ร้ายลวงรัก (เลิฟซีน18) ตอนที่2 ประธานคนใหม่

ถ้าเพื่อนๆ มีเรื่องที่น่าสนใจและต้องการแบ่งปันเนื้อหา หรือร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นนักเขียนมืออาชีพ

Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี

ตอบกลับโพส
NUK_FAA
โพสต์: 3
ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร 15 ม.ค. 2013 2:03 pm

ร้ายลวงรัก (เลิฟซีน18) ตอนที่2 ประธานคนใหม่

โพสต์ โดย NUK_FAA »

วันนี้อากาศแจ่มใสทุกคนที่บริษัทเตรียมตัวต้อนรับท่านประธานคนใหม่โดยเฉพาะวิยะดาที่เมื่อคืนเธอได้รับโทรศัพท์จากท่านประธานวรวุทธให้เธอเป็นเลขาของลูกชายท่านต่อไปเธอเองก็ตกใจเพราะต้องปรับตัวและรู้จักกับเจ้านายคนใหม่แต่ก็ไม่คัดค้านออกจะยินดีด้วยซ้ำที่ท่านไว้ใจขนาดนี้
?น้องวิมาพอดีเลยไปไหนมาจ๊ะเนี่ย?
?เข้าห้องน้ำมาคะพี่แต้วมีอะไรหรือเปล่าคะ?
?ท่านประธานเรียกพบจ๊ะ?
?มาแล้วหรอกคะ?
วิยะดาตาโต
?จ๊ะเมื่อกี๊เองหล่อมากและดูใจดีด้วยนะวิแต่มาดเข้มเลย?
สาวแก่ยิ้มอารมณ์ดีมีท่านประธานหล่อๆให้หัวใจกระชุ่มกระชวย
?ขอบคุณนะคะงั้นวิขอตัวก่อนนะคะ?
?จ๊ะ?
วิยะดาสูดหายใจลึกๆอย่างอดตื่นเต้นไม่ได้แล้วเคาะประตูห้องทำงานพร้อมขออนุญาตจนได้ยินเสียงตอบรับเธอจึงเปิดประตูเข้าไป
?สวัสดีคะท่านประธานดิฉัน วิยะดา.... ?
ไม่ทันที่เธอจะพูดจบร่างสูงของประธานคนใหม่ก็หันหน้ามาทางเธอและทำให้เธออึ้งไปทันที...อิศรางค์!!
?วิยะดา! ?
อิศรางค์อึ้งไปเหมือนกันไม่นึกว่าจะพบเธอที่นี่แม้หญิงสาวจะเปลี่ยนไปมากแต่เขาก็ยังจำเธอได้ดีความรู้สึกบางอย่างผุดขึ้นมาในใจจนเจ็บปวดและแทบจะทำให้วิยะดาทรงตัวแทบไม่อยู่แขนขาแทบจะหมดเรี่ยวแรงเมื่อเห็นเขาที่ยืนเรียกชื่อเธอตรงนั้นลูกชายของท่านประธานคือ อิศรางค์ผู้ชายที่เธออยากจะลืมมาตลอด4ปี! และดูเหมือนระยะเวลาที่เริ่มจะยาวนานจากการนิ่งเงียบของเธอนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มต้องเอ่ยปากให้เธอนั่งลง
?นั่งลงก่อนสิ?
วิยะดาฝืนความเจ็บปวดและทำตัวให้เป็นปกติก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้อิศรางค์มองคนที่นั่งตรงหน้าเขาแล้วสำรวจไปทั่วหน้าหวานละมุนตาใบหน้าเรียวสวยนั้นไร้แว่นหนาเตอะผมยาวสลวยเหยียดตรงการแต่งกายที่ไม่ใช่วิยะดาคนเดิมที่เขาเคยรู้จักที่เขาไม่อยากจะยอมรับว่าเธอสวยขึ้นมากก่อนจะหันมาสนใจเรื่องที่เขาเรียกวิยะดาเข้ามา
?คุณเป็นคนที่คุณพ่อผมบอกว่าจะมาเป็นเลขาของผมใช่หรือเปล่า?
วิยะดาสบตาเขาเล็กน้อยกลืนก้อนแข็งๆที่จุกบริเวณลำคอแล้วตอบชายหนุ่ม
?คะดิฉันเคยเป็นเลขาของคุณวรวุทธมาก่อน?
?งั้นหรอ?
อิศรางค์เหยียดยิ้มเธอเก็บอาการได้ดีกว่าที่คิดไว้ทำกิริยาห่างเหินมากกว่าคนรู้จักและมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันได้ดีเยี่ยม
?ถ้าท่านประธานไม่มีอะไรแล้วงั้นดิฉันขอตัวคะ?
วิยะดาผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่คำนึงว่าจะเสียมารยาทเธออยู่ในนี้นานๆไม่ได้เธออาจจะอ่อนแอร้องไห้ออกมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่4ปีที่ผ่านมาเวลาไม่ช่วยอะไรเลยเธอลืมเขาไม่ได้และเธอต้องไม่แสดงให้เขารู้ ยังไม่ทันที่มือบางจะได้แตะลูกบิดประตูไออุ่นของร่างสูงที่เข้ามากอดด้านหลังไว้อย่างรวดเร็วก็ทำให้วิยะดาสะดุ้งด้วยความตกใจแต่ยังไม่ตกใจเท่ากับประโยคที่พูดออกมาและทำให้เธอรู้สึกถูกหยามเหยียดอย่างชัดเจน!
?ฉันยังไม่ลืมเรื่องคืนนั้นนะวิยะดา?
วิยะดาเบิกตากว้างแล้วหันมามองอิศรางค์ที่อยู่ในชุดสูทหรูราคาแพงดวงตาคมคู่นั้นทำให้วิยะดาตัวสั่นโมโหตัวเองที่เก็บอาการไว้ไม่อยู่ว่ายังรู้สึกยังไงเมื่อใกล้เขาแต่มันก็ช่าง!เธอไม่สนแล้วเพราะตอนนี้เขากำลังหยามเกียรติเธออยู่และเธอจะไม่เกรงใจอีกต่อไป!
?ปล่อย! ?
วิยะดาผลักอกกว้างอย่างเต็มที่อิศรางค์กระชับร่างเล็กเข้าหาตัวให้แน่นขึ้นและทำให้วิยะดารู้สึกเหมือนตัวเองมีแรงเท่ามดเพราะอิศรางค์นั้นตัวใหญ่กว่าและเขาแทบจะไม่สะดุ้งสะเทือนเลย
?ยังดิ้นเก่งเหมือนเดิมแต่ก็ไม่เคยสู้ฉันได้?
มือหนาไล้ไปมาบนใบหน้าหวานละมุนที่สวยจับตาด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันหากแต่ก็ซ่อนไปด้วยความปรารถนาในแววตา
?ปล่อยนะ...ปล่อยฉัน! ?
?เธอสวยกว่าเดิมมากนะวิยะดา?
อิศรางค์ชมจากใจจริงและกราดสายตาไปทั่วร่างบอบบางที่เขาเคยสัมผัสและพิสูจน์ว่ามันงดงามสมบูรณ์แบบและหวานล้ำมากแค่ไหน
คำชมจากคนตรงหน้าและแววตาที่มีหลายอย่างที่ปะปนจนแทบอ่านไม่ออกนั้นสะกดสายตาของวิยะดาให้มองสบตาคมคู่นั้นอย่างค้นคว้าและมันก็ทำให้เธอหลงลืมในเวลาต่อมาราวกับต้องมนตร์สะกดและแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าใบหน้าหล่อเหลานั้นแนบเข้ามาใกล้เมื่อไรจนกระทั่งริมฝีปากร้อนผ่าวแนบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มวิยะดาก็สะดุ้งสุดตัวแล้วเหยียบเท้าชายหนุ่มอย่างเต็มแรง!
?โอ๊ย!นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอห่ะ!วิยะดา!?
ร่างสูงของอิศรางค์ผละออกมาอย่างรวดเร็วโดยวิยะดาที่ยืนหอบหายใจแรงจากกระทำเมื่อครู่ยืนอยู่ไม่ห่าง
?แล้วคุณล่ะคะทำอะไรดิฉันเป็นพนักงานบริษัทคุณเป็นเลขาของคุณนะคะเป็นคนที่ท่านประธานควรจะให้เกียรติเอาไว้ถ้าวันนี้มีงานอะไรเร่งด่วนหรือสำคัญดิฉันจะเข้ามาขอตัวก่อนนะคะ....ท่านประธาน?
วิยะดาหันมามองเขาเล็กน้อยแล้วยิ้มให้ด้วยความสะใจเล็กๆที่ปิดไม่มิดก่อนจะเดินออกไปทิ้งให้อิศรางค์มองตามร่างเล็กของแม่เลขาตัวแสบด้วยแววตาและคำพูดคาดโทษ
?ฝากไว้ก่อนเถอะวิยะดาฉันไม่ยอมเจ็บตัวฟรีๆแน่! ?
วิยะดาก้าวออกมาจากห้องด้วยสีหน้าที่แปลกไปจากตอนเข้าไปไม่น้อยทำให้สาวแก่ต้องรีบถามอาการด้วยความเป็นห่วง
?น้องวิไม่สบายหรือเปล่าจ๊ะหน้าซีดๆหรือท่านประธานดุความจริงท่าทางท่านก็เป็นคนดีนะออกจะสุภาพแล้วก็ดูใจดีด้วย?
หญิงสาวหันมาสบตาสาวแก่เล็กน้อยแล้วยิ้มให้
?วิปวดหัวนิดหน่อยคะเมื่อคืนคงนอนดึก?
วิยะดาตอบแล้วหลบตาเธอไม่อยากให้พี่แต้วจับได้ว่าเธอโกหกสาวแก่มองเธออยู่พักหนึ่งด้วยสายตาสำรวจจนเธอเริ่มรู้สึกกังวลใจก่อนที่จะยิ้มตอบกลับมาให้เธอทำให้ถอนหายใจออกมาเบาๆอย่างหมดกังวล
?งั้นหรอจ๊ะอย่าหักโหมทำงานหนักมากนะจ๊ะเจ้าหญิงน้ำแข็งของพี่ไปหายากินด้วยนะพี่เป็นห่วง?
?ค่ะขอบคุณมากนะคะพี่แต้ว?
?จ๊ะอ้อพี่ลืมบอกเดี๋ยวยัยตาก็คงขึ้นมาแล้วละจ๊ะไปคุยเรื่องงานกับคุณวินน่ะอาจจะรวมเรื่องอื่นด้วยเลยนานไปหน่อย?
สาวแก่หัวเราะและนั่นก็เรียกรอยยิ้มจากเธอได้ไม่ยากแม้มันจะไม่เต็มที่อย่างที่เธอต้องการแสดงออกมา
?คะงั้นวิขอตัวก่อนนะคะวิอยากลงไปสูดอากาศข้างล่างซะหน่อยคงจะดีขึ้น?
?ไปเถอะเราน่ะอาจจะเครียดมากไปก็ได้ที่นี่ไม่มีงานอะไรเร่งด่วนหรอกจ๊ะอีกอย่างวิเป็นเลขาที่ยอดเยี่ยมคงจะรู้อยู่ว่างานไหนด่วนท่านประธานต้องใช้อะไรจริงไหมจ๊ะ?
สาวแก่ยิ้ม
?คะวิขอตัวนะคะ?
เธอหันมายิ้มให้แล้วเดินออกไปทิ้งให้สาวแก่มองตามอย่างสงสัยและกังวล
?น้องวิเป็นอะไรมากหรือเปล่าร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นน้องวิอาการแย่แบบนี้เลยสงสัยจะเครียดจริงๆ?
วิยะดากดเปิดลิฟต์แล้วสูดหายใจแรงๆอย่างทำใจอาการเข้มแข็งต่อหน้าเขาเมื่อพักใหญ่ๆเธอทำได้ยังไงก็ไม่รู้รู้แต่ว่าวินาทีนั้นเธอโกรธและอยากให้เขาสำนึกและหยุดข่มเหงเธอบ้างเธอหลับตาลงเบาๆห้ามตัวเองไม่ให้คิดเรื่องที่ผ่านมาและดูเหมือนเธอจะอยู่ในความคิดของตัวเองมากเกินไปจนไม่รู้ตัวว่ามุทิตาเพื่อนสาวมายืนอยู่ข้างหลังเมื่อไร
?ยัยวิ?
มุทิตาเอื้อมมือมาแตะไหล่เพื่อนที่เธอเรียกสองรอบแล้วไม่ได้ยินและทำให้เธอตกใจไปด้วยเมื่อ วิยะดาสะดุ้งสุดตัว
?อุ้ย...อ้าวยัยตา?
?แกเป็นอะไรของแกเนี่ยยัยวิใจลอยไปถึงวัดไหนแล้วล่ะ?
มุทิตาบ่นเบาๆแต่พอเห็นใบหน้าที่ออกจะซีดของเพื่อนรักเธอก็ถามออกมาด้วยความตกใจ
?แกเป็นอะไรรึเปล่าหน้าแกซีดมากนะแล้วนี่จะลงไปไหน?
?ลงไปข้างล่างหน่อยน่ะคิดว่าได้ไปสูดอากาศที่สวนข้างล่างฉันคงดีขึ้นอาจจะเครียดมากไปหน่อย?
?ให้ฉันลงไปด้วยหรือเปล่า?
?ไม่ต้องแกไปทำงานต่อเถอะฉันไหวไปนะ?
?อืม?
มุทิตาพยักหน้าแล้วมองเพื่อนที่เข้าไปในลิฟต์จนกดลิฟต์ด้วยความเป็นห่วงและกังวล
?ยัยวิเป็นอะไรมากหรือเปล่านะแต่ไม่ยอมบอก?
สาวแก่มองร่างบางของมุทิตาที่เดินเข้ามาแล้วส่งเสียงเรียกทำให้คนถูกเรียกอดแซวเล็กน้อยไม่ได้
?คิดถึงตาหรอกคะพี่แต้วเรียกแต่เช้า?
?ฉันไม่จำเป็นต้องคิดถึงเธอหรอกจ๊ะยัยน้องตาแหมเธอนะติดตาพี่ตลอดไม่ว่าหลับหรือตื่น?
?พูดอย่างกับว่าตาเป็นภาพติดวิญญาณเลยนะคะ?
มุทิตาหัวเราะ
?ไงจ๊ะไปคุยงานคุยนานกว่าปกตินะแล้วพ่อนักออกแบบรูปหล่อเขาไปแล้วหรอ?
?คะเขาต้องกลับไปจัดการโครงการใหม่ที่ท่านประธานวรวุทธสั่งไว้ล่วงหน้าให้เสร็จทันส่งท่านประธานคนใหม่น่ะคะ?
?อ้อเหรอจ๊ะแหมขยันจริงๆสงสัยเร่งเก็บเงินไว้แต่งงาน?
?แหมพี่แต้วก็...เลิกแซวตาได้แล้วคะว่าแต่.... ?
มุทิตาเงียบเสียงลงเล็กน้อยและหันไปมองรอบๆโดยเฉพาะหน้าห้องท่านประธานแล้วรีบเดินไปนั่งที่ทำงานตัวเองก่อนจะกระเถิบตัวไปใกล้สาวแก่
?อะไรของเธอจ๊ะยัยตาลับลมคมในซะจริงๆ?
?พี่แต้วคะเห็นท่านประธานคนใหม่หรือยังคะหล่อไหม?
?แหมแค่นี้เราน่ะมีคุณวินอยู่แล้วนะสนด้วยเหรอ?
?ไม่ใช่คะพี่แต้วก็...นะคะตาอยากรู้ดุหรือเปล่า?
?เห็นแล้วๆท่านก็ใจดีมาดเข้มและก็หล่อมาก?
?หล่อมากเลยหรอกคะอายุซักเท่าไรกันน่าจะถึง30ไหมคะ?
?ยังจ๊ะท่านเพิ่งจะ27เองปลายๆหนุ่มๆไฟแรงเลยล่ะ?
?อยากเห็นซะแล้วสิคะว่าจะหล่อสักแค่ไหน?
มุทิตาพูดยิ้มๆท่านประธานรุ่นๆเดียวกับพวกเธอเลยห่างกันแค่ปีเดียวที่พวกเธออ่อนกว่าแต่ก็คงจะรุ่นๆเดียวกัน
?ยัยตาทำงานเร็วท่านประธานออกมาแล้ว?
สาวแก่รีบบอกเมื่อเห็นประตูห้องทำงานเปิดออกมุทิตาเบิกตากว้างอย่างตกใจแล้วต่างคนก็ต่างทำงานอย่างรวดเร็วไม่ให้จับได้ว่าแอบนินทาเจ้านายอยู่มุทิตาก้มหน้าก้มตาทำงานแต่เธอก็แอบเหลือบเห็นเล็กน้อยว่าท่านประธานกำลังเดินมาทางนี้
?คุณแต้วคุณวิยะดาหายไปไหนผมมีเรื่องจะปรึกษาเธอซะหน่อย?
?อุ้ย!อ้อน้องวิเธอลงไปเข้าห้องน้ำน่ะคะเดี๋ยวสักพักก็คงมาท่านประธานมีอะไรเร่งด่วนหรือเปล่าคะ?
?ไม่ด่วนเท่าไรถ้าเธอขึ้นมาแล้วให้เข้าไปพบผมด้วยนะ?
?คะ?
เสี้ยววินาทีร่างสูงของประธานหนุ่มหล่อหันหน้าไปทางมุทิตาเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปยังห้องทำงานแต่นั่นไม่ทำให้มุทิตาตะลึงเท่ากับที่ท่านประธานของเธอคือ อิศรางค์!! ผู้ชายที่ทำให้วิยะดาเจ็บช้ำเมื่อ4ปีก่อน!ใครก็ได้บอกเธอทีนี่มันเรื่องบ้าอะไร! แสดงว่าวิยะดาก็เจออิศรางค์แล้วโอยยัยวิ!ทำไมแกถึงไม่ยอมบอกฉันนะถึงว่าแกอาการแปลกๆ!
?น้องตาเป็นอะไรจ๊ะทำหน้าหยั่งกับเห็นผีเป็นไงท่านประธานหล่อมากเลยใช่ไหมล่ะ?
?อ้อคะหล่อ...เอ่อมาก?
มุทิตายิ้มแหยๆหล่อสิเธอยอมรับว่าอิศรางค์เป็นผู้ชายที่หล่อราวกับเทพบุตรเลยเชียวล่ะแต่ถ้าพี่แต้วรู้จักท่านประธานสุดหล่อดีพอจะตกใจไหมนะว่าเจ้าหญิงน้ำแข็งของพี่เคยถูกท่านประธานสุดหล่อแต่ใจซาตานทำอะไรมาบ้าง! โอยไม่อยากจะคิด!มุทิตากุมขมับแล้วหันไปทำงานต่อทำให้สาวแก่มองด้วยความแปลกใจอีกครั้ง
?อ้าวนี่เป็นอะไรกันไปอีกจ๊ะยัยตาอาการแย่วันนี้มันวันอะไรนะทั้งยัยตาทั้งน้องวิอาการแย่กันไปหมดสงสัยอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยทำไมแก่ๆอย่างเราไม่ยักจะเป็นนะ?
สาวแกบ่นพึมพำต่างกับมุทิตาที่กำลังนับวิรอเพื่อนขึ้นมาซักที ...ยัยวินะยัยวิขึ้นมาเมื่อไรแกกับฉันมีเรื่องต้องคุยกันยาวแน่!

ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “ก้าวแรก(สู่นักเขียนมืออาชีพ)”