?รตีทำไมต้องทิ้งเราไปด้วยเราไม่ดีตรงไหนสู้มันไม่ได้ตรงไหน?
เสียงพึมพำของอิศรางค์พร้อมสภาพเมามายทั้งๆที่วันนี้เป็นวันที่เสร็จสิ้นการรับปริญญาและทุกคนควรฉลองความสำเร็จทำให้หญิงสาวสงสารจับใจรตีเพื่อนของเธอเป็นถึงดาวคณะอิศรางค์ก็เป็นเดือนต่างคณะเธอยอมรับว่าอิศรางค์เป็นผู้ชายที่หล่อมากและสมบูรณ์แบบเธอหลงรักเขารักจนหมดหัวใจแต่เขากลับรังเกียจเธอคิดว่าเธอให้ท่าเขาและทรยศเพื่อนใช่สิวิยะดาคิดเธอมันเป็นยัยหน้าจืดเชยและไม่สวยเหมือนรตีเพื่อนของเธอเพื่อนที่คบผู้ชายเป็นว่าเล่นก่อนที่จะตกลงแต่งงานจริงจังกับรุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งรวยมากไม่แพ้อิศรางค์ทิ้งให้อิศรางค์ที่ถูกให้ความหวังมาเป็นแรมปีจนเรียนจบต้องเจ็บปวดเธอรู้ดีว่าการที่รักคนที่เขาไม่รักเรามันทรมานแค่ไหนถ้าหัวใจบังคับกันได้เธอก็อยากจะบังคับให้เธอไม่รักอิศรางค์เหมือนกัน
?อิฐนายเมามากแล้วฉันว่านายพอได้แล้วนะ?
?อย่ามายุ่งนี่มันชีวิตฉันออกไปให้ไกลๆ!ยัยหน้าจืดออกไป! ?
วิยะดาน้ำตาคลอดึงแขนเขาไว้อย่างรุนแรงเจ็บหัวใจไม่แพ้กัน
?พอสักทีสิ!นายทำแบบนี้มันก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้หรอก!รตีเขากำลังจะแต่งงานแต่งกับคนที่เขารัก! ?
?หยุดพูดเดี๋ยวนี้ฉันไม่อยากฟัง!เธอออกไปจากห้องฉันได้แล้ว! ?
ร่างสูงที่คลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้าลุกขึ้นยืนทั้งที่เมาจนจะล้มก่อนจะออกปากไล่หญิงสาวเต็มที่
?ฉันไม่ไป!นายรับความจริงไม่ได้ใช่ไหมนายมันเป็นคนหยิ่งไม่ยอมรับว่านายแพ้พี่ก้องแล้ว! ?
อิศรางค์เดินเข้ามาใกล้ร่างเธอจนวิยะดาต้องย่นจมูกเพราะกลิ่นเหล้าที่คละคลุ้งก่อนจะเงยหน้าสบตาคมบนใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้แทบจะดูไม่ได้
?แล้วจะทำไม!ใช่ฉันแพ้มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอนี่อ้อ!ลืมไปว่าเธอแอบชอบฉันอยู่คิดว่าถ้าฉันผิดหวังจากรตีแล้วฉันจะคบกับเธองั้นหรอ!ไม่มีวันฉันไม่มีวันรัก!หรือชอบผู้หญิงแบบเธอ! ?
คนที่ถูกเย้ยหยันอย่างรุนแรงนั้นน้ำตาไหลเต็มใบหน้าความโมโหที่ทั้งรักทั้งห่วงทั้งชังและเจ็บปวดตีกันวุ่นวายในใจจนกลายเป็นความเจ็บปวดที่เธออยากจะให้คนตรงหน้าได้รับรู้ว่าเธอเจ็บมากแค่ไหน
?เพี๊ยะ!! ?
มือเล็กของวิยะดาตบไปที่ใบหน้าของอิศรางค์เต็มแรงเธอตบเพื่อเตือนสติเขาตบเพื่อให้เขาได้รู้ว่าเธอเจ็บมากกว่าเขาเป็นพันเท่าที่เห็นว่าเขาเสียใจ!
?เธอกล้าดียังไง!มีสิทธิ์อะไรมาตบฉันที่ทำแบบนี้เพราะว่าอยากจะให้ฉันมีอะไรกับเธองั้นหรอได้!ฉันจัดให้! ?
วิยะดาเบิกตากว้างร้องกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจเมื่อถูกเหวี่ยงลงบนเตียงใหญ่อย่างไม่ออมแรงจนเจ็บจุกและยิ่งเจ็บมากขึ้นเมื่อร่างสูงโถมทับเข้ามาบนร่างเธออย่างเต็มแรง
?อิศนายมันคนเลว! ต่ำช้า สารเลว! ?
วิยะดาตะโกนว่าชายหนุ่มทั้งน้ำตาทั้งที่เธอพยายามช่วยเขาแต่เขากลับจะทำลายเธอเมื่ออิศรางค์แสยะยิ้มและกระชากเสื้อนักศึกษาที่เธอใส่มาจนกระดุมหลุดกระจายอย่างไม่มีชิ้นดีเธอปัดป้องและขัดขืนเต็มกำลังจนแว่นตาหลุดออกจากใบหน้าทำให้อิศรางค์นึกรำคาญและโมโหจึงรวบแขนทั้งสองข้างของเธอด้วยมือเดียวก่อนจะใช้อีกมือแกะกระดุมเสื้อตัวเองและมันคงช้าไปเพราะต้องคอยจับหญิงสาวใต้ร่างที่ขัดขืนเขาอย่างเต็มแรงมือหนาจึงกระชากมันออกจนกระดุมร่วงกราวเผยให้เห็นแผ่นอกกว้างและหน้าท้องนูนเป็นมัดๆที่เป็นอันตรายต่อเธอวิยะกรี๊ดร้องทั้งน้ำตา
?ไม่อิศ!นายอย่างทำแบบนี้! ?
?ขัดขืนทำไมเธอเองก็ต้องการฉันเหมือนกันนี่..ฉันจะได้พิสูจน์ว่าคนอย่างฉันไม่เคยแพ้ใครโดยเฉพาะเรื่องแบบนี้! ?
พูดจบก็กระชากกระโปรงหญิงสาวออกจนทั้งร่างเหลือเพียงแต่สิ่งที่ปกปิดของสงวนไว้สองชิ้นล่างไวเท่าความคิดอิศรางค์กระชากมันออกไปแล้วมองหญิงสาวด้วยสายตาปรารถนาอย่างรุนแรงพร้อมกับคำพูดเย้ยหยันที่มาพร้อมรอยยิ้มเยาะ
?เธอสวยเหมือนกันนี่ฉันคิดว่าตัวเล็กๆแล้วอะไรจะเล็กตามไปด้วยซะอีก?
?อิศนายอย่าทำแบบนี้เลยฉันขอร้องนะปล่อยฉันไปเถอะ?
?เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันวิยะดา!เธออยากมาเสนอตัวให้ฉันถึงที่เองและเธอไม่สิทธิ์ ปฎิเสธ! ?
ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงซุกไซ้ต้นคอเธออย่างรุนแรงวิยะดากรี๊ดร้องทั้งน้ำตาจนเสียงแหบแห้ง อิศรางค์ลากมือทั้งสองข้างไปทุกสัดส่วนของร่างกายขาวผ่องความอวบอิ่มและเต่งตึงทำให้เขาพอใจและเปลี่ยนเป็นความปรารถนาอย่างร้อนแรงชายหนุ่มทั้งบีบทั้งขย้ำทรวงอกขาวผ่องจนหญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดผมยาวสลวยนั้นยุ่งกระจายไม่มีดีจากการที่เธอทั้งต่อต้านขัดขืนและดิ้นหนีออกจากเขาริมฝีปากร้อนเข้าครอบครองทรวงอกตวัดลิ้มชิมรสมันจนหญิงสาวสะท้านและกัดฟันแน่นเพื่อต่อต้านปฏิกิริยาทางธรรมชาติที่เธอไม่อาจปฎิเสธมันอิศรางค์ตวัดปลายลิ้นไปเรื่อยๆอีกมือก็เลื่อนลงไปสำรวจแตะต้องดอกไม้งามวิยะดากรี๊ดร้องด้วยความตกใจเอ่ยห้ามเขาเสียงสั่นอย่างคนที่หมดแรงจะขัดขืนและกำลังถูกดึงเข้าไปในวังวนแห่งกระแสพิศวาส
?ไม่!อือ.... อิศ... อา...อะ อย่าไม่... ?
อิศรางค์ยิ้มเยาะกับปฏิกิริยาหญิงสาวใต้ร่างและผละออกจากปทุมถันคู่งามเลื่อนใบหน้ามาจนชิดใบหน้าเธอแล้วเอ่ยเสียงแหบพร่า
?ห้ามไปเธอก็ห้ามไม่ได้หรอกฮึ!ก็ร่างกายเธอมันตอบสนองดีขนาดนี้นี่ความจริงเธอก็ใช้ได้นะวิยะดาสำหรับงานบนเตียง! ?
อิศรางค์พูดและจ้องมองดวงตาคู่สวยที่น้ำตาไหลรินออกจากหางตาช้าๆอย่างไม่มีทีท่าจะหยุดลงพร้อมกับแกะพันธการสุดท้ายของร่างกายตัวเองออกพร้อมดึงต้นขาหญิงสาวให้เปิดกว้างและสอดแทรกความต้องการเข้าไปเต็มแรงวิยะดากรี๊ดร้องอีกครั้งด้วยความเจ็บปวดราวขาดใจแต่ก็เงียบหายไปเมื่อถูกริมฝีปากร้อนแนบลงมาปิดปากสัมผัสนุ่มนวลจนเธอหลงลืมความเจ็บปวดพักใหญ่ขณะที่ส่วนล่างก็เริ่มขยับและร่างกายเธอตอบสนองสัมผัสรุกรานนั้นจนได้ยินเสียงคนบนร่างพึมพำออกมาด้วยความพอใจ
?วิยะดา..อา..เธอแน่นเหลือเกิน?
วิยะดาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาด้วยดวงตาที่ฉายแววเจ็บปวดหากแต่ก็รักหมดหัวใจอีกครั้งที่ริมฝีปากร้อนแนบลงมาอีกและขยับกายเคลื่อนไหวอย่างไม่ออมแรงจนเธอส่งเสียงครางออกมาด้วยความเสียวซ่านที่กำลังประทุและใกล้ระเบิดหากแต่สัมผัสของอิศรางค์ก็แฝงไปด้วยความอ่อนโยนนุ่มนวลอย่างประหลาดจนทำให้เธอเกือบหลงลืมไปว่าสิ่งที่เขาทำก็แค่ความสะใจที่ได้ทำลายผู้หญิงโง่ๆอย่างเธอเท่านั้นพักใหญ่เธอก็เรียกชื่อเขาออกมาอย่างลืมตัวเมื่อจุดนั้นมาถึงร่างกำยำกระตุกแล้วจูบซับริมฝีปากอวบอิ่มอย่างอ่อนแรงก่อนจะคว้าตัวเธอเข้ามาในอ้อมกอดและหลับลงไปอย่างรวดเร็วในเวลาพร้อมกัน
แสงของยามเช้าที่สาดเข้ามาในห้องทำให้หญิงสาวขยับตัวก่อนจะร้องออกมาเบาๆเพราะความเจ็บปวดไปทั่วโดยเฉพาะจุดนั้นเธอหันมองใบหน้าหล่อเหลาที่หลับสนิทนั้นอีกครั้งด้วยน้ำตาและยกแขนแข็งแกร่งนั้นออกจากเอวแล้วพยุงตัวลุกขึ้นทำทุกอย่างให้เบาที่สุดหญิงสาวใส่เสื้อตัวที่กระดุมขาดเพราะถูกกระชากและใส่กระโปรงจนเรียบร้อยเสื้อคลุมตัวใหญ่ที่เธอใส่เมื่อคืนถูกรูปซิปปิดทับเสื้อนักศึกษาที่ขาดจนสนิทเธอรวบผมอย่างรวดเร็วแว่นตาถูกเก็บขึ้นมาสวมและคว้ากระเป๋าเพื่อจะออกไปจากห้องของเขาอิศรางค์ผู้ชายใจร้ายผู้ชายที่ทำลายหล่อนจนย่อยยับ
?สมใจนายแล้วสินะที่ทำลายคนที่นายเกลียดซะได้นายนายสะใจมากใช่ไหมที่ทำลายฉันได้ทั้งๆที่ฉันรักนาย?
วิยะดาพูดกับคนที่หลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยความเสียใจสิ่งที่เสียไปลึกๆเธอรู้ดีว่าเธอปรารถนาจะให้กับเขาผู้ชายคนเดียวที่เธอรักแต่เขากลับไม่เห็นค่าเพราะเขาเกลียดเธอ
?ต่อไปจากนี้ฉันจะออกไปจากชีวิตของนายอย่างที่นายต้องการพอกันทีกับความรักของผู้หญิงโง่ๆลาก่อน อิศรางค์?
?ยัยวิแกทำไมมาหาฉันแต่เช้าเอ๊ะ! ?
ไม่ทันที่มุทิตาเพื่อนสาวจะได้ตั้งตัววิยะดาก็พุ่งตัวเข้าไปกอดแล้วสะอื้นอย่างรุนแรงจนมุทิตาลืมคำถามที่จะถามไปชั่วขณะ
?แกเข้าไปข้างในบ้านก่อนเถอะแล้วค่อยพูดอะไร?
มุทิตามองหน้าเพื่อนรักที่เต็มไปด้วยความบอบช้ำอย่างเห็นได้ชัดแล้วส่งเสื้อผ้าของตนให้
?ไปอาบน้ำก่อนสภาพแกจะได้ดูดีและก็สดชื่นมากกว่านี้?
?ขอบใจนะ?
หญิงสาวยิ้มเศร้าๆและเข้าไปจัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จมุทิตามองหน้าเพื่อนแล้วเอ่ยปากถาม
?แกพร้อมที่จะตอบคำถามฉันหรือยัง?
?ฉัน...ฮือ...ยัยตาฉัน?
ร่างบางทั้งสะอื้นทั้งร้องไห้จนแทบฟังไม่รู้เรื่องมุทิตาที่จำได้ว่าเมื่อคืนเพื่อนไปไหนมาก็ทำให้เธอแทบจะกระชากตัวเพื่อนรักมาถามอย่างตกใจกับสิ่งที่ตัวเองคาดคิด
?อิศรางค์...ใช่เมื่อคืนแกไปหาเขามาใช่ไหมยัยวิตอบฉันมาตอบฉันมาสิ?
วิยะดาสะอื้นกว่าเดิมจะให้เธอตอบว่าอย่างไงในเมื่อเธอมันโง่เอาตัวเสนอไปให้เขาเองทั้งที่หล่อนหวังดี
?ยัยตา..อย่าถามฉันเลยฉัน..เขา..ฮือๆ?
สภาพของวิยะดาดูบอบช้ำและน่าสงสารจนมุทิตาหยุดถามและดึงเพื่อนรักเข้ามากอดปลอบ
?ไม่ต้องตอบยัยวิสภาพแกก็อธิบายได้ทุกอย่างแล้วทั้งๆที่แกรักเขาขนาดนั้นทำไมอิศรางค์ถึงทำแบบนี้?
?อย่าพูดอีกเลยฮือยัยตาฉันมันโง่เองเขาเกลียดฉันจะตายไปฉันไม่น่าโง่หลงรักคนอย่างเขาเลยแต่ฉันเลิกรักเขาไม่ได้?
?เขาต้องรับผิดชอบแก?
มุทิตาเอ่ยเสียงเครียดอิศรางค์จะทำแบบนี้กับเพื่อนเธอไม่ได้วิยะดาไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใคร
?อย่านะยัยตาฉันโง่เองที่ไปหาเขาจะโทษใครโง่ที่หลงรักเขาแล้วจะไปให้เขารับผิดชอบอะไร?
?โธ่ยัยวิ?
มุทิตาครวญสงสารเพื่อนรักและเสียใจไม่แพ้กัน
?ถึงจะโวยวายให้เขารับผิดชอบแต่เขาไม่ได้รักฉันมันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้สิ่งที่เสียไปฉันจะลืมแล้วก็จำไว้ให้กับความโง่ของฉันต่อไปจากนี้ฉันจะไม่ไปยุ่งกับเขาอีก?
?แล้วแกจะลืมเขาได้หรอยัยวิ?
วิยะดานิ่งไปเล็กน้อยใบหน้าของเธอยังเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาเธอยิ้มยิ้มทั้งน้ำตา
?ได้สิฉันจะพยายามฉันจะทำให้ได้?
?ฉันจะเป็นกำลังใจให้แกยัยวิให้แกลืมผู้ชายเลวๆอย่างนั้นให้ได้ยัยวิฉันลืมถามแกไปเขาได้ป้องกันหรือเปล่า?
คำถามของมุทิตาทำให้วิยะดาหน้าซีดเผือดมือสั่นจนมุทิตาต้องจับมือไว้
?ไม่เป็นไรยัยวิเดี๋ยวฉันจะออกไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้ยังทันเวลาอยู่?
?ขอบใจนะยัยตาฉันไม่รู้จะขอบใจเธอยังไงจริงๆ?
?ไม่เป็นไรยัยวิฉันเป็นเพื่อนรักแกนี่นา?
วิยะดาหลับตาลงและกอดเพื่อนรักอีกครั้งเธอจะทำและจะต้องลืมเขาให้ได้แม้จะเจ็บแค่ไหนก็ตาม
4ปีต่อมา
?ยัยวิเสร็จหรือยัง?
?เสร็จแล้วเสร็จแล้ว?
วิยะดาบ่นอิดออดกับการลองชุดใหม่ที่เธอไม่ค่อยชอบแต่เป็นคำสั่งของเพื่อนรักและท่านผู้บริหารที่ไม่น่าเชื่อว่าท่านจะเป็นกันเองกับลูกน้องทุกคนโดยเฉพาะเธอที่เป็นเลขานุการหลังจากทำงานมาได้หลายปีท่านก็แซวว่าแต่งตัวโบราณไปต้องทันสมัยใครๆจะได้อิจฉาท่านที่มีเลขาสวยวิยะดาไม่อยากจะเชื่อที่ท่านแซวแต่คนอื่นๆในบริษัทก็บอกหล่อนแบบนั้นและใครบ้างคนก็เคย....
?ยัยวิ! ?
?ว่าไงยัยตา?
?ฉันเรียกแกสองรอบแล้วนะเหม่ออะไรอยู่วันนี้ฉันต้องจับแกแต่งตัวสวยๆไปท้าชนะพนันพี่แต้วให้ได้จะได้เลิกว่าว่าแกเป็นป้าแก่ๆแต่งตัวเชย?
วิยะดายิ้มรู้ว่าหลายปีที่ผ่านมาใครๆก็ชอบแซวเธอโดยเฉพาะพี่แต้วที่สนิทกันมากพอสมควร
?ท่านประธานท่านก็บอกอยากมีเลขาสวยๆนะ?
?ยัยตา...ล้ออยู่ได้แต่งก็แต่งทำงานมาตั้งหลายปีแล้วไม่เห็นจะต้องอะไรมาก?
?ไม่ได้คนเราต้องมีการเปลี่ยนแปลงพี่คะยืดผมเลยคะให้ตรงๆ?
?อะไรกันยัยตา?
?อย่าบ่นน่าผมแกไว้หยักๆไม่เหมาะกับหน้าแกหรอกยิ่งแก่เร็วอ้อนี่ด้วย?
พูดจบมุทิตาก็เอื้อมมือมาฉวยแว่นตาเธอออกไปอย่างรวดเร็วจนเธอชักโมโห
?ยัยตา! ?
?เอาน่าพี่คะจัดการด้วยนะคะเอาให้สวยมากๆฉันไปรอข้างนอกนะแล้วเจอกัน
?ยัยตา...ยัยตา!เดี๋ยวสิ! ?
มุทิตาเดินเตร่อยู่บริเวณร้านหนังสือพอหยิบไปได้สองสามเล่มไม่ทันได้เปิดดูเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทำให้เธอต้องวางมันไว้อย่างเดิม
?ว่าไงคะพี่แต้ว?
?ไงยัยตาพาน้องวิเจ้าหญิงน้ำแข็งไปทำสวยได้รึยังจ๊ะ?
มุทิตาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
?เรียบร้อยคะกว่าจะลากมาได้แล้วงานวันเกิดท่านประธานจัดเสร็จรึยังคะเดี๋ยวพวกเราไปสาย?
?ใกล้แล้วจ๊ะอีกสัก2ชั่วโมง?
สาววัยกลางบอกอย่างอารมณ์ดีนานๆทีท่านประธานถึงจะอนุญาตให้จัดงานแบบนี้ไม่รู้ว่าเดือนนี้เป็นเดือนอะไรท่านถึงจัดงานที่บริษัทกับพนักงานไม่ใช่ที่บ้านหลังใหญ่กับสังคมไอโซสงสัยคุณหญิงกับท่านประธานจะเบื่อบรรยากาศเก่าๆแล้ว
?งั้นรอได้เลยคะรับรองยัยวิจะไปหาพี่ในฉบับใหม่แน่นอน?
?จ้าแค่นี้นะพี่ไปช่วยคนอื่นจัดงานก่อน?
?คะสวัสดีคะ?
มุทิตาหยิบหนังสือที่สนใจแล้วไปจ่ายเงินหลังจากยกนาฬิกาดูป่านนี้ยัยวิเสร็จแล้วมั๊งตั้ง2ชั่วโมงกว่าไหนกว่าจะเดินทางไปถึงอีกมุทิตาคิดขณะรับหนังสือและเงินทอนก่อนจะก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพราะคิดว่าเพื่อนรักคงบ่นแล้ว
?ยัยตานะยัยตาทำไมยังไม่มาอีก?
หญิงสาวบ่นดูสิปล่อยให้เธอนั่งคอยเป็นพักแล้วหญิงสาวก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดีขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักเดินมาแต่ไกลๆ
?ยัยตาแกไปไหนมา?
?ยัยวิ!โอ้โหโคตรสวยเลยแกนี่แกใช่ไหมเนี่ย?
มุทิตามองเพื่อนรักที่สลัดแว่นกับทรงผมเก่าๆไปแล้วแทบจะกรี๊ดเพื่อนเธอสวยเป็นบ้า
?เวอร์ไปแล้วยัยตา?
วิยะดายิ้มขำ
?ก็มันจริงนี่ดูสิสวยมากเลยสมกับเป็นเลขาท่านประธานหน่อยท่านคงตกใจที่ป้าเชยๆเหมือนเด็กคนนั้นโตเป็นสาวแล้ว?
?จ้ารีบไปเถอะป่านนี้ท่านประธานมาถึงงานแล้วมั๊ง?
วิยะดาหัวเราะมุทิตาจ่ายเงินให้พนักงานวิยะดาห้ามเพราะเธอต้องเป็นคนจ่ายแต่พอมุทิตาบอกว่าพี่แต้วเลี้ยงเธอก็หัวเราะและยอมเดินตามออกไปในที่สุด
วิยะดากับมุทิตาเดินเข้าไปในงานโดยเฉพาะวิยะดาเป็นที่จับจ้องของคนในงานบรรดาหนุ่มๆยิ้มหวานกันทั่วเพราะเห็นวิยะดาในมาดใหม่ผมยาวสลวยที่เหยียดตรงสีดำสนิทใบหน้าเรียวเล็กที่สวยอยู่แล้วแต่ถูกสลัดแว่นตาหนาเตอะเกะกะออกทำให้ดูไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนเดียวกับสาวน้อยวิยะดาที่ทุกคนเอ็นดู
?น้องวิ!สวยมากเลยตายแล้ว!น้องวิของพี่โตเป็นสาวขึ้นเป็นกอง?
สาวแก่หัวเราะความจริงวิยะดาก็หน้าตาดีอยู่แล้วคิดไม่ถึงพอแต่งนิดหน่อยจะสวยขนาดนี้
?พี่แต้วอย่าล้อสิคะวิอายคนอื่น?
วิยะดายิ้มอายๆ
?อายทำไมท่านประธานมาถึงงานแล้วนะไปกันเถอะท่านคงแปลกใจกับลุคใหม่ของน้องวิแน่ๆ?
สาวแก่ลากเธอไปอย่างรวดเร็ววิยะดาหันมายิ้มให้มุทิตาเพื่อนรักที่แทบจะกลั้นขำกับอาการของพี่แต้วไว้ไม่อยู่
?อ้าวหนูวิ...โหฮ่าๆสมใจคนแก่จริงๆทำงานมาสี่ปีได้เห็นหนูวิในลุคนี้?
?ดิฉันบอกแล้วไงคะท่านประธานว่าหนูวินะสวยแค่แต่งนิดหน่อย?
?สมแล้วที่เป็นเลขาฉันคนจะได้อิจฉาที่มีเลขาสวยๆฮ่าๆ?
วิยะดายิ้มอายๆ
?นี่หรือคะเลขาคุณคราวก่อนฉันเห็นสาวน้อยในชุดป้าแก่ๆแต่งแบบนี้หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเยอะเลยนะจ๊ะดีแล้วล่ะเราเป็นผู้หญิงนะต้องแต่งตัวให้ดูดีสวยๆแบบนี้ลูกเราคงพอใจเลขาที่สมเกียรตินะคะทั้งสวยทั้งเก่ง?
คำพูดของคุณหญิงทำเอาสาวแกและมุทิตาวิยะดางงไปตามๆกัน
?ฮ่าๆไม่ต้องงไปที่ฉันจัดงานวันนี้เพราะจะบอกว่าฉันจะสละตำแหน่งให้ลูกชายแทน?
?ลูกชาย?
?จ๊ะลูกชายของฉันไปเรียนต่อที่อังกฤษหลายปีแล้วก็ดูแลกิจการทางนั้นอยู่นานแล้วฉันกับท่านเลยให้กลับมารับช่วงธุรกิจใหญ่ที่ไทย?
?ทุกคนไม่ต้องห่วงนะลูกชายฉันอาจจะมาดเข้มซะหน่อยแต่มันก็เป็นนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อไฟแรงดีกว่าแก่ๆอย่าฉันเยอะ?
ทุกคนหัวเราะท่านประธานบริหารงานเก่งๆแบบนี้ลูกชายคงเก่งไม่แพ้กัน
?แล้วลูกชายท่านประธานจะมาบริหารงานที่บริษัทวันไหนหรอกคะ?
สาวแก่เอ่ยปากถามชายวัย60หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
?พรุ่งนี้?
?พรุ่งนี้แล้วหรือคะ!พวกดิฉันยังไม่ได้เตรียมต้อนรับกันเลย?
สาวแก่เบิกตากว้างตกอกตกใจที่อะไรๆกะทันหันไปหมด
?ไม่เป็นไรลูกชายฉันไม่ซีเรียสเรื่องพวกนี้มันใจดีและมีเหตุผลพอตัวเพราะมันโตแล้ว?
ชายวัย60หัวเราะ
หลังจากคุยจบเค้กเซอร์ไพรส์วันเกิดไซส์ใหญ่ก็ถูกนำออกมาชายวัย60ที่กำลังจะสละตำแหน่งประธานหัวเราะแล้วอธิษฐานเสียงดัง
?ฉันขอให้ทุกคนทำงานดียิ่งๆขึ้นแล้วก็เป็นที่พอใจของลูกชายฉันด้วย?
พูดจบก็เป่าเค้กเสียงตบมือดังลั่นก่อนที่ชายวัย60อย่างวรวุทธจะพูดต่อ
?ที่ฉันจัดงานวันนี้ที่นี่เพราะฉันอยากจะบอกทุกคนว่าฉันจะสละตำแหน่งผู้บริหารให้ลูกชายของฉันเพราะฉันแก่มากแล้วแต่ทุกอย่างไม่ต้องกังวลเพราะลูกชายฉันเป็นคนมีเหตุผลและใจดีพอสมควรฉันหวังว่าบริษัทของพวกเราจะมียอดดีกว่าเดิมตลอดไปเอ้าฉลองกัน! ?
เพลงในงานถูกเปิดวิยะดาและมุทิตาหลบมานั่งขณะที่ทุกคนกำลังสนุกในการเต้นรำ ธาวินหนุ่มหล่อที่ทำงานด้านออกแบบชื่อดังที่ถูกจ้างมารับงานชั่วคราวให้บริษัทก็เดินเข้ามาหาที่โต๊ะแล้วส่งยิ้มให้กับวิยะดาแต่สายตากับมองอีกคนที่หันหน้าหนีทันทีที่เขาเดินเข้ามา
?น้องวิสวยขึ้นมากเลยนะครับแทบจะจำไม่ได้?
?ขอบคุณพี่วินมากคะ?
วิยะดายิ้มแล้วหันไปมองมุทิตาที่แสร้งหันไปทางอื่นเธอยิ้มกับแผนการที่เตรียมไว้และหันมาบอกชายหนุ่ม
?พี่วินสำหรับยัยตาต้องใช้มาตรการบังคับคะไม่งั้นจะปากแข็ง?
วิยะดาพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วผลักธาวินที่หล่อนรู้ว่าชายหนุ่มชอบมุทิตาอย่างมากเพราะอาการที่แสดงออกอย่างเปิดเผยธาวินเป็นคนดีเหมาะสมกับเพื่อนรักของเธอมาก
?ยัยวิเธอทำแบบนี้ได้ยังไง! ?
?ได้สิฉันไปหาพี่แต้วก่อนนะคุยกันไปนะคะพี่วิน?
วิยะดาหลบไปทันทีมุทิตาโมโหแล้วจะเดินตามแล้วก็สะดุ้งตกใจเมื่อธาวินดึงเธอไว้
?ว่าไงคะคุณธาวิน?
?จะว่าไงได้ละครับคุณกำลังจะเดินหนีแบบนี้?
?หนีอะไรฉันไม่ได้หนีคุณสักหน่อย?
?งั้นก็นั่งลงคุยกันดีๆสิครับ?
มุทิตาจำต้องนั่งลงหัวใจเต้นแรงเมื่ออีกฝ่ายจับมือเธอไว้แน่น
?คุณ... ?
?เรารู้จักกันมานานแค่ไหนแล้วครับ?
?ก็ปีกว่า?
?นานพอที่คุณจะไว้ใจให้ผมเป็นอย่างอื่นมากกว่าที่เคยเป็นในสายตาคุณได้หรือยัง?
?คุณวิน..คุณ..คุณพูดอะไร?
?พูดเรื่องที่ผมอยากจะทำตั้งแต่วันแรกที่ผมเห็นหน้าคุณก็คือการขอคุณเป็นแฟน?
?คุณวิน! ?
มุทิตาหัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกนอกอกและยิ่งหน้าแดงเมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่ม
?ผมแสดงออกชัดๆว่าผมชอบคุณตอนนี้ไม่ใช่แค่ชอบแต่ผมรักคุณรักไปแล้วคุณจะไม่รักผมก็ไม่เป็นไร?
?คุณวินคุณรัก...รักฉันหรอกคะ?
?ครับรักจริงๆรักจนต้องขอหมั้นคุณไว้ก่อนด้วย?
ธาวินล้วงกล่องแหวนในกระเป๋าเสื้อออกมามุทิตาแทบจะร้องไห้กับสิ่งที่ไม่คาดคิด
?ถ้าฉันไม่ตอบตกลงคุณจะว่ายังไงคะ?
?ไม่เป็นไรครับผมรู้ความรักบังคับกันไม่ได้?
ธาวินหน้าสลดมุทิตาจับมือชายหนุ่มไว้หล่อนรู้ว่าหัวใจเธอคิดเช่นไรและเธอก็คิดว่าอาการที่เธอเป็นมาตลอดเมื่อใกล้เขาครั้งแรกและตลอดมามันคงเป็นความรักรักที่พุ่งชนเธอแบบไม่รู้ตัว
?คุณไม่ต้องบังคับฉันหรอกคะเพราะว่า..ฉันก็เอ่อ?
ธาวินหัวใจเต้นแรงแล้วจับมือเธอไว้แน่น
?คุณก็รักผมเหมือนกันใช่ไหมครับ?
มุทิตาหน้าแดงแล้วพยักหน้าธาวินดึงหญิงสาวเข้าไปกอดอย่างดีใจ
?ผมสัญญาว่าจะดูแลคุณให้ดีที่สุดจนเราแต่งงานกันเลยครับตา?
มุทิตายิ้มกับอกเขาและเงยหน้าขึ้นสบตาร่างสูง
?นี่แค่เป็นแฟนกันนะคะ?
?ครับแต่ผมก็หมั้นคุณไว้แล้วไม่มีทางที่ผมจะให้ใครหน้าไหนมาจีบแฟนและว่าที่ภรรยาผมเด็ดขาด?
?คนบ้าพูดมาได้?
มุทิตาผละออกจากอกเขาอย่างเขินๆธาวินรีบสวมแหวนให้หญิงสาวอย่างรวดเร็วเพราะกลัวหญิงสาวจะเปลี่ยนใจ
?ต่อจากนี้ตาเป็นแฟนผมและไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนใจเข้าใจไหมครับ?
?คะ..วิน?
สองหนุ่มสาวยิ้มให้กันไม่ต่างกับสาวแก่และวิยะดาที่แอบดูอยู่ที่ปลื้มมากกับแผนจับคู่ที่ทำสำเร็จ
?เพื่อนเราไปแล้วนะน้องวิแล้วน้องวิของพี่จะเมื่อไรดี?
?อีกสัก10ปีดีไหมคะพี่แต้ว?
สาวแกทำท่าตกใจแล้วอุทานออกมาจนเธอหัวเราะ
?ป่านนั้นอาจจะขึ้นคานนะจ๊ะ?
?ไม่หรอกคะอยู่คนเดียววิก็อยู่ได้?
วิยะดายิ้ม
?จริงๆเลยนะเจ้าหญิงน้ำแข็งของพี่?
สาวแก่มองสาวน้อยรุ่นน้องและอธิษฐานให้มีหนุ่มรูปหล่อเข้ามาจีบวิยะดาไวๆจะได้หายจากอาการเย็นชาสักที
ร้ายลวงรัก (เลิฟซีน18) ตอนที่1 สูญเสีย
Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี