*:*:*: Dream in Love my Friend *:*:* Part 8

[ajinkazuya_love]

ณ โรงเรียนเอกชน JK วันต่อมา
ในชั่วโมงเรียนของวันนี้เป็นคาบที่สนุกหน่อยเพราะมีชั่วโมงพละศึกษา ได้ออกกำลังกาย ไม่ต้องเบื่อหน่ายกับการเรียนในห้องที่ต้องฟังอาจารย์ มองที่กระดานแล้วก็จดใส่หนังสือวงจรในแต่ละวัน วันนี้ที่ลานในโรงยิมไม่ร้อนเท่าไรเพราะมีที่บังแดด เป็นโรงยิมที่ใหญ่เอาการมีทั้งสนามบาสและสนามฟุตบอล ที่น่าดีใจมากที่สุดก็คือมีอาจารย์พละสุดสวยแถมยังจะใจดีมากเลย อาจารย์คนนี้มีชื่อว่าอาจารย์พรชัย (ชื่อเหมือนผู้ชายเลยอ่ะ) ซึ่งเธอเคยเป็นตำรวจมาก่อนเธอมีฉายาว่านางฟ้าหนามกุหลาบ เพราะเธอใจดีสวยเหมือนนางฟ้าแต่อีกด้านก็มีความดุเดือด และโมโหมากเมื่อนักเรียนทำผิดแต่ก็มีความยุติธรรมอยู่บ้างในการหาข้อเท็จจริง นี้เหละคือเหตุผลของทุกคนที่ชอบชั่วโมงพละ
?เอาล่ะนะชั่วโมงนี้เราจะมาเรียนเต้นรำกันนะ?พอนักเรียนทุกคนที่นั่งอยู่บนพื้นของโรงยิมได้ยินดังนั้นต่างก็หันหน้าเข้าหากันทำเหมือนกับงงเพราะไม่เคยคิดว่าจะได้มาเต้นรำ
?เอออาจารย์ครับชั่วโมงพละมีเรียนเต้นรำด้วยเหรอครับ?เซฟถามคุณอาจารย์พรชัยอย่างสงสัย
?มีซิจ๊ะได้ออกกำลังกายเหมือนกันเหละ?อาจารย์พรชัยอธิบายให้เซฟฟัง
?เต้นรำเหรอแคธีฉันนะเต้นไม่เป็นเลย?เพื่อนของแคธีพูดอย่างเศร้าเพราะตนไม่เคยเต้นมาก่อน
?โธ่เอ้ย คุณพ่อฉันให้เต้นรำมาตั่งแต่เด็กแล้ว เรื่องเต้นรำนะแค่จิ๊บ ๆ เดี๋ยวจะสอนให้ก็ได้?แคธีพูดอย่างโออวดตัวเอง ซึ่งเพื่อนของเธอก็ดีใจที่มีแคธีช่วยสอน
?นี่คือรายชื่อของนักเรียนทุกคนอาจารย์ได้นำมาใส่ในนี้แล้ว?อาจารย์พูดพรางหยิบกระดาษในประปุกที่ได้มีรายชื่อของนักเรียนในห้องทุกคนเอาไว้
?ถ้าอาจารย์เรียกชื่อใครก็ออกมาล่ะกันนะ...อืม...คนแรกวิศรุต?เซฟได้ยินดังนั้นจึงดันตัวออกมายืนข้างหน้า เพราะเซฟนั้นเหละที่ชื่อวิศรุต แล้วอาจารย์ก็ล่วงกระดาษรายชื่ออีกครั้งหนึ่ง
?เออ...แคธี?เมื่อแคธีได้ยินดังนั้นก็ออกมาข้างหน้าเช่นกัน
?อืม...สองคนนี้คู่กันนะ?เมื่อพรชัยอาจารย์พูดทั้งสองคนถึงกับตะลึงว่าตัวเองหูฝาดหรือเปล่าที่ต้องคู่กับคนที่ไม่ชอบ เซฟก็ได้แต่อ้าปากค้างไม่คาดฝันเลย ซวยแท้ ๆ พระเจ้าน้องเจี๊ยบช่วยพี่ด้วย พี่ไม่ได้คิดจะนอกใจเลยนะ ไม่เป็นไรคิดซะว่าสู้เพื่อแม่ (เวอร์โคตร) ถึงจะบ่นอย่างไงก็ต้องยอมรับ เพราะนี่คือคำสั่งของอาจารย์นางฟ้าหนามกุหลาบเชียวนะ ขัดใจป้าล่ะโดนแน่ สู้เก็บใบหน้าอันหล่อเหล่าไว้ดีกว่า ก่อนที่จะช้ำไปด้วยหมัดของอาจารย์ จากนั้นอาจารย์ก็ล่วงกระดาษเรียกชื่อออกมาแล้วจับคู่ไปเรื่อย ๆ จนถึงคู่สุดท้าย
?คนต่อไปสุดท้ายแล้วนะ...นราเกตต์?เกตต์ได้ยินดังนั้นจึงออกไปยืนด้านหน้า
?คู่กับ...อุเรียว?...ห๊ะ พูดเป็นเล่นน่า ฉันต้องคู่กับตาหมอนี้เหรอเนี้ย
เมื่ออาจารย์พูดชื่อของเรียวคู่กับเกตต์ทำให้แซมและแคธีถึงกับผิดหวังเพราะแซมอยากคู่กับเกตต์และแคธีอยากคู่กับเรียว เมื่ออาจารย์เรียกชื่อเรียวแต่เรียวก็ไม่ยอมลุกเพราะเรียวได้หลับอยู่
?อุเรียวได้ยินที่อาจารย์พูดไหม...อุเรียว?
?เฮ้ยเรียวอาจารย์เรียกแกนะตื่นซิ...ไอ้เรียว?แซมพยายามเรียกเพื่อนของตนที่หลับอยู่ เมื่อคืนคงไม่ได้นอนล่ะซิ
?เฮ้ยอะไรว่ะ เรียกอยู่ได้กลัวลืมชื่อกันหรือไง?
?อุเรียว?เรียวกำลังจะหลับต่อแต่ก็ถูกอาจารย์พรชัยเรียกอีกครั้ง เรียวถึงกับชะงักเมื่อได้ยินเสียงของอาจารย์พรชัย ตนจึงรีบลุกออกไปข้างหน้า
?นี่อุเรียวกระตือรือร้นหน่อยซิหลับในชั่วโมงเรียนอีกแล้วนะ...เธอต้องเต้นรำคู่กับนราเกตต์เข้าใจไหม?เมื่ออาจารย์พรชัยพูดจบทั้งเกตต์และเรียวต่างก็มองหน้ากันแล้วพะอืดพะอมไม่อยากจะเต้นรำคู่กันและก็เชิดหน้าใส่กัน
อาจารย์พรชัยได้จัดให้นักเรียนที่เต้นรำคู่กันจัดเรียงกันเป็นแถว ๆ แล้วอาจารย์พรชัยก็สอนท่าพื้นฐานให้ซึ่งแคธีก็ทำได้แต่ก็ติดขัดนิดหน่อยเพราะได้คู่กับเซฟซึ่งเป็นคู่กัดกันมากกว่าที่จะเต้น รำคู่กัน ส่วนแซมได้เต้นรำคู่กับมาริสาซึ่งทั้งสองคนก็เข้ากันได้ เพราะเข้ากันดีแต่ แซมจะคอยมองเกตต์ที่คู่กับเรียวเป็นระยะ ๆ ซึ่งเกตต์และเรียวเต้นรำคู่กันอย่างไม่ค่อยเป็นใจไม่ทั้งสองไม่ชอบหน้ากันทำให้เต้นท่าผิดจังหวะบ้างเหยียบเท้ากันบ้างซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการเต้นรำ อาจารย์พรชัยเห็นคู่นี้แล้วหน่ายใจจริง ๆ ทำไมถึงเค้ากันไม่ได้แบบนี้นะ

เมื่อหมดชั่วโมงพละทุกคนต่างแยกย้ายไปล้างหน้าล้างตา เพราะเนื้อกายทุกคนมีแต่เหงื่อไครกับการเล่นกีฬาเต็มไปหมด
ขณะที่เกตต์และมาริสาล้างหน้าอยู่ในห้องน้ำหญิง ทันใดนั้นพวกแคธีก็เดินดุ่ม ๆ เข้ามายืนตรงหน้าประตูแล้วสะบัดหน้าไปข้าง ๆ ส่งซิกให้ทุกคนที่อยู่ในห้องน้ำออกไปให้หมดให้เหลือแต่เกตต์คนเดียว มาริสาได้เห็นดังนั้นจึงเก้ ๆ กัง ๆ จะออกหรือไม่ออกดี ทันใดนั้นเกตต์ได้จับมือของมาริสาไว้
?ออกไปก่อนเถอะ...ฉันไม่เป็นไร?มาริสาพลางหันหน้ามองเกตต์แล้วก็ค่อย ๆ เดินออกไปทั้งที่ตนอยากยืนอยู่ข้าง ๆ เกตต์ในยามขับขันแบบนี้เพราะตัวเธอรู้เลยว่าแคธีต้องจัดการเกตต์บาง อย่างแน่ ซึ่งไม่น่าสงสัยเลยก็มีแต่เรื่องเรียวเพียงเรื่องเดียว
?มีอะไรกับฉันก็ว่ามา?เกตต์เตรียมฟังคำพูดของแคธีซึ่งเธอก็รู้ว่าแคธีต้องพูดไม่ดีกับเธอแน่
?ฮึ...เธออย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่าเธอเข้ามาชมรมดนตรีเนี้ยเพราะอะไร?
?แล้วเธอคิดว่าเพราะอะไรล่ะ? เกตต์ถามแบบกวน ๆ
?เพื่อจะจับเรียวใช่ไหม แค่ได้คู่เต้นรำกับเรียวทำเป็นดีใจ รู้ไว้เถอะเรียวเค้าไม่มองเธอหรอก?แคธีหันมองเกตต์ด้วยหางตาโดยมีเพื่อนของเธอคอยยืนอยู่ข้างหลังแล้วยิ้มเยอะเกตต์
?อย่าคิดว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนเธอหมดสิ...แล้วคำพูดของเธอเมื่อกี้นี้อย่าคิดว่าจะทำให้ฉันกลัวเลย?เกตต์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง แคธีได้ยินอย่างนั้น ถึงกับหมั่นไส้เกตต์มองตาลุกวาว
?แล้วที่เธอพลามมาทั้งหมดคิดจะจับหมอนั้นเองเหรอไง?เกตต์ยืนยันและเข่นข้อกับแคธีจนทำให้แคธีโกรธมาก
?นี่แก...ฉันจะทำให้เธออยู่ชมรมนี้ไม่ได้เลยคอยดูซิ?แคธีขู่เกตต์หวังจะให้กลัวแล้ว เลิกคิดที่จะมาแย่งของที่เป็นของเค้า แต่ยังไงเกตต์ก็ไม่มีความเกรงกลัวเลยซักนิด
?ไม่มีวันนั้นแน่...ถอยไป?เกตต์พูดทิ้งท้ายแล้วฝ่าพวกแคธีออกไปจนพวกแคธีกระจายไปคนละทิศคนละทาง เกตต์ออกไปจากห้องน้ำซึ่งมีมาริสาคอยอยู่หน้าห้องน้ำ คิดอยู่เพียงแค่ว่า
...เกตต์จะเป็นยังไงบ้างน้า...
เมื่อมาริสาเห็นเกตต์เดินออกมาจากห้องน้ำ ที่คาดว่าจะเกิดสงครามครั้งยิ่งใหญ่ จึงรีบรุดเดินเข้ามาหาอย่างร้อนรนด้วยความเป็นห่วง
?เป็นยังไงบ้าง แคธีเค้าทำอะไรเธอเหรอ? มาริสาจับแขนของเกตต์เขย่าไปมา พร้อมจับตัวคนที่อยู่ตรงหน้า หมุนรอบตัวเพื่อตรวจสอบความบาดเจ็บที่อาจจะประสบอยู่ในนั้น ปากก็ถามไถ่เรื่องราวด้วยความเป็นห่วง
?พูดอะไรของเธอเนี้ยฉันเป็นใคร นราเกตต์นะ? เกตต์พูดพลางถอนมือออกจากมือมาริสาแล้วเดินเลี่ยงออกไป สายตาของเธอก็กลับไปสะดุดกับคนคนหนึ่งที่อยู่บนตึกดานฟ้าของอาคาร
?นั้นเคนนี่?เกตต์มองไปยังจุดที่เคนอยู่ เมื่อมาริสาได้ยินดังนั้นจึงเดินเลี่ยงออกไปดู
...พี่เคนจริง ๆ ด้วย เฮ้ยดูยังไง ก็เหมือนเทพบุตรในใจ...
?เค้าไปทำอะไรอยู่บนนั้น?มาริสาหันมามองเกตต์อย่างช้า ๆ เพื่อตอบคำถามเพราะมาริสารู้ว่าเคนทำอะไรอยู่บนนั้น
?อ่อ...พี่เคนขึ้นไปวาดภาพนะ?
?นี่ แล้วรู้ได้ยังไง?เกตต์ถามด้วยความสงสัย
?ก็เค้าบอกฉัน...เฮ้ยไม่ใช่ฉันเดาเอานะ...ก็พี่เคนชอบหามุมวาดภาพนี่ เพราะเวลาว่างเค้าชอบวาดภาพนี่?มาริสาพูดแก้ตัวเพราะไม่อยากให้เกตต์รู้ว่าเธอรู้เรื่องของเคนทุกอย่างและสนิทสนมกัน เพราะไม่อย่างงั้นเกตต์คงรู้ความรู้สึกของเธอแน่ เกตต์ฉลาดจะตาย (แต่เรื่องเรียนไม่ฉลาดเท่าไร)
?เธอกับเค้าเนี้ยสนิทสนมกันจังนะ...มีอะไรกันหรือเปล่า?เกตต์ทำเป็นถามให้มาริสาเขินเล่น ๆ แต่เจ้าตัวที่พูดถึงกลับหน้าแดงขึ้นมาจริง ๆ
?เปล่านะก็แค่เป็น...เพื่อนเป็นพี่น้องกัน?มาริสาแก้ตัวปฏิเสธไป
?นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้าเธอเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้นาน ๆ โดยไม่บอกเค้าให้เค้ารู้ความ รู้สึกของเธอ เธอจะเสียใจภายหลังนะเพราะปล่อยไว้นานเค้าอาจมีคนรู้ใจก็ได้?
?...?น้ำเสียงที่จริงจังของเกตต์เมื่อครู่ทำให้มาริสา ถึงกับคิดหนัก
?โธ่...ก็เธอเห็นเค้าแสนดีขนาดนี้...เวลามันหวนกลับหลังไม่ได้นะ ไม่ว่าคำตอบที่ออก มามันจะเป็นยังไงก็ช่างเถอะเราก็ดีใจไม่ใช่เหรอที่ได้บอกเค้า มันจะเหมือนเอาภูเขาออกจากอกนั้นหละ...ถามใจตัวเองซะ? เกตต์ขยี้หัวของมาริสาเบา ๆ แล้วเดินไปทันทีปล่อยให้มาริสายืนคิดหนักเรื่องที่เกตต์พูด แต่มันก็จริงนะถ้าไม่รีบบอกความรู้สึกเราออกไปเค้าอาจจะชอบคนอื่นแล้วก็ได้ ที่แล้วมาเธอคิดเพียงแต่ว่าเคนเป็นพี่ชายที่แสนดีมาตลอด แต่บัดนี้เธอกลับรู้สึกดีเมื่ออยู่ใกล้ ๆ เค้า ดีใจเมื่อเค้ามองหน้า แถมยังเขินมากเมื่อเค้าคุยด้วย เพราะเหตุนี้เธอจึงไม่กล้าบอกความรู้สึกของตัว เองให้เค้ารู้
-----------------------------------
ชมรมดนตรี
ในตอนเย็นเกตต์ได้มาเข้าชมรมของตนเป็นแรกเลย คงเพราะกลัวว่าถ้ามาช้ากว่าพวกเรียว ไม่งั้นคงต้องถูกว่าแน่ ชมรมดนตรีเงียบเหงามาก เพราะในชมรมดนตรีนี้ถือว่ามีคนผ่านไปผ่านมาน้อยและอยู่แถว ๆ หลังโรงเรียนพอดี ซึ่งเกตต์ก็คิดได้เลยว่าที่มาตั้งชมรมตรงนี้เพราะจะได้ไม่รบ กวนคนที่เรียนอยู่และต้องการความเป็นสงบที่ไม่มีเสียงจากคนที่เดินไปเดินมา เป็นการดีมากอย่างหนึ่งที่เกตต์จะได้มีสมาธิในการเล่นดนตรีมากขึ้น เกตต์ได้สำรวจในห้องดนตรีนี้ซึ่งมีเครื่องตรีที่ราคาแพงมากหลายชิ้นเลยทีเดียวโรงเรียนในเมืองยังอายเลยล่ะ แถมยังมีรางวัลหลายรางวัลเลยซึ่งเก็บไว้อยู่ไนตู้กระจกอย่างดีเป็นรางวัลที่เกี่ยวกับการไปประกวดวงดนตรีที่ต่าง ๆ มาแล้วทั้งนั้น
?ฉันจะต้องก้าวมาสู่จุดที่สูงสุดกว่านี้ให้ได้?พอสิ้นเสียงของเกตต์ ก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามา เข้ามาในห้องดนตรี
?เกตต์มาเร็วจัง เลิกเรียนพร้อมกันแท้ ๆ ทำไมมาก่อนได้?แซมพูดอย่างแปลกใจ
?พวกนายคงทำธุระอยู่มั่ง เพราะฉันเห็นพวกนายกำลังเข้าห้องน้ำกัน?แซมได้ยินดังนั้นจึงทำหน้าครุ่นคิดพลางทำสีหน้างง ๆ ทันใดนั้นเซฟและเรียวก็เข้ามาพร้อมกับแคธีที่จับแขนเรียวเข้ามา
?นี่ปล่อยได้แล้วนะฉันรำคาญ?พอเข้ามาในห้องเรียวเห็นเกตต์อยู่กับแซมจึงหยุดเดินแล้วจากเสียงที่ค้านไม่ให้แคธีจับแขนก็ไม่ค้านอีก เมื่อแคธีเห็นเกตต์หันมาทางเธอแคธีจึงจับแขนเรียวให้แน่นยิ่งขึ้น พร้อมกับซบไหล่กว้างของเรียว แซมที่คุยกับเกตต์อยู่เมื่อเห็นว่าเกตต์กำลังมองใครอยู่ข้างหลังจึงหันไปดู จึงเห็นเรียวเข้ามาแล้ว ก็เดินเข้าไปล้อทันทีที่เห็นเรียวมาช้า
?ไงเรียว ฉันนึกว่านายตกส้วมตายไปแล้วซะอีก?แซมเอ่ยอย่างเรียบง่าย ขณะที่เรียวยังหน้าเสีย
?ฉันก็ว่าอย่างนั้นหละ เห็นไหม...ว่าเรียวยังเอาของเสียออกมาจากห้องน้ำด้วย?เซฟพูดพลางมองไปยังแคธี แล้วเซฟก็หัวเราะดังลั่นและเกตต์เองก็แอบยิ้มชอบใจออกมาด้วยจนแคธีโมโหมองไปทางเกตต์อย่างจะกินเลือดกินเนื้อที่เกตต์หัวเราะเธอ
?มิน่าละกลิ่นเหม็นทั่วห้องเลย?เซฟพูดขณะที่ตนกำลังเข้าไปใกล้ตัวแคธีแล้วทำท่าปิดจมูก เรียวที่ยืนฟังอยู่นานก็เดินออกไปจากตรงนั้นไปทันทีเพราะเบื่อเรื่องไรสาระ ซึ่งเกตต์มองตามอย่าง
หมั่นไส้
...คนอะไรขี้เก๊กชะมัด...
?นี่หยุดหัวเราะเลยนะ...เรียวรอฉันด้วย?เมื่อแคธีเห็นเรียวเดินจากไปจึงวิ่งไปหา ปล่อยให้พวกแซมหัวเราะอยู่อย่างนั้น
?ไปกันเถอะ เดี๋ยวฉันจะสอนการเล่นคีย์ใหม่ล่ะกันนะ ที่ฉันฟังเธอเล่นก็เก่งอยู่เหมือนกันแต่มันก็เป็นขั้นพื้นฐาน?แซมเอ่ยกับเกตต์
?อืม...?เกตต์ตอบรับ แล้วก็เข้าชมรมดนตรีไป เกตต์ได้เรียนรู้อีกมากที่แซมสอนไม่เหมือนที่เกตต์เรียนที่ชมรมดนตรีโรงเรียนเก่าเพราะที่นั้นมีอาจารย์สอน ซึ่งไม่เป็นกันเองเหมือนเรียนกับแซม ที่สามารถคุยปรึกษากันได้
ขณะที่เธอกำลังซ้อมดีดคีย์ใหม่ แซมก็ไปเข้ารวมกับวงของตน แล้วเริ่มซ้อมกัน โดยมีเซฟเป็นมือกลอง เรียวกับแซมเป็นมือเบส ส่วนแคธีเป็นนักร้องนำ เมื่อพวกเค้าเริ่มบรรเลงดนตรีเพลงที่พวกเค้าใช่เวลาแต่งเพื่อให้เพลงนี้เป็นเพลงเอกลักษณ์ของวง เกตต์ได้ฟังเสียงคนตรียอมรับเลยว่าพวกแซมมีความสามารถมากจริง ๆ หลังจากที่เธอได้ฟังเพลงที่ทุกคนเล่นเสียงดนตรีฟังดูไพเราะ สามารถกันเข้ากันได้เป็นอย่างดีมากแม้กระทั่งเสียงของแคธีที่ขับร้องมันดูมีพลัง เรียวเป็นคนร้องประสานเสียงให้เป็นบางครั้งยิ่งทำให้เพลงฟังดูยิ่งหน้าหลงใหล บวกกับความหน้าทึ้งในเอกลักษณ์ของการเล่นเมโร ดี้ จังหวะของเพลงที่สร้างความสนุกไม่น้อย