บทที่ 1
นายมนุษย์หมาป่ากับหวานใจ
สำหรับฉัน ช่วงซัมเมอร์ที่ชาดหาดฮาวาย มันช่างเป็นสถานที่พิเศษที่สุดในโลกเลย เพราะไม่ว่าจะมองมุมไหนก็สว่างไสวไปเสียทุกอย่าง ทั้งหาด
ทราย สายลม แสงแดด โดยเฉพาะสาวๆ ผมบลอนด์ ในชุดบิกีนีตัวจิ๋วอวดอึ๋มมโหฬาร แล้วไหนจะช่วงขาเพรียวยาว รับกับสะโพกดินระเบิดที่
กำลังแกว่งไกวไปมาอย่างยั่วยวนนั่นอีก
โอ...อุแม่เจ้า...ช่างงามแต๋ๆ เลยเน้อ ผู้หญิงมันต้องเซ็กซี่ เร้าใจรับฤดูร้อนแบบนี้ซิ ถึงจะเจ๋งจริง ภาพฮอตๆ เหมือนกำลังนั่งดูนิตยสารเพลย์บอย
อยู่มันทำให้ฉันละสายตาไปไหนไม่ได้เลย
?โป๊ก!?
?โอ้ย!?
ระหว่างที่ฉันกำลังเพลิดเพลินกับการใช้สายตาสอดส่องสาวๆ (สวยๆ) ในชุดว่ายน้ำตัวเล็กกระจิ๋วหลิว กำปั้นของไอ้มนุษย์ครึ่งคนครึ่งหมา ก็ลอย
ลงมากระทบกลางกบาลฉันอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวพอดี (เล่นทีเผลอนี่หว่า)
?เธอก็เป็นผู้หญิงนะ จะไปสนใจผู้หญิงด้วยกันทำไม...ห๊า...นี่ นี่...มองมาทางนี้นี่ ชายหนุ่มหล่อล่ำแมนๆ อย่างฉันดีกว่า? อเล็กซ์คำรามอย่าง
หมันไส้ขณะปั่นกำปั้นลงมาเต็มที่
?โอ้ย!...อีตาบ้า นี่มันหัวคนนะ ไม่ใช่ส้มเขียวหวาน!...ปล่อยฉัน บอกให้ปล่อย!? ฉันร้องโอดครวญพลางแกะท่อนแขนที่รัดแน่นอยู่รอบลำคอ
ออก แต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นผล เพราะอเล็กซ์กำลังอารมณ์บูดสุดๆ และแขนของเขาก็แข็งยังกับปลอกเหล็ก ไม่มีทางที่จะแกะออกได้ง่ายๆ
หรอก (ไม่รู้ไปกินรังแตนที่ไหนมาซิ)
?ถ้าอยากจะดูนัก เดี๋ยวฉันถอดให้ดูตอนนี้เลยก็ได้...เอามั้ย!? เขากระซิบเสียงต่ำพลางออกแรงให้รัดแน่นขึ้นไปอีก
?โอ้ย!...เดี๋ยวซิ ขี้โกง...เล่นทีเผลอ...นี่แน่ะ!? ฉันแก้แค้นด้วยการกัดหมับเข้าที่ต้นแขนกำยำนั้นทันที
?โอ้ย!...ยัยวัชพืช กล้ากัดฉันเหรอ!?
?ก็นายอยากมาแกล้งฉันก่อนทำไมล่ะ!??
?เป็นรอยเลย?
?ดีสมน้ำหน้า!?
?ยัยเตี้ย! มันจะมากไปแล้วนะ กล้าหือกับฉันเหรอ!?? เขาคำรามพร้อมกับยื่นมือมาคว้าตัวฉันเอาไว้ ท่าทางเหมือนหมาป่ากำลังจะขย้ำเหยื่อไม่มี
ผิด
?ว้าย!...ดีแลนช่วยด้วย...ช่วยด้วย? ฉันรีบวิ่งปรู๊ดไปหาตัวช่วยอย่างรวดเร็ว เรื่องอะไรจะอยู่ให้เขาขย้ำง่ายๆ ล่ะ
?พอทีเถอะ!...เล่นกันเป็นเด็กๆ ไปได้? ดีแลนต้องตะคอกออกมาอย่างรำคาญสุดขีด เขาสุดแสนจะเอือมระอากับคู่เพี้ยนหลุดโลกคู่นี้เต็มทีแล้ว
ทำไมสวรรค์ต้องส่งเขามาทำหน้าที่งี่เง่าๆ แบบนี้ด้วย
ถึงแม้จะแต่งงานกันมานาน แต่ยัยวัชพืชจอมซื่อบื้อก็ยังซื่อบื้ออยู่วันยังค่ำ ไม่เห็นจะมีความสง่างามสมกับตำแหน่งราชินีของเผ่าพันธุ์มนุษย์หมา
ป่าเลยสักนิด
และอเล็กซ์ที่ถึงแม้จะดูองอาญห้าวหาญท่ามกลางพวกพ้องเดียวกัน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ายัยนี่ เขาก็เหมือนเด็กผู้ชายซนๆ คนหนึ่งที่ชอบแกล้งแหย่
คนรักของตัวเองเล่นไม่มีผิด
อุตสาห์ยกเลิกการประชุมที่อลาสก้าอย่างกะทันหัน เพื่อรีบรุดมาดูอาการแม่ตัวปัญหา หลังจากทราบข่าวว่ายัยนี่ประสบอุบัติเหตุ ซึ่งมันก็แค่บาด
แผลฟกช้ำเล็กๆ น้อยๆ จากการหัดเล่นเซิร์ฟเท่านั้นเอง ไม่เห็นจะเป็นเรื่องร้ายแรงใหญ่โตอะไรสักนิด ถ้าหากอเล็กซ์รีบบินกลับไปร่วมประชุม
ตอนนี้ก็ยังทัน แต่นอกจากอเล็กซ์จะไม่กลับไปแล้ว เขายังคิดจะค้างที่นี่อีกหลายวัน
องค์ราชาคงรู้ดีว่าพวกตัวแทนตระกูลต่างๆ ที่มาเข้าร่วมประชุมต้องการอะไรจากเขา และคงรำคาญที่มนุษย์หมาป่าอาวุโสพวกนั้น จ้ำจี้จ้ำไชให้
เขาสถาปนาหญิงสาวชาวมนุษย์หมาป่าซึ่งมีเชื้อสายบริสุทธิ์และมีพลังอำนาจเท่าเทียมกัน ขึ้นเป็นราชินีแทนยัยต้นหญ้าจอมเป๋อ จนขี้ข้าอย่างเขา
ต้องมาพลอยฟ้าพลอยฝน ต้องคอยรับหน้าผู้เฒ่าพวกนั้นตามๆ กันไปด้วย
ทั้งนี้ทั้งนั้น บรรดาผู้นำฝ่ายอาวุโส ต่างก็หวังดีต่อเผ่าพันธุ์ที่ใกล้จะดับสูญอย่างพวกเราจากใจจริง การแต่งงานระหว่างสายพันธุ์เดียวกัน จะก่อให้
เกิดทายาทสายเลือดมนุษย์หมาป่าอย่างแท้จริง แต่การที่มนุษย์หมาป่าแต่งงานกับมนุษย์ จะทำให้ทายาทที่เกิดมาสิ้นสุดพลังอำนาจของมนุษย์
หมาป่าไป ทางเดียวที่จะรักษาและฟื้นฟูเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งนี้เอาไว้ได้ ก็คืออเล็กซ์จะต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดที่เหล่าผู้นำจากตระกูลต่างๆ เรียก
ร้องมา สายเลือดมนุษย์หมาป่าจะต้องถูกสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น เพื่อสร้างทายาทใหม่ๆ ขึ้นมาทดแทนรุ่นเก่าๆ ที่ใกล้จะดับสูญ และมันจะเป็นเช่นนี้
ต่อไปจนกว่าพวกมนุษย์หมาป่าจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง
แต่ไม่มีอะไรหรือการขู่เข็ญใดๆ จะทำให้อเล็กซ์ หวั่นเกรงได้ ในฐานะราชามนุษย์หมาป่า พวกมนุษย์หมาป่าทุกๆ ตนต้องทำตามคำสั่งของเขา
อำนาจของอเล็กซ์นั้นมีมากเกินกว่าพวกตัวแทนจะเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยง เพราะคำบัญชาของเขาคือประกาศิต เสียงเรียกร้องของพวกผู้นำในสภา
จึงไม่มีประโยชน์อะไร หากตัวคนฟังยังยืนสบายอารมณ์อยู่ตรงนี้
?ว้าว...น่ารักจังเลย ดีแลน ชุดนี้เธอไปซื้อมาจากที่ไหนอ่ะ?? ฉันร้องครางอย่างชื่นชม
เสียงอุทานของฉันสามารถดึงความสนใจของดีแลนให้กลับมาที่พวกเราได้ ถึงอย่างไรจิตใจของเขาก็เป็นผู้หญิง อดเก๊กแมนไว้นานไม่ได้หรอก
?โฮะ...โฮะ...โฮะ มันต้องน่ารักแน่นอนซิยะ ในเมื่อฉันเป็นคนใส่?
ดีแลนเชิดหน้าขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ น้ำเสียงออกจะโอ้อวดนิดๆ เมื่อเห็นประกายตาระยิบระยับด้วยความหลงไหลของฉัน แล้วฉันก็มัวแต่ฟังเจ้า
หล่อนเมาท์กระจายเรื่องแฟชั่นล่าสุดจนเพลิน จนลืมอเล็กซ์ไปเสียสนิท ไม่คิดว่าเขายังจะนอนแผ่หลาอาบแดดอยู่ตรงนี้ด้วย ทั้งๆ ที่เขาไม่ชอบ
สถานที่ที่มีคนพลุ่นพล่านแบบนี้เลย
แต่ดูเหมือนอเล็กซ์จะทำใจกับการถูกลืมเลือนไปชั่วขณะได้แล้ว (เพราะยัยนี่ชอบมีอาการสมองเสื่อมอยู่ประจำ) จึงไม่ขัดอะไร เขาพอใจกับการ
นอนอาบแดดอยู่เงียบๆ คนเดียวเหมือนเดิม ซึ่งฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาต้องมานอนเฝ้าจนกระดิกตัวไปไหนไม่ได้แบบนี้ด้วย ฉันก็แค่อยากใช้
ชีวิตอย่างนักท่องเที่ยวธรรมดาทั่วๆ ไปบ้าง อยากนั่งรถเมล์ออกไปเดินเที่ยวชมวิว ช้อปปิ้งตามร้านค้าแผงลอย หรือนั่งทานอาหารข้างทาง แต่
ตราบใดที่อเล็กซ์กับพวกบอดี้การ์ดหน้าโหดของเขา ยังตามติดฉันเหมือนอึปลาทองอยู่แบบนี้ เรื่องพวกนั้นก็ฝันไปได้เลย
ฉันก็เข้าใจหรอกนะว่าอเล็กซ์เป็นห่วงสวัสดิภาพของฉัน เพราะตั้งแต่รถยนต์ที่ฉันนั่งเกิดอุบัติเหตุ ซึ่งเป็นอุบัติเหตุที่ไม่ใช่แบบธรรมดา แต่น่าจะ
เกิดจากการจงใจทำของใครบางคน อเล็กซ์ก็คอยระวังแจ จนแทบไม่คลาดสายตาจากฉันเลย สองสามเดือนที่ผ่านมานี้ฉันอึดอัดใจจะตายอยู่
แล้ว ทั้งรำคาญ ทั้งเบื่อหน่าย เมื่อไหร่กันที่ฉันจะได้มีอิสระเสรีเหมือนคนอื่นเขาสักที
อ้อ!...ลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อต้นหญ้า ส่วนผู้ชายหน้าบึ้งที่นอนเงียบอยู่ข้างๆ คืออเล็กซ์ หนุ่มหล่อ มาดเท่ที่ใครๆ ก็ต้องเหลียวมามอง แต่หารู้ไม่
ว่าเขาคือมนุษย์หมาป่าตัวเป็นๆ เวลาเขากลายร่างมันไม่เหลือมาดชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์อย่างที่ใครๆ เห็นอยู่หรอก และที่สำคัญเขาเป็นสามีของฉัน
เอง
ฉันกับอเล็กซ์แต่งงานกันมาหลายปีแล้ว แต่ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกว่าเราเป็นสามีภรรยากันก็ไม่รู้ เขายังทำตัวกวนโมโหเหมือนเดิมเป๊ะ (อาจจะกวน
กว่าเดิมด้วยซ้ำ) และทุกครั้งที่เราไปไหนมาไหนด้วยกันก็มักจะตกเป็นเป้าสายตาอยู่เสมอ คนรอบข้างมักจะตั้งคำถามว่า ใครคือคนรักของเขากัน
แน่ ไม่มีทางจะเป็นฉัน ผู้หญิงที่ทั้งเชย ทั้งเฉิ่ม ที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาแน่นอน เพราะเหตุนี้เองดีแลน จึงมักจะถูกคนอื่นเข้าใจผิดว่าเป็นคนรักของอ
เล็กซ์แทนฉันซึ่งเป็นภรรยาตัวจริงอยู่ตลอด แต่มันก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันเลย ใครจะเข้าใจอย่างไงก็ช่าง! ฉันอยู่แบบนี้ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว ดี
เสียอีกที่ถูกมองข้ามไป จะได้ไม่ต้องฟังเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของใครๆ ให้รกหู
ในขณะที่ฉันกำลังนั่งเมาท์กับดีแลน หญิงสาวสองคนก็เดินผ่านมา พร้อมกับทอดสะพานให้สามีฉันอย่างเชิญชวนทันที สงสัยจะรอโอกาสอยู่นาน
แล้ว แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง เมื่ออเล็กซ์มีปฏิกริยาตอบสนองเพียงแค่ใช้ปลายนิ้วขยับแว่นกันแดดบนดั้งจมูกขึ้นเท่านั้น สีหน้าบึ้งตึง ท่าทางไม่สบ
อารมณ์อย่างหนัก ทำให้สาวๆ พวกนั้นอดหันมากระซิบกระซาบนินทากันไม่ได้ว่า
?เชอะ...มีแฟนแล้วนี่เอง?
?ยัยลิงจ๋อหัวฟูนั่นน่ะเหรอ??
?เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!?
?งั้นก็ผู้หญิงน่ารักๆ ที่ยืนอยู่ข้างหลังล่ะมั้ง??
?อืม...คงใช่มั๊ง?
เสียงของพวกหล่อนที่ลอยมากระทบโสตประสาท ไม่ได้ทำให้ฉันเดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลยสักนิด อาจจะเป็นว่าชินซะแล้วกับเรื่องพวกนี้ ในเมื่อ
อเล็กซ์เป็นหนุ่มฮอต มีเสน่ห์ สาวๆ ก็ต้องชอบเขาเป็นธรรมดา ฉันเองยังตกหลุมรักเขาเลย แตกต่างกับอเล็กซ์ ที่มักจะฉุนเฉียวได้ง่ายๆ หากมี
อะไรมาสะกิดต่อมอารมณ์ของเขาเข้า โดยเฉพาะเสียงเจื้อยแจ้วของพวกปากหอยปากปู
?ต้นหญ้า...มานี่ดิ? อเล็กซ์ตะโกนเรียกเสียงดัง ฉันจึงหันไปมองเขาอย่างสงสัย
?อะไร? มีไรเหรอ??
?ฉันบอกให้มานี่ ก็มานี่ซิ!...เร็วๆ เข้า!?
?อะไรกัน!?...อยู่แค่นี้ก็ต้องตะโกนด้วย ฉันไม่ได้หูหนวกนะยะ?
ขณะที่ฉันเดินเข้าไปหาเขาอย่างงงๆ จังหวะนั้นเองอเล็กซ์ก็ดึงตัวฉันเข้าไปกอดอย่างรวดเร็ว และประทับจุมพิตดูดดื่มท่ามกลางสายตาของผู้คนที่
อยู่ริมหาดอีกเป็นโขยง จังหวะที่ฉันยืนเหวอ เขาก็สอดลิ้นเข้ามา สัมผัสที่เร้าอารมณ์ของอเล็กซ์ทำให้ร่างกายฉันอ่อนระทวยไปหมด หลงเคลิบ
เคลิ้มไปกับสัมผัสของเขาอย่างลืมตัว ยามที่อเล็กซ์ถอนริมฝีปากออก ฉันจึงหมดเรี่ยวหมดแรง คล้ายจะเป็นลม ต้องยกมือขึ้นมาเกาะอกกว้างขอ
งอเล็กซ์เอาไว้อย่างช่วยตัวเองไม่ได้ และต้องใช้ความพยายามอย่างหนักในการควบคุมลมหายใจ รวมทั้งหัวใจให้เต้นเป็นปกติด้วย
ฉันยืนงงอยู่เกือบนาทีกว่าจะตั้งสติได้ เมื่อกวาดสายตามองไปรอบๆ จึงรู้สึกตัวว่ากำลังอยู่ท่ามกลางฝูงชนเป็นร้อย และไหนจะพวกการ์ดเป็นสิบๆ
ที่อเล็กซ์สั่งให้มาคอยดูแลความปลอดภัยของฉันอีก โอย! อยากจะบ้า ไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหนดีแล้ว
ฉันอายสายตาประชาชีจนแทบจะร้องไห้โฮออกมาอยู่รอมร่อ เสียชื่อนักเรียนหญิงมารยาทงามหมด ถึงแม้สายตาของพวกการ์ดจะไม่มีแววอิจฉา
ริษยา ล้อเลียน หรือแค่ขำๆ อย่างมนุษย์คนอื่นก็เถอะ แต่ดวงตาที่มองมาอย่างระแวงระไว ดุดัน คอยตื่นตัวการจู่โจมจากศัตรูอยู่ตลอดเวลา
เหมือนกับอยู่กลางสมรภูมิรบ มันก็ยังทำให้ฉันอายหน้าแดงแป๊ดอยู่ดี...หมดกันชื่อเสียงที่ดีงามของหญิงไทยอย่างฉัน ใครๆ คงเข้าใจผิด คิดว่า
ฉันมักง่ายแน่ๆ
อเล็กซ์มักสร้างวีรกรรมสะท้านโลกที่ทำให้ฉันทั้งอาย ทั้งโกรธความทะลึ่งของเขาไปพร้อมๆ กันหลายครั้งหลายหนแล้ว พร่ำบ่นเท่าไหร่ก็ไม่รู้จัก
จำสักที ไม่รู้ว่ามีรอยหยักในสมองบ้างหรือเปล่า ทำไมมันถึงได้กลวงโบ๋นัก ไม่เห็นจะต้องพิสูจน์ให้คนทั่วทั้งโลกรู้ว่าฉันเป็นภรรยาด้วยวิธีนี้เลย
เขาจะรู้บ้างไหมว่าการกระทำของเขาแทบจะทำให้ฉันแทบมุดทรายหนีเสียเดี๋ยวนี้อยู่แล้วนะ
?ทำบ้าอะไรของนาย! ปล่อยฉัน!!? ฉันตะคอก พร้อมกับกระชากตัวออกจากอ้อมแขนของเขาอย่างเคืองๆ ความอับอายทำให้อารมณ์บูดยิ่งกว่า
เดิม แต่กลับทำให้อเล็กซ์อารมณ์ดีขึ้นทันตาเห็น...ไอ้หมาโรคจิต!
?ทำอะไร?...แค่ทักทายภรรยาที่ไม่ได้เจอกันนานแค่นี้ ไม่เห็นต้องโกรธเลย?
?ทักทายบ้าอะไรล่ะ! แค่ที่บ้านยังไม่พออีกหรือไง!?? ฉันตวาดแว้ดอย่างหมันไส้ แถมยังออกอาการโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ก็อเล็กซ์ดูไม่หยี่ระกับ
ความไม่พอใจของฉันเลยนี่นา ถึงอย่างไงฉันก็เป็นหญิงไทยที่รักนวลสงวนตัว ไม่มีทางมายืนจูบพร่ำเพรื่อในที่สาธารณะแบบนี้เด็ดขาด เขาทำ
แบบนี้ ดูหมิ่นกันชัดๆ
?อะไรกันแค่จูบเอง ไม่ได้คิดจะปล้ำเธอสักหน่อย เธอนี่ไร้สาระเกินไปแล้ว ไม่เห็นจะต้องโกรธเลย ไม่มีใครเขาว่าอะไรหรอกน่า เราเป็นสามี
ภรรยากันนะ ดูคู่อื่นซิ เขาทำยิ่งกว่าเราด้วยซ้ำ?
ฉันหันไปตามทิศทางที่อเล็กซ์ชี้ให้ดู จึงได้เห็นว่าภาพติดเรทอาร์ที่กระทรวงศิลประวัฒนธรรมต้องออกมาเต้นแร้งเต้นกาแน่ๆ ถ้าเกิดพวกเขาได้มา
เห็นภาพนี้ในชายหาดบ้านเรา ฉันรู้สึกอายแทนคู่หนุ่มสาวที่กำลังตะลิดติ๊ดชึ่งอยู่ตรงนั้นจริงๆ พวกเขาไม่รู้สึกกระดากอายเหมือนฉันบ้างเลยหรือไง
กันนะ
ฉันรีบหันกลับมาจากภาพอุจาดตานั่น และหาทางเปลี่ยนเรื่องทันที ?ว้าว...คลื่นกำลังดีเลย ฉันไปเล่นเซิร์ฟต่อดีกว่า?
นี่แหละ ทางออกของฉัน เรื่องอะไรจะอยู่เถียงกับอเล็กซ์ให้เสียหน้าล่ะ นายนั่นน่ะทั้งอวดดี ทั้งไร้สมอง ด่าอะไรไปก็ไม่รู้ร้อนรู้หนาวเหมือน
ชาวบ้านเขาหรอก อีกอย่างตอนนี้ฉันก็กำลังคลั่งไคล้การเล่นเซิร์ฟอย่างหนัก เล่นได้ทั้งวี่ทั้งวันจนลืมสามีไปเลย ถึงแม้ตอนหัดเล่นใหม่ๆ จะเกือบ
จมน้ำ หรือโดนบอร์ดฟาดหน้าจนปากแตก เลือดกำเดาออกมาหลายครั้งแล้วก็เหอะ แต่ฉันก็ยังเลิกเล่นไม่ได้ เพราะความรู้สึกที่เหมือนกับลอยอยู่
บนคลื่นพร้อมๆ กับสายลม มันเป็นความรู้สึกที่สุดยอดจริงๆ และแต่ละวันคลื่นลมมันก็จะแตกต่างกันไปทุกวัน มันจึงมีอะไรให้ฉันท้าทายอยู่
ตลอดเวลา ความตื่นเต้นของการได้เล่นกีฬาชนิดนี้มัดใจฉันจนอยู่หมัด
แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมอเล็กซ์ถึงไม่จ้างครูฝึกที่เป็นผู้ชายหุ่นหล่อล่ำบึกเหมือนอย่างในทีวีมาให้ฉัน เพราะถ้าได้อย่างนั้น ฉันคงสนุกกับการ
เล่นเซิร์ฟมากกว่านี้ ดูเหมือนอเล็กซ์จะรู้ทัน ถึงได้เฉพาะเจาะจงให้ครูฝึกของฉันต้องเป็นผู้หญิงเท่านั้น ฉันถึงได้คุณครูสาวสวยชาวเอเชียคนนี้มา
แต่จะเป็นหญิงหรือชายก็ช่างมันเถอะ เพราะหัวใจของการเล่นเซิร์ฟมันอยู่ที่ทะเล ไม่ใช่ที่ครูฝึกสักหน่อย
และฉันก็รับปากอเล็กซ์ไว้แล้วว่าจะไม่ทำตัวมีปัญหา จะไม่วี้ดว้าย จะไม่โอดครวญ จะตั้งใจเรียน เขาจึงยอมให้ฉันมาเล่นกีฬาเสี่ยงๆ แบบนี้ได้
เพราะฉะนั้นฉันก็ต้องน้อมรับคำสั่งเขาโดยดี
?ต้นหญ้าไม่เห็นจะต่างจากเมื่อก่อนเลยสักนิด ทำไมพวกนายถึงไม่มีทายาทด้วยกันสักทีล่ะ? อะไรๆ มันจะได้ดีขึ้นกว่านี้? ดีแลนกล่าวขึ้น
มาลอยๆ กับอเล็กซ์ระหว่างที่นอนอาบแดดอยู่ด้วยกัน แต่เจ้าตัวกลับนอนนิ่งเงียบเหมือนไม่ได้ยินที่เขาพูด
?นี่ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะจุ้นจ้านเรื่องของนายนักหรอก แต่ขอถามให้หายข้องใจหน่อยเหอะ เพราะโดยส่วนตัวแล้วฉันก็ไม่ได้มีอคติอะไรกับยัน
เจ๋อนั่น แต่นายก็รู้ใช่ไหมว่าบรรดาผู้นำฝ่ายอาสุโสต้องการอะไร ฉันขี้เกียจจะแก้ตัวแทนพวกนายแล้วนะ?
?ยังไม่พร้อม? เขาตอบสั้นๆ ท่าทางเซ็งๆ
ดีแลนผุดลุกขึ้นมาตวาดแว้ดอย่างไม่เชื่อหู ?ไม่พร้อม!!!!!!!!!...ไม่พร้อมอย่างนั้นเหรอ!!?
ทั้งๆ ที่เรื่องนี้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายที่สุดสำหรับเผ่าพันธุ์มนุษย์หมาป่า โดยเฉพาะในตำแหน่งราชาของอเล็กซ์ เพราะจะต้องรีบมีทายาทโดย
เร็ว เพื่อเสริมสร้างความมั่นคงในอนาคต แต่เจ้าตัวกลับพูดหน้าตาเฉยว่าไม่พร้อม
เขาไม่เข้าใจเลยว่าองค์ราชาคิดอะไรอยู่ เนื่องจากหลงเข้าใจผิดคิดเหมือนมนุษย์หมาป่าตนอื่นๆ ในเผ่ามาตั้งนานว่าอเล็กซ์กับต้นหญ้ามีปัญหา
เรื่องการมีทายาท จึงจำเป็นจะต้องผลักดันให้อเล็กซ์หาคู่ครองที่เหมาะสมขึ้นมาแทนภรรยาชาวมนุษย์ แม้มันจะทำให้ต้นหญ้าต้องเจ็บช้ำน้ำใจ
แต่ในฐานะราชินี เธอคงต้องทำใจกับเรื่องนี้ได้เพียงอย่างเดียว แต่ที่ไหนได้ปัญหาทั้งหมดกับอยู่ที่อเล็กซ์เพียงคนเดียวเท่านั้น
?ไม่พร้อมก็ไม่พร้อมซิ!...หูหนวกหรือไง?!? อเล็กซ์หันมาพูดอย่างรำคาญ กับท่าทางตีโพยตีพายเป็นแม่ไก่ของดีแลน ซึ่งมันขัดหูขัดตาเขาสิ้น
ดี
ถึงอย่างไงเขาก็ไม่ชินกับมนุษย์หมาป่าที่เป็นเพศที่สองหรอก แต่จำเป็นต้องให้มาอยู่รับใช้ใกล้ชิด เพราะต้องการคนที่ไม่มีพิษ ไม่มีภัยมาคอย
ดูแลต้นหญ้าต่างหาก และในเผ่าพันธุ์มนุษย์หมาป่าก็มีเพียงดีแลนตนเดียว ที่แตกต่างจากตนอื่น ความผิดปกติของดีแลนทำให้อเล็กซ์มั่นใจ
มากๆ ว่าต้นหญ้าไม่มีทางปันใจไปให้ดีแลนแน่ๆ และดีแลนก็ไม่มีทางแย่งต้นหญ้าไปจากเขาเด็ดขาด
?มัน...เอ่อ...มันเป็นเรื่องที่ฉันไม่คาดคิดมาก่อน...ถ้างั้นเมื่อไหร่พวกนายจะพร้อมล่ะ?...ฉันไม่เห็นว่าการมีลูกไม่เห็นมันจะยากลำบากสำหรับ
พวกนายตรงไหนเลย ปกติพวกนายก็ชอบทำลูกมากกว่ากินข้าวด้วยซ้ำ?
อเล็กซ์ลุกขึ้นมานั่งพลางหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบด้วยท่วงท่าสบายๆ ส่วนสายตาก็ทอดมองไปที่ร่างบางที่กำลังพยายามทรงตัวอยู่บนบอร์ด ?นายไม่
เห็นหรือไงว่ายัยนั่นเป็นคนอย่างไง??
?คนอย่างไง?? ดีแลนทวนคำอย่างงงๆ พลางกล่าวต่อ ?จะเป็นอย่างไง ก็นอกจากผู้หญิงติ๊งต๊อง สมองกลวง ซื่อบื้อ เชย เฉิ่มน่ะซิ?
อเล็กซ์จ้องหน้าดีแลน พร้อมกับขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ทำให้ดีแลนต้องรีบหุบปากฉับทันที ?ฉันหมายถึงนิสัยของยัยนั่นต่างหาก
?นิสัย...ทำไม??
?นายไม่เห็นหรือไงว่ายัยนั่นนิสัยเสียตรงที่ชอบดูแลเทคแคร์คนอื่น?
คำตอบของอเล็กซ์ยิ่งทำให้ดีแลนสับสนงง งวยยิ่งขึ้นไปอีก นับวันอเล็กซ์ยิ่งทำอะไรเป็นปริศนา เข้าใจยากขึ้นไปทุกทีๆ
?แล้วมันเกี่ยวกับการมีลูกอย่างไง? ดีซะอีก ยัยนั่นจะได้ดูแลลูกของนายอย่างเอาใจใส่ ไม่ปล่อยปละละเลย ทิ้งๆ ขว้างๆ...รับรองผู้หญิงอย่าง
ต้นหญ้าไม่มีทางเลี้ยงลูกอย่างโหดๆ เหมือนแม่นายเด็ดขาด แค่นี้นายยังไม่พอใจอีกหรือไง? เขาพูดพร้อมกับนึกถึงภาพความหลังสมัยที่เขากับ
อเล็กซ์ยังเยาว์วัย เนื่องจากเขา อเล็กซ์และแมทธริวน้องชายของอเล็กซ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน จึงถูกเลี้ยงดูมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก โดยมีแม่ที่แสนจะ
เข้มงวดของอเล็กซ์เป็นคนคอยกวดขันดูแลพวกเขาต่อจากพี่เลี้ยงอีกที แต่มันก็เป็นความหลังที่ไม่น่าจะคิดถึงบ่อยนัก เพราะนึกถึงแม่อเล็กซ์ขึ้น
มาทีไหร่ก็ยังสยองอยู่ไม่หาย
?ก็ถ้ามีลูกตอนนี้...เชื่อเหอะ ว่าคนอย่างยัยนั่นต้องให้ความสำคัญกับลูกมากกว่าฉันแหงๆ?
?วะ...ว่าไงนะ?! นี่หมายความว่านายกลัวยัยนั่นจะรักลูกมากกว่านาย ก็เลยไม่ยอมมีทายาท!...เหตุผลแค่นี้น่ะนะ...นาย...นายนี่มันเห็นแก่ตัว
จริงๆ?
?นายพึ่งรู้หรือไง?
ถึงจะโดนด่า แต่อเล็กซ์กลับยิ้มรับอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับยกปลายนิ้วเรียวยาวขึ้นมาจุ๊ปาก
?แล้วก็เงียบไว้ล่ะ ห้ามบอกให้ต้นหญ้ารู้เด็ดขาด? ว่าแล้วเขาก็เดินตรงไปหายัยซื่อบื้อที่กำลังตั้งอกตั้งใจฟังครูฝึกแนะนำวิธีการเล่นเซิร์ฟอย่างถูก
ต้องอยู่
ดีแลนถึงกลับส่ายหน้าเมื่อเห็นอเล็กซ์ก้มลงตวัดร่างบางของหญิงสาวขึ้นมาอุ้ม แล้วเดินลึกเข้าไปในทะเล โดยไม่แคร์สายตาใครๆ และไม่สนใจ
เลยว่าต้นหญ้าจะดิ้นรนขัดขัดขืนมากขนาดไหนด้วย ในที่สุดเขาก็หยุด และก่อนที่ยัยนั่นจะทันได้ร้องห้ามเหมือนจะรู้ตัวล่วงหน้าว่าเขาต้องการจะ
ทำอะไร อเล็กซ์ก็โยนเธอขึ้นลอยบนอากาศ หลังจากนั้นน้ำทะเลก็แตกกระจายเป็นฟองรอบๆ ตัวเพราะร่างของต้นหญ้า กระแทกลงไปน้ำที่แสน
จะเค็มปิ๊ดปี๋นั่น หญิงสาวรีบตาลีตาเหลือกผุดลุกขึ้นมาจ้องหน้าอเล็กซ์อย่างกับกินเลือดกินเนื้อ พร้อมทั้งไล่ทุบตีเขาเป็นพัลวัน เสียงหัวเราะอย่าง
เริงร่าของอเล็กซ์ลอยลมมาพร้อมกับเสียงต่อว่าต่อขานอย่างอารมณ์เสียของเธอ
ดีแลนมองภาพที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวานั้นและได้แต่นั่งถอนใจคนเดียว
?อเล็กซ์ฉันเตือนนายแล้วนะ ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์พวกนั้นมันไม่ปล่อยให้นายมีความสุขได้นานหรอก ถ้าหากนายมัวแต่ชะล่าใจแบบนี้ สักวันนายจะ
ต้องเสียใจแน่ๆ? เขาพึมพำกับตัวเองอย่างท้อแท้
นายมนุษย์หมาป่ากับหวานใจ...บทที่ 1
Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี