อาจมีบางส่วนตกหล่นหรือเนื้อเรื่องที่ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว**
*********************************************
บทนำ
เสียงหอบหายใจถี่ผสมปนเปกับกับเสียงแหวกของพุ่งหญ้าสูง ชายวัยกลางคนร่างสูงกำลังวิ่งหนีจากกลุ่มคนที่กำลังไล่ตามเขามา เสียงตะโกนโหวกเหวกดังขึ้นจากทางด้านหลังเป็นระยะ แสงจากไฟฉายส่องสลับไปมาตรงพุ่มหญ้าข้างทางเพื่อควานหาตัวเขาที่กำลังหลบหนีอยู่
เขายังคงวิ่งกระหืดกระหอบแหวกพุ่งหญ้าไปตามทาง เสียงโหวกเหวกจากทางด้านหลังดังขึ้นเป็นระยะ ความตึงเครียดบีบรัดเข้ามาทุกขณะ เขายกปืนขึ้นและยิงกราดไปด้านหลังหลายนัดก่อนจะวิ่งต่อไปโดยไม่หันกลับมามอง เสียงปืนยิงโต้ตอบดังขึ้นจนเขาสะดุดล้มด้วยความตกใจ
สองมือเปื้อนเลือดพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นและวิ่งต่อไปตามทางรกชัน เสียงลูกปืนก้องจากทางด้านหลังพร้อมกับเสียงตะโกนไล่ล่า เขาวิ่งหลบเข้าไปในป่าพยายามซ่อนกายใต้เงาไม้ยามค่ำคืน แสงสว่างจากไฟฉายยังสอดส่ายมองหาร่างของเขา เขาจะไม่ยอมโดนจับอย่างเด็ดขาด เขายังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำ และมีอีกหลายอย่างที่เป็นห่วง เขาจะไม่ยอมตายตรงนี้แน่
ร่างสูงใหญ่ยืนพิงกับต้นไม้เพื่อพักหายใจก่อนจะวิ่งหนีเข้าไปในป่ามืด ขาข้างหนึ่งถูกกระสุนฝังที่น่องขาทำให้ขยับได้ลำบาก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ย่อท้อ แสงสว่างของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม บ้านหลังน้อยชั้นเดียวตั้งอยู่กลางป่า ที่ซ่องสุมและสถานที่พักพิงเพียงหนึ่งเดียวของเขา
เขาอาจจะทำให้เธอโดนจับตัวได้โดยกลุ่มคนที่ไล่ตามหลัง แต่เธอจะปลอดภัย เขารู้ เขาจะรอจนกว่าคนพวกนั้นจะเงียบหายไปและรีบไปเตือนให้เธอหนี เขาอาจจะตาย แต่เธอจะปลอดภัย
เขาเอี้ยวกลับไปดูด้านหลัง แสงไฟสาดส่องไปทางอื่นพร้อมกับเสียงตะโกนที่เบาลง ริมฝีปากเผยอยิ้มออกมาอย่างดีใจ เขาวิ่งตรงไปที่บ้านและภาวนาขอให้คนกลุ่มนั้นวิ่งไปทางอื่น เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัดพร้อมกับความเจ็บปวดที่แล่นผ่านไหล่ซีกซ้ายค่อนเข้ามาทางไหปลาร้า
พวกนั้นซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ลวงเขาด้วยแสงไฟและลอบตามมาข้างหลัง เขาจะทำให้เธออันตรายไปด้วย และเขาก็กำลังจะตาย
เขาไม่มีเวลาคิดอีกแล้ว สองเท้ารีบวิ่งตรงไปที่บ้านนั้นพร้อมกับคิดถึงรอยยิ้มของผู้หญิงคนหนึ่งที่เขารักสุดดวงใจ เขาเปิดประตูบ้านเข้าไป แสงจากตัวบ้านมืดสนิท เขาพยายามเดินเข้าไปยังห้องนอนด้านในสุด มือหนาคลำไปทางกำแพงทางเดินที่ว่างเปล่า ปืนไร้ลูกกระสุนร่วงหล่นลงบนพื้น
?แอน? น้ำเสียงแหบห้าวตะโกนดังลั่นก่อนประตูห้องจะเปิดออกพร้อมกับร่างบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่ออกมาทั้งชุดนอน ใบหน้างามตื่นตระหนก
?พี่คะ? เกิดอะไรขึ้น?? เธอถาม มือบางสะเปะสะปะไปทั่วเนื่องจากสายตาของเธอที่มืดบอด
?แอน พี่...?
?เกิดอะไรขึ้นคะพี่?? เธอพยายามควานหาเขา มือบางแตะสัมผัสร่างสูงหนาก่อนเธอจะล้มลงกับพื้นเพราะถูกคนตัวใหญ่กว่าล้มทับทั้งร่าง
?พี่คะ เกิดอะไรขึ้น?!? เธอกรีดร้องด้วยความตกใจ ร่างบางกึ่งนั่งกึ่งนอน ศีรษะของคนร่างใหญ่ร่วงหล่นบนตัก สองมือประคองใบหน้าของเขาและพยายามจะให้เขาลุกขึ้นมา แต่สายไปเสียแล้ว กลิ่นของความตายลอยคลุ้งพร้อมกับกลิ่นคาวเลือด มือบางสัมผัสถูกของเหลวสีข้นซึ่งเธอแทบไม่เดาว่ามันคืออะไร
เสียงฝีเท้าและเสียงร้องตะโกนโหวกเหวกของใครอีกหลายคนดังผ่านโสตประสาทของเธอ ลลิตาแทบจะไม่รับรู้สิ่งอื่นใดนอกเหนือจากความตายของพี่ชายที่อยู่ตรงหน้า เสียงฝีเท้าที่เคยวิ่งค่อยๆ เบาลงจนกลายเป็นเดิน
รัตนะหายใจหอบเพราะเหนื่อยจากการวิ่งไล่ตามเสืออั๋น เจ้าพ่อค้ายารายใหญ่ หลังจากตามสะกดรอยและสืบเรื่องนี้มานานหลายสิบเดือน จับลูกน้องได้ก็เยอะ จับพวกสายข่าวค้ายาได้ก็แยะ แต่กว่าจะสืบตามพบเสืออั๋นได้ก็เล่นกินเวลาเสียนาน ในที่สุดสายข่าวก็แจ้งและตามจับได้
ตอนแรกเขาคิดว่าจะดักซุ่มและรวบจับทั้งแก๊ง กลับกลายเป็นต้องวิสามัญยกชุด เหลือแค่เสืออั๋นที่เหลือรอด แต่ก็ดันยิงสวนกลับมาเสียก่อนและทำให้เจ้าที่บาดเจ็บไปเกือบห้าคนเพราะกระสุนลูกหลง เขาก็เลยจำเป็นต้องวิสามัญอีกคน ถึงแม้จะพยายามเลี่ยงจุดตาย แต่ในความมืดเขามองไม่ชัด ทำให้ไม่รู้แน่ว่าตายหรือไม่
เสียงสะอึกสะอื้นของผู้หญิงในชุดนอนกอดศพของเสืออั๋นแน่น เธอร้องไห้และไร้ซึ่งอาวุธ รัตนะส่งสัญญาณให้ลูกทีมของตนแยกย้ายออกค้นหาหลักฐานหรืออาจจะเป็นข่าวอะไรก็ได้ที่จะทำให้สามารถสืบค้นพวกค้ายารายอื่นๆ ที่อาจเกี่ยวข้องกัน
เขาลดปืนลง ค่อยๆ เดินเข้าไปหาหญิงสาวและศพของเสืออั๋น เขาไม่รู้ว่าเสืออั๋นตายจริงหรือแกล้งตายเพื่อรอจังหวะ แต่ปืนของมันตกอยู่หน้าประตูบ้าน เขาเป็นคนเตะมันออกไปเอง
?คุณเป็นภรรยาของเขาหรือ?? รัตนะถาม แต่เธอไม่ตอบ เสียงร้องไห้โหยหวนในลำคอจนเขาเองก็รู้สึกสงสาร
?ผู้กองครับ มีข่าวร้าย? ลูกทีมของเขาคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพร้อมกับกระดาษโน๊ตบางอย่าง
?ชิบหาย? เขาสบถเมื่อลูกทีมส่องไฟฉายให้เห็นข้อความที่เขียนไว้ มันเป็นรายชื่อของพวกคนกลุ่มหนึ่งที่เหมือนใช้นามแฝง พร้อมกับข้อความบางอย่างที่เป็นรหัสลับ แต่สิ่งที่ทำให้เขาตาตื่น เพราะหนึ่งในนั้นก็มีชื่อที่เขียนไว้ว่า ?หัวหน้าใหญ่?
เสืออั๋นไม่ใช่เจ้าพ่อรายใหญ่ เขาเป็นเพียงแค่รายย่อยที่ดูแลพื้นที่แถบนี้ มีอีกหลายรายที่กระจัดกระจายกันไป และยังมีรายใหญ่ตัวเป้งที่ซ่อนอยู่ เขาทำงานพลาด แต่อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าเข้าใกล้พ่อค้ายารายใหญ่ เพราะเสืออั๋นเองถึงจะเป็นลูกน้องปลีกย่อย แต่ก็น่าจะอยู่ในชั้นที่พวกตัวเป้งโผล่หน้ามาให้เห็น หรือไม่ก็อาจเป็นข้อความลวง
ไม่ว่ายังไงตอนนี้ก็มีเพียงคนเดียวที่จะสามารถสาวถึงไอ้ตัวเป้งที่ว่านั่นและให้ข้อมูลทั้งหมดกับเขาได้
?พาเธอกลับไป?
**************** To be Continue ******************