ในคืนเดือนดับไร้แสงจันทร์แบบนี้ช่วยในการอำพรางตัวของอลงกต สุภารักษ์ให้ซ่อนกายในเงามืดได้อย่างกลมกลืน นักข่าวอาชญากรรมมือหนึ่งของหนังสือพิมพ์ไทม์รายสัปดาห์มองไปรอบๆ โกดังร้างแล้วขยับกายรุกล้ำเข้าไปในอาณาจักรหวงห้ามของแก๊งกุหลาบไฟ ซึ่งกลุ่มคนเหล่านี้ก่อกำเนิดขึ้นในเมืองไทยเมื่อสองปีก่อน และที่ผ่านมาได้ก่อคดีอุกฉกรรจ์มาอย่างต่อเนื่อง ตำรวจและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องพยายามกวาดล้างและจับกุม แต่ก็ไม่สามารถสาวไปถึงตัวหัวหน้าใหญ่ได้
อลงกตตามและเสนอข่าวแก๊งกุหลาบไฟมาตลอด แต่ก็ไม่เคยได้ข่าวจนกระทั่งวันนี้เขาต้องเสียเงินจำนวนหนึ่งเพื่อซื้อข่าวจากสายคนหนึ่ง จนรู้ว่าวันนี้หัวหน้าแก๊งนัดเจรจาซื้อขายสินค้าผิดกฎหมายล็อตใหญ่ด้วยตัวเอง
เมื่ออลงกตแทรกกายโดยอาศัยความมืดเข้ามาถึงลานกว้างในโกดังใหญ่ กล้องคู่กายทรงประสิทธิภาพก็ถูกดึงออกมาเช็กความพร้อมเพื่อรอเวลาสำคัญ
และเวลาที่อลงกตรอก็มาถึงเมื่อรถแวนสีดำเคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าโกดัง ประตูรถเปิดออกช้าๆ ตามด้วยคนกลุ่มใหญ่ก้าวลงและเดินเข้ามาหยุดกลางลานกว้าง อลงกตชะเง้ออย่างเสียดายที่อีกฝ่ายยืนหันหลังให้ แต่กล้องคู่ใจก็เก็บภาพไว้อย่างเงียบกริบสมราคา
?คนไหนวะ?? อลงกตพึมพำ ตามองหน้าหัวหน้าแก๊งเพื่อเก็บภาพที่ไม่มีใครรู้ จากการพิจารณาคงจะเป็นชายผมสีดอกเลาสวมชุดชาวจีนสีดำ
อลงกตจึงซูมกล้องเข้าไปใกล้ๆ และเก็บภาพด้านหลังอย่างละเอียด เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที แสงไฟจากหน้ารถก็สาดส่องเข้ามาทำให้กลุ่มคนที่รออยู่ขยับตัว อลงกตยกกล้องจับภาพไปที่ประตูทางเข้าและระงับอาการตื่นเต้นเอาไว้สุดกำลัง ประตูโกดังถูกเปิดออก ภาพชายฉกรรจ์ใบหน้าดุดันผิวสีดำสนิทจำนวนเจ็ดคนก็ปรากฏขึ้น
?พวกชั่ว บังอาจใช้เมืองไทยเป็นที่ทำชั่วได้ยังไง? อลงกตสบถอย่างโกรธแค้นและเก็บภาพเบื้องหน้ากลุ่มคนมาใหม่ได้อย่างชัดเจน จะเหลือก็แต่กลุ่มแก๊งกุหลาบไฟเท่านั้น เมื่อเก็บภาพจนพอใจอลงกตก็มองหามุมใหม่เพื่อเก็บภาพฝ่ายที่ยืนหันหลังให้
?สวัสดีครับ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่นายใหญ่ของตระกูลเทียนผิงลงมาเจรจาการค้าด้วยตัวเอง? ชื่อของตระกูลดังแว่วมา ทำให้เท้าที่กำลังก้าวออกจากที่ซ่อนชะงัก สายตาจับจ้องชายชุดจีนที่ขยับไปยืนด้านหน้า
?สวัสดีคุณอาหมัด ลูกค้ารายใหญ่อย่างคุณก็ต้องมาเจรจาเองอยู่แล้ว? อลงกตยกกล้องขึ้นถ่ายภาพความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ไว้ จากนั้นก็ขยับไปข้างหน้าเพื่อหามุมที่ต้องการ แต่ความรีบร้อนทำให้เท้าไปเหยียบกิ่งไม้ผุ
แกรก!...เสี้ยววินาทีทุกอย่างต่างหยุดชะงัก ทุกคนหันไปมองต้นเสียง พอเห็นแขกไม่ได้รับเชิญ สติของอลงกตก็มาก่อนพร้อมกับขยับเท้าวิ่งไปด้านหลังทันที
?ตามจับตัวมันมาให้ได้เร็ว? เสียงแหบพร่าของชายชาวจีนตวาดลั่นไล่หลังมา จากนั้นทั้งสองฝ่ายก็กระจายกำลังไล่ล่าอย่างเร่งรีบ
ปังๆๆๆๆ?เสียงปืนยิงไล่หลังมาติดๆ อลงกตวิ่งหลบเข้าไปในดงหญ้าสูง พอได้จังหวะก็วิ่งซิกแซ็กเพื่อไม่ให้ตัวเองตกเป็นเป้านิ่ง ในขณะที่เสียงปืนและเสียงฝีเท้ายังตามมา
ปังๆๆๆๆ?เปรี้ยงๆๆๆๆ กระสุนชุดใหญ่พุ่งเข้าใส่ ทำให้กระสุนสองนัดเจาะเข้าต้นขาและแผ่นหลัง อลงกตล้มลงกลิ้งไปกับพื้นหญ้า สัญชาตญาณการเอาตัวรอดสั่งให้นักข่าวหนุ่มวิ่งต่อไปยังมอเตอร์ไซค์ที่ซ่อนอยู่นอกกำแพง
เหวินหลงหนุ่มชาวจีน มือขวาของหัวหน้าแก๊งกุหลาบไฟเล็งปืนไปที่ร่างอลงกต แววตาและปลายปืนเล็งไปข้างหน้าอย่างคนมีสมาธิดีเยี่ยม อลงกตปีนป่ายไปยืนบนขอบกำแพงและกระโดดลงไปอีกด้าน แต่ก็ช้ากว่าปืนในมือของเหวินหลง
ปัง?เสียงปืนดังขึ้น ขณะที่ร่างของอลงกตกระโดดลงไปนั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์ กระสุนนัดสุดท้ายเจาะซี่โครงด้านซ้าย อลงกตมองเลือดที่ไหลออกมา แต่นักข่าวหนุ่มไฟแรงก็ไม่นำพาอาการเจ็บของตัวเอง สตาร์ทรถและขับฝ่าดงหญ้าออกไป เหวินหลงและคนอื่นๆ วิ่งไปที่รถและขับตามไป
?รีบตามไปเร็ว?? เครื่องยนต์แผดเสียงลั่นไปตามท้องถนน ดังพร้อมกับเสียงปืนที่ไล่หลังมา อลงกตหันกลับไปมองเป็นระยะแล้วบิดหนีด้วยเครื่องยนต์ที่เหนือชั้น
********************************************************************************************************
อลงกตพาร่างชุ่มไปด้วยเลือดกระเสือกกระสนมาถึงบ้านไม้สองชั้น และขับมอเตอร์ไซค์เข้าไปซ่อนไว้หลังบ้าน มือเปื้อนเลือดเอื้อมไปคว้าเสื่อเก่าๆ คลุมรถไว้แล้วหยิบกุญแจเปิดประตูมือไม้สั่นระริก พอประตูเปิดร่างอลงกตก็ล้มลงไปกับพื้น สองขาที่ยังเคลื่อนไหวได้ถีบประตูปิดอย่างรวดเร็ว
?หยก?หยก?? อลงกตพยายามเปล่งเสียงเรียกน้องสาว ก่อนจะดันตัวขยับไปนั่งพิงผนังอย่างอ่อนแรง ลมหายใจรวยรินลงทุกขณะ ใบหน้าคมซีดเผือดเพราะเสียเลือดไปมาก
เสียงเรียกเบาๆ แต่ก็ดังพอให้คนที่กำลังเคลิ้มหลับอย่างหยกมณีสะดุ้งตื่น มือบางตวัดผ้าห่มพ้นตัวแล้วรีบเปิดประตูลงไปชั้นล่าง และเธอไม่ลืมหยิบปืนที่ลิ้นชักโต๊ะติดมือมา เท้าเรียวก้าวลงบันไดอย่างระมัดระวัง แสงไฟจากดวงไฟหน้าบ้านทำให้หญิงสาวไม่จำเป็นต้องเปิดไฟก็สามารถเดินได้
?หยก?พี่เอง? เสียงเบาหวิวแต่ก็คุ้นหูกระตุ้นให้หยกมณีรีบสาวเท้าลงบันได ดวงตาคมโตมองร่างที่นั่งพิงผนังอย่างตกใจ
?พี่กต? หยกมณีอุทานอย่างตกใจแล้วตรงไปที่สวิตช์ไฟ แต่เสียงแหบพร่าก็ห้ามเสียก่อน
?อย่าเปิดไฟ? หยกมณีถลาไปนั่งข้างพี่ชาย กลิ่นคาวเลือดลอยเข้ามาในจมูก ทำให้เธอตกใจวางมือบนหลังมือหนาที่กุมหน้าท้องอยู่
?พี่ถูกยิงมาเหรอคะ? เธอถามอย่างร้อนใจก่อนจะสอดมือไปด้านหลังพี่ชาย ?หยกจะพาพี่ไปหาหมอ??
?ไม่มีประโยชน์? หยกมณีตกใจ ใช้มือหาบาดแผลบนร่างเปียกชื้น
?พี่ไปทำอะไรมาคะ ทำไมถึงถูกยิงแบบนี้? อลงกตสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อต่อลมหายใจให้ตัวเอง แล้วหยิบกล้องขนาดเล็กส่งให้น้องสาว
?หลักฐานของแก๊งกุหลาบไฟ เก็บไว้ให้ดี พวกมันกำลังตามล่าพี่?? หยกมณีตกตะลึง มองกล้องขนาดเล็กในมืออย่างคาดไม่ถึง เสียงรถยนต์สองคันวิ่งผ่านหน้าบ้านสองสามรอบ หยกมณีคลานไปข้างหน้าต่างแล้วแอบมองชายฉกรรจ์ที่ยืนอยู่ท้ายกระบะ
?พวกมันใช่ไหม? เธอถามพลางเล็งปืนไปที่พวกมัน
?อย่านะหยก?? อลงกตห้ามและกระอักออกมาเป็นเลือด หยกมณีเข้าไปบีบมือใหญ่แรง แววตาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
?แข็งใจไว้นะคะ หยกจะพาพี่ไปหาหมอเดี๋ยวนี้? อลงกตส่ายหน้าและยกมือห้าม หยกมณีจับมือพี่ชายแน่น ?พี่ต้องไม่เป็นไรนะ แข็งใจไว้นะ?? เธอบอกเสียงสั่นเครือ อลงกตยิ้มน้อยๆ ยกมือข้างหนึ่งประคองแก้มนุ่มไว้ในมือ
?พี่คงไม่ได้อยู่ดูแลแกอีกแล้ว อย่าให้พี่ต้องตายอย่างไร้ค่านะหยก เปิดโปงแก๊งกุหลาบไฟให้ได้?? หยกมณีพยักหน้าทั้งน้ำตา ?หัวหน้าแก๊งคือคนในตระกูลเทียนผิง?
?พี่กต?? หยกมณีหน้าซีดเมื่อเห็นพี่ชายกระอักออกมาเป็นเลือดอีกครั้ง อลงกตตาพร่ามัว ลมหายใจรวยรินลงทุกขณะ หยกมณีมองมือหนาที่รูดลงไปเรื่อยๆ อย่างใจหาย ดวงตาคมโตเบิกกว้างอย่างตกตะลึง ?พี่กต?ไม่นะคะ พี่ต้องไม่ทิ้งหยกไปแบบนี้นะ? หยกมณีเรียกพี่ชายทั้งน้ำตา และแล้วลมหายใจสุดท้ายของอลงกตก็หลุดลอยออกจากร่างไปอย่างไม่มีวันกลับ
?พี่กต?พี่กต ฮือ?ฮือ?? หยกมณีกอดร่างพี่ชายอย่างเสียใจ ในขณะที่รถของเหวินหลงวิ่งวนไปวนมาอยู่หลายเที่ยว หยกมณีผละจากร่างไร้วิญญาณไปแอบมองพวกมันอย่างโกรธแค้น
ร่างโปร่งระหงนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ข้างศพ คิดหาทางออกสำหรับเรื่องทั้งหมด ใบหน้าเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาก้มมองกล้องในมือที่พี่ชายยอมเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อกำจัดคนชั่ว
?หยกจะสานต่องานของพี่ให้สำเร็จค่ะ พี่หลับให้สบายนะคะไม่ต้องห่วงหยก? เธอยกมือปาดน้ำตาออกจากแก้มแล้ววิ่งขึ้นไปบนห้องนอน จัดการถ่ายข้อมูลจากกล้องลงในแฟลชไดร์ฟ และเก็บทุกอย่างลงกระเป๋าสะพาย มือก็ปาดน้ำตาออกจากแก้มเป็นระยะ
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยหญิงสาวก็เปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็หอบผ้าห่มลงไปห่อร่างพี่ชายไว้แล้วลากไปขึ้นรถอย่างทุลักทุเล
?ทนเจ็บหน่อยนะคะพี่ หยกจะพาพี่ไปหาหลวงลุงที่วัด? หยกมณีออกแรงยกร่างพี่ชายไปนอนเบาะหลัง กว่าจะสำเร็จก็ทำเอาเธอหอบเหนื่อยแทบหมดแรง หญิงสาวขับรถออกจากบ้านไปไม่นาน รถของเหวินหลงก็วิ่งผ่านมาและหยุดมองบ้านของเธออย่างสงสัย
?รถมันวิ่งมาทางนี้ หายไปไหนวะ? เหวินหลงบอกอย่างหงุดหงิดและมองเข้าไปในบ้าน แต่ก็ไม่เห็นความผิดปกติใดๆ
?มันโดนยิงขนาดนั้นไม่น่ารอดนะพี่เหวิน? ลูกน้องคนหนึ่งออกความเห็น เหวินหลงนิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะบอกอย่างร้อนใจ
?ให้คนของเราสืบหาที่โรงพยาบาล เผื่อมันจะไปรักษาตัว?ไป? รถวิ่งออกสู่ถนนใหญ่ตามคำสั่งตรงไปที่โรงพยาบาลใกล้ๆ เพื่อหาเบาะแสคนที่รู้ความลับของแก๊งกุหลาบไฟ หากภาพและข้อมูลหลุดออกไป ปัญหาใหญ่ตามมาอย่างแน่นอน
*********************************************************************************************
แสงสีทองของวันใหม่สาดส่องสะท้อนกับหลังคาโบสถ์เป็นแสงสว่างคล้ายแสงแห่งสวรรค์ รถของหยกมณีวิ่งเข้าไปจอดหน้าเรือนไม้สักหลังใหญ่ซึ่งเป็นกุฏิของเจ้าอาวาสวัดดัง พอรถจอดสนิทเด็กวัดก็วิ่งไปรับ หยกมณีเปิดประตูลงจากรถอย่างรีบร้อน
?มาแต่เช้าเลยนะพี่หยก? เด็กชายผมจุกยกมือไหว้หญิงสาวอย่างคุ้นเคย หยกมณีเพียงพยักหน้ารับแล้วมองขึ้นไปบนกุฏิ
?หลวงลุงอยู่ไหมแกละ?
?อยู่พี่ หลวงพ่อสั่งไว้ว่าถ้าพี่มาหาให้ขับรถไปที่ท้ายวัดเลย ท่านรอพี่อยู่ที่นั่นแล้ว? หยกมณีไม่ตกใจมากนักที่ท่านสามารถล่วงรู้สิ่งที่เกิดขึ้นได้
?เดี๋ยวฉันไปตามลุงหวังก่อนนะพี่? เด็กแกละวิ่งไปตามสัปเหร่อที่อาศัยอยู่ท้ายวัด หยกมณีขับรถไปตามเส้นทางแคบ สองข้างทางเต็มไปด้วยโกศบรรจุกระดูกของผู้เสียชีวิตตั้งเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ หลวงพ่อสมชายเจ้าอาวาสวัดและเป็นญาติคนเดียวที่เธอและพี่ชายเหลืออยู่ยืนรออยู่เบื้องหน้าอย่างสงบ หยกมณีเปิดประตูลงไปก้มกราบกับพื้น
?หลวงลุง?
?ทำใจให้สงบนะโยมหยก โยมกตไปสบายแล้ว?? หลวงพ่อสมชายกล่าวออกมาอย่างเมตตา ก่อนจะมองเลยไปที่เบาะหลัง
?หยกพาพี่กตมาฝากไว้สักพักนะคะ ให้หยกจัดการคนชั่วพวกนั้นเสร็จ หยกจะมาทำพิธีเผาศพพี่กตค่ะหลวงลุง? เธอบอกเสียงสั่นเครือ หลวงพ่อมองดวงตาแดงก่ำที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ
?การล้างแค้นมันเหมือนกงกรรมกงเกวียนนะโยม จงปล่อยวางและใช้สติเพื่อให้เกิดปัญญา ยังไงความดีย่อมชนะความชั่วอยู่แล้ว?
?แต่คนดีๆ อย่างพี่กตก็ต้องมาตายเพราะพวกมัน ยังไงเสียหยกต้องเอาพวกมันเข้าคุกให้ได้?? เมื่อเห็นแววตามุ่งมั่นของหญิงสาว หลวงพ่อก็ได้แต่มองด้วยใจอันสงบ
?เมื่อโยมยืนยันอย่างนั้น หลวงพ่อก็ขออวยพรให้ทำสำเร็จก็แล้วกัน? ท่านมองร่างที่นั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาปรานี หยกมณีก้มลงกราบอีกครั้ง พอเงยหน้าขึ้นเด็กชายแกละก็พาสัปเหร่อมาถึง ทั้งสามจึงช่วยกันนำร่างไร้วิญญาณของอลงกตลงไปในโลงเย็นของทางวัด แล้วนำไปเก็บไว้ในโกดังปะปนกับศพอื่นๆ ที่รอญาติมาจัดการพิธีทางศาสนา
หยกมณีขับรถออกจากวัดตรงไปที่สำนักพิมพ์ ไม่ถึงชั่วโมงร่างโปร่งระหงก็มายืนหน้าตึกไทม์วีค ใบหน้าเนียนสวยแหงนมองตึกสูงสิบชั้นแล้วสูดลมหายใจเข้ายาวๆ ก่อนจะสาวเท้าผ่านประตูเลื่อนเข้าไปข้างใน
?เฮ้ยหยก พี่กรณ์ให้ไปพบด่วนเลย? จรัลเพื่อนร่วมงานรุ่นเดียวกันโผล่หน้าออกมาจากห้องทำงานและกวักมือเรียก หยกมณีจึงเดินเลยโต๊ะทำงานไปที่ห้องบอกอปกรณ์ทันที
เพียงก้าวแรกที่เธอก้าวเข้าไป หญิงสาวสัมผัสได้ถึงความเคร่งเครียดปกคลุมไปทั่วห้อง ปกรณ์ชายวัยสามสิบห้าเจ้าของสำนักพิมพ์นั่งหน้าเครียดอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่
?นั่งสิหยก? หญิงสาวนั่งลงตรงเก้าอี้ว่างข้างประภาสแล้ววางกระเป๋าไว้บนตัก ปกรณ์เหลือบตามองประภาสนิดหนึ่งแล้วขยับตัว
?พี่ติดต่ออลงกตไม่ได้ เขาอยู่ที่บ้านหรือเปล่า? หยกมณีน้ำตาคลอ แหงนหน้าขึ้นสูงเพื่อไล่น้ำใสๆ ที่ล้นเอ่อออกมาให้ย้อนกลับเข้าไปข้างใน
?พี่กตกลับมาเมื่อคืนค่ะ แต่ตอนนี้อยู่ที่วัดกับหลวงลุง? ปกรณ์และประภาสสองหุ้นส่วนใหญ่เจ้าของไทม์รายสัปดาห์เป่าลมออกจากปากอย่างโล่งอกที่ลูกน้องมือดีกลับมาอย่างปลอดภัย
?บอกกตมาหาพี่ด่วนเลยนะหยก?
?พี่กรณ์มีธุระกับพี่กตเหรอคะ?
?เรื่องงานที่กตมันขอไปทำนั่นแหละ ไม่รู้มันได้ข้อมูลอะไรมา พวกมีสีที่กินเงินใต้โต๊ะของแก๊งกุหลาบไฟถึงได้วิ่งกันพล่านแบบนี้? หยกมณีกำมือเข้าหากันแน่น ดวงตาคมโตลุกวาวด้วยความแค้นที่อัดแน่นอยู่ข้างใน
?พี่กรณ์กับพี่ภาสรู้เหรอคะว่าพี่กตไปทำอะไร?
?เจ้ากตมันโทร.มาหาพี่ว่ามันได้ข่าวใหม่เกี่ยวกับแก๊งกุหลาบไฟ เลยขอไปทำข่าวด่วน พี่ก็เลยมานั่งห่วงมันอยู่นี่แหละ ถ้ามันกลับมาอย่างปลอดภัยพี่ก็โล่งใจ ยังไงหยกบอกมันมาหาพี่ด้วยนะ? หญิงสาวน้ำตาหยดลงอาบแก้มอย่างกลั้นไม่อยู่ ประภาสรีบไปกดล็อกประตูอย่างรีบร้อน เพราะลางสังหรณ์บางอย่างบอกให้เจ้าของสำนักพิมพ์ไฟแรงอย่างปกรณ์และประภาสรู้ว่ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
?เกิดอะไรขึ้นหยก? ประภาสจับบ่าบางหันไปหา หยกมณีโผเข้าไปกอดคนที่เธอนับถือเหมือนพี่อย่างต้องการหลักพักพิง
?พี่กต?พี่กตตายแล้วค่ะพี่ภาส ฮือ?ฮือ?? ทั้งประภาสและปกรณ์ตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ประภาสดันร่างหยกมณีออกห่างและมองหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาอย่างไม่แน่ใจกับข่าวที่ได้ยิน
?หยกว่าอะไรนะ เจ้ากตมันเป็นอะไร??
?พี่กตหนีแก๊งนรกนั่นมาได้แต่ถูกยิงอาการสาหัส สุดท้ายก็ทนพิษบาดแผลไม่ไหว? หยกมณีบอกปนสะอื้น ประภาสวางมือบนศีรษะนุ่มแล้วกดลงซบอก ปกรณ์ทิ้งตัวลงบนโต๊ะอย่างคาดไม่ถึง และไม่คิดว่าลูกน้องมือดีที่สุดจะจบชีวิตลงแบบนี้
?พี่เสียใจด้วยนะหยก พี่ผิดเองที่ให้กตมันไปทำงานเสี่ยงๆ แบบนั้น เพราะอุดมการณ์บ้าๆ ของพี่ที่จะเปิดโปงแก๊งนรกนั่นแท้ๆ ไอ้กตมันถึงต้องมาตายแบบนี้? ปกรณ์ดึงแว่นสายตาออกเพื่อเช็ดน้ำตา
?มีใครรู้เรื่องนี้บ้าง?? ประภาสถามพลางปล่อยให้หยกมณีนั่งลงบนเก้าอี้
?มีหยกกับพี่สองคนแล้วก็หลวงลุงที่วัดค่ะ? ประภาสมองหน้าพี่ชายด้วยสีหน้ากังวล
?ผมว่าเรื่องนี้เราคงต้องปิดเป็นความลับก่อนนะพี่กรณ์ ถ้าเรื่องกตเสียชีวิตหลุดออกไปหยกจะพลอยเป็นอันตรายด้วย และที่สำคัญพวกมีสีมันต้องมาปิดหนังสือพิมพ์เราแน่ๆ?
?พี่จะไม่ยอมให้ไอ้กตมันตายฟรีแน่ๆ พี่จะตามสืบเรื่องนี้ต่อ?
?หยกก็เหมือนกันค่ะ หยกขอสานต่องานของพี่กตได้ไหมคะ? ปกรณ์สบตาคมโตที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นของหญิงสาว ก่อนจะเงยหน้าสบตาน้องชาย
?มันอันตรายมากนะหยก?
?อันตรายแค่ไหนหยกก็ต้องเปิดโปงพวกมันให้ได้ ให้หยกทำเถอะนะคะพี่กรณ์ พี่ภาส? หยกมณีมองอย่างวิงวอน ปกรณ์ถอนหายใจแล้วพยักหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้
?ก็ได้ แต่ต้องมีข้อแม้ว่าหยกต้องรายงานพี่ตลอดเวลา และห้ามทำอะไรเสี่ยงๆ ตามลำพังโดยเด็ดขาด? หยกมณีพยักหน้า ยกมือปาดน้ำตาออกจากแก้ม ประภาสมองหน้าพี่ชายแล้วตบไหล่บางเบาๆ
?พี่เสียเจ้ากตไปคนหนึ่งแล้ว อย่าให้พี่ต้องเสียหยกไปอีกนะ อย่าทำอะไรที่เกินกำลัง สัญญากับพี่นะหยก??
?หยกสัญญาค่ะ ขอบคุณมากนะคะ? จากนั้นทั้งสามก็พูดคุยกันเกี่ยวกับแผนงานที่จะเปิดโปงและทำข่าวเกี่ยวกับแก๊งกุหลาบไฟ จนเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงหยกมณีก็เปิดประตูออกจากห้องไปนั่งทำงาน
******************************************************************************
อีกมุมหนึ่งของกรุงเทพมหานคร เหวินหลงและชายฉกรรจ์ห้าคนสวมสูทสีดำยืนอยู่ด้านหลังชายสวมชุดจีน มือแต่ละคนประสานไว้ข้างหน้าอย่างนอบน้อม
เสียงคลื่นสาดซัดกระทบกำแพงเป็นละอองไอน้ำกระจายไปทั่วบริเวณ ชายสวมชุดจีนหมุนกายกลับมามองลูกน้องแต่ละคนด้วยแววตาสงบเยือกเย็น ร่างผอมสูงของหัวหน้าแก๊งกุหลาบไฟวัยห้าสิบเดินผ่านหน้าไป ทำเอาทุกคนก้มหน้ามองพื้นอย่างหวั่นๆ จะมีก็แต่เหวินหลงที่เงยหน้าขึ้นสบตานายใหญ่
?หามันเจอไหม?
?ไม่เจอครับนายใหญ่ แต่ผมมั่นใจว่ามันไม่รอดครับ? ฝ่ามือของนายใหญ่ของแก๊งกุหลาบไฟฟาดลงบนใบหน้าของเหวินหลงจนสะบัด ทำเอาคนอื่นๆ เย็นยะเยือกไปทั่วร่าง
?อย่าสันนิษฐานถ้าไม่มีมูล ไม่รู้ว่ามันได้ข้อมูลมากน้อยแค่ไหน ถ้าข้อมูลไปถึงนักข่าวหรือตำรวจงานเราจะลำบากขึ้น?
?ผมจะตามหามันให้เจอครับนายใหญ่? เหวินหลงบอกพลางโค้งศีรษะลง ริมฝีปากหนาใต้หนวดเครายาวกระตุกยิ้มกวาด สายตามองลูกน้องด้วยแววตานิ่งลึก
?รีบจัดการเสียก่อนที่เราจะไม่มีที่ยืนในเมืองไทย? การ์ดคนอื่นๆ โค้งตัวรับคำสั่งแล้วแยกย้ายกันไปทำงาน
?เอาคนของเรามาช่วยอีก อย่าให้มันรอดไปได้?
?แล้วเรื่องของที่จะส่งคืนนี้ล่ะครับนายใหญ่? นายใหญ่กระตุกยิ้ม เดินเอามือไขว้หลังไปยืนมองสายน้ำเจ้าพระยาอย่างใจเย็น
?ฉันจะใช้ตำรวจคุ้มกันของให้เรา งานนี้ใครก็จับสังเกตไม่ได้ โทร.บอกอาหมัดว่าของพร้อมส่งคืนนี้ตอนหกทุ่มตรง เสร็จแล้วเราจะได้กลับกันทันที?
เหวินหลงก้มศีรษะรับคำสั่งแล้วรีบจัดการทันที
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
?หยกมณี? นักข่าวสาวร่างบางทว่าใจกล้าแกร่งเกินหญิง ออกทำข่าวสานต่อจากพี่ชายที่เสียชีวิตไปไกลถึงเกาะมาเก๊า เพื่อสืบข่าวอาชญากรข้ามชาติอย่างแก๊งกุหลาบไฟที่เธอมีหลักฐานว่าเกี่ยวข้องกับตระกูลเทียนผิง เมื่อ ?อี้เฉิน? รู้ว่าการขุดคุ้ยของเธอทำให้ตระกูลเขาต้องมัวหมองทั้งที่ไม่เคยทำสิ่งผิดกฎหมาย พญามังกรร้ายจึงเก็บร่างแน่งน้อยไว้ข้างกายเพราะแน่ใจว่าภยันตรายจากคนร้ายตัวจริงกำลังมาเยือน แม้เธอไม่หวั่นเกรงต่อภัยใดหากแต่ใจกลับกำลังสั่นไหวไปกับสัมผัสรุ่มร้อนของเจ้าพ่อมาเฟีย เพราะทุกครั้งที่กายเฉียดใกล้ ฝ่ามือหนาเป็นต้องตวัดรัดรั้งเอวบางเข้าแนบแผงอกกว้าง เฝ้าบรรจงฝังฝากจุมพิตสะท้านไหวให้ใจดวงน้อยสะเทือนหวิว ต่อให้ต้องเจอเรื่องเลวร้ายสักเพียงใดขอแค่กายแกร่งโอบประคองไว้ เธอก็พร้อมจะเผชิญภัยร้ายไปกับเขา
