9th room ::: คุณหนูโฉวแห่งห้องเก้า

[iamlukkling]

9th room
By : Lukkling(iamlukkling@hotmail.com)

Chapter 1

สตรีจอมบงการ นางพญาเข้มงวด หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ ม่าม๊าของฉัน ไม่ได้ต้องการที่จะทำให้ฉันกลายเป็นคนเก็บกด มีโลกส่วนตัวสูง หรือถูกตัดขาดออกจากสังคมวัยรุ่นหรอก เธอต้องการที่จะให้ฉันเป็นหมวยเล็กของตระกูลโฉวอย่างที่ควรจะเป็นต่างหาก

เป็นคุณหนูเล็กที่เพียบพร้อม สมศักดิ์ศรีของคำว่า ?โฉว?อย่างเต็มตัว ไม่แพ้เฮียใหญ่ ที่เป็นใหญ่เป็นโต ฉันไม่รู้ว่าเป็นความผิดของฉัน ที่มีคุณสมบัติไม่ครบสักด้าน หรือเป็นเพราะเฮียใหญ่ ที่เก่งจนเกินไป หรือไม่ก็ อาจเป็นเพราะ ?ม่าม๊า? ของฉันเอง ที่ต้องการทุกอย่างให้เป็นไปตามที่ตนเองปรารถนา

แต่เมื่อพิจารณาจากปฎิกิริยาตอบโต้จากผู้คนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็น อาจารย์ทุกๆท่าน หัวหน้าแม่บ้าน หัวหน้าแม่ครัว ไปจนถึงบอดี้การ์ดแล้ว ฉันเดาว่าคงเป็นเพราะฉันห่วยแตกมากกว่า
เนื่องจากว่าทุกคนดูเหน็ดเหนื่อยกับการสอนสั่งให้ฉันเป็นคุณหนูโฉวอย่างสมบูรณ์แบบเสียเหลือเกิน

ฉันอายุ 15 ปี แล้วก็กำลังจะเข้าศึกษาที่โรงเรียนมัธยมปลายK หลังจากที่รับการศึกษากับอาจารย์ขั้นเทพที่สำนักตระกูลโฉวมาตลอด ในตอนแรกฉันแปลกใจที่ทำไมที่บ้านถึงเปลี่ยนให้ฉันมาเรียนที่โรงเรียนรัฐบาล ทั้งๆที่ม๊าเองก็ค่อนข้างไม่ชอบใจโรงเรียนKเสียเท่าไหร่ ต่อให้มันจะมีชื่อเสียงระดับประเทศก็ตาม

?เฮียเป็นคนเสนอเองแหละ? ม๊าตอบ หลังจากฉันเอ่ยปากถามในเช้าวันหนึ่ง

มันเป็นช่วงเวลาเดียวที่ฉันสามารถพบหน้าม๊าได้ นอกเหนือจากนั้นแล้ว ม๊าจะหายตัวไปรับผิดชอบธุรกิจตระกูลโฉวต่อจากที่ป๊าผู้ล่วงลับได้ทำทิ้งเอาไว้
ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ดีกว่าไม่ได้เจอหน้าม๊าเลย ที่สำคัญ เจอเธอตอนเช้า ก็ดีกว่า เจอตอนดึกเป็นไหนๆ เพราะเธอยังพูดจารู้เรื่องและไม่หัวเสีย

?เฮียใหญ่คิดว่าหมวยเล็กควรจะไปพบปะสังคมภายนอกบ้าง เพื่อฝึกการมีมนุษยสัมพันธ์?
?หนูคิดว่ามันไม่จำเป็นเสียอีก? ฉันพูดเรียบๆ ......พูดคุยกับคนอื่นจะไปยากสักแค่ไหนเชียว
?เฮียทำธุรกิจยาเป็นแบรนด์ของตัวเอง เจอผู้คนมากมายหลากหลาย ก็เลยค้นพบว่า จุดอ่อนของหมวยคือเรื่องนี้ แล้วมันจะไม่ส่งผลดีต่อตัวหมวยและโฉว ถ้าเราละเลยเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ไป? ม๊าอธิบาย ขณะที่หั่นแพนเค้กเข้าปากอย่างเรียบร้อย

จะว่าไปแล้ว มันก็ดูขัดหูขัดตาอยู่ ที่คุณนายสุดจีนแบบม๊า จะมานิยมอาหารฝรั่ง โดยเฉพาะจังก์ฟู๊ด

?ถ้าหนูบอกว่าไม่ไปละ? ฉันถาม จะยังไงฉันก็ชอบอยู่บ้านมากกว่าไปต่างที่ แม้ว่าอาจารย์จากสำนักโฉวจะโหดขนาดนั้นก็เหอะ
?หมวยจะได้รู้ว่า บังคับขืนใจ มีบัญญัติขึ้นมาในพจนานุกรมได้ยังไง?
?โอเคค่ะ หนูจะไป? เหอะ ..... เถียงไปก็เท่านั้นแหละ


ความจริงนั้นก็ทำให้ฉันก็เซงพอแล้ว ต่อให้อาจารย์สำนักโฉวจะไม่พูดอะไรเลย ตลอดพิธีศิษย์อำลา

?เธอจะต้องเป็นหมวยเล็กแห่งตระกูลโฉวอย่างสมบูรณ์แบบแน่ ถ้ารู้จักเรียนรู้ความเป็นกุลสตรีให้มากกว่านี้ รู้ภาษา30ภาษาเป็นอย่างน้อย ทำอาหารคล่อง มีฝีมือด้านดนตรีศิลปะ-- --?
?มีทักษะด้านทำธุรกิจให้มากๆ มีไหวพริบให้มากกว่านี้ ? ?
?เป็นอย่างเฮียใหญ่ให้ได้สักครึ่ง? ฉันพูดต่อจนจบเบาๆ
?อะไรนะ?
?เปล่าค่ะ?

รกอกเสียนี่กระไร

การเทียบชั้นเฮียไม่ใช่เรื่องง่าย พอพอกับฝึกอ่านภาษาเฮียโรกราฟฟิกนั้นแหละ ยิ่งเตรียมพร้อมรับมือธุรกิจของโฉวยิ่งไปกันใหญ่


ฉันคงหวังให้เฮียมีเวลามากพอที่จะ สละเวลามาดูแลทั้งธุรกิจส่วนตัวกับโฉวพร้อมๆกันไม่ได้ เพราะธุรกิจเฮียเอง ก็เป็นธุรกิจใหญ่เหมือนกัน แบรนด์ของเฮียชื่อว่า ?ฟาร์ซีโฉว? เป็นแบรนด์ที่ทำทั้งคิดค้น วิจัย ยาชนิดใหม่ ไปจนถึงนำเข้าและส่งออก เพียงแต่หลังๆมานี้เฮียเน้นไปทางคิดวิจัยขึ้นมาใหม่เสียมากกว่า แถมเจาะจงเป็นตัวยาเกี่ยวกับความงาม เพราะตีตลาดได้อย่างสวยงามมาแล้ว
ธุรกิจโฉวที่แม่กำลังดำเนินอยู่ จึงดูเหมือนจะต้องมีฉันเป็นคนรับช่วง อย่างชัดเจน

?คุณหนูเล็ก ทานของบำรุงหน่อยไหมคะ? หัวหน้าแม่บ้านถาม สีหน้าดูกังวล เมื่อเห็นฉันเข้ามานั่งในครัวหน้าตาย ก็เธอสนิทกับฉันนี่นะ (แหงล่ะ ว่าม๊าไม่รู้ว่าฉันสนิทกับหัวหน้าแม่ครัว)
?ฉัยเบื่อไก่ตุ๋น? จริงๆนะ กินมันได้ทุกมื้อ
?งั้นของหวานหน่อยมั้ยคะ?
?ฉันเกลียดแปะก๊วย? ฉันพูด เมื่อเหลือบไปเห็นเม็ดสีเหลืองในถ้วย .....ของกินอะไร เหม็นจะตาย (ใครว่าหอม?)
?คุณหนูต้องการทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ? เธอถามอย่างใจดี
?ขอเป็นเบอร์เกอร์เนื้อวัว เพิ่มชีส ราดซอสเยอะๆ คู่กับเฟรนฟรายจัมโบ้ โค้กแก้วโต ได้ป่ะ .....อ้อ! ไอศกรีมซันเดย์ชอคโกแลตอีกสักถ้วย จะเลิศมากค่ะ?

คำตอบฉันทำให้สีหน้าเธอดูเอือมระอา

?คุณหนูเล็ก? หัวหน้าแม่ครัวพูดช้าๆ ?ดิฉันคิดว่าเราพูดเรื่องนี้หลายรอบแล้ว ว่าเรา ?ไม่ทานเนื้อวัว? กันใน ?บ้าน? แห่งนี้เด็ดขาด ไม่ว่าจะมีเหตุผลมาอ้างร้อยแปดพันเก้ายังไงก็ตาม เพราะเรานับถือเจ้าแม่กวนอิมน่ะค่ะ!?

เอาล่ะ ฉันรู้สึกผิดทุกครั้งที่อยากกินเนื้อ ปากฉันมักจะโพล่งออกไปก่อนที่จิตใต้สำนึกจะสั่งเสมอล่ะ

?โอเค งั้นฉันควรจะออกไปข้างนอกล่ะ? ฉันสรุป มองหน้ากับหัวหน้าแม่ครัวอย่างมีเลสนัย
?งั้นคุณหนูควรจะกลับมาก่อนที่คุณนายจะกลับมา? เธอขยิบตาให้ ?เพราะเธอคงไม่อยากรู้ว่าลูกสาวสุดที่รักหายไปตัวทานของว่างที่ไหน จริงไหมค่ะ?

ฉันหัวเราะ ?ไม่หรอก ลี?

?ข้อแรก ม๊าไม่ได้รักฉันนักหนา และข้อสอง เธอจะไม่มี ไม่มี ไม่มี ไม่มี ไม่มี ไม่มีวันรู้ว่าฉันหายไปโจ๊ะของว่างที่ไหน?


ฝากติดตามอีกทางน่ะค่ะ http://writer.dek-d.com/iamlukkling/wri ... ?id=802594

หรือFB ก็ได้ค่ะ (เพิ่งสร้าง อิอิ) >>>> iamlukkling iing แล้วเจอกันค่ะ =]