?น้องดาวไม่ไปโรงเรียนได้มั้ยคะพี่ฟ้าคนสวย?
เด็กหญิงพราวดาวอายุห้าขวบครึ่ง ในชุดนักเรียนอนุบาลสีแดงลายสก็อต เส้นผมสีดำยาวถึงกลางหลังถูกพี่สาวถักเป็นเปียให้อย่างเรียบร้อยพร้อมกับผูกโบว์สีชมพูหวานแหววให้อย่างเอาใจ สีชมพูเป็นสีโปรดของเด็กหญิงพราวดาวมากที่สุด ไม่ว่าจะซื้อเสื้อผ้าแบบไหนเด็กหญิงก็มักจะเรียกร้องให้ซื้อสีชมพูเสมอ
ร่างกลมปุ๊กสมวัยนั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตัวที่โต๊ะอาหารโดยที่พี่สาวกำลังใส่ถุงเท้าให้กับน้องสาวแสนซน ซึ่งวันนี้ก็ทำท่าว่าจะงอแงไม่ยอมไปโรงเรียนซะอย่างนั้น ดวงตากลมโตใสแจ๋วไม่ต่างกับดวงตาของพี่สาวมองคนเป็นพี่อย่างอ้อนวอน แก้มยุ้ยๆ สองข้างแดงปลั่งสมวัย แขนอวบๆ ขาวผ่องอมชมพูกอดรัดเจ้าตุ๊กตาหมีตัวโปรดเอาไว้แน่น ริมฝีปากจิ้มลิ้มน่ารักเบะน้อยๆ เมื่อเห็นว่ากำลังจะถูกคนเป็นพี่พาไปโรงเรียน
อิงฟ้าเงยหน้ามองน้องสาวคนเดียวอย่างรักใคร่เอ็นดู ตอนนี้ในชีวิตของเธอเหลือแค่เด็กหญิงพราวดาวเพียงคนเดียวเท่านั้น เพราะบิดามารดาของเธอเสียชีวิตกันหมดเมื่อสามปีที่แล้ว เหลือก็แต่เด็กหญิงพราวดาวที่เป็นลูกหลงของครอบครัว เพราะมาเกิดเมื่อมารดาของเธอมีอายุมากแล้ว เธอกับเด็กหญิงพราวดาวอายุห่างกันเกือบสิบเจ็ดปี เธอจึงทั้งรักทั้งห่วงน้องสาวเพียงคนเดียว
?ถ้าน้องดาวไม่ไปโรงเรียน แล้วจะทำงานได้ยังไงคะ ไหนน้องดาวบอกพี่ฟ้าว่าอยากเรียนหนังสือเก่งๆ จะได้มีงานทำดีๆ ช่วยพี่ฟ้าทำงานหาเงินไงคะ ลืมแล้วเหรอคนเก่ง? อิงฟ้าบอกน้องสาวคนเดียวอย่างอ่อนโยน
เด็กหญิงพราวดาวเคยบอกกับเธอว่าอยากเรียนเก่งๆ จะได้ช่วยพี่ฟ้าทำงานหาเงิน ตอนนั้นเธอทั้งดีใจทั้งปลาบปลื้มจนน้ำตาไหล ไม่คิดว่าเด็กตัวเล็กๆ จะมีความคิดอยากช่วยเธอทำงาน
มือเรียวบางหยิบชามข้าวต้มขึ้นมาเตรียมตักป้อนคนตัวกลมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เด็ก โดยที่ปากก็พูดกับน้องสาวไปด้วย
?น้องดาวไม่ลืมค่ะ? คนตัวเล็กพูดไปก็ทำท่าจะร้องไห้ขึ้นมาอีก
?ถ้าไม่ลืม น้องดาวก็ต้องไปโรงเรียน แล้วก็ตั้งใจเรียนด้วยนะคะ? คนเป็นพี่ลูบศรีษะเล็กๆ อย่างรักใคร่
?แต่น้องดาวอยากอยู่กับพี่ฟ้านี่คะ? เจ้าตัวเล็กพูดไปก็ตาแดงไป
?คนเก่งไว้เราเจอกันตอนเย็นไงคะ พอน้องดาวกลับมาจากโรงเรียนก็จะได้เจอพี่ฟ้านะคะ? พี่สาวปลอบ
?ตอนเย็นน้องดาวเจอพี่ฟ้าแป้บเดียวเอง กว่าพี่ฟ้าจะกลับน้องดาวก็หลับทุกที?เด็กหญิงพราวดาวตัดพ้อทั้งน้ำตา
คำพูดของน้องสาวทำเอาอิงฟ้าถึงกับน้ำตาซึม เพราะมันเป็นจริงอย่างที่เด็กหญิงพราวดาวบอกทุกคำ ทุกวันนี้พอเธอไปส่งน้องสาวเพียงคนเดียวที่โรงเรียนแล้ว เธอก็ต้องรีบไปให้ถึงที่ทำงานก่อนแปดโมง กว่าจะเลิกงานก็ห้าโมงเย็น จากนั้นก็ตาลีตาเหลือกกลับมาบ้าน ทำอาหารให้น้องกิน ดูน้องทำการบ้าน จากนั้นก็ต้องรีบแต่งตัวออกไปทำงานพิเศษโดยทิ้งน้องสาวเพียงคนเดียวให้อยู่กับป้าข้างบ้านที่เธอจ้างให้ดูแลเด็กหญิงพราวดาวมาตั้งแต่เล็กๆ
โชคดีว่าที่ทำงานของเธออยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก ทำให้ไปส่งน้องสาวที่โรงเรียนก่อนจะไปทำงานก็ยังทัน เพียงแต่ต้องตื่นเช้าหน่อย เพราะกว่าจะดูแลเด็กเล็กๆ คนหนึ่งให้ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวเสร็จก็ใช้เวลานานพอดู
ส่วนงานพิเศษของเธอนั้นก็คือการรับทำบัญชีให้กับผับขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งเจ้าของนั้นมีเมตตากับเธอมาก อาจจะเพราะสงสารที่เธอต้องทำงานเลี้ยงน้องสาวเพียงคนเดียวจึงให้โอกาสเธอได้ทำงานที่นี่
งานบัญชีของเธอเริ่มตอนสองทุ่ม กว่าจะเสร็จงานก็เที่ยงคืน แม้ว่าผับจะยังไม่ปิด แต่เธอก็ขอคุณไชยวัฒน์ทำงานแค่เวลานี้ เพราะเธอต้องกลับไปดูแลน้องสาวอีก
ในวันธรรมดาเธอจะมาทำงานตอนสองทุ่มเลิกงานตอนเที่ยงคืน แต่ถ้าเป็นวันเสาร์เธอจะเริ่มงานตั้งแต่สี่โมงเย็นและเลิกงานตอนเที่ยงคืน วันอาทิตย์จะเป็นวันหยุดของเธอ และเธอก็จะได้ดูแลน้องอย่างเต็มที่ พาเด็กหญิงพราวดาวไปเที่ยวบ้างตามประสาพี่น้อง
?โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคะคนเก่ง มาทานข้าวต้มปลาของโปรดน้องดาวกันดีกว่า วันนี้อยากทานขนมอะไรคะ พี่ฟ้าจะซื้อให้สองอย่างเลย?
อิงฟ้าเปลี่ยนเรื่องทันที ทั้งๆ ที่รู้ว่าที่น้องสาวพูดมานั้นเป็นเรื่องจริง เธอปล่อยให้เด็กหญิงพราวดาวอยู่กับคนอื่นจริงๆ แต่เพื่อปากท้องก็ต้องดิ้นรนกันไป โชคดีว่าเธอเรียนจบแล้วจึงไม่ได้ลำบากอะไร แต่ตอนที่บิดามารดาเสียชีวิตนั้นเธอแทบจะเอาตัวไม่รอด น้องก็ยังเล็ก แล้วเธอก็ยังเรียนอยู่ ดีแต่ว่าบิดามาดาของเธอซึ่งรับราชการครูทั้งคู่ พอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง เธอจึงดิ้นรนจนเรียนจบมาจนได้
ทุกเช้าตอนที่เธอไปส่งเด็กหญิงพราวดาวที่โรงเรียน ข้อตกลงระหว่างสองพี่น้องคือให้เด็กหญิงพราวดาวซื้อขนมได้เพียงหนึ่งอย่างเท่านั้น แต่วันนี้คนเป็นพี่อยากเอาใจ จึงเอาของโปรดมาล่อ เพื่อให้น้องสาวหยุดงอแง
ดวงตากลมโตเป็นประกายอย่างยินดีทันทีที่พี่สาวบอกว่าจะซื้อขนมให้สองอย่าง ดวงหน้าเล็กๆ เปิดยิ้มกว้าง โชว์ลักยิ้มน่ารักที่แก้มด้านซ้าย มือเล็กๆ กลมป้อมยกขึ้นปรบมืออย่างดีใจ
?เย้ๆ ?วันนี้น้องดาวอยากหม่ำช็อกโกแลตค่ะพี่ฟ้า? เจ้าตัวเล็กตีมือแปะๆ
?โอเคค่ะ งั้นมาหม่ำข้าวได้แล้วคนเก่ง จะได้ไปซื้อช็อกโกแลตกันไงคะ? มือบางตักข้าวต้มไปจ่อที่ริมฝีปากน้อยๆ ทันที ซึ่งเจ้าตัวเล็กก็เปิดปากกว้างรับข้าวต้มที่พี่สาวป้อนให้อย่างยินดี
************
?จะไปโรงเรียนแล้วเหรอคะน้องดาวคนเก่ง?
เสียงของป้าจันทร์ที่อยู่ข้างบ้าน และเป็นคนที่เลี้ยงเด็กหญิงพราวดาวมาตั้งแต่เล็กๆ ร้องทักออกมา เมื่อเห็นว่าสองพี่น้องจูงมือกันออกมาจากรั้วบ้าน
?น้องดาวจะไปโรงเรียนแล้วค่ะ น้องดาวจะเรียนเก่งๆ จะได้ช่วยพี่ฟ้าทำงาน?
คนตัวเล็กหันไปตอบป้าจันทร์เสียงแจ๋ว มือเล็กจับมือพี่สาวไว้แน่น
?ดีมากค่ะน้องดาว ตั้งใจเรียนนะคะ ตอนเย็นยายจันทร์จะไปรับ?
ป้าจันทร์บอกยิ้มๆ เพราะนางมีหน้าที่ไปรับเด็กหญิงพราวดาวกลับจากโรงเรียน และอยู่เป็นเพื่อนกับเด็กน้อยจนพี่สาวกลับจากทำงาน นางก็จะกลับไปทำกับข้าวที่บ้าน และจะมาอยู่เป็นเพื่อนเด็กน้อยอีกครั้งเมื่ออิงฟ้าออกไปทำงานในตอนเย็น
?สวัสดีค่ะยายจันทร์?
เด็กหญิงพราวดาวยกมือป้อมๆ ขึ้นไหว้ยายจันทร์อย่างที่พี่สาวเคยสอนอย่างน่ารัก
?ฟ้าไปก่อนนะคะป้า ตอนเย็นฝากน้องดาวด้วยนะคะ?
อิงฟ้ายกมือไหว้ป้าจันทร์ ก่อนจะบอกฝากฝังน้องสาวกับป้าจันทร์ ซึ่งเป็นแบบนี้ทุกวันเมื่อออกจากบ้าน
?หนูฟ้าไม่ต้องเป็นห่วง ตอนเย็นป้าจะไปรับน้องดาวเอง?
นางจันทร์มองสองพี่น้องที่เดินจูงมือกันออกไปอย่างเอ็นดู นางรู้จักครอบครัวนี้มานานและเลี้ยงเด็กหญิงพราวดาวมาตั้งแต่เล็กๆ จึงอดที่จะรักใคร่เอ็นดูเด็กน้อยราวกับลูกของตัวเองก็ว่าได้ และเด็กหญิงพราวดาวก็เป็นเด็กน่ารัก ว่านอนสอนง่ายเสียด้วย
************
?พี่ฟ้าขา?น้องดาวอยากไปทะเลค่ะ?
เด็กหญิงพราวดาวบอกกับพี่สาว น้องดาวเคยเห็นแต่ในทีวี ยังไม่เคยได้ไปทะเลเลยสักครั้ง เด็กหญิงอยากไปเล่นก่อกองทรายบ้าง
อิงฟ้าหยุดชะงักทันที ดวงตากลมโตแฝงแววหมองทันควัน เธอก็อยากพาน้องไปเที่ยวเหมือนกัน แต่เพราะความที่ต้องทำงานตลอดเวลา ทำให้ไม่มีเวลาให้กับน้องสาวเลย เห็นทีต้องลางานกับคุณไชยวัฒน์สักครั้งเพื่อพาเด็กหญิงพราวดาวไปเที่ยวทะเลตามที่เจ้าตัวเล็กต้องการ
?ได้สิคะคนเก่ง แต่วันนี้น้องดาวต้องตั้งใจเรียนนะคะ แล้วพี่ฟ้าจะพาน้องดาวไปเที่ยวทะเล? คนเป็นพี่ยิ้มหวานเอาใจ
?ค่ะ?น้องดาวจะตั้งใจเรียน? เด็กหญิงตัวน้อยพยักหน้าหงึกหงักอย่างให้สัญญา เพราะอยากไปทะเลที่สุด
?งั้นมาสวัสดีกันก่อนค่ะ? อิงฟ้าบอกกับเด็กหญิงพราวดาวเมื่อจูงมือเด็กน้อยมาจนถึงหน้าห้องเรียน
?สวัสดีค่ะ?พี่ฟ้า? มือป้อมยกขึ้นไหว้พี่สาว ก่อนจะยื่นจมูกเล็กๆ ไปหอมแก้มพี่สาวเหมือนที่เคยทำอยู่ทุกวัน
?สวัสดีจ้ะคนเก่ง? อิงฟ้าหอมแก้มแดงปลั่งทั้งสองข้างของน้องสาวอย่างแสนรัก ก่อนที่จะส่งเด็กหญิงพราวดาวให้กับคุณครู
ดวงตากลมโตมองร่างกลมปุ๊กของน้องสาวที่ถูกคุณครูพาเข้าไปในห้องจนลับสายตา น้องดาวน่าสงสารนัก ขาดพ่อกับแม่ตั้งแต่ยังเล็ก อิงฟ้าเองก็ไม่ค่อยมีเวลาให้น้องสาวนักเพราะต้องทำงาน เธอยังไม่เคยพาน้องไปเที่ยวที่ไหนไกลๆ เลย นอกจากสวนสาธารณะแถวบ้านกับห้างสรรพสินค้า ยิ่งเวลาที่น้องดาวมาเล่าให้ฟังว่าเพื่อนๆ ไปเที่ยวทะเลมาเธอก็ยิ่งสงสารน้อง ตอนนั้นก็ได้แต่ปลอบกันไปแล้วบอกว่าจะพาไปเที่ยว แต่เธอก็ยังไม่มีเวลาว่างสักที เห็นทีว่าคราวนี้คงต้องคุยกับเจ้านายจริงๆ จังๆ เสียที
อิงฟ้าถอนสายตามาจากประตูห้อง จากนั้นจึงรีบเดินออกมาจากโรงเรียนเพื่อขึ้นรถเมล์ไปทำงานตามปกติ
************
?สวัสดีค่ะคุณไชยวัฒน์?
อิงฟ้ายกมือไหว้นายไชยวัฒน์ เจ้าของผับขนาดใหญ่ทันทีที่เข้ามาในผับแล้วพบว่านายไชยวัฒน์กำลังยืนสั่งงานลูกน้องอยู่
?สวัสดีหนูอิงฟ้า ทานอะไรมาหรือยัง?
นายไชยวัฒน์ยกมือขึ้นรับไหว้ก่อนจะถามอย่างเป็นห่วง เพราะอิงฟ้าเป็นพนักงานที่ขยัน ไม่เคยขาดงาน แถมยังทำงานเรียบร้อย กิริยามารยาทก็งดงามจนเขาอดที่จะเอ็นดูไม่ได้ เพราะความที่ตัวเองมีลูกชายถึงสามคนทำให้นึกอยากมีลูกสาวแบบอิงฟ้าบ้าง แต่คงจะเป็นไปไม่ได้ เพราะเขาก็แก่ปูนนี้แล้ว
?เรียบร้อยแล้วค่ะ ฟ้าขอตัวไปเตรียมทำงานเลยนะคะ? อิงฟ้าตอบพร้อมกับยิ้มบางให้เจ้านาย
?ไปเถอะ?
อิงฟ้าจึงเดินเลี่ยงไปที่ห้องแต่งตัว เพื่อเปลี่ยนชุด แม้ว่าจะนั่งทำงานอยู่ในห้อง ไม่ได้ออกมาพบหน้าแขกคนไหน แต่อิงฟ้าก็ต้องเปลี่ยนมาใส่ชุดของพนักงานของที่นี่ด้วย
ห้องทำงานของเธออยู่บริเวณชั้นสองแยกกันอยู่คนละโซนกับห้องวีไอพีที่มีไว้รับรองแขกคนสำคัญ เพราะฉะนั้นหมดกังวลเรื่องแขกที่จะมาวุ่นวายกับพวกเธอ ตรงจุดนี้ทำให้อิงฟ้าสบายใจที่จะทำงานที่นี่ด้วย
ผับแห่งนี้เป็นผับขนาดใหญ่ มีพนักงานทำบัญชีอยู่หลายคน อิงฟ้าก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย โชคดีของอิงฟ้าที่คุณไชยวัฒน์มีเมตตาเพราะเธอไม่สามารถทำงานให้เขาเต็มเวลาได้ แต่เขาก็ยังให้โอกาสกับเธอ
แถมเขายังมีเมตตากับน้องดาวด้วยเพราะรู้ว่าเธอมีน้องสาว เคยฝากขนมไปให้น้องดาวก็หลายครั้งจนเธอแทบไม่กล้ารับเพราะเกรงใจ บางครั้งต้องลางานเพราะน้องดาวไม่สบายคุณไชยวัฒน์ก็ไม่เคยว่าแถมยังให้หยุดจนกว่าน้องดาวจะหายด้วย ความมีเมตตาของเขาอิงฟ้าซาบซึ้งนัก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
?นายคนนั้นเขาให้เท่าไหร่ ผมให้สิบเท่าเลย ว่าไง...ตกลงมั้ย?
นายเทวินผู้ยิ่งใหญ่คับฟ้าแต่กลับมาวุ่นวายกับอิงฟ้าผู้ต่ำต้อย นี่หล่อนควรจะดีใจมั้ยที่เขาคิดจะซื้อตัวไปเป็นนางบำเรอแบบนี้ อิงฟ้าไม่หันกลับมามองคนถามแต่ตั้งใจเดินต่อไป ทว่าก็ต้องชะงักกึกเมื่อต้นแขนกลมกลึงถูกรั้งไว้ด้วยมือใหญ่ๆ ของเขา เทวินละสายตาจากใบหน้าหวานมาที่ลำคอระหง ไล่ลงมาที่ทรวงอกนุ่มที่สะท้อนขึ้นลงเป็นจังหวะ เห็นตัวเล็กแค่นี้ไม่น่าเชื่อว่าหญิงสาวจะมีทรวงอกที่อวบนุ่มเกินตัว มันทำให้เขาอยากเห็นนักว่ามันจะสวยเหมือนกับที่เขาได้สัมผัสเมื่อครู่หรือเปล่า ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ใช่ไหมที่เป็นตัวการที่ทำให้ซาตานร้ายอย่างเขาพ่ายรักอย่างขาดลอย
