คืบคลานเข้ามาในบอร์ด....
สวัสดีค่ะ เซียร์เพิ่งจะเคยมาเป็นครั้งแรก จะมาขอสมัครเป็นคนดูอยู่ห่างๆ ณ กลางแจ้งค่ะ....
ก่อนอื่น แปะรูป
ด้านหลัง(ดูความยาวของผม)
เมื่อเป็นแมว
ใบหน้า ณ อารมณ์ต่างๆ
และแล้วก็มาถึงข้อมูลส่วนตัว (ปาดเหงื่อเล็กน้อย)
ชื่อ Z.R. (ซีด์-อาร์)
เพศ ชาย (ชายจริงนะ ไม่เชื่อดูแผ่นอกอันราบเรียบได้เลย!)
อายุ เกินร้อยมานิดหน่อย เป็นภูติมือใหม่หัดขับ
สูง ราวๆ150เซน
สายพันธุ์ แมวแองโกล่าสีดำ
บุคลิก ซื่อๆบื้อๆ ขี้อ้อน ไม่ค่อยคิดอะไรมาก รักอิสระ ชอบเร่ร่อน แต่กลับล่าไม่ค่อยเป็นทำให้ประสบความหิวโหยอยู่เสมอ(อาจเป็นผลจากสายพันธุ์แมวเลี้ยง) รอดชีวิตมาได้เพราะคนใจบุญมักแบ่งอาหารให้ในบางคราว ใช้เวลาส่วนใหญ่กับการนอนอาบแดดและเลียขน
ที่มาที่ไป เป็นน้องนุชสุดท้องในครอบครัวแองโกล่า แต่กลับมีสีชนผิดแผกจากชาวบ้านเลยโดนญาติพี่น้องถีบส่งออกมา
ความชอบ แสงแดดอุ่นๆ ที่นอนนุ่มสบาย มีอาหารประทังชีวิตยามหิว และอิสระเสรี
ความเกลียด โดนว่าเรื่องสีขน
งานอดิเรก นอนอาบแดดริมสระ อ้อนขออาหารจากเจ้านางเบ อ่านหนังสือในห้องสมุด วิ่งเล่นกับวินเซล เป็นหมอนข้างให้เซย์เรียน นอนเล่นริมหน้าต่าง
ความสามารถพิเศษ ใช้น้ำลายรักษาบาดแผลทั่วไป
เหตุผลที่มาอยู่ใน CF
ฝากดูแลน้องแมวด้วยนะคะ~"เอ....ที่นี่มันที่ไหนกันล่ะเนี่ย?" เด็กหนุ่มในชุดกรุยกรายแปลกตาบ่นกับตนเองขณะที่มองไปรอบด้านด้วยความงงงวย เขาจำได้ว่าล่าสุดกำลังวิ่งตามกระต่ายตัวหนึ่งอยู่ แต่แล้วเมื่อเงยหน้ามาอีกทีก็พบว่าตนเองอยู่ในป่าใหญ่ที่หาทางออกไม่เจอ ได้แต่เดินวนไปเวียนมาจนขาล้า คิดๆไปแล้ว หรือนี่จะเป็นสิ่งที่มนุษย์เรียกว่า 'หลงทาง' กันนะ
หลงทาง....
หลงทาง....อีกแล้วต่างหาก!!!!
เด็กหนุ่มตะโกนโต้กับตัวเองในใจด้วยความรันทดสุดขีด ในชีวิตร่วมกว่าร้อยปีของเขา เขาต้องประสบกับการหลงทางนี่ไม่รู้มากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ซ้ำยังมักจะเกิดขึ้นทุกครั้งที่เขาต้องการล่าสัตว์เล็กๆสักตัวมาประทังชีวิต จะว่าไปแล้วเขามีชีวิตรอดมาถึงตอนนี้ก็นับว่าบุญโขจริงๆ
ในขณะที่เขากำลังก่นด่าโชคชะตาอันโหดร้ายอยู่นั้น เด็กหนุ่มก็ได้เหลือบไปเห็นหญิงสาวสูงสง่านางหนึ่ง ทันใดนั้น นัยน์ตาสีทองก็พราวระยับด้วยความยินดีที่เขาจะไม่ต้องอดตายกลางป่ากลางเขา ก่อนจะวิ่งตามไปทันที แต่กระนั้น เด็กน้อยก็ไม่กล้าเข้าใกล้หญิงสาวมากนัก เขาจึงได้แต่เดินตามอยู่ห่างๆ และแอบหลบหลังตันไม้ทุกครั้งที่หญิงสาวคนนั้นมองกลับมา แต่แน่นอน....เขาซ่อนตัวไม่เก่ง และหญิงสาวแปลกหน้าก็รู้ตัวอยู่นานแล้วเพียงแต่ทำเป็นไม่สนใจเท่านั้น และเด็กหนุ่มก็เดินตามเงียบๆอยู่อย่างนั้น
โครก.....
ความจริงมันควรจะเงียบหากไม่ใช่เพราะเสียงกระเพาะประท้วงเกิดดังขึ้นมา
เด็กหนุ่มหน้าแดงจับท้องตัวเอง แล้วหันไปนั่งคุดคู้ด้วยความอาย และตอนนั้นเองที่หญิงสาวได้เห็นสิ่งที่น่าสนใจ
หางฟูๆที่ปัดป่ายอยู่ด้านหลัง ซึ่งจะโผล่ออกมาในบางครานั้น ทำให้หญิงสาวนึกอยากเอามาเป็นหมอนกอดเวลาหนาวๆ แต่ครั้นจะตัดออกมาทั้งพวงมันคงไม่งามนัก การหลอกล่อเจ้าของหางไปเป็นของเล่นด้วยจึงเป็นทางเลือกที่ดีพอสมควร
ซากกระต่ายโดนโยนตุบมาตรงหน้าเด็กหนุ่มซึ่งช้อนตามองหญิงสาวที่ผินหลังจากไปด้วยความซาบซึ้งในพระคุณ ก่อนจะลงมือกินอย่างหิวโหยทั้งน้ำตาแห่งความยินดีที่ไม่ต้องอดตาย แต่เมื่ออิ่มแล้วเขาก็พบว่าตนมานั่งอยู่ข้างกำแพงปราสาทหลังหนึ่งซึ่งสูงลิบและให้บรรยากาศผิดจากปราสาทอื่นๆที่เคยเห็น
ปราสาทของคนๆนั้นล่ะมั้ง....
เด็กหนุ่มคิดก่อนจะเดินไปอ้อมไปอ้อมมาหาทางเข้า แล้วเดินลัดเลาะตามกำแพงเพื่อมองหาว่าหญิงสาวผู้มีพระคุณอยู่ที่ใด แต่ว่า ยังไม่ทันจะได้เจอตัวหญิงสาวที่ตามหา ก็กลับมีมือปริศนาตบลงมาหนักๆบนไหล่ ทำให้เด็กหนุ่มตกใจ ร้องแง๊ว แล้วตัวหดเล็กลงกลายเป็นแมวแองโกล่าสีดำสนิทบนพื้น เตรียมตัวออกวิ่ง แต่แล้วก็ไปไหนไม่รอดเพราะมือปริศนาข้างนั้นคว้าเอาหนังคอขึ้นมา เด็กหนุ่มในร่างแมวจึงกางเล็บตะกุยเต็มที่แต่....ก็ไร้ผล...
"หือ ภูติแมวหรอกหรือ?" เสียงทุ้มกล่าวพลางพินิจสัตว์ตัวน้อยที่กำลังพองขนขู่อย่างสนใจ "เมื่อครู่เห็นเหมือนเด็กผู้หญิง แต่พวกภูติแมวก็แยกเพศยากอยู่แล้วนี่ คงต้องพิสูจน์หน่อย" ว่าแล้ว ชายหนุ่มแปลกหน้าก็แสยะยิ้มก่อนจะวางแมวน้อยลงบนพื้นในท่าหงาย ซึ่งดูเหมือนแมวน้อยจะรู้ว่าตนกำลังจะถูกทำอะไรจึงตะกายสุดชีวิต แต่กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสะทกสะท้าน
"เอาน่า ไม่เห็นต้องอายเลย ขอดูนิดหน่อยเอง" เขาว่าแล้วจับขาทั้งสองแยกออกจากกัน เจ้าของร่างถึงกับช็อกแข็งไปในบัดดล "อะไรกัน ตัวผู้หรอกหรือ?" ชายหนุ่มกล่าวด้วยความผิดหวังนิดๆก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้แมวน้อยแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น
และด้วยเหตุการณ์นี้ทำให้แมวน้อยมีแผลใจบาดลึก กลายเป็นศัตรูคู่แค้นกับเซเรียโน่นับแต่นั้นเป็นต้นมา.......
ครับ
>>> 
