บอร์ด บงกช คอมมิวนิตี้

"เอ....ที่นี่มันที่ไหนกันล่ะเนี่ย?" เด็กหนุ่มในชุดกรุยกรายแปลกตาบ่นกับตนเองขณะที่มองไปรอบด้านด้วยความงงงวย เขาจำได้ว่าล่าสุดกำลังวิ่งตามกระต่ายตัวหนึ่งอยู่ แต่แล้วเมื่อเงยหน้ามาอีกทีก็พบว่าตนเองอยู่ในป่าใหญ่ที่หาทางออกไม่เจอ ได้แต่เดินวนไปเวียนมาจนขาล้า คิดๆไปแล้ว หรือนี่จะเป็นสิ่งที่มนุษย์เรียกว่า 'หลงทาง' กันนะ

หลงทาง....

หลงทาง....อีกแล้วต่างหาก!!!!

เด็กหนุ่มตะโกนโต้กับตัวเองในใจด้วยความรันทดสุดขีด ในชีวิตร่วมกว่าร้อยปีของเขา เขาต้องประสบกับการหลงทางนี่ไม่รู้มากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ซ้ำยังมักจะเกิดขึ้นทุกครั้งที่เขาต้องการล่าสัตว์เล็กๆสักตัวมาประทังชีวิต จะว่าไปแล้วเขามีชีวิตรอดมาถึงตอนนี้ก็นับว่าบุญโขจริงๆ

ในขณะที่เขากำลังก่นด่าโชคชะตาอันโหดร้ายอยู่นั้น เด็กหนุ่มก็ได้เหลือบไปเห็นหญิงสาวสูงสง่านางหนึ่ง ทันใดนั้น นัยน์ตาสีทองก็พราวระยับด้วยความยินดีที่เขาจะไม่ต้องอดตายกลางป่ากลางเขา ก่อนจะวิ่งตามไปทันที แต่กระนั้น เด็กน้อยก็ไม่กล้าเข้าใกล้หญิงสาวมากนัก เขาจึงได้แต่เดินตามอยู่ห่างๆ และแอบหลบหลังตันไม้ทุกครั้งที่หญิงสาวคนนั้นมองกลับมา แต่แน่นอน....เขาซ่อนตัวไม่เก่ง และหญิงสาวแปลกหน้าก็รู้ตัวอยู่นานแล้วเพียงแต่ทำเป็นไม่สนใจเท่านั้น และเด็กหนุ่มก็เดินตามเงียบๆอยู่อย่างนั้น

โครก.....

ความจริงมันควรจะเงียบหากไม่ใช่เพราะเสียงกระเพาะประท้วงเกิดดังขึ้นมา

เด็กหนุ่มหน้าแดงจับท้องตัวเอง แล้วหันไปนั่งคุดคู้ด้วยความอาย และตอนนั้นเองที่หญิงสาวได้เห็นสิ่งที่น่าสนใจ

หางฟูๆที่ปัดป่ายอยู่ด้านหลัง ซึ่งจะโผล่ออกมาในบางครานั้น ทำให้หญิงสาวนึกอยากเอามาเป็นหมอนกอดเวลาหนาวๆ แต่ครั้นจะตัดออกมาทั้งพวงมันคงไม่งามนัก การหลอกล่อเจ้าของหางไปเป็นของเล่นด้วยจึงเป็นทางเลือกที่ดีพอสมควร

ซากกระต่ายโดนโยนตุบมาตรงหน้าเด็กหนุ่มซึ่งช้อนตามองหญิงสาวที่ผินหลังจากไปด้วยความซาบซึ้งในพระคุณ ก่อนจะลงมือกินอย่างหิวโหยทั้งน้ำตาแห่งความยินดีที่ไม่ต้องอดตาย แต่เมื่ออิ่มแล้วเขาก็พบว่าตนมานั่งอยู่ข้างกำแพงปราสาทหลังหนึ่งซึ่งสูงลิบและให้บรรยากาศผิดจากปราสาทอื่นๆที่เคยเห็น

ปราสาทของคนๆนั้นล่ะมั้ง....

เด็กหนุ่มคิดก่อนจะเดินไปอ้อมไปอ้อมมาหาทางเข้า แล้วเดินลัดเลาะตามกำแพงเพื่อมองหาว่าหญิงสาวผู้มีพระคุณอยู่ที่ใด แต่ว่า ยังไม่ทันจะได้เจอตัวหญิงสาวที่ตามหา ก็กลับมีมือปริศนาตบลงมาหนักๆบนไหล่ ทำให้เด็กหนุ่มตกใจ ร้องแง๊ว แล้วตัวหดเล็กลงกลายเป็นแมวแองโกล่าสีดำสนิทบนพื้น เตรียมตัวออกวิ่ง แต่แล้วก็ไปไหนไม่รอดเพราะมือปริศนาข้างนั้นคว้าเอาหนังคอขึ้นมา เด็กหนุ่มในร่างแมวจึงกางเล็บตะกุยเต็มที่แต่....ก็ไร้ผล...

"หือ ภูติแมวหรอกหรือ?" เสียงทุ้มกล่าวพลางพินิจสัตว์ตัวน้อยที่กำลังพองขนขู่อย่างสนใจ "เมื่อครู่เห็นเหมือนเด็กผู้หญิง แต่พวกภูติแมวก็แยกเพศยากอยู่แล้วนี่ คงต้องพิสูจน์หน่อย" ว่าแล้ว ชายหนุ่มแปลกหน้าก็แสยะยิ้มก่อนจะวางแมวน้อยลงบนพื้นในท่าหงาย ซึ่งดูเหมือนแมวน้อยจะรู้ว่าตนกำลังจะถูกทำอะไรจึงตะกายสุดชีวิต แต่กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสะทกสะท้าน

"เอาน่า ไม่เห็นต้องอายเลย ขอดูนิดหน่อยเอง" เขาว่าแล้วจับขาทั้งสองแยกออกจากกัน เจ้าของร่างถึงกับช็อกแข็งไปในบัดดล "อะไรกัน ตัวผู้หรอกหรือ?" ชายหนุ่มกล่าวด้วยความผิดหวังนิดๆก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้แมวน้อยแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น

และด้วยเหตุการณ์นี้ทำให้แมวน้อยมีแผลใจบาดลึก กลายเป็นศัตรูคู่แค้นกับเซเรียโน่นับแต่นั้นเป็นต้นมา.......

ราตรีกาลโรยตัวเข้าปกคลุมผืนปฐพีอย่างแช่มช้า นำพาทุกชีวิตที่มีวัฏจักรการดำรงชีพตอนกลางวันเข้าสู่ห้วงนิทรารมณ์ เพื่อสั่งสมเรี่ยวแรงไว้สำหรับการต่อสู้และดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดให้อรุณรุ่งถัดไป ในขณะที่ส่งสัญญาณให้สรรพชีวิตแห่งรัตติกาลเหยียบย่างออกจากที่พักมาหากินตามวัฏจักรของตนเอง มันเป็นการหมุนวนเวียนของเวลาที่จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปชั่วนิรันดร์กาล แม้แต่สวนป่าตะวันตกในเขตโรงเรียน CF เองก็ไม่ใช่สิ่งยกเว้น ทุกอย่างดำเนินหมุนเวียนไปตามวัฏจักรที่กำหนดไว้อย่างเคร่งครัด ภายใต้การปกครองดูแลของมังกรสาวผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์หินหลังใหญ่นาม "เรือนตะวันตก" ซึ่งถูกสร้างขึ้นเพื่อหญิงสาวนางนี้โดยเฉพาะ

หากทว่ากลับมีบางสิ่งบางอย่างที่ผิดแปลกไปจากปกติ นั่นคือ สิ่งมีชีวิตครึ่งแมวครึ่งมนุษย์ที่กำลังยืนละล้าละลังอยู่แถวๆ กำแพงเรือนตะวันตกนั้น หลังจากที่ต้องนิ่งช็อกกับการถูกชายหนุ่มลึกลับกลั้นแกล้งจนไม่รับรู้สิ่งใดมาตลอดทั้งวัน ในที่สุดเขาก็ตั้งสติมาหาทางเข้าไปในปราสาทที่น่าจะเป็นของหญิงสาวผู้มีพระคุณของเขา แต่มันก็เป็นเรื่องยากจนเกือบจะทำไม่ได้ เพราะเรือนตะวันตกทั้งหลายถูกปกคลุมเอาไว้ด้วยมนต์คุ้มกันทรงอานุภาพ ถ้าหาก Z.R. สัมผัสโดมนี้ผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย เขาก็จะถูกอำนาจของเกราะนี้ทำลายจนไม่เหลือซาก

"ทำอะไรน่ะ"

เสียงไพเราะที่ดังขึ้นอย่างเย็นนี้ทำให้ Z.R. ถึงกับสะดุ้ง เด็กหนุ่มหมุนตัวกลับไปเบื้องหลังแล้วก็ได้เห็นหญิงสาวผู้มีพระคุณกำลังยืนมองมาด้วยสายเยียบเย็นและสงสัย

"อ่ะ...เอ่อ...ผม..."

"ฉันถามว่าเธอมาทำอะไร!!" อีกฝ่ายจิกเสียงถามอย่างแข็งกระด้าง

"ผมอยากขอมาอยู่ด้วยครับ!!"

เด็กหนุ่มพูดแล้วก็ต้องตะครุบปากของตัวเองเอาไว้ หลังความในใจหลุดออกไปอย่างไม่ทันคาดคิด! สายตาตื่นตระหนกช้อนขึ้นมองดูหญิงสาวที่มีท่าทางแปลกใจฉายบนสีหน้าเพียงเล็กน้อย ก่อนเจ้าหล่อนจะจิกดวงตาสำรวจเขาตั้งแต่ศีรษะจรดลงมาจนถึงปลายเท้าอย่างละเอียดถี่ถ้วน จากนั้นจึงเอ่ยคำเสียงหวนสั้นว่า...

"ตามมาสิ!"

"เห!!! จริงเหรอครับ ผมตามไปได้จริงๆ เหรอ!!!" Z.R. ถามเสียงดังด้วยความดีใจ

ทว่าหญิงสาวก็เพียงพยักหน้าสองสามครั้งแล้วเดินนำเข้าไปในเรือนตะวันตก ซึ่ง Z.R. ก็ตามเข้าไปโดยไม่ได้รับอันตรายอันใดจากเกราะที่สลายหายไปชั่วขณะหนึ่งเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งเขายังได้รับการอาบมนตราจากม่านอาคมที่ปรากฏขึ้นใหม่โดยไม่รู้ตัวอีกด้วย

และอีกเรื่องที่ Z.R. จะไม่ได้รู้จนกว่าหญิงสาวผู้มีพระคุณของเขา...เซย์เรียน ดาร์กเนสจะเข้านอนก็คือ...

'คืนนี้มีหมอนข้างอุ่นๆ ให้กอดแล้ว หึๆ'

Chanya เขียน:อ๊ายยย Z.R. เทห์มากกกกกกกค๊า ...ว่าแต่สูงกว่าหนมแค่ 4 เซนต์เองนา...น่าจะสูงๆกว่านี้หน่อยนึงจิ!