หัดแต่งครับ เพื่อนช่วยหน่อยนะครับ ^^

[<<[[Rion]]>>]

** เอาบทนำมาแปะให้ดูก่อน **
ที่เหลือติดตามได้ที่...

http://my.dek-d.com/melkiller/story/view.php?id=153065 นะครับ

-------------------------------------------------------------------------------------


พระผู้เป็นเจ้าเคย ตรัสไว้ว่า สงครามมิอาจหยุดหยั่งได้ สงครามเกิดขึ้นเพราะความเกียจแค้น ความทะนงตน ความโกรธ สิ่งเหล่านี้นะหรือที่เป็นฉนวนในการทำสงคราม ฉันว่าไม่ ?สงครามระหว่างเผ่าพันธุ์ของเอลฟ์ และ เผ่าพันธุ์ดาร์กเอลฟ์ สงครามเหล่านี้เกิดขึ้นได้ยังไงยังไม่มีใครสามารถตอบได้ แต่บัดนี้สงครามได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว การฆ่าฟันกัน สงครามที่บ้าบิ่น พื้นดินบัดนี้เปรียบเหมือนกับทะเลเลือดอย่างไรอย่างนั้น...?







ฉันเป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์เอลฟ์ที่เลือกมาทำสงครามครั้งนี้ด้วย สงครามที่บัดนี้กลายเป็นสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์ไปสะแล้ว ฉันถูกปลูกฝังความคิดในแง่ที่ว่า... ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะรอด ผู้อ่อนแอไม่มีทางที่จะชนะทุกสิ่งได้ ความอ่อนแอเป็นเพียงสิ่งที่ไม่ควรจะมีในสนามรบ ความใจอ่อนจะพาความหายนะมาให้....







สายลมพัดผ่านกระทบกับเส้นผมสีน้ำตาลของสาวน้อยที่อยู่เผ่าพันธุ์เอลฟ์ สาวน้อยที่กำลังพึ่งคิดเกี่ยวกับสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น เส้นผมที่ราวกลับเส้นไหมปลิวไสวตามแรงลม ดวงตาสีน้ำอ่อนที่กำลังมองออกไปท่ามกลางพื้นดินที่บัดนี้กำลังจะเป็นสนามรบระหว่างเผ่าเอลฟ์และดาร์กเอลฟ์







พลันใด...สายลมก็เปลี่ยนกระแส สายลมที่แรงขึ้นอย่างกลับจงใจ มันทำให้เธอนึกถึงเรื่องราวต่างๆในอดีต เรื่องราวของสาวน้อยที่ต้องมาปลอมตัวมาเป็นทหารในกองทัพ น้ำตาที่ใสราวกับลูกแก้วเริ่มคลอที่ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน







? ท่านพ่อ!!? เสียงเรียกของสาวน้อยดังขึ้น เธอร้องตะโกนเรียกท่านพ่อของเธอ ทันใดฝีเท้าของเธอก็หยุดอยู่หน้าห้องของท่านพ่อของเธอ



แอ้ด!!!! ตุบ ร่างของใครบางคนก็ล้มลงต่อหน้าของเธอ เลือดสีแดงฉานไหลนองเต็มทั่วห้อง และแล้วก็ปรากฏเงาของใครบางคนตรงหน้าต่าง ร่างนั้นค่อยๆหันหลังกลับมา สายตาสีเงินคู่นั้นจ้องมาที่เธอ พลันร่างปริศนานั้นก็คว้างมีดพกสีเงินออกมา



? ระวัง!!!! ? โครม ร่างของสาวน้อยล้มลงกับพื้น เมื่อเพื่อนสมัยเด็กของเธอผลักเธอให้พ้นจากมีดพกเล่มนั้น



? เป็นอะไรหรือเปล่า เฟรลาย่า ? เสียงของหญิงสาววัยเท่าเธอดังขึ้น แต่ไร้เสียงตอบกลับมาจากสาวน้อยผู้นั้น เธอเพียงจ้องร่างทั้ง 2 ร่างที่กำลังนอนจมเลือดสีแดงฉานอยู่ ร่างทั้ง 2 ร่างนั้น เหมือนกลับคนที่เธอคุ้นเคย ร่างของพ่อและแม่ของเธอที่นอนจมกองเลือดอยู่



? เฟรลาย่า ท่านคิดดีแล้วหรอที่จะทำแบบนี้ ? เสียงเรียกที่ดูคุ้นเคยก็ทำให้เธอตื่นจากความฝันล่วงตา



? อืม...ดีแล้วละ ยังไงฉันก็ต้องหาคนที่ฆ่าพ่อแม่ของฉันให้ได้ ? หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเฟรลาย่ารีบตอบกลับทันที



? ต...แต่ท่านเฟรลาย่า ?



? ไม่มีแต่ยังไงฉันก็ต้องหาตัวมันให้ได้ ? เฟรลาย่าพูดพลางดันตัวลุกขึ้นยืน



? ท่านเฟรลาย่า ?



? เลิกเรียกว่าเฟรลาย่าเถอะเครยา เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้วน่ะ เรียกแค่เฟร์ก็พอ แล้วยิ่งตอนนี้อยู่ในกองทัพเรียกเฟรลาย่า ความลับก็แตกพอดี ? เฟร์พูดพลางเดินไปจับมือบุคคลที่ถูกเรียกว่าเครยา



? เฟร์.... ข้าจะอยู่ข้างท่านตลอดไป ?



? จ่ะ ?