นเมียที่ดีของตารพและเป็นแม่ที่ดีของหลานฉันได้แน่?
?แต่ดูท่ามันจะยากนะคุณ เล่นจะคลุมถุงชนเด็กมันแบบนี้น่ะ เจ้ารพมันจะยอมเรอะ?
?ฉันต้องทำให้ตารพยอมได้แน่ค่ะ? พัชรีมั่นใจ ?คุณล่ะคะคิดว่าหนูน้ำเป็นยังไง?
?เท่าที่ดูก็เป็นเด็กดีนะ? เจนภพบอกภรรยา ?เอาเถอะ คุณว่ายังไงผมก็ว่ายังงั้นล่ะ ขอให้เจ้ารพถูกใจหนูน้ำก็แล้วกันนะ?
พัชรีมั่นใจเลยเชียวว่าชยรพจะต้องถูกใจนีราเป็นแน่ เพราะหญิงสาวทั้งสวยและสง่า ไม่ว่าจะมุมไหนก็น่ามองน่าใคร่ ไม่ยากเลยที่เสน่ห์ของนีราจะมัดใจเจ้าลูกชายของเธอ
***
ที่กรุงเทพฯ นั้น พรรษากำลังพูดคุยโทรศัพท์ทางไกลกับอดีตเจ้านายของลูกชาย เธอเป็นฝ่ายฟังเสียมากกว่า ก่อนที่จะบอกลากันเมื่อพูดคุยธุระจบแล้ว
?คุณป้าพัชรีว่ายังไงบ้างคะแม่? เสียงหวานของนีราเอ่ยถามมารดา
?คุณพัชรีชวนให้พวกเราไปเที่ยวที่บ้านน่ะจ้ะ? พัชรีเล่าให้ลูกสาวฟัง ใบหน้ายังมีเค้ากังวลนิดๆ ปรากฏให้เห็น ?แกอยากจะพบพวกเราน่ะลูก?
นีราพยักหน้าเบาๆ เธอเข้าใจแล้วว่ามารดาค่อนข้างกังวลกับบางสิ่ง ?แม่ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องหนี้สินของพี่ลมหรอกนะคะ อย่างที่น้ำเรียนไปแล้วว่าน้ำพอจะมีทางออก...?
?น้ำ...? พรรษาเรียกลูกสาวด้วยน้ำเสียงจริงจัง ?บอกตามตรงนะลูกว่าแม่ไม่อยากให้ลูกไปหยิบยืมเงินจากใครมา แม่ว่ามันไม่ค่อยน่าไว้ใจ อีกอย่างมันก็ไม่ต่างอะไรจากการยืมหนี้มาโปะหนี้อีกต่อหนึ่ง?
?น้ำก็คิดเหมือนกันกับแม่นั่นล่ะค่ะ แต่ตอนนี้เรามีหนี้ตั้งล้านนึง ถ้าเราไม่รีบหามาใช้คืนเราจะแย่นะคะ?
พรรษาเข้าใจดี ?เมื่อครู่ตอนที่คุยโทรศัพท์กับคุณพัชรีเห็นแกบอกแม่ว่าลูกชายจะยกหนี้ให้เรานะลูก?
?น้ำทราบแล้วค่ะ น้ำก็เคยได้ยินพี่ลมพูดถึงเขาอยู่บ่อยๆ เหมือนกันค่ะ? เธอว่าพลางนึกถึงเจ้านายหนุ่มที่พี่ชายของเธอเทิดทูนเหลือเกิน ?รู้สึกจะชื่อว่าคุณชยรพ พี่ลมเคารพเขามากทีเดียวค่ะแม่?
?แล้วลูกมีความเห็นว่ายังไงบ้างจ๊ะเกี่ยวกับเรื่องนี้? พรรษาถามลูกสาว ?แม่เองยังไม่ได้ให้คำตอบป้าพัชรีไปหรอกนะว่าจะรับน้ำใจของทางนั้นหรือเปล่า แม่รอถามลูกก่อนจ้ะ?
?น้ำยืนยันที่จะชดใช้หนี้คืนพวกเขาค่ะแม่? นีราพูดอย่างเด็ดเดี่ยว แม้อีกฝ่ายจะมีน้ำใจเหลือล้นมอบให้แต่เธอกระดากใจเกินกว่าจะยิ้มรับโดยไม่คิดอะไร ?เรายืมเขามาเป็นเงินก็ต้องชดใช้เขาด้วยเงิน น้ำไม่อยากให้ใครมาสงสารเราไปมากกว่านี้อีกแล้ว?
?แม่เห็นด้วย? พรรษาว่า เพราะนี่คือชีวิตจริงที่ไม่ใช่นิยาย ไม่มีใครให้อะไรใครฟรีๆ โดยที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนกลับไปหรอก ?แต่แม่คิดว่าเรายังพอมีหนทางอื่นที่ไม่ต้องไปกู้หนี้ยืมสินมาชดใช้นะลูก ทางคุณพัชรีเองก็ไม่ได้เร่งรัดอะไรเรานัก แม่คิดว่าคงจะพอมีทางที่จะพูดคุยขอเวลาหาเงินได้นะ แล้วระหว่างนี้เราก็ทำงานให้มากขึ้นก็คงจะพอจ่ายหนี้เป็นงวดๆ ไปได้อยู่หรอก?
?ถ้าแม่เห็นควรจะทำอย่างนั้นน้ำก็เห็นดีด้วยค่ะ? เธอว่า ?น้ำพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง คิดว่าจะใช้คืนให้คุณป้าพัชรีไปก่อน แม่คิดว่ายังไงคะ?
?ถ้าน้ำตัดสินใจที่จะทำแบบนี้แล้วแม่ก็ไม่ขัดข้องหรอกจ้ะ แม่สนับสนุนลูก? พรรษามองบุตรีอย่างรักใคร่ ?แม่ก็ได้แต่หวังว่าทุกอย่างมันจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีในเร็ววันนี้?
?อีกไม่นานหรอกค่ะแม่ น้ำสัญญา?
พรรษาได้แต่ยิ้มกับคำสัญญาของลูกสาว เธอเองก็หวังให้เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน เพราะการอยู่โดยไม่มีหนี้สินนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุด ก็ได้แต่ภาวนาขอให้ปัญหาหนี้สินที่คั่งค้างอยู่ของลูกชายทุเลาลงและหมดไปในเร็ววัน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พี่ชายของ ?นีรา? มาด่วนจากไปพร้อมกับทิ้งหนี้ไว้นับล้าน และฝ่ายเจ้าหนี้ก็ไม่ได้ต้องการเงินคืนเพราะอยากได้หล่อนมาเป็นสะใภ้ ทั้งนีราและ ?ชยรพ? ต่างปฏิเสธที่จะไม่แต่งงานกันเพราะถูกคลุมถุงชน ทว่าเหตุการณ์เมาปลิ้นของชายหนุ่มที่เข้าห้องผิดและปลุกปล้ำนีราก็ทำให้ต่างต้องยอมรับ บวกกับข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วจังหวัดว่าหล่อนเป็นเมียนายหัวแล้วยิ่งทำให้ปฏิเสธไม่ได้ แต่ก้างขวางคอชิ้นโตอย่างเจือจันทน์สาวมากรัก ผู้เป็นคู่ควงของชยรพก็ออกมาทวงสิทธิ์ ด้วยการบอกว่าหล่อนท้องกับเขา ซึ่งนั่นทำให้นีรารู้สึกผิดที่ต้องพรากครอบครัวคนอื่น ชยรพจึงต้องหาทางแก้ปัญหานี้ให้ลุล่วงเพราะหัวใจเขารู้แล้วใครเป็นเจ้าของที่แท้จริง และเขาจะไม่ยอมปล่อยให้ผู้หญิงที่มีเขาเป็นชายแรกต้องหลุดมือไป
?คุณรพขา...อ๋า...อย่าทรมานน้ำเลย?
นีราร้องขออย่างลืมอาย ดวงตาคู่สวยหรี่ปรือ
มองอ้อนให้ชยรพช่วยให้เธอพ้นจากความทรมานแสนหวานนี้
