?เธอคือความมหัศจรรย์ในชีวิตของฉัน ชิงเกอเบล...?
คำพูดแสนหวานประโยคนี้คือประโยคที่แฟนสุดที่รักของฉัน...บีเอ็ม ใช้พูดกับฉันก่อนนอนเป็นประจำ
ฉันชื่อชิงเกอเบล ปัจจุบันเรียนอยู่มัธยมปลายชั้นปีที่ 2 หรือก็คือ ม.5 นั่นเอง เป็นหนึ่งในแก๊งเจ้าหญิง ซึ่งประกอบไปด้วยฉัน คุณหนูราพันเซล เจ้าหญิงมู่หลาน ผู้จัดการสโนว์ไวท์ และ...เลขาฯ ออโรร่า ส่วนตัวฉันมีตำแหน่งเป็นคนรับใช้ของกลุ่ม TOT (โชคชะตาทำร้ายฉันมากเลย ฮือๆ)
แก๊งเจ้าหญิงของเราคือหวานใจของหนุ่มๆ กลุ่มประธานนักเรียนพันธุ์เถื่อน เอ๊ย! ไม่ใช่สิ กลุ่มประธานนักเรียนสุดฮอต ที่ประกอบด้วย...
บีโอ...ประธานนักเรียนสุดเอาแต่ใจ และโกรธง่ายยิ่งกว่าเด็กอนุบาล หวานใจของเขาคือออโรร่า พูดมาแบบนั้นก็คงจะพอเข้าใจแล้วสินะ รุ่นพี่ออโรร่าคือเลขาฯ ส่วนตัวของบีโอนั่นเอง ทั้งสองคนคบกันมาได้เกือบหนึ่งปีแล้วล่ะ รุ่นพี่ออโรร่าน่ะมาสมัครเข้าโรงเรียนนี้และร่วมเป็นหนึ่งในกลุ่มสภานักเรียนเพราะมีแผนที่จะทำลายบีโอ! เนื่องจากว่าเธอถูกไอ้สารเลวที่ชื่อแม็กนั่มแบล็คเมล เธอจึงจำใจต้องหาแผนทำลายชื่อเสียงบีโอซ้ำแล้วซ้ำเล่าตามคำสั่งของหมอนั่น
แต่ท้ายที่สุดแล้ว...ความรักก็เอาชนะความชั่วได้! เมื่อพวกเราทั้งหมดรวมตัวกันเพื่อปกป้องรุ่นพี่ออโรร่ากับแอลเรียลน้องสาวของเธอ และที่สำคัญ...พวกผู้ชายพันธุ์เถื่อนทั้งห้าคนก็เชื่อใจรุ่นพี่ออโรร่า พวกเขาเชื่อว่าเธอรักบีโอ และเธอไม่มีวันที่จะทำร้ายเขาอย่างแน่นอน สงครามความรักระหว่างบีโอกับรุ่นพี่ออโรร่าจึงจบลงอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง
สมาชิกคนต่อมาก็คือ...บีเอ เขาเป็นหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นที่สุดแสนจะเย็นชา พูดน้อยแต่ต่อยหนักคือเขาเลยล่ะ เขาเป็นแชมป์เทควันโด้ของประเทศ ชอบใส่ยูคาตะตลอดเวลา และดูเหมือนเขาจะไม่อายเลยสักนิดที่ถูกคนอื่นมอง คงเป็นเพราะเขาหล่อด้วยล่ะมั้ง ก็เลยไม่มีใครกล้าติเตียนอะไร หวานใจของหมอนี่ก็คือ...คุณหนูราพันเซลนั่นเอง!
สาเหตุที่ราพันเซลคือคุณหนูของกลุ่มก็เพราะว่าเมื่อช่วงต้นปีที่แล้ว ธุรกิจของคุณพ่อเธอถูกปองร้าย และเธอก็ถูกหมายหัวไปด้วย คุณพ่อของบีเอและราพันเซลเป็นเพื่อนรักกัน บีเอจึงถูกไหว้วานขอให้ช่วยมาเป็นบอดี้การ์ดและคอยปกป้องเธอ แต่ก็ยังคงมีเพื่อนๆ อีกสี่คนของเขาติดสอยห้อยตามไปเป็นตัวป่วนด้วยเหมือนเดิม จากภารกิจพิทักษ์ยัยคุณหนูขาวีนอย่างราพันเซล ก็กลายเป็นภารกิจรักแบบไม่รู้ตัว
แต่กว่าทั้งคู่จะมาลงเอยกันได้ก็เสียน้ำตาไปมากพอดูเหมือนกันนะ เพราะอีตาบีเอน่ะสิ เอาแต่กลัวว่าคุณหนูราพันเซลจะรับนิสัยนิ่งๆ เงียบๆ ไม่ค่อยพูดของตัวเองไม่ได้และกลัวเธอจะทิ้งไปเหมือนที่แม่ของเขาทิ้งเขา ก็เลยทำเย็นชาไม่บอกรักกันสักที กว่าจะง้างปากให้พูดคำว่ารักออกมาได้ก็ยากใช่เล่น แต่สุดท้ายก็ลงเอยกันล่ะนะ คุณชายสุดเย็นชากับคุณหนูขาวีนของฉัน ^^
คนต่อมาคือ...บีวาย อีตาขี้เก๊ก เย่อหยิ่ง ปากปีจอ ทะนงตนเหนือทุกคนบนโลก คนที่ฉันคิดมาตลอดว่าชาตินี้ไม่มีวันหาแฟนได้แน่นอน แต่เขากลับได้แฟนเป็นคนที่สามของกลุ่มนะคะทุกคน! และผู้ที่พิชิตใจเขาได้อยู่หมัดแบบไปไหนไม่รอดเลยก็คือ...เจ้าหญิงมู่หลาน เธอคือเจ้าหญิงของประเทศนอร์ก้าที่หนีพิธีหมั้นจนได้มาเจอกับบีวาย และเพียงแค่แวบแรกที่ได้เห็นอีตาขี้เก๊กนี่ เธอก็ตกหลุมรักเขาเข้าเต็มเปา ตามติดเขาประหนึ่งกะละแม และงัดทุกกลเม็ดออกมาเพื่อจะพิชิตใจเขาให้ได้ โดยที่ไม่รู้เลยว่าบีวายเองก็แอบรักเธอตั้งแต่แรกเจอเหมือนกัน
นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ที่เธอถูกพวกกบฏตามล่า เธอก็คงไม่มีวันได้รับรู้ความรู้สึกของผู้ชายขี้เก๊กอย่างบีวายหรอก เพราะหมอนี่น่ะปากหนักจะตาย สงสัยคงกลัวดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากล่ะมั้ง อุตส่าห์ตามไปช่วยเจ้าหญิงมู่หลานถึงประเทศของเธอ ยอมเอาตัวเข้ารับลูกกระสุนแทน แต่กะอีแค่บอกรักคำเดียวล่ะไม่ยอมพูด! พวกเราก็เลยต้องใช้ไม้ตาย เอาหนังสือและอาวุธชิ้นสำคัญของเขาไปเป็นตัวประกัน หมอนี่ถึงได้ยอมบอกความรู้สึกของตัวเองให้เจ้าหญิงมู่หลานได้รับรู้ และได้ลงเอยกันเหมือนคู่อื่นๆ เรียกได้ว่าเป็นคู่ที่พวกเราลุ้นกันตัวโก่งเชียวแหละ >_<//
คู่ต่อมาก็คือ...บีไอ ผู้ชายที่แสนจะอบอุ่นและใจดี มีรอยยิ้มเป็นอาวุธ แต่อย่าให้เขาได้โกรธเชียวนะ เทวดาตัวน้อยๆ จะแปลงร่างเป็นซาตานในทันใดเชียวล่ะ หวานใจสุดที่รักของเขาก็คือ...สโนว์ไวท์ ผู้หญิงที่ฉันแอบเรียกเธอในใจว่าเป็นบีเอในภาคผู้หญิง เพราะเธอเคร่งขรึมและมีฟอร์ม ดูเป็นผู้ใหญ่มากเลยทีเดียว ที่สำคัญกว่านั้นคือเธอเป็นผู้หญิงที่เท่มาก! >O< และเธอก็เป็นแบตเตอร์ฝีมือเยี่ยมของทีมเบสบอลหญิงของโรงเรียนด้วย ฝีมือการเล่นเบสบอลของเธอน่ะขอบอกเลยว่า...มืออาชีพยังยอมสยบ!
บีไอกับรุ่นพี่สโนว์ไวท์เคยคบกันตั้งแต่ตอน ม.1 เชียวนะ แต่ตอนนั้นจู่ๆ บีไอก็บอกเลิกเธอ ทำให้รุ่นพี่สโนว์ไวท์ตัดสินใจไปเรียนที่ญี่ปุ่น เมื่อกลับมาก็ถูกบีไอตามตื๊อขอคืนดีไม่เว้นวัน ซึ่งต่อมาทั้งคู่ก็ได้กลับมาคบกันอีกครั้ง หลังจากความจริงถูกเปิดเผยว่า ที่บีไอบอกเลิกเธอตอนนั้นเป็นเพราะโค้ชทีมเบสบอลตอน ม.1 มาขอร้องเขาว่าอย่าขัดขวางอนาคตรุ่นพี่สโนว์ที่ได้โควตานักกีฬาดีเด่นไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น แต่เรื่องนั้นก็ผ่านไปแล้ว สุดท้ายตอนนี้พวกเขาก็ได้กลับมาครองคู่กันอีกครั้ง เพราะสำหรับบีไอแล้ว รุ่นพี่สโนว์คือทุกสิ่งทุกอย่างของเขาเชียวแหละ!
ส่วนคู่สุดท้าย เอ่อ...ไม่ค่อยอยากจะเล่าเท่าไหร่เลยแฮะ -////- เพราะมันคือคู่ของฉันนั่นเอง! บีเอ็ม...สมาชิกที่เพี้ยนที่สุดในกลุ่ม และรสนิยมทางเพศก็ไม่ค่อยจะชัดเจน ชอบกินผู้หญิง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแทะโลมผู้ชายด้วยกัน ทำเอาฉันสับสนไปตั้งหลายรอบ กลัวจะได้แฟนเป็นพวกผิดเพศ T^T แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้พิสูจน์ให้ฉันเห็นแล้วว่าเขาน่ะเป็นผู้ชายตัวจริง! พิสูจน์ยังไงน่ะเหรอ...เอาน่า! ให้มันเป็นความลับของเราสองคนก็พอ >/////<
โชคชะตาของฉันกับบีเอ็มมันเริ่มมาจากความซวยของฉันคนนี้ ที่ดันบังเอิ๊ญบังเอิญไปเห็นเหตุการณ์ที่บีเอ็ม บีเอ บีวาย บีไอ และบีโอกำลังทำร้ายผู้ชายกลุ่มหนึ่งอยู่ ทำให้ฉันรู้ว่าเบื้องหลังที่แท้จริงของพวกเขาก็คือแก๊งผู้ชายพันธุ์เถื่อน ผู้ชายสุดอันตรายที่โด่งดังมากในวงการมืดของพวกอันธพาล พวกเขากลัวว่าฉันจะเปิดโปงเรื่องที่พวกเขาคือแก๊งผู้ชายพันธุ์เถื่อนก็เลยบังคับให้ฉันไปเป็นคนรับใช้เพื่อคอยจับตาดูทุกฝีก้าว
และเพราะเหตุนี้แหละทำให้หัวใจฉันไปสปาร์กเข้ากับหัวใจของบีเอ็ม จนเกิดเป็นความรักหวานๆ มันๆ แต่โคตรจะอันตราย เพราะบู๊แทบจะทุกชอตของเรื่อง กว่าจะสมหวังลงเอยกันก็เสียเลือดเสียเนื้อ เสียน้ำตา เสียจูบ อ๊ะ! ไม่ใช่สิ ข้อสุดท้ายนี่ข้ามไปเลยละกัน =/////= เอาเป็นว่าปัจจุบันเราสองคนรักกันมาก ฉันรักเขา เขารักฉัน แค่นี้ก็หวานสุดๆ แล้ว
ตอนนี้ชีวิตของพวกเราทุกคนก็ดูท่าว่าจะราบรื่นและโรยไปด้วยกลีบกุหลาบ แต่ก็อย่างว่าแหละนะ กุหลาบถึงจะสวยงามแค่ไหนแต่มันก็ยังมีหนามที่แหลมคม เหมือนกับชีวิตของพวกเรา ที่ถึงแม้มันจะสวยหรูเรียบง่ายไปเสียทุกอย่าง แต่มันก็ต้องมีช่วงเวลาหนึ่งที่สะดุดกับอุปสรรคที่เข้ามาเพื่อเป็นบททดสอบชีวิตอันแสนยิ่งใหญ่ของพวกเรา เรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่เครียดสุดๆ ของชีวิตเลยก็ว่าได้ เพราะพวกเราเองก็เกือบจะฟันฝ่าบททดสอบนั้นมาไม่ได้อยู่แล้ว
อยากรู้แล้วใช่มั้ยล่ะ...ว่าก่อนจบการศึกษาพวกเราทั้งสิบคนเจอกับเรื่องอะไร
เตรียมใจคุณไว้ให้พร้อม แล้วเขยิบเข้ามาใกล้ๆ...เพื่อผจญภัยกับเรื่องราวต่างๆ ไปพร้อมพวกเรา!
1
หลังจากที่พวกเราทั้งสิบคนพากันไปเที่ยวผ่อนคลายเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ รุ่งเช้าต่อมาพวกเราก็พากันมาเรียนตามปกติ เพื่อที่แก๊งผู้ชายพันธุ์เถื่อนทั้งห้า ราพันเซล รุ่นพี่สโนว์ไวท์ และรุ่นพี่ออโรร่าจะได้เตรียมตัวสอบไฟนอลเทอมสุดท้ายที่จะมีขึ้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า
ฉันขอแยกจากทุกคนเพื่อไปที่ห้องเรียนของตัวเอง เมื่อมาถึงก็เดินตรงไปที่นั่งท้ายห้องซึ่งเป็นที่ประจำของฉันและเพื่อนสนิทสุดน่ารักอย่างเนียร์กับฟาเลย์ ยัยสองคนนี้เป็นเพื่อนรักของฉันมาตั้งแต่สมัยชั้นประถม เป็นเพื่อนที่ดูเหมือนจะพึ่งพาไม่ค่อยได้ แต่เวลาฉันมีเรื่องเดือดร้อน สองคนนี้ก็ไม่นิ่งเฉยเลยล่ะ
?แปลกแฮะ ปกติต้องมาก่อนฉันนี่นา?
ฉันยืนเกาหัวตัวเองอย่างงุนงงเมื่อมาถึงโต๊ะประจำแต่กลับไม่เจอทั้งเนียร์และก็ฟาเลย์ ทุกทีสองคนนี้จะมาก่อนฉันเสมอนี่นา
?เนียร์กับฟาเลย์น่ะขาดเรียนไปสี่วันแล้ว?
หัวหน้าห้องรูปร่างผอมซูบสวมแว่นตาหนาเตอะและไว้ผมแสกกลางหวีจนเรียบแบนเอ่ยขึ้น หมอนี่เดินตัวสั่นงกๆ เข้ามาหาฉัน ตั้งแต่เขารู้ว่าบีเอ็มแฟนฉันคือแก๊งผู้ชายพันธุ์เถื่อน เขาก็ดูจะกลัวฉันเป็นพิเศษ -*-
?ขาดเรียนเหรอ เนียร์กับฟาเลย์เนี่ยนะ??
?ใช่ ฉันโทรไปก็ติดต่อไม่ได้ อาจารย์ที่ปรึกษาไปหาที่บ้าน พ่อกับแม่ของสองคนนั้นบอกว่าสองคนนั้นไม่ได้กลับบ้านสี่วันแล้วเหมือนกัน พวกท่านเองก็ติดต่อไม่ได้?
?ว่าไงนะ! นี่นายกำลังจะบอกว่าเพื่อนฉันหายตัวไปงั้นเหรอ!!?
ฉันกระชากคอเสื้ออีตาหัวหน้าห้องเข้ามาใกล้อย่างลืมตัว หมอนั่นเบิกตากว้างก่อนจะดิ้นเร่าๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
?ยะ...อย่าทำฉันเลย ฉันไม่รู้จริงๆ ฉันรู้แค่ว่าสองคนนั้นไม่มาเรียนเท่านั้น ปล่อยฉันไปเถอะคุณชิงเกอเบล TOT?
?สองคนนั่นหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่?
?กะ...ก็หลังจากที่คุณชิงเกอเบลหยุดเรียนไปได้สามวันครับ TOT?
?ตั้งสี่วันเชียวเหรอเนี่ย ให้ตายสิ!?
ฉันปล่อยมือออกจากคอเสื้อของอีตาหัวหน้าห้องก่อนจะวิ่งออกจากห้องเรียนไป เพื่อนฉันหายไปไหน...เนียร์กับฟาเลย์ไปอยู่ที่ไหนกันแน่!!!
ตึกๆๆๆ!
?บีเอ็ม!!!?
ฉันตะโกนเรียกชื่อบีเอ็มเสียงดังลั่นเมื่อพาตัวเองวิ่งติดเกียร์หมาจนมาถึงห้องเรียนของพวกเขา และเมื่อตั้งสติมองดูภาพตรงหน้าอีกทีฉันก็แทบหงายหลัง เพราะทุกคนในห้องกำลัง...สอบกันอยู่ T^T ดันวิ่งมาแบบไม่ลืมหูลืมตา ฉันค่อยๆ ฉีกปากยิ้มแห้งๆ ส่งไปให้ทุกคนเมื่อสายตานับสี่สิบชีวิตกำลังจ้องมองมา
?สะ...สุดที่รัก มีอะไรหรือเปล่าคะ หน้าตาตื่นมาเชียว?
บีเอ็มที่ยกมือขึ้นเป็นการขออนุญาตอาจารย์คุมสอบรีบเดินเข้ามาถามฉันด้วยสีหน้าเป็นห่วง พวกผู้ชายพันธุ์เถื่อนที่เหลือก็ลุกตามมาด้วยเช่นกัน
?บีเอ็ม ช่วยฉันด้วย?
?ช่วย? ช่วยอะไรคะ? เกิดอะไรขึ้น?
บีเอ็มลูบหน้าลูบตาฉันอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าสีหน้าฉันไม่ค่อยสู้ดีนัก
?เนียร์... เนียร์กับฟาเลย์หายตัวไป สองคนนั้นขาดเรียนไปสี่วันแล้ว อาจารย์ประจำชั้นไปหาที่บ้าน พ่อแม่ของยัยพวกนั้นก็บอกว่าทั้งสองคนไม่ได้กลับบ้าน พวกท่านเองก็ติดต่อไม่ได้มาสี่วันแล้วเหมือนกัน?
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า และดวงตาทั้งสองข้างมีน้ำเอ่อล้นขึ้นมา
?เรื่องจริงเหรอยัยคนใช้!?
?ใช่ พวกนายต้องช่วยฉันนะ พวกนายต้องตามหาเนียร์กับฟาเลย์ พวกนายต้องพาเพื่อนฉันกลับมาให้ได้นะ นะบีเอ็ม?
ฉันโผเข้าหาบีเอ็ม เขย่าตัวเขาราวกับจะขอคำสัญญาว่าเขาจะหาเพื่อนฉันให้เจอให้ได้
?ไม่ต้องห่วงนะคะ เค้าจะตามหาเนียร์กับฟาเลย์ให้เจอ เพราะสองคนนั้นทำให้เราสองคนได้กลับมารักกัน เค้าจะหาให้เจอ เค้าสัญญา?
บีเอ็มดึงฉันเข้าไปกอดอย่างปลอบประโลม
เนียร์...ฟาเลย์...รอฉันก่อนนะ ฉันต้องหาพวกเธอเจอแน่ๆ!
หลังจากที่รอจนพวกผู้ชายพันธุ์เถื่อนสอบเสร็จ พวกเราทุกคนก็มารวมตัวกันที่ห้องสภานักเรียน ราพันเซล มู่หลาน รุ่นพี่สโนว์ไวท์ และรุ่นพี่ออโรร่าก็เช่นกัน
?สรุปง่ายๆ คือ เนียร์กับฟาเลย์หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยงั้นสินะ? ราพันเซลเอ่ยถาม
?ก็ยังไม่แน่ทีเดียวว่าจะไร้ร่องรอยหรอกนะ ฉันว่าพวกเราลองไปถามที่บ้านสองคนนั้นดีกว่าว่า วันที่หายตัวไป สองคนนั้นพากันไปที่ไหน? บีเอเสนอ
พวกเราทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
?แล้วพ่อแม่ของสองคนนั้นได้ไปแจ้งความกับตำรวจไว้หรือยัง =_=? บีวายถามขึ้น
ฉันรีบพยักหน้าทันที
?พวกท่านบอกว่าโทรแจ้งความไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังไร้วี่แววของสองคนนั้น ตอนนี้พวกท่านเองก็ได้แต่รอเหมือนกัน ฉันคิดว่าบางที...?
?ทุกคน! มาดูนี่เร็ว?
เสียงของบีไอที่นั่งอยู่ที่คอมพิวเตอร์ของตัวเองกับสโนว์ไวท์ตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจ เขากวักมือเรียกพวกเราด้วยสีหน้าที่มีแต่ความกังวล
?อะไรวะ ทำหน้าเครียดเชียว -*-?
บีโอขมวดคิ้วเดินเข้าไปหาบีไอกับสโนว์ไวท์เป็นคนแรก ก่อนจะมองไปที่จอคอมพิวเตอร์ตามที่บีไอชี้
?เฮ้ย! นี่มัน...?
?มีอะไรกันเหรอ?
ฉันรีบดึงบีเอ็มเดินตามไปอีกคน บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ปรากฏข่าวของหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง พาดหัวข่าวของหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ทำเอาพวกเรามองหน้ากันอย่างเคร่งเครียด
ผู้ปกครองแห่มาแจ้งความบุตรสาวหายจากบ้านอย่างไร้ร่องรอย ตำรวจเร่งสืบเครียด เหตุไม่มีเบาะแสซ้ำถูกเหล่าผู้ปกครองกดดัน
?ตามรายงาน มีนักเรียนหญิงหายไปแล้วไม่ต่ำกว่าสิบห้าคน...? สโนว์ไวท์พึมพำขึ้น
?หรือว่าเนียร์กับฟาเลย์...?
?อาจจะไม่ใช่ก็ได้นะคะ เนียร์กับฟาเลย์อาจจะแค่แอบหนีไปเที่ยวก็ได้ อย่าเพิ่งคิดมากเลยนะชิงเกอเบล? มู่หลานพูดปลอบใจ
เธอบีบมือฉันไว้แน่นคล้ายกับอยากจะช่วยคลายความกังวลในใจของฉัน
?ฉันว่าเรื่องนี้เริ่มไม่ธรรมดาซะแล้วสิ ที่หายไปมีแค่นักเรียนหญิงเท่านั้น เป็นไปได้ว่าอาจเป็นพวกค้ามนุษย์ -_-?
?ค้ามนุษย์!!?
คำพูดของบีเอทำให้ฉันตกใจกลัวเข้าไปใหญ่ หรือว่าเนียร์กับฟาเลย์จะถูกพวกค้ามนุษย์จับตัวไป ถ้าอย่างนั้น... ถ้าอย่างนั้นสองคนนั้นก็คง...
?จะบ้าเหรอบีเอ! ชิงเกอเบลยิ่งใจไม่ดีอยู่นะ พูดอะไรหัดคิดซะบ้างสิ!? ราพันเซลแหวขึ้นเมื่อหันมาเห็นว่าฉันเริ่มร้องไห้ด้วยความกลัว
?ขอโทษครับ ผมแค่สันนิษฐาน -_-?
?เอาเป็นว่าตอนนี้พวกเราไปที่บ้านของยัยเนียร์กับฟาเลย์ก่อนดีกว่า เผื่อพ่อแม่ของสองคนนั้นจะมีเบาะแสอะไรให้พวกเราบ้าง? บีโอบอก พลางมองมาทางฉันที่หน้าซีดเผือดอย่างเป็นกังวล
?ไม่ต้องกังวลนะคะ เค้าจะทำทุกอย่างเพื่อพาเนียร์กับฟาเลย์กลับมาให้ได้ เค้าสัญญา?
พูดจบบีเอ็มก็ดึงฉันเข้าไปกอดไว้แนบแน่นเหมือนย้ำคำมั่นสัญญาของตัวเอง
ฉันเชื่อนายนะ...บีเอ็ม
ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเราก็มาถึงบ้านของฟาเลย์ ฉันกดออดไปได้ไม่นาน คุณพ่อกับคุณแม่ของฟาเลย์ก็ออกมาเปิดประตูให้ วินาทีแรกที่ได้เห็นสภาพของท่านทั้งสอง ฉันแทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความสงสาร โดยเฉพาะคุณแม่ ท่านผอมลงอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าก็ตอบลง ขอบตาดำคล้ำและบวมเป่งราวกับว่าท่านร้องไห้ทุกวัน
?คุณพ่อ คุณแม่...? ฉันเรียกพวกท่านด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
ทันทีที่คุณแม่เห็นฉันท่านก็โผเข้ากอด
?ชิงเกอเบล! ฟาเลย์...ฟาเลย์ ฮือออ?
คุณแม่ปลดปล่อยคำพูดออกมามากมายจนฉันแทบจับต้นชนปลายในสิ่งที่ท่านพูดไม่ได้เลย แต่ที่ฉันรับรู้ได้แน่นอนก็คือความเจ็บปวด คุณแม่ต้องกำลังเจ็บปวดมากแน่ๆ ที่ฟาเลย์หายไปแบบนี้
?คุณ...ใจเย็นๆ นะ ปล่อยชิงเกอเบลก่อนเถอะ เชิญพวกหนูทุกคนเข้าไปในบ้านก่อนนะ?
คุณพ่อบอกแล้วแกะตัวคุณแม่ออกจากฉัน ก่อนจะประคองคุณแม่เข้าไปในบ้าน ฉันและคนอื่นๆ รีบเดินตามเข้าไปติดๆ
พวกเราทั้งสิบคนนั่งรอคุณพ่อที่พาคุณแม่ขึ้นไปพักผ่อนข้างบน ไม่นานคุณพ่อก็เดินลงมาด้วยสีหน้าที่ไม่มีความสุขแม้แต่นิดเดียว ถึงฉันจะยังไม่เคยเป็นแม่คน แต่เพียงแค่จินตนาการว่าถ้าสักวันหนึ่งฉันมีลูก แล้วลูกของฉันเกิดหายไปโดยที่ฉันไม่รู้ว่าเขาจะเป็นตายร้ายดียังไง ฉันก็คงแทบขาดใจเหมือนกัน
?ชิงเกอเบลมาหาพ่อกับแม่มีอะไรหรือเปล่าลูก? คุณพ่อเปิดปากถามทันทีที่มานั่งรวมกับพวกเราที่โต๊ะรับแขก
?หนูจะมาถามเรื่องฟาเลย์น่ะค่ะ หนูอยากทราบเบาะแสทั้งหมดที่คุณพ่อพอจะทราบ หนูสัญญาว่าหนูจะตามหาฟาเลย์ให้เจอให้ได้?
?ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่พ่อไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ก่อนหน้านั้นฟาเลย์ก็ไม่ได้มีท่าทางผิดปกติอะไรเลยสักนิดเดียว วันที่เขาหายไป ฟาเลย์บอกกับพ่อว่ามีนัดกับเนียร์เหมือนทุกที?
?กับเนียร์คนเดียวเหรอคะ??
?เขาบอกพ่ออย่างนั้นน่ะ พ่อก็ไม่แน่ใจว่าจะมีคนอื่นด้วยมั้ย?
?ถ้าอย่างนั้นวันที่ฟาเลย์กับเนียร์หายไป เป็นวันที่ต้องไปเรียนพิเศษที่โรงเรียนกวดวิชาหรือเปล่าครับ? บีเอถาม
คุณพ่อเงียบไปสักพักก่อนจะส่ายหน้า
?ไม่ใช่หรอก วันนั้นเป็นวันหยุดน่ะ พวกตำรวจเองก็ถามพ่อแบบนี้เหมือนกัน แต่พอรู้ว่าวันนั้นเป็นวันหยุด พวกตำรวจเลยคิดว่าน่าจะไม่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนกวดวิชา?
?แล้วฟาเลย์กับเนียร์เรียนพิเศษวิชาอะไรที่นั่นหรือครับ =_=? บีวายถามบ้าง
?ทำไมจู่ๆ ถึงถามเรื่องนี้ล่ะ? ราพันเซลหันไปถามบีวาย
หมอนี่เป็นคนที่มีหัวคิดแปลกและแหวกแนวมากกว่าคนอื่นๆ บางทีเขาอาจจะเป็นมันสมองที่ดีที่สุดในการตามหาเนียร์กับฟาเลย์ก็ได้นะ
?ก่อนจะมาที่นี่ ฉันลองเช็กข้อมูลแล้วก็ตรวจสอบหาจุดเชื่อมโยงของเด็กนักเรียนหญิงทุกคนที่หายไปดู แล้วก็...? บีวายพูดค้างไว้
?แล้วก็อะไร มีอะไรที่น่าสงสัยงั้นเหรอ? รุ่นพี่ออโรร่ารีบถาม บีวายพยักหน้าช้าๆ
?อย่างที่เราพอจะรู้กันว่าผู้หญิงทุกคนที่หายไปล้วนแล้วแต่เป็นเด็กนักเรียน แต่สิ่งที่น่าสงสัยก็คือ...นักเรียนหญิงพวกนั้นเรียนกวดวิชาที่โรงเรียนเดียวกันหมดเลย?
?ว่าไงนะ??
?ฉันก็เลยอยากจะรู้ว่าฟาเลย์กับเนียร์ลงเรียนวิชาอะไรที่นั่น เท่าที่รู้มา โรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนกวดวิชาด้านภาษา?
?อย่างนี้นี่เอง แล้วตกลงว่ายังไงเหรอคะคุณพ่อ สองคนนั้นลงเรียนวิชาอะไร พอจะทราบมั้ยคะ?
?พ่อไม่รู้หรอกลูก เพราะฟาเลย์เขาจัดการของเขาเองน่ะ พ่อกับแม่ไม่ได้เข้าไปยุ่งหรอก?
?งั้นเดี๋ยวฉันจัดการเอง รอแป๊บหนึ่ง?
บีไอพูดขึ้นก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมากดอะไรยิกๆ อยู่ครู่หนึ่ง
?ได้ละ ภาษาที่โรงเรียนกวดวิชาที่นั่นเปิดสอนก็จะมีอังกฤษ ฝรั่งเศส เกาหลี แล้วก็ญี่ปุ่น?
?มีตั้งสี่วิชาเชียวเหรอ สงสัยพวกเราคงต้องไล่สืบทีละวิชาแล้วล่ะ? บีโอพูดขึ้นบ้าง
?นี่พวกนายคิดว่าการหายตัวไปของเนียร์กับฟาเลย์แล้วก็นักเรียนหญิงคนอื่นๆ เกี่ยวข้องกับโรงเรียนกวดวิชานั่นจริงๆ เหรอ? ราพันเซลถาม
นั่นสิ...ฉันก็สงสัยแบบที่ราพันเซลคิดนะ
?ก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ เอางี้...ฉันจะไปหาเพื่อนของคุณพ่อที่เป็นตำรวจดู ท่านเป็นสารวัตรอยู่ที่สถานีตำรวจใกล้ๆ กับโรงเรียนกวดวิชานั่น เมื่อกี้ฉันลองโทรเช็กแล้ว ท่านเป็นคนดูแลคดีนี้โดยเฉพาะ บางทีพวกเราอาจจะพอได้เบาะแสอะไรเพิ่มบ้างก็ได้นะ?
บีไอบอกพลางยิ้มอย่างมีความหวัง ฉันหันไปมองหน้าคุณพ่อก็ดูท่าว่าท่านจะใจชื้นขึ้นมานิดหน่อย
?ขอบใจพวกเธอมากนะ ลูกด้วยนะชิงเกอเบล พ่อขอบคุณจริงๆ ที่เป็นห่วงฟาเลย์ขนาดนี้?
?ฟาเลย์เป็นเพื่อนรักของหนู ต่อให้ต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม หนูก็จะหาฟาเลย์กับเนียร์ให้เจอให้ได้ค่ะ?
?ใช่ครับ เชื่อใจพวกผม ผมจะตามหาลูกสาวของคุณพ่อให้เจอเอง เพราะลูกสาวของคุณพ่อคือคนสำคัญของชิงเกอเบล ก็เท่ากับเป็นคนสำคัญของผมด้วย?
คำพูดของบีเอ็มทำให้หัวใจของฉันค่อยๆ พองโตขึ้น ไม่ว่าเมื่อไหร่...เขาก็ยังเห็นความรู้สึกของฉันสำคัญเสมอ ฉันเองก็จะขอรักและดูแลเขาให้ดีที่สุด เพื่อตอบแทนความดีงามของเขาที่มอบให้ฉัน
?งั้นแกรีบไปกันเถอะบีไอ ส่วนพวกฉันจะลองไปหาเบาะแสจากทางอื่นเพิ่มเติมดู ยังไงพวกผมขอตัวก่อนนะครับ -_-?
บีเอโค้งศีรษะน้อยๆ แล้วพากันเดินออกไปกับราพันเซลเป็นคู่แรก
?งั้นหนูไปก่อนนะคะ คุณพ่อดูแลตัวเองดีๆ นะคะ?
?ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก ขอบใจอีกครั้งนะลูก?
คุณพ่อส่งยิ้มและลูบหัวฉันเบาๆ อย่างให้กำลังใจ พวกเรารีบพากันออกไปขึ้นรถตู้ที่บีวายและมู่หลานไปสตาร์ทรถรออยู่ก่อนแล้วทันที
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คดีการหายตัวไปอย่างเป็นปริศนาของเด็กนักเรียนทำให้แก๊งผู้ชายพันธุ์เถื่อนทั้งห้าคนแฝงตัวเข้าไปในโรงเรียนกวดวิชาซึ่งเป็นสถานที่ต้องสงสัยเพื่อสืบหาเบาะแส ซึ่งดูท่าว่าคราวนี้จะปิดจ๊อบไม่ได้ง่ายๆ ซะด้วย เพราะหลักฐานที่ได้มันเกี่ยวโยงไปถึงแก๊งผู้มีอิทธิพลชาวต่างชาติ และแม้จะตระเตรียมแผนการเป็นอย่างดีก็ดันมีเรื่องให้ยุ่งยากจนได้ เมื่อแฟนสาวของพวกเขาถูกจับตัวไปกลายเป็นผู้เคราะห์ร้ายซะเอง เล่นมาขยี้ดวงใจกันแบบนี้มีหรือพวกเขาจะอยู่เฉย คงต้องลงสนามออกแรงบู๊กันสักหน่อย มาเฟียก็มาเฟียเถอะ จะซัดให้หมอบชนิดจำชื่อแก๊งผู้ชายพันธุ์เถื่อนไม่ลืมเลยคอยดู!
