*:*:*: Dream in Love my Friend *:*:* Part 4

[ajinkazuya_love]

?เออเกตต์ เธอทำการบ้านที่อาจารย์จิตราให้ไว้หรือยัง?มาริสาพูดขณะที่กำลังนั่งอยู่ในห้องเรียน เกตต์ได้ยินดังนั้นถึงกับตกใจหูตั้งขั้นมาทันที
?จริงด้วย ฉันนี้แย่จริง ๆ เลย?เกตต์รีบหยิบสมุดและหนังสือในกระเป๋า เพื่อรีบทำการบ้านส่งอาจารย์แต่พอเกตต์เปิดหนังสือหน้าที่ต้องทำออกมาถึงกับอึ้งเป็นครั้งที่สอง เพราะมันมีแต่ตัวเลขที่ต้องคิดทั้งหน้า
?โอ้โหทำไมมันยากแบบนี้ล่ะ แล้วใครจะไปคิดทัน?เกตต์บ่นที่ต้องคิดเลขในเวลาอันสั้น เธอต้องทำไม่ได้แน่
...ถ้ามีเครื่องคิดเลขก็คงจะดี... (จะบ้าเหรอ)
?เอาอย่างนี้ เดี๋ยวฉันจะให้เธอลอก แต่มีข้อแม้?มาริสาพูดอย่างมีเล่ห์นัย
?อะไรล่ะ?
?เธอจะต้องกลับบ้านพร้อมฉันทุกวัน?มาริสาพูดอย่างยิ้มแย้ม เพราะตอนนี้เธอได้ถือไพ่เหนือกว่า เกตต์จึงใช้เวลาคิดอย่างหนัก เพราะตอนเย็นเธอจะต้องไปทำงานอีก
?ทำไมถึงคิดนานจัง เหลือเวลาไม่มากแล้วนะ จริงสิชั่วโมงของอาจารย์เดือนเพ็ญชั้วโมงแรกนี่น่า?
?งั้น...ก็ได้?เกตต์พูดโดยไม่รู้สึกตกใจอะไรเลยกับคำที่มาริสากล่าว
...เฮ้ย ในที่สุดก็ต้องทำตามใจเธอจนได้ ร้ายนักนะมาริสา...
?จริงนะ?มาริสาถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เกตต์ได้ยินดังนั้นก็ทำได้แค่พยักหน้าปฏิเสธไม่ได้เลย
?เออ...เกตต์ไปทำอะไรที่ชมรมดนตรีเหรอ?มาริสาพูดขณะที่กำลังหาสมุดในกระเป๋า
?ฉันเอาเครื่องดนตรีไปส่งนะ พอดีฉันทำงานรับส่งของอยู่?เกตต์ตอบไปอย่างเรียบเฉยไม่มีอาการใด ๆ
?ฉันก็คิดว่าเธอนะจะไปเข้าชมรมดนตรีซะอีกเห็นเข้าว่า ๆ กันว่าจะรับคนเพิ่ม?เกตต์ได้ยินดังนั้นก็รีบหันมาทางมาริสาอย่างรวดเร็ว
?จริงเหรอฉันอยากเข้าอยู่พอดีเลย แล้วเค้าเปิดรับกี่โมงเหรอ?
?เธอคิดจะเข้าเหรอ...เปลี่ยนเถอะนะไปเข้าชมรมอื่นเถอะ?มาริสาอ้อนวอนขอร้องเกตต์เพื่อไม่ให้เข้าชมรมดนตรีซึ่งเกตต์ก็ไม่รู้เหตุผลว่ามาริสาคิดอะไรอยู่
?ทำไมละ ฉันรักเสียงดนตรี ก็ต้องเข้าชมรมดนตรีซิ?เกตต์พูดไม่ยอมท่าเดียวเพราะไม่ว่ายังไงจะเข้าชมรมดนตรีให้ได้
?เพราะ...แคธีอยู่ชมรมนี้ด้วยนะซิ แล้วยังเป็นนักร้องนำวงของเรียวอีก ฉันกลัวเธอจะถูกแกล้ง...รู้ไหมว่าใคร ๆ ก็อิจฉาแคธีที่ได้ใกล้ชิดพวกเค้า แต่ก็ไม่มีใครกล้าเอาชวิตตัวเองไปเสี่ยง? ที่มาริสาพูดมาทำให้เกตต์ตกใจจนพูดไม่ออก เพราะถ้าเธอได้ไปอยู่ใกล้ ๆ แคธีมันจะเป็นยังไง จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง เกตต์คิดว่าเธอจะรับมือกับเรียวแค่คนเดียว แต่นี้ยังมีแคธีอีกคน
?แต่ถึงยังไง ฉันก็จะเข้าชมรมนี้ให้ได้?เกตต์พูดอย่างมุ่งมั่นว่าเธอจะต้องเข้าชมรมนี้ให้ได้ ฉันมุ่งมั่นมาตลอดจะเลิกล้มความตั้งใจตอนนี้เหรอไม่มีทาง
?เกตต์ เธอลืมอะไรไปหรือเปล่า?
?อะไรล่ะ?มาริสาชี้ให้เกตต์ดูว่าเธอยังทำงานที่อาจารย์เดือนเพ็ญสั่งยังไม่เสร็จ
?เฮ้ย จริงด้วย?เกตต์รีบก้มหน้าก้มตาทำงานทันที่โดยไม่สนใจใครทั้งสิ้น มาริสาเห็นอย่างนั้นแล้วจึงอดยิ้มไม่ได้กับท่าทางตอนที่เกตต์รีบร้อน มันดูตลกยังไงชอบกล

วิชาภาษาอังกฤษ อาจารย์ผู้สอนชื่ออาจารย์จิตราเป็นชั่วโมงที่เคร่งมากเพราะถ้าใครพูดผิดสำเนียงหรืออ่านไม่ออกก็จะโดนยืนทั้งชั้วโมงเรียนถ้าสะกดถูกสำเนียงแล้วก็จะให้นั่งลงได้ เกตต์ไม่ค่อยถนัดกับวิชาอังกฤษเลยเพราะเรียนเท่าไรก็ไม่เข้าสมองสักที (ไม่ใช่แต่เกตต์คนเดียวเพื่อนเกือบทั้งห้องก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน) แต่สำหรับมาริสาแล้ว เธอชอบวิชานี้มากเลยตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ มาริสาเห็นว่าเกตต์ทำหน้าเบื่อหน่ายกับวิชานี้จึงเตือนด้วยความหวังดี
?นี่เกตต์ตั้งใจเรียนหน่อยซิฉันก็รู้ว่ามันยากแต่ถ้าเราตั้งใจที่ยากก็จะกลายง่ายนะ?มาริสาพูดอย่างมีเหตุผลเพื่อให้เกตต์ตั้งใจฟังคำที่อาจารย์สอน
?ก็มันยากนิ ฉันไม่ถนัดกับวิชานี้ เธอไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก เรียนของเธอไปเถอะ?เกตต์พูดไปแบบนั้น ทำให้มาริสาคิดในใจว่าเกตต์คงรำคาญที่เธอเข้าไปยุ่งวุ่นวายด้วย โดยไม่รู้หรอกว่าที่เกตต์พูดแบบนั้นเพราะไม่อยากให้มาริสาที่กำลังสนใจเรียนต้องมาเสียสมาธิ เพราะตัวเค้าเอง แต่ยังไม่ทันทีมาริสาจะหันไป อาจารย์วิชาภาษาอังกฤษได้หันมาทางเกตต์กับมาริสานั่งอยู่คือหลังห้อง เห็นทุกอย่างว่าทั้งสองกำลังคุยกันในชั่งโมงเรียน
?นี่เธอที่นั่งอยู่หลังห้องตรงหน้าต่างนะยืนขึ้นซิ?เกตต์ได้ยินดังนั้นก็มองหน้ามาริสาเพราะสงสัยว่าต้องเป็นเค้ากับมาริสาแน่ ทั้งสองคนจึงลุกขึ้นพร้อมกับมองหน้าอาจารย์ที่จ้องอยู่นั้น เพื่อนในห้องซึ่งนั่งเรียนอยู่ถึงกับหันมาทางเกตต์กับมาริสา แล้วจองกันเป็นตาเดียว เซฟและแซม แม้กระทั้งเรียวก็เช่นกัน
?พวกเธอทำไมมาคุยกันในชั่งโมงของฉันนะ?อาจารย์ภาษาอังกฤษพูดเสียงดังทำให้เกตต์และมาริสาถึงกับสะดุ้งไปตาม ๆ กัน
?ก็แค่ปรึกษาเรื่องเรียนนะค่ะ?มาริสาพูดแก้ตัวไปเพื่อไม่ให้โดนทำโทษ
?แล้วไหนลองบอกมาซิเมื่อกี้ฉันพูดถึงอะไรอยู่?มาริสาได้ยินดังนั้นจึงจะรีบตอบแทนเกตต์เพราะเกตต์คงไม่ได้ฟังอยู่แน่
?เออ...?มาริสากำลังจะตอบแต่ก็ต้องชะงัก
?ไม่ต้องมาริสาฉันจะให้คนที่ยืนข้าง ๆ เธอตอบ?มาริสาถึงกับอึ่งมองเกตต์ที่อยู่ข้าง ๆ เพราะถ้าให้เกตต์ตอบคงไม่รู้เรื่องแน่
?ไม่รู้ค่ะ!!?เกตต์พูดออกมาอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง ทำให้อาจารย์และเพื่อนในห้องรวมทั้งแซมและเรียวมองเกตต์เป็นตาเดียว
?หึ! ถ้าไม่รู้ก็ยืนอย่างนั้นสักชั่วโมงนะ?พออาจารย์เอ่ยจบก็หันทางมาริสาแล้วเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
?มาริสานั่งลงได้แล้วจ๊ะ?อาจารย์เอ่ยเช่นนั้น ทำให้มาริสาไม่เห็นด้วยเลย เพราะมันไม่ยุติธรรมกับเกตต์เลยทั้ง ๆ ที่เธอก็ถูกเรียกให้ยืนเหมือนกันแท้ ๆ
?ทำไมถึงให้หนูนั่งล่ะค่ะ?
?เพราะอาจารย์รู้ว่าเธอตอบได้อยู่แล้ว?
?แต่...แต่...? มาริสาพูดเกิดความลังเลใจ
อาจารย์พูดถูกเรื่องที่ว่าเธอรู้ แต่จะให้เธอทนดูเพื่อนของเธอยืนอยู่อย่างนี้ได้ยังไง ทั่งที่เกตต์ก็เคยช่วยเหลือเธอไว้ อยู่ใกล้ ๆ เธอในวันที่เธอร้องไห้ และคอยอยู่ข้าง ๆ เพื่อปลอบโยนเธอ
มาริสามองเกตต์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก่อนที่เปลี่ยนใจตอบออกมาด้วยความมั่นใจ
?หนูก็ไม่รู้เหมือนกันนะค่ะ?มาริสาตัดสินใจพูดออกมา เกตต์ได้ยินดังนั้นจึงหันมาทางมาริสาโดยทันทีว่าเธอตอบอะไรออกไปทั่งทีมาริสาก็รู้อยู่เพราะมาริสาตั้งใจฟังที่อาจารย์สอนอยู่ตลอดเวลา
...นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่ จะบ้าไปแล้วเหรอไงมาริสา...
?อืม... ถ้าไม่รู้ก็ยืนอย่างนั้นด้วยกันนะ แต่เอ๊ะ! ไม่เอาดีกว่าไปยืนขาเดียวหน้าห้องโน้น?เกตต์และมาริสาจึงค่อย ๆ เดินออกไปหน้าห้องเพื่อไปยืนขาเดียวอย่างที่อาจารย์บอกไว้ โธ่เอ๊ยสมัยนี้ยังมีให้ยืนกระต่ายขาเดียวอีกเหรอเนี้ย แต่เอ๊ะคนเรียนเก่งอย่างยัยนี้
...ทำไมถึงไม่รู้?...
?นี้เมื่อกี้นะ ฉันรู้นะว่าเธอรู้ ถ้าเธอตอบไปก็คงไม่มายืนอย่างนี้หรอก?เกตต์พูดขณะที่ตนยืนขาเดียว เซไปเซมาอยู่กับที่ที่หน้าห้องเรียนกับมาริสา
?ก็ถ้าฉันตอบไปเธอก็ต้องมายืนคนเดียวนะซิ?มาริสาตอบด้วยเสียงเบาเพราะกลัวกับสายตาเกตต์ที่มองเธออย่างหน้ากลัว
?แล้วมันเรื่องอะไรที่มาห่วงฉันด้วย?
?ก็ฉันอยากมายืนเป็นเพื่อนเธอนี่?จากคำตอบที่มาริสาเอ่ยทำให้เกตต์ถึงกับอึ้ง พูดอะไรต่อไม่ถูก เพราะเป็นครั้งแรกทีมีคนพูดกับเค้าแบบนี้ และเป็นครั้งแรกที่มีคนทำเพื่อเธอขนาดนี้
?โง่ชะมัด เธอนะมันโง่จริง ๆ ชอบหาเรื่องใส่ตัวหรือไง?มาริสาคิดว่าเธอทำถูกแล้วถึงแม้เกตต์จะเห็นว่าเธอทำผิดอย่างไรก็ช่าง เพราะอย่างน้อยเธอก็ได้รู้แล้วว่าการที่ได้ทำอะไรอย่างโง่เขลาเพื่อเกตต์แบบนี้ มันทำให้เธอมีความสุขและได้ทำในสิ่งที่ตนไม่เคยทำมาก่อน ไม่เคยถูกยื่นทำโทษหน้าห้องแบบนี้ หรือจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ไม่เคยเสียสละตัวเองเพื่อใครขนาดนี้
แซมที่นั่งอยู่ในห้องแอบมองเกตต์ด้วยความเป็นห่วง ซึ่งแซมไม่รู้เลยว่าเรียวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ นั้นได้มองปฏิกิริยาของแซมที่คอยเป็นห่วงเกตต์อยู่ตลอดเวลา โดยเรียวเองก็รู้สึกหมั่นไส้แซมที่มองเกตต์เช่นนั้นอย่างบอกไม่ถูก
...ทำไมแซมถึงมองยัยนั้นด้วยสายตาเป็นห่วงแบบนั้น
...หรือว่าแซมจะคิดอะไรกับยัยนั้นจริง ๆ...