บทที่ 1
งานเทศกาล....คาร์นิวัล....
ใต้ท้องฟ้าครามไม่เหมือนใครของลอมบาร์เดีย เรือพายกอนโดลาทองคำมีรูปสลักหัวมังกรตรงหัวเรือล่องไปตามลำคลองใหญ่ผ่านตัวเมือง สาวๆ ในชุดนางไม้สวมมงกุฎบนเรือโปรยกลีบดอกไม้เรียกเสียงโห่ร้องจากผู้คนที่มามุงดู
กรุงคันปาราราได้รับการยกย่องว่าเป็นไข่มุกหนึ่งเดียวกลางสมุทร
แรกเริ่มเดิมที ผู้คนซึ่งหนีรอดจากการรุกรานของชนเผ่านักขี่ม้าทางตะวันออก นำก้อนหินมาถมทับสันดอนกลางแม่น้ำซึ่งม้าข้ามไม่ได้ และสร้างเมืองขึ้นจนภายหลังกลายเป็นเมืองใหญ่ที่เจริญรุ่งเรืองในฐานะศูนย์กลางค้าขายแลกเปลี่ยนกับทวีปตะวันออก มหานครงดงามอันมีมหาวิหารทรงโดมยักษ์สีขาวกับยอดแหลมสูงตระหง่านกลางเมืองแม้มองจากระยะไกล สมเป็นเมืองหลวงของพ่อค้าผู้มีศรัทธาแรงกล้า คู่ควรกับชื่อ ?ไข่มุกขาวแห่งลอมบาร์เดีย?
เวลานี้เมืองอยู่ระหว่างการเฉลิมฉลอง ผู้คนต่างสวมหน้ากากสวยงามและแปลกประหลาดอย่างปีศาจ สัตว์ บุคคลในตำนานเทพ ซ้ำยังสวมผ้าคลุมประดับริบบิ้น ลูกไม้ ผ้าหลากสีเดินพาเหรดไปทั่วเมือง
หากสวมหน้ากากกับผ้าคลุม ฐานะชาติกำเนิดก็ไม่สำคัญ ชนชั้นสูง เศรษฐีและชาวบ้านต่างทักทายกันอย่างยิ้มแย้มโดยไม่แบ่งแยก บ้างก็จับมือ บ้างก็ก้มลงจุมพิตหลังมือสุภาพสตรี
มีคู่หนึ่งโดดเด่นออกมาจากฝูงชนนั้น หญิงสาวผมสีน้ำผึ้งยาวสยายทอประกายสีทอง กับชายร่างสูงผมยาวสีน้ำตาลเข้มเกือบดำขลับ
ดวงตาของหญิงสาวอยู่ใต้หน้ากากเทพธิดา ทว่ารอยยิ้มที่ผุดให้เห็นช่างน่ารัก นัยน์ตาสีเทาสลับฟ้าใต้หน้ากากเปี่ยมความรู้สึก ผ้าคลุมสีกุหลาบประดับลูกไม้กับริบบิ้นจำนวนมากก็ดูเหมาะยิ่งนัก นางคือหญิงสาวทรงเสน่ห์เกินคำบรรยายที่ดึงดูดสายตาผู้คนอย่างช่วยไม่ได้
ส่วนชายหนุ่มให้บรรยากาศดึงดูดต่างจากหญิงสาว หากนางเป็นสายลมฤดูใบไม้ผลิที่โอบกอดทุกคนไว้ เขาคงเป็นสายลมหนาวเหน็บดุจคมมีดที่แล่นผ่านทุ่งหญ้าอันขาวโพลนของภาคเหนือ
เขาสวมหน้ากากปีศาจติดขนนกสีดำปิดบังดวงตาเช่นเดียวกับหญิงสาวจึงไม่เห็นใบหน้าชัดเจน ทว่านัยน์ตาสีดำฉายแววใต้หน้ากากนั้นน่าเกรงขามเหมือนบรรยากาศรอบตัว และอาจหาญดุจเหยี่ยวที่ก้มลงมองสรรพสิ่งจากที่สูง ริมฝีปากบางเฉียบดู.้มแน่นไม่แย้มยิ้มท่ามกลางผู้คนที่สนุกสนานกับงานเทศกาล
ผ้าคลุมกายสีดำสนิทสมกับเขา ทว่ามีลูกปัดแก้วเย็บติดทั่วผืนส่องประกายพร่างพรายดุจท้องฟ้ายามค่ำคืน
?โธ่ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ! นี่เป็นงานรื่นเริงนะ!?
หญิงสาว....เซซิลถอนหายใจใส่ชายอารมณ์บูดก่อนพูด
?ข้าสวมหน้ากากอยู่แท้ๆ แล้วเห็นหน้าข้าได้ยังไง??
ชายหนุ่ม....ออสการ์ตอบ ทันใดนั้นคิ้วเซซิลใต้หน้ากากก็เลิกสูง
?โธ่! อย่าเถียงข้างๆ คูๆ ได้มั้ย! ถ้าไม่ชอบนักก็ไม่เห็นต้องตามมาเลย!?
?แล้วใครกันที่พอละสายตาปุ๊บก็เดินหายไปทันที? เจ้าเป็นภรรยาข้าและเป็นดัชเชสแห่งอากิแตนนะ หัดมีสำนึกให้มากกว่านี้....?
?ค่ะๆ เพราะอย่างนี้ท่านผู้สำเร็จราชการและดยุคแห่งอากิแตนผู้ยิ่งใหญ่ถึงมาร่วม ?ปาร์ตี้หน้ากากบ้าหลุดโลก? เพราะเป็นห่วงภรรยาสินะคะ?
เซซิลทวนคำพูดดูถูกงานคาร์นิวัลนี้ของออสการ์อย่างหัวเสีย พูดถึงงานเทศกาลที่คนอื่นตั้งตารอแบบนี้ได้ยังไง ไอ้สามีเถรตรงบ้างาน!
ใช่ ทั้งคู่เป็นสามีภรรยาผู้สำเร็จราชการแห่งอากิแตน มหาอำนาจแห่งตะวันตกซึ่งเทียบเท่าจักรวรรดิฟาเลนแห่งตะวันออกในภาคพื้นทวีปตะวันตกแห่งนี้ ออสการ์ ดยุคแห่งมงฟอรต์ เป็นทั้งอาของเรอเน่ กษัตริย์องค์ปัจจุบัน และรับผิดชอบงานราชการแผ่นดินทั้งหมดแทนยุวกษัตริย์วัยสิบชันษา ด้วยความที่เขามากความสามารถและสวมชุดดำตลอดเวลา จึงเป็นที่ยำเกรงของประเทศรอบข้างในฐานะดยุคดำและผู้สำเร็จราชการชุดดำ
เซซิลมีฉากหน้าเป็นเจ้าหญิงที่เกิดระหว่างแวร์นเนอร์ จักรพรรดิแห่งฟาเลน กับสนมเอกมาร์ชันเนสแห่งฮันโนเวอร์ แต่แท้จริงเป็นลูกของนางกับสามีเก่า และเป็นอดีตจอมโจรโรเซนครอยส์ผู้ก่อความปั่นป่วนในยามราตรีไปทั่วแผ่นดินใหญ่ ยิ่งกว่านั้น มีเพียงคนใกล้ตัวที่รู้ว่าเขาเป็นผู้ชาย ซึ่งตอนนี้กลายเป็นความลับสุดยอดของอากิแตนไปแล้ว
เดิมทีเซซิลสวมรอยเป็นน้องสาวที่ถูกลอบสังหารเข้ามาขุดคุ้ยความลับเบื้องหลังการลอบสังหารจึงได้พบออสการ์ แม้จะเกิดเหตุการณ์พลิกผันมากมายกว่าจะกลายเป็น ?สามีภรรยา? อย่างแท้จริง แต่พวกเขาก็มีชีวิตแต่งงานที่มีความสุข
ทั้งคู่มาลอมบาร์เดียเพื่อร่วมพิธีเข้ารับตำแหน่งนายกเทศมนตรีเมืองคัมปารารา ทุกๆ สี่ปีนายกเทศมนตรีจะได้รับการโหวตจากสมาชิกสภาซึ่งเป็นตัวแทนของเมือง แต่การเลือกตั้งกระทำเพียงในนาม เก้าอี้นายกเทศมนตรีถูกตระกูลทรงอำนาจในท้องถิ่นนามว่าตระกูลเฟตช์ผูกขาดมาหลายรุ่นแล้ว
เนื่องจากเป็นพิธีเข้ารับตำแหน่งครั้งแรกของลูกชายที่รับช่วงต่อจากพ่อจึงไม่เชิญทูตประจำพื้นที่ แต่เชิญออสการ์ ผู้สำเร็จราชการและภริยามาเป็นตัวแทนกษัตริย์โดยเฉพาะ
ตามแผนการเดิม พวกเขามีกำหนดกลับอากิแตนทันทีหลังจบพิธี แต่เซซิลพูดขึ้นว่าอยากอยู่ชมงานคาร์นิวัลที่จะจัดขึ้นหลังจากนั้นสามวันแล้วค่อยกลับ....
?ต่อให้ฝืนใจ แต่ไหนๆ ก็สวมหน้ากากมาเที่ยวแล้ว ไม่อยากสนุกกับมันบ้างเหรอ??
เซซิลเริ่มอารมณ์บูดเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายทำงานกร่อย
?มันเป็นนิสัยข้า ข้าไม่สิ้นคิดถึงขนาดคึกคะนองสนุกไปกับเจ้าโดยใช่เหตุหรอก?
เขายักไหล่อ่อนใจแล้วกวาดตามองรอบตัว
โดมหินอ่อนสีขาวดุจหิมะซึ่งนำหินจากละแวกนั้นมาสร้างคือมหาวิหารสะดุดตา ลานกว้างด้านหน้านั้นเนืองแน่นไปด้วยผู้คน ทุกคนสวมผ้าคลุมและหน้ากากหลากสี พูดคุยอย่างออกรส มือถือแก้วที่น่าจะเป็นไวน์ขาวหรือแอปเปิ้ลไซเดอร์ของดีประจำท้องถิ่นรินเต็มเปี่ยม บ้างก็ยืนฟังเสียงบรรเลงของนักดนตรีข้างถนน
ข้างๆ เซซิลก็มีทั้งคนเมาและไม่เมาล้อมวงเต้นรำตามท่วงทำนองสนุกสนานของหีบเพลงซึ่งบรรเลงตามชีทเพลงที่ขาดเป็นรูโบ๋
?ข้าไปเต้นรำนะ!?
?เฮ้! เซซิล!?
เซซิลเข้าไปร่วมวงก่อนออสการ์จะห้ามทัน และกลายเป็นจุดศูนย์กลางทันทีด้วยรอยยิ้มสดใสมีชีวิตชีวานั้น ไม่รู้ว่าเซซิลไปจำมาจากไหน หรือเต้นเลียนแบบตามที่เห็น จังหวะกระโดดที่คงเป็นการเต้นรำท้องถิ่นนั้นถึงได้ยอดเยี่ยมไร้ที่ติ
เป็นถึงดัชเชสแห่งอากิแตน....สีหน้าของออสการ์ที่ขมวดคิ้วใต้หน้ากากคลายลงขณะจ้องมองเซซิลซึ่งอยู่กลางวงล้อมของผู้คนท่ามกลางลานกว้างหน้ามหาวิหารอันเจิดจรัสและใต้ฟ้าครามเช่นนี้ พร้อมเสียงหัวเราะสดใสและรอยยิ้มของผู้คน
ทว่า พอเสียงหีบเพลงหยุดลงให้ทุกคนพักหายใจ ความโกรธที่พลุ่งพล่านฉับพลันทำให้รอยย่นตรงหว่างคิ้วออสการ์ลึกกว่าเดิม
เด็กหนุ่มที่ได้จับมือเซซิลเต้นรำ....ดูจากการแต่งตัวที่ดูดีคงเป็นลูกคนใหญ่คนโตในท้องถิ่นไม่ก็ขุนนางชั้นผู้น้อย....ทว่าเขาพรมจูบมือเซซิลไม่ยอมปล่อยซึ่งเกินเลยการทักทายอย่างเห็นได้ชัดพลางพูดว่า
?ว่าไงสาวน้อยน่ารัก ไปจิบแอปเปิ้ลไซเดอร์พลางนั่งเรือพายชมเมืองกับข้าไหม? เมืองยามใกล้อาทิตย์อัสดงงดงามมากนะ?
?แหม เสียดายจัง ข้ามากับคนอื่นซะด้วย....? เซซิลพยายามปฏิเสธอย่างนุ่มนวล ก่อนเสียงต่ำแฝงความไม่พอใจจะแทรกขึ้นมา
?นางมากับข้า มีปัญหารึเปล่า??
บุรุษร่างสูงผมดำยาวสวมหน้ากากปีศาจกับผ้าคลุมสีดำ เมื่อเห็นออสการ์มาอย่างปรปักษ์จนสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่เหนือกว่าความโกรธ ชายหนุ่มจึงตอบว่า ?ปะ เปล่าครับ? ก่อนหนีเข้าไปในฝูงชน
ส่วนออสการ์ก็คว้ามือฉุดแขนเซซิลวิ่งออกมาจากลานกว้างนั้น
?ดะ เดี๋ยว! จะไปไหนน่ะ??
?หมดเวลาเที่ยวชมงานเทศกาลแล้ว กลับเถอะ?
?พูดเป็นเล่น! เราเพิ่งออกมาเองนะ! ไฮไลท์ของงานเริ่มหลังพระอาทิตย์ตกต่างหาก!?
กองไฟถูกจุดรอบลำคลองใหญ่ เรือแห่ยักษ์ที่ใช้เรือพายหลายลำลากปรากฏแก่สายตา นายกเทศมนตรีในชุดเจ้าสมุทรนั่งอยู่บนนั้น เขาขว้างแหวนทองคำไปไกลสุดคลองชานเมืองกล่าวคือมหาสมุทร เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของการหมั้นหมายสมรสกับเทพีแห่งมหาสมุทร ผู้ปกปักรักษาเมืองคันปารารา
เทพีเอ๋ยเทพี เมืองนี้เป็นของท่าน
ความรักกับความคุ้มครองจากท่านเป็นของเรา
จงโอบอุ้มและโอบกอดพวกเราตลอดไป
นับตั้งแต่ผู้คนรอดพ้นเขี้ยวเล็บฝูงหมาป่าบนหลังม้าจากแดนเหนือในอดีตกาลและสร้างเมืองนี้ขึ้นมา มหาสมุทรคือผู้พิทักษ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด กำแพงน้ำช่วยปกป้องเมืองนี้จากการเหยียบย่ำรุกรานของกีบม้า และเรือที่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากตะวันออกก็นำความมั่งคั่งมาให้
นายกเทศมนตรีชูแก้วไวน์เขากระบือที่สืบทอดมาแต่อดีตขึ้นดื่มจนเกลี้ยง ชาวเมืองกับนักท่องเที่ยวก็พร้อมใจกันส่งเสียงชนแก้ว ดอกไม้ไฟพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืน กลีบดอกไม้ร่วงโปรยปราย ทั้งที่ไคลแมกซ์ของเทศกาลกำลังจะเริ่มแท้ๆ
?ข้าต้องพูดคำนั้นต่างหาก ข้าไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะปล่อยเจ้าไปหว่านเสน่ห์ใครต่อใครจนดึกดื่นหรอกนะจะบอกให้?
?ไอ้คนขี้หึง! งานรื่นเริงแบบนี้ พอเหล้าเข้าปากมันก็ต้องมีบ้างไม่ใช่เรอะ!??
?เป็นเพราะเจ้าโปรยยิ้มไปทั่วต่างหาก แบบนั้นผู้ชายก็ต้องเข้าใจผิดอยู่แล้ว?
?ช้าก่อน! แบบนี้ก็เท่ากับข้าเป็นหญิงร่านสวาทยั่วผู้ชายไม่เลือกหน้าน่ะสิ!?
?ถูกต้อง?
?หา!??
?เอาเป็นว่ากลับเถอะ?
เซซิลสะบัดมือออสการ์ที่ฉุดตัวเอง
?ถ้าอยากกลับนักก็กลับไปคนเดียวสิ! ข้าไม่กลับ!?
?เฮ้ เซซิล!?
เซซิลไม่สนใจเสียงรั้งและสลัดออสการ์ที่วิ่งไล่ตามหายเข้าไปในฝูงชน
....ให้มันได้อย่างนี้สิ! ออสการ์ล่ะก็!
เซซิลเดินจ้วงไปตามพื้นหินในเมืองอย่างกระฟัดกระเฟียด
พอรู้ตัวก็หลุดจากถนนที่มีผู้คนจอแจเข้ามาในตรอก พื้นที่ของเมืองที่ถมสันดอนขึ้นมามีจำกัด ส่วนใหญ่เป็นอาคารสูงสามสี่ชั้นสร้างเบียดกัน ถนนคับแคบ บวกกับลำคลองที่ลัดเลาะไปทั่วเหมือนใยแมงมุม ทำให้ตรอกซอกซอยกลายเป็นเขาวงกตลึกลับ
....ที่นี่ที่ไหน?
เซซิลรู้ตัวว่าหลงทาง แต่คิดว่าหากออกไปถึงถนนใหญ่ได้คงกลับถูกจึงไม่คิดมาก ซ้ำยังเดินทอดน่องชมทิวทัศน์ของเมืองสีแสดยามอาทิตย์อัสดง เขายืนถอนใจกลางสะพานหินโค้งเหมือนสายรุ้งที่ทอดข้ามคลองแคบๆ
พอมองด้านล่างก็เห็นเรือพายพาผู้โดยสารสองคนที่คงเป็นคู่รักแอบนัดพบกันลอดใต้สะพานพอดี ทั้งคู่ถอดหน้ากากแล้วจูบกันโดยไม่รู้ว่าเซซิลแอบมองอยู่ เวลานี้คงมีแค่พวกเขาสองคนในโลก จึงไม่สนใจแม้แต่สายตาของคนแจวเรือ ความรักอันเร่าร้อนก็เป็นแบบนี้
....ให้ตายสิ ทั้งที่รู้ว่าข้าตั้งตารองานเทศกาลนี้แค่ไหน
ใช่ เพราะรู้ถึงลงทุนแต่งตัวแบบนั้นทั้งที่เกลียดมาคอยคุม ด้วยความเป็นห่วงไม่อยากปล่อยให้ไปคนเดียว
....ข้าเป็นผู้ชาย ไม่ใช่เด็กที่ต้องมีผู้ปกครองสักหน่อย
นิสัยขี้ห่วงนี่แหละที่แย่ เพราะรักถึงได้จ้องจับผิดพวกผู้ชายที่เข้ามาตอแยตน
ป่านนี้คงตามหาให้ควั่กด้วยความเป็นห่วง ดีไม่ดีอาจยืมตัวปิ๊กนี่มาด้วยก็ได้ ถ้าเช่นนั้นก็น่าสงสารมหาดเล็กร่างยักษ์ผู้ซื่อสัตย์ต่อออสการ์ หากยืมตัวมาช่วยเรื่องการบ้านการเมืองยังพอว่า แต่กลับต้องตามภรรยาเจ้านายที่หายตัวไปเพราะทะเลาะกัน
?กลับได้แล้วมั้ง....?
เซซิลพึมพำ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงสูงแสนเศร้าสร้อยของฟลุตลอยมาจึงหันไป
เซซิลเห็นตัวตลกคนนึง จึงตั้งใจฟังเสียงไพเราะของฟลุตที่เขาเป่า
ทว่าต่อให้แสดงในตรอกไร้ผู้คนเช่นนี้ก็ไม่มีผู้ชมนอกจากตน พอเซซิลเริ่มสงสัยเขาก็หยุดเป่าแล้วยิ้มให้ เขาไม่ได้สวมหน้ากาก แต่ทาสีขาวทั้งหน้าจนไม่เหลือเค้าเดิม รอบดวงตาทาสีฟ้ากับสีแดงเป็นรูปดาว ส่วนริมฝีปากตัดขอบด้วยสีส้มขนาดใหญ่
?ข้าเห็นเลดี้สุดสวยยืนทำหน้าเศร้าอยู่ การสร้างความสนุกรื่นเริงให้ผู้คนเป็นหน้าที่ของตัวตลกผู้นี้ จึงลองบรรเลงฟลุต หนึ่งในวิชาถนัดให้ท่านฟัง?
?....แต่ทำนองเศร้ามากเลยนะคะคุณตัวตลก?
เซซิลยิ้มละไมตอบ
?โอ้ ขออภัย ข้าบรรเลงออกมาตามความรู้สึกในใจท่านที่สะท้อนออกมา ถ้าเช่นนั้นลองแบบนี้เป็นไง??
เพลงต่อไปที่ตัวตลกเป่าเป็นเพลงสนุกสนานครื้นเครง เขาเบิกตาโตส่ายหัวและย่ำรองเท้าปลายแหลมดูน่าขันจนเซซิลหัวเราะเสียงดัง
?ยอดไปเลย บรรยากาศสดใสขึ้นตั้งเยอะ?
?โอ้ ถ้างั้นก็วิเศษเลย หลังอารมณ์ดีขึ้นแล้วสนใจจะดูดวงต่อมั้ย?
?ดูดวง??
?การดูดวงมีทั้งแม่นและไม่แม่น คืนนี้เป็นคืนที่เทพีแห่งมหาสมุทรสมรสกับเมืองของเรา โชคชะตาของท่านอาจมีท้องทะเลนำทางก็ได้ มาๆ เชิญทางนี้?
ดูเหมือนนี่จะเป็นจุดประสงค์ที่แท้จริง ถ้าเช่นนั้นก็นับเป็นการลงทุนเรียกลูกค้าพอดู
แต่เซซิลรู้สึกผ่อนคลายและแจ่มใสขึ้นเยอะหลังฟังเสียงฟลุตของตัวตลก จึงเดินตามไปอย่างลิงโลดด้วยความเต็มใจ
?เชิญๆ ทางนี้เลย?
ตัวตลกผายมือเข้าไปท้ายตรอก ดูเหมือนจะโผล่ออกมาหลังโกดังท่าเรือโดยไม่รู้ตัว มีเต็นท์กางอยู่ตรงที่ว่างเล็กๆ ระหว่างอาคารหิน
เต็นท์หลังนั้นทำด้วยผ้าหลากสีเหมือนกับชุดตัวตลก แถมมีกังหันลมหลากสีประดับอยู่ทั่วและหมุนไม่หยุด ถ้าจ้องมากไปคงตาลาย
พอย้อนกลับไปคิด มันอาจเป็นหนึ่งในกับดักก็ได้
?มีแขกหนึ่งท่านครับ!?
เสียงนั้นเหมือนตัวผลักดันให้เซซิลเข้าไปในเต็นท์ สิ่งแรกที่เขาสัมผัสได้คือกลิ่นหอมเฉพาะตัว และต้องใช้เวลาสักพักกว่าสายตาจะชินกับความมืดสลัวและคับแคบ
?เชิญนั่งลงตรงนี้เลย?
เสียงหญิงชราดังขึ้นราวกับเล็งจังหวะไว้ หญิงยิปซีนั่งอยู่อีกฟากของโต๊ะจิ๋วตรงหน้า นางสวมผ้าคลุมมีฮู้ดสีดำปิดหน้าปิดตา เห็นเพียงบริเวณปากที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น
เซซิลนั่งบนเก้าอี้ไม้เรียบง่ายไร้พนักซึ่งอยู่อีกฟากโต๊ะตามคำบอก พอระดับสายตาเท่ากันจึงเห็นหน้านางชัดเจน หญิงชราจมูกแหลมเหี่ยวย่นสมเป็นหมอดู ลักษณะท่าทางเหมือนแม่มดในนิทานไม่มีผิด
?หึ ดวงชะตาแปลกไม่เหมือนใครนะ?
หญิงชรามองหน้าเซซิลและพูด ต่อให้แม่นหรือไม่แม่น มันก็เป็นคำชวนสงสัย
?ยังไงเหรอคะ??
?ก่อนอื่น จ้องเข้าไปในลูกแก้วคริสตัลนี้ น่าจะมองเห็นโชคชะตาของท่าน?
เซซิลมองลูกแก้วคริสตัลลูกใหญ่ที่วางอยู่หน้าหญิงชรา มันเป็นกลหรืออย่างไร เพราะเขาเห็นแสงสีม่วง สีแดง สีทอง และสีเงินแกว่งไปมาและหมุนวนเป็นประกาย
?เริ่มด้วยอดีตของท่าน ข้ามองเห็น....สองดวงชะตาซ้อนทับกัน น่าประหลาดที่คนคนนึงมีถึงสองดวงชะตา มันแยกจากกันครั้งหนึ่งแต่กลับมาซ้อนทับกันอีก....ไม่สิ ดวงชะตาหนึ่งหายไปและเชื่อมกับดวงชะตาของท่าน ท่านสูญเสียดวงชะตาที่เรียกได้ว่าเป็นอีกร่างหนึ่งและมีชีวิตรอด?
?ค่ะ....ใช่แล้ว นางเป็นคนสำคัญมาก?
เซซิลพยักหน้าอย่างเศร้าสร้อย บางครั้งเขาก็คิดถึงเรเน็ต น้องสาวที่เหมือนตัวเองราวกับฝาแฝด นางถูกลอบสังหารอย่างไร้เหตุผลเพราะแผนการร้ายของสองประเทศมหาอำนาจ มิหนำซ้ำการที่เขาต้องสวมรอยแทนโดยไม่อาจเปิดเผยการตายได้ มันเท่ากับลบตัวตนของนางไปจากโลกนี้ไม่ใช่เหรอ....
เดิมที เจ้าหญิงเซซิลตัวจริงอย่างนางควรได้เป็นภรรยาออสการ์ และเขาก็เคยคุยกับออสการ์ว่าตัวเองเป็นคนพรากชะตากรรมของนางไปรึเปล่า?
แต่ออสการ์พูดชัดเจนว่า ?ตอนนี้คนที่อยู่ข้างข้าคือเจ้า?
?นั่นเป็นแค่หนึ่งในอดีตที่เจ้าคิดขึ้นมา ความตายของนางน่าปวดใจก็จริง แต่เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด ที่สำคัญ ข้ารู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้เจอเจ้า เจ้าจะปฏิเสธเหรอว่าทุกอย่างที่ผ่านมาเป็นภาพลวงตา?
อดีตไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ และเซซิลก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้เจอออสการ์เช่นกัน ถ้าอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณเรเน็ตที่มอบโอกาสนั้นให้ แม้จะอาลัยกับการจากไปของนางก็ไม่เสียใจภายหลัง
?แต่พอดวงชะตาหนึ่งจากไป อีกดวงชะตาที่แข็งแกร่งกว่าก็เข้ามาอยู่เคียงข้างท่าน มันแข็งแกร่ง แข็งแกร่งมาก....?
?ค่ะ บุรุษผู้แข็งแกร่ง?
?แต่ชะตาของท่านจะแปรเปลี่ยนอย่างไม่คาดคิดอีกครั้ง และต้องพรากจากดวงชะตาแข็งแกร่งนั้นด้วย?
?ไม่จริง!?
เซซิลเผลอเงยหน้า จึงถูกหมอดูเฒ่าเอ็ดเสียงเข้มว่า ?อย่าละสายตาจากลูกแก้ว!? และที่เซซิลทำตามก็อาจเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาไม่อาจละสายตาจากลูกแก้วนั้นอยู่แล้วก็เป็นได้
?....ตอนนี้ท่านกำลังดึงเปลวเทียนแห่งโชคชะตาในตำนานออกมาดู ขืนละสายตาจากเปลวเทียนที่สั่นไหวรุนแรงขนาดนี้จะก่อความยุ่งเหยิงแบบไหนอีกก็ไม่รู้ ขนาดแค่นี้....โอ้ ชะตาของท่านก็ต้องจากทวีปตะวันตกไปยังประเทศตะวันออก ประเทศที่ศรัทธาทวยเทพอื่น และมีวิหารทรงโดมทองคำเปล่งประกายเหมือนโดมสีขาวของเมืองนี้ ไปยังนครที่มองเห็นทะเลเหมือนที่นี่ ไปรับใช้เคียงข้างกษัตริย์ต่างแดนนั้น....โอ้ รุ่งอะไรอย่างนี้ ได้เป็นถึงชายาของสุลต่านผู้นั้น....?
?พูดอะไรบ้าๆ! ข้ากับออสการ์เป็น....?
พอเงยหน้าขึ้นเถียงหญิงชรา ภาพตรงหน้าก็หมุนติ้ว ทั้งที่ละสายตาจากลูกแก้วแล้วแต่ยังเห็นสีทองสีเงินสีม่วงหมุนวนและได้กลิ่นฉุนลอยผ่านจมูกไป
เสร็จกัน! กว่าจะรู้ตัวก็สาย สติสัมปชัญญะของเซซิลดำดิ่งสู่ห้วงนิทราก่อนฟุบลงกับโต๊ะ
ลูกแก้วกลิ้งจากฐานกำลังจะร่วงจากโต๊ะ หญิงชราจึงใช้สองมือรับลูกแก้วราคาแพงไว้ นางมองสีที่สว่างแวบในลูกแก้วก่อนเปลี่ยนสีหน้ายับย่นนั้น
ขณะเดียวกันตัวตลกที่นำทางเซซิลมาก็เข้ามาในเต็นท์ พอเห็นเซซิลหลับตาฟุบกับโต๊ะก็ผิวปาก
?ยิ่งดูก็ยิ่งเป็นเพชรน้ำหนึ่ง แบบนี้ขายได้ราคาสูงแน่ หือ? เป็นอะไรไปยาย??
ตัวตลกถามหญิงชราที่จ้องมองลูกแก้วในมือเขม็ง
?เปล่า ข้าเห็นแสงสีเงิน สีดำ กับสีทองหมุนอยู่ในลูกแก้ว....?
?ไม่เห็นต้องไปสนใจเลย ยังไงก็ไม่แม่นอยู่แล้ว?
?พูดให้ดีๆ นะ! ใครๆ ก็ว่าข้าดูดวงแม่นนะจะบอกให้?
?แหะๆ ก็แค่เมื่อก่อนแหละ? ตัวตลกไม่ใส่ใจ ก่อนอุ้มร่างไร้สติของเซซิลออกจากเต็นท์ไป ส่วนหญิงชรายังคงคิดไม่ตกกับการทำนายของตน
?สีทองกับสีดำอยู่เคียงข้างกันมาแต่แรก ส่วนสีเงินที่เข้ามาแทรก....คือ....?
หญิงชรานึกเสียดายเพราะไม่มีโอกาสได้พิสูจน์ดวงชะตาของหญิงสาวที่ยังไงก็ต้องถูกขายไปอยู่อีกฟากโพ้นทะเล
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
?...ทำไม! ถึงจำอะไรไม่ได้เลย! สักนิดเดียว!!?
เซซิลลืมตาตื่นขึ้นมาในจักรวรรดินาเซลดารานแห่งทวีปตะวันออก ณ กรุงคีเซล-เอลมา ซึ่งมีวิหารโดมทองคำเปล่งประกาย... เซซิลผู้สูญเสียความทรงจำและถูกขายให้ตลาดค้าทาส ถูกอาร์มองซึ่งพบกันโดยบังเอิญถวายเป็นเครื่องบรรณาการให้ฟาลซาด สุลต่านหนุ่มผมเงิน ฟาลซาดเห็นภาพเงาของหญิงที่เคยรักเพียงผู้เดียวในตัวเซซิลจึงรับเข้าตำหนักตากอากาศโดลมาบาชเช่ในฐานะนางสนม ทว่า...เรื่องราวโรแมนซ์ยิ่งใหญ่สุดระทึก เล่ม 6!!
