The Rose สงครามรักกุหลาบสีเลือด3

[oyamaki-ryo]

แม่น้ำจะไหลสู่ทะเลเสมอ เว้นเสียแต่มันจะแห้งเหือดไปเสียก่อน
วันนี้ก็เช่นกัน สายน้ำยังคงไหลเวียนไป มีเพียงร่างหนึ่งที่ไหลตามน้ำมาด้วย
?ท่านจงมีชีวิต เพื่ออานาจักรของเรา?
คำพูดนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
?ท่านพ่อไหนละไอติม?
เอริน่าโวยวายยกใหญ่
ก็พ่อเล่นเดินช๊อปให้ลูกสาวคนสวยถือของให้ แล้วไหนละไอติม?? เดียวก็แวะร้านนู้นทีร้านนี้ทีไม่มีวี่แววของไอศกรีมที่เคยสัญญาไว้เลย

ตกลงนี้ข้าถูกหลอกใช้ใช่ไหมเนี้ย???
?เอริน่าใจเย็นๆสิ พ่อกำลังซื้อของเข้าร้านของเราอยู่นะ?
ของเราเหรอ???
ก็พ่อเล่นแต่พวกเสื้อผ้าแล้วก็รองเท้าทั้งนั้น นี้นะเหรอของที่จะเอาไว้ขายในร้าน
?อะ!!!เราไปแวะร้านขายดาบทางนู้นดีไหมเอริน่า?
พ่อตัวดีหันมาทำตาหวานใส่ลูกสาวแต่ก็ต้องชงักกับสายตาของลูกสาวคนสวยที่ยืนจิกคุณพ่ออยู่
?ไม่ ตกลงพ่อให้หนูมาถือของให้ใช่ไหมเนี้ย?
เอริน่าโวยวายใส่พ่อเล่นเอาพ่ออุดหูกับเสียงที่ดังของลูกสาว(เวลาโมโห)แทบไม่ทัน
?เอริน่า เบาๆสิ คนอื่นเค้ามองนะ?
?แล้วไงละ?
เธอตะหวาดยกใหญ่
?พ่อนะพ่อ โกหกหนูอีกแล้วนะ?
?มะ ไม่ได้โกหกนะ พ่อแค่มาเดินซื้อของก่อน ส่วนไอติมของลูก..?
?ไม่ต้องมาพูดเลย?
เจ้าหล่อนตะหวาอีกครั้ง
?อะจ๋า...ไปเดียวนี้ละจ้า?
พ่อเดินบนวิ่งไปที่ร้านไอติมที่ใกล้ที่สุด ก็ คุณลูกสาวเค้าโมโหแล้วนี่นา

?ยินดีต้อนรับค่ะ ขออภัยด้วยนะค่ะร้านของเราที่นั่งเต็มหมดทุกที่แล้วค่ะ?
วันนี้ร้านไอศกรีมมีลูกค้ามานั่งทานไอศกรีมมากกว่าทุกวัน เอริน่าหันไปหาพ่อพร้อมสายตาที่โมโหหนักกว่าเดิม
วันนี้มันวันซวยอะไรของข้ากันละเนี้ย!!!
?ข้าว่าคุณลูกค้าสั่งกลับบ้านดีไหมค่ะ ไอศกรีมร้านเราละลายยากนะค่ะคุณหนู?
?ก็ดี?
เอริน่าลดความโมโหลงไปได้นิดหน่อย
?ที่นี้มีบริการส่งถึงบ้านด้วยนะค่ะเป็นเซอร์วิทของร้านเราด้วย?
?งั้นดีเลย เอารสอะไรดีน้า...?
เอริน่าดูอารมณ์ดีขึ้นทันตา
?งั้น...เอาทุกรสที่มีอยู่ในร้านนี้เลย แล้วส่งให้ถึงบ้านขาด้วยละ?
?ห๊า...?
พ่อทำหน้าเหวอ ก็เล่นสั่งมันทุกรสแบบนี้กระเป๋าตังของพ่อก็แฟ๊บกันพอดี
?ยินดีเลนค่ะ แล้วจะให้คิดเงินที่ไหนเหรอค่ะ?
?ที่คนนี้เลยค่ะ?
?ห๊า...?
เอริน่าส่งสายตาหวานๆปที่พ่อผู้ใจดีของเธอ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กระเป๋าตังข้า ......
?ฮ่า.....ดีจังเลย อย่างงี้ก็กินไอติมเยอะๆแล้วนะสิ?
?เล่นเอาหมดตัวเลย?
?ห๊า...ว่าไงนะ?
ขนาดพูดเบาๆหูจิ้งจอกขอเอริน่าก็ยังได้ยิน
?อย่างน้อยก็ยังถูกกว่าราคาของที่พ่อซื้อมารวมๆกันซะอีกนะ?
เอริน่าพูดอย่างภูมิใจ
มันก็พอๆกันทั้งพ่อทั้งลูกนั้นแหละ
?เฮ้อ...?
นึกถึงเงินในกระเป๋าก็เศร้าแล้ว ยังมาโดนถากถางอีก
?แล้วพ่อจะไปที่ไหนต่ออีกไหมเนี้ย?
?พ่อจะไปที่ร้านขายอาวุธซะหน่อยนะ?
?หืม???
เสียงครางเป็นเชิงถามว่า
ก็ร้านเราเป็นร้านขายของเวทย์มนแล้วไปร้านขายอาวุธทำไมกัน หรือว่าพ่อคิดจะซื้อดาบมาป้องกันตัวเองเพราะรู้สึกผิดที่ทำให้ลูกสาวคนสวยต้องเปลืองแรงไล่โจรอยู่บ่อยๆกัน
?พ่อกำลังคิดว่าร้านของเราน่าจะรับอาวุธมาขายบ้าง จะได้ครบวงจรไง เป็นกลยุทธ์การขายของร้าน?
ที่แท้ก็จะไปรับของเขามาเรียกลูกค้าร้านเรา พ่อนี้หัวหมอจริงๆเลย แต่คงไม่แปลกที่พ่อจะคิดแบบนี้
ช่วงนี้ร้านตรงข้ามแย่งลูกค้าของเราไปหมด
?ถ้าพ่อรับอาวุธมาขายเดียวร้านตรงข้ามก็เอามาขายแข่งกับพ่ออยู่ดีละน่า?
ท่าทางเบื่อหน่ายของลูกสาวทำให้ผู้เป็นพ่อคิดขึ้นมาได้
เอ่อ ก็จริงนะ อะ!!!มีอยู่ที่หนึ่ง
?เอริน่าไปกับพ่อแหน่อยสิลูก?
?ไปไหนเหรอพ่อ?
?ไปร้านขายอาวุธของเพื่อนพ่อกัน?
พ่อหันมายิ้มอย่างมีความหวัง
?แล้วร้านของเพื่อนพ่ออยู่ที่ไหนละ?
?พ่อก็ไม่ได้ไปมานานแล้วนะ แต่คิดว่าคงจำทางได้บ้าง?
พอหันไปยิ้มแห้งๆให้ลูกสาวที่ทำบรรยากาศไม่น่าไว้ใจอยู่ข้างๆ
พ่อก็เป็นซะอย่างนี้ละ ทำอะไรไม่เคยรอบคอบเลย ชอบทำตัวเหมือนเด็ก
?เฮ้อ...ก็ได้ๆ แล้วอย่าพาลูกหลงทางละพ่อ?
?แน่นอนลูกรัก?
ซะที่ไหนละ
ขืนบอกว่าจำทางไม่ได้ก็ปมีหวังโดนลากกับบ้านแน่
?จะไปได้หรือยังพ่อ ยื่นทำหน้าตายอยู่ได้ ถ้าไม่ไปหนูจะกลับแล้วนะ?
?เฮ้ย!!!รอก่อน ไปแล้วๆไปตอนนี้เลย?
พ่อเดินนำลูกสาวอย่างกระวนกระวาย
ไม่ได้ร้านนั้นตั้งนานไม่รู้ทางที่เราไปจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง
?เพื่อนพ่อคนนั้นเค้าเป็นใครเหรอ?
?มันเป็นช่างตีเหล็ก เมื่อก่อนบ้านมันเคยอยู่ตรงข้ามบ้านเรา แล้วมันก็ขายบ้านไปแต่งงานอยู่ที่แม่น้ำทางเหนือ?
?แม่น้ำทางเหนือ???
เมืองท่าคาเทียมีแม่น้ำอยู่มากมายแต่แม่น้ำทางเหนือก็มีอยู่สายเดียวและเป็นแม่น้ำแห่งเดียวที่ไหลมาจากอาณาจักรราเมนเซียสู่อาณาจักรมิลเรียน
สาวน้อยปั้นหน้าประหลาดใจ เธอไม่ได้ไปที่นั้นมานานมากแล้วตั่งแต่แม่ของเธอจากไป
?ไปได้แล้วเอริน่า?
?อื่ม?
เอริน่าเดินตามพ่ออย่างช้าๆ บรรยากาศที่เต็มไปด้วยต้นไม้หนาทึบ และแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวเธอกับพ่อเดินสวนทางน้ำขึ้นไป เธอมองสายน้ำนั้นอย่างพิจารณา
ถ้ามีคนตกลงไปมีหวังคงไหลลงทะเลแน่ๆ

ทันใดนั้นเองเอริน่าก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่า
สีดำๆ ไหลมาตามน้ำด้วย กิ่งไม้ละมั้ง
เอริน่าเดินตามพ่อไปเรื่อยๆจนวัตถุนั้นไหลตามน้ำมาใกล้
ทำไมกิ่งไม้มันถึงได้กิ่งใหญ่จัง รูปร่างมันคล้ายๆ.... คน!!!
?พ่อๆ?
เอริน่าตะโกนเรียน
?มีคนไหลตามน้ำมา พ่อ ดูสิ?
?ไหนๆ?
พ่อรีบวิ่งมาดูเมื่อได้ยินเสียงลูกสาวร้อนเรียน
?เอริน่าไปหาไม้มาเร็ว?
?ได้ค่ะพ่อ?
เอริน่าคว้าไม้ที่ยาวและแข็งแรงพอมาให้พ่อ
?เอามาเร็วก่อนที่เขาจะลอยไปไกลกว่านี้?
พ่อเอาไม้เกี่ยวตัวเขาคนนั้นเอาไว้แล้วลากตัวขึ้นมาบนฝั่ง
?เขาตายหรือยังนะพ่อ?
พ่อเอามือกดหน้าอกเขาเพื่อไล่น้ำออกแล้วเขาคนนั้นก็สำลักน้ำ
?เอ๊ก เอ๊ก!!?
?อะ!!! ยังไม่ตายนี่นา?
เอริน่าทำสีหน้าดีใจ
?ที่นี้ที่ไหน???
เสียงพูดแทบเป็นเสียงครางเขาคนนั้นรู้สึกตัวแล้ว
?ห๊า..?
เอริน่าหันไปหาพ่อ
?เจ้าไม่รู้จักที่นี่เหรอ?
?ข้าไม่รู้?
เขาหอบหายใจแรงๆ
?ที่นี่คือเมืองท่าคาเทีย ในสังกัตอาณาจักรมิลเรียน?
?มิลเรียน?
เขาทำหน้าตาเหมือนคนไร้สติ คงเป็นเพราะหมดแรงที่โดนน้ำพัดมา
?แบบนี้ไม่ได้เรื่องแน่ เอริน่าช่วยพ่อหอบเขากลับบ้านก่อนดีกว่า จะได้ไปรักษาตัวก่อน?
?แล้วร้านของเพื่อนพ่อละ?
?เอาไว้ว่างๆเราค่อยไปกันก็ได้ ช่วยคนก่อนดีกว่านะลูก?
?ก็ได้ๆ?
เอริน่าหอบเอาร่างที่เปียกปอนนั้นกลับบ้าน
เขาเป็นใครกันนะ แล้วทำไมถึงไหลตามน้ำมาแบบนั้น แต่ก็ช่างเถอะ รอให้เขารักษาตัวแล้วค่อยถามก็ได้

[ajinkazuya_love]

อยากให้พรรณนามากก่วานี้อ่ะ
สนุกมากเลยน้า
ถ้าเกิดว่าทำให้มันเด่นชัดมากขึ้น