Rich & Poor คุณหนูไฮโซสุดร้ายท้าหัวใจนายาจกสุดหล่อ

ถ้าเพื่อนๆ มีเรื่องที่น่าสนใจและต้องการแบ่งปันเนื้อหา หรือร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นนักเขียนมืออาชีพ

Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี

ตอบกลับโพส
nOoPLOyzZ
โพสต์: 2
ลงทะเบียนเมื่อ: เสาร์ 26 ก.พ. 2011 2:01 am

Rich & Poor คุณหนูไฮโซสุดร้ายท้าหัวใจนายาจกสุดหล่อ

โพสต์ โดย nOoPLOyzZ »

Rich & Poor คุณหนูไฮโซสุดร้ายท้าหัวใจนายาจกสุดหล่อ
ท่ามกลางคฤหาสน์ของบรรดาเศรษฐีในย่านที่ขึ้นชื่อว่าเป็นทำเลทองที่ใครๆ ก็อยากจะจับจอง กลับปรากฏภาพของบ้านหลังนึงที่ทั้งเก่าซอมซ่อและใกล้จะพังเต็มทน มันเป็นภาพที่ดูไม่เข้าพวกกับบรรดาคฤหาสน์หรูหราของพวกเศรษฐีในย่านนี้เอาซะเลย บ้านหลังเล็กๆ เก่าๆ ที่หลังคาแทบจะกันฝนไม่ได้ในเวลาที่ฝนตกหนัก แทบจะปลิวไปตามแรงลมเมื่อมีลมกันโชกแรง บ้านที่มีเพียงสามแม่ลูกอาศัยอยู่สำหรับพวกเค้าแล้วนั้นแค่มีที่ซุกหัวนอนมันก็ดีมากเกินพอแล้ว ใครๆ ก็มักจะดูถูกพวกเค้าเพียงเพราะว่าพวกเค้าจน! แต่พวกเค้ากลับไม่เคยน้อยใจในโชคชะตา บ้านที่เป็นสมบัติเพียงชิ้นสุดท้ายที่ พวกเค้ามีอยู่ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องรักษามันเอาไว้ให้ได้ ถึงจะบอกว่าบ้านหลังนี้เก่าและทรุดโทรมมากเพียงใด แต่มันกลับเป็นสิ่งที่บรรดาเศรษฐีทั้งหลายต่างหมายปองด้วยเหตุผลที่ว่ามันเป็นทำเลที่ดีที่สุด แต่ไม่ว่าจะมีใครให้ราคาสูงมากแค่ไหนพวกเค้ากลับไม่เคยคิดจะขายซากไม้ปรักหักพักที่พวกเค้าเรียกมันว่า ?บ้าน? เลย
?ไปนะครับแม่? ชายหนุ่มบอกกับมารดาก่อนที่จะก้าวเท้าออกจากบ้าน
?ไปดีมาดีนะลูก? หญิงชรากอดชายหนุ่มก่อนจะโบกมือให้เค้า วันนี้เป็นวันแรกที่ลูกชายคนโตของเธอจะเข้าไปเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยด้วยทุนการศึกษาที่ทางมหาวิทยาลัยมอบให้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายนักสำหรับคนฐานะยากจนอย่างเธอที่จะสามารถส่งลูกให้เรียนในระดับมหาวิทยาลัยที่ค่าเทมอแพงหูฉี่ นับว่าเป็นโชคดีอย่างมากที่ลูกชายของเธอได้รับทุน เธอทั้งรักและภูมิใจในตัวของเค้าอย่างมาก เค้าไม่เคยทำให้เธอต้องเป็นห่วงเลยสักครั้ง ต่างจากลูกชายอีกคนของเธออย่างสิ้นเชิง...
?จนป่านนี้แล้วแกยังไม่อาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวไปโรงเรียนอีกหรอ!? เธอส่ายหัวอย่างระอากับลูกชายคนนี้ของเธอ ทั้งที่เค้าก็เรียนอยู่มัธยมปลายแล้วแต่กลับไม่เอาไหนเลยสักอย่าง ต่างกับพี่ชายที่ถึงจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกแต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็ทำหน้าที่ของลูกได้เป็นอย่างดี
?โอ้ย หนวกหูคนจะนอน เสียงดังอยู่ได้!?
?วันนี้ไม่ใช่วันหยุดที่แกจะมานอนกินบ้านกินเมืองเอาจนถึงป่านนี้?
?มันเรื่องของผมนะแม่?
?แต่ฉันเป็นแม่ของแกนะ?
?แต่นี่มันเรื่องของผม แม่อย่ามายุ่ง?
?แกมันไอ้ลูกไม่รักดี?
?ใครมันจะไปดีเท่าพี่จุนของแม่กันเล่า?
?แก!!!? หญิงชรารู้สึกเจ็บที่หน้าอกอย่างรุนแรงจนล้มลงไปนอนอยู่กับพื้น แต่เจ้าลูกชายตัวแสบของเธอยังไม่คิดจะดูดำดี
?เฮ้ย แม่เป็นอะไรน่ะอย่ามาเล่นมุขนี้ผมไม่สนหรอก?
?แม่!? เหมือนยังเป็นโชคดีของเธอที่จุนย้อนกลับมาที่บ้าน
?แกทำอะไรแม่!? เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นจุนโมโหเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาน้อยครั้งที่จุนจะแสดงความรู้สึกออกมาให้คนอื่นเห็น เค้าไม่ค่อยแสดงอารมณ์ใดๆ แบบนี้ตั้งแต่ยังเด็กแล้วเพียงเพราะเค้าเชื่อว่า เค้าจะต้องเข้มแข็งเพื่อปกป้องคนที่เค้ารัก เค้าจะต้องเข้มแข็งและไม่ไหวหวั่นต่อเหตุการณ์ใดๆ นั่นจึงทำให้จุนมักจะซ่อนความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ภายใต้สีหน้าเรียบเฉย
?ผมป่าวซะหน่อย แม่ล้มลงไปเองต่างหาก?
ณ. เวลานี้เค้าไม่สนใจฟังคำตอบของจินน้องชายตัวแสบของเค้าอีกแล้ว เค้าวิ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงกว่าครั้งใดๆ ที่เคยวิ่งมา สิ่งที่เค้านึกถึงตอนนี้มีเพียงผู้เป็นแม่เท่านั้น
?แม่อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ? ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงกระหืดกระหอบกับผู้เป็นแม่ซึ่งบัดนี้หมดสติอยู่บนหลังของเค้า ไม่ถึงห้านาทีเค้าก็พาร่างไร้สติของผู้เป็นแม่มาถึงโรงพยาบาล
?แม่ของคุณป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้อหัวใจทำงานผิดปกติ? วินาทีที่จุนได้ยินสิ่งหมอพูดทำเอาเค้าแทบจะหยุดหายใจ ?โรคกล้ามเนื้อหัวใจเกิดมาจาก การที่กล้ามเนื้อหัวใจทำงานผิดปกติไม่ว่าจะบีบหรือคลายตัวกล้ามเนื้อหัวใจหนากว่าปกติ แม่ของคุณอยู่ในกลุ่มโรคกล้ามเนื้อหัวใจเสีย เนื่องจากอาการความดันโลหิตสูงที่ไม่ได้รับการรักษามานาน ทำให้กล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดหรือกล้ามเนื้อหัวใจตายบางส่วน เนื่องจากหลอดเลือดหัวใจตีบหรือตัน?
?แล้วผมควรจะทำยังไง?
?ผมคงต้องขอดูอาการของแม่ของคุณไปก่อนอีกสักระยะ?
?ครับ ฝากแม่ของผมด้วยนะครับ?
?ครับ ผมจะรักษาท่านสุดความสามารถ?
?ขอบคุณครับ? จุนแวะไปหาแม่ที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้ในห้องรวม ไม่นานนักแม่ของเค้าก็รู้สึกตัว
?ทำไมยังไม่ไปมหาวิทยาลัยอีกลูก? จุนไม่ได้ตอบอะไรเค้าจับจ้องมองใบหน้าของหญิงชราที่บัดนี้ใบหน้ามีแต่รอยเหี่ยวย่น บ่งบอกให้รู้ว่าเคยผ่านความยากลำบากมามากแค่ไหนและสังขารของเธอนั้นร่วงโรยไปมากเพียงใด
?ไปเรียนเถอะลูก แม่ไม่เป็นไร? หญิงชราลูบหัวลูกชายอย่างเอ็นดู เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเค้า
?ไปเถอะ? จุนพยักหน้ารับ เค้าวางเงินจำนวนไว้ให้ผู้เป็นแม่ก่อนจะเดินจากไป เมื่อหลังของลูกชายลับตาไปผู้เป็นแม่ก็ร่ำไห้ออกมาด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเปกันไป จุนไม่เคยทำให้เธอผิดหวังหรือเสียใจเลยสักครั้ง...





ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ อ่านต่อคลิกที่นี่เ้ลยค่ะ >> http://writer.dek-d.com/quixotic-secret ... ?id=680042

ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “ก้าวแรก(สู่นักเขียนมืออาชีพ)”