รักได้ไหมถ้าหัวอยากรัก

[Birdday]

รักได้ไหมถ้าหัวใจอยากรัก
Chapter 1
ณ ที่คอนเสิร์ตของวง Key เวลา 22.30 น. คอนเสิร์ตได้จบลงแล้ว
? กลับกันเถอะ ยัยฝ้ายพูดขึ้นพร้อมกับหันมาสะกิดฉันที่ยืนเหม่ออยู่แล้วพวกเราก็เดินออกไป ........ตุ๊บ! ...........
? โอ้ย! ใครที่ไหนมันมาชนฉันเนี้ย ได้ผลค่ะฉันโนพวกชะนีขนลงไปนั่งกับพื้นเรียบร้อย จะรีบไปตามควายที่ไหนกันวะ ฮื่อ.......ๆ เจ็บชะมัด หลังจากผู้คนเริ่มบางลง ฉันก็ลุกขึ้น
? อ้าว?? ยัยพิมล่ะ??? ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วมองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอใครเลย มีแต่ลานกว้างที่มืดสนิท อ้อ......โทรศัพท์โทรหายัยพิมดีกว่า แต่..........โทรศัพท์ฉันหายไปไหนเนี้ย!? สงสัยจะหล่นตอนที่โดนชนแน่ๆ ฮื่อๆ ทำไมฉันต้องซวยแบบนี้ด้วย ทางกลับที่พักจำไม่ได้......... ฉันทรุดตัวลงนั่งกับพื้นท้อจนแทบจะร้องให้ออกมา
? ใครน่ะ?? เสียงผู้ชายคนนึงตะโกนและดูเหมื่อนกำลังจะเดินออกมาทางฉัน เขาถามฉันหรอ??? ? เธอนั่นแหละ! มาทำอะไรตรงนี้อะ เค้าเดินใกล้เข้ามาทำให้ฉันเห็นน่าชัดขึ้น ไอโฟนนี่หว่า??? มาทำอะไรตรงนี้ปกตินักร้องถ้าร้องเสร็จแล้วก็จะกลับบ้านเลยไม่ใช่หรอ?
? เอ่อ.......... จะตอบไงดีจะเรียกว่าพี่ดีไหม? แต่เค้าก็ห่างเราแค่ 2 ปีเองนะ
? ถามทำไมไม่ตอบ! เค้าถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเพราะฉันไม่ตอบคำถามเค้า
? หลงกับเพื่อนค่ะฉันตอบแล้วก้มน่าลง
? หลงในนี่เนี้ยนะ! อะ......ฉันจะบอกทางให้ละกันทางออกอยู่ด้านขวามืออะ
: ฉันรู้แล้วย่ะ แต่ฉันกลับบ้านไม่ถูกต่างหาก
? อ้าว! ทำไมไม่ไปล่ะ? เธอตาบอดหรอ ถึงหาทางออกไม่เจอ มาๆฉันจะพาไปส่ง
? คนนะไม่ใช่หมา! หมอนั่นเปลี่ยนสรรพนามแล้วค่ะ แล้วเค้าก็จับมือฉันให้ลุกขึ้น แต่ฉันสะบัดออก ? ไม่ได้ตาบอดซะหน่อย! แต่........ แต่ฉัน......กลับที่พักไม่ถูกต่างหากเล่า! ฉันตะโกนใส่น่าเค้า
? อ้าวหรอ! งั้นตามฉันมานี่สิเดี๋ยวไปส่ง ฉันเดินตามเข้าไปที่ห้องเตรียมตัว ตอนนี้ 5 หนุ่มกำลังนั่งสแกนหาไวรัสที่เล็กที่สุดในตัวฉันอยู่ค่ะ ส่วนฉันก็เอาแต่นั่งก้มน่าเพราะความอาย ก็เล่นจ้องซะขนาดนั้นนิ!?
? เธอ....จำชื่อที่พัก....หรือ........โรงแรมได้รึเปล่า? นายป๊อปสอบถาม
: ถามโง่ๆถ้าฉันจำได้ฉันคงขึ้นแท็กซี่ไปแล้วล่ะ ฉันส่ายน่าเป็นคำคอบ
? แล้ว.....ที่พักที่เธออยู่มันเป็นแบบไหนหรอ? นายพีทถาม เป็นแบบไหน?? แบบไหน??
? อ้อ........ มี........น้ำพุกับสวนดอกไม้อยู่ข้างน่า แบบ.....โฮมสเตย์อะ - _- น่าของ 5 หนุ่ม
? เอ่อ.......เธอพอจะจำอะไรได้มากกว่าไหม? เช่น ซอยที่เธออยู่ อะไรประมาณเนี้ย นายป๊อปพูดอย่างเอื้อมแล้วฉันก็ส่ายน่าอีกที
? ยัยสมองปลาทอง! ไม่รู้ว่าเธอเคยจำอะไรได้บางรึป่าวถามอะไรก็ไม่รู้......ไม่รู้! ทิ้งไว้ที่นี้เลยดีไหม!!!! ไอ้ไอโฟนขู่
? ไม่นะ! ฉันไม่อยากอยู่ที่นี้อะ พวกนายช่วยฉันหน่อยนะ ฉันพูดและดูเหมื่อนน้ำตากำลังจะไหล ฮื่อ...ๆ ก็ฉันไม่อยากตายอยาที่นี้อะ
? เห้ย! ไม่ต้องร้องเดี๋ยวไปพักกับไอโฟนก่อนละกัน นายป๊อปบอก
? เห้ย!! ทำไมต้องฉันด้วยล่ะ!!
? แกเป็นเสนอก็ให้เค้าพักบ้านแกสิ นายไอโฟนโวย
: ฉันก็ไม่อยากค้างบ้านนายหรอกอีตาขี้เก๊ก
? ไอโฟน ฉันรู้มาว่าบ้านนายว่างไม่ใช่หรอ? พี่โมโนพูดขึ้น โอ้....ออลล่าความเย็นแผ่กระจายไปทั่วห้อง มนุษย์น้ำแข็งพูดได้ค่า.....
? ฉันก็อยู่กับพี่กิ่งไง! ไม่มีที่ว่างซะหน่อย
? แต่.......บ้านแกมีตั้ง 5 ห้องนอนไม่ใช่หรอ? แถมบ้านแกก็มีพี่กิ่งอยู่ด้วยเป็นผู้หญิงเหมื่อนกันเค้าจะได้ไม่เหงาไง
? เออๆ! ก็ได้วะ นายไอโฟนตอบรับอย่างไม่เต็มใจเท่าไร
? งั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้านได้แล้วนะ ดึกแล้ว นายป๊อปพูดแล้วก็ยิ้มแก้มปริ ฉันเดินตามนายไอโฟนมาที่รถของเค้า
? นี่! เธอไปนั่งเบาะหลังเลย! เบาะน่าให้มะลินั่งคนเดียว
: ซิ! แค่นี้ทำเป็นหวง ถ้าไม่ติดว่าฉันต้องพึ่งนายนะ ฉันคงด่านายตั้งแต่นายว่าฉันตาบอดแล้ว ฉันขึ้นไปนั่งน่าบึ้งอยู่ข้างหลัง ก่อนนาย
ไอโฟนจะออกรถไป อ้ากกก.......นายจะรีบไปตามควายที่ไหน.......ฮื่อ.......ไม่ห่วงชีวิตมั่งรึไง?? หมอนี่ขับรถเร็วยิ่งกว่าแสงอุตร้าไวโอเลตอีกอะ พ่อจ๋า แม่จ๋าหนูขอโทษที่ยังไม่ได้ทดแทนบุญคุณอภัยให้หนูด้วย........
.........................ณ ที่บ้าน ไอโฟน ..................
.................อ้วกกก................
? ฟาง เป็นไงมั่ง ไอโฟนพี่บอกกี่ครั้งกีทีแล้วว่าอย่าขับรถเร็วเคยฟังพี่มั่งไหมเนี้ย?? พี่กิ่งที่ยืนลูบหลังให้ฉันอยู่พลางบ่นนายไอโฟน
? ผมไม่ได้ขับเร็วซะหน่อย เหยียบแค่......ร้อยกว่าเอง ยัยนี่อะป๊อด!
? อ้ากกก........ร้อยกว่านี่นะ แค่ของนาย!!! ฟางอยากตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
? ไม่ต้องเถียง ชิ ! ฟางเข้าไปพักในบ้านก่อนนะ พี่กิ่งพูดแล้วพยุงฉันเข้าบ้าน
? เป็นไงมั่งหายเวียนหัวรึยัง?
? ดีขึ้นแล้วค่ะ
? งั้น.....พี่จะพาไปที่ห้องนอนนะ แล้วฉันก็เดินตามพี่กิ่งไปชั้น 2
? ฟางนอนห้องนี่ละกันนะ จะได้อยู่ไกล้กะไอโฟนด้วย ส่วนห้องพี่....ก็อยู่ถัดจากไอโฟนไปนะ
? ค่ะ ขอบคุณพี่กิ่งมากนะค่ะ
? ไม่เป็นไรจ๊ะ ยังไงซะเธอก็เป็นแฟนคลับน้องชายพี่งั้นพี่ขอตัวนะ ฟางจะไดพักผ่อน ฉันพยักน่าแล้วยิ้ม ก่อนพี่กิ่งจะเดินเข้าห้องไป แล้วฉันก็เข้าห้องอาบน้ำ.........อ่า........สบายตัว หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็จะมาใส่เสื้อผ้า....แต่!! ไม่มีเสื้อผ้าซักกะตัวแล้วฉันจะใส่อะไรเนี้ย? !!! พี่กิ่งเค้าตัวผอม.....ผอมฉันคงใส่เสื้อผ้าเค้าไม่ได้หรอก ถ้าไม่ใช่......นายไอโฟน! ............ ห้องนาย ไอโฟน
? นี่! เธอตั้งใจมายั่วฉันถึงห้องเลยหรอ! หุ่นอย่างนี่ใครจะไปมีอารมณ์วะ กลับไปๆ
? ใครอยากให้นายเห็นฉันในสภาพนี้กันย่ะ ฉัน.......ไม่มีเสื้อผ้าใส่อะ......เลยจะมาขอ.....ยืมนาย ? หรอ! ก็ไม่บอกแต่แรกนายนั่นเดินไปหยิบกางเกงลายสก็อตสีฟ้าขาวยาวมาให้ฉันพร้อมกับเสื้อสีขาว
? อะ! กางเกงขายาวไปหน่อย พับก็ละกัน ใครบอกเธอเกิดมาเตี้ย!
? ไอ้บ้า! ไอ้ไอโฟนชีกอไอ้ปากเสีย! ด่าออกไปไม่ได้ขอด่าในใจไว้ก่อน แล้วฉันก็เดินออกไปก่อนจะสงบสติอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
? เดี๋ยวสิ!
? อะไรหรอ? Good Night นะ หมอนั่นพูดแล้วก็ยิ้มอย่างหล่อให้ฉัน
: เป็นไรวะเมื่อกี้ยังด่าฉันป่าวๆอยู่เลย?
? อะ....อ้อ......อืมๆ Good Night เหมื่อนกัน ฉันยิ้มแห้งๆกัลป์ไปก่อนจะเดินกลับมาที่ห้องแล้วใส่เสื้อผ้าแล้วเข้านอน เห้อ.........ป่นนี้พวกยัยพิมคงตามหาฉันไปทั่วแล้วล่ะมั่ง ฉันอยากโทรบอกพวกแกแต่ฉันจำเบอร์ไม่ได้อะ เช้าวันต่อมา 06. 00 น. ฉันทำกับข้าวช่วยพี่กิ่งอยู่ในครัวค่ะ ส่วนอีตาไอโฟนยังไม่ตื่นเลย ขี้เซาชะมัด
?ฟางจ๊ะ .......... ช่วยไปปลุกไอโฟนให้พี่หน่อยนะ
? อ้อ...ได้ค่ะ แล้วฉันก็เดินมาปลุกนายไอโฟนที่ห้อง
? นี่นาย! ตื่นได้แล้วเดี๋ยวก็ไปมหาลัยสายหรอก! ฉันพูดพร้อมเขย่าตัวเค้า .........อืมมม................ มะลิเราขอจุ๊บที่หนึ่งนะ............จุ๊ฟ.....อ่า.........ชื่นใจจัง
? อ้ากกก.........อีตาไอโฟนฉันไม่ใช่พี่มะลินะเฟ้ย!!!! ปล่อยสิ!!! อีตาไอโฟนมันละเห่มอกอดฉัน แค่นั้นยังไม่พร้อมมันยังหอมแก้มฉันอีก อ้ายย....เสียเวอร์จิ้น.... นายไอโฟน ปล่อยนะ! ฉันบอกเค้าและพยายามผลักนายไอโฟนสุดชีวิต
? ไม่เอาง่ะ....มะลิจุ๊บผมที่หนึ่งก่อนสิ
: ไอ้ลามก!!! ฉันไม่ใช่มะลินะเว้ย!!! ฉันแหกปากแล้วนายไอโฟนก็ตื่นขึ้นมา
? เห้ย!!! ......ไม่ใช่มะลิหรอ? งั้นเมื่องี้ก็........
? นายหอมแก้มฉัน.... ฮื่อๆ.........เวอรจิ้นแห่งแก้มซ้ายของฉันโดนนายพรากไปแล้ว.......ฮื่อ........ๆ
? แหวะ!!!! มิน่าล่ะหยาบอย่างกะอะไรดี อี๋.....หยะแหยง! หมอนั่นเอามือเช็ดปากปอยๆ