มาริษาหลบไปทำงานเป็นครูบนเกาะเพื่อหลีกหนีความวุ่นวาย เกาะแห่งนี้เป็นเกาะไม่ใหญ่นัก ห่างไกลความเจริญ ชาวบ้านอยู่กันตามมีตามเกิด เด็กๆ ไม่ได้เรียนหนังสือ หากแต่ทุกวันนี้การศึกษาเข้าถึงทุกที่ แม้แต่เกาะห่างไกลความเจริญแบบนี้
มาริษาเรียนจบครู หล่อนอยากเป็นครูมาแต่เล็ก หล่อนสอนนักเรียนในโรงเรียนใหญ่มาสองปี ที่หล่อนพบรักกับสมโภชน์ ครูสอนพละศึกษา
สมโภชน์เป็นครูหนุ่มหน้าตาดี เป็นที่กรี๊ดกร๊าดของเด็กนักเรียนที่อยู่ในวัยกำลังฝันหวาน มาริษาเองตอนเป็นเด็กก็เคยแอบรักครู มันเป็นเรื่องธรรมดาไม่เสียหาย เหมือนวัยรุ่นคลั่งนักร้อง อย่างดีก็แค่กรี๊ดกร๊าดไปตามเรื่อง
มาริษาไม่ใช่คนขี้หึง หล่อนเป็นถึงครูบาอาจารย์ มีเหตุผลมากพอ
หล่อนไม่ได้เจอหน้าสมโภชน์แล้วรักเขาเลย เขาจีบหล่อน ทุกอย่างเดินไปตามครรลองสวยงาม ไม่เร่งรีบ กว่าหล่อนจะรับเขาเป็นแฟนก็คบกันมาแล้วสองปี
มาริษาไม่อยากเชื่อเลยว่าสมโภชน์จะทำให้หล่อนเสียใจมาก ขนาดพาตัวเองมายังเกาะแห่งนี้
มาริษาอับอายผู้คน ทุกคนในโรงเรียนมองมาริษเหมือนเป็นคนโง่ หล่อนไม่รู้เลยว่าสมโภชน์เล่นรักกับเด็กนักเรียนม.ปลาย จนเด็กตั้งท้อง เด็กร้องไห้มาขอสมโภชน์กับมาริษา บอกว่าสมโภชน์ไม่รับผิดชอบเพราะจะแต่งงานกับมาริษา
มาริษาช็อกไปเลยทีเดียว
เด็กนั่นท้องตอนไหน ในเมื่อสมโภชน์แทบไม่เคยห่างหล่อน นอกจากตอนสอน เขากลับบ้านพร้อมหล่อน กินข้าวพร้อมกัน มาโรงเรียนเขาก็ไปรับหล่อน
มาริษายิ้มเศร้าๆ
เด็กนั่นจะท้องได้ยังไง มาริษาคิดอย่างหมองๆ
แต่มันก็เป็นไปแล้ว ตอนนี้มาริษาหนีอายขอมาเป็นครูโรงเรียนห่างไกลความเจริญ และที่นี่คือที่ที่ไม่มีครูมาสอน
?จะไหวหรือครู?
อาจารย์จากส่วนกลางที่หล่อนไปทำเรื่องขอย้ายถามอย่างลังเล
?ไหวค่ะ?
?ไม่ใช่แค่เรื่องเล่นๆ นะครู เด็กพวกนั้นต้องการวิชาความรู้ ต้องการครูที่อยากสอนเขาจริงๆ ต้องการป้อนวิชาความรู้ให้เขา ไม่ใช่ครูที่ต้องการหนีเพื่อประชดชีวิต?
?ดิฉันไม่ได้ประชดชีวิตค่ะครู? มาริษาตอบหน้าหมองๆ
?แต่ครูอกหักมาไม่ใช่หรือ?
ไม่อยากเชื่อเลยว่าเรื่องของหล่อนจะดังไกลมาถึงส่วนกลางแบบนี้ มาริษก้มหน้างุด เต็มไปด้วยความละอายใจ
มาริษาเลือกที่จะไม่ตอบ ทำให้ครูอรพินถอนใจ
?จะไหวหรือ ไม่มีเพื่อนหรอกนะครู ครูเป็นผู้หญิงคนเดียวมันอันตราย โรงเรียนแบบนั้นแม้แต่ผู้ชายเขายังไม่ขอไปกันเลย?
?ไหวค่ะ?
คำตอบของหญิงสาวทำให้ครูอรพินถอนใจออกมา
?ตัดสินใจดีแล้วนะ?
?ค่ะครู?
?งั้นก็ตามใจ แล้วจะรู้ว่ามันไม่สบายอย่างที่คิด?
?ดิฉันไม่ได้อยากหาความสบายค่ะครู?
?งั้นก็เถอะ ครูผู้ชายอกสามศอกเขายังทนไม่ไหวเลย มีคนขอย้ายกลับมาตั้งไม่รู้จักกี่คนแล้ว?
?ตามใจนะ? ครูอรพินถอนใจ ?พวกอกหักก็แบบนี้ เห็นขอไปทุกราย สุดท้ายก็รีบวิ่งแจ้นกลับมาแทบไม่ทัน แต่ถ้าครูอยู่ได้ ก็ดีเหมือนกันเด็กๆ จะได้มีครูดีๆ อย่างครูไปช่วยสอน? ครูอรพินยิ้มจางๆ ออกมา
?ดิฉันอยากไปค่ะ?
?ขอบใจนะ ยังไงก็นึกถึงเด็กๆ เข้าไว้ เด็กพวกนั้นเป็นเด็กด้อยโอกาส พ่อแม่เขาไม่มีปัญญาส่งเรียนในเมือง พอถึงเวลาสอบครูก็ต้องพาเด็กๆ มาสอบวัดผลที่โรงเรียนในจังหวัด ครูเข้าใจระเบียบแล้วนะ?
?เข้าใจแล้วค่ะ?
ครูอรพินมองหญิงสาวอย่างไม่ไว้ใจนัก
?ครูคงไม่ได้ท้องหรอกนะ?
ท้องหรือ?
คนท้องไม่ใช่หล่อนหรอก แต่เป็นเด็กนั่น มาริษาคิดอย่างหมองๆ มาริษาไม่โกรธที่ครูใหญ่พูดแบบนั้น
?ไม่ได้ท้องค่ะ?
?เฮ้อ โล่งอกไปที เพราะถ้าท้องก็คงให้ไปไม่ได้หรอก ที่นั่นลำบาก ถ้าท้องจริงๆ ทางเราไม่เห็นด้วยหรอกนะถ้าจะไป?
?ไม่ได้ท้องจริงๆ ค่ะ?
?ก็ดี จริงๆ แล้วครูก็อยากได้ครูที่มีปณิธานแน่วแน่ที่อยากจะสอนเด็กหรอกนะ ถ้าครูเป็นคนคนนั้นก็ดี เป็นบุญของเด็กพวกนั้น?
?ค่ะครู?
?แล้วพ่อแม่ครูล่ะ...รู้หรือยัง? ครูอรพินสัมภาษณ์
?บอกท่านแล้วค่ะ?
?เขาไม่ว่าอะไรเหรอ?
?ไม่ค่ะ ดิฉันโตแล้ว พ่อแม่เข้าใจดี?
?ไม่กลัวเขาเป็นห่วงบ้างหรือไง?
?เขาทราบว่าดิฉันดูแลตัวเองได้ค่ะ?
ครูอรพินอดถอนใจหนักๆ ไม่ได้
?รู้ล่ะว่าดูแลตัวเองได้ ถ้าครูเป็นพ่อแม่เธอ ครูคงห่วงมาก เพราะเธอเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย ของแบบนี้เอาอารมณ์มาตัดสินไม่ได้?
?ดิฉันทราบค่ะ ดิฉันมีเหตุผลพอค่ะ?
?ตกลงเปลี่ยนใจครูไม่ได้สินะ?
ครูอรพินถอนใจหนักๆ ส่ายหน้าเนือยๆ มองหญิงสาวอย่างเห็นใจ
?ค่ะครู?
?ตามใจนะ?
?ดิฉันไม่อยากเจอหน้าใครอีกแล้ว?
?คิดว่าหนีแบบนี้จะเป็นทางออกหรือ?
?เป็นทางออกของตัวเองค่ะ ดิฉันทำเพื่อตัวเอง อยากไปให้พ้น ไปยิ่งไกลได้ยิ่งดี?
?คิดมากไปหรือเปล่า?
?คิดรอบคอบแล้วค่ะ?
หญิงสาวตอบเสียงหนักแน่น จริงจัง ครูอรพินถึงกับถอนใจออกมาอย่างอ่อนใจ
?งั้นก็ตามใจเถอะ?
?ขอบคุณค่ะครู?
?ครูเอาใจช่วยแล้วกัน ยังไงก็แล้ว ครูก็ดีใจแทนเด็กๆ พวกนั้นด้วย?
มาริษายิ้มเซียวๆ ดีใจที่จะได้ไปให้พ้นจากสังคมจอมปลอมเสียที....มาริษาเบื่อทุกอย่าง หล่ออยากหนีไปให้ไกล ไม่อยากเจอคนลวงโลก
สมโภชน์!
หญิงสาวคิดแล้วอยากร้องไห้ออกมา
การไปอยู่ห่างไกลความเจริญสักพักอาจทำให้หญิงสาวคลายความทุกข์ไปได้อย่างมาก ความบริสุทธิ์ใสสะอาดของเด็กๆ จะช่วยรักษาจิตใจของมาริษาให้กลับมาสดใสเหมือนเดิมอีกครั้ง มาริษาหวังแบบนั้น
หล่อนไม่ต้องการให้ตัวเองจมอยู่กับความทุกข์เพราะผู้ชายเลวๆ มักมากนั่น หล่อนอยากลืม อยากตัดสมโภชน์ออกไปจากใจให้เร็วที่สุด
หล่อนคิดอย่างขื่นๆ หล่อนหวังที่จะสร้างครอบครัวใหม่กับเขา แต่เวรกรรมแท้ๆ หล่อนกลับพบว่าเขาไม่ซื่อสัตย์
หล่อนรู้สึกเหมือนฝันร้าย
หล่อนเคยฝันว่าสมโภชน์เป็นคนดี เขารักเดียวใจเดียว เขาเป็นพ่อพิมพ์ของชาติ ขณะที่หล่อนเองก็เป็นแม่พิมพ์ของชาติ
แต่เขากลับกลายเป็นซาตานชั่วร้ายในคราบพ่อพระ ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเร็วมาก จนมาริษาตั้งตัวไม่ทัน
หล่อนยอมอยู่คนเดียว ดีกว่าอยู่ภายใต้คนที่มีอำนาจต่อจิตใจของหล่อนในตอนนี้ มาริษามีความสุขกับการสอนหนังสือเด็ก หล่อนจะใช้เด็กๆ นี่แหละช่วยเยียวยาหัวใจ แม้ว่าจะได้เงินเดือนไม่มาก แต่มาริษาพอใจแล้ว
ในที่สุดมาริษาก็เดินทางมาที่นี่
เกาะแห่งนี้สงบสุขอย่างที่หล่อนฝันหา
อากาศก็ดี เด็กๆ น่ารัก ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส เป็นมิตร และมีแต่ความจริงใจ ผิดกับคนที่หล่อนเพิ่งจากมาที่มีแต่ความหลอกลวง มาริษาจะไม่ไว้ใจผู้ชายคนไหนอีกแล้ว ชาตินี้หล่อนจะไม่คิดแต่งงาน หล่อนยอมขึ้นคานจนแก่ตายดีกว่ารักผู้ชายลวงโลก
มาริษาหัวเราะสดใสร่าเริงเป็นครั้งแรกในรอบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
วันแรกในโรงเรียน มาริษาเริ่มต้นด้วยการเป็นภารโรง ต้องเก็บกวาดทำความสะอาดทุกอย่าง ดีที่ผู้ใหญ่บ้านช่วยกระจายข่าวว่ามีครูมาสอนแล้ว ทำให้พวกเด็กๆ มาดูครูคนใหม่ พวกเด็กๆ ทำหน้าผิดหวังที่เห็นครูผู้หญิง
ยิ่งผู้ปกครองด้วยแล้ว เอ่ยปากต่อหน้าหล่อนเลยว่า
?แบบนี้ทนอยู่ได้เกินสามวันก็เก่งแล้ว พวกเราอย่าไปสนใจเลย เสียเวลาทำมาหากินเปล่าๆ ?
ไม่มีใครช่วยหล่อนทำความสะอาดโรงเรียนที่เป็นเพิงเล็กๆ ยังดีที่บ้านพักครูดูแน่นหนาไม่น่ากลัว
แต่กระนั้นห้องน้ำก็อยู่นอกบ้าน มาริษาเห็นตอนแรกกึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว หากแต่หล่อนบอกตัวเองว่าต้องสู้ หล่อนจะลบคำสบประมาทของทุกคน หล่อนไม่ได้มาที่นี่เพียงเพราะอกหัก อยากหนีผู้คนเท่านั้น
มาริษามุ่งมั่นอยากจะสอนเด็กๆ ให้มีความรู้ ยังดีที่มีเด็กหลายคนทนเห็นครูผู้หญิงทำงานคนเดียวไม่ได้ ก็แอบพ่อแม่มาช่วย
มาริษาหัวเราะเสียงสดใส มีความสุข
วันแรกดูจะทรมานกว่า มาริษาต้องต่อสู้กับความกลัวที่มากับความเงียบ แต่อยู่ๆ ไปมาริษาก็เริ่มชิน
ดูเหมือนเด็กๆ เองก็ให้ความสนใจครู คอยมาดูว่าครูกินอยู่ยังไง พวกแกคงอยากดูว่าครูจะอยู่ได้หรือเปล่า
พอผ่านวันที่สามก็เริ่มมีนักเรียนมาเรียน ดวงตาเปล่งประกายสุกใสเจิดจรัสด้วยความสุข มาริษาดำเนินอย่างเรียบง่าย ไม่ต้องแต่งตัวสวย แค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนเท่านั้นก็พอแล้ว ไม่ต้องแต่งหน้า ไม่ต้องประชันขันแข่งกับใคร
คนที่นี่ต้องการเพียงปัจจัยสี่อย่างแท้จริง
โรงเรียนของหล่อนเริ่มมีเด็กมาเรียนมากขึ้น มีแม้แต่เด็กโต มาริษาไม่เคยใช้ชีวิตคุ้มค่าแบบนี้มาก่อน
ดีที่บนเกาะแห่งนี้มีแหล่งน้ำที่เป็นน้ำตกกลางเกาะ ชาวบ้านใช้น้ำนั้นประทังชีพ ทั้งดื่มกิน อาบน้ำ และปลูกผัก
เด็กๆ สอนให้ครูอย่างหล่อนรู้จักการปลูกผัก พ่อแม่เด็กเริ่มไว้ใจครูมากขึ้น เอาปลาเอากุ้งที่หามาได้มาแบ่งปันให้ครู
มาริษาไม่ต้องซื้อหาอะไร นอกจากของที่จำเป็น ส่วนใหญ่หล่อนจะฝากเมียผู้ใหญ่บ้านที่ชื่ออารีย์ไปซื้อ
มาริษาไม่เคยคิดจะไปเหยียบบนแผ่นดินใหญ่ แม้ว่าจะสามารถขึ้นฝั่งได้ทุกวัน เพราะชาวบ้านต้องปลาไปขายบนฝั่ง
มาริษาสนุกกับการสอนหนังสือ เด็กๆ ที่นี่เก่งทุกอย่าง น่าเสียดายที่พวกเขาไม่มีครูดีๆ มาช่วยสอน
มาริษาแปลกใจตัวเองที่หล่อนอยู่บนเกาะนี้ได้ครบเดือน ไม่น่าเชื่อเลยว่าหล่อนจะอยู่ที่นี่ได้ ทั้งหมดนี้ไม่มีทางเป็นไปได้เลย ถ้าไม่เป็นเพราะเด็กๆ ช่วยเป็นกำลังใจให้มาริษา
หล่อนคิดที่จะมีชีวิตแบบนี้ไปจนแก่...ไม่ต้องเจอใคร...อยู่แบบนี้มาริษาก็มีความสุขดีแล้ว หล่อนไม่คิดแสวงหาอะไรอีก
มาริษาลืมสมโภชน์ไปเสียสนิท ในสมองหล่อนมีแต่เด็กๆ หล่อนดีใจที่ได้ทำเพื่อคนอื่นบ้าง ไม่ใช่เห็นแก่ตัวเองเพียงอย่างเดียว
มาริษาแทบไม่ได้ใช้เงินเดือนๆ แรกของตัวเอง หล่อนเก็บเงินนั้นมาช่วยเด็กๆ เด็กบางคนยากจน มาริษาก็ให้เงินช่วยเหลือ เพราะหล่อนไม่ต้องใช้เงินอะไร มีคนเอาอาหารการกินมาให้ ทั้งปลา กุ้ง ปลาหมึก พ่อแม่บางคนจับฉลามได้ แร่เนื้อปลาฉลามมาให้หล่อน มาริษาปฏิเสธแทบไม่ทันเลยทีเดียว
อยู่ที่นี่มีอะไรให้มาริษาตื่นเต้นแทบทุกวัน หล่อนมาอยู่ช่วงพายุเข้า พายุพัดกระหน่ำ ครั้งแรกที่มาริษาเจอกับพายุ หล่อนแทบอยากร้องไห้ออกมา ยังดีที่แก่น นักเรียนชายที่เริ่มย่างเข้าวัยหนุ่มมาดูหล่อน และช่วยหล่อน ไม่อย่างนั้นมาริษาคงหยิบจับอะไรไม่ถูก ทุกอย่างเหมือนจะปลิวไปตามพายุ แต่ตอนนี้มาริษาเริ่มชินแล้ว หล่อนสามารถรับมือกับพายุได้สบายเพียงลำพัง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
?พุฒิภัทร? ได้รับมอบหมายให้ทำภารกิจลับในการปราบปรามโจรร้าย พวกมันแฝงตัวอยู่บนเกาะที่เงียบสงบและจับตัวคนสำคัญเอาไว้เพื่อต่อรอง หากแต่แผนการที่ดำเนินมาดิบดีเกิดต้องพังพินาศเพราะผู้หญิงที่ชื่อ ?มาริษา? หล่อนเพิ่งย้ายมาเป็นครูที่นี่และกำลังเดินสำรวจเกาะแสนงามนี้อย่างเพลิดเพลิน แต่แล้วจู่ๆ หล่อนก็ได้เห็นภาพร้ายกาจที่ทำให้ตกใจกรีดร้องจนต้องถูกจับตัวไป มาริษาคิดว่าตัวเองจะตายเสียแล้วเมื่อถูกมัดมือมัดเท้าปิดปากแน่นหนาขนาดนี้ แต่ก็ได้พุฒิภัทรผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาที่หล่อนไม่รู้ว่าเขาเป็นคนดีหรือคนร้ายช่วยเอาไว้ ระยะเวลาเพียงไม่กี่วันที่ต้องใกล้ชิดกันนั้นทำให้เกิดความผูกพันท่ามกลางสถานการณ์ตึงเครียด ที่ทั้งเขาและหล่อนต่างรู้ดีว่าไม่ว่าจะมีชีวิตรอดหรือไม่แต่หัวใจสองดวงจะรักกันไม่เสื่อมคลาย
?อย่าค่ะ... ไม่...? มาริษาเสียงสั่นระรัว พยายามขืนตัวภายใต้ร่างที่แข็งแรงของชายหนุ่มที่ทาบทับอยู่นั้น ?ชู่ว์...? เขากระซิบปลอบ ?ไม่ต้องกลัว? เขากอดร่างบางเอาไว้ หัวใจเต้นรัวระทึก ดวงตาคู่สวยเบิกโตด้วยความตื่นไหว
