เนื่องจากเป็นบันทึกประจำวันที่เขียนขึ้นเพื่อเรียบเรียงอย่างลึกซึ้ง ถึงกิจวัตรและความรักข้ามชนชั้นของผู้สูงศักดิ์ท่านหนึ่งและข้ารับใช้ผู้สัตย์ซื่อคนนั้น ฉะนั้นหากได้ผ่านตาผู้ใดนอกจากข้า ก็ขอให้ปิดปากเสีย อย่าได้แพร่งพรายเนื้อความภายในโดยเด็ดขาด
ใต้เท้า เลิกยัดเยียดให้อ่านทั้งที่ปากพูดแบบนั้นเสียทีเถอะขอรับ! เดิมทีในประเทศนี้ คนก็เขียนบันทึกประจำวันกันได้โดยไม่เกี่ยงเรื่องเพศอยู่แล้ว และใต้เท้าก็เป็นชายทั้งแท่งมิใช่หรือขอรับ แล้วไอ้ ?ความรักข้ามชนชั้น? นี่คืออะไรกันขอรับ ความรักอะไรกัน
ข้าน้อยขอพูดตรงๆ เลยนะ นี่มันบันทึกประจำวันอันฟุ้งซ่านที่เกิดจากการรักคุดปะทุจุดเดือดของใต้เท้าที่มีต่อฝ่าบาทมิใช่หรือขอรับ?
หะ หุบปากประเดี๋ยวนี้เลยนะ ดาคัสคอส!
อุตส่าห์แอบเอาให้อ่าน แทนที่จะซาบซึ้ง รู้สึกเป็นเกียรติ แต่กลับกล่าวอ้างเช่นนั้นเช่นนี้อย่างไรเล่า ชีวิตทหารหาญถึงได้ลำบากนัก ก็เล่นไม่แม้แต่จะพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่เรียกว่าวรรณกรรม....
ที่จริงข้าก็ไม่สนหรอกนะขอรับ แต่ใต้เท้า เหตุใดพวกเราต้องขีดเขียนเอาเองด้วยล่ะขอรับ....?
ทั้งที่เพิ่งครองราชย์ แต่ชิบุยะ ยูริ ราชาปีศาจลำดับที่ 27 แห่งอาณาจักรปีศาจกลับมีบันทึกเป็นเล่ม
?บันทึกการขึ้นครองราชย์ที่เยาว์วัยที่สุด? กับบันทึกราชาหน้าใหม่ เจ้าว่าแบบไหนดูยิ่งใหญ่กว่ากัน??
?ยิ่งใหญ่ทั้งคู่แหละขอรับ?
ผู้เลอโฉมเกินใคร สะบัดชายอาภรณ์เข้ามาด้วยย่างก้าวที่หงุดหงิด ในจังหวะเวลาที่เซอร์คอนราท เวลเลอร์หยุดมือที่กวนหม้อพอดิบพอดี
?ฝ่าบาท! ไม่เห็นตัวก็นึกอยู่แล้วเชียว ที่แท้ก็มาอยู่ในสถานที่เยี่ยงนี้นี่เอง อย่างที่ข้าเคยเรียนท่านมาก่อน ได้โปรดเลิกเสวยอาหารในห้องครัวเสียทีเถิดขอรับ!?
?เนี่ยนะกิน? แบบนี้เขาเรียกชิมต่างหากเล่า?
ลอร์ดกุนเทอร์ ฟอน ไครสท์ พระครูพี่เลี้ยงของราชาพญามารผู้เยาว์วัยที่สุดในประวัติศาสตร์ และยังควบตำแหน่งสำคัญในการให้คำปรึกษางานราชกิจ เขาบิดใบหน้างดงามที่เล่าลือกันว่าเป็นหนึ่งในอาณาจักรปีศาจจนบูดเบี้ยว ก่อนกระชากจานใบย่อมจากมือผู้เป็นนาย แม้ขึ้นชื่อว่าเป็นเสนาบดี หากแต่ร่างที่สะบัดผมยาวสีเทาเสียกระจายและเอาแต่ไล่ตามหลังยูริ ก็คือแผนกสารพัดเบ๊ที่ช่างดูแลเกินกว่าเหตุดีๆ นี่เอง
?คอนราท เจ้าก็อีกคน มากวนหม้ออยู่ทำไมเนี่ย?
?ทำไมน่ะเหรอ?
ชายที่สามารถพูดคุยด้วยรอยยิ้มกับทุกผู้ทุกคน คอนราด ดาราผู้โดดเด่นด้านทักษะการแสดง บีบปีกจมูกและยักไหล่เบาๆ ก่อนแสดงต่อกุนเทอร์ที่กำลังโกรธเคือง
?ก็มันจะไหม้แล้วนี่นา?
?ใช่ๆ ถ้าไหม้ก็เสียดายของแย่สิ?
พระครูพี่เลี้ยงรีบเรียกสติคืนมา หลังจากวาจาที่สอดรับกันทำให้หน้ามืดไปชั่วขณะ
ยูริเปิดใจเฉพาะกับคอนราด ไอ้ครั้นจะสิ้นสติจากอารมณ์บ้องตื้นที่ว่า มันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ไม่สิ รู้สึกว่าจะไม่ใช่กับเขาคนเดียวซะแล้ว กับโวลฟรัมก็เหมือนยูริจะเปิดรับมากขึ้นเรื่อยๆ กับเกวนดัลก็เหมือนจะสนิทกันอย่างรวดเร็ว มิหนำซ้ำ ท่านเซลี่ก็ยังทำให้ยูริหน้าแดง และเท่าที่ได้ยินมา เขาก็ถูกพิษสงของอะนิสซินาเล่นงานเข้าให้แล้ว
?อา ฝ่าบาท.... ฝ่าบาทเกลียดข้าน้อยหรือไรกันขอรับ??
?อะ อะไร จู่ๆ พูดอะไรออกมาเนี่ย!? เป็นอะไรไปน่ะ กุนเทอร์ นายนี่เป็นคนแสดงอารมณ์โอเวอร์ได้ตลอดเลยนะ?
ยูริถอยหลังไปครึ่งก้าวหลังถูกออดอ้อนโดยชายที่หุ่นล่ำกว่าตัวเองมาก เจ้าหน้าที่ประจำห้องครัวที่กลับมาจากโกดังเก็บเสบียงทำถุงหัวมันหลุดมือด้วยความตกใจ
?เดี๋ยวๆ บ้าน่า นั่นน้ำตาของจริงเหรอ!? อ๊ะ หัวมันกลิ้งไปโน่นแล้ว?
?ไม่มีอะไรหรอกขอรับ เพียงแต่ไม่ว่าข้าจะเทิดทูนเพียงใด พอรู้สึกตัวอีกที ร่างของฝ่าบาทก็จะหายไป ท่านเอาแต่หยอกเย้ากับคอนราทไม่ก็โวลฟรัม..?
?ก็กุนเทอร์ไม่ใช่แบบที่ฉันอยากไปหยอกพร่ำเพรื่อนี่ แถมยังเขียนบันทึกประจำวันอะไรสักอย่างนั่นอีก?
?วาจาของท่านแต่ละคำ มันช่างทิ่มแทงใจข้านัก หมู่นี้เรตติ้งในการมอบหมายงานสำคัญให้ก็ตกลงมาเหลือหนึ่งดาว ตารางอันดับคนโปรดของฝ่าบาทที่ถูกติดประกาศกลางเมืองก็ตกฮวบ?
?ตารางอันดับนั่นคืออะไรน่ะ หมายถึงชิโคนะ เหรอ ที่นี่มีโยโคซึนะ ด้วยเหรอ? ไม่สิ ที่สำคัญกว่าคือ คนโปรด คนโปรดคืออะไรน่ะ!?
ขณะขยับทัพพีอย่างพิถีพิถัน คอนราดอธิบายเป็นคำพูดที่เข้าใจได้แม้เด็กประถม
?คนที่ได้อันดับสูง ก็คือคนที่ท่านรักและเอ็นดูเป็นพิเศษน่ะขอรับ?
?รัก!??
?ชื่อของข้าอยู่ต่ำกว่าเกรตาเสียอีก?
ถ้าจะห่วงเรื่องนั้นล่ะก็ ทั้งที่ก็สามารถสร้างชื่อให้กระฉ่อนในฐานะที่ทำให้สาวๆ ร่ำไห้ได้แท้ๆ แต่ผู้งามล้ำกลับหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายออกมาอย่างเป็นจริงเป็นจัง พ่อครัวคนที่สองกลับออกมาจากโกดังอาหาร สะดุ้งโหยงจนทำตะกร้าไข่ตก
?อะ อ๊ะ อ๊า ไข่กลิ้งไปแล้ว ใจเย็นสิ กุนเทอร์ ก็เกรตาเขาเป็นลูกสาวใช่มั้ยล่ะ? ถึงจะไม่มีสายเลือดเดียวก็เหอะนะ?
คำสุดท้ายยิ่งทวีความวิตกเข้าไปใหญ่ พระครูสร้างน้ำตกน้ำตาบนกรอบของดวงตาสีม่วง
?นะ....นอกเหนือไปกว่านั้นแล้ว หลายวันมานี่ ข้าก็ยังรู้สึกถึงสายตาที่เพ่งเล็งตลอดทั้งวัน อาจเพราะมีพวกที่ยิ้มเยาะข้าผู้น่าอดสู หากเป็นถึงเพียงนั้น ข้าก็น่าสมเพชเวทนา จนแสนจะทานทนโทสะ ?
?หา!??
ยูริตัวแข็งเกร็งไปชั่วขณะ ด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าได้รับฟังสิ่งต้องห้ามเข้าให้แล้ว
?ม....เมื่อกี้ คือ?
?ข....ขออภัยขอรับ ข้าน้อยทำอะไรลงไปนี่ ตื่นตูมไปได้?
เมื่อควานเจอขวดเหล้าองุ่นแดงด้วยมือขวา คอนราดถือโอกาสกระดกขึ้นหนึ่งอึก ก่อนอธิบาย แม้ตัวเขาแทบจะไม่ใส่ใจ แต่แท้จริงเขาคือคนโปรดอันดับต้นๆ
?ในเขตไครสท์ มีทะเลสาบชื่อว่า ทะเลสาบโทสะ และกุนเทอร์ก็เกิดที่นั่นขอรับ มารดาของเขาเป็นชนเผ่าริมทะเลสาบผู้พรั่งพร้อมด้วยพรสวรรค์ด้านพลังปีศาจ และบ้านพักตากอากาศของตระกูลฟอนไครสท์ก็ถูกปลูกสร้างขึ้นที่นั่น?
?ทะเลสาบโทสะ งั้น แสนจะทานทนโทสะ.. ก็เป็นภาษาถิ่น? ภาษาบ้านเกิด? งั้นกุนเทอร์ก็เป็นอิโกตโซ ที่เกิดในแคว้นโทสะ น่ะสิ?
?ไม่นะขอรับ อิโกตโซเป็นเสียงนกป่า ข้าน้อยเกิดริมทะเลสาบต่างหากขอรับ?
?งั้นเหรอ พูดถึงริมทะเลสาบ ก็ต้องนกกาเหว่าสินะ เฮ้ย ไม่ใช่ละ ปนกันมั่วหมดแล้ว!??
เซอร์เวลเลอร์ผู้สุขุมตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง โก่งสะโพกเพื่อปรับระดับไฟ
?แต่สายตานั่นก็น่าคิดอยู่นะ ในปราสาทไม่น่าจะมีคนว่างงานพอจะเที่ยวไล่ตามกุนเทอร์ตั้งแต่เช้าจรดเย็น และถ้ามีคนน่าสงสัยเข้าออกจากด้านนอก ก็แสดงว่าระบบการรักษาความปลอดภัยมีปัญหา แล้วพวกเด็กๆ ที่มาทัศนศึกษาในปราสาทก็ไม่ได้เข้ามาลึกแบบนี้ด้วย?
?แล้วมันก็เป็นสายตาที่เร่าร้อน เกินกว่าจะเรียกว่าเด็กด้วยขอรับ?
?สายตาเร่าร้อน! หรือจะเป็นสาวนักถ้ำมอง? ก็กุนเทอร์หน้าตาดีเกินเหตุนี่นา?
?อย่าเจรจาน่าเศร้านักสิขอรับ ท่านก็ทราบว่าข้าจงรักภักดีเพียงฝ่าบาท ข้าหาได้ยินดีไม่ กับการมีหญิงที่ไหนก็ไม่รู้มารักชอบ?
?ประเด็นคร่ำครวญไม่ซ้ำใครดีนะ ลอร์ดฟอนไครสท์เนี่ย?
เมื่อลอบสังเกตด้วยการชำเลืองมองเพื่อนร่วมงานที่เตรียมเอาแก้มถูไถกับมือของเจ้านาย คอนราดก็ใส่เหล้าลงในหม้อ ค่อยๆ คนแล้วจึงชิมรส
สำหรับเขาแล้ว มันคือภาพแสนสงบ สันติ ดังเช่นปกติ
พ่อครัวคนที่สามที่กลับมาจากคลังเสบียง เท้าลื่นไถลจนทำถุงแป้งสาลีตก การตระเตรียมของทอดพร้อมแล้ว
พี่ชายคนโตแห่งสามพี่น้องเผ่าปีศาจผู้หาได้มีรูปลักษณ์คล้ายคลึงกัน บุรุษผู้ไม่ยี่หระต่อการล้มตึงเพราะโหมงานหนัก หากเพื่อความเจริญรุ่งเรืองของอาณาจักรปีศาจ แม้ลอร์ดเกวนดัล ฟอน โวลแตร์ จะทอดถอนใจต่อความเคราะห์ร้ายของตน แต่เขาก็ยังเดินด้วยสีหน้าบึ้งตึงเช่นปกติ แท้จริงแล้ว ที่นี่คือระเบียงทางเดินศิลาของปราสาทปฏิญาณโลหิตที่สร้างในนครหลวง เขตปกครองที่ขึ้นตรงต่อราชาปีศาจ หาใช่ปราสาทในแคว้นโวลแตร์ที่ตนปกครอง แต่เมื่อวันก่อน เขาถูกเรียกมายังมหานคร เพื่อสะสางงานเอกสารจุกจิกทั้งหลายที่คาราคาซังในฐานะตัวแทนของราชาปีศาจองค์ปัจจุบัน ออกมาตรการชั่วคราวในหัวข้อที่เป็นปัญหาค้างคาอย่างยิ่ง และลงนามแทนในเอกสารเรียกร้องสำคัญๆ
แม้หากกิจการงานหลักไม่อาจดำเนินต่อไปได้ จะทำให้ประเทศตกอยู่ในความโกลาหนเป็นแน่แท้ แต่หากยังคงสภาพเช่นนี้เรื่อยไป ตัวเองก็คงต้องตกอยู่ในตำแหน่งที่เรียกว่า ผู้สำเร็จราชการของราชาองค์ปัจจุบัน ไม่ตลกเลย ต้องมาเป็นผู้สำเร็จราชการแทนคุณหนูตัวป่วนเยี่ยงนั้น ใครจะไปทนไหว นี่ถ้าตัวยูริอยู่ในที่แห่งนี้ ขี้คร้านจะพูดสำบัดสำนวน ประมาณ ?ฆ่ากันชัดๆ? จินตนาการถึงภาพนั้นแล้ว ก็ชวนให้อมยิ้ม
อย่างไรเสีย ปัญหาจำเป็นเร่งด่วนก็พอจะจัดการให้ผ่านพ้นไปได้ในที่สุด เท่านี้ เกวนดัลก็น่าจะได้รับการปลดแอก วันพรุ่งคงได้ออกเดินทางไปยังถิ่นฐาน กลับไปแล้ว สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือ บันโด เอจิคุงที่อยู่ในระหว่างการสร้างสรรค์ จากนั้นก็สวมปลอกคอสีเหลืองให้แมวน้อยที่ได้พ่อแม่บุญธรรมแล้ว แน่นอน ทั้งสองล้วนเป็นเรื่องราวของตุ๊กตาไหมพรม เขาจะได้หมกมุ่นกับงานอดิเรกอย่างสบายอารมณ์ เพราะปราศจากนางมารแดงซึ่งอยู่ในระหว่างทัศนาจร
เกวนดัลขึงแก้มที่คลายออกให้ตึง หลังได้ยินเสียงผู้คนที่กำลังเดินเลี้ยวผ่านหัวมุมเข้ามา หากถูกพบเห็นยามที่ทำตัวไม่สมชายชาตรี ก็ไม่อาจรู้ได้ว่าจะเกิดข่าวลือเช่นใด
คนที่เดินโต้เถียงกันมาคือราชาและมหาดเล็กส่วนตัว ยูริและกุนเทอร์ เพราะการละเลยต่อหน้าที่ของพวกนั้น เราถึงต้อง....ความดันโลหิตพุ่งปรี๊ดในพริบตา
?....อะไรเนี่ย??
ทว่าเบื้องหลังของทั้งสองที่เดินรุดหน้าโดยไม่สังเกตเห็นทางนี้ กลับมีเงาดำเล็กๆ ตามประกบติด ดูเหมือนมันจะติดตามพวกเขา โดยเร้นกายตามเสาและที่กำบัง
?สะกดรอย? ในพระราชวังเนี่ยนะ?
กระนั้น การที่ถูกสะกดรอยไล่หลังมาติดๆ แต่กลับไม่เอะใจแม้แต่น้อย มันหมายความว่าอย่างไรกัน ในฐานะคนสำคัญยิ่งต่อประเทศชาติแล้ว บอกได้คำเดียวว่าปวกเปียก หย่อนยาน ลอร์ดฟอนโวลแตร์วิ่งทะยานในอึดใจด้วยขายาวๆ คว้าคอนักสะกดรอยไว้ในมืออย่างว่องไว
ร่างเล็กยิ่งนัก ไม่สิ น่าจะเรียกเล็กเปี๊ยกเดียวเลยล่ะ เขาถูกยกขึ้น สองขาสะบัดพั่บๆ โดยไม่อาจแตะถูกพื้น
?....เด็กเหรอเนี่ย?
?ไม่ขอรับ มิใช่เด็กขอรับ เห็นเยี่ยงนี้ แต่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะขอรับ ที่สำคัญ เอ่อ รีบปล่อยข้าลงได้ไหมขอรับ ไม่นะขอรับ ไม่ ข้าหาใช่คนน่ากังขาไม่ ข้ามิได้เป็นบุคคลน่าสงสัยเลยแม้แต่น้อย?
เขาสวมชุดที่ปนเปกันระหว่างสีขาวและเทา กับรองเท้าผิดธรรมดาที่พื้นแบนเรียบ ผมสีน้ำตาลทอง ฟันธงไม่ได้ว่าสั้นหรือยาว แม้ใบหน้าจะไม่ใช่ประเภทที่เรียกได้ว่าหล่อเหลา แต่ประกายตาที่เล่นไฟดีแท้ บ่งบอกถึงความไวของมันสมอง แม้สังเกตอย่างสุขุมแล้วจะรู้ได้ว่าน่าจะเป็นเพศชาย แต่ส่วนที่สมชายก็ไม่มีอะไรโดดเด่น
?สะดุดตาจริงๆ นะ?
?อ๊ะ นี่เหรอขอรับ? ทั้งชุดทั้งรองเท้านี่เป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ เพิ่งซื้อมาเมื่อไม่กี่วันมานี้เองขอรับ มันมีชื่อว่า ชุดช่วยลบเสียงฝีเท้า ด้วยพลังปีศาจเพียงเล็กน้อย และทำให้สัตว์กินเนื้อยากจะมองเห็น ด้วยพลังปีศาจน้อยนิด?
?....นั่นก็แค่สีพลางตัวธรรมดาไม่ใช่เหรอ?
?ม่าย มิใช่อะไรเช่นนั้นหรอกขอรับ มันมาจากร้านที่รวบรวมแต่สินค้าอำนวยความสะดวกที่มีชื่อว่า ?ไอเดียขององค์ราชินี? น่ะขอรับ?
หรือว่านั่นจะเป็นร้านค้าสิ่งประดิษฐ์ของอะนิสซินา!?
?เอ่อคือ ขอโทษที่แนะนำตัวช้านะขอรับ ข้ามีอาชีพเช่นนี้ขอรับ....?
?ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ แต่ไม่ยุ่งกับสินค้าร้านนั้น มันจะดีกับตัวเจ้ามากกว่า?
?เอ๋ ทำไมล่ะขอรับ มันมีของน่าสนใจมากมายเลยนะขอรับ อย่างไม้หนีบผ้าพลังปีศาจ ที่สนชายเสื้อพลังปีศาจ จุดที่ไม่สื่อถึงผู้บริโภคว่ามันเป็นพลังปีศาจตรงไหน ก็แอบเป็นที่นิยมเหมือนกันนะขอรับ....ฮ่ะฮ่ะ!?
เกวนดัลฉุนอย่างหนัก ที่สิ่งประดิษฐ์ของนางมารแดง หรือก็คืออะนิสซินา ฟอน คาร์เบลนิคอฟ หนึ่งในสามแม่มดผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรปีศาจที่เป็นเพื่อนวัยเยาว์ ปรมาจารย์งานถักไหมพรม และศัตรูทางธรรมชาติชั่วชีวิต ได้รับการปกป้อง ตัวเองที่เคราะห์ร้ายถูกหมายหัวเป็นหนูทดลอง ต้องได้รับความเสียหายอย่างเห็นได้เด่นชัดขนาดไหน กว่ามันจะโชคดีถูกนำมาทำเป็นสินค้า จนไปถึงขั้นได้รับความนิยมอย่างเงียบๆ
โดยไม่เปิดช่องให้คิดว่า ?ดูดีๆ ตาทั้งสองก็กลมป๊อก น่ารักน่าชังเหมือนสัตว์ตัวเล็กๆ? เกวนดัลโยนนักสะกดรอยร่างเล็กใส่พวกกุนเทอร์ที่กำลังเดินทิ้งห่างออกไป ซึ่งไม่ทันสังเกตถึงความวุ่นวาย
?อะไรกันขอรับ นี่เป็นเครื่องดีดหินพลังงานปีศาจ หรืออะไรสักอย่างใช่ไหมขอร้า....บ แอ่ก!?
บังคับได้เยี่ยมแท้
?ขอแนะนำตัวอีกครั้งนะขอรับ อันที่จริง ข้าคือคนผู้นี้ขอรับ?
ผู้สร้างรอยปูดในตำแหน่งเดียวกัน ให้แก่กันและกันทั้งสองคนนั้น ในที่สุดก็มาถึงขั้นตอนการแนะนำตัวที่ห้องส่วนตัวของกุนเทอร์ กุนเทอร์ทอดสายตามองนามบัตรที่ถูกนำเสนอ และอ่านออกเสียง
?อาณาจักรปีศาจสาส์น แบดวิค โฟล์คลอค ....บรรณาธิการ....เช่นนั้นก็เข้าวังมาหมายจะเก็บข่าว? อ๊ะ บ้าน่ะ อย่าบอกนะว่าคิดจะตีพิมพ์สมุดรวมภาพวาดของฝ่าบาท!??
แม้นั่งประจันหน้ากันเช่นนี้ ส่วนสูงของท่านั่งก็ยังต่างระดับกันเหมือนผู้ใหญ่กับเด็ก ชายร่างเล็กผู้อ้างนามแบดวิค หรี่ดวงตาคล้ายสัตว์เล็กที่ชอบหลุกหลิกไปมา ก่อนโบกมือหย็อยๆ ตรงหน้า
?มิได้ มิได้ มิได้ ครานี้มิใช่เรื่องฝ่าบาทขอรับ อ๊ะ ไม่สิ แน่นอน ในเรื่องนั้น หากประทานอนุญาต คงจะเป็นเกียรติยิ่งนัก ที่เหล่าข้าน้อยจะได้รับความไว้วางใจให้ดูแลสมุดรวมภาพอย่างเป็นทางการของราชาปีศาจองค์ที่ 27 แต่ทว่า คืองี้ขอรับ อันที่จริงแล้ว ครั้งนี้ข้ามาด้วยเรื่องบันทึกประจำวัน?
?บันทึกประจำวัน!??
กุนเทอร์ส่งเสียงดังก่อนผลักเก้าอี้ เขาลนลานมองไปโดยรอบ เนื่องจากเป็นห้องส่วนตัว จึงปราศจากสายตาประชาชี และเพราะเป็นห้องสไตล์ตะวันตก จึงไร้ซึ่งประตูกระดาษแบบบานเลื่อน หน้าต่างจึงไม่มีหูประตูจึงไม่มีช่อง
?ทะ ที่ว่าบันทึกประจำวัน มันเป็นบันทึกประจำวันแบบไหนรึ!??
?อันที่จริง มันเป็นของที่คนรู้จักของข้าได้มาขอรับ คนรู้จักผู้นั้น เป็นบุรุษที่เลือกวิถีชีวิตอันไม่อาจจินตนาการถึง จากจุดยืนของคนที่ชุ่มโชกไปด้วยเรื่องทางโลกเยี่ยงข้า ชีวิตที่อุทิศทั้งกายใจให้แก่ดวงจิตขององค์ชินโอผู้ยิ่งใหญ่?
เอื้อก
หลังจากให้บรรณาธิการที่พูดจาเร็วปรื๋อ เผยรอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยมนุษยสัมพันธ์ และกลอกตาดวงกลมสีน้ำตาลไหม้ไปรอบๆ มาอยู่เบื้องหน้า กุนเทอร์ก็หืดขึ้นคอกับการพยักหน้าน้อยๆ เพื่อไม่ให้เขาล่วงรู้ถึงความวิตกหวั่นไหวภายใน
?เอ่อ ในทางโลก มันคือสถานที่ที่ถูกเรียกขานว่าสวนบำเพ็ญพรตน่ะขอรับ คิดว่าท่านคงทราบอยู่แล้ว ชีวิตความเป็นอยู่ที่นั่นเน้นเรื่องการละกิเลสขอรับ อย่าว่าแต่ผมกับคิ้วเลย ขนทั่วตัวก็โกนไม่เหลือสักเส้นจนล้านเลี่ยนเตียนโล่ง?
?ล้านเลี่ยนเตียนโล่ง?
แม้ลองแสร้งย้อนถามอย่างไร้เดียงสา แต่เรื่องเช่นนั้น เขารู้ซึ้งอยู่ก่อนแล้ว เพราะอย่างไรเสีย เมื่อครึ่งเดือนก่อน เขาก็เพิ่งไปทดลองออกบวชที่สวนบำเพ็ญพรตจ้าวปัญหา หลังวิ่งหน้าตั้งหนีจากความเข้าใจผิดเล็กน้อย ความว่างเปล่าที่หลุดจากความเป็นจริงในบางรูปแบบ ซึ่งถูกคลี่ออกโดยเหล่าพระสงฆ์ไม่ทราบอายุ แม้พยายามลืม แต่ก็หาใช่สิ่งที่จะลืมกันได้ลง
?อย่างนี้ขอรับ อย่างนี้ จากปากคำของคนรู้จัก ความบันเทิงลับๆ ของที่นั่นในช่วงนี้ คือการเวียนกันอ่านบทบันทึกประจำวันเล่มหนึ่งที่ถูกคัดสำเนาแบบลับสุดยอด! ไม่สิ เห็นเขาว่ามันอยู่ในรูปแบบนิยายเพ้อฝัน ที่เริ่มอ่านเพียงครั้งจะมิอาจหยุดได้ เพราะกองพะเนินไปด้วยองค์ประกอบสุดสยิว ทั้งรักต้องห้าม การผจญภัย และมิตรภาพระหว่างบุรุษ?
โดยไม่สนใจท่าทางหรรษาของแบดวิค กุนเทอร์รู้สึกถึงเหงื่อไม่พึงประสงค์ที่หลังและร่องอก (ถึงจะไม่มีหน้าอกก็เถอะ)
นึกออกแล้ว
ถึงบางอ้ออย่างกระจ่างแจ้งเสียเหลือเกิน
ไม่มีการส่งคืนสมุดบันทึกประจำวันที่ถูกพระสงฆ์นิสัยหยาบกระด้าง ผู้วางก้ามเป็นพระพี่เลี้ยงริบไปพร้อมกับคำพูดห้วนๆ ไร้หัวใจ ตอนเข้านอนในวันทดลองออกบวชวันแรก กว่าจะคืนก็ก่อนจะจากไปเพียงประเดี๋ยวในวันสุดท้าย หากมันถูกคัดลอกคำต่อคำอย่างไม่ผิดเพี้ยนโดยมือของคนในเล่า!?
หาก ?บันทึกประจำวันแห่งรักที่สะกดนับแต่ฤดูร้อน? ผลงานที่ตนอ้างว่าเป็นชิ้นเอกนั้น ถูกสัมผัสโดยสายตาของทุกคนในสวนบำเพ็ญพรตล่ะ!?
บรรณาธิการเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างฉับพลัน โดยไม่อาจคาดเดาว่าเขาล่วงรู้ถึงเสียงหวีดร้องในใจหรือไม่
?แล้วใต้เท้ากุนเทอร์ ฟอน ไครสท์ ท่านทราบหรือไม่ขอรับ ว่านิยายเช่นใดที่ชาวบ้านร้านตลาดกำลังอ่านกันอยู่ในช่วงนี้??
?หา ก็ เอ่อ.... ?บันทึกสงครามของนักเลงสุราคนหนึ่ง? กระมัง?
แบดวิคตบเข่า พร้อมรอยยิ้มทั่วทั้งใบหน้า
?ใช่เลย ถูกต้องตามนั้นขอรับ! นิยายเรื่องยาวฟอร์มยักษ์สุดตราตรึง ว่าด้วยราชาผู้มีนิสัยเมาแล้วอาละวาด เป็นจุดด้อยเพียงข้อเดียว กลับต้องสูญเสียทุกสิ่งเพราะเรื่องนั้น แต่เขาก็ไม่ย่อท้อ กอบกู้สร้างนครขึ้นใหม่อีกครั้ง พร้อมกับเหล่าพรรคพวกผู้สาบานว่าจะสัตย์ซื่อ! ยังมีเรื่องอื่นอีกไหมขอรับ??
?แม้ข้าจะช่ำชองเรื่องบันทึกประวัติศาสตร์ และวรรณกรรมเก่าแก่ที่เป็นศิลปวัฒนธรรม แต่สำหรับนิยายเอาใจมหาชน ข้าไม่เจนจัดนัก....ถ้าจำไม่ผิด ข้าเคยได้ยินชื่อเรื่องที่ว่า ?มหาศึกมัจฉา? ?
?ใช่ขอรับ ใช่! มหากาฬบันเทิงที่พรรณนาถึงเหล่านักรบรูปงาม ซึ่งมีฉากหน้าเป็นสมาชิกของคณะปาหี่ขายของทะเล แต่ตัวตนที่แท้จริงนั้น คือผู้ควบคุมสัตว์จำพวกมอนสเตอร์ปลานานาชนิด และต่อสู้ช่วงชิงอำนาจในการปกครองท้องทะเล เรื่องนี้มีการเผยแพร่ออกไปในหลายรูปแบบ และได้กลายเป็นละครเพลงด้วย มีเสียงเล่าลือหนาหู ว่าเมื่อเพลงธีมบรรเลง ยอดขายของทะเลจะพุ่งขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทั้งสองเรื่องต่างตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์อาณาจักรปีศาจสาส์น และได้รับเสียงชื่นชมอย่างยิ่ง ซึ่งต้องขอขอบคุณมา ณ. ที่นี้ด้วยขอรับ?
เมื่อได้รับคำขอบคุณด้วยรอยยิ้มทางการตลาด มันก็ยากจะเอื้อนเอ่ยเอาป่านนี้ว่ายังไม่ได้อ่านจนต้องสวมบทคนดี เล่นตามน้ำไปว่าร้องไห้ในจุดไคลแมกซ์ด้วย
?แต่ว่านะขอรับ?
บรรณาธิการแบดวิคสนทนาต่อหลังจากแสดงสีหน้าเหงาหงอย
?น่าเสียดายที่หนังสือในการดูแลของพวกเรา ไม่สิ นี่เป็นปัญหาของวงการธุรกิจสื่อสิ่งพิมพ์ทั้งหมด....คือผลงานที่ให้ความบันเทิงแก่บรรดาสตรีนั้น แทบจะใกล้เคียงกับคำว่าไม่มีโดยสิ้นเชิง?
โดยส่วนตัวลอร์ดฟอนไครสท์แล้ว มิใช่ผู้นิยมการแบ่งแยกชายหญิง เขาไม่เคยคิดแม้เพียงครั้ง ว่าเด็กหญิงไม่จำเป็นต้องศึกษาหาความรู้! ที่จริง กีเซลาผู้เป็นบุตรีบุญธรรมนั้น เรียนรู้จนช่ำชองด้านเวทรักษาในรั้วสถานศึกษาที่ดีที่สุด และปัจจุบันก็มีบทบาทโดดเด่นในฐานะทหารหญิงเสนารักษ์ ทว่าที่ตอบกลับอย่างไม่ฉะฉานก็เพราะไม่อาจจินตนาการถึงภาพอะนิสซินาสนุกกับนิยายได้โดยง่าย
สิ่งที่อดีตราชินีเซซิลี ฟอน ชปิทซ์เว็ก อ่านอยู่เสมอก็มีเพียงจดหมายรักจากบรรดาท่านลอร์ด ส่วนสิ่งที่แม่มดสติเฟื่อง เลดี้อะนิสซินา ฟอน คาร์เบลนิคอฟ อ่านอย่างเพลิดเพลินอยู่เป็นนิจ คือบันทึกโบราณเล่มหนาปึกที่ว่ากันว่า จดบันทึกเวทปีศาจแสนร้ายกาจในตำนานเอาไว้
งานเขียนสำหรับสตรี? นั่นเป็นของเช่นไรกันหนอ
?แน่นอน ในจำนวนนั้นอาจมีบางท่านที่ผิดวิสัยหรรษาจากหัวใจอย่างจริงแท้ต่อบันทึกสงครามและบันทึกศาสตร์ความรู้ แต่ว่าสุภาพสตรีส่วนใหญ่ก็น่าจะมองหาละครรักวัยรุ่นแนวตลกและตำนานความรักโรแมนติกที่สั่นสะท้านหัวใจได้มากกว่านี้นะขอรับ น้ำตาที่ไหลกระเซ็น การแสดงอารมณ์ที่ปะทุออกมา เหล่าคนรักที่แม้โหยหากันแต่ชะตากรรมกลับสวนทาง!?
นั่นมันไม่ใช่ละครตลกแล้วกระมัง
จะพูดแทรกก็เกรงใจ กุนเทอร์จึงจิบชาอย่างเสียไม่ได้ ออร่าที่ไม่อาจหาคำอุปมา แผ่ซ่านจากตัวแบดวิคที่เล่าอย่างออกรสเมามัน
?ดังนั้นพวกข้าจึงคิดกันเช่นนี้ขอรับ! งานเขียนที่สามารถสร้างความหรรษาในชั่วโมงพักผ่อน ให้กับสาวทำงานที่ประกอบอาชีพและอุทิศตนให้แก่ประเทศชาติ งานเขียนที่มอบความสำราญในยามว่างจากงานบ้าน แก่แม่บ้านที่ดูแลครัวเรือน งานเขียนที่เหล่าเด็กสาวดรุณีสามารถนำไปเป็นประเด็นพูดคุยกันในห้องเรียน การส่งงานเขียนเช่นนั้นสู่ตลาด คือภารกิจเร่งด่วนของคนในวงการสื่อสิ่งพิมพ์อย่างพวกเรา สุภาพสตรีในโลกหล้ากำลังตั้งตารอหนังสือที่ทำให้เนื้อเต้นและเลือดสูบฉีด สิ่งนั้นแหละคือประตูแห่งตำนาน คือกุญแจไขสู่โลกใหม่ การผจญภัยจะเริ่มต้นจากตรงนี้!?
?กะ ก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นนะ?
?ใช่ไหมขอรับ!??
บอกตามตรง แม้จะไม่เข้าใจความหมายในช่วงท้ายสุด แต่บรรณาธิการที่เริ่มสาธยายเกี่ยวกับการประพันธ์ แม้ระฆังบอกเวลาเที่ยงวันก็ไม่อาจหยุดได้ ลอร์ดฟอนไครสท์เองก็ถูกกำราบดังคาด จนได้แต่พยักหน้าให้แก่คู่สนทนาตัวจ้อย
?พูดมาถึงตรงนี้ คิดว่าท่านคงจะเดาออกแล้วนะขอรับ?
ฉะนั้นแล้ว แม้ในยามที่แบดวิคพูดเช่นนั้นออกมา ก็ไม่อาจประเมินได้ว่าต้องเดาเรื่องอะไรกันแน่ หรือจะอยากได้หนังสือรับรองอย่างเป็นทางการจากเสนาบดีแห่งอาณาจักรปีศาจ จะได้โฆษณาอวดอ้างว่าเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาของเยาวชน
บรรณาธิการเลือดร้อนเอนครึ่งร่างเตี้ยๆ ไปข้างหน้าในฉับพลัน และสืบต่อวาจาทรงพลังทั้งที่มีเสียงเล็กแหลม
?....ข้าจึงอยากจะขอตีพิมพ์บันทึกประจำวันของใต้เท้าขอรับ?
?หา ตีพิมพ์....บันทึกประจำวันของข้า??
คำศัพท์สองคำวนเวียนอยู่ในหัว รอยปูดเมื่อครู่เริ่มเกิดความร้อนทันใด
บันทึกประจำวัน บันทึกประจำวัน บันทึกประจำวัน ตีพิมพ์ ตีพิมพ์ ตีพิมพ์
<ตีพิมพ์> การจัดพิมพ์ เผยแพร่ เอกสารงานเขียนหรือหนังสือสู่สาธารณะ จาก ?พจนานุกรมภาษาอาณาจักรปีศาจ ฉบับคัดใหม่?
ความหมายอันน่าสะพรึงของคำเรียบง่าย ซึมแทรกแผ่ซ่านในตัวกุนเทอร์
?พวกเราอยากขออนุญาตตีพิมพ์ ?บันทึกรักที่สะกดนับแต่ฤดูร้อน? ที่ใต้เท้ากุนเทอร์เขียน เพื่อการพาณิชย์ ภายใต้ลิขสิทธิ์ของอาณาจักรปีศาจสาส์น ในหมวดบันเทิงสำหรับอิสตรี ให้ได้เลยขอรับ?
?เอ๋!? หา!? เฮ้ย!? บ้าน่ะ บันทึกรักของข้าเนี่ยนะ!? ไม่นะ ที่จริงนั่นเป็นผลงานชิ้นที่สอง ก่อนหน้านั้นยังมี ?บันทึกประจำวันแห่งความฝันที่เริ่มนับจากฤดูใบไม้ผลิ? แต่ ไม่ ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น นั่นมันเอกสารลับเฉพาะเลยนะ! ก็ข้าได้นำเรื่องราวความ.... อะ เอ่อ แบบว่า ความจงรักภักดีและความเชื่อมั่นของข้าที่มีต่อฝ่าบาทมาร้อยเรียงเอาไว้ทีละนิดทีละน้อยนี่นา?
?ข้าทราบขอรับ ไม่สิ ข้าซาบซึ้งมากเลยต่างหาก มันคือผลงานชิ้นเยี่ยมที่ได้บันทึกวันคืนแห่งความขัดแย้ง และความรักต้องห้ามระหว่างนายและผู้ติดตามไว้อย่างหมดเปลือก?
?ไม่นะ บอกแล้วไงว่าสิ่งที่เห็นมันคือความจงรักภักดีและความเชื่อมั่น....?
?แต่อ่านเช่นไร มันก็คือความรักและความขัดแย้งนะขอรับ??
ความลับรั่วไหล เราถูกเปิดโปงจนสิ้นแล้ว
เบื้องหน้าสายตาอันแหลมคมของบรรณาธิการมากประสบการณ์ การขัดขืนของมือสมัครเล่นมิอาจต่อกร บุรุษงามเลิศ ผู้ควบตำแหน่งอำมาตย์และพระครูของราชาปีศาจองค์ปัจจุบัน เริ่มปาดเหงื่อไม่พึงประสงค์ที่ผุดขึ้นระหว่างคิ้วได้รูปและขมับ หรือแม้กระทั่งบริเวณโคนผมสีเทา กรุณาตรวจเช็กหนังศีรษะด้วยนะจ๊ะ
?คะ คะ คะ ความรักและความขัดแย้งเนี่ยนะ สะ เสียมารยาท โทสะ!?
?อ้าว หรือใต้เท้าจะเป็นคนโทสะขอรับเนี่ย!? ที่จริงคนรักของท่านแม่ของอาจารย์ผู้มีพระคุณของสหายญาติสนิทของข้าก็เกิดในแถบตะวันออกของทะเลสาบโทสะเหมือนกันขอรับ ด้วยความคิดถึงสำเนียงเหน่อๆ ของบ้านเกิด ข้าเคยถ่อไปฟังถึงกองบัญชาการทหารเลยนะขอรับ?
ทั้งความเกี่ยวดองและความเกี่ยวเนื่องเท่ากับศูนย์ แต่ถ้าแค่เอาไว้เข้าสังคมก็พอไหว ด้วยรอยยิ้มที่ไม่ทำให้รู้สึกถึงเศษเสี้ยวของเจตนาร้าย บรรณาธิการวางถ้วยชาที่อุ้มด้วยสองมือ
?ว่าอย่างไรขอรับ ขอให้ข้าได้นำความรักและความขัดแย้งที่ไม่อาจได้รับการตอบแทนของใต้เท้า ซึ่งตบตาว่าเป็นความจงรักภักดีต่อฝ่าบาท ออกตีพิมพ์เผยแพร่เพื่อสุภาพสตรี ผู้กระหายนิยายรักบนดินแดนนี้ได้หรือไม่ขอรับ อ้อ แน่นอน ในเรื่องสถานที่จริง ชื่อจริงและหน้าที่การงานจริง เราสามารถปรับเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด เพื่อมิให้ใครรู้ว่าเป็นบุคคลที่มีอยู่จริง และเมื่อนั้นข้า แบดวิคผู้นี้ จะขออาศัยความสามารถอันน้อยนิด ทำการช่วยเหลือท่านเองขอรับ?
?ไม่ได้รับการตอบแทนอะไร จะบ้าเรอะ?
กุนเทอร์ไกวร่างซ้ายทีขวาที ด้วยจังหวะที่ตะกุกตะกัก หลังถูกจู่โจมด้วยอาการหูอื้อรุนแรง ราวฝูงผึ้งกำลังบินวนรอบตัว
?อ๊ะ แล้วก็ ?บันทึกประจำวันแห่งความฝันที่เริ่มนับจากฤดูใบไม้ผลิ? ใช่ไหมขอรับ? ถ้าท่านยินดี ข้าอยากจะขออ่านเล่มนั้นด้วยให้ได้เลยขอรับ ที่จริง ลำพังแค่บันทึกรักอาจจะมีไม่ถึงหนึ่งร้อยหน้ากระดาษ และในส่วนนำเรื่องก็ไม่มีปี่มีขลุ่ยนิดๆ แล้วก็ หากมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยแจ๋วๆ ที่น่าจะเป็นประโยชน์ต่อการทำความเข้าใจนิสัยของตัวละคร ก็คงคว้าใจเหล่าสตรีได้อยู่หมัด อย่างเช่น อา ฝ่าบาทน่ารักจุงเบย ทำไมเซอร์เวลเลอร์ถึงได้ดีไปหมดเลยนะ เท่ตลอดๆ มวยรอง อย่ายอมแพ้นะ ใต้เท้า เค้ายังอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะตัวเอ๊ง?
?ฝ่าบาท น่ารักจุงเบยเหรอ? สรุปคือ เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยนั่น หมายถึงเรื่องน่าเอ็นดูสุดๆ ที่จะทำให้คนรับรู้ถึงความน่ารักน่าหยิกของฝ่าบาทงั้นรึ??
หากจะให้ค้นหาความน่ารักของราชาปีศาจองค์ปัจจุบันล่ะก็ ไม่ได้โม้นะ แต่รับรองว่าไม่มีใครเกิน อนึ่ง ส่วนคนคิดน้อยที่พยายามจะแซงหน้า ก็คงจะต้องตัวไหม้เป็นตอตะโกเพียงเพราะสายตาริษยา
ต่อหน้ากุนเทอร์ที่รู้สึกสดชื่นขึ้นทันใด นักบรรณาธิการทำหน้าซึ่งบอกความหมายว่า ขอรับ?
?เช่นนั้น ข้ามีเพียบเลยล่ะ! ในบรรดาเรื่องชวนอมยิ้มในช่วงนี้ ก็มีเรื่องเลิศๆ ที่ทำให้อยากกอดแน่นๆ ขึ้นมาด้วย....?
?ฮ่ะ นึกแล้วไง เอ๊ย ขอโทษที่เสียมารยาท ข้านึกอยู่แล้วขอรับ ข้ามั่นใจอยู่แล้วว่าต้องเป็นเช่นนั้นแน่?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ท่านลอร์ดกุนเทอร์ เสนาบดีผู้สาบานจะรักมั่นต่อฝ่าบาทยูริ ราชาปีศาจ ชื่อเสียงของ ?บันทึกรักฝ่าบาท? ซึ่งอาศัยการทำงานของต่อมเพ้อหลุดโลกเขียนสะสมมาโดยตลอดขจรขจายไปแบบปากต่อปาก จนในที่สุดสำนักพิมพ์ในอาณาจักรปีศาจก็เข้ามาเอ่ยปากอยากทำเป็นหนังสือ! ระหว่างเก็บตกมุกที่น่าสนใจจากบันทึกประจำวัน หลังจากตอบรับความต้องการของบรรณาธิการผู้แคล่วคล่อง ก็ปรากฏเรื่องพรรค์นี้ของฝ่าบาทกับน้องสาม เรื่องพรรค์นั้นของพี่ใหญ่กับนางมารแดง และในที่สุดก็ปรากฏออกมากระทั่งอดีตแบบนั้นของน้องรอง....!? ภาคพิเศษของนิยายแฟนตาซีสุดเฟี้ยวที่ฮาจนท้องแข็งมาถึงมือคุณแล้ว!
