Perhape..ถ้าหัวใจไร้รัก

[Blueberry]

เผอิญคิดถึงบอร์ดเก่าค่ะ เลยแวะมา งานชิ้นนี้เป็นผลงานที่กำลังออดิชั่นที่ I-Nam ค่ะ(จะผิดอะไรไหมหนอ) จะลองลงทั้งสองบอร์ดเลยนะคะ(ได้ป้ะ) แต่ที่ ไอน้ำใช้ชื่อ Crazy_mustroomค่ะ
มีปัญหาอะไรก็ช่วยแจ้งด้วยนะคะ

[Blueberry]

เริ่มล่ะนะคะ ยังไงก็ช่วยเม้นท์ด้วยละกัน
**********************
chapter#1 จุดเริ่มต้น
?เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ?
นี่คือคำสัญญาที่ใครคนหนึ่งเคยมอบให้เขา คำๆนั้นถูกเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มที่ดูมั่นใจและอ่อนโยน ?กฤษ? ผู้ที่เป็นเพื่อนรักและเพื่อนสนิทเอ่ยออกมาแบบนั้น ทำให้?เอส? เผลอยิ้มออกมา
เขาเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาที่ไม่ค่อยสนใจอะไร และความหน้าตาที่งดงามเกินเด็กผู้ชายคนอื่นๆ ทำให้เอสถูกรังแกจากเด็กผูชายและเด็กผู้หญิงบางคนเสมอ แต่แล้ว กฤษ ก็ปรากฏตัวขึ้น เขาคอยช่วยเหลือเอสและให้กำลังใจเขาเสมอมา จนทั้งคู่กลายเป็นเพื่อนรักจนแทบจะเป็นพี่น้องกัน
?หึๆเหรอ?เอสเอ่ยออกมาแบบนั้น แล้วสี่แยกไฟแดงก็ผุดขึ้นบนเหนือคิ้วกฤษทันที
?อะไรกัน!!!นี่ชั้นจริงจังนะเนี่ย?
?โทษที โทษที?
?นายนี่มันแย่ชะมัด เสียอารมณ์หมดเลย?
?โอเค ฉันจะจำใส่ใจไว้ ว่าแต่นายทำการบ้านเคมีรึยัง??
?ไม่อ่ะ ทำไม่เป็น และจะไม่พยายามด้วย ลอกเอาดีกว่า?
กฤษเองนั้นถึงภายนอกจะเป็นพวกตัดใจง่ายและไม่ค่อยสู้อะไรเท่าไหร่ แต่เมื่อเขาคิดจะทำ ก็จะใจกล้าและเด็ดเดี่ยวมาก จนบางครั้งเอสเองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน เอสนั้นความจริงก็ออกแนวเป็นเด็กไม่ดีเท่าไหร่ เขามักมีปัญหากับครูที่ปรึกษาเป็นประจำ ผิดกับกฤษ ที่เป็นเด็กเรียบร้อย(แม้จะติดขี้เกียจบ้างก็ตามที)
ครอบครัวของเอสไม่อบอุ่นนัก เขาอยู่กับพ่อที่เป็นคนเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองสูง และนี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ของเขาหนีไป โดยทิ้งลูกๆ สี่คนให้พ่อเขาเลี้ยงดูเพียงลำพัง พี่ๆของเขาไม่มีใครเรียนจบ ม.ปลายสักคน พี่สาวคนโตและคนรองเลือกจะทำงาน แต่พี่ชายของเขา ก็หนีออกจากบ้านตั้งแต่ตอนที่เอสอยู่ม.1 เขาหนีไปด้วยความรัก?เขาหนีไปเพื่อจะใช้ชีวิตกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างมีความสุข ทั้งๆที่อีกหนึ่งปีกว่าๆ เขาก็จะจบม.ปลาย เพราะเหตุการณ์นี้ ทำให้เอสล้มเลิกความคิดที่จะต่ออาชีวะ และมาเรียนสายสามัญที่ตนเองไม่ถนัดเพื่อไม่ให้พ่อเสียใจ เขารู้?พ่อไม่หวังอะไรกับเขามากและก็รู้ว่าพ่อรักพี่ชายมากกว่า?
บางครั้งที่เอสไปค้างบ้านของกฤษ?บ้านที่อบอุ่น เมื่อกฤษมีเรื่องอะไรที่โรงเรียนก็จะนำมาเล่าให้แม่ฟังประจำ แม่ของกฤษเป็นคนใจดี และเอสเองก็รักเหมือนแม่แท้ๆ เพราะมันอาจเป็นทางเดียวที่จะมาเติมเต็มในสิ่งที่หายไป โดยที่กฤษก็ไม่ว่าอะไร แถมยังดีใจอีกด้วย?
?เอส ทะเลาะกับพ่ออีกแล้วเหรอ? ไม่เป็นไรนะ อยู่ที่นั่นไม่ไหวก็มาบ้านฉันได้ จำไว้นะเอส เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ?
นี่คือคำถามและให้กำลังใจของกฤษที่บอกเขาอย่างเป็นห่วงเป็นใย ทุกๆครั้งที่เขามีเรื่อง ต่างคนต่างให้กำลังใจซึงกันและกันตลอดมา?.
และคำๆนั้นยังอยู่ในสมองของเอสมาจนทุกวันนี้?.
*****************
ต่อมาไม่นาน โรงเรียนก็ปิดเทอมภาคฤดูร้อน?
เสียงริงโทนโทรศัพท์ดังขึ้นมา เอสจึงละจากการอ่านหนังสือในมือชั่วคราว เมื่อเห็นชื่อของเพื่อนรักขึ้นบนหน้าจอ เอสจึงรีบรับโทรศัพท์ทันที
?ว่าไงกฤษ?
?เออ..ฉันจะมาถามว่า ปิดเทอมนี้น่ะนายจะไปทำงานที่ชลบุรีกับฉันมั๊ย??
?ฉันถามพ่อแล้ว เขาไม่ให้ไป เลยไม่รู้จะว่าไงดีน่ะ ปีนี้ขอบายดีกว่า ไว้ปีหน้าแล้วกันขอบใจนะ?
?เออ..ไม่เป็นไรแล้วฉันจะโทรมาหานายบ่อยๆนะ?
?อื้อ?
หลายวันต่อมา กฤษก็เริ่มโทรมาหาเขาบ่อยๆ และเล่าเรื่องหลายๆอย่างให้ฟัง จนถึงเรื่องผู้หญิงคนหนึ่ง กฤษรักผู้หญิงคนนั้นมากเลย แล้วมักเล่าเรื่องเธอให้ฟังประจำ จนวันหนึ่งที่เขาและกฤษได้คุยกันในโทรศัพท์เช่นเดิมแล้วกฤษก็พูดขึ้นมาว่า
?เดี๋ยวฉันจะแนะนำผู้หญิง ให้นายรู้จักสักคนนะ?
?เออ?
เอสตอบรับคำไปอย่างนั้นโดยไม่รู้เลยสักนิดเดียว?.ว่านั่นเป็นการเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดที่จะเกิดต่อจากนี้?
****************************
ก่อนวันเปิดเทอมเพียงสองวัน?
เอสโทรไปหาแม่ของกฤษ เพื่อจะถามว่ากฤษกลับมาหรือยัง(จะได้ไปเซอร์ไพรส์) แล้วจู่ๆ เขาก็ได้คำตอบปนสะอื้นกลับมาว่า
?เอส กฤษเขาไม่กลับมาอีกแล้วล่ะจ้ะ?
?เอ๊ะ?!!?
เอสอุทานออกมาด้วยความตกใจปนสงสัย เสียงของแม่ก็กระทบโสตประสาทเป็นระยะๆ
?กฤษหนีออกไปแล้ว?
คำพูดนี้ยังก้องอยู่ในหัวของเอส ทำให้คืนนั้นเขานอนไม่หลับทั้งคืน เขาโทรไปหาเอส แล้วได้รับคำตอบมาว่า
?ฉันรักเขาจริงๆนะ เราจะไปอยู่ด้วยกัน?
คำพูดของกฤษทำให้เอสรับไม่ได้ เพราะทั้งคู่อยู่ ม.5 แล้วและอีกไม่นานทั้งคู่ก็กำลังจะจบแล้ว เอสทั้งร้องไห้ ทั้งอ้อนวอนเพื่อให้กฤษกลับมา แต่ก็ไม่ได้ผล แถมผู้หญิงคนนั้น ก็พยายามพูดจาทอดสะพานเขาหลายต่อหลายครั้ง จนกฤษหึง ตัดบทวางโทรศัพท์จากเขาดื้อๆ
ต่อมา เอสก็ได้ข่าวว่ากฤษกลับมาบ้านแล้ว แต่เขาไม่ได้มาเรียน เขามาลาออก!! กฤษไม่ได้มาหาและพูดคุยกับเขาสักนิดเดียว เขาไปหากฤษที่บ้าน และพบว่ากฤษกลับไปแล้ว ผู้หญิงคนนั้นโทรมาตามกฤษกลับ พ่อของกฤษเล่าให้เขาฟังว่า กฤษทั้งรักทั้งหลงหล่อนมาก ถึงขั้นมีปากเสียงกับแม่เป็นครั้งแรก
เอสตัดสินใจไปหาแม่กฤษที่นั่งนิ่งอยู่ที่โซฟา ?แม่ครับ? เอสพึมพำออกมาแผ่วเบา
?เอสเหรอลูก?
?ครับ ขอโทษด้วยครับที่ผมมาไม่ทัน?
?แม่ก็เพิ่งรู้เหมือนกัน?แม่เอ่ยเบาๆ?เขาไม่บอกอะไรแม่เลย?
หลังจากปรึกษากันสักพักด้วยอาการปกติ เอสเห็นว่าเย็นมากแล้วจึงขอตัวกลับ
?แล้วผมจะมาเยี่ยมแม่บ่อยๆนะครับ?
?จ้ะ? แม่พูดอย่างนั้น แล้วจู่ๆ น้ำตาของแม่ก็ไหลออกมาจนอาบแก้ม เอสถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ถึงกับตรงเข้าไปกอดแม่แล้วคร่ำครวญออกมา
?ผมจะเรียนให้จบ ผมจะไม่เกเร ผมจะเรียนแทนกฤษเอง ผมจะไม่ทำให้ใครผิดหวังเลย ผมสัญญาครับแม่ ผมสัญญา ฮือ??
สองคนพากันกอดกันแล้วร่ำไห้อยู่อย่างนั้น??
แล้วหลังจากนั้น ก็ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากของเอสอีกเลย??..
***************************

[Blueberry]

ต่อเลยนะคะ..
8 ปีต่อมา
เอสในวัย25กลายเป็นนายแบบที่โด่งดังที่สุด ในตอนนี้ เขาเป็นที่รู้จักในหมู่คนทั่วไปในเรื่องเสน่ห์และความสามารถ และที่น่าทึ่งคือ เขา"เป็นใบ้" เพราะหลังจากเหตุการณ์นั้น เอสได้ร่ำร้องจนบ้าคลั่งและมีข่าวลือว่าเพราะอย่างงั้น เส้นเสียงของเอสก็ผิดปกติจนไม่สามารถพูดได้อีก จนต้องใช้ภาษามือแทน
และไม่ต่างจากคนใบ้เลย...
แตกต่างที่เอสฟังได้ยินเท่านั้น..
ณ งานเดินแฟชั่นโชว์ใจกลางเมือง
"น้องเอสอีก10 นาทีนะ" เสียงสตาฟฟดังขึ้นจนร่างบางต้องเหลียวหลัง
ตัวเอียงต่อไปนี้ จะเป็นคำพูดภาษามือของเอส เพราะเราอธิบายไม่ได้อ่ะ
"ครับพี่"
"เอ้า เหม่ออะไรอยู่"
'ปันปัน'หรือ'พี่ปัน' ผจก.ส่วนตัวและล่ามของเอสเดินเข้ามาหาเอสที่นั่งเตรียมตัวหลังจากที่แต่งหน้าเสร็จ ดวงตาสีดำขลับบนใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มจ้องนิ่งใบยังบรรดาสาวๆที่วิ่งกรูเข้าอาณาเขตภายในงานเพื่อได้พบเขาอย่างใกล้ชิด...
"ทำไมต้องทำอะไรรุนแรงแบบนั้นด้วย"
เอสเอ่ย เมื่อพบว่าเด็กสาวหลายคนที่พยายามเข้ามาในงานถูกฟาดด้วยกระบองอันใหญ่ของ บรรดา รปภ. แต่ก็ยังพยายามเข้ามาให้ได้
"ถ้าเขาไม่ทำ นายนั่นแหล่ะจะอันตราย"
"เขาเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะพี่"
"พ่อแม่ถูกทิ้งน่ะสิ" พี่ปันเอ่ย "หรือไม่ก็ไปทำงานงกๆเพื่อให้บรรดาเจ้าหล่อน เอาเงินมาซื้อของแพงๆให้นายไง"
เอสฟังแล้วก็นึกถึงของแบรนด์เนมที่แฟนเพลงบางส่วนซื้อมาให้แล้วนั่งนิ่งงันก่อนจะพยายามสื่อสาร
"แต่บางคนที่มาเพราะเขาชื่นชมก็มีนะ"
"ไม่มีข้อยกเว้นหรอก" พี่ปันเอ่ยเรียบๆ" เอส...นายไม่เข้าใจหรอก"
เอสนิ่ง..ทำไมเขาจะไม่เข้าใจ.. ทำไมเขาจะไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นเขาเองก็เคยเป็นอย่างนั้นมาก่อน..เมื่อตอน ม.4 เขาเคยตามไปดูนักร้องวงร็อคญี่ปุ่นที่มาเล่นคอนเสิร์ตในไทยด้วยความชื่นชมในฝีมือ แต่กลับถูก รปภ.ในงานฟาดกระบองใส่จนเป็นแผลอยู่ที่กลางหลัง ลำบากกฤษต้องมาคอยนั่งทายาให้
กฤษ..
คนที่ใครๆก็ลืมไปแล้ว ว่าเคยเป็นเพื่อนร่วมห้อง..แต่กฤษยังอยู่ในความทรงจำและความรู้สึกของเขาตลอดเวลา
หัวของเอสมีแต่ความทรงจำของกฤษเต็มไปหมด...
"เอส ไปได้แล้ว" เสียงพี่ปันดังขึ้น ทำเอานายแบบหนุ่มสะดุ้งเบาๆ
"ครับพี่"
************
เสียงเพลงธีมดังขึ้น จนเอสต้องนิ่วหน้า เสียงนายแบบนางแบบคนอื่นคุยกันเซ็งแซ่ ทำไมเขาจะไม่ได้ยินล่ะทั้งๆที่รำคาญ แต่เอสก็ได้แต่ยืนนิ่งแบบนั้น
"เอส นายต้องเดินชุดฟินนาเล่คนเดียวก่อน แล้วค่อยออดไปพร้อมคุณอลิส(ดีไซเนอร์)นะ เข้าใจมั๊ย"
"ตกลงครับ" เอสรู้ดังนั้นก็ยืนนิ่งต่อไป จนกระทั่งถึงจังหวะที่เขาต้องออกไปเอสอยู่ในชุดฟินาเล่สีดำ แซมด้วยขนนกและอัญมณีสีดำทั้งชุดช่างดูเหมาะมากทีเดียว
ทุกจังหวะดนตรีที่ดัง ซึ่งดำเนินไปพร้อมจังหวะก้าวเดินของเอส สายตาหลายสิบคู่ที่จ้องมอง แสงแฟลตที่สว่างวาบเป็นระยะๆทำเอาเขาอึดอัด แต่ต้องยอมเดินไปเรื่อยๆ
แต่แล้วทันใดนั้น เขาก็พบร่างสูงที่คุ้นตา ใบหน้าขาวๆก็ยิ่งขาวซีด ริมฝีปากที่ถูกแต่งแต้มด้วยลิปกลอส ก็ขยับนิดๆ
ทั้งที่ในใจร่ำร้องด้วยเสียงอันดังลั่น
"กฤษ"
******************